«Άσπρο-Μαύρο»
(The Sunset Limited)
του Cormac McCarthy 

 

Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Αντώνης Καφετζόπουλος 

Ερμηνεύουν: Αντώνης Καφετζόπουλος, Ζερόμ Καλούτα 

 

Η ηλεκτρονική προπώληση άνοιξε:
https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/aspro-mauro 

 

 

Μαύρος: «Είδα το φως μέσα στο σκοτάδι. Ποιος λέει ότι δεν υπάρχει ελπίδα;»

Λευκός: «Αυτός ο κόσμος είναι ένα μεγάλο, άδειο δωμάτιο

 και οι κραυγές μας είναι η ηχώ μέσα του.» 

 

Από τον Οκτώβριο, το θέατρο Επί Κολωνώ παρουσιάζει την παράσταση

«Άσπρο-Μαύρο» (“The Sunset Limited”) του σπουδαίου Αμερικανού συγγραφέα Cormac Mc Carthy.

 Τη μετάφραση και σκηνοθεσία υπογράφει ο Αντώνης Καφετζόπουλος, ο οποίος συμπρωταγωνιστεί με τον Ζερόμ Καλούτα σε μια σπαρακτική σύγκρουση δύο αντιδιαμετρικών κόσμων — πίστης και απόγνωσης, φωτός και σκότους. Ένα έργο λόγου και εσωτερικής έντασης, μια υπαρξιακή μονομαχία για το τι αξίζει να κρατήσει έναν άνθρωπο στη ζωή.

 

Λίγα λόγια για το έργο: 

Με επίκεντρο τη φορτισμένη συνομιλία ανάμεσα σε δύο άνδρες -έναν βαθιά πιστό πρώην κατάδικο και έναν καθηγητή πανεπιστημίου που βρίσκεται στο χείλος της αυτοκτονίας- το «Άσπρο-Μαύρο» είναι ένα έργο-πρόκληση για τον ηθοποιό και τον θεατή. Με χαρακτηριστικό υποδόριο χιούμορ, πυκνό λόγο και διανοητική ένταση, το έργο ξεδιπλώνει τον υπαρξιακό διάλογο δύο σχολών σκέψης που αναμετρώνται με το απόλυτο.

Η σκηνοθετική ματιά του Αντώνη Καφετζόπουλου και η συμπρωταγωνιστική παρουσία του Ζερόμ Καλούτα προσφέρουν μια νέα ανάγνωση σε αυτό το σπάνιο θεατρικό κείμενο, γεφυρώνοντας την αμερικανική υπαρξιακή λογοτεχνία με τη σύγχρονη ελληνική θεατρική σκηνή.

 

Λίγα λόγια για τoν συγγραφέα: 

Ο Cormac McCarthy (1933–2023) θεωρείται ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους Αμερικανούς λογοτέχνες, γνωστός για το λιτό, δωρικό ύφος του και τα έργα του που εξερευνούν την ανθρώπινη βία, την ερημιά και την ύπαρξη. Έχει τιμηθεί με το Pulitzer Prize for Fiction (2007) για το μυθιστόρημα The Road, ενώ η διασκευή του No Country for Old Men (Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους) σε σενάριο για τον κινηματογράφο από τους αδελφούς Κοέν, απέσπασε τέσσερα Όσκαρ (2008), μεταξύ αυτών και Καλύτερης Ταινίας και Διασκευασμένου Σεναρίου.

Πρόσφατα, οι New York Times κατέταξαν το No Country for Old Men στην 6η θέση της λίστας με τις 100 σπουδαιότερες ταινίες των τελευταίων 25 ετών (Ιούνιος 2025).

Η συγγραφική δεινότητα του ΜακΚάρθι έχει διαχρονικά εξυμνηθεί από τα μεγαλύτερα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης:

 

 Esquire

“Η πεζογραφία του ΜακΚάρθι είναι η πιο αξιέπαινη, οι χαρακτήρες του οι πιοολοκληρωμένοι, η αίσθηση του τόπου η πιο έντονη και απόλυτα βιωμένη από οποιονδήποτε σύγχρονο συγγραφέα.”

 

 The New Republic

“Ο ΜακΚάρθι στοχάζεται τη δημιουργία, την κοιτάζει επίμονα. Με παρομοιώσεις και μεταφορές, τα πάντα αποκτούν μια βαθιά ζωντάνια… Ο ΜακΚάρθι γράφει εντελώς αντίθετα από το πνεύμα της εποχής μας, ενάντια στη βιασύνη, την απόσπαση της προσοχής και τη περιρρέουσα ηθική… Καθώς αναδύεται ένας παλιός, πιο ευρύχωρος κόσμος, βιώνουμε μια

πιο ζωντανή και ουσιαστική αίσθηση του ανθρώπινου πεπρωμένου, του καλού και του κακού και των πνευματικών ζητημάτων.”

 

 The Washington Post Book World

“Όπως οι συγγραφείς που θαυμάζει - ο Μέλβιλ, ο Ντοστογιέφσκι, ο Φόκνερ - ο Κόρμακ ΜακΚάρθι έχει δημιουργήσει ένα φανταστικό έργο μεγαλύτερο και βαθύτερο από οποιοδήποτε μεμονωμένο βιβλίο. Συγγραφείς σαν κι αυτόν παλεύουν με τους ίδιους τους θεούς.”

 

Σημείωμα του σκηνοθέτη

Η γνωριμία μου με τον Κόρμακ ΜακΚάρθι είναι σχετικά πρόσφατη και έχει όλα τα χαρακτηριστικά του κεραυνοβόλου έρωτα. Σαν να ξαναείδα τον Μέλβιλ και το Φόκνερ στον εικοστό πρώτο αιώνα. Και ταυτόχρονα ένοιωσα μεγάλη ιδεολογική, θα έλεγα, φιλοσοφική ταύτιση. Ακόμα, η θεματολογία, η ελλειπτικότητα του λόγου και λυρικός κυνισμός που τον διακρίνει κάνει το ύφος του συναρπαστικό. Τόσο από άποψη περιεχόμενου όσο και ως προς τη μορφή. Όταν ανακάλυψα ότι έχει γράψει και δύο θεατρικά έργα, αποφάσισα ότι θα με ευχαριστούσε πολύ να ασχοληθώ.

Το sunset limited είναι μια ιστορία- τραγική όπως και να το κάνεις- όπου συγκρούονται δύο διαμετρικά αντίθετες προσεγγίσεις για την ανθρώπινη ιδιότητα. Η μία υποστηρίζει μέσω του καθηγητή White ότι εμείς, η ανθρωπότητα, ως είδος γεννημένο απο την πολυπλοκότητα της ζωής σε αυτόν τον πλανήτη, έχουμε τελειώσει. Ο Θεός που επινοήσαμε είναι αδιάφορος για την οδύνη και τη δυστυχία που βιώνουμε ατομικά και ομαδικά. Ή ίσως, ακόμα και να είναι η ίδια η ενσάρκωση του Κακού. Η άλλη άποψη εκφράζεται από τον κ.Black, ο οποίος πιστεύει ακράδαντα, ειλικρινά, αγνά και αδιαπραγμάτευτα στην καλοσύνη που εκπορεύεται από το Θείο.

Η σύγκρουση είναι μετωπική και η πόλωση απόλυτη. Άσπρο-μαύρο. Όπως είναι τα χρώματα του δέρματος των δύο πρωταγωνιστών. Και το διακύβευμα ύψιστης σημασίας: η ζωή του καθηγητή.

Όμως η φιλοσοφημένη ιδιοσυγκρασία και η φυσική ευφυΐα του κ.Black, κάνει τη διαμάχη απολαυστική για το θεατή και παρασύρει τον ψυχρό, ορθολογιστή και καταθλιπτικό καθηγητή White σε διαλόγους που λάμπουν από πνευματικότητα και βάθος.

Το εγχείρημα έχει αναμενόμενα δυσκολίες. Κατ’ αρχήν μεταφραστικές. Είναι αδύνατο δυστυχώς να αποδοθεί η προφορικότητα του αφροαμερικάνου Black. Δεν έχουμε κάτι αντίστοιχο στις παραλλαγές της δικής μας γλώσσας. Η διάλεκτος που μιλάει, είναι τα αγγλικά που αναγκάστηκαν να μάθουν οι σκλάβοι πρόγονοι του όταν έφτασαν δια της βίας από την Αφρική στα βαμβακοχώραφα του αμερικανικού Νότου. Επέλεξα μια ελαφρά πιο «λαϊκή» εκφραστικότητα για τον Μαύρο σε αντίθεση με την συγκρατημένα περίτεχνη γλώσσα του Λευκού καθηγητή.

