Έρευνα: Γιάννης Παναγιωτακόπουλος 

Σήμερα συμπληρώνονται 51 χρόνια από την έναρξη της εισβολής του τουρκικού στρατού στην Κύπρο. Τα δύο συνεχόμενα κύματα του Αττίλα, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 1974, είχαν ως αποτέλεσμα την κατάληψη του 37% του κυπριακού εδάφους και τον βίαιο εκτοπισμό 160.000 Ελληνοκυπρίων από τις εστίες τους. Οι νεκροί, από ελληνικής πλευράς, ανήλθαν περίπου στις 6.000 (συμπεριλαμβανομένων -πλέον- και των αγνοουμένων), εκ των οποίων μόνο οι 414 ήταν στρατιώτες, (309 Ελληνοκύπριοι και 105 Ελλαδίτες). Όλοι οι υπόλοιποι ήταν άμαχοι.

Από τους 1619 αγνοούμενους, έχουν μέχρι σήμερα ταυτοποιηθεί από την Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων (ΔΕΑ), που λειτουργεί υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, λιγότεροι από τους μισούς. Από το 2006 που ξεκίνησαν οι εκταφές σε ομαδικούς τάφους, δεν έχει επιτραπεί ακόμα η πρόσβαση σε πολλές περιοχές στρατοπέδων του τουρκικού στρατού.

Οι σφαγές, οι βιασμοί, οι απαγωγές και άλλα εγκλήματα πολέμου κατά αμάχων, αποτέλεσαν τον κανόνα της τουρκικής εισβολής του 1974, χωρίς μέχρι σήμερα να έχει οδηγηθεί ενώπιον της δικαιοσύνης κανένας από τους υπευθύνους, παρά τις σχετικές επίσημες καταγραφές και ταυτοποιήσεις φυσικών και ηθικών αυτουργών, που έχουν υπάρξει από ανεξάρτητους διεθνείς οργανισμούς. Το τουρκικό κράτος, παρά τα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, αρνείται ακόμα να συνεργαστεί.

Η «Ζούγκλα» σήμερα ανοίγει ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο της μαύρης βίβλου των τουρκικών θηριωδιών του 1974, παρουσιάζοντας περιπτώσεις μαζικών σφαγών κατά αμάχων, που καταμαρτυρούνται από Τούρκους αξιωματικούς και στρατιώτες ή τουρκοκύπριους που λειτούργησαν υπό τις εντολές του τουρκικού στρατού. Πρόκειται για χαρακτηριστικές περιπτώσεις που έχουν δει κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας στον ελληνικό, τουρκικό και διεθνή Τύπο ή έχουν αποτυπωθεί στη διεθνή βιβλιογραφία.

«Γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένοι, σκοτώθηκαν με τους πιο βίαιους τρόπους και μετά διαμελίστηκαν»

Ο κουρδικής καταγωγής δημοσιογράφος Ρόνι Αλάσορ, που συμμετείχε ως στρατιώτης στην τουρκική εισβολή του 1974, εξέδωσε το 1999 στην Τουρκία το βιβλίο με τον τίτλο “Şifreli mesaj, trene bindir!: Mehmetler ilk kez 1974 Kıbrıs işgalini anlatıyor” από τις εκδόσεις Berfin. Το 2002 εκδόθηκε στα ελληνικά, από τις εκδόσεις Καστανιώτη, υπό τον τίτλο «Διαταγή: “Εκτελέστε τους αιχμαλώτους!”». Το βιβλίο βασίζεται στις επώνυμες μαρτυρίες τούρκων και κούρδων στρατιωτών και αξιωματικών, οι οποίοι αποφάσισαν να καταθέσουν για πρώτη φορά τη δική τους εμπειρία από τον πόλεμο στην Κύπρο. Μια εμπειρία που τους σημάδεψε για όλη τους τη ζωή, αφού και οι ίδιοι κατάλαβαν ότι με το πρόσχημα του να σώσουν τους «αδελφούς Τουρκοκυπρίους» κλήθηκαν απλώς να γίνουν σφαγείς και να υπηρετήσουν τα επεκτατικά σχέδια του τουρκικού κράτους.

Χαρακτηριστικότερη από τις μαρτυρίες που υπάρχουν στο βιβλίο, είναι αυτή της σφαγής 100 περίπου Ελληνοκυπρίων αμάχων στο χωρίο Μόρα:

Ο στρατιώτης Μουσταφά Ονγκάν περιγράφει:

«Αφού συγκεντρωθήκαμε λίγο, προχωρήσαμε στην εισβολή στα χωριά, με την κωδική ονομασία «Επιχειρήσεις Καθαρισμού». Στα χωριά, το μόνο που κάναμε ήταν σφαγές, λεηλασίες και βιασμούς κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Οι κανόνες του πολέμου και οι διεθνείς συμβάσεις σίγουρα δεν ίσχυαν εδώ. Στο χωριό Μόρα (Μερίκ) κοντά στη Λευκωσία, σκοτώθηκαν περίπου 100 Ελληνοκύπριοι άμαχοι, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που προσπαθούσαν να διαφύγουν από εκεί. Οι Κύπριοι μουτζαχεντίν (σ.σ. Τουρκοκυπριακές πολιτοφυλακές) δεν είχαν κανένα λόγο σε αυτό, καθώς ο τουρκικός στρατός αποφάσιζε τα πάντα. Οι τουρκοκύπριοι μουτζαχεντίν φώναζαν «δεν πρέπει να σκοτώνουμε, αλλά να τους δώσουμε ψωμί;» και ήταν οι μόνοι αθώοι. Πολλοί μουτζαχεντίν έφυγαν για να μην συμμετάσχουν στη σφαγή των αμάχων, όσοι έμειναν, έμειναν πίσω αλλά δεν μας βοήθησαν, οι Τουρκοκύπριοι αργότερα διαλύθηκαν.

Πολλοί άνθρωποι πυροβολήθηκαν. Από αυτούς τους ανθρώπους που πυροβολήθηκαν ενώ έφευγαν από τους δρόμους και τις εξόδους του χωριού, ανάμεσά τους υπήρχαν γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι. Τα πτώματα αυτών των ανθρώπων, που σκοτώθηκαν με τους πιο βίαιους τρόπους, διαμελίστηκαν. Παρέμειναν εκεί για περίπου μια εβδομάδα στην ζέστη εκείνου του καλοκαιριού. Η μυρωδιά ήταν φοβερή.

Οι Τούρκοι διοικητές έδωσαν εντολή να κρύψουμε τα πτώματα από φόβο μήπως αρρωστήσουμε, από αηδία και πιθανές επιδημικές ασθένειες. Πήρα μαζί μου τον Şevket Avcıoğlu και έσκαψα έναν μεγάλο και φαρδύ τάφο με μια μπουλντόζα. Ρίξαμε αυτούς τους ανθρώπους, που σκοτώθηκαν με πολύ βίαιες μεθόδους, στον τάφο που ανοίξαμε, τυχαία, και τους καλύψαμε με χώμα. Ενώ το κάναμε αυτό, ο Şevket Avcıoğlu είδε το περιστατικό με τα ίδια του τα μάτια και είναι μάρτυρας. Αφού περνάμε το χωριό Meriç, ο μαζικός τάφος όπου θάψαμε τα πτώματα βρίσκεται σε ένα αγροτικό σημείο, σαν ρυάκι. Βρίσκεται στο χωράφι. Ακόμα θυμάμαι καλά αυτό το μέρος.

Δεν θα το πιστέψεις, ο πόλεμος κάνει τους ανθρώπους τόσο σκληρούς. Ένας ψηλός, μελαχρινός υπολοχαγός από την Αδάνα, αλλά που λέγεται ότι είναι από το Μπαμπαέσκι, βιάζε ένα 13-14χρονη Ελληνίδα στη βιομηχανική περιοχή της Λευκωσίας. Ενώ το κορίτσι έκλαιγε και ούρλιαζε από φόβο και τρόμο, ένας Κούρδος φίλος από την Ούρφα ονόματι Μεχμέτ Ντεμίρ, που μόλις και μετά βίας μιλάει τουρκικά, είδε πρώτος το περιστατικό. Τον ικέτευε επίμονα να μην κάνει τίποτα κακό. Ενώ ο Μπαμπαέσκι συνέχισε να βιάζει, ένας Κούρδος στρατιώτης τον πυροβόλησε και τον σκότωσε. Φυσικά, όταν εξήγησε το περιστατικό στους ανώτερους διοικητές, είπε ότι ενώ ήταν σε περιπολία, οι Ελληνοκύπριοι τους πυροβόλησαν και σκότωσαν τον φίλο του.

Τουρκοκύπριοι υπέφεραν επίσης από βιασμούς

Κύπριοι Τούρκοι υπέφεραν επίσης από καταπίεση και βιασμούς κατά τη διάρκεια της κατοχής του τουρκικού στρατού. Όταν είδαμε δύο ορφανές Τουρκοκύπριες, κορίτσια κοντά στο χωριό Meriç, τις φέραμε στους διοικητές σύμφωνα με την κανονική διαδικασία και τις παραδώσαμε. Αργότερα μάθαμε ότι τους έκαναν το ίδιο κακό.

Ένα από τα δεκάδες γεγονότα που δεν θα ξεχάσω ποτέ συνέβη σε ένα αγρόκτημα με ένα μόνο κτίριο που χρησιμοποιούνταν ως αχυρώνας, κοντά στην Αμμόχωστο. Εκεί πιάσαμε έναν αθώο Ελληνοκύπριο νεαρό ηλικίας 20-23 ετών. Οι τουρκοκύπριοι μουτζαχεντίν προσπαθούσαν να σταματήσουν τις επιθέσεις μας εναντίον αμάχων. Σχεδόν ολόκληρη η ομάδα των νεαρών Τουρκοκυπρίων σκοτώθηκε ή τραυματίστηκε. Αργότερα προχωρήσαμε στους Ελληνοκύπριους. Καθώς δολοφονούσα αυτόν τον νεαρό, η καρδιά μου πονούσε, και αυτό το περιστατικό με έκανε να σκεφτώ”.

«Τους σκοτώσαμε, και αυτούς που χαροπάλευαν τους πετάξαμε μες στα πηγάδια»

Στο ίδιο βιβλίο, ο αυτόπτης μάρτυρας Ο. Σαατ, που το 1974 υπηρετούσε στο Κέντρο Συντονισμού Πυρών στην Πυροβολαρχία Διοικήσεως της 1ης Μοίρας του 21ου Συντάγματος Πυροβολικού, που μεταφέρθηκε στην Κύπρο δύο τρεις μέρες μετά την πρώτη εισβολή, περιγράφει σφαγή 70 αμάχων από το χωριό Άσσια. Αναφέρει:

“Μετά από διαταγή του διοικητή μας, Μεχμέτ Γκιουνγκιορμούς ή Γκιουνγκιορέν, τους φορτώσαμε στα στρατιωτικά οχήματα της μοίρας μας. Οι Αξιωματικοί τους πήραν τα χρήματα, τα ρολόγια, τις αλυσίδες που είχαν πάνω τους. Μερικοί ικέτευαν κλαίγοντας. Ο διοικητής μας, ο οποίος ήταν τότε ταγματάρχης και αργότερα έγινε αντισυνταγματάρχης, δοκίμασε να τους καθησυχάσει, όχι από συμπόνια, αλλά μάλλον για να μην τον ενοχλούν με τις ικεσίες τους, λέγοντας: “Μην κλαίτε, θα σας πάμε στα παιδιά σας”. Ανάμεσα στους αιχμαλώτους υπήρχαν και μερικοί που ήξεραν τουρκικά. Απ’ ότι έλεγαν, αυτούς θα τους έστελναν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης αιχμαλώτων της Λευκωσίας. Γι’ αυτό τους επιβίβασαν σε τρία στρατιωτικά οχήματα ξεχωριστά από τους άλλους. Σε έλεγχο που κάναμε στα σπίτια του χωριού δεν βρήκαμε κανένα είδος όπλου.

Σε λίγες μέρες, με τη δικαιολογία ότι δεν υπήρχε χώρος στο στρατόπεδο συγκέντρωσης που είχαν μεταφέρει τους αιχμαλώτους, έφεραν πίσω στη μονάδα μας περίπου 70 – 80 Ελληνοκύπριους. Τότε βρισκόμασταν στην Αγυά. Εγώ λόγω ειδικότητας, ήμουν κοντά στη σκηνή του διοικητή. Εκεί άκουσα συνομιλίες που έκανε μέσω ασυρμάτου ο διοικητής της μοίρας μας Μεχμέτ Γκιουνγκιορμούς με τους ανωτέρους του.Ο διοικητής μας τους ρωτούσε τι να κάνει τους αιχμαλώτους. Ήταν ένα πρόβλημα για την μονάδα. Και η διατροφή τους αλλά το κυριότερο η φύλαξή τους. Η εντολή που πήρε ήταν η εξής: “Φορτώστε τους στο τραίνο!” Όποιος άκουσε αμέσως κατάλαβε ότι αυτό σήμαινε: “Εκτελέστε τους αιχμαλώτους! Όλοι ήξεραν ότι στην Κύπρο δεν υπάρχουν σιδηροδρομικές γραμμές, ούτε τραίνα.

