Ο  Θεατρικός Οργανισμός Πρώτες Ύλες σε συνεργασία με το Θέατρο Vault , παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα  το έργου του κατεξοχήν εκπροσώπου της καναδικής θεατρικής avant – guarde   Τζόρνταν Τάναχιλ ,  ¨Ο Μποτιτσέλι στην Πυρά¨.
O Σάντρο  Μποτιτσέλι τα έχει όλα!Ταλεντο , φήμη, εμφάνιση.
Επιπλέον απολαμβάνει την εύνοια  του ισχυρότερου άντρα της Φλωρεντίας Λορέντζο των Μεδίκων, τον έρωτα της συζύγου του Κλαρίσα Ορσίνι , καθώς και τον πιο καυτό μαθητευόμενο όλης της Αναγέννησης , Λεονάρντο.
Ενώ  δουλεύει πάνω στο έργο Η Γέννηση της Αφροδίτης – την σημαντικότερη παραγγελίας της ζωής του-, η αφοσίωση του στην Ομορφιά και την Ηδονή μπαίνει στην απόλυτη δοκιμασία.
Καθώς  η Πανούκλα  εξαπλώνεται στη πόλη ο χαρισματικός ιεροκύρυκας Τζιρόλαμο Σβοναρόλα πυροδοτεί την εξέγερση εναντίον της  φιλελεύθερης ελίτ.
Ο Μποτιτσέλι βλέπει με τρόμο τον κόσμο που μέχρι πρώτινος γνώριζε να συνθλίβεται και είναι αναγκασμένος να διαλέξει ανάμεσα στην αγάπη και την επιβίωση.
Ο Τζόρνταν Τάναχιλ ρίχνει μια αιχμηρή και αισθησιακή ματιά στην Ιταλική Αναγέννηση .
Παραμερίζει την παγιωμένη ετεροκανονική  οπτική της ιστορικής ανάγνωσης  , αφηγείται την ιστορία  μέσα από μια gay εκδοχή της και   αναρωτιέται τι είμαστε διατεθειμένοι να θυσιάσουμε από τον εαυτό μας σε μια στιγμή που  η κοινωνία εκτροχιάζεται και ο κόσμος μας καταρρέει.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία – Φωτισμοί-  Χρίστος Λύγκας 
Μετάφραση – Χριστίνα – Μπάμπου Παγκουρέλη
Δραματουργική επιμέλεια – Σκηνοθεσία-  Μιχαέλα Αντωνίου
Σχεδιασμός Κοστουμιών – Λάσκαρης Βαλαβάνης
Εικαστική επιμέλεια – Πρώτες Ύλες
Πρωτότυπη Μουσική Σύνθεση – Μάνος Αντωνιάδης
Δημόσιες Σχέσεις – Προώθηση παράστασης – Νταίζη Λεμπέση
Βίντεο – Φωτογραφίες Παράστασης – Νάσια Στουραίτη
Επιστημονική σύμβουλος – Βοηθός Σκηνοθέτη – Αιμιλιανή Αβραάμ
Παίζουν
Άλκης Δελαντώνης

Νίκος Γιαλελής
Χρίστος Λύγκας
Γεράσιμος Μαύρος
Μαρία Μπρανίδου 
Μίλτος Σαμαράς
Τάσος Χρυσόπουλος

Έναρξη παραστάσεων 6 Φεβρουαρίου 2023
Δευτέρα και Τρίτη , 9 μμ  Θέτρο Vault
Aπό 24 φεβρουαρίου παραστάσεις Σάββατο 6μμ και Κυριακή 9 μμ, θέατρο Vault
 

Θέμα: Επιστροφή των υγειονομικών στις θέσεις τους. Οι πρώτες εικόνες, οι πρώτες σκέψεις, οι πρώτες διαπιστώσεις.