Η μεγαλύτερη πρόκληση φυσικά, είναι η “υλοποίηση” ενός απόλυτα διαλογικού θεατρικού κειμένου σε κάτι ελκυστικό στη θεατρική σκηνή. Το Έβερεστ του σκηνοθέτη. Όμως, το υποδόριο χιούμορ και ο σαρκασμός που κυριαρχούν σε όλη σχεδόν τη διάρκεια της αναμέτρησης των δυο χαρακτήρων, τα πειράγματα και η ειρωνεία οδηγούν πιστεύω σε υψηλή απόλαυση. Μέσα στην αμείλικτη σκληρότητα που αποπνέει το θέμα. Και πάντα, η δυσκολότερη αναμέτρηση στη θεατρική πράξη είναι η προσπάθεια που κάνουμε ‘εμείς’ επάνω στη σκηνή, με την ενδόμυχη προσδοκία του θεατή να ‘εξαπατηθεί’ ώστε να πιστέψει- έστω για κλάσματα δευτερολέπτου- ότι σε ένα παράλληλο σύμπαν τα πρόσωπα και οι καταστάσεις που παρακολουθεί είναι όντως ‘πραγματικά’. 

 

Λευκός: «Ο δυτικός πολιτισμός έγινε καπνός στις καμινάδες στο Νταχάου, αλλά ήμουν

πολύ κολλημένος για να το δω. Τώρα το βλέπω.»

Μαύρος: «Είσαι μεγάλη πρόκληση, Καθηγητά. Το ξέρεις;» 

 

Συντελεστές:

Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Αντώνης Καφετζόπουλος

Σκηνικά: Γιώργος Χατζηνικολάου

Κοστούμια: Μαρία Αναματερού

Φωτιστής: Αντώνης Παναγιωτόπουλος

Οπτική επικοινωνία και ταυτότητα: Λουκάς Ζιάρας, LOOX

Social Media: LOOX MEDIA
Υπεύθυνοι επικοινωνίας παράστασης: Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας

Διεύθυνση Παραγωγής: Μαρία Αναματερού

 

Παίζουν: Αντώνης Καφετζόπουλος, Ζερόμ Καλούτα 

 

Tips / Ήξερες ότι… ; 

 

 Το Sunset Limited αποτελεί ένα πραγµατικό επιβατικό τρένο της Amtrak που εκτελεί δροµολόγια στις νότιες Ηνωµένες Πολιτείες από το 1894, αλλά στο έργο του Cormac McCarthy, ο τίτλος αποκτά συµβολική σηµασία. 

 Το 2011, μεταφέρθηκε στην τηλεόραση από το HBO,

με πρωταγωνιστές τον Tommy Lee Jones (που σκηνοθέτησε επίσης) και τον Samuel L. Jackson. 

 Ο Cormac McCarthy, γνωστός κυρίως για τα μυθιστορήματά του όπως The Road και No Country for OldMen, έχει γράψει δύο θεατρικά έργα: The Stonemason (1994) και The Sunset Limited (2006). 

 Ο Cormac McCarthy θεωρείται πως ήταν ιδιόρρυθμος και απέφευγε τη δημοσιότητα. Πέρασε δεκαετίες στο Santa Fe Institute, ένα ερευνητικό κέντρο στο Νέο Μεξικό, συμμετέχοντας ενεργά σε συζητήσεις με επιστήμονες οι οποίοι τον περιέγραφαν ως έναν «συνοδοιπόρο τους στη σκέψη». 

 Τιμήθηκε με πολλά, σημαντικότατα βραβεία, για το έργο του. Συχνά τοποθετείται δίπλα σε λογοτέχνες όπως ο Φόκνερ, ο Μέλβιλ και ο Χέμινγουεϊ. 

 Το Blood Meridian (Ματωμένος Μεσημβρινός) θεωρείται ένα α πό τα σημαντικότερα αμερικανικά μυθιστορήματα του 20ού αιώνα.

 

Social media:
epi_kolono
@epikolono.gr

 

Info

 

Τοποθεσία: Επί Κολωνώ, Ναυπλίου 12 & Λένορμαν 94, Αθήνα

Πρεμιέρα: Τρίτη 21 Οκτωβρίου στις 21.00
Ημέρες-Ώρες Παραστάσεων: Δευτέρα, Τρίτη: 21:00 & Κυριακή: 21:15

Διάρκεια: 100’

Τιμές εισιτηρίων: Α' ζώνη 25€, Β' ζώνη 22€, Φοιτητικό, ανέργων, 70+, ΑμεΑ 18€

* Για τα εισιτήρια ΑμεΑ είναι απαραίτητη η επικοινωνία με το ταμείο του θεάτρου

** Ισχύουν ειδικές τιμές για ομαδικές κρατήσεις

Πληροφορίες: Τηλ.: 210 5138067, www.epikolono.gr

Ηλεκτρονική προπώληση: More.com
https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/aspro-mauro

Πορεία ενάντια στον εξευγενισμό, την τουριστικοποίηση και την παρουσία επιχειρηματικών κεφαλαίων πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 18 Ιουλίου στα Εξάρχεια, με συμμετοχή περίπου 300 ατόμων. Σύμφωνα με τους διοργανωτές, λίγο πριν τη λήξη της διαδήλωσης, οι δυνάμεις καταστολής επιτέθηκαν στους διαδηλωτες και προκάλεσαν τραυματισμούς. Ένα άτομο διακομίστηκε στο νοσοκομείο με χτύπημα στο κεφάλι.

Αναλυτικά η ανακοίνωση των συλλογικοτήτων:

«Την Παρασκευή, 18/7, πραγματοποιήθηκε πορεία ενάντια στον εξευγενισμό την τουριστικοποίηση και το ισραηλινό (και κάθε) κεφάλαιο που επελαύνει στη γειτονιά, η οποία και ξεκίνησε από τα σκαλάκια του Αγίου Νικολάου (Ασκληπιού).

Το κάλεσμα για την πορεία αποτέλεσε συνδιαμόρφωση της ανοιχτής συνέλευσης για την υπεράσπιση του Λόφου Στρέφη, της ανοιχτής συνέλευσης “όχι μετρό στην πλατεία Εξαρχείων”, του αυτοδιαχειριζόμενου πάρκου Ναυαρίνου, του συντονιστικού δράσης για την υπεράσπιση των Εξαρχείων, της κατάληψης στέγης προσφύγων και μεταναστών, Νοταρά 26 και της κατάληψης Εξωστρεφή. Για την πορεία απηύθυναν ξεχωριστά καλέσματα και άλλες συλλογικότητες και συνελεύσεις. Η διαδήλωση ξεκίνησε γύρω στις δέκα με περίπου 300 άτομα και κινήθηκε στους δρόμους Δερβενίων, Ιπποκράτους, Βαλτετσίου, Μπενάκη, Καλλιδρομίου, Ερεσσού, Ζωοδόχου Πηγής. Ο στρατός κατοχής που έχει κατακλύσει τη γειτονιά συνόδευε για άλλη μια φορά την πορεία αφυκτικά και απειλητικά, προσπαθώντας να δημιουργήσει κλίμα εκφοβισμού.

Σε όλη τη διάρκεια της πορείας ο κόσμος διεκδίκησε να πάρει πίσω τον δημόσιο χώρο που έχουν καταλάβει οι επιχειρήσεις της εστίασης και του τουρισμού στη γειτονιά, κάνοντας στοχευμένες δράσεις όπως να ζητά από κόσμο να μετακινηθεί από τα δημόσια παγκάκια που έχουν μετατραπεί σε εμπορεύσιμη επέκταση των μαγαζιών και να διεκδικεί τη θέση του σε αυτά χωρίς να είναι πελάτης, να απομακρύνει τραπεζοκαθίσματα, να γράφει συνθήματα και να ρίχνει μπογιές σε κτίρια των οποίων οι ιδιοκτήτες πούλησαν σε κτηματομεσιτικές εταιρίες, πολλές από αυτές ισραηλινών συμφερόντων,εκδιώκοντας τους μόνιμους κατοίκους και παραδίδοντάς τα σε τουρίστες. Η πορεία κατάφερε να διαταράξει σε μεγάλο βαθμό την “κοσμογονία” του Χρυσοχοϊδη,την εμπορευματική χρήση των πεζοδρομίων που πλέον είναι σε καθημερινή βάση αποκλεισμένα από τους πελάτες των μαγαζιών και τα τραπεζοκαθίσματα.

