Ο Χρήστος Παπαδόπουλος και οι “SABOTAZ” στη μουσική σκηνή Σφίγγα
Σάββατο 14, 21 και 28 Ιανουαρίου
Ο Χρήστος Παπαδόπουλος με καριέρα που ξεκινά από "Τα παιδιά από την Πάτρα" («Δε χρωστάω», «Πίκρανες τον φαντάρο», «Λαϊκό τσατσά» κ.ά.), συνεχίζει τη σύνθεση μεγάλων επιτυχιών («Κόκκινο ποτάμι», «Φίλα με», «Εγώ γιορτάζω πάντα όταν πονάω», «Αρχιπέλαγος», «Είχα κάποτε μια αγάπη» κ.ά.) συνδυάζοντας πάντα μουσικές του κόσμου.
Οι SABOTAZ που "γεννήθηκαν" στην καραντίνα, έρχονται αρματωμένοι με αγαπημένες επιτυχίες δοσμένες μέσα από τολμηρές διασκευές, αλλά και με δικές τους συνθέσεις.
Παρέα με τον Χρήστο Παπαδόπουλο, οι 5 σαμποτέρ Ευδοκία Ράπτη, Ίωνας Κιζιρίδης, Παναγιώτης Δανίκας, Γιάννης Κοζυράκης και Αλέξανδρος Αλεξίου, έβαλαν στο τραπέζι αγαπημένα τραγούδια (μέσα σε αυτά δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι μεγάλες επιτυχίες του Χρήστου) και έφτιαξαν ένα πρόγραμμα με τραγούδια που μας ταξιδεύουν στις μουσικές μας ρίζες με το βλέμμα στο μετά, με ηλεκτρισμένο ήχο και διάθεση.
Η πρώτη κούπα της σεζόν για τη Μπαρτσελόνα είναι γεγονός. Η ομάδα του Τσάβι νίκησε με 3-1 τη Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό του ισπανικού Σούπερ Καπ, φτάνοντας τις 14 κατακτήσεις (πρώτη στη σχετική λίστα). Αυτός ήταν και ο πρώτος τίτλος του Τσάβι ως προπονητής των Καταλανών. Μέχρι εδώ όλα καλά.
Το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί για ακόμη μία χρονιά, το Σούπερ Καπ Ισπανίας διεξάγεται στην Σαουδική Αραβία – και θα διεξάγεται εκεί μέχρι και το 2029, σύμφωνα με την νέα συμφωνία της ισπανικής λίγκας. Γιατί να διεξάγεται αυτός ο θεσμός σε μια χώρα, το καθεστώς της οποίας δολοφονεί ανθρώπους στην Υεμένη εδώ και χρόνια, διώκει συστηματικά στην ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα και διατηρεί την θανατική ποινή ως πυλώνα του δικαιϊκού της συστήματος; Γιατί το ισπανικό ποδόσφαιρο, και για να το πάμε ένα βήμα παραπέρα, γιατί η ισπανική πολιτική ηγεσία δίνει το «πράσινο φως» για να διεξάγεται αυτό το τουρνουά σε μια χώρα, το καθεστώς της οποίας δίνει αβέρτα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για «ξέπλυμα» της εικόνας του μέσα από το ποδόσφαιρο; Τι ανάγκη έχει το ισπανικό ποδόσφαιρο, η Μπαρτσελόνα και η Ρεάλ Μαδρίτης, από προβολή μέσα από τα αιματοβαμμένα εκατομμύρια των σεΐχηδων;
Η ισπανική ποδοσφαιρική ομοσπονδία αποκλείει τους Ισπανούς από το να δουν από κοντά τις ομάδες τους, μεταφέροντας τα ημιτελικά και τον τελικό της διοργάνωσης στην Αραβική Χερσόνησο, αδιαφορώντας για τη σύνδεση των τοπικών κοινωνιών της Ισπανίας με της ομάδες τους, απλά και μόνο γιατί τα πετροδόλαρα της βασιλικής οικογένειας του Ριάντ αξίζουν παραπάνω από την αγνή χαρά των Ισπανών οπαδών. Εκεί έχουμε φτάσει, σε αυτό το κρίσιμο σταυροδρόμι βρίσκεται το πιο λαοφιλές άθλημα παγκοσμίως, με τους Ευρωπαίους να συμμετέχουν σε ένα ατελείωτο sportwashing, όπως ακριβώς συνέβη και με το Μουντιάλ του Κατάρ. Μέχρι που θα φτάσει αυτή η ιστορία;
Μετά τα συνεχόμενα sold out από την πρώτη του κιόλας παράσταση, «Το Κουκλόσπιτο» του Δημήτρη Τάρλοου συνεχίζεται και τον Φεβρουάριο με τη Λένα Παπαληγούρα στον ρόλο της Νόρας.
Αποκτήστε τώρα τα εισιτήριά σας και παρακολουθήστε την πιο επιτυχημένη παράσταση της σεζόν.