Μέχρι το τέλος του περασμένου χρόνου υπήρχαν υγειονομικοί που εξακολουθούσαν να παραμένουν σε καθεστώς αναστολής από τα καθήκοντά τους, βάσει ενός νόμου καταρχήν αντισυνταγματικού, ο οποίος - όπως φάνηκε στην πορεία - έμεινε και κατ ουσίαν ατεκμηρίωτος αφού κατέπεσαν όλα τα υποτιθέμενα επιστημονικά επιχειρήματα στα οποία στηρίχθηκε η επιβολή του. Οι τελευταίοι αυτοί υγειονομικοί αντικρίζουν κατά την επιστροφή τους μια εικόνα αποσύνθεσης των δομών του ΕΣΥ.

Στα νοσοκομεία επικρατεί ένα χάος με κλινικές να κλείνουν η μία πίσω απ την άλλη, με το προσωπικό υπό κατάρρευση, φυσική και ψυχολογική, να φυλλορροεί καθώς οι ατελείωτες υπερωρίες και τα χρωστούμενα ρεπό, εξακολουθούν να ωθούν συναδέλφους στο δρόμο των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων και των παραιτήσεων από το “ελκυστικό” ΕΣΥ που έταξε ο κύριος Πλεύρης.

Εικόνες κολαστηρίου στον τομέα της νοσηλείας με ασθενείς να παραμένουν χωρίς φαγητό και νερό  καθώς ο μοναδικός νοσηλευτής της βάρδιας δεν προλαβαίνει να χορηγήσει ούτε τα φάρμακα στους δεκάδες νοσηλευόμενους. Την ίδια στιγμή διαπιστώνουμε ότι οι διοικήσεις των νοσοκομείων, αφού πρώτα απέκλεισαν τους συγγενείς ως συνοδούς των ασθενών, ενθαρρύνουν τώρα τους συγγενείς να προβαίνουν σε καταγγελίες εναντίον των εξουθενωμένων υγειονομικών υπαλλήλων.

Η διπλή αυτή κακοποίηση που υφίσταται το προσωπικό με την εξοντωτική εργασία από τη μία και την τρομοκρατία των διοικήσεων από την άλλη, επέφερε, ως φαίνεται, το επιθυμητό αποτέλεσμα: Την ιδρυματοποίηση, την παραίτηση από αξιώσεις παντός είδους και εν τέλει την απόλυτη κάμψη των αντιστάσεων των εργαζόμενων στο χώρο της υγείας. Το υγειονομικό προσωπικό, υφιστάμενο επί σειρά ετών τη σφοδρή αυτή κακοποίηση, έχει περιέλθει σε τέτοια κατάσταση ανοχής και απάθειας ώστε να αμφισβητείται πλέον η ετοιμότητά του να αντιδράσει ακόμα και σε θέματα που σχετίζονται με προφανή εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, όπως αυτά που έχουν ήδη αρχίσει να συντελούνται στο χώρο της υγείας και που προβλέπεται να πάρουν τεράστιες διαστάσεις.

Τώρα προκύπτει βέβαια και η μερίδα αυτή των υγειονομικών που επανέρχεται στο πεδίο μάχης του χώρου εργασίας, έχοντας αφήσει πίσω τα πεδία των μαχών του δρόμου και της κινηματικής δράσης όπου επί δεκαέξι μήνες σμιλεύτηκε ένα σταθερό αγωνιστικό ήθος. Οι κρατούντες το γνωρίζουν αυτό καλά και δεν εφησυχάζουν, παρόλο που το έργο της καταστροφής στο σύστημα υγείας έχει προχωρήσει σε ικανοποιητικό βαθμό. Πρέπει πάση θυσία αυτή η μερίδα των εργαζόμενων να παταχθεί ώστε σε καμία περίπτωση να μην περάσει στην αντεπίθεση εντός των χώρων εργασίας. Με μεθόδους τύπου Γκεστάπο λοιπόν και με σαδιστικά εργαλεία πειθάρχησης φροντίζουν να υπενθυμίζουν στους αντιφρονούντες ότι βρίσκονται υπό καθεστώς συνεχούς εποπτείας, απειλούμενοι με πρόστιμα, πειθαρχική παραπομπή ή και διακοπή συμβάσεων εργασίας.