Παράλληλα, εξέφρασε την στήριξη και την αλληλεγγύη της στα εργαζόμενα άτομα στα μαγαζιά, που δεν τους φτάνει η αλαζονεία των δήθεν “αυτοδημιούργητων” αφεντικών τους, αλλά αντιμετωπίζουν επιπλέον την ασυδοσία και το θράσος των χίπεστερ πελάτων τους.

Δυναμικά και ηχηρά ήταν και τα συνθήματα για λευτεριά στην Παλαιστίνη. Η στήριξη του κράτους δολοφόνου του Ισραήλ από την ελληνική κυβέρνηση μεταξύ άλλων έχει μετατρέψει τη χώρα και σε τουριστικό προορισμό των στρατιωτών του IDF που ψάχνουν λίγη “χαλάρωση” από τις δολοφονίες που διαπράττουν στην Παλαιστίνη. Δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να τους ανεχτούμε ανάμεσά μας και αυτό θα γίνεται ξεκάθαρο με κάθε τρόπο οποιαδήποτε ώρα και στιγμή.

Για μια ακόμα φορά, το τουριστικό κεφάλαιο και οι μαγαζάτορες είχαν κρατική προστασία από διμοιρίες ΜΑΤ, ΔΡΑΣΗ και ΟΠΚΕ, που επιτέθηκαν στον κόσμο της πορείας λίγο πριν τελειώσει. Χτυπήματα με ανάποδα γκλοπμς και μηχανάκια να μπαίνουν στο σώμα της πορείας είχαν ως αποτέλεσμα τραυματισμούς, εκ των οποίων ο ένας ήταν αρκετά σοβαρός αφού το άτομο που χτυπήθηκε οδηγήθηκε στο νοσοκομείο και έφυγε με ράμματα στο κεφάλι. Παρόλα αυτά,αρκετός κόσμος της πορείας κατάφερε να φτάσει στην οδό Μεσολογγίου, όπου και τελείωσε η διαδήλωση.

Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο πια. Ο πόλεμος ενάντια στον εξευγενισμό και την τουριστικοποίηση, ενάντια στην αλλοίωση της φυσιογνωμίας της γειτονιάς μας, ενάντια στην εκδίωξη μας έχει ξεκινήσει. Κανείς δεν μπορεί να μείνει αμέτοχος παρατηρητής και ακόμα και αν το προσπαθήσει είναι σίγουρο πως δε θα μείνει ίδιος. Η δράση είναι η μόνη επιλογή αντίδρασης.

Νόμιζαν κάποιοι ότι η αστυνομική κατοχή του Στρέφη, τα συρματοπλέγματα και οι λαμαρίνες της πλατείας Εξαρχείων θα μας κρατήσουν μακρυά. Λάθος υπολογίζαν.Ήμασταν και θα είμαστε εδώ, θα μας έχετε διαρκώς μπροστά σας.

Ενάντια στον εξευγενισμό, την τουριστικοποίηση, τις εξώσεις, τις εκκενώσεις καταλήψεων, την αστυνομοκρατια

Έξω το Ισραηλινό και κάθε κεφάλαιο και οι σιωνιστές από τη γειτονιά μας

Για τα Εξάρχεια της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης

Τα λέμε στους δρόμους και τους πεζόδρομους των Εξαρχείων

Ανοιχτή συνέλευση για την υπεράσπιση του Λόφου Στρέφη

Ανοιχτή συνέλευση ΄΄Οχι μετρό στην Πλατεία Εξαρχείων΄΄

Αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο Ναυαρίνου

Συντονιστικό δράσης για την υπεράσπιση των Εξαρχείων

Κατάληψη στέγης Προσφύγων/Μεταναστών Νοταρά 26

Κατάληψη Εξωστρεφή»

Καλλιτεχνική Περίοδος 2025–2026
Θέατρο ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ

Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Δημήτρης Καραντζάς

 

Με σταθερό πυρήνα την καλλιτεχνική συνέπεια, την πίστη στη θεατρική πράξη και την προσήλωση στην ανανέωση της δραματουργικής γλώσσας, το Θέατρο Προσκήνιο μπαίνει φέτος στην πέμπτη χρονιά λειτουργίας του. Η σεζόν 2025-2026 μένει πιστή στην ταυτότητα του θεάτρου ως τόπο συνάντησης της σύγχρονης ελληνικής γραφής, της σκηνικής έρευνας και του ζωντανού διαλόγου με τον κόσμο μας.

Όπως σημειώνει ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του θεάτρου, Δημήτρης Καραντζάς:

«Φέτος, διανύουμε την πέμπτη χρονιά λειτουργίας του Θεάτρου Προσκήνιο και συνεχίζουμε με ένα πρόγραμμα αφιερωμένο κυρίως στην πρωτότυπη ελληνική δραματουργία και την έρευνα.»

Η καλλιτεχνική σεζόν 2025–2026 ανοίγει με την επανάληψη της σαρωτικής επιτυχίας «Λεωφορείο ο Πόθος» του Τενεσί Ουίλιαμς, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά. Την παράσταση που σφράγισε η Αλεξία Καλτσίκη με την καθηλωτική ερμηνεία της στον ρόλο της Μπλανς Ντιμπουά. Φέτος, πλαισιώνεται από νέα διανομή: Αινείας Τσαμάτης, Ηρώ Μπέζου, Βαγγέλης Αμπατζής, Ιωάννα Πιατά, Πέτρος Δημοτάκης.

Η παράσταση θα παρουσιαστεί για δύο μήνες, από Νοέμβριο 2025 έως Ιανουάριο 2026, ανοίγοντας τη φετινή θεατρική χρονιά και δίνοντας, στη συνέχεια, χώρο σε απόπειρες σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας.

Η προπώληση για τη 2^η χρονιά της παράστασης έχει ξεκινήσει: Κάντε κλικ ΕΔΩ.

[Τι είναι καρδιά μου; Έχασες τον δρόμο σου;] 

Η Μπλανς Ντιμπουά, μια έκπτωτη μεγαλοαστή από τον Αμερικανικό νότο, φτάνει αιφνίδια στη Νέα Ορλεάνη, στο σπίτι της αδερφής της Στέλλας, όπου ζει με τον Πολωνό σύζυγό της Στάνλεϊ Κοβάλσκι, για να μείνει μαζί τους. Η συγκατοίκηση αυτών των τριών θα είναι οριακή. Η σύγκρουση της κοινωνίας των ψευδαισθήσεων και της προσκόλλησης στο παρελθόν (Μπλανς) με την κοινωνία της επιβίωσης, της ορμής και του πραγματισμού (Στάνλεϋ) θα είναι συντριπτική.

[Η Μπλανς έρχεται για να πεθάνει.

Η Μπλανς ψάχνει καταφύγιο.

Η Μπλανς ψάχνει μέρος να κρυφτεί από το φως. 

Η Μπλανς είναι η συμπύκνωση μιας τάξης που έχει τελειώσει και δεν μπορεί να δεχθεί το τέλος της.

Η Μπλανς είναι η τελευταία ποιήτρια της εποχής της.]

Η παράσταση είναι μια επίσκεψη στο μυαλό της Μπλανς - στις διογκώσεις και τις φαντασιώσεις της τραυματισμένης της ύπαρξης.