Η Δόξα Κοινή, η παράσταση που διέκοψε βίαια τη διαδρομή της λόγω του ξεσπάσματος της πανδημίας, επιστρέφει στο θέατρο Πορεία. Στις λίγες παραστάσεις που πρόλαβε να δώσει το 2020, κατάφερε να συγκεντρώσει ενθουσιώδεις κριτικές και συγκινητικά σχόλια από το κοινό. Ένα εξαιρετικό και εν πολλοίς ανανεωμένο ensemble ηθοποιών και μουσικών, συνομιλεί με τον λόγο των μεγάλων ποιητών μας, που θέτουν στο κέντρο του έργου τους τον έρωτα σε όλες του τις μορφές.
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Νοσταλγοί της μοναρχίας βγαλμένοι από τις πιο σκοτεινές σελίδες του προηγούμενου αιώνα έδωσαν τον τόνο χτες σε Μητρόπολη και Τατόι, γεγονός που σε συνδυασμό με την κολακευτική εικόνα την οποία φιλοτέχνησαν τα μίντια για τον τέως αποτέλεσε προσβολή στη μνήμη και τη θέληση της συντριπτικής πλειονότητας των Ελλήνων.
Παρεκκλήσι Αγίου Ελευθερίου, στην υβριδική κηδεία, όπως χαρακτήρισε αυτό το πρωτόγνωρα δημόσιο «ιδιωτικό γεγονός» ο... επίτιμος πρόεδρος των Ελλήνων Βασιλικών Ανταποκριτών, Χρήστος Ζαμπούνης. Βεβαίως στην Ελλάδα ούτε βασιλιά ούτε βασιλικούς ρεπόρτερ έχουμε από το 1974, ωστόσο αν κάποιος παρακολουθούσε τα ελληνικά κανάλια όλες αυτές τις μέρες και πολύ περισσότερο αν βρισκόταν χτες έξω από τη Μητρόπολη, θα αναρωτιόταν βάσιμα σε ποιον ακριβώς αιώνα ζούμε.
Η οικογένεια του τέως σε παράταξη στα σκαλιά της Μητρόπολης
ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ/EUROKINISSI
Ωστόσο, παρά τη βασιλική μιντιακή ντόπα που ζούμε από την ώρα που απεδήμησε εις Κύριον ο αοίδιμος, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της Δεξιάς του Κυρίου και την κινητοποίηση των απανταχού βασιλοφρόνων ώστε να δημιουργήσουν ένα αξιομνημόνευτο πολιτικό γεγονός, αποδείχθηκε πως οι νοσταλγοί της μοναρχίας είναι είδος προς εξαφάνιση.
Κι έτσι -πέρα από το μιντιακό γεγονός που δημιουργήθηκε με όλους τους σελέμπριτι του στέμματος - το πολιτικό γεγονός δεν είχε πρωταγωνίστρια τη μοναρχία, αλλά τη... Νέα Δημοκρατία, που επιχείρησε να ψαρέψει ψήφους στα θολά νερά του μοναρχοχουντισμού και κατέληξε εκτεθειμένη προς άπασα κατεύθυνση αφού έπαιξε επικίνδυνα με την καύσιμη ύλη των νοσταλγών, αλλά και με την Ιστορία, τη μνήμη και τους θεσμούς.
ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
Οι τεθλιμμένοι που συγκεντρώθηκαν στη Μητρόπολη και στο Τατόι χτες επέδειξαν μέγα πάθος, ωστόσο πόρρω απείχαν από το να συγκροτήσουν μέγα πλήθος. Τι είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι και πού βρίσκονταν κρυμμένοι; Τι γυρεύουν εδώ και, κυρίως, πώς αντιλαμβάνονται αυτό που συμβαίνει; Γιατί στέκουν στην ουρά που ξεκινάει από την Αιόλου μέχρι να φτάσουν ακόμα και δύο ώρες μετά μπροστά στο «σεπτό σκήνωμα»;
Για κάποιους είναι απλή, καθαρόαιμη περιέργεια - πόσες φορές έχει κάποιος τη δυνατότητα να δει από κοντά τόσα βασιλικά σελέμπριτι; Για άλλους είναι νοσταλγία - κυρίως για τους ηλικιωμένους που τραγουδούν ανά δεκάλεπτο τον Εθνικό Υμνο. Για άλλους είναι στο πολιτισμικό DNA τους - εξ ου και οι Μανιάτες με τα λάβαρα. Αλλά τι κάνει έναν νέο άνθρωπο να περπατάει ντυμένος με τη γαλανόλευκη με την κορόνα στο κέντρο της Αθήνας πριν ανοίξει το Τριώδιο;
Ο Μπάουμαν ονομάζει το φαινόμενο «ρετροτοπία»: σε έναν κόσμο όπου αυξάνονται η ανασφάλεια και η βία κι αφού όλες οι ουτοπίες για ένα καλύτερο μέλλον έχουν καταρρεύσει, η επιθυμία για μια καλύτερη ζωή στρέφεται προς το παρελθόν - ακόμα και σε μια καρικατούρα.
ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
Ετσι εξηγείται πώς ο 19χρονος -που δεν άκουσε ποτέ το «όχι προίκα στη Σοφία, χρήματα για την παιδεία»- στέκει άυπνος στην ουρά για να προσκυνήσει τη σορό του τέως, αφού πιστεύει ακράδαντα πως επί βασιλείας «ήταν καλύτερο το Πανεπιστήμιο, υπήρχαν χρήματα για τους νέους και είχαν όλοι ευκαιρίες».
Οπως και η παρέα των 20άρηδων που δεν έμαθαν ποτέ για τους συνομήλικούς τους που αιματοκυλίστηκαν από τον ολετήρα που ήταν για την πολιτική ζωή του τόπου το Παλάτι και εξαίρουν τον τεθνεώτα για τη συμβολή του... στη Δημοκρατία.
Δεν κακοπαθαίνει μόνο η Δημοκρατία σήμερα, αλλά και η Ιστορία και η κοινή λογική. Με τα λουλούδια τους στα χέρια, τις γούνες και τις Σανέλ τσάντες, αλλά και ρούχα της δουλειάς, άνθρωποι όλων των κοινωνικών τάξεων συνωστίζονται, διαγκωνίζονται, σταυροκοπιούνται, ψάλλουν τον Εθνικό Υμνο.
Ροκ συναυλία
Οσο η ουρά πλησιάζει στο παρεκκλήσι, η αδημονία γίνεται ορατή. «Κωνσταντίιιιινε», «Παύλοοοοο», «ζήτω ο βασιλιάααας» - η κραυγή του πλήθους θα παρέπεμπε σε ροκ συναυλία αν δεν συνοδευόταν από κατάρες κατά της πολιτικής, των πολιτικών και -ανυπερθέτως- των κομμουνιστών που «όλοι μαζί κατέστρεψαν τη χώρα».
Αν κάποια έχει την τιμητική της ωστόσο είναι η Νέα Δημοκρατία, την οποία οι πενθούντες στολίζουν με τρόπο που μάλλον... υπερβαίνει το πρωτόκολλο. «Κερατάδες, κάνουν κηδεία δημοσία δαπάνη για τον κάθε τυχάρπαστο κι όχι για τον βασιλιά μας», «Φτου τους και πάλι φτου τους, ούτε καν ένα άγημα, ούτε κιλλίβαντας».
Λάβαρα, στέμματα και εστεμμένοι
ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
Το λες κι αχαριστία όταν η κυβέρνηση έδωσε άδεια για τελετή στη Μητρόπολη και ταφή στον δημόσιο χώρο του Τατοΐου και το λες και σκληρότητα απέναντι στη Λίνα τη Μενδώνη που επί μέρες εργάστηκε σκληρά να κόψει τα καμένα και να χαλικώσει τους τάφους στα πάλαι ποτέ βασιλικά κτήματα κι αντί επαίνων εισέπραξε ένα παρατεταμένο «ούουουου» μπαίνοντας στη Μητρόπολη μαζί με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, Παναγιώτη Πικραμμένο.
Αντιθέτως, ρίγη συγκίνησης προκάλεσε η είσοδος του Αντώνη Σαμαρά, όπως άλλωστε και των συντοπιτών του από τη Μάνη, που με τα λάβαρά τους έκαναν πανηγυρική είσοδο και τραγούδησαν και τα «Σαράντα παλικάρια». Ανατριχίλα επίσης -με κάθε έννοια- προκάλεσαν και οι παπάδες, οι ιερομόναχοι, οι καλόγριες που έκλαψαν τον άνακτα στο πεζοδρόμιο, την ώρα που μέσα στη Μητρόπολη (και σε τηλεοπτική αναμετάδοση) ακουγόταν ξανά και ξανά ο αρχιεπίσκοπος να ψέλνει «υπέρ Κωνσταντίνου, βασιλέως ημών γενομένου».
Δεν είναι όμως μόνο ο πλήρης αναχρονισμός που κυριαρχεί σήμερα, αλλά και η πλήρης διαστρέβλωση της Ιστορίας -από την οικογένεια του εκλιπόντος προφανέστατα αλλά και τους υπηκόους της δυναστείας του οίκου του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουρκ-Γκλίξμπουργκ που παρακολουθούν απ’ έξω. Ετσι, τα «ψωμί, ελιά και Κώτσο βασιλιά» διαδέχονταν τα «Παύλο, προχώρα, πάρε τα κλειδιά της χώρας». Κι ήταν αυτός ο φαντασιακός διάδοχος ενός φασματικού θρόνου, που στον αποχαιρετισμό του προς τον πατέρα του ανέλαβε να φιλοτεχνήσει ένα εξίσου ευφάνταστο πορτρέτο του.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ/EUROKINISSΙ
Αλλωστε, επί ημέρες τα συστημικά ΜΜΕ είχαν φροντίσει όχι μόνο να κανονικοποιήσουν τη μοναρχία μπουκώνοντάς μας με τιάρες και λεπτομέρειες για κάθε εστεμμένο που θα έφτανε στην Αθήνα, αλλά και να ανακατασκευάσουν την εικόνα του τέως σε μια αφήγηση κολακευτική για τον ίδιο, την οικογένειά του, αλλά και τους συμπρωταγωνιστές του στις μαύρες σελίδες της Ιστορίας.