Το πρωϊ της επόμενης μέρας ο διοικητής κάλεσε τον Μπιλάλ Γιλμάζ ήταν ένας ρατσιστής και βάρβαρος λοχίας. Φώναξε κι εμένα, γιατί ήμασταν στην ίδια ομάδα. Μας πλησίασε ο Λοχαγός Ερτζάν Σαντίκ και μας ρώτησε αν είμαστε παντρεμένοι ή όχι. Όταν εγώ απάντησα ότι εγώ είμαι παντρεμένος, με διέταξε να κατέβω. Έτσι δεν πήγα μαζί τους. Ο λοχαγός μαζί με την Μπιλάλ Γιλμάζ και τον υπαξιωματικό Μουχαμέρ πήραν τους αιχμαλώτους και τους οδήγησαν σε μια περιοχή που είχε τρία πηγάδια. Τα μάτια και τα χέρια τους ήταν δεμένα.Οι δικοί μας κρατούσαν αυτόματα Τόμσον. Το μέρος με τα τρία πηγάδια ήταν κοντά στα χωριά Αφάνεια και Τύμπου, κάτω από το δρόμο. Τους αιχμαλώτους τους οδήγησαν εκεί. Σε λίγο ακούστηκαν ριπές και πυροβολισμοί. Ο Γιλμάζ, πρέπει να σας πω, παρόλο που ήταν απλός λοχίας, παρουσιαζόταν ως πρωτεργάτης των επιχειρήσεων και ανακατευόταν σε πολλά, έτσι που καμιά φορά αναρωτιόμουν μήπως κατά βάθος είχε κάποιο άλλο αξίωμα και για κάποιο λόγο παρίστανε το λοχία. Μετά από αυτό το επεισόδιο ήρθε με ένα συνωμοτικό αλλά αυτάρεσκο ύφος και μου περιέγραψε την εκτέλεση. Καμάρωνε λες κι’ έκανε κανένα κατόρθωμα. Έλεγε με αλαζονεία: “Τους σκοτώσαμε, και αυτούς που χαροπάλευαν τους πετάξαμε μες στα πηγάδια. Να ήσουν από μια μεριά να ‘βλεπες πως ρίξαμε ένα χοντρό Ρωμιό στο πηγάδι. Έφθασε κατευθείαν στον πάτο. Ξέρεις τι πάταγο έκανε; Είχε μεγάλη πλάκα, το ευχαριστήθηκα”. Αργότερα ο διοικητής μας μίλησε στον ασύρματο “Διαταγή εξετελέσθη. Τους φορτώσαμε στο τρένο.” Αυτοί οι 70 πάνε…, για τους υπόλοιπους 30 δεν έχω καμία πληροφορία….

Όσο μέναμε στην Αφάνεια, μπήκαμε σε κάποια τάξη. Αρχίσαμε να εφαρμόζουμε και πρόγραμμα πρωϊνής γυμναστικής. Εκπαιδευτής μας ήταν μάλλον ο Μπιλάλ Γιλμάζ. Για γυμναστική μας πήγαινε τροχάδην έξω από το χωριό, στην τοποθεσία που βρίσκονταν τα τρία πηγάδια. Ο λοχίας έβαζε το πόδι του πάνω στα καπάκια των πηγαδιών, που ήταν τώρα σφραγισμένα, και φώναζε: “Στρατιώτες, εδώ θάψαμε για πάντα τους εχθρούς μας με τέτοιο τρόπο που δε θα μπορέσουν να ξαναγυρίσουν ποτέ”.

Τα ευρήματα αποδεικνύουν την εγκυρότητα της μαρτυρίας του Ο. Σαατ

Τα ευρήματα κατά την εκταφή που διενήργησε η ΔΕΑ στην περιοχή Ορνίθι το 2009, παρά την Τουρκική προσπάθεια απόκρυψης του εγκλήματος, έχουν επιβεβαιώσει την εγκυρότητα της μαρτυρίας. Ίσως η πιο συγκλονιστική λεπτομέρεια που προκύπτει από την μαρτυρία αφορά την περιγραφή που έκανε ο εγκληματίας Γιλμάζ, όπου περιγράφει πως έριχνε ακόμα και αυτούς που ήταν τραυματίες μέσα στο πηγάδι και κάνει αναφορά σε ένα χοντρό Ρωμιό που έριξε στο πηγάδι και τον πάταγο που έκανε όταν έφτασε στον πάτο. Αυτή η συγκλονιστική λεπτομέρεια κατά γενική ομολογία αφορά τον πιο εύσωμο από την ομάδα των 70 αγνοουμένων της Άσσιας, που ήταν ο Α. Τ. Ο Α.Τ. προφανώς ήταν από τους πρώτους που ρίχτηκαν στο πηγάδι καθότι το λείψανο του βρέθηκε ολόκληρο βαθιά μέσα στην λάσπη. Ήταν ένα από τα τρία λείψανα που εντοπίστηκαν ολόκληρα κατά τις εκταφές καθώς τα υπόλοιπα είχαν εξαφανιστεί. Προφανώς η τουρκική επιχείρηση απόκρυψης των τεκμηρίων του εγκλήματος πολέμου δεν μπόρεσε να αφανίσει εξ ολοκλήρου τα ευρήματα. Ο Α.Τ. κηδεύτηκε με τις αρμόζουσες τιμές το 2015 στη Λευκωσία.

Οι Ομαδικοί τάφοι των αγνοούμενων της Άσσιας στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

Η βεβήλωση και εξαφάνιση των οστών των αγνοουμένων μας αποτελεί επίσης έγκλημα πολέμου. Είναι για αυτό το λόγο που η περίπτωση των ομαδικών τάφων των αγνοουμένων της Άσσιας στο Ορνίθι εξετάστηκε ως κατ’ επείγουσα περίπτωση καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 12 Φεβρουαρίου 2015 και μετά από ημίωρη συζήτηση στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου υιοθετήθηκε με το ψήφισμα RC8-0150 / 2015 η Κοινή Πρόταση Ψηφίσματος. Το ψήφισμα καταδίκης της Τουρκίας (https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/TA-8-2015-0038_EL.html?redirect) υπήρξε καταπελτικό, αλλά ως δυστυχώς δεν παράγει έννομα αποτελέσματα. Κατά την συζήτηση οι ευρωβουλευτες Cecilia Wikstrom (Σουηδία) και Josef Weidenholzer (Αυστρία), καταθέτοντας τις απόψεις τους, πολύ εύστοχα μίλησαν για την κληρονομιά της Αντιγόνης και το “απαραβίαστο ανθρώπινο δικαίωμα να σεβόμαστε τουλάχιστον το σώμα των νεκρών”. Τόνισαν τη σημασία αυτής της κληρονομιάς και βεβαίως το αναφαίρετο δικαίωμα των συγγενών να γνωρίζουν που έχουν ταφεί οι οικείοι τους, να έχουν πρόσβαση στον τάφο τους και να ξέρουν πώς πέθαναν.

Σφαγή 320 αιχμαλώτων στην ακτή της Κερύνειας

H τουρκοκυπριακή εφημερίδα «Αφρίκα», στις 31/8/2009 δημοσίευσε εκτενές ρεπορτάζ για την εκτέλεση Ελληνοκυπρίων στην ακτή της Κερύνειας. Η εφημερίδα φιλοξένησε δηλώσεις Τουρκοκύπριου, που ήταν αυτόπτης μάρτυρας σε σφαγή 320 περίπου Ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων, στην περιοχή του Μάρε Μόντε.

Όπως αναφέρει η «Αφρίκα», Τουρκοκύπριος αυτόπτης μάρτυρας της σφαγής Ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων έσπασε τη σιωπή του και αποκαλύπτει στο συντάκτη της εφημερίδας Αλί Οσμάν λεπτομέρειες για το φρικτό έγκλημα, που διαπράχθηκε από τον τουρκικό στρατό.

Το έγκλημα διεπράχθη περί τα τέλη Αυγούστου του 1974. Ο Τουρκοκύπριος, που ήταν ανάμεσα στους συνοδούς που μετέφεραν με 8 λεωφορεία 320 περίπου αιχμαλώτους στο Πέντε Μίλι, για να μεταφερθούν με τα αποβατικά στην Τουρκία, περιγράφει τη φρικαλεότητα. Οι αιχμάλωτοι, δεμένοι πισθάγκωνα, διατάχθησαν να καθίσουν στην άμμο μέχρι τα αποβατικά να ξεφορτώσουν το τελευταίο κύμα των εισβολέων και να τους πάνε στην Τουρκία.

Οι στρατιώτες του Αττίλα, όπως κατέβαιναν φανατισμένοι και παραπληροφορημένοι από τους αξιωματικούς τους, έπεσαν πάνω στους αιχμαλώτους με τις λόγχες εφ’ όπλου και άρχισαν να τους ξεκοιλιάζουν και να τους κτυπούν. Κάποιοι από τους Τούρκους καταδρομείς χρησιμοποίησαν και τα μαχαίρια τους σφάζοντας τους αιχμαλώτους. Μερικοί αιχμάλωτοι, περιγράφει ο Τουρκοκύπριος αυτόπτης μάρτυρας, κατάφεραν να συρθούν μέχρι το κύμα και εκεί απο τα κτυπήματα των Τούρκων η θάλασσα βάφτηκε κόκκινη. Οι Τούρκοι στρατιώτες κτυπούσαν με μανία με τις ξιφολόγχες και τους υποκοπάνους των όπλων, με τα κράνη. Μέσα σε λίγο χρόνο τα ουρλιαχτά των αιχμαλώτων σταμάτησαν, γιατί δεν έμεινε κανείς ζωντανός. Κοντά στο ξενοδοχείο Μάρε Μόντε ανοίχτηκε μεγάλος λάκκος και οι σοροί θάφτηκαν εκεί.

Ο δημοσιογράφος ρώτησε τον Τουρκοκύπριο αν φοβήθηκε από τη σκηνή και αυτός απάντησε καταφατικά: «Φοβήθηκα για τη ζωή μου, επειδή είχε θολώσει σε τέτοιο βαθμό το μάτι των Τούρκων στρατιωτών και δεν απεκλείετο να σφάξουν και εμάς τους ιδίους». Υπεύθυνος για τη φάλαγγα ήταν ο Τ/κ λοχίας Χουσεΐν Ταχίρ.

Όπως ανέφερε ο Τουρκοκύπριος, στους Τούρκους στρατιώτες που διέπραξαν το έγκλημα, προτού αποσταλούν στην Κύπρο, είχε λεχθεί ότι οι Ελληνοκύπριοι υπέβαλλαν σε φρικτά βασανιστήρια τους αιχμαλώτους Τούρκους στρατιώτες.

Ο Τουρκοκύπριος ισχυρίζεται ότι προέβη στις αποκαλύψεις γιατί ο Τύπος της Τουρκίας αναφέρεται στη δολοφονία στο Τζιάος και αφήνει να νοηθεί ότι δολοφόνοι ήταν μόνον οι Τουρκοκύπριοι.

Αδύνατη η πρόσβαση στο σημείο της εκτέλεσης

Το κυπριακό Sigmalive στις 1/9/2009 έθεσε ερωτήματα σχετικά με την αποκάλυψη. Όπως αναφέρει σε δημοσίευμά του, “θέσαμε το θέμα στη Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοουμένους και ζητήσαμε να μάθουμε τι γνωρίζουν και πώς θα ενεργήσουν με βάση αυτά τα στοιχεία.

Απ’ όλες τις πλευρές είδαμε ότι υπάρχει φόβος οι αποκαλύψεις να οδηγήσουν τους Τούρκους σε πιο σκληρή στάση. Η περιοχή που αναφέρεται ως χώρος ταφής είναι σήμερα στρατιωτική περιοχή «Α» και είναι αδύνατη η πρόσβαση στην επιτροπή διερεύνησης. Ο Αντρέας Ματσουκάρης, που τα πρώτα χρόνια μετά την εισβολή ήταν αποσπασμένος στην Υπηρεσία Αγνοουμένων, δήλωσε στη «Σ» ότι από τότε υπήρχαν μαρτυρίες και πληροφορίες για εκτελέσεις που ελάμβαναν χώρα σε όλη την ακτή και την ενδοχώρα της Κερύνειας. Το συγκεκριμένο θέμα, είπε, πρέπει να προστατευθεί, για να μπορέσει η διερευνητική επιτροπή να πλησιάσει στις πηγές της πληροφόρησης και να φέρει σε πέρας το έργο της.