Παίζουν: Αλεξία Καλτσίκη, Αινείας Τσαμάτης, Ηρώ Μπέζου, Βαγγέλης Αμπατζής, Ιωάννα Πιατά, Πέτρος Δημοτάκης

Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς

Σκηνικό: Μαρία Πανουργιά

Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη

Κίνηση: Τάσος Καραχάλιος

Μουσική: Γιώργος Ραμαντάνης

Φωτισμοί: Δημήτρης Κασιμάτης

Βοηθός σκηνοθέτη: Παναγιώτης Γκιζώτης

Βοηθοί σκηνογράφου: Σοφία Θεοδωράκη, Μαρία Σταθοπούλου

Artwork, Φωτογραφίες & Video: Γκέλυ Καλαμπάκα

Social Media: Renegade Media

Παραγωγή: Θεατρικές Επιχειρήσεις Τάγαρη

Στη συνέχεια, τη σκυτάλη θα παραλάβουν οι φετινοί προσκεκλημένοι του Προσκηνίου. Δύο μοναδικοί καλλιτέχνες με πολύ ξεχωριστές φωνές, που αρθρώνουν τον δικό τους πρωτότυπο λόγο, θα παρουσιάσουν τις νέες δημιουργίες τους:

 Η νέα παράσταση του Ανέστη Αζά (Τίτλος προς διερεύνηση;)

Από τον Ιανουάριο 2026 (μετά το πέρας των παραστάσεων της παραγωγής “Λεωφορείο ο Πόθος”

Τον Ιανουάριο του 2026 θα παρουσιαστεί στο θέατρο Προσκήνιο το νέο έργο του Ανέστη Αζά, με θέμα την λεγόμενη κρίση των ανδρών ή κρίση της αρρενωπότητας. Γιατί δυσκολεύονται τόσο πολύ τα αγόρια σήμερα να βρούνε τη θέση τους στον μεταφεμινιστικό κόσμο και που οφείλεται η έκρηξη της τοξικής αρρενωπότητας; Ποια η επιρροή των πατεράδων, της οικογένειας, των προηγούμενων γενεών εν γένει και ποια η σχέση μας μαζί τους;

Μια φορά κι έναν καιρό, οι ρόλοι των φύλων ήταν καθορισμένοι με σαφήνεια, ως άντρας ήξερε κανείς τι πρέπει να κάνει και πώς να συμπεριφερθεί, σήμερα όμως τι γίνεται; Σήμερα τα παλιά πρότυπα μοιάζουν αναχρονιστικά και ο αντρικός ρόλος χρειάζεται να επανακαθοριστεί επειγόντως· σήμερα καλείσαι να είσαι ο εαυτός σου, να μάθεις να ακούς και να εκφράζεις τα συναισθήματα σου. Πόσο εύκολο όμως είναι αυτό;

Με άξονα τη σχέση πατέρα-γιου, αναφορές σε παλιές ελληνικές ταινίες αλλά και την ενεργή συμμετοχή των ηθοποιών στην ανάπτυξη του κειμένου, ο Ανέστης Αζάς και η ομάδα του γράφουν ένα νέο, πρωτότυπο έργο, που στόχο έχει με χιούμορ και ευαισθησία να προσεγγίσει στη σκηνή την περίφημη «κρίση» που τόσο πολλοί άντρες βιώνουν.

Παίζουν: Γιώργος Βαλαής, Κωνσταντίνος Μωραΐτης κ.α.

Σύλληψη/ Σκηνοθεσία: Ανέστης Αζάς

Σύμβουλος Δραματουργίας: Δημήτρης Καλακίδης

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ιωάννα Κανελοπούλου

Σκηνογραφία: Διδώ Γκόγκου

Μουσική: Παναγιώτης Μανουηλίδης

Φωτισμοί: Γιώργος Κασσάκος

Οι υπόλοιποι ηθοποιοί και συντελεστές θα ανακοινωθούν σύντομα.

Παραγωγή: Θεατρικές Επιχειρήσεις Τάγαρη

 «Η ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΧΟΥΛΙΟ ΤΟΓΚΑ» ένα έργο του Suyako

Κάθε Δευτέρα & Τρίτη, από 10 Νοεμβρίου

Ο συγγραφέας και ηθοποιός Βασίλης Μαγουλιώτης [Merde, Παίχτες, Talk Show, Λεωφορείον ο Πόθος] σκηνοθετεί ένα πρωτότυπο έργο για την αμηχανία της τέχνης να διαχειριστεί τις συνέπειές της:

Ο Μαγουλιώτης και το συγγραφικό alter-ego του, Suyako, αντιμετωπίζουν με τρυφερότητα, κυνισμό και περιέργεια την αγωνία των καλλιτεχνών να εξεγερθούν σε έναν κόσμο που πάντα βρίσκει τρόπο να μετατρέψει την επανάσταση σε προϊόν και την καλλιτεχνική έκφραση σε συσκευασία.

Με φόντο την στραπατσαρισμένη-από-την-κρίση Αργεντινή του 2010 (που βράζει στους ίδιους βαθμούς με την Ελλάδα του σήμερα), με καταλύτες πολιτιστικά ιδρύματα που χορηγούν αλλά και ορίζουν την τέχνη της χώρας, και έναν καλλιτέχνη που παραπατάει ανάμεσα στη ματαιοδοξία και την αλληλεγγύη, η παράσταση γρατζουνάει μια συλλογική μας ανασφάλεια:

“Μπορεί η Τέχνη ν’ αλλάξει τα πράγματα; Κι αν ναι, με ποιανού τα λεφτά;”

Το νέο έργο του Suyako, σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαγουλιώτη, θα παρουσιαστεί από τον Νοέμβριο στο Θέατρο Προσκήνιο, κάθε Δευτέρα και Τρίτη.

Παίζουν (αλφαβητικά): Μαρία Αποστολακέα, Μικές Γλύκας, Δημήτρης Δρόσος, Άρης Μπαλής, Μελίνα Πολυζώνη

Παραγωγή: Pan Entertainment

Το Θέατρο Προσκήνιο, υπό την Καλλιτεχνική Διεύθυνση του Δημήτρη Καραντζά, συνεχίζει – πάντοτε υπό την αιγίδα των Θεατρικών Επιχειρήσεων Τάγαρη – να επενδύει σε σύγχρονες ελληνικές φωνές, ενθαρρύνοντας την καλλιτεχνική έρευνα και την τολμηρή θεματολογία, με στόχο να ανανεώσει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε και αντιλαμβανόμαστε τη θεατρική πράξη.

Αναλυτικό πρόγραμμα παραστάσεων και προπώληση εισιτηρίων, σύντομα στο more.com

Τους δικούς της χάρτες για τα Θαλάσσια Πάρκα εξέδωσε σήμερα Σάββατο (2.8.2025) η Τουρκία, ως απάντηση στα ελληνικά Θαλάσσια Πάρκα που είχε ανακοινώσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης πριν λίγες εβδομάδες. 

Το Κέντρο Ναυτικού Δικαίου της Τουρκίας εξέδωσε, σύμφωνα με τον ανταποκριτή του ΣΚΑΙ, στην Κωνσταντινούπολη Μανώλη Κωστίδη, τον τουρκικό χάρτη για τα θαλάσσια πάρκα. Στον χάρτη φαίνεται πως το θαλάσσιο πάρκο στο Αιγαίο εκτείνεται έξω από τα χωρικά ύδατα της Τουρκίας δυτικά της Ίμβρου και Τενέδου, μεταξύ Σαμοθράκης και Λήμνου.

Στην Ανατολική Μεσόγειο το Θαλάσσιο Πάρκο αποκλείει το Καστελόριζο, καθώς ξεκινάει βορειοανατολικά της Ρόδου και φτάνει μέχρι και στα ανοιχτά του Κόλπου της Αττάλειας.

Με τους σημερινούς χάρτες η Τουρκία κορυφώνει την ένταση, καθώς κάνει πράξη τις απειλές της δημιουργώντας δικά της θαλάσσια πάρκα σχεδόν ενάμιση μήνα αφότου ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε τη δημιουργία δύο νέων Εθνικών Θαλάσσιων Πάρκων, ένα στο Ιόνιο και ένα στο Αιγαίο.

Η Τουρκία έχει αντιδράσει έντονα στην απόφαση για τα Θαλάσσια Πάρκα της Ελλάδας σημειώνοντας πως πρόκειται για μια προσπάθεια της ελληνικής πλευράς να διαταράξει το status quo.

Μάλιστα, το τουρκικό ΥΠΕΞ σε ανακοίνωσή του τότε είχε αναφέρει ότι «τις προσεχείς ημέρες η Τουρκία θα ανακοινώσει τα σχέδιά της για την προστασία του περιβάλλοντος στις θαλάσσιες περιοχές της».