Χορτάτοι μεγαλείο
«Κωνσταντίνε, Μεγαλειότατε, βασιλιά, πατέρα μου», ξεκίνησε ο Παύλος τον επικήδειό του. «Ηταν μια δύσκολη εποχή, πατέρα, όταν ανέβηκες στον θρόνο. Σκληρότατες συγκρούσεις. Πάθη αβυσσαλέα» - έτσι περιέγραψε τα Ιουλιανά και την αποστασία ο Παύλος, για να καταλήξει: «Και το αποτέλεσμα ήταν κάτι που δεν το θέλησε κανείς». Από εκεί και μετά η πρόκληση στη μνήμη, την Ιστορία και τον λαό έκανε κρεσέντο: «Από την πρώτη στιγμή αντιστάθηκες με σθένος και αναζήτησες τρόπο ανατροπής των πραξικοπηματιών. Οι προσπάθειές σου απέτυχαν. Ομως δεν ήθελες μένοντας στην Ελλάδα να γίνεις η αιτία μιας νέας αιματοχυσίας. Πάντα πιστός στην παρακαταθήκη του πατέρα σου, δέχθηκες με σεβασμό την απόφαση του ελληνικού λαού».
Οταν η νεκρώσιμη ακολουθία τελείωσε, οι «γαλαζοαίματοι» ξεκίνησαν για το Τατόι και οι πενθούντες σκόρπισαν χορτάτοι μεγαλείο, τίτλους, γκλαμουριά και δόξα. Από σήμερα αναγκαστικά θα επιστρέψουν στο 2023 - και οι βασιλιάδες με τους αυλικούς τους στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.
Την Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2023 στις 10.οο το βράδυ
στην εκπομπή ¨Con Anima Con Brio¨
που επιμελείται και παρουσιάζει ο Γιώργος Διαμαντόπουλος
Ηχογράφηση: Νίκος Δεληστάθης
Η εκπομπή μεταδίδεται σε επανάληψη
Στην αποψινή εκπομπή ,σας παρουσιάζουμε την χορωδία και μαντολινάτα «Ανδρική Τετραφωνία Λεμεσού» που ιδρύθηκε το 2000 από παλιούς Λεμεσιανούς οι οποίοι από τα νιάτα τους ασχολήθηκαν με το τραγούδι ως χορωδοί η ως οργανοπαίκτες. Κοινό στοιχείο που τους έφερε μαζί υπό τη διεύθυνση του Μαρίνου Μιτέλλα , ήταν η αγάπη τους για το τραγούδι και η επιθυμία τους να ιδρύσουν μια Ανδρική χορωδία η οποία να τραγουδά αποκλειστικά σε τετράφωνες εναρμονίσεις. Στόχος της χορωδίας είναι να μεταφέρει στο ευρύτερο κοινό της Κύπρου την αγάπη για την καντάδα και το ποιοτικά τραγουδημένο τετράφωνο τραγούδι. Βαθμηδόν η χορωδία έχει ενσωματώσει και νεώτερα μέλη τόσο χορωδούς όσον και οργανοπαίκτες. Σήμερα την απαρτίζουν είκοσι πέντε άτομα, χορωδοί και οργανοπαίκτες ( μαντολίνα, μπουζούκια και κιθάρες )
Το ρεπερτόριο της Α.Τ.Λ αποτελείται από κλασσικό τραγούδι, Επτανησιακές και Αθηναϊκές καντάδες καθώς και ρεμπέτικο και έντεχνο λαϊκό. Επίσης περιλαμβάνει θρησκευτική μουσική, κλασσική και βυζαντινή τα οποία αποδίδονται a capella. Ανάμεσα σε άλλα, ερμηνεύει το « Τροπάριο της Κασσιανής» σε τετράφωνη εναρμόνιση από τον Σόλωνα Μιχαηλίδη, στο Ι. Ν. Αγίας Ζώνης Λεμεσού κάθε Μεγάλη Τρίτη και το οποίο έχει παρουσιάσει στη Λευκωσία στα πλαίσια Πασχαλινής συναυλίας το 2018.
Έχει δώσει πολλές συναυλίες και παρουσιάστηκε σε διάφορες εκδηλώσεις για φιλανθρωπικούς σκοπούς στη Λεμεσό και στην Λευκωσία: για τον Αντικαρκινικό Κύπρου και τον Σύνδεσμο Νεφροπαθών Κύπρου. Επίσης συμμετείχε σε χορωδιακά φεστιβάλ στην Πάφο και στη Λεμεσό.
Κάθε χρόνο λαμβάνει μέρος στο Λεμεσιανό Καρναβάλι με μία συναυλία που περιλαμβάνει καρναβαλίστικα τραγούδια που έχουν γραφτεί για τη Λεμεσό, καντάδες και άλλα τραγούδια στο πνεύμα του καρναβαλιού.