Ο Ηλίας Γεωργιάδης και ο Ξενοφών Καλλής, εκπρόσωποι της ελληνικής κυπριακής πλευράς στη Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοουμένους, απηύθηναν έκκληση για αυτοσυγκράτηση από τα Μέσα Ενημέρωσης, για να καταστεί δυνατή η ανεύρεση των εκτελεσθέντων και η απόδοσή τους στους οικείους τους για ταφή. Σε περιοχές που βρίσκονται εκτός στρατιωτικής ζώνης, μας είπαν, η διερεύνηση προχωρεί γρήγορα, αλλά όπου μεσολαβούν στρατόπεδα του τουρκικού στρατού και κλειστές στρατιωτικές περιοχές είναι δύσκολη η ανασκαφή και η αναζήτηση των λειψάνων.

Ο πρόεδρος της Επιτροπής Συγγενών Αγνοουμένων Νίκος Θεοδοσίου είπε ότι το θέμα που βγήκε στην επιφάνεια έρχεται για να καταδείξει την ευθύνη του τουρκικού στρατού, ενώ από την άλλη υπάρχουν πληροφορίες για βιαιότητες και εκτελέσεις από τουρκοκυπριακής πλευράς. Στο παρόν στάδιο, μας είπε, δεν νομίζουμε η θέση μας να βοηθά στην όλη προσπάθεια διερεύνησης.
Διατηρούμε τις σκέψεις μας για «ύποπτη» στάση κάποιων όσων αφορά τις τελευταίες αποκαλύψεις. Το παράδοξο είναι πως για χρόνια υπήρχαν αυτές οι μαρτυρίες και δεν έβγαιναν στο φως, για να συντηρείται η ελπίδα των πολλών ότι το παιδί τους είναι στη ζωή. Ωστόσο, με όσα σιγά-σιγά γίνονται γνωστά, η αλήθεια των εκτελέσεων και των δολοφονιών αναδύεται.

Στη δική μας πλευρά υπήρχαν οι μαρτυρίες των εκτελέσεων δίπλα στο κύμα, αλλά δεν δημοσιοποιήθηκαν ποτέ, γιατί οι επικεφαλής τότε των ερευνών είχαν μιαν αντίληψη ότι έπρεπε να ζητούμε από την Τουρκία ζωντανούς τους αιχμαλώτους και να δημιουργούμε έτσι διεθνή πίεση σε βάρος του εισβολέα.

Ακόμη και σε περιπτώσεις που ο θάνατος του προσφιλούς κάποιου ήταν βέβαιος, οι συγγενείς έμεναν στο σκοτάδι. Για να λέμε, όμως, την απόλυτη αλήθεια, ούτε το κλίμα της εποχής επέτρεπε να λεχθεί η πλήρης αλήθεια. Άλλωστε, απόλυτη τεκμηρίωση χωρίς τη συνεργασία της άλλης πλευράς ήταν αδύνατη. Κανείς δεν ήθελε να ακούσει ότι το παιδί του μπορούσε να ήταν βίαια και απάνθρωπα εκτελεσμένο από τους Αττίλες”.

“Γυναίκες και άντρες είναι κάτω, αγκαλιασμένοι μεταξύ τους και αυτοί μέσα στα αίματα, νεκροί…”

Το 1990 βγήκε από τις τουρκικές εκδόσεις Alfa Yayınları το βιβλίο του Ερόλ Μουτερτζιμιλέρ, με τίτλο “Satılık Ada Kıbrıs: Kıbrıs Barış Harekatının Bilinmeyen Yönleri” (Κύπρος: ένα νησί πουλιέται – Οι Άγνωστες Πλευρές της Επιχείρησης Ειρήνης).

Στο δεύτερο παράρτημα του βιβλίου, παραθέτει την Έκθεση Αναμνήσεων του Συνταγματάρχη Πεζικού Σαλίχ Γκιουλέργιουζ που ανήκε στην διοίκηση Ταξιαρχίας.

Από αυτό διαβάζουμε περιγραφές εκτελέσεων αμάχων και βιασμών ανήλικων κοριτσιών.

Αναφέρει:

«-3 Αυγούστου 1974

Άρχισε το πρωί με ηρεμία. Δεν υπάρχει ακόμα σύγκρουση πουθενά. Έγραψα για πρώτη φορά επιστολή στο σπίτι.
Ο λοχαγός Νερμί και υπολοχαγός Γκιουρκάν βρέθηκαν σε κατάσταση σήψης κοντά στο χωριό Αγερμόλα [σημ. Άγιος Ερμόλαος, Επαρχία Κυρήνειας]. Δεν υπάρχει το σώμα του ανθυπολοχαγού που είναι στον κατάλογο των αγνοούμενων για πέντε μέρες. Έφεραν το πορτοφόλι του λοχαγού Νερμί. Έχει μέσα την ταυτότητα αξιωματικού και 400 ΛΤ. Μυρίζει τρομερά.

Αρχίσαμε να οργανώνουμε την Ταξιαρχία. Δεν θα είναι για καλό η εκκένωση των βουνών.

Μάθαμε το βράδυ ότι θανατώθηκαν 14 Ρωμιοί μέσα σ’ ένα σπίτι στο χωριό Σύσκληπος [σημ. χωριό δίπλα από τον Άγιο Ερμόλαο, Επαρχία Κυρήνειας]. Διαπιστώθηκε ότι έπραξαν το επεισόδιο ένα υπαξιωματικός πυροβολικού, δύο καταδρομείς και δύο μουτζαχίτιδες [πολιτοφύλακες Τ/Κ].
Πήραμε τις καταθέσεις των στρατιωτών μέχρι αργά.

– 4 Αυγούστου 1974

Νωρίς το πρωί ήλθε ο Επιτελάρχης της Στρατιάς , συμμαθητής και φίλος μου Συνταγματάρχης Μαχμούτ Μπογουσλού . Μαζί μεταβήκαμε στο Σύσκληπο και βρήκαμε το σπίτι που θανατώθηκαν οι Ρωμιοί. Το θέαμα ανατριχιαστικό. Θανατώθηκαν στο χωλ ενός σπιτιού που ήταν κοντά σε αγρόκτημα εκτροφής πουλερικών του χωριού. Οκτώ είναι τρύπιοι από τα κεφάλια και το στήθος τους, πεσμένοι πάνω σε πολυθρόνες και καρέκλες, είναι σε κατάσταση να κάθονται μέσα στα αίματα. Πέντε γυναίκες και άντρες είναι κάτω, αγκαλιασμένοι μεταξύ τους και αυτοί μέσα στα αίματα νεκροί. Ένα πτώμα που κάθετε σε καρέκλα πλάι στην είσοδο δεν έχει κεφάλι και ο λαιμός του είναι κατάλευκος.

‘Έχει βιαστεί ένα 11-12 χρονών ένα αδύνατο Ρωμαίικο κορίτσι. Της έχουν φορέσει ένα επανωφόρι Ρωμιών στρατιωτών. Την είδαμε να προγευματίζει με τους δικούς μας στρατιώτες στο αγρόκτημα τροφής πουλερικών στο Σύσκληπο. Όταν μας βλέπει χαμογελάει ανήμπορα λέγοντας «καλημέρας».

Επιστρέφουμε στο αρχηγεία στον Άγιο Ιλαρίωνα περνώντας από το στενό του Σύσκληπου και το βουνό με υψόμετρο 1023 μέτρα βλέποντας τις μονάδες».

«Έρχονταν, με βίαζαν και έφευγαν. Ύστερα από λίγο άκουσα πυροβολισμούς και φωνές»

Η σφαγή που περιγράφεται παραπάνω, έγινε στο χωριό Σύσκληπος, το οποίο αριθμεί 28 αγνοούμενους, οι 14 από το συγκεκριμένο σπίτι. Τον Αύγουστο του 2018 η 12χρονη που περιγράφεται στο βιβλίο του Ερόλ Μουτερτζιμιλέρ, 45χρονη πλέον, άνοιξε για πρώτη φορά το στόμα της, στην κυπριακή εφημερίδα «Πολίτης», περιγράφοντας τα όσα εφιαλτικά έζησε.

Τη μαρτυρία της κατέγραψε ο δημοσιογράφος Σωτήρης Παρούτης και τη μετέφερε αυτούσια χωρίς παρεμβάσεις.

Λέει η μοναδική επιζήσασα του μαρτυρικού σπιτιού, για το απόγευμα της 3ης Αυγούστου του 1974:

«Εμένα με πήρανε πρώτη. Ο πατέρας μου είχε καταλάβει τι επρόκειτο να γίνει. Φώναζε, έπεσε κάτω και τους παρακαλούσε. Με είχαν πάρει από εκεί που ήμασταν μαζεμένοι όλοι και με πήγαν στην άκρη του σπιτιού όπου ήταν το μπάνιο. Εγώ τον άκουγα ακόμη που φώναζε. Άκουγα και τον αδελφό μου επίσης. Έτσι ξεκίνησε ο βιασμός. Έρχονταν, με βίαζαν και έφευγαν. Ύστερα από λίγο άκουσα πυροβολισμούς και φωνές. Εμένα με κρατούσαν εκεί. Όταν τέλειωσαν οι πυροβολισμοί, φύγανε και αυτοί. Με άφησαν μόνη μου μέσα στο μικρό δωμάτιο του μπάνιου. Έμεινα εκεί πεσμένη, κατατρομαγμένη και σοκαρισμένη. Πέρασε, νομίζω, κάνα μισάωρο και σκεφτόμουνα ότι μπορούσα να ανοίξω την πόρτα, να βγω έξω και να φύγω… Από το μικρό παραθύρι έβλεπα ότι δεν υπήρχε κανένας. Μετά το γκαράζ του σπιτιού μας ήταν τα χωράφια… Μόλις όμως έκανα τη σκέψη να βγω και να φύγω, μπήκε κάποιος και με άρπαξε. Με έβγαλε από την πίσω πόρτα. Εγώ ήμουνα ξυπόλητη. Σε μαύρο χάλι. Με πήγε από γύρω από το σπίτι. Κάποια στιγμή μού έδειξε ότι έπρεπε να φορέσω παπούτσια. Του λέω “δεν έχω”. Για να βρω παπούτσια έπρεπε να μπω ξανά στο σπίτι και να πάω στο δωμάτιό μου. Με πήγε μέσα. Πέρασα από τον χώρο όπου ήταν όλα τα πτώματα. Και του πατέρα μου και του αδελφού μου… Φόρεσα παπούτσια και βγήκα από το δωμάτιό μου. Ο άλλος που με συνόδευε ήταν μαζί μου».

Η γυναίκα, μοναδική επιζήσασα της σφαγής του Συσκλήπου, θυμάται: «Τα πτώματα ήταν δεκαπέντε, είκοσι, δεν τα μέτρησα. Το πτώμα του αδελφού μου ήταν πάντως με κομμένο το κεφάλι. Αυτός που με συνόδευε με πήρε να φύγουμε από το σπίτι. Εκλαιγα διαρκώς. Ούτε μπορούσα να μιλήσω, ούτε να συνειδητοποιήσω το μέγεθος του κακού. Προστέθηκαν και δυο-τρεις άλλοι κατά την απομάκρυνσή μου από το σπίτι. Με πήγαν μέσα στο χωριό. Σούρουπο πια, με έβαλαν σε ένα άλλο σπίτι. Εκεί ξεκίνησαν πάλι τον βιασμό. Ενας έμπαινε, ένας έβγαινε στο δωμάτιο όπου με κρατούσαν. Πέρασε δεν θυμάμαι ακριβώς πόσος χρόνος. Κανένα μισάωρο, καμιά ώρα… και άκουσα έναν πανικό. Ξαφνικά έφυγαν όλοι. Εγώ έμεινα εκεί. Τρομαγμένη στο κρεβάτι».

Το σπίτι του Ευγένιου Χατζηηρακλή που έγινε η μαζική σφαγή και ο βιασμός της 12χρονης

«Υστερα από κάνα πεντάλεπτο μπήκε κάποιος. Οχι από αυτούς που ήταν προηγουμένως. Με έπιασε από το χέρι και με έβγαλε έξω. Είδα ένα στρατιωτικό τζιπ να πλησιάζει. Μόλις έφτασε το τζιπ, οι βιαστές έφυγαν όπως-όπως. Ορισμένοι όμως παρέμειναν. Προτού καλά-καλά σταματήσει το αυτοκίνητο, κατέβηκε “το παιδί” που σας είπα στην αρχή (σ.σ.: Τούρκος αξιωματικός που είχε αναπτύξει καλή σχέση με τον αδελφό της προτού τον αποκεφαλίσουν), ήρθε κοντά μου και με έπιασε από το χέρι. Χάρη σε αυτόν σώθηκα! Μου μίλησε στα αγγλικά… Εγώ συνέχιζα να κλαίω. Δεν μπορούσα να μιλήσω. Είδε όμως το χάλι μου. Οι υπόλοιποι που ήταν στο τζιπ κατέβηκαν και αυτοί κάτω και πρόταξαν τα όπλα στους υπόλοιπους μιλώντας τη γλώσσα τους. Εγώ δεν καταλάβαινα. Ηρθε κοντά μου και πάλι ο νεαρός αξιωματικός και μου έγνεψε να του δείξω ποιοι. Μου μιλούσε στα αγγλικά, επιτακτικά: “Show me, who? Who did this?” (σ.σ.: Δείξε μου, ποιος; Ποιος το έκανε;).