«Τίμιες Πόρνες» της Λένας Τερκεσίδου

τον Οκτώβριο στο Θέατρο της Ημέρας

 

Το Θέατρο της Ημέρας για τη νέα θεατρική περίοδο θα παρουσιάσει την παράσταση ΤΙΜΙΕΣ ΠΟΡΝΕΣ της Λένας Τερκεσίδου.

Βασισμένο σε αληθινές ιστορίες που περιέχονται στο ομότιτλο βιβλίο της από τις εκδόσεις ΩΚΕΑΝΟΣ, το έργο, προσεγγίζει με ευαισθησία το επίκαιρο θέμα της βίας και επιβολής εξουσίας κατά των γυναικών που έχει γιγαντωθεί στις μέρες μας και απασχολεί καθημερινά όχι μόνο την κοινή γνώμη αλλά και το αστυνομικό δελτίο.

Η συγγραφέας αντιμετωπίζει τις ηρωΐδες της- καθημερινές γυναίκες ανάμεσά μας- με συμπάθεια και κατανόηση, επιχειρώντας να διεισδύσει στον ψυχισμό της κάθε μιας, να τις απενοχοποιήσει, ενώ παράλληλα εισάγει πρόσωπα που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, τις ώθησαν στην κοινή τους μοίρα, αλλά και μορφές που άπλωσαν χέρι βοηθείας και επούλωσαν τις πληγές τους.

Η παράσταση παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία της Ανδρομάχης Μοντζολή και πρωτότυπη μουσική και τραγούδια του Γιάννη Ζουγανέλη.

Οι ηθοποιοί Σοφία Παυλίδου και Κρυσταλλία Κεφαλούδη που ενσαρκώνουν τις ηρωΐδες, «συναντώνται» μέσα από τις ιστορίες τους σ' ένα κοινό ψυχικό βιότοπο ψάχνοντας την φωνή τους και ορθώνοντας το ανάστημά τους. Σε ένα έργο μαρτυρία - καταγγελία, πλούσιο σε αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα και αισθήσεις, οι ηθοποιοί με την ευαισθησία και τις λεπτές αποχρώσεις της ερμηνείας τους, δρουν καταλυτικά στην ατμόσφαιρα και εξέλιξη της παράστασης που με κινηματογραφικά στοιχεία ξετυλίγεται μπροστά στο θεατή.

 

Ταυτότητα της παράστασης:

Συγγραφέας : Λένα Τερκεσίδου

Σκηνοθεσία-σκηνογραφία-κοστούμια: Ανδρομάχη Μοντζολή

Μουσική-τραγούδια: Γιάννης Ζουγανέλης

Βίντεο παράστασης: Γιάννης Κάσσης

Φωτισμοί: Γιώργος Σηφάκης

Πρωταγωνιστούν: Σοφία Παυλίδου, Κρυσταλλία Κεφαλούδη

 

Επικοινωνία: Ντέζυ Λεμπέση

 

Πρεμιέρα: Παρασκευή 24 Οκτωβρίου ώρα 9 μ.μ και για 10 παραστάσεις: Βραδυνή-Παρασκευές 24,26,31 Οκτωβρίου ώρα 9 μ.μ. απογευματινή- Κυριακές 2,7,9,14,16,23,30 Νοεμβρίου ώρα 6 μ.μ. Διάρκεια παράστασης 80΄ χωρίς διάλειμμα

Ξεκίνησε η διαδικασία της υποχρεωτικής ηλεκτρονικής καταγραφής όλων των ανελκυστήρων στη χώρα, μέσω της νέας ψηφιακής πλατφόρμας (elevator.mindev.gov.gr).

Οπως αναφέρεται και στην εισαγωγική σελίδα της πλατφόρμας, το μητρώο ανελκυστήρων συνιστά την τελευταία ευκαιρία των ιδιοκτητών ακινήτων να δηλώσουν τους ανελκυστήρες τους με μια απλή και εύκολη διαδικασία.

Δικαίωμα υποβολής δήλωσης ανελκυστήρα, με τους κωδικούς του TAXIS έχουν:

• Οι ιδιοκτήτες ή οι διαχειριστές πολυκατοικιών, ή οι νόμιμοι εκπρόσωποί τους και
• Οι υπεύθυνοι συντηρητές ή εγκαταστάτες των ανελκυστήρων, με βάση το ισχύον πλαίσιο.

Για να συμπεριληφθούν στην απογραφή και οι χιλιάδες ανελκυστήρες σε όλη τη χώρα που βρίσκονται σε μακρά ακινησία για οποιοδήποτε λόγο, με πρόταση της ΠΟΜΙΔΑ προστέθηκε στην πλατφόρμα και πεδίο με την υπεύθυνη δήλωση του ιδιοκτήτη ή διαχειριστή του κτιρίου: «Δηλώνω υπεύθυνα οτι ο ανελκυστήρας βρίσκεται σε μακρά ακινησία (άνω των τριών μηνών)».

 Τα πληροφοριακά στοιχεία τα οποία δηλώνονται στην πλατφόρμα της απογραφής είναι τα εξής:

  α) τα στοιχεία του ιδιοκτήτη ή διαχειριστή ή του νόμιμου εκπροσώπου τους και τη διεύθυνση εγκατάστασης του ανελκυστήρα,

 β) τον αριθμό των ανελκυστήρων και των στάσεων κάθε ανελκυστήρα,

 γ) το έτος κατασκευής του ανελκυστήρα,

 δ) την ύπαρξη ή μη σήμανσης «CE»,

 ε) την ύπαρξη τυχόν προηγούμενης πιστοποίησης του ανελκυστήρα

 στ) την καταχώριση ή μη, σύμφωνα με το άρθρο 3 της υπό στοιχεία Φ.Α/9.2/οικ.28425/1245/22.12.2008 κοινής απόφασης,

 ζ) την τρέχουσα κατάσταση πιστοποίησης,

 η) τα στοιχεία του υπεύθυνου συντηρητή και

 θ) προαιρετικά τις εκκρεμότητες τεχνικής αναβάθμισης.

Κ Α Λ Ο Κ Α Ι Ρ Ι Ν Η Π Ε Ρ Ι Ο Δ Ε Ι Α

Η συγκλονιστική «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου, μετά τη θριαμβευτική της πρεμιέρα στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, με διθυραμβικές κριτικές και 16.000 θεατές μέσα σε δύο μόλις ημέρες, ξεκινάει περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Σε μια εξαιρετική διανομή, με τη Λουκία Μιχαλοπούλου στον ρόλο της Ηλέκτρας, τον Αναστάση Ροϊλό ως Ορέστη, την Ιωάννα Παππά ως Κλυταιμνήστρα, τον Νικόλα Παπαγιάννη ως Αίγισθο, τον Γιάννη Αναστασάκη ως Παιδαγωγό, τη Γρηγορία Μεθενίτη ως Χρυσόθεμη, και τον Περικλή Σιούντα ως Πυλάδη, η καλοκαιρινή μεγάλη παραγωγή του θεάτρου ΠΟΡΕΙΑ συνεχίζει το ταξίδι της, προσκαλώντας το κοινό σε μια σπάνια θεατρική εμπειρία. Μην τη χάσετε! Μουσικοί επί σκηνής: Φώτης Σιώτας, Τάσος Μισυρλής

Από τα Ιωάννινα μέχρι τον Λυκαβηττό, με σταθμούς σε Κύπρο, Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Κρήτη, Πελοπόννησο, Κυκλάδες, Αττική, κ.α. Δες αναλυτικά όλες τις ημερομηνίες εδώ:   ­ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑΣ   ΣΥ Ν Τ Ε Λ Ε Σ Τ Ε Σ Μετάφραση: Γιώργος Χειμωνάς Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τάρλοου Σκηνικά & Κοστούμια: Πάρις Μέξης Μουσική Σύνθεση: Φώτης Σιώτας Σχεδιασμός φωτισμών:  Αλέκος Αναστασίου Χορογραφίες: Μαρκέλλα Μανωλιάδη Δραματολόγος παράστασης:  Έρι Κύργια  Σχεδιασμός Ήχου: Ηλίας Φλάμμος Βοηθοί σκηνοθέτη:  Δήμητρα Κουτσοκώστα  Αρίστη Τσέλου Βοηθός σκηνογράφου- ενδυματολόγου: Δέσποινα - Μαρία Ζαχαρίου Βοηθός χορογράφου:  Μάρω Σταυρινού Βοηθοί φωτιστή: Χάρης Δάλλας, Ναυσικά Χριστοδουλάκου Σχεδιασμός μακιγιάζ: Olga Faleichyk Σχεδιασμός κομμώσεων: Θωμάς Γαλαζούλας Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας Trailer: Θωμάς Παλυβός Δ Ι Α Ν Ο Μ Η Ηλέκτρα: Λουκία Μιχαλοπούλου Ορέστης: Αναστάσης Ροϊλός Κλυταιμνήστρα: Ιωάννα Παππά Αίγισθος: Νικόλας Παπαγιάννης Παιδαγωγός: Γιάννης Αναστασάκης Χρυσόθεμις: Γρηγορία Μεθενίτη Πυλάδης: Περικλής Σιούντας   Χ Ο Ρ Ο Σ (Αλφαβητικά) Μαργαρίτα Αλεξιάδη Ασημίνα Αναστασοπούλου Ελένη Βλάχου Ιωάννα Δεμερτζίδου Ελένη Κιλινκαρίδου – Σίστη Ιωάννα Λέκκα Λυδία Στέφου Άννα Συμεωνίδου Χαρά Τζόκα Μουσικοί επί σκηνής: Φώτης Σιώτας Τάσος Μισυρλής