Έχει δώσει συναυλίες στη Θεσσαλονίκη και έλαβε μέρος στις εκδηλώσεις για την Πάτρα, πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2006. Εφέτος το Σεπτέμβρη έχει λάβει μέρος στη 37η χορωδιακή συνάντηση Κεφαλλονιάς με πρόσκληση των διοργανωτών όπου έχει αφήσει άριστες εντυπώσεις για την ποιότητα στην ερμηνεία των καντάδων και άλλων τραγουδιών που παρουσίασε.
Μετά την αποχώρηση του Μαρίνου Μιτέλλα από τη διεύθυνση της χορωδίας μαντολινάτας, τη διδασκαλία και διεύθυνση της είχε για αρκετά χρόνια ο Πανίκος Τριμικλινιώτης. Σήμερα διευθύνεται από τον Τάσο Πρωτοπαπά, ο οποίος από τον Νοέμβριο του 2022 είναι ο νέος της μαέστρος.
Επίσης θα ακουστούν ηχογραφήσεις από την Δημοτική χορωδία Τρικάλων και την ανδρική ¨Απολλώνειο¨ Ν.Ιωνίας του Δήμου Βόλου
Η κορυφαία ερμηνεύτρια Μαρία Φαραντούρη σε μία μοναδική συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Σάββατο 4 Φεβρουαρίου με τίτλο της παράστασης «Μίκης: Αυτός ο γνωστός – άγνωστος». Στη συναυλία - αφιέρωμα στο έργο του Μίκη Θεοδωράκη, η Μαρία Φαραντούρη θα ερμηνεύσει για πρώτη φορά στην Ελλάδα την καντάτα – τραγούδι ποταμό «Ο Επιζών» που μελοποίησε ο μεγάλος Έλληνας συνθέτης το 1969 κατά τη διάρκεια της εξορίας του στη Ζάτουνα, πάνω στην ποίηση του Τάκη Σινόπουλου. Ο Τάκης Σινόπουλος υπήρξε ποιητής της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Στο συγκεκριμένο ποίημα που έγραψε το 1959, εξέφρασε με μία γλώσσα αιχμηρή και αλληγορική τον υπαρξιακό και κοινωνικό αποκλεισμό της εποχής του. Πρόκειται για ένα έργο που όπως ο συνθέτης σημειώνει "Μέσα στο ποίημα του Σινόπουλου υπάρχει μια ασθμαίνουσα κραυγή αγωνίας για τον άνθρωπο, που πολύ με άγγιξε ώστε να το μελοποιήσω. Ο «Επιζών» ήταν η μεγάλη μας επιτυχία στο εξωτερικό. Η Μαρία Φαραντούρη το τραγουδούσε με συνταρακτικό τρόπο".
Εκτός από το έργο ‘’Ο Επιζών’’ στην συναυλία η διεθνούς φήμης Μαρία Φαραντούρη μαζί με τον εξαιρετικό βαρύτονο Τάσο Αποστόλου θα ερμηνεύσουν πολλά γνωστά τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη από τους κύκλους "Οδύσσεια", "Poetica", "Asmata", "Σερενάτες", "Μαουτχάουζεν", "Μπαλάντες" καθώς και τραγούδια πάνω σε ποίηση Κάλβου, Καβάφη, Λόρκα, Σεφέρη, Ελύτη, Ρίτσου, Αναγνωστάκη, Γκάτσου, Παπαδόπουλου και Ελευθερίου.
ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ Η ΜΑΡΙΑ ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ ΚΑΙ Ο ΤΑΣΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΓΟΥΑΣΤΩΡ: Μουσική επιμέλεια και ενορχήστρωση
H Σάρα Μαρτίκα, δασκάλα στη Χααμενλίνα της Φινλανδίας, ετοιμάζεται να παρουσιάσει στους μαθητές της όγδοης τάξης κάποια ειδησεογραφικά άρθρα. Μαζί συζητούν: Ποιος είναι ο σκοπός του άρθρου; Πώς και πότε γράφτηκε; Ποιοι είναι οι κεντρικοί ισχυρισμοί του συγγραφέα; «Το ότι κάτι είναι καλό ή ωραίο δεν σημαίνει ότι είναι αληθινό ή έγκυρο», τους λέει. Πρόκειται για ένα τυπικό μάθημα, πλήρως ενσωματωμένο στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας.
Σε μια τάξη τον περασμένο μήνα, έδειξε στους μαθητές τρία βίντεο στο TikTok και συζήτησαν τα κίνητρα των δημιουργών και την επίδραση που είχαν τα βίντεο στους ίδιους. Στόχος της, όπως και των καθηγητών σε όλη τη Φινλανδία, είναι να βοηθήσει τους μαθητές να μάθουν να αναγνωρίζουν τις ψευδείς πληροφορίες.