Αν και 12 χρόνων -και μετά από όλο αυτό το βασανιστήριο που πέρασα-, ήμουν σε θέση να διερωτηθώ μόνη μου: “Τι να πω και τι θα γίνει αν πω;”. Αστραπιαία σκέφτηκα, ανακουφισμένη κάπως, ότι το μυαλό μου ακόμη δούλευε! Σας τα λέω με λεπτομέρεια, όλα όσα έχουν μείνει αποτυπωμένα στη μνήμη μου. Εκανα, λοιπόν, με τους ώμους μου την κίνηση ότι τάχα δεν ξέρω. Εκείνος με τη σειρά του έδιωξε τους διάφορους, με έβαλε στο αυτοκίνητο και ανηφορίσαμε στο βουνό, πάνω από το χωριό, όπου ήταν το στρατόπεδό τους. Επικρατούσε χάος εκεί, πολλά πράγματα του πολέμου, οχήματα, στρατιώτες, όπλα, κανόνια κ.λπ. Απ’ ό,τι αντιλήφθηκα, με πήγε αμέσως στον ανώτερό του, ίσως τον διοικητή του στρατοπέδου. Του εξήγησε, απ’ ό,τι κατάλαβα, τι έγινε. Αυτός με πήρε και με έβαλε στο δωμάτιό του. Μου ετοίμασαν κρεβάτι το οποίο εφαπτόταν στον τοίχο. Ξαναήρθε το παιδί που με πήρε από τα χέρια τους και μου εξήγησε με λίγα αγγλικά ότι ο λόγος που με έδωσε στον διοικητή ήταν για να είμαι ασφαλής, διότι δεν ήξερε, όπως συμπλήρωσε, τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί. Ετσι, λοιπόν, έμεινα όλο το βράδυ στο δωμάτιο του διοικητή».

Στη συνέχεια περιγράφει ότι την μετέφεραν σε στρατιωτικό νοσοκομείο στα Άδανα και στην Άγκυρα. Οταν αισθάνθηκε καλύτερα, τη μετέφεραν πίσω στα Κατεχόμενα και μετά από κάποιες διαδικασίες, τον Νοέμβριο, την παρέδωσαν στον ΟΗΕ, ο οποίος με τη σειρά του τη μετέφερε στις ελεύθερες περιοχές.

«Είχαν αδειάσει τα πιστόλια τους μεσ’ στον κόλπο της»

Συγκλονιστική είναι επίσης και η μαρτυρία ενός Τούρκου οικονομολόγου, του Δρ. Γιαλτσίν Κιουτσούκ, ο οποίος άλλοτε διώχθηκε κατ’ επανάληψη από το τουρκικό καθεστώς και άλλοτε του ενεπιστεύθησαν σημαντικές θέσεις στη χώρα του, ακόμη και στο Τμήμα Εθνικής Ασφαλείας στο τουρκικό ΓΕΕΘΑ. Η Κύπρια δημοσιογράφος Σοφία Ιορδανίδου, πήρε συνέντευξη από τον Δρ. Γιαλτσίν Κιουτσούκ, που το 1974 ήταν αξιωματικός του Αττίλα. Στη συνέντευξη παραθέτει λεπτομερώς, άγνωστες πτυχές της τουρκικής εισβολής: σφαγές αμάχων, βιασμούς, πλιάτσικα, κ.α. Εκδόθηκε σε βιβλίο από τις εκδόσεις Λιβάνη το 1998, υπό τον τίτλο «Νταλγκά νταλγκά (κύματα κύματα) – Η ομολογία Τούρκου αξιωματικού του Αττίλα για τη δεύτερη εισβολή στην Κύπρο».

Από τη μαρτυρία του Κιουτσούκ παραθέτουμε τις παρακάτω χαρακτηριστικές αφηγήσεις:

«Θα σου πω για τη δολοφονία μιας γυναίκας, μια κτηνώδη πράξη που όσο ζω δε θα σβήσει απ’ το μυαλό μου. Ήμασταν σε κάποιο χωριό, δε θυμάμαι πια τ’ όνομά του, για εκκαθαριστική επιχείρηση, υπό τις διαταγές του λοχαγού Αλκατσόγλου. Σ’ ένα από αυτά τα χωριά της Κύπρου, τα γεμάτα κυπαρίσσια κι ευκάλυπτους. Ανταλλάσσονταν λίγοι πυροβολισμοί κι εγώ χώθηκα σ’ ένα κήπο γεμάτο άγουρα ακόμα σταφύλια, σε μια άκρη του οποίου υπήρχε μια μικρή στέρνα. Έκοψα ένα τσαμπί σταφύλι και, όπως γευόμουν τις ξινές ρώγες του, δίσταζα ν’ αποφασίσω αν έπρεπε να κάνω ένα μπάνιο όσο οι στρατιώτες θα λεηλατούσαν τα σπίτια.
Ξαφνικά, άκουσα κοντά μου πυροβολισμούς και είδα δύο στρατιώτες, τον Σεφίκ και τον Σουλεϊμάν, να φωνάζουν περήφανοι: “Oldurdum, oldurdum, komutanim”, δηλαδή “σκότωσα, σκότωσα, αρχηγέ”. Τους ήξερα. Ήταν χουλιγκάνοι. Πλησίασα προς τα εκεί που έδειχναν χειρονομώντας ενθουσιασμένοι. Μια νέα ευτραφής γυναίκα κειτόταν σφαδάζοντας στο χώμα. Είχε τα χέρια δεμένα πισθάγκωνα και ανοιχτά τα σκέλια, απ’ όπου έτρεχαν άσπρα πηχτά υγρά και αίμα. Είχαν αδειάσει τα πιστόλια τους μεσ’ στον κόλπο της. Παρατηρούσα τα χέρια της και τα πόδια της. Μου φαίνονταν μικρότερα απ’ το υπόλοιπο σώμα της. Καθώς την κοίταγα που ξεψύχαγε με χυμένο έξω το σταφύλι των σπλάχνων της, με κόμπους λίπους κολλημένους στο ανοιχτό πληγωμένο φύλο της, με κυρίεψε μια αναγούλα. Ένα προϊστορικό θηλαστικό πιασμένο στα δίχτυα ενός αποτρόπαιου θανάτου.

Την κοίταζα και ένιωθα να μεγαλώνει, να μεγαλώνει σαν φουσκωτή λαστιχένια κούκλα. Πέταξα πέρα τα σταφύλια. Έκανα μεταβολή κι ακριβώς απέναντι, παρατεταγμένοι στην ευθεία, διακόσιοι είκοσι πέντε στρατιώτες ετοιμάζονταν για την αναφορά, σαν να μην έτρεχε τίποτε. Ο ανθυπολοχαγός Τζεμάλ τους έδινε τις απαραίτητες εντολές παρουσίασης. Ο λοχαγός τους έδινε συγχαρητήρια, επισημαίνοντας ότι η επιχείρηση είχε ολοκληρωθεί με απόλυτη επιτυχία. Στα τελευταία λόγια του λοχαγού, κάτι εξερράγη μέσα μου θρυμματίζοντας την απάθεια που το σοκ είχε δημιουργήσει, γυάλινο κλουβί γύρω μου. Δηλαδή θα ’φευγαν και θα τ’ άφηναν όλα “καθαρά” στο χωριό. Μαζί και τη γυναίκα άταφη, βορά στα όρνια. Πήδηξα με τ’ όπλο προτεταμένο προς τον λοχαγό και ρώτησα κοφτά: “Τι θα γίνει μ’ αυτή τη γυναίκα;”. Θυμήθηκα τα πτώματα που κινούνταν παραμορφωμένα απ’ τη ζέστη και τρελαινόμουν.

Με το δάχτυλο στη σκανδάλη απευθύνθηκα στον Αλκατσόγλου σε τόνο που δε σήκωνε αντίρρηση. “Διέταξέ τους να τη θάψουν, αλλιώς σε σκοτώνω”. Είδα τον φόβο να πλημμυρίζει το βλέμμα του. Έδωσε εντολή να σκάψουν έναν τάφο και να τη ρίξουν μέσα. Υπό την απειλή του όπλου, εκτός εαυτού, τους ανάγκασα να τη σκεπάσουν με τις ματωμένες κουβέρτες της και να βάλουν φωτιά. Εξιλαστήριο πυρ, φλόγες αντί λουλούδια, ήταν ό,τι μπορούσα να προσφέρω μέσα στην κόλαση του πολέμου σ’ αυτή την άγνωστη. Καθώς ανέβαινα με τους άλλους στα καμιόνια να φύγω, με τράνταξε ένα υστερικό γέλιο. Μια σκέψη αταίριαστη στη σοβαρότητα της στιγμής σφήνωσε στο μυαλό μου. Τι μ’ έπιασε και το ’παιξα Αντιγόνη με όπλο και μουστάκια, ξαφνιάζοντας αυτούς τους σκληρούς κι ανυποψίαστους άνδρες;

Μήπως ήταν το πρώτο άταφο κουφάρι που αντίκριζα; Εκατοντάδες ήταν σπαρμένα στα χωράφια. Γιατί αντέδρασα έτσι ειδικά σ’ αυτή τη γυναίκα; Ήταν γιατί δεν μπόρεσα να αποτρέψω τη δολοφονία της, που έγινε μπροστά στα μάτια μου; Ήταν γιατί η στάση του θανάτου της της αφαιρούσε τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια του φύλου της; Λες κι οι νεκροί νοιάζονται να ’ναι αξιοπρεπείς! Ήταν γιατί ξεχείλισε το ποτήρι της αηδίας που ένιωθα μέσα μου για τις κτηνωδίες που αντίκριζα κάθε μέρα; Φαντάζομαι πως απάντηση δεν υπάρχει, όχι τουλάχιστον αρκετά λογική για ν’ αντέχει στην κριτική του μη-εμπόλεμου. Έκανα χρόνια να ξαναφάω σταφύλι. Για εβδομάδες είχα στα μάτια μου εναλλασσόμενες, σαν οπτικό εφφέ ταινίας τρόμου, τις εικόνες του σταφυλιού, των υγρών της νεκρής μήτρας, της νεκρής μήτρας, των σταφυλιών, και πάλι απ’ την αρχή».

Σε άλλα σημεία αναφέρει:

«Για τις μαζικές εκτελέσεις, υπήρξα αυτόπτης μάρτυρας σε μια απ’ αυτές.
Φαντάσου έναν τοίχο. Έναν τοίχο φρεσκοασβεστωμένο, εκτυφλωτικά λευκό κάτω απ’ το σκληρό φως του μεσημεριού, που καταπίνει κάθε σκιά. Κόντρα στον τοίχο, αραδιασμένοι άνδρες, οι πιο πολλοί ώριμης ηλικίας, ηλιοκαμένοι, με σκούρα ρούχα, που από μακριά φάνταζαν τεράστιοι λεκέδες στην αψεγάδιαστη λευκότητα της πέτρας. Ήμουν στο τζιπ, περαστικός από εκεί. Σταμάτησα ένα λεπτό για να κοιτάξω καλύτερα, σαν να μην πίστευα σ’ αυτό που έβλεπα, σ’ αυτό που καταλάβαινα πως το απόσπασμα απέναντι ήταν έτοιμο να κάνει. Ανάμεσα στους άνδρες ξεχώρισα κάποια παιδιά αμούστακα ακόμα. Ύστερα, απροσδόκητα, το πρόσωπο ενός άνδρα παγίδεψε το βλέμμα μου.