Με όλους τους ως άνω αναφερόμενους τρόπους το καθεστώς κατάφερε να συντηρήσει έναν άνευ προηγουμένου διχασμό στις απαξιωμένες δομές του ΕΣΥ, στρέφοντας τους ασθενείς εναντίον του προσωπικού, το συνάδελφο εναντίον του συναδέλφου, αποπροσανατολίζοντας έτσι σταθερά από το ενορχηστρωμένο σχέδιο της ολικής διάλυσης και εκποίησης του εθνικού συστήματος υγείας.

Ξεχωριστή μνεία πρέπει να γίνει στο επικουρικό προσωπικό, οι συμβάσεις του οποίου μετά τη λήξη τους εν μέσω αναστολών, δεν ανανεώθηκαν ποτέ, καθώς και σε έναν αριθμό υπαλλήλων του ιδιωτικού τομέα οι οποίοι έχοντας παραμείνει σε ομηρία επί δεκαέξι μήνες, πήραν εν τέλει το χαρτί της απόλυσης με την εκπνοή της αναστολής εργασίας. Επίσης ακινητοποιημένοι εξακολουθούν να παραμένουν αρκετοί ελεύθεροι επαγγελματίες καθώς στις επίμαχες νομοθετικές ρυθμίσεις δεν έχουν διασαφηνιστεί τα θέματα που τους αφορούν.

Οι άνθρωποι αυτοί έχουν ακόμη να διανύσουν δρόμο έως ότου μπορέσουν να αποκατασταθούν εργασιακά, καθώς είναι προφανές ότι το σύστημα σκοπίμως τους αφήνει στο περιθώριο μετά τη λήξη των αναστολών εργασίας.

Οι υγειονομικοί κατά της υποχρεωτικότητας με όχημά τους το σωματείο υγειονομικών υπέρ Δημοκρατίας και Ελευθερίας (ΣΥΔΕ) προχωρούν συντεταγμένα και στέκονται απέναντι στα σχέδια που θέλουν τον ασθενή και τον πολίτη ως αντικείμενο εκμετάλλευσης και πειραματισμού και τον υγειονομικό ως υποχείριο και διεκπεραιωτή οδηγιών των ιδιωτικών κολοσσών που λυμαίνονται το χώρο της υγείας.

Δεν θα ξεχάσουμε αυτούς που με τις υπογραφές τους παρέδωσαν την κληρονομιά του λαού στα αρπακτικά του υπερκέρδους. Η ασυλία δεν θα τους συνοδεύει για πάντα…

Μετά τιμής

Σ.Υ.Δ.Ε.

Σωματείο Υγειονομικών υπέρ Δημοκρατίας και Ελευθερίας.

Το Κουτί 

Ένα τρανζίστορ , δύο γυναίκες και μια χωματερή.
Δύο γυναίκες , μοιράζονται τη ζωή τους  και ανταγωνίζονται η μία την άλλη για τη θέση τους  σ΄ ένα δυστοπικό περιβάλλον.  Ένα  τρανζίστορ,  σαν άλλο κουτί της Πανδώρας ανασύρει, κάθε φορά που το ανοίγουν ή ανοίγει από μόνο του, σπαράγματα ιστορίας. Οι ίδιες μεταμορφώνονται σε ιδιότυπες περσόνες,   ακροβατούν ανάμεσα σε ιστορικά γεγονότα και τις δικές τους ιστορίες που γίνονται δικές μας, αφού η ελπίδα, η προσμονή για το καλύτερο είναι προσδοκία όλων. Η φαντασία και η πραγματικότητα αναμιγνύονται  σε βαθμό που να αναρωτιόμαστε αν αυτά τα πλάσματα υπάρχουν.  
‘Ο, τι εκτυλίσσεται στα μάτια των θεατών θα μπορούσε να είναι η παράσταση ενός παράξενου τσίρκου, ένας καθρέφτης της δικής μας ανάγκης για μια θέση σ΄ έναν καλύτερο κόσμο.