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ

Με αφορμή τις πρόσφατες κινητοποιήσεις που εκφράζουν αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη και διαμαρτύρονται για την κατάσταση στη Γάζα και τη βαναυσότητα με την οποία αντιμετωπίζονται οι άνθρωποι εκεί, καθώς στους νεκρούς από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του Ισραήλ έχει προστεθεί και η απειλή λιμού, εντάθηκε και στην ελληνική δημόσια σφαίρα η ρητορική που αντιμετωπίζει τέτοιες κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες, όπως και συνολικά την αντίθεση στην τρέχουσα ισραηλινή πολιτική, ως «αντισημιτισμό». Έρχεται, δηλαδή, και στην Ελλάδα μια ρητορική και κατεύθυνση που ήδη έχει καταγραφεί και στο εξωτερικό, τόσο στη Δυτική Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ.

Στη χώρα μας, αυτού του είδους οι επικρίσεις πήραν και θεσμική μορφή, καθώς ύστερα και από σχετική τοποθέτηση του ίδιου του αρμόδιου υπουργού, οι συλλήψεις στη Ρόδο έγιναν και για παραβίαση του αντιρατσιστικού νόμου.

Θεωρώ ότι αυτό μόνο ως προσπάθεια δυσφήμισης ενός πλατιού κινήματος αλληλεγγύης που έχει ξεδιπλωθεί και στη χώρα μας και διεθνώς, λογοκρισίας και φαλκίδευσης του δικαιώματος στη διαμαρτυρία μπορεί να χαρακτηριστεί.

Προφανώς και στην ελληνική κοινωνία υπάρχει αντισημιτισμός και μάλιστα αποτελεί και συστατικό στοιχείο της πολιτικής κουλτούρας της ελληνικής ακροδεξιάς που στις τάξεις της έχει ουκ ολίγους αρνητές του Ολοκαυτώματος.

Όμως, η αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη και η καταδίκη της γενοκτονικής βίας του ισραηλινού κράτους δεν μπορούν να θεωρηθούν ρατσιστικές ή αντισημιτικές πρακτικές, πρωτίστως γιατί δεν περιλαμβάνουν κάποιου είδους γενικευμένο μίσος για ένα λαό, μια εθνότητα ή ένα θρήσκευμα. Είναι κινητοποιήσεις που στρέφονται κατά ενός κράτους και όχι κατά του Εβραϊσμού ή των Εβραίων.

Στην πραγματικότητα οι κινητοποιήσεις αυτές, ακόμη και όταν αποσκοπούν στο να δείξουν σε ισραηλινούς πολίτες που επισκέπτονται τη χώρα μας πόσο μεγάλη είναι η οργή για τις πολιτικές που επιλέγει το κράτος τους, έρχονται να υπογραμμίσουν την προκλητική απραξία των δυτικών κυβερνήσεων σε σχέση με όσα συμβαίνουν στη Γάζα.

Γιατί την ώρα που το Ισραήλ παραβιάζει τη διεθνή νομιμότητα αλλά και το ανθρωπιστικό δίκαιο, έχει προκαλέσει ανυπολόγιστες καταστροφές στη Γάζα, ευθύνεται για δεκάδες χιλιάδες θανάτους αλλά και για τον κίνδυνο λιμού, οι δυτικές χώρες όχι μόνο έχουν αρνηθεί μέχρι τώρα την επιβολή κυρώσεων, αλλά και επιμένουν να αντιμετωπίζουν το Ισραήλ ως έναν προνομιακό σύμμαχο, ως το προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης στη Μέση Ανατολή. Κάτι που σημαίνει ότι καμία πραγματική πίεση δεν του ασκείται για να αλλάξει πολιτική.

Μάλιστα αυτή η παράμετρος της αντιμετώπισης του Ισραήλ πρωτίστως ως ενός χρήσιμου συμμάχου, αποτέλεσε τη βάση και για μια άλλη μορφή συκοφάντησης της αλληλεγγύης. Ο υπουργός Δικαιοσύνης Γ. Φλωρίδης κατηγόρησε κόμματα της αντιπολίτευσης ότι υποστηρίζοντας τις κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας για τη Γάζα και εκφράζοντας αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη προσπαθούν να δυναμιτίσουν τη στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ και με αυτό τον τρόπο εξυπηρετούν την Τουρκία.

Αφήνοντας κατά μέρος το υπαρκτό ερώτημα για το πόσο μπορεί να εξυπηρετήσει τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα η στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ, δηλαδή, ένα κράτος που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, κατέχει παράνομα εκτάσεις που δεν του ανήκουν, αγνοεί αποφάσεις του ΟΗΕ και με την πολεμική επιχείρηση στη Γάζα έχει προκαλέσει παγκόσμια κατακραυγή, είναι σαφές ότι η αντιμετώπιση των διαδηλωτών που εκφράζουν αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη ως «αντεθνικώς δρώντων» αποτελεί μια εξαιρετικά επικίνδυνη ρητορική κλιμάκωση.

Πηγή: in.gr

Θέατρο ΕΝ-Α

Σουρή και Μαλαγαρδή 95, Κορυδαλλός

Μετρό Κορυδαλλός -έξοδος πλατεία Ελευθερίας

Τηλέφωνο: 6974774006

 

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 2025-2026

  

Το Θέατρο ΕΝ-Α, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της Ελπίδας Αμίτση, για τη χειμερινή θεατρική περίοδο 2025-2026 έχει ετοιμάσει να παρουσιάσει τρία νεοελληνικά έργα, δίνοντας έτσι βήμα στην ελληνική δραματουργία.

Θα παρουσιαστούν οι παραστάσεις: «Κόκκινος Ιπποπόταμος» του Γιάννη Παπάζογλου, ‘Η MONIQUE’ φιλέλλην ή μήπως το αντίθετο; του Αλέξανδρου Αδαμόπουλου και «Πρόβα Βιβάλντι σε ψυχιατρείο» του Γιάννη Παπάζογλου. 

 

 

«ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΙΠΠΟΠΟΤΑΜΟΣ»

Του Γιάννη Παπάζογλου

 

2^Η ΧΡΟΝΙΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 

 

Στο Θέατρο ΕΝ-Α επαναλαμβάνεται για 2^η χρονιά λόγω επιτυχίας, η παράσταση «ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΙΠΠΟΠΟΤΑΜΟΣ» του Γιάννη Παπάζογλου, σε σκηνοθεσία – ερμηνεία Ελπίδας Αμίτση.

 Μια καθηγήτρια Ιστορίας. Το αστείο όνομα ενός μπαρ. Ο πιανίστας. Με το τσιγάρο να κρέμεται στα χείλη. Σαν φιγούρα από νουάρ. Η μελαγχολική τζαζίστικη μελωδία. Η μοιραία συνάντηση. Το πάθος. Εκρήξεις βομβών σε τράπεζες. Η εξαφάνισή του. Οι αρχές τον θεωρούν αρχηγό της οργάνωσης. Αλήθεια ή σκευωρία; Τον επικηρύσσουν. Εισβάλλουν στο διαμέρισμά της. Τη συλλαμβάνουν. Προσωρινή κράτηση. Ανάκριση. Αρνείται να τον αποκηρύξει. Η ερωτική σχέση ενοχοποιείται.