Πρόσωπο ερημωμένο από ελπίδα, τοπίο σεληνιακό. Τα μάτια του δυο σχισμές και μέσα τους λεπίδι η γνώση. Το ’βλεπα, ήξερε! Ήξερε πως πεθαίνει. Κρατούσε ίσιο το σώμα του. Ήταν ψηλός και μυώδης. Φορούσε μπλε πουκάμισο. Τα μάτια του δεν τα ’δα καθαρά τι χρώμα είχαν. Είδα μόνο την απελπισία να φωσφορίζει στους βολβούς του, που γύριζαν τρελά μέσα στις σάρκινες θήκες τους. Έμοιαζε κιόλας φευγάτος από κει. Δεν ξέρω αν έλπιζε ακόμα στον “από μηχανής Θεό”. Έτσι δεν έλεγαν οι δικοί σας κλασικοί; Ένα μπλε πουκάμισο στημένο στον τοίχο, που ιδρώνει απ’ τη ζέστη και το φόβο του θανάτου, μπορεί, πού ξέρεις, να ελπίζει ως την ύστατη στιγμή. Έβαλα μπρος κι απομακρύνθηκα. Στα εκατόν πενήντα μέτρα περίπου, οι ριπές με πρόλαβαν.

Πριν προλάβω να το σκάσω απ’ το χώρο. Επαναλαμβανόμενες σαν εφιάλτης. Δε γύρισα να κοιτάξω. Το πρόσωπο του άνδρα μ’ ακολούθησε, σφηνωμένο στον αμφιβληστροειδή μου, ημέρες πολλές, μέχρι που σβήστηκε από φρέσκια, πιότερο νωπή φρίκη. Ήθελα να ελπίζω, μου ’γινε σχεδόν εμμονή, πως οι ριπές που άκουσα δεν είχαν σχέση με τον τοίχο, με τους ανθρώπους εκεί πέρα. Ήθελα να μην έχω παραστεί στη σκηνή. Ήθελα να ’μουν αλλού. Ήταν πάρα πολλοί για να ’ναι ο θάνατός τους πραγματικότητα. “Πόσοι θάνατοι χρειάζονται μέχρι να καταλάβει κανείς πόσοι άνθρωποι έχουν σκοτωθεί;”, ρωτούσε ο Ντύλαν το ’70. Εγώ, πάντως, δεν ξέρω ν’ απαντήσω…

… Με είχαν στείλει να περισυλλέξω ένα κανόνι που είχε πάθει βλάβη κι είχε μείνει σε κάποιο σημείο του δρόμου. Η διαδικασία αυτή λέγεται στη γλώσσα του στρατού περισυλλογή. Νομίζω ότι είχα πάει μαζί με τον αρχιλοχία τον Νετζατίν, το μάγο των αυτοκινούμενων οβιδοβόλων. Θυμάμαι ότι περάσαμε μέσα από ένα πολύ φτωχό χωριό. Υπήρχαν παντού πτώματα που βρίσκονταν ήδη σε αποσύνθεση και μύριζαν φρικτά. Τα μόνα ζωντανά όντα που συναντούσαμε ήταν οι μύγες. Κοπάδια ολόκληρα, σμήνη, πάνω στα πτώματα. Η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική και το θέαμα μόνο, χωρίς τη βρώμα, θα έπρεπε να μας είχε τρέψει σε φυγή. Όμως πεινούσαμε. Έπρεπε να βρούμε επειγόντως κάτι να φάμε. Η πείνα, βλέπεις, και το αίσθημα αυτοσυντήρησης ήταν πιο δυνατό από τη φρίκη και την αηδία που νιώθαμε.

Ας γυρίσουμε, όμως, πάλι στο ανοικτό νεκροταφείο που σου ’λεγα πριν. Εγώ, μαζί μ’ ένα λοχία, μπήκα σ’ ένα σπίτι. Ανακαλύψαμε μερικά κομμάτια χαλούμι, κυπριακό τυρί. Τα πήραμε και βγήκαμε έξω. Σε δευτερόλεπτα οι μύγες άφησαν τα πτώματα και πέσαν στο τυρί μας. Κόβαμε με το χέρι ένα κομμάτι και ως να φτάσει στο στόμα μας άλλαζε χρώμα. Γινόταν μαύρο…».

«Ο τουρκικός στρατός επιβίωσε στο κυπριακό έδαφος από την πρώτη μέρα της εισβολής μέχρι το τέλος του Αυγούστου με τις λεηλασίες. Ο ανεφοδιασμός δε λειτούργησε ποτέ. Σιτιζόμασταν με τ’ αποθέματα που είχαν εγκαταλείψει στα σπίτια τους οι Ελληνοκύπριοι και με όσα μας έδιναν οι Τουρκοκύπριοι».

Ο Δρ. Κιουτσούκ, στην αφήγησή του στο βιβλίο «Νταλγκά – Νταλγκά», υποστηρίζει πως τις ομαδικές εκτελέσεις τις έκανε ο τουρκικός στρατός και τις δολοφονίες οι Τουρκοκύπριοι.

«Μίλησα για τους νεκρούς Ελληνοκύπριους που είδα στην πορεία μας μέσα απ’ την κυπριακή ύπαιθρο. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν ζωντανοί αγνοούμενοι… Η παράδοση της διεξαγωγής του πολέμου στην Τουρκία είναι πολύ ισχυρή. Προσπαθούσα να πείσω τους στρατιώτες μου να μη σκοτώνουν αιχμαλώτους, με το επιχείρημα ότι θα μπορούσαμε να τους ανταλλάξουμε με δικούς μας. Είχαμε τόσους πολλούς Έλληνες αιχμαλώτους. Τους έβλεπα στοιβαγμένους κατά δεκάδες μέσα στα λεωφορεία. Άκουγα ότι τους πηγαίναν στις φυλακές στα Άδανα και στο Ισκεντερούν. Ήξερα ότι αυτό δε συμβάδιζε με την τουρκική πρακτική. Εδώ ο Εβρέν, το ’80, όταν άρχισαν οι δολοφονίες των αριστερών, απευθυνόταν αφελέστατα στο λαό και ρωτούσε: “Τι θέλετε να τους κάνω; Να τους βάλω φυλακή για να τους ταΐζω;”. Πόσο μάλλον τους αιχμαλώτους. Εγώ προσωπικά έσωσα πολλούς. Τους άφηνα ελεύθερους να φύγουν. Έρχεται στο νου μου ο Γιώργος. Ήταν μια άγρια τίγρις. Νόμιζα ότι θα μας σκοτώσει. Έφυγε, γλίτωσε. Ομαδικές εκτελέσεις έγιναν από τον τουρκικό στρατό. Όμως, να ξέρεις, τις περισσότερες δολοφονίες τις διέπραξαν οι Τουρκοκύπριοι, οι γνωστοί mukavement mucahit (μουκαβεμέτ μουτζαχίντ). Όταν άρχισε ο πόλεμος, τους συμπεριέλαβαν σε κανονικές μονάδες. Ήταν όμως δειλοί και από τις πρώτες μέρες δραπέτευσαν. Οι μουτζαχίντ ανήκαν στην παραστρατιωτική δύναμη που λειτουργούσε μέσα στην τουρκοκυπριακή κοινότητα, τη γνωστή Οργάνωση Τουρκικής Αντίστασης (ΤΜΤ). Διατηρούσαν στενές σχέσεις με τον αντίστοιχο μηχανισμό που είχε στήσει το ΝΑΤΟ στην Τουρκία, αυτόν που στη Δύση είναι γνωστός ως Gladio και, στην Ελλάδα, αν δεν κάνω λάθος, ως Κόκκινη Προβιά. Αρχηγός τους ήταν ο σημερινός πρόεδρος της “Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου”, ο Ντενκτάς. Αυτός υπήρξε, πράγματι, εγκληματίας πολέμου και όχι ο Κάρατζιτς».

Πηγή: zougla.gr

Πενήντα χρόνια μετά την εισβολή στην Κύπρο, η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΕΥΠ) δημοσιοποίησε σήμερα για πρώτη φορά αποχαρακτηρισμένα έγγραφα που αφορούν τα γεγονότα του Ιουλίου και Αυγούστου του 1974 στην Κύπρο, τα οποία μέχρι πρότινος ήταν απόρρητα.

Πρόκειται για την πρώτη φορά που η ΕΥΠ αποχαρακτηρίζει αρχειακό της υλικό και αφορά, σύμφωνα με ανακοίνωσή της, τα 58 δελτία που συνέταξαν τους δύο αυτούς δραματικούς μήνες, τα αρμόδια στελέχη της ΚΥΠ, όπως τότε ονομαζόταν η υπηρεσία.

Τα συγκεκριμένα έγγραφα είναι πλέον διαθέσιμα στην επίσημη ιστοσελίδα της ΕΥΠ, στη διάθεση των ιστορικών, αλλά και κάθε ενδιαφερομένου, για μελέτη, άντληση στοιχείων και εξαγωγή συμπερασμάτων.

Η ανακοίνωση της ΕΥΠ

«Σε μία προσπάθεια να συμβάλλει στην καλύτερη κατανόηση των εξελίξεων και συνθηκών του πραξικοπήματος κατά του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και της τουρκικής εισβολής, η ΕΥΠ με τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την τραγωδία της Κύπρου, δίνει στη δημοσιότητα τα 58 δελτία που συνέταξαν τους δύο αυτούς δραματικούς μήνες, τα αρμόδια στελέχη της ΚΥΠ, όπως τότε ονομαζόταν η υπηρεσία.

Πρόκειται ουσιαστικά για ένα ημερολόγιο εξελίξεων μιας τραυματικής περιόδου της ιστορίας του ελληνισμού, όπως καταγράφηκαν στη βάση των πληροφοριών της Υπηρεσίας τότε, το οποίο πλέον είναι στη διάθεση των ιστορικών, αλλά και κάθε ενδιαφερομένου, για μελέτη, άντληση στοιχείων και εξαγωγή συμπερασμάτων. Και που ακόμα και η απλή ανάγνωσή του, παρά τη χρονική απόσταση που έχει μεσολαβήσει, σε πολλά σημεία εντυπωσιάζει αλλά και προκαλεί έντονα συναισθήματα.

Παρουσιάζοντας με ειδικό του μήνυμα την πρωτοβουλία αυτή ο Διοικητής της ΕΥΠ κ. Θεμιστοκλής Δεμίρης τονίζει ότι τα 50 χρόνια που πέρασαν από τότε, «αν δεν επιβάλλουν, σίγουρα επιτρέπουν να κοιτάξεις πίσω σε μία άσκηση εθνικής και η υπηρεσιακής αυτογνωσίας.

Από την πλευρά του ο καθηγητής του ΕΚΠΑ κ. Ευάνθης Χατζηβασιλείου στο δικό του σημείωμα με το οποίο επιχειρεί μια πρώτη αποτίμηση του υλικού, χαρακτηρίζει κρίσιμης σημασίας το υλικό, τονίζοντας ότι, συνδυαζόμενο με τις άλλες διαθέσιμες πηγές, θα συμβάλλει στην προσπάθεια συγκρότησης μία συνολικής εικόνας των καθοριστικών εκείνων γεγονότων.

Σημειώνεται ότι είναι η πρώτη φορά που η ΕΥΠ αποχαρακτηρίζει αρχειακό της υλικό εφαρμόζοντας φυσικά της διαδικασίες που προβλέπεις σχετική νομοθεσία. Σύμφωνα δε με το Διοικητή της υπάρχει πρόθεση να υπάρξουν αντίστοιχες πρωτοβουλίες που θα δώσουν την ευκαιρία να συνεκτιμηθεί η οπτική γωνία της Υπηρεσίας με τα τότε χαρακτηριστικά της, στη μελέτη ακόμα και ιδιαίτερα ευαίσθητων περιόδων της ιστορίας μας.

Το πλήρες μήνυμα του Διοικητή, το σημείωμα του καθηγητή κ. Χατζηβασιλείου και το σύνολο των 58 πληροφοριακών δελτίων της περιόδου Ιουλίου Αυγούστου 1974 είναι διαθέσιμα στους συνδέσμους που ακολουθούν.

“Η ΕΥΠ ΔΙΝΕΙ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ ΤΑ ΔΕΛΤΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΚΥΠ ΓΙΑ ΚΥΠΡΟ ΙΟΥΛΙΟ – ΑΥΓΟΥΣΤΟ 1974”- Παρουσίαση της πρωτοβουλίας από τον Διοικητή, είναι διαθέσιμη εδώ.

“Τα Δελτία Πληροφοριών της ΚΥΠ για Κύπρο και Τουρκία, Ιούλιος-Αύγουστος 1974” κείμενο του κ. Ευάνθη Χατζηβασιλείου, Καθηγητή Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, γενικού γραμματέα του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, είναι διαθέσιμο εδώ».