Κείμενο :                        Βίκυ Θαλασσινού
Σκηνοθεσία :                        Ιωάννα Ρούσσου
Βοηθός Σκηνοθέτη:             Δώρα Θωμοπούλου 
Δραματολόγος:                    Λεωνίδας Παπαδόπουλος 
Σκηνικά:                                 Ράνια Αντύπα 
Κοστούμια:                           Ιερονίκη Πιπεράκη 
Μουσική:                              Νίκος Τουρνάκης 
Φωτογραφία video:            Μιρέλα Σδούκου 
Παίζουν:            Βίκυ Θαλασσινού
                Δώρα Θωμοπούλου
Ηχογράφηση-
Μίξη ήχου:           Γιώργος Φραγκέλης-Soundhouse Studio
Voice off           Γιώργος Πολυμερόπουλος

Σχεδιασμός φωτισμού :         Ιωάννα Ρούσσου 
Δημόσιες σχέσεις:                   Νταίζη Λεμπέση 
Παραγωγή:           Ομάδα Θεάτρου  La Strada

Στην παράσταση ακούγεται το τραγούδι « Αθήνα» του συγκροτήματος Κοινοί Θνητοί. 
Η παράσταση πρωτοπαρουσιάστηκε στο πλαίσιο του θεσμού « Όλη Η Ελλάδα Ένας Πολιτισμός» τον Ιούλιο του 2021.

Τεχνοχώρος Φάμπρικα 
Πρεμιέρα , Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2023 
Κάθε Δευτέρα στις  9.00 μ.μ. για οκτώ παραστάσεις.
Τιμές εισιτηρίων
Κανονικό : 12 ευρώ
Φοιτητικό: 7 ευρώ
Ατέλειες/Ανέργων : 5 ευρώ
Προπώληση : https://www.viva.gr/tickets/
 

Αποφάσεις για κλείσιμο των σχολείων λαμβάνουν οι τοπικές Αρχές ενόψει της ισχυρής κακοκαιρίας.

Αποφάσεις για κλείσιμο των σχολείων λόγω της σφοδρής κακοκαιρίας που αναμένεται να πλήξει τη χώρα λαμβάνουν οι κατά τόπους αρμόδιες Αρχές στη δυτική Ελλάδα και στο Ιόνιο.

Πιο συγκεκριμένα, κλειστά θα παραμείνουν αύριο Πέμπτη 26 Ιανουαρίου όλα τα σχολεία σε Κεφαλονιά και Ιθάκη.

Την απόφαση πήρε ο αντιπεριφερειάρχης κ. Σταύρος Τραυλός λόγω των επικίνδυνων καιρικών φαινομένων, που αναμένεται να «χτυπήσουν» τα δυο νησιά. Σύμφωνα με τον κ. Αντιπεριφερειάρχη τα σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του νομού Κεφαλληνίας και Ιθάκης θα μείνουν κλειστά.

Ακόμη, με απόφαση του δημάρχου Ζακύνθου, Νικήτα Αρετάκη, κλειστά αναμένεται να μείνουν την Πέμπτη (26/1), τα σχολεία όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης στο νησί.

«Με εντολή Δημάρχου Ζακύνθου και όπως ενημέρωσε την Υπηρεσία Κοινωνικής Πρόνοιας και Κοινωνικής Πολιτικής ο Αντιδήμαρχος επί των Κοινωνικών Υποθέσεων και Παιδείας.