Η Φινλανδία κατέλαβε την πρώτη θέση μεταξύ 41 ευρωπαϊκών χωρών όσον αφορά την ανθεκτικότητα έναντι της παραπληροφόρησης για πέμπτη συνεχή φορά σε έρευνα που δημοσιεύθηκε τον Οκτώβριο από το Ινστιτούτο Ανοικτής Κοινωνίας στη Σόφια της Βουλγαρίας. Οι αξιωματούχοι λένε ότι η επιτυχία της Φινλανδίας δεν είναι αποτέλεσμα μόνο του ισχυρού εκπαιδευτικού της συστήματος, το οποίο είναι ένα από τα καλύτερα στον κόσμο, αλλά και μιας συντονισμένης προσπάθειας να διδάσκονται οι μαθητές για τις ψευδείς ειδήσεις. Η εκπαίδευση στα μέσα ενημέρωσης αποτελεί μέρος του εθνικού εκπαιδευτικού συστήματος και αρχίζει από την προσχολική ηλικία.
Πιο ευάλωτες χώρες
Μετά τη Φινλανδία, οι ευρωπαϊκές χώρες που κατέλαβαν την υψηλότερη θέση όσον αφορά την ανθεκτικότητα στην παραπληροφόρηση στην έρευνα του Ινστιτούτου Ανοικτής Κοινωνίας ήταν η Νορβηγία, η Δανία, η Εσθονία, η Ιρλανδία και η Σουηδία. Οι χώρες που ήταν πιο ευάλωτες στην παραπληροφόρηση ήταν η Γεωργία, η Βόρεια Μακεδονία, το Κόσοβο, η Βοσνία-Ερζεγοβίνη και η Αλβανία. Στη Φινλανδία, το 76% των κατοίκων θεωρεί τις έντυπες και ψηφιακές εφημερίδες αξιόπιστες, υπάρχει μεγάλη εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και οι δάσκαλοι χαίρουν μεγάλου σεβασμού.
Επιρρεπείς οι έφηβοι
Η κ. Μαρτίκα εξήγησε ότι ανέθεσε στους μαθητές να επεξεργαστούν τα δικά τους βίντεο και φωτογραφίες, για να δουν πόσο εύκολο είναι να χειραγωγούν τις πληροφορίες. Αλλοι εκπαιδευτικοί δήλωσαν επίσης ότι τους τελευταίους μήνες, κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Ουκρανία, είχαν χρησιμοποιήσει ρωσικές ειδησεογραφικές ιστοσελίδες και memes ως βάση για μια συζήτηση σχετικά με τις επιπτώσεις της κρατικά υποστηριζόμενης προπαγάνδας.
Παρόλο που οι σημερινοί έφηβοι έχουν μεγαλώσει με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αυτό δεν σημαίνει ότι γνωρίζουν πώς να εντοπίζουν και να προφυλάσσονται από την παραπληροφόρηση. Στην πραγματικότητα, μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο British Journal of Developmental Psychology διαπίστωσε ότι η εφηβεία είναι περίοδος αιχμής για την ανάπτυξη θεωριών συνωμοσίας.
ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΚΜΗΝΗ
Αλκμήνης 8-12, στάση μετρό Κεραμεικός
τηλ. 2103428650 Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
ΟΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΕΣ...
της Άννας Αδριανού
ΕΝΑΡΞΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ: σαββατο 28 ιανουαριου 2023
Κάθε Σάββατο στις 21:30 και Κυριακή στις 18:30
«ΟΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΕΣ…» της Άννας Αδριανού ανεβαίνουν από το Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2023 στην σκηνή του ΘΕΑΤΡΟΥ ΑΛΚΜΗΝΗ σε νέα δυναμική εκδοχή, η οποία έχει εμπλουτιστεί με επιπλέον σκηνές και χαρακτηριστικά βίντεο.
ΤΟ ΕΡΓΟ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ:
Ένας από τους πιο "δυνατούς" μονολόγους του Αύγουστου Στρίντμπεργκ μεταμορφώνεται σε ένα καινούργιο θεατρικό έργο, ένα σύγχρονο "παιχνίδι για δύο" μέσα από μια αιρετική διασκευή, που φωτίζει το θέμα της απιστίας κι από τις δυο πλευρές. Αλλά και το θέμα της συναισθηματικής κακοποίησης δυο γυναικών, που αγάπησαν τον ίδιο άντρα, χάνοντας την δύναμη τους. Σύζυγος και ερωμένη, συναντιούνται παραμονή Χριστουγέννων, σε ένα καφέ μπαρ και μέσα από αλλεπάλληλες προκλήσεις, εκθέτουν την ζωή τους και τους ρόλους τους κι αναμετριούνται μέχρις εσχάτων για το ποια υπήρξε η νικήτρια και «η πιο δυνατή». Δυο ερωτικοί θηλυκοί ρόλοι, δυο διαφορετικές απόψεις ζωής, δυο τρόποι να αγαπάς, να μισείς και να είσαι γυναίκα. Αντικείμενο: ο εραστής και σύζυγος, που αν και απών, κυριαρχεί ακόμα στην σκέψη και την καρδιά τους. Ένας άντρας που τις θέλει και τις δυο, μιας και δεν τις θεωρεί επιβάτιδες της ίδιας θέσης στο τρένο της ζωής του.