ΙΟΥΛΙΟΣ	ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
1/7/1974	1/8/1974
2/7/1974	2/8/1974
3/7/1974	3/8/1974
4/7/1974	4/8/1974
5/7/1974	5/8/1974
6/7/1974	6/8/1974
8/7/1974	7/8/1974
9/7/1974	8/8/1974
10/7/1974	9/8/1974
11/7/1974	10/8/1974
12/7/1974	11/8/1974
13/7/1974	12/8/1974
15/7/1974	13/8/1974
16/7/1974	14/8/1974
17/7/1974	15/8/1974
18/7/1974	16/8/1974
19/7/1974	17/8/1974
23/7/1974	18/8/1974
23-24/7/1974	19/8/1974
25/7/1974	20/8/1974
26/7/1974	21/8/1974
26 -B/7/1974	22/8/1974
27/7/1974	23/8/1974
27 -Β/7/1974	24/8/1974
28/7/1974	26/8/1974
29/7/1974	27/8/1974
30/7/1974	29/8/1974
30-Β/7/1974	30/8/1974
31/7/1974	31/8/1974

H ΕΛ.ΑΣ. πραγματοποίησε έφοδο το πρωί της Δευτέρας στην κατάληψη του Αυτοδιαχειριζόμενου Κυλικείου της Ιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Σύμφωνα με την ΕΡΤ, η επιχείρηση έγινε σε χώρο, όπου στεγαζόταν πριν εργαστήρια, ενώ οι αστυνομικές δυνάμεις δεν βρήκαν εντός του χώρου άτομα. Την ίδια ώρα, αλληλέγγυοι έκαναν κάλεσμα για συγκέντρωση στις 10 το πρωί στη γραμματεία της Σχολής.

Είχε ξαναγίνει επιχείρηση εκκένωσης και παλαιότερα, ενώ σύμφωνα με τις ίδιες πήγες σε αυτόν τον χώρο δεν είχε γενικά μέσα άτομα, αλλά τον χρησιμοποιούσαν ως αποθηκευτικό χώρο.

Επιχείρηση της αστυνομίας είναι σε εξέλιξη στη Νομική Σχολή της Αθήνας, η οποία τελεί υπό κατάληψη σε κίνηση αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό λαό.

Ήδη ισχυρές δυνάμεις της αστυνομίας βρίσκονται γύρω από το κτίριο της Νομικής προκειμένου να ανοίξουν την κατάληψη που πραγματοποιούν φοιτητές σε ένδειξη αλληλεγγύης στο λαό της Παλαιστίνης.

Παράλληλα, υπάρχει κάλεσμα από τους φοιτητές για συγκέντρωση αλληλεγγύης και για την υποστήριξη της κατάληψης.

Οι φοιτητές προχώρησαν το βράδυ της Δευτέρας σε κατάληψη της Νομικής Αθηνών, σε κίνηση αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό λαό.

Σε σύγκρουση αστυνομία και φοιτητές στον καταυλισμό διαδηλωτών υπέρ της Παλαιστίνης στην πανεπιστημιούπολη του UCLA στο Λος Άντζελες των ΗΠΑ, μετά την εισβολή αστυνομικών, οι οποίοι άρχισαν νωρίτερα να αφαιρούν οδοφράγματα.

Οι αστυνομικοί παράλληλα απειλούν με συλλήψεις μέσω μεγαφώνων αν οι διαδηλωτές δεν διαλυθούν.

Σημειώνεται ότι πλήθος ανθρώπων έχει συγκεντρωθεί στην πανεπιστημιούπολη, τόσο μέσα στον καταυλισμό με τις σκηνές που έχει οχυρωθεί με οδοφράγματα όσο και έξω από αυτόν σε ένδειξη υποστήριξης.

Όπως αναφέρει το Associated Press, την έφοδο της αστυνομίας είχε καθυστερήσει η επίθεση των αντιδιαδηλωτών στους συγκεντρωμένους το βράδυ της Τρίτης και το πρωί της Τετάρτης.

Στη συνέχεια, οι διαδηλωτές ξανάχτισαν τα αυτοσχέδια φράγματα γύρω από τις σκηνές τους το απόγευμα της Τετάρτης (1/5).

Εκατοντάδες διαδηλωτές παρέμειναν πίσω από τα οδοφράγματα στην πανεπιστημιούπολη του UCLA παρά τις εντολές της αστυνομίας να αποχωρήσουν.

Σήμερα το μεσημέρι, η αστυνομία έφτασε για λίγο στην περίμετρο του καταυλισμού, ενώ στη συνέχεια υποχώρησε με τους διαδηλωτές να φωνάζουν: «ντροπή σας!».

Κάποιοι από το πλήθος πέταξαν μπουκάλια με νερό και άλλα αντικείμενα όπως αναφέρει το Associated Press.

Παράλληλα, η αστυνομία στο Νιου Χαμσάιρ ανακοίνωσε ότι προχώρησε σε 90 συλλήψεις και κατέβασε σκηνές στο Κολέγιο Ντάρτμουθ και αστυνομικοί στο Όρεγκον εισέβαλαν στην πανεπιστημιούπολη του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Πόρτλαντ, καθώς οι αξιωματούχοι του σχολείου προσπαθούσαν να βάλουν τέλος στην κατάληψη της βιβλιοθήκης που ξεκίνησε τη Δευτέρα (29/4).

Επιπλέον, η αστυνομία της Νέας Υόρκης εισέβαλε σε κτίριο που είχαν καταλάβει διαδηλωτές στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια το βράδυ της Τρίτης (30/4), διαλύοντας διαδήλωση.

Η συμφωνία με τους φοιτητές στο Ρόουντ Άιλαντ

Αντίθετα με άλλα ιδρύματα, το πανεπιστήμιο Μπράουν, στο Ρόουντ Άιλαντ, ανακοίνωσε πως έκλεισε συμφωνία με τους διαδηλωτές. Ο καταυλισμός τους συμφωνήθηκε να διαλυθεί με αντάλλαγμα ψηφοφορία στο πανεπιστήμιο τον Οκτώβριο για την ενδεχόμενη «αποεπένδυση» των «εταιρειών που καθιστούν εφικτή και επωφελούνται από τη γενοκτονία στη Γάζα».

Σύμφωνα με καταμέτρηση του Γαλλικού Πρακτορείου, οι δυνάμεις επιβολής της τάξης από την 17η Απριλίου έχουν προχωρήσει σε συλλήψεις σε τουλάχιστον 30 πανεπιστημιακές εγκαταστάσεις.

Οι εικόνες αστυνομικών με εξαρτύσεις αντιμετώπισης ταραχών στις πανεπιστημιουπόλεις έκαναν τον γύρο όλου του κόσμου και προκάλεσαν την έντονη αντίδραση του πολιτικού κόσμου έξι μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές στις ιδιαίτερα πολωμένες ΗΠΑ.

Ο Λευκός Οίκος από την πλευρά του καταδίκασε το «μικρό ποσοστό» φοιτητών που προκαλεί «ταραχές».

«Οι φοιτητές έχουν το δικαίωμα να πηγαίνουν για μάθημα αισθανόμενοι ασφαλείς», δήλωσε η Καρίν Ζαν-Πιερ, η εκπρόσωπος της αμερικανικής προεδρίας, προσθέτοντας πως θα «συνεχίσουμε να υπογραμμίζουμε πως πρέπει να καταγγέλλεται ο αντισημιτισμός».

Κατά τη διάρκεια προεκλογικής εκδήλωσης στο Ουισκόνσιν, ο πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ χαρακτήρισε «όμορφο θέαμα» την επέμβαση στο Κολούμπια, καθώς κατ’ αυτόν «η Νέα Υόρκη βρισκόταν σε κατάσταση πολιορκίας την περασμένη νύχτα» από «μαινόμενους παλαβούς και υποστηρικτές της Χαμάς» και ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν «πρέπει να μιλήσει», όπως τόνισε σε αγανακτισμένο τόνο.

Πρωτοφανής αστυνομική επιχείρηση πραγματοποιήθηκε το απόγευμα του Σαββάτου (16/3), στους χώρους του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με την αστυνομία να μετατρέπει σε συλλήψεις τις 49 προσαγωγές.

Σύμφωνα με πληροφορίες που μεταδίδει το thesstoday.gr, σε συλλήψεις μετατράπηκαν και οι 49 προσαγωγές ατόμων κατά τη χθεσινή αστυνομική επιχείρηση στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Πρόκειται για άτομα ηλικίας 19 έως 30 ετών. Σε βάρος τους σχηματίστηκε δικογραφία για διατάραξη λειτουργίας υπηρεσίας, φθορά ξένης ιδιοκτησίας, παράβαση του νόμου περί όπλων και περί φωτοβολίδων. Οι συλληφθέντες θα οδηγηθούν στον αρμόδιο εισαγγελέα.

SOOC

Πώς πραγματοποιήθηκε η αστυνομική επιχείρηση στη Θεσσαλονίκη

Ισχυρές αστυνομίες δυνάμεις των ΜΑΤ, της Ομάδας Πρόληψης και Καταστολής και της Διεύθυνσης Ασφάλειας Θεσσαλονίκης μπήκαν στους χώρους του πανεπιστημίου στη Σχολή Θετικών Επιστημών του ΑΠΘ λίγο πριν τις 16.00 και στη συνέχεια προχώρησαν σε 49 προσαγωγές.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του Φοιτητικού Συλλόγου Φυσικού ΑΠΘ, η εισβολή των ΜΑΤ στον χώρο του πανεπιστημίου έγινε ενώ ήταν σε εξέλιξη εκδήλωση “επανοικειοποίησης του χώρου στον πλάτανο της σχολής” με ποτά και φαγητά, όταν εμφανίστηκαν διμοιρία των ΜΑΤ και ΕΚΑΜ.

Φοιτητές προχώρησαν στη δημοσιοποίηση βίντεο μέσα από τον χώρο του Πανεπιστημίου όπου πραγματοποιούνταν οι προσαγωγές, σύμφωνα με το infolibre.

Σύμφωνα με την Αστυνομία, η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε έπειτα από κλήση σύμφωνα με την οποία άγνωστοι προσπάθησαν να προκαλέσουν φθορές στην υπό ανέγερση βιβλιοθήκη, στον χώρο της πρώην κατάληψης του Βιολογικού.

Σημειώνεται ότι πολλές είναι οι σχολές που τελούν υπό κατάληψη στο ΑΠΘ και άλλα πανεπιστήμια της χώρας στο πλαίσιο των αντιδράσεων των φοιτητών στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων.

Την εκτεταμένη αστυνομική επιχείρηση ακολούθησε συγκέντρωση αλληλεγγύης στους προσαχθέντες στην πλατεία Χημείου, ενώ σε συγκέντρωση και πορεία ενάντια στην αστυνομική επιχείρηση κάλεσε στις 8μμ στην Καμάρα, ο Σύλλογος Φοιτητών του Τμήματος Φυσικής.

“Δεν παρουσιάστηκε κανένας εισαγγελέας”

Στον χώρο βρέθηκαν και καθηγητές του ΑΠΘ, οι οποίοι κατήγγειλαν την απουσία εισαγγελέα, ενώ παράλληλα αναφέρουν πως δεν διαπιστώθηκαν φθορές στον χώρο του Βιολογικού.

«Ο γενικός αστυνομικός διευθυντής μας είπε, ότι ο πρύτανης τον ενημέρωσε ότι γίνεται απόπειρα διάρρηξης της σχολής, εμείς κάτι τέτοιο για το βιολογικό που έγινε η καταγγελία δεν διαπιστώσαμε», ανέφερε σε δηλώσεις του ο κ. Δημήτρης Ραπτάκης, καθηγητής τμήματος πολιτικών μηχανικών του ΑΠΘ, σύμφωνα με την ΕΡΤ.

Επιχείρηση της ΕΛ.ΑΣ. στο ΑΠΘ SOOC

«Ζητήσαμε εισαγγελέα, επί μία ώρα και ήμασταν στα τρία μέτρα από την πόρτα που έγιναν οι προσαγωγές τρία λεπτά ήμασταν, δεν παρουσιάστηκε κανένας εισαγγελέας. Ζητάμε να αποχωρήσουν τώρα τα ΜΑΤ, δεν υπάρχει λόγος παρουσίας τους, εφόσον σύμφωνα με τις δικές τους δηλώσεις, έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία και είδαμε να έχουν ολοκληρωθεί και οι προσαγωγές», όπως ανέφερε ο κ. Γ.Ηλιόπουλος, μέλος προεδρείου συλλόγου καθηγητών ΑΠΘ.

Πρύτανης ΑΠΘ: Οι αρχές μπορούν να επέμβουν στον χώρο του πανεπιστημίου αυτεπάγγελτα

«Η πολιτεία οφείλει να διαφυλάσσει τη δημόσια περιουσία από καταστροφές που προκαλούνται από τη δράση οργανωμένων ομάδων που χρησιμοποιούν τον εκφοβισμό, την τρομοκράτηση και τη βία για να επιβάλουν τις απόψεις τους», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρύτανης του ΑΠΘ, Χαράλαμπος Φείδας, σχετικά με την αστυνομική επιχείρηση στη Σχολή Θετικών Επιστημών του ΑΠΘ.