ΑΥΡΙΟ 26/01/2023 ΔΕΝ ΘΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΔΗΜΟΤΙΚΟΙ ΠΑΙΔΙΚΟΙ ΚΑΙ ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΛΟΓΩ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΩΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΩΝ ΚΑΙ ΙΣΧΥΡΩΝ ΚΑΙΡΙΚΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ.

Οι υπεύθυνοι των ανωτέρω δομών οφείλουν να ενημερώσουν τους Γονείς και Κηδεμόνες έγκαιρα προς αποφυγή άσκοπων μετακινήσεων και έκθεσής τους σε ενδεχόμενους κινδύνους».

Μετά την παράσταση «Ο καθένας πεθαίνει μόνος του» που είναι βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Χανς Φαλάντα, θα ακολουθήσει συζήτηση για το ιστορικό φαινόμενο του ναζισμού και τη σημερινή υπαρκτή διεθνή απειλή της ακροδεξιάς και του φασισμού, με τον σκηνοθέτη του έργου Φώτη Μακρή, τον Αριστείδη Μπαλτά, ομότιμο καθηγητή ΕΜΠ και πρώην υπουργό, τη Φωτεινή Βάκη, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Φιλοσοφίας Ιονίου Πανεπιστημίου και τον Κωστή Παπαϊωάννου, Διευθυντή του Σημείου για την αντιμετώπιση της ακροδεξιάς.

Ο Θεατρικός Οργανισμός «Νέος Λόγος» και το studio Μαυρομιχάλη παρουσιάζουν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε θεατρική διασκευή, το  μυθιστόρημα του Χανς Φάλαντα, «Ο καθένας πεθαίνει μόνος του», σε  σκηνοθεσία  Φώτη Μακρή. 

«Ακόμα και μέσα στο πιο μαύρο σκοτάδι μπορεί να υπάρξει αντίσταση και ελπίδα».
Με ρεαλισμό και ειλικρίνεια στο έργο του  ο Φάλαντα περιγράφει την καθημερινή ζωή των Γερμανών πολιτών και την αντίσταση που πρόβαλαν στον ναζισμό κάποιοι -λίγοι- «συνηθισμένοι» άνθρωποι.

Κεντρική ιστορία είναι αυτή των Κβάνγκελ, μια αληθινή ιστορία, την οποία ανακάλυψε ο συγγραφέας σε φακέλους της Γκεστάπο μετά το τέλος του ναζιστικού καθεστώτος.
 Ο Ότο Κβάνγκελ είναι ένας  εργοδηγός σε εργοστάσιο επίπλων που έχει μετατραπεί σε εργοστάσιο που φτιάχνει φέρετρα. Η Άννα είναι η  γυναίκα του. Όταν ο γιος τους σκοτώνεται στον πόλεμο, αποφασίζουν να αντισταθούν με τον δικό τους τρόπο. Γράφουν κάρτ ποστάλ κατά του Χίτλερ που τις αφήνουν σε κεντρικά σημεία για να αφυπνίσουν τον Γερμανικό λαό. 

Με άξονα αυτήν την ιστορία, ο Φάλαντα, δημιουργεί μια  τοιχογραφία γεγονότων, προσώπων και εποχής. Μια διεισδυτική αποτύπωση χαρακτήρων, και των κινήτρων, των σκέψεων και της συμπεριφορά τους απέναντι στο καθεστώς. 