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ΑΔΡΙΑΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ:
«Όταν πρωτοδιάβασα την ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ του Στρίντμπεργκ, όπου μια παντρεμένη γυναίκα κάνει έναν σαρκαστικό μονόλογο μπροστά στην ερωμένη του άντρα της, βάζοντας την στη θέση της και προσπαθώντας να της αποδείξει ότι «αυτή είναι η πιο δυνατή»… αναρωτήθηκα τι θα είχε άραγε να απαντήσει σε όλο αυτό, εκείνη η «άλλη γυναίκα», που στον Στρίντμπεργκ παραμένει μυστηριώδης και δέχεται την ήττα της σιωπηλή. Η επαφή μου με την σκηνοθέτη Πέπη Μοσχοβάκου και όσα είπαμε ψάχνοντας να κάνουμε ένα έργο, που να αφορά στις γυναίκες και στους ερωτικούς ρόλους, που τις κακοποιούν, με ιντριγκάρισε… και με έβαλε μπροστά στην πρόκληση να «συμπληρώσω» το έργο με την απάντηση αυτής της ερωμένης… Μια απάντηση που εκθέτει την ζωή της και τα πιστεύω της για τις σχέσεις… Άλλωστε ερωμένη και σύζυγος είναι δυο πλευρές της γυναικείας ερωτικής ζωής … Οι δύο όψεις του θηλυκού προσώπου, που ψάχνει μέσα από διαφορετικούς δρόμους το ίδιο πράγμα: Την αγάπη του άντρα, καθώς και οι δυο θέλουν να επηρεάσουν την ζωή του… και να γίνουν γι’ αυτόν, «η μία και μοναδική»… Μια αγάπη, που αυτός ενώ την υπόσχεται, την χρησιμοποιεί για να χειρίζεται και τις δύο.
Στην Αιτωλοακαρνανία και μόνο τον Δεκέμβριο του 2022 φονεύθηκαν με όπλο τέσσερα ζώα από τα «ξεπετάλωτα» που ζουν στο καταφύγιο άγριας ζωής του όρους Πεταλά.
Δυστυχώς, το θέαμα των νεκρών ζώων είναι αρκετά σύνηθες στον κάμπο της Λεπενούς στην Αιτωλοακαρνανία. Ήδη τον τελευταίο μήνα του 2022 σκοτώθηκαν με κυνηγετικό όπλο τέσσερα εξ αυτών. Στην περιοχή και συγκεκριμένα στο όρος Πεταλά ζουν άγρια άλογα, «ξεπετάλωτα», σε αγέλες των 20-25 σε μια έκταση 300.000 στρεμμάτων, στην οποία παλαιότερα έβρισκαν καταφύγιο άγρια ζώα. «Στο πλούσιο ορεινό και υδάτινο περιβάλλον της Αιτωλοακαρνανίας ζει η αυτόχθονη φυλή των αλόγων της Πίνδου», εξηγεί στην «Κ» η Μαρία Πλέσσα, κοινωνιολόγος και φυτοτέχνης. Δεν υπάρχει επίσημη καταμέτρηση, εκτιμάται ωστόσο ότι τα 1.000 άλογα που ζούσαν προ 20ετίας έχουν σήμερα μειωθεί σε περίπου 200.
Τα «αναγριεμένα»
Για το πώς βρέθηκε το εν λόγω είδος εκεί οι απόψεις διίστανται. Αλλοι λένε ότι ζουν εκεί από αρχαιοτάτων χρόνων, άλλοι ότι κατέληξαν εκεί μετά τη δεκαετία του ’60, όταν έπαψαν να είναι χρήσιμα στους αγρότες της περιοχής. Φαίνεται, ωστόσο, ότι η αλήθεια βρίσκεται στη μέση: πολλά άλογα της εν λόγω φυλής εξημερώθηκαν από τους ανθρώπους, στην υπηρεσία των οποίων έζησαν για πολλές δεκαετίες· όταν οι άνθρωποι τα άφησαν να επιστρέψουν στη φύση, άρχισαν σταδιακά να ανακτούν τα χαρακτηριστικά τους, που δεν είχαν ποτέ διαγραφεί από το DNA τους. «Αυτά είναι τα περίφημα “αναγριεμένα” άλογα», διευκρινίζει η ίδια. «Ενώθηκαν σε ομάδες και έκτοτε ζουν ελεύθερα στο φυσικό τους περιβάλλον».
Έχοντας δε προσδόκιμο ζωής τα 20-25 χρόνια, προκύπτει ότι «τα περισσότερα από αυτά που βρίσκονται τώρα στο βουνό έχουν γεννηθεί ελεύθερα και πολλά προέρχονται και από ελεύθερους γονείς, ενώ προστίθενται σποραδικά και νέες αφίξεις προερχόμενες από τον “πολιτισμό”, με άτομα τα οποία ενσωματώνονται στην ελεύθερη παρέα». Μικρόσωμα, ανθεκτικά, ορεινού τύπου εκπροσωπούν ένα άριστο είδος ελληνικής πανίδας, διατηρώντας τα αρχέγονα γονιδιακά χαρακτηριστικά τους. Πρόκειται, επομένως, για ένα πολύτιμο γενετικό υλικό, κομμάτι της εθνικής και παγκόσμιας κληρονομιάς. Εξ ου και η επιβίωση και η ευημερία τους έχει ιδιαίτερη σημασία. «Δυστυχώς, όμως, οι πληθυσμοί αυτοί βαίνουν μειούμενοι». Οι «εχθροί» τους είναι πολλοί.