«Οι φοιτητικές κινητοποιήσεις ουδεμία σχέση έχουν με τη δράση αυτών των μειοψηφικών ομάδων, οι οποίες προσπαθούν να επιβάλουν τη “μοναδική αλήθεια” τους με βίαιες ενέργειες που συντηρούν ένα κλίμα ανασφάλειας, φαλκιδεύουν την ακαδημαϊκή ελευθερία και παρεμποδίζουν τη λειτουργία των Α.Ε.Ι», τόνισε.

Επισήμανε, τέλος ότι «με το ισχύον νομικό πλαίσιο, οι δημόσιες αρχές μπορούν να επέμβουν στον χώρο του πανεπιστημίου αυτεπάγγελτα, όταν διαπιστώσουν ότι τελούνται αξιόποινες πράξεις».

 

SOOC

Η ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ. για την επιχείρηση

Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης της Αστυνομίας στη ΣΘΕ του ΑΠΘ, εντοπίστηκαν μεταξύ άλλων στους χώρους του Πανεπιστημίου κοντάρια, πυροτεχνικές κατασκευές, βαριοπούλα, κράνη και χειροβομβίδες κρότου λάμψης.

 

SOOC

Αναλυτικά η ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ.:

«Συντονισμένη αστυνομική επιχείρηση οργανώθηκε και πραγματοποιήθηκε, απογευματινές ώρες χθες (16-03-2024) σε χώρους του Α.Π.Θ, από αστυνομικούς της Υποδιεύθυνσης Κρατικής Ασφάλειας της Διεύθυνσης Ασφάλειας Θεσσαλονίκης, μετά από καταγγελία για την πρόκληση φθορών, εξωτερικά της υπό κατασκευής βιβλιοθήκης.

Την επιχείρηση συνέδραμαν αστυνομικοί των Ομάδων Πρόληψης και Καταστολής Εγκληματικότητας (Ο.Π.Κ.Ε.) και ΔΡΑΣΗ της ίδια Διεύθυνσης, των Διευθύνσεων Αστυνομικών Επιχειρήσεων, Άμεσης Δράσης, Αστυνομίας και Τροχαίας, καθώς και της Υποδιεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών Βορείου Ελλάδος.

Στο πλαίσιο της επιχείρησης, προσήχθησαν συνολικά (49) άτομα, τα οποία συνελήφθησαν, ενώ βρέθηκαν και κατασχέθηκαν:

• 22 ξύλινα κοντάρια, στις άκρες των οποίων ήταν προσαρμοσμένα τεμάχια υφάσματος,
• 12 αντιασφυξιογόνες μάσκες,
• 11 πυροσβεστήρες, περιέχοντες μπογιά,
• 4 πυροτεχνικές κατασκευές (τύπου ναυτικός πυρσός),
• 1 μεταλλικός κόφτης σιδήρου,
• 2 μεταλλικοί τροχοί κοπής,
• 2 δίσκοι κοπής,
• 1 μεταλλικό κλειδί τροχού,
• 1 βαριοπούλα,
• 6 κράνη δικυκλιστή,
• 2 ενεργοποιημένες αστυνομικές χειροβομβίδες  χειρός (κρότου λάμψης και δακρυγόνο),
• 1 φορητός ηλεκτρονικός υπολογιστής,
• είδη ρουχισμού (γάντια, μπαλακλάβες) και
• πλήθος λουκέτων και αλυσίδων θυρών.

Προανάκριση ενεργείται από την Υποδιεύθυνση Κρατικής Ασφάλειας της Διεύθυνση Ασφάλειας Θεσσαλονίκης.»

Στο Παρίσι κατά τη διάρκεια των χθεσινών απεργιακών διαδηλώσεων, εργάτες έκαναν κατάληψη συμβολικά στα γραφεία του πολυεθνικού κολοσσού LVHM Louis Vuitton.

Συγκεκριμένα, απεργοί σιδηροδρομικοί αλλά και από πολλούς άλλους κλάδους, όπως την Υγεία, κατέλαβαν συμβολικά τα γραφεία. «Αν ο Μακρόν θέλει να βρει χρήματα για να χρηματοδοτήσει το συνταξιοδοτικό σύστημα, θα πρέπει να έρθει εδώ για να τα βρει», δήλωναν δίνοντας απάντηση στο αφήγημα της κυβέρνησης ότι οι νέες ανατροπές γίνονται για να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων.

Ξημερώματα έγινε η αστυνομική επιχείρηση για την εκκένωση της κατάληψης. Στη ΓΑΔΑ οι συλληφθέντες

Σε δέκα συλλήψεις προχώρησε η ΕΛΑΣ κατά την διάρκεια της επιχείρησης που πραγματοποιήθηκε, νωρίς σήμερα το πρωί (30/3), για την εκκένωση της κατάληψης στην Πρυτανεία του ΕΚΠΑ.

 

Επισημαίνεται ότι η κατάληψη της Πρυτανείας του ΕΚΠΑ βρισκόταν σε εξέλιξη εδώ και πάνω από δύο εβδομάδες με τις αστυνομικές δυνάμεις να έχουν επιχειρήσει με διάφορους τρόπους να την καταστείλουν όπως με τον αποκλεισμό παροχής φαγητού.

 

 

 

Σκηνές εμφυλίου πολέμου, εκτυλίχθηκαν χθες στη Βραζιλία, όπου εκατοντάδες οπαδοί του βραζιλιάνου ακροδεξιού πρώην προέδρου Ζαΐχ Μπολσονάρου εισέβαλαν στο Κογκρέσο, στο προεδρικό μέγαρο και στο Ανώτατο Δικαστήριο, μόλις μια εβδομάδα αφότου ανέλαβε την εξουσία ο κεντροαριστερός νέος πρόεδρος Λούλα, την εκλογή του οποίου αρνούνται να αναγνωρίσουν.

Τελικά, μετά από ώρες εκτεταμένων επεισοδίων, οι δυνάμεις ασφαλείας έθεσαν υπό έλεγχο την κατάσταση, συλλαμβάνοντας εκατοντάδες οπαδούς του Μπολσονάρου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Εικόνες χάους στη Βραζιλία μετά την εισβολή μπολσοναριστών σε κυβερνητικά κτίρια - Lockdown στην πρωτεύουσα

Βραζιλία η επόμενη μέρα – Μετράει ζημιές ο Λούλα

Ο βραζιλιάνος πρόεδρος Λουίς Ινάσιου Λούλα ντα Σίλβα επέστρεψε, σήμερα το πρωί ώρα Ελλάδας, στην Μπραζίλια και πήγε να διαπιστώσει τις ζημιές στο προεδρικό μέγαρο, όπου εισέβαλαν οι οπαδοί του Μπολσονάρου, ο οποίος από τη Φλόριντα όπου βρίσκεται καταδίκασε, όχι και πολύ σθεναρά, την επίθεση, που έμοιαζε με το ριμέικ αυτής στο ομοσπονδιακό Καπιτώλιο της Ουάσιγκτον πριν από δυο χρόνια.

Με μια διαφορά: τουλάχιστον μέχρι στιγμής, δεν έχει αναφερθεί κανένας θάνατος.

Ο Λούλα, που βρισκόταν χθες το απόγευμα στην Αρακουάρα, στην πολιτεία Σαν Πάουλου (νοτιοανατολικά), που επλήγη από πλημμύρες, πήγε κατά σειρά στο προεδρικό μέγαρο και κατόπιν στο Ανώτατο Δικαστήριο, όπου επίσης εισέβαλαν και προκάλεσαν καταστροφές μπολσοναριστές, όπως και στο Κογκρέσο.

Πλάνα που μετέδωσε το τηλεοπτικό δίκτυο Globo αργά το βράδυ τον εικονίζουν να συζητά με μέλη του Ανώτατου Δικαστηρίου, μπροστά στο κτίριο με σπασμένα παράθυρα μετά την εισβολή αυτών που εξακολουθούν να απορρίπτουν την επιστροφή του στην εξουσία, μια εβδομάδα αφού ανέλαβε την τρίτη του θητεία.

 

Η χλιαρή καταδίκη Μπολσονάρου

Ο Ζαΐχ Μπολσονάρου παραμένει στις ΗΠΑ, για τις οποίες αναχώρησε δύο ημέρες πριν από την ορκωμοσία του Λούλα, αρνούμενος να παραδώσει την προεδρική εσάρπα σε αυτόν που τον κέρδισε οριακά την 30ή Οκτωβρίου, που δεν συνεχάρη ποτέ.

«Οι ειρηνικές διαδηλώσεις, που συμμορφώνονται προς τον νόμο, είναι μέρος της δημοκρατίας. Ωστόσο, τα πλιάτσικα και οι εισβολές σε δημόσια κτίρια (…) αντίκεινται προς τον κανόνα», έκρινε μέσω Twitter ο πρώην πρόεδρος.

Σε άλλη ανάρτησή του απέρριψε «τις κατηγορίες χωρίς απόδειξη» του κεντροαριστερού διαδόχου. Ο Λούλα κατήγγειλε ότι ο «λόγος» του ακροδεξιού πρώην αρχηγού του κράτους «ενεθάρρυνε» τους «φασίστες βάνδαλους» να εισβάλουν στο προεδρικό μέγαρο, στο Ανώτατο Δικαστήριο και στο Κογκρέσο.

«Θα τιμωρηθούν» – Πάνω από 400 συλλήψεις

Αντιμέτωπος με μείζονα κρίση μόλις μια εβδομάδα αφότου άρχισε τη νέα του θητεία, έπειτα από τις δύο συναπτές προηγούμενες (2003-2010), ο πρόεδρος καταδίκασε τα γεγονότα «άνευ προηγουμένου στην ιστορία της Βραζιλίας».

«Θα τους βρούμε όλους και θα τιμωρηθούν», τόνισε, αναφερόμενος σε αυτούς που ευθύνονται για τις λεηλασίες και τις καταστροφές. «Θα βρούμε επίσης αυτούς που τους χρηματοδότησαν», πρόσθεσε.

Ο αρχηγός του κράτους έθεσε τις τοπικές υπηρεσίες επιβολής της τάξης υπό τη διοίκηση των ομοσπονδιακών δυνάμεων, για να αποκατασταθεί η ασφάλεια στην Μπραζίλια, όπου η αστυνομία δεν μπόρεσε να συγκρατήσει την έφοδο χιλιάδων μπολσοναριστών.

 

Ο υπουργός Δικαιοσύνης και Δημόσιας Ασφάλειας της κυβέρνησής του Φλάβιου Ντίνου δήλωσε αργά χθες κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου ότι ο έλεγχος των εδρών των τριών εξουσιών ανακτήθηκε πλήρως και πρόσθεσε πως συνελήφθησαν πάνω από 200 άνθρωποι.

Ο κυβερνήτης του ομοσπονδιακού διαμερίσματος έκανε λόγο για πάνω από 400 συλλήψεις.

«Δεν θα καταφέρουν να καταστρέψουν τη δημοκρατία», δεσμεύτηκε χαρακτηρίζοντας τις εισβολές «τρομοκρατία» αυτών που θέλουν να γίνει «πραξικόπημα».

«Απαράδεκτη»

Ο κυβερνήτης του ομοσπονδιακού διαμερίσματος της Μπραζίλιας, ο Ιμπανέις Ρόσα, σύμμαχος του πρώην προέδρου Μπολσονάρου, ζήτησε συγγνώμη μέσω βίντεο από τον πρόεδρο Λούλα. Χαρακτήρισε τους δράστες των εκτεταμένων καταστροφών στα δημόσια κτίρια «αληθινούς βάνδαλους» και «αληθινούς τρομοκράτες».

«Παρακολουθούσαμε με τον υπουργό (Δικαιοσύνης και Δημόσιας Ασφάλειας) Ντίνου όλες τις κινήσεις (…) Σε καμιά στιγμή δεν νομίζαμε πως οι διαδηλώσεις αυτές θα έπαιρναν τέτοιες διαστάσεις», πρόσθεσε.

 

Ο Αλεσάντρ τζι Μοράις, δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου, έδωσε εντολή να παυθεί για 90 ημέρες ο κυβερνήτης Ρόσα, εξαιτίας των σφαλμάτων και των παραλείψεων στα μέτρα ασφαλείας που επέτρεψαν την εισβολή στις έδρες των τριών εξουσιών.

Ακόμη, διέταξε οι καταυλισμοί έξω από στρατιωτικές βάσεις που έχουν στήσει οπαδοί του κ. Μπολσονάρου, απαιτώντας οι ένοπλες δυνάμεις να προχωρήσουν σε πραξικόπημα, να έχουν διαλυθεί εντός 24 ωρών, να απομακρυνθούν τα οδοφράγματα και να τερματιστούν οι καταλήψεις κτιρίων.