                  Ο έρωτας στην εποχή της βαρβαρότητας. Η σύνθλιψη του ατόμου απ' τους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Η απόπειρα άλωσης της μνήμης από τους κρατούντες. Ένας ερωτικός μονόλογος χτισμένος με τα υλικά του θρίλερ και της τζαζ.

 

Σημείωμα σκηνοθέτη

Η γυναίκα, η αγάπη, ο έρωτας, η φωτιά, η προσφορά, η θυσία.

Έσκυψε βαθιά μέσα της, εξουδετέρωσε τους ηθικούς πόνους και απόκτησε την δύναμη προχωρώντας στον Γολγοθά και τη σταύρωση.

Ήταν ελεύθερη γιατί δεν φοβήθηκε τον θάνατο.

Όταν η ανθρωπότητα βγάλει το πέπλο που καλύπτει το πρόσωπο της γυναίκας και το σκοτάδι που καλύπτει τα μάτια και τη καρδιά τουάντρα, το φως θα έρθει και τότε η ανθρωπότητα θα αναγεννηθεί.

Το κείμενο ζωντανεύει και σκηνοθετεί η Ελπίδα Αμίτση.

Ακούγονται οι ηθοποιοί: Θωμάς Μαυρογόνατος, Αγγελική Τσαπάρα και Κορίνα Τσελέντη.

 

Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=EgFCOMMtRAE

 

Ερμηνεία: Ελπίδα Αμίτση

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Σκηνοθεσία : Ελπίδα Αμίτση

Μουσική: Δημήτρης Παριανός

Φωτογραφία, Video: Γιώργος Κλήμης

Επιμέλεια: Δήμητρα Ψυχογιού

Κοστούμια: Μαρίνα Κουμούση

Φωτισμός: Άρτεμις Λογαρά

Σκηνικά: Κωνσταντίνος Μουσίκας

Επιμέλεια trailer: Δημήτρης Παριανός

Κομμώσεις: Χριστόφορος Δουκουμόπουλος, Αναστασία Καντζούρη

Μακιγιάζ: Μυρτώ Αυγερινού

Φροντιστής: Αναστασία Ζογκόκη

Υπεύθυνος Επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης

 

 

 

 ‘Η MONIQUE’

φιλέλλην ή μήπως το αντίθετο;

Του Αλέξανδρου Αδαμόπουλου

 

Ζωντανεύει το κείμενο και σκηνοθετεί

η Ελπίδα Αμίτση

 

Η Μονίκ, μία νεαρή Βελγίδα ελληνίστρια, από οικογένεια αξιόλογων αρχαιολόγων, φιλέλληνες όλοι, παντρεύεται στο Παρίσι τον Κίμωνα· γιο πετυχημένου Έλληνα επιχειρηματία που λατρεύει την πατρίδα και αγοράζει όπου βρει ελληνικές αρχαιότητες. Μετά τον θάνατό του, το νεαρό ζευγάρι εγκαθίσταται στην Ελλάδα· στο παλαιό πατρογονικό, κάπου στην επαρχία. Εκεί, ανάμεσα στις συλλογές του πεθερού της, με αρχαία αγάλματα κυρίως, βυζαντινές εικόνες και ό,τι πολυτιμότερο μπορεί να φανταστεί κανείς από την τρισχιλιόχρονη ελληνική ιστορία, η Μονίκ έχει τη σπάνια ευκαιρία να συνυπάρχει με ό,τι έχει αγαπήσει και σπούδασε από μικρή.

Στον πρωτότυπο αυτόν μονόλογο, η Μονίκ μιλώντας μας απλά και πολύ ζωντανά, περιγράφει τη ζωή της μέσα σ’ αυτό το σπίτι-μουσείο, όπου ξεδιπλώνει όλον τον έρωτά της για τον Ελληνικό πολιτισμό. Μέχρις εδώ όλα καλά.

Με δεξιοτεχνία όμως και θεατρική μαστοριά, αυτή η πολύ προσωπική, μα και βαθιά πολιτική συνάμα, σκηνική εξομολόγηση· μέσ’ απ’ τον ψυχισμό και τις διάφορες αντιδράσεις τής Μονίκ, ερευνά σε βάθος την πραγματική σχέση τής κυρίαρχης Δύσης προς τη μικρή Ελλάδα, εδώ και αιώνες.

Μια σχέση που απ’ τον αρχικό θαυμασμό -καθώς βγαίνει στην επιφάνεια όλη η Αλήθεια- σιγά σιγά μεταλλάσσεται σε ζήλεια απ’ τη μεριά του Δυτικού, που βλέπει πως έρχεται σε όλα δεύτερος και υπολείπεται σε όλα. Και η ζήλεια γίνεται φθόνος…

Και η Μονίκ -η ερωτευμένη Μονίκ- συνειδητοποιεί με φρίκη πως είναι λίγη μπροστά στον έρωτά της. Και μέσα στο παραλήρημά της, με διαρκώς αυξανόμενη ένταση, φτάνει στις τελευταίες συγκλονιστικές σκηνές του finale που μόνο του απαντάει στο ερώτημα· Φιλέλλην ή μήπως το αντίθετο;…

* * *

 

Το έργο κυκλοφορεί και σε βιβλίο:

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ

‘Η Μονίκ’

Εκδόσεις Οδός Πανός σελ.38 

2025, ISBN 978-960-477-727-3 

 

 

 

«ΠΡΟΒΑ ΒΙΒΑΛΝΤΙ ΣΕ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟ»

του Γιάννη Παπάζογλου

 

Σκηνοθετεί και ζωντανεύει το κείμενο

η Ελπίδα Αμίτση                   

 

 

Ιρέν. Μια διάσημη κάποτε πιανίστα. Με σειρά συναυλιών ανά την υφήλιο. Όπως, τουλάχιστον, ισχυρίζεται. Τώρα πλέον παραμένει στα αζήτητα. Η πρόσκληση για επανεμφάνιση της δίνει φτερά. Ρεσιτάλ στην αίθουσα εκδηλώσεων ενός ψυχιατρείου. Ενώπιον του διευθυντή, του προσωπικού και των ασθενών. Προβάρει τις ''Τέσσερις εποχές'' του Βιβάλντι σε διασκευή για πιάνο. Στη σκηνή μόνη. Την παρακολουθεί ένας αόρατος τρόφιμος. Μ' αυτόν συνομιλεί. Ή καλύτερα μονολογεί. Καταθέτει τις προσωπικές και συλλογικές μνήμες με τη μορφή μελαγχολικών θραυσμάτων. Ήχοι εξωτερικοί καλύπτουν τις νότες. Εκρήξεις βομβών. Σειρήνες. Γυναίκες που ουρλιάζουν. Κλάματα μωρών. Κραυγές ατόμων που βασανίζονται. Φωνές αυταρχικών ηγετών. Μιλιταριστικά συνθήματα. Ο χρόνος απροσδιόριστος. Ο τόπος; Μήπως το ψυχιατρείο είναι άντρο βασανιστηρίων; Μήπως είναι το σύνορο ζωής και θανάτου; Ή μήπως η αποκρουστική εικόνα των σύγχρονων κοινωνιών του καπιταλιστικού μας κόσμου; Ο τρόμος της γήρανσης προβάλλει κι ανθρώπινη ερημιά. Στο φόντο οι εποχές εναλλάσσονται αέναα και καταλήγουν πάντα στο χειμώνα. Μήπως τελικά κι η Ιρέν είναι τρόφιμος εκεί; Η τέχνη άραγε αποτελεί το αντίδοτο στην τρέλα; Κι αν χρησιμοποιείται για προκάλυμμα του ζόφου; Ποιος είναι τότε ο ρόλος του καλλιτέχνη; Ν διατηρήσει το παραπέτασμα για να μη φανεί η αλήθεια; Ή να αρνηθεί το ρόλο που επιζητεί γι αυτόν το σύστημα; Σκέψεις κι ερωτήματα πάνω σ' ένα μονόλογο που ψαύει τις πληγές της ανθρωπότητας. Τον τύπον των ήλων.