«Η μη εξεύρεση τροφής και νερού σε επαρκή ποσότητα καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους έχει ως αποτέλεσμα να μην τρέφονται σωστά και να μην ενυδατώνονται», σημειώνει η ίδια, «και αυτό προκύπτει από την εξάντληση της οργανικής ουσίας του εδάφους, τη μόλυνση του υδροφόρου, τη φτωχή βλάστηση κ.ά., από τις συνέπειες δηλαδή της κλιματικής αλλαγής». Σοβαρά προβλήματα προκαλεί ταυτόχρονα και η υποβάθμιση του ενδιαιτήματος.
«Η μείωση συνδέεται άμεσα με την απώλεια των ενδιαιτημάτων λόγω της μόλυνσης που προκαλούν οι ανθρωπογενείς δραστηριότητες, όπως η εγκατάσταση ενός εργοστασίου ή η λειτουργία ενός ΧΥΤΑ». Η συρρίκνωση ωστόσο του αριθμού των άγριων αλόγων σχετίζεται με τις ανθρώπινες παρεμβάσεις, που στόχο έχουν τα ίδια – «την αιχμαλωσία, την πώληση και τη φυσική εξόντωση».
Ενοχλούνται οι αγρότες
Οι δολοφονίες άγριων αλόγων τα τελευταία εννέα χρόνια είναι πολύ συχνές στην Αιτωλοακαρνανία. «Φαίνεται ότι τα ζώα μην έχοντας τη δυνατότητα να σιτιστούν στο βουνό, κατεβαίνουν προς τα κάτω, αναζητώντας έτοιμη τροφή σε κήπους και καλλιεργήσιμες εκτάσεις, εξαγριώνοντας τους αγρότες», αναφέρει. «Κατά την κάθοδό τους προς τον “πολιτισμό”, εύκολα μπορούν να εμπλακούν σε κάποιο τροχαίο ή να προκαλέσουν κυκλοφοριακή σύγχυση, καθώς οι νόμοι της πόλης τούς είναι άγνωστοι». Πώς μπορεί να αναχαιτιστεί το φαινόμενο; «Θα πρέπει να πραγματοποιηθούν σεμινάρια στα σχολεία από ειδήμονες που να εξηγήσουν σφαιρικά το θέμα, ώστε να γίνουν σαφείς οι παράγοντες που επιβαρύνουν την ευημερία των ζώων», προσθέτει.
Μετά την επιτυχία των παραστάσεων του έργου «Μια άλλη Θήβα» του Σέρχιο Μπλάνκο σε σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, με τους Θάνο Λέκκα και Δημήτρη Καπουράνη στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, η παράσταση παίρνει παράταση και ολοκληρώνει τον κύκλο της την Κυριακή 5 Φεβρουαρίου.
Ένας συγγραφέας επισκέπτεται με ειδική άδεια στη φυλακή έναν 21χρονο, τον Μαρτίν, καταδικασμένο σε ισόβια για πατροκτονία. Ο συγγραφέας έχει σκοπό, μέσα από αυτές τις συναντήσεις, να γράψει ένα έργο, που θα παρουσιαστεί στο θέατρο με ερμηνευτές τον ίδιο τον πατροκτόνο και τον συγγραφέα. Παρά την αρχική άδεια όμως, το Υπουργείο Δικαιοσύνης απαγορεύει στον Μαρτίν να παίξει στην παράσταση. Έτσι ο συγγραφέας βρίσκει έναν νέο ηθοποιό, τον Φεδερίκο, που θα ερμηνεύσει το ρόλο του πατροκτόνου στο θέατρο.
Το έργο αναπαριστά τις συναντήσεις του συγγραφέα με τον Μαρτίν αλλά και με τον Φεδερίκο (που ο Σέρχιο Μπλάνκο επιλέγει να ερμηνεύονται από τον ίδιο ηθοποιό), καθώς και τη σχέση που αναπτύσσει ο συγγραφέας με τον πατροκτόνο, σχέση που ανοίγει τους ορίζοντες και σημαδεύει τη ζωή του νέου άνδρα, αλλά και δοκιμάζει τις βεβαιότητες του μεγαλύτερου.
Ένα λεπτών αποχρώσεων έργο για την ανδρική ταυτότητα, για τη διαδικασία της συγγραφής, για τις σχέσεις πατέρα-γιου, αλλά και για την αγάπη και τον ερωτισμό και όσα μπορούν να χωρέσουν πίσω απ’ το συρματόπλεγμα που περικλείει το μικρό γήπεδο μπάσκετ στο προαύλιο της φυλακής. Με τις κάμερες ασφαλείας και το βλέμμα των φρουρών που παρακολουθούν τα πάντα.
Ένα έργο ευαίσθητο, συγκινητικό όσο και διασκεδαστικό, μια παράσταση με ξεχωριστές ερμηνείες, που αγκαλιάστηκε από το κοινό και την κριτική.