Επιπλέον, έδωσε εντολή οι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης Facebook, Twitter και Tik Tok να αναστείλουν μέχρι νεοτέρας τη λειτουργία των λογαριασμών χρηστών που διασπείρουν αντιδημοκρατική προπαγάνδα. 

Πέρα από τον κυβερνήτη του ομοσπονδιακού διαμερίσματος, και άλλοι σύμμαχοι του πρώην προέδρου καταδίκασαν τα βίαια επεισόδια, ιδίως ο Βαλντεμάρ ντα Κόστα Νέτου, ο πρόεδρος του Φιλελεύθερου Κόμματος (Partido Liberal, PL) του κ. Μπολσονάρου, που μίλησε για «λυπηρή ημέρα για το βραζιλιάνικο έθνος» και «ντροπή».

Οι εισβολές και οι καταστροφές προκάλεσαν κύμα αγανακτισμένων αντιδράσεων σε διεθνές επίπεδο. Ο αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν χαρακτήρισε «εξωφρενικές» τις βιαιότητες. «Η χρήση βίας για την εξαπόλυση επιθέσεων εναντίον δημοκρατικών θεσμών είναι πάντα απαράδεκτη», ανέφερε από την πλευρά του μέσω Twitter ο υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησής του, ο Άντονι Μπλίνκεν.

Ο γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν διαβεβαίωσε τον Λούλα πως μπορεί να «λογαριάζει στην ανελλιπή υποστήριξη» του Παρισιού.

Το βραζιλιάνικο παράρτημα της Διεθνούς Αμνηστίας από την πλευρά του ζήτησε να διενεργηθεί «ταχεία και αμερόληπτη έρευνα» για τα γεγονότα, που θύμισαν την εισβολή την 6η Ιανουαρίου 2021 οπαδών του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ στο ομοσπονδιακό Καπιτώλιο, μετά την ήττα του από τον Τζο Μπάιντεν στις εκλογές του Νοεμβρίου του 2020.

Μεγάλες ζημιές

Το κέντρο των τριών εξουσιών στην Μπραζίλια βυθίστηκε στο χάος. Μολονότι η περιοχή ήταν αποκλεισμένη από τις αρχές, οι μπολσοναριστές κατάφεραν να διαπεράσουν τις ζώνες ασφαλείας.

Αστυνομικοί προσπαθούσαν, μάταια, να τους απωθήσουν με εκτενή χρήση δακρυγόνων. Βίντεο καταγράφει διαδηλωτές να ρίχνουν έφιππο αστυνομικό κάτω και να τον ξυλοκοπούν με ρόπαλα.

Τοπική ένωση δημοσιογράφων κατήγγειλε πως τουλάχιστον πέντε δημοσιογράφοι υπέστησαν επιθέσεις. Ανάμεσά τους ήταν φωτοειδησεογράφος του Γαλλικού Πρακτορείου, που υπέστη χτυπήματα από διαδηλωτές οι οποίοι του έκλεψαν το υλικό του. 

Οι ζημιές είναι μεγάλες στα τρία τεράστια κτίρια, κοσμήματα της μοντέρνας αρχιτεκτονικής γεμάτα έργα τέχνης. Πίνακες ανυπολόγιστης αξίας υπέστησαν ζημιές.

«Πρέπει να αποκαταστήσουμε την τάξη έπειτα από αυτές τις εκλογές απάτη», είπε η Σάρα Λίμα, 27χρονη πολιτική μηχανικός, οπαδός του κ. Μπολσονάρου, που πήγε στην πρωτεύουσα από την Γκοϊανέζια, 300 χιλιόμετρα μακριά.

Μπολσοναριστές διαδήλωναν έξω από στρατώνες, απαιτώντας οι ένοπλες δυνάμεις να επέμβουν, μετά την ήττα του ακροδεξιού πρώην αρχηγού του κράτους την 30ή Οκτωβρίου.

Ο πρόεδρος της Γερουσίας της Βραζιλίας, ο Χοντρίγκου Πατσέκο, καταδίκασε «τις αντιδημοκρατικές ενέργειες» που εκτυλίχθηκαν χθες, κρίνοντας πως πρέπει να τιμωρηθούν με «όλη την αυστηρότητα που προβλέπει ο νόμος».

 

Διεθνείς αντιδράσεις

Οι ΗΠΑ, η ΕΕ και πολλές λατινοαμερικανικές χώρες καταδίκασαν την εισβολή των υποστηρικτών του Ζαΐχ Μπολσονάρου στο Κογκρέσο, το Ανώτατο Δικαστήριο και άλλα κυβερνητικά κτίρια στην Μπραζίλια της Βραζιλίας. 

Ακολουθούν οι κυριότερες αντιδράσεις σε διεθνές επίπεδο.

ΗΠΑ

Ο αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν εκφράστηκε μονολεκτικά ερωτηθείς από δημοσιογράφους για τα γεγονότα στην Μπραζίλια: χαρακτήρισε «εξωφρενικές» τις βιαιότητες των μπολσοναριστών κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στο Τέξας (νότια), μερικές ώρες προτού αναχωρήσει για το Μεξικό.

Κατόπιν, μέσω Twitter, καταδίκασε αυτή την «επίθεση εναντίον της δημοκρατίας και της ειρηνικής μεταβίβασης της εξουσίας», προσθέτοντας πως «οι δημοκρατικοί θεσμοί της Βραζιλίας έχουν την απόλυτη υποστήριξή μας και η βούληση του βραζιλιάνικου λαού δεν πρέπει να υπονομευτεί», ενώ υπογράμμισε πως αδημονεί να συνεχίσει τη «συνεργασία» του με τον Λούλα.

 

Μεξικό

Ο μεξικανός πρόεδρος Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ εξέφρασε την υποστήριξή του στον Λούλα. «Καταδικαστέα κι αντιδημοκρατική η απόπειρα πραξικοπήματος των συντηρητικών στη Βραζιλία», τόνισε μέσω Twitter και πρόσθεσε: «ο Λούλα δεν είναι μόνος, έχει την υποστήριξη των προοδευτικών δυνάμεων στη χώρα του, στο Μεξικό, στην αμερικανική ήπειρο και σε όλο τον κόσμο».

Καναδάς

Ο καναδός πρωθυπουργός Τζάστιν Τριντό υπογράμμισε μέσω Twitter ότι «ο σεβασμός της δημοκρατικής βούλησης του λαού είναι κεφαλαιώδης σε κάθε δημοκρατία — συμπεριλαμβανομένης της Βραζιλίας» και συμπλήρωσε: «Επαναβεβαιώνουμε την υποστήριξή μας στον πρόεδρο Λούλα».

Αργεντινή

Ο αργεντινός πρόεδρος Αλμπέρτο Φερνάντες εξέφρασε επίσης μέσω Twitter την «άνευ όρων υποστήριξή του και αυτή του λαού της Αργεντινής στον Λούλα» κάνοντας λόγο για απόπειρα πραξικοπήματος από «φαντάσματα» που δεν πρέπει να επιτραπεί «ποτέ ξανά» να ανατρέψουν το πολίτευμα της Βραζιλίας.

Κούβα

Ο κουβανός πρόεδρος Μιγκέλ Ντίας-Κανέλ καταδίκασε τις ενέργειες που είχαν σκοπό «να προκληθεί χάος και να καταπατηθεί η λαϊκή βούληση», τονίζοντας ότι «οι μπολσοναριστές μιμούνται τους τραμπιστές», που είχαν εισβάλει στο ομοσπονδιακό Καπιτώλιο στην Ουάσιγκτον πριν από δύο χρόνια.

 

Βολιβία

«Οι φασίστες πάντα θα επιδιώκουν να πάρουν διά της βίας αυτό που δεν μπόρεσαν να εξασφαλίσουν στις κάλπες», σχολίασε μέσω Twitter ο βολιβιανός πρόεδρος Λουίς Άρσε.

Χιλή

«Η κυβέρνηση της Βραζιλίας έχει την πλήρη υποστήριξή μας μπροστά σε αυτή την άνανδρη και ποταπή επίθεση εναντίον της δημοκρατίας», ανέφερε μέσω Twitter ο χιλιανός πρόεδρος Γκαμπριέλ Μπόριτς.

ΟΑΚ

Ο γενικός γραμματέας του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών (ΟΑΚ) Λουίς Αλμάγκρο καταδίκασε «την επίθεση εναντίον των θεσμών στη Βραζιλία», που αποτελεί «απευθείας επίθεση εναντίον της δημοκρατίας». «Οι ενέργειες αυτές είναι ασυγχώρητες και έχουν φασιστική φύση», σημείωσε.

Βενεζουέλα

Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο καταδίκασε «με κατηγορηματικό τρόπο τη βία των νεοφασιστικών ομάδων του Μπολσονάρου» που επιδιώκουν ανατροπή του προέδρου της Βραζιλίας.

Ευρωπαϊκή Ένωση

Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ εξέφρασε μέσω Twitter την «απόλυτη καταδίκη» του για την επίθεση και «απόλυτη υποστήριξη στον πρόεδρο Λούλα ντα Σίλβα, δημοκρατικά εκλεγμένο από εκατομμύρια Βραζιλιάνους στις δίκαιες και ελεύθερες εκλογές» του Οκτωβρίου.

Την υποστήριξη αυτή εξέφρασε και ο επικεφαλής της διπλωματίας της ΕΕ, υπογραμμίζοντας πως του προκάλεσαν «φρίκη» οι πράξεις των «βίαιων εξτρεμιστών». «Η βραζιλιάνικη δημοκρατία θα υπερισχύσει της βίας και του εξτρεμισμού», πρόσθεσε ο Τζουζέπ Μπορέλ.

Η πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Ρομπέρτα Μέτσολα δήλωσε «βαθιά ανήσυχη» για τα επεισόδια, συμπληρώνοντας «η δημοκρατία πρέπει να γίνεται σεβαστή πάντα», σε ανάρτησή της στο Twitter στα πορτογαλικά.

Γαλλία

«Η βούληση του βραζιλιάνικου λαού και οι δημοκρατικοί θεσμοί πρέπει να τύχουν σεβασμού! Ο πρόεδρος Λούλα μπορεί να λογαριάζει στην ανελλιπή υποστήριξη της Γαλλίας», τόνισε μέσω Twitter ο γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν σε αναρτήσεις του στα γαλλικά και στα πορτογαλικά.

Για «επιθέσεις που αποτελούν απαράδεκτη αμφισβήτηση του αποτελέσματος των δημοκρατικών εκλογών που κέρδισε χωρίς καμιά αμφισβήτηση την 30ή Οκτωβρίου (2022) ο κ. Λουίς Ινάσιου Λούλα ντα Σίλβα» έκανε λόγο το Κε ντ’ Ορσέ. 

Ιταλία

Η ακροδεξιά πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζόρτζα Μελόνι έκρινε μέσω Twitter ότι «αυτό που συμβαίνει στη Βραζιλία δεν μπορεί να μας αφήνει αδιάφορους. Οι εικόνες της εισβολής στις έδρες των θεσμών είναι ασύμβατες με κάθε μορφή δημοκρατικής διαμαρτυρίας. Επείγει η επιστροφή στην ομαλότητα και εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους βραζιλιάνικους θεσμούς».

Ισπανία

Σε δελτίο Τύπου που δημοσιοποίησε, ο ισπανός πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ τόνισε πως υποστηρίζει «την δημοκρατικά εκλεγμένη στις κάλπες κυβέρνηση» και καταδικάζει «τις ενέργειες ομάδων» που εναντιώνονται στα εκλογικά αποτελέσματα.

Πηγή: ΑΜΠΕ

Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε την Τετάρτη ότι «η Τουρκία θα απαλλάξει τις περιοχές Tal Rifaat και Manbij της Συρίας από τους τρομοκράτες» και οι προγραμματισμένες στρατιωτικές επιχειρήσεις της θα συνεχιστούν σταδιακά και σε άλλα μέρη της βόρειας Συρίας.

Τα σχόλιά του, σε ομιλία του προς τους νομοθέτες του κυβερνώντος κόμματός του AKP, ήρθαν μια εβδομάδα αφότου υποσχέθηκε νέα στρατιωτική εισβολή στα νότια σύνορα της Τουρκίας με στόχο την υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ συριακή κουρδική πολιτοφυλακή YPG, την οποία η Άγκυρα θεωρεί τρομοκρατική ομάδα.

«Οι επιχειρήσεις που πραγματοποιούνται ή πρόκειται να πραγματοποιηθούν στα νότια σύνορά μας δεν στοχεύουν την εδαφική ακεραιότητα των γειτόνων μας, αλλά αποτελούν αναγκαιότητα εθνικής ασφάλειας. Οι διασυνοριακές επιχειρήσεις είναι και για την ειρήνη των γειτόνων μας», τόνιζε προ ημερών το Συμβούλιο Ασφαλείας της Τουρκίας.