 

FB: https://www.facebook.com/Ena.Group.Theatre/
Χάρτης: https://goo.gl/maps/Rem7BupjnV32

 

Υπεύθυνος Επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης

ΕΥΓΕΝΙΑ ΚΟΤΡΩΤΣΙΟΥ

Το διαδίκτυο «βράζει» από οργή μετά από μια ανάρτηση που έκανε ο Λευκός Οίκος την Τετάρτη όπου προβάλλεται η απέλαση μεταναστών από την Υπηρεσία Μετανάστευσης και Τελωνειακής Επιβολής (ICE) σε μια πτήση της GlobalX με τη συνοδεία του viral soundtrack της διαφημιστικής καμπάνιας της Jet2holiday.

Το γεγονός δεν πέρασε απαρατήρητο από την Τζες Γκλυν, την ερμηνεύτρια του τραγουδιού, η οποία δήλωσε ότι αισθάνεται «αηδιασμένη» από το γεγονός ότι ο Λευκός Οίκος την καμπάνια, στην οποία χρησιμοποιείται το τραγούδι της, ως μουσική υπόκρουση σε ένα βίντεο που προωθεί τις απελάσεις.

Η διαφήμιση της Jet2 με το single της Γκλυν από το 2015 Hold my Hand και μια χαρούμενη φωνή που λέει «τίποτα δεν ξεπερνά τις διακοπές με την Jet2» – η οποία έχει γίνει meme – παίζει στο βίντεο.

 

 

Οι αντιδράσεις

Η Ζόι Λίστερ, η ηθοποιός που δίνει τη φωνή στη διαφήμιση, δήλωσε στο BBC ότι «ποτέ δεν θα δεχόταν να χρησιμοποιηθεί η φωνή της» για να προωθήσει αυτό που αποκάλεσε «τον Τραμπ και τις αποτρόπαιες πολιτικές του».

«Το meme της Jet2 έχει διαδώσει πολλή χαρά και χιούμορ σε όλο τον κόσμο, αλλά το βίντεο του Λευκού Οίκου δείχνει ότι ο Τραμπ δεν έχει ούτε το ένα ούτε το άλλο», πρόσθεσε.

Απαντώντας στο βίντεο, η Γκλυν είπε στο Instagram ότι η μουσική της «αφορά την αγάπη, την ενότητα και τη διάδοση της θετικότητας – ποτέ τη διαίρεση ή το μίσος».

Η ανάρτηση του Λευκού Οίκου στο X είχε τη λεζάντα: «Όταν η ICE σου κλείνει ένα εισιτήριο Jet2 χωρίς επιστροφή για απέλαση. Τίποτα δεν το ξεπερνά!»

Κάποιοι το επέκριναν – ένας χρήστης είπε ότι το βίντεο ήταν «ενοχλητικό και αντιεπαγγελματικό», ενώ ένας άλλος είπε ότι «δείχνει πραγματική έλλειψη ανθρωπιάς».

 

Άλλοι επαίνεσαν τον Τραμπ για τη στάση του απέναντι στη μετανάστευση.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση Τραμπ δημοσιεύει memes στον λογαριασμό της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Νωρίτερα αυτό το μήνα, μια εικόνα με το πρόσωπο του προέδρου να έχει τοποθετηθεί πάνω από το πρόσωπο του Σούπερμαν μοιράστηκε στον λογαριασμό με τη λεζάντα: «Αλήθεια. Δικαιοσύνη. Ο αμερικανικός τρόπος. Σούπερμαν Τραμπ».

Πριν από μερικές εβδομάδες, η κυβέρνηση δημοσίευσε στο X το εξής: «Πουθενά στο σύνταγμα δεν αναφέρεται ότι δεν μπορούμε να δημοσιεύουμε αστεία meme».

Ο πρόεδρος Τραμπ δεσμεύτηκε πρόσφατα να διαθέσει 170 δισεκατομμύρια δολάρια για την επιβολή των συνόρων και της μετανάστευσης, συμπεριλαμβανομένων 45 δισεκατομμυρίων δολαρίων για κρατήσεις. Η ICE, μια ομοσπονδιακή υπηρεσία επιβολής του νόμου, θα δει τη χρηματοδότησή της να αυξάνεται κατά 76,5 δισεκατομμύρια δολάρια στα επόμενα πέντε χρόνια, σύμφωνα με το BBC.

 

«Οι πολιτικοί δεν πρέπει να το χρησιμοποιούν αυτό»

Η διαφήμιση της Jet2holiday, η οποία έγινε viral στις αρχές του καλοκαιριού, έχει χρησιμοποιηθεί σε περισσότερα από δύο εκατομμύρια βίντεο στο TikTok.

Οι χρήστες έχουν χρησιμοποιήσει τον ήχο για να μοιραστούν αστεία βίντεο από τις διακοπές τους.

Ο ήχος έχει επίσης χρησιμοποιηθεί σε καταστροφικές στιγμές, όπως καβγάδες σε αεροπλάνα, ατυχήματα στις διακοπές και αποτυχημένα ταξιδιωτικά σχέδια.

Η Λίστερ συνεργάζεται με την Jet2holidays εδώ και αρκετά χρόνια και κάνει όλες τις φωνητικές ηχογραφήσεις της εταιρείας, από τις ανακοινώσεις ασφαλείας στα αεροπλάνα μέχρι τη φωνή στις τηλεφωνικές γραμμές.

Προηγουμένως είχε δηλώσει στο BBC ότι της αρέσει το γεγονός ότι η διαφήμιση έγινε viral. Η Λίστερ και η Γκλυν συναντήθηκαν πρόσφατα στο Capital FM και η τραγουδίστρια είπε ότι η viral επιτυχία της διαφήμισης ήταν «μια τεράστια έκπληξη».

«Είναι το πιο εκπληκτικό πράγμα που έχω δει», πρόσθεσε.

Η Λίστερ είπε ότι δεν εγκρίνει την χρήση του soundtrack από πολιτικούς και παρόμοιες δημόσιες προσωπικότητες.

«Δεν είναι αυτό το πνεύμα – προορίζεται να είναι αστείο και ένας τρόπος για τους ανθρώπους να μοιράζονται τα γελοία πράγματα που τους συμβαίνουν.

»Δεν συμφωνώ με το να το χρησιμοποιεί κάποιος σοβαρός, όπως ένας πολιτικός, για να προωθήσει την πολιτική του ατζέντα», είπε νωρίτερα αυτό το μήνα.

Η Λίστερ είπε ότι δεν μπορεί να πιστέψει ότι η διαφήμιση έγινε viral και συχνά ακούει ανθρώπους να ακούνε το soundtrack όταν είναι σε δημόσιους χώρους.

«Είναι ξεκαρδιστικό που τώρα με κλείνουν για συναυλίες και φεστιβάλ, οι άνθρωποι δεν χορταίνουν να το ακούνε».

 

«Αηδιασμένοι» καλλιτέχνες ζητούν διακοπή

Η Γκλυν προστίθεται στη λίστα των μουσικών που τα τελευταία χρόνια έχουν εκφράσει δημόσια την αντίθεσή τους στη χρήση της μουσικής τους από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ.

Πέρυσι το καλοκαίρι, οι Abba διαμαρτυρήθηκαν μετά την αναπαραγωγή των επιτυχιών τους, συμπεριλαμβανομένου του The Winner Takes it All, σε μια από τις προεκλογικές συγκεντρώσεις του Τραμπ. Ζήτησαν να αφαιρεθούν και να καταργηθούν τα βίντεο.

Η ομάδα διαχείρισης των δικαιωμάτων της Σινέντ Ο’ Κόνορ ζήτησε επίσης από τον Τραμπ να σταματήσει να χρησιμοποιεί τη μουσική της στις πολιτικές του συγκεντρώσεις. Η όμαδα δήλωσε στο BBC ότι η Ο’ Κόνορ θα ήταν «αηδιασμένη, πληγωμένη και προσβεβλημένη» από τη χρήση της μουσικής της.

Ομοίως, η Αντέλ αποστασιοποιήθηκε από τον πρόεδρο το 2016, αφού αυτός έπαιξε το Rolling In The Deep ως μουσική «προθέρμανσης», ενώ οι δικηγόροι του αστέρα των Aerosmith, Στίβεν Τάιλερ, έστειλαν στην εκστρατεία του Τραμπ επιστολή με αίτημα παύσης και διακοπής το 2015, αφού αυτός έπαιξε το hit single της μπάντας Dream On σε πολλές συγκεντρώσεις σε όλη την Αμερική.

Πηγή: in.gr