Ο Φάλαντα δεν γράφει για ήρωες και μεγάλα κατορθώματα. Γράφει για «τους απλούς, καθημερινούς» ανθρώπους. Αυτούς που τα προβλήματα της επιβίωσης, η ανεργία, η ανέχεια, ο αγώνας για τον επιούσιο, δεν τους επιτρέπουν ούτε να ονειρευτούν. Κι όταν κάποιος τους δίνει υποσχέσεις και τους μοιράζει ψίχουλα, εκείνοι γραπώνονται από αυτόν. Και ξεχνάνε ότι η εξουσία δε νοιάζεται, δε χαρίζει. Καταβροχθίζει. Την ενέργειά τους, τις σχέσεις τους, τα όνειρά τους, την ίδια τους την ύπαρξη.
Μπορεί κάποιος να αντιδράσει; Υπάρχει αντιμετώπιση, διαφυγή, ελευθερία; Υπάρχει χώρος ν΄ αγωνιστείς, να απαιτήσεις, να διεκδικήσεις;
«Ο καθένας με τις δυνάμεις του, το βασικότερο να αντιστέκεσαι», λέει ο Φάλαντα.
Και ο τίτλος;
«Ο καθένας πεθαίνει μόνος του», λέει ο Φάλαντα. Και συμπληρώνει: «Όχι, δεν είναι ένα έργο για το θάνατο. Είναι ένα έργο για τη ζωή».
Και το πώς μπορείς να τη ζήσεις, συμπληρώνουμε εμείς.
«Δεν είναι  πιασάρικος ο τίτλος»  μας είπαν.
Ας τελειώνουμε με τα πιασάρικα.

Το μυθιστόρημα του Φάλαντα θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας αντιφασιστικής λογοτεχνίας. Μας αποκαλύπτει τον τρόπο με τον οποίο εγκαθίσταται στις ανθρώπινες συνειδήσεις ο ολοκληρωτισμός, απειλώντας με πλήρη αφανισμό τόσο την ψυχή όσο και το σώμα.
Μας υπενθυμίζει ότι  ο ναζισμός δεν είναι ένα μουσειακό απολίθωμα του παρελθόντος, αλλά μια υπαρκτή απειλή στο σήμερα. Κάθε μυθιστόρημα όπως το "Ο καθένας πεθαίνει μόνος του" που περιγράφει τη φρίκη μιας τέτοιας κοινωνίας, είναι ένας ακόμη λόγος να παλέψουμε και να φωνάξουμε ακόμα πιο δυνατά: "Ποτέ ξανά!"

Χανς Φάλαντα

O Χανς Φάλαντα (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Rudolf Ditzen) γεννήθηκε το 1893 στο Γκράιφσβαλντ και πέθανε το 1947 στο Βερολίνο. Το ψευδώνυμο του Φάλαντα είναι ένας συνδυασμός χαρακτήρων από τα Παραμύθια των Αδερφών Γκριμμ: ο πρωταγωνιστής του παραμυθιού Hans in Luck και ένα άλογο με το όνομα Φάλαντα στο παραμύθι The Goose Girl.
 Άσκησε διάφορα επαγγέλματα (τοπογράφος, λογιστής, νυχτοφύλακας, έμπορος δημητριακών και διαφημιστής, μεταφραστής και δημοσιογράφος). Επηρεασμένος αρχικά από τον εξπρεσιονισμό, εμφανίζεται στα γράμματα το 1920 με το μυθιστόρημά του "Ο νεαρός Goedeschal". Ο Φάλαντα προσχωρεί στο καλλιτεχνικό κίνημα "Νέα Αντικειμενικότητα" και ασπάζεται τον κοινωνικό νατουραλισμό με τη συνειδητή χρήση του απλού ύφους. Το 1932 κυκλοφορεί το μυθιστόρημά του «Και τώρα ανθρωπάκο ;», το οποίο περιγράφει την καθημερινή ζωή των προλεταριοποιημένων μικροαστών. Με το βιβλίο αυτό ο Φάλαντα αποκτά παγκόσμια φήμη. Ακολουθούν δώδεκα περίπου μυθιστορήματα. Ξεχωρίζουν τα "Λύκος ανάμεσα σε λύκους" (1932),  "Ο σιδερένιος Gustav" (1938), «Εφιάλτης» (1946) και το "Ο καθένας πεθαίνει μόνος του" (1946),  εμπνευσμένο από την πραγματική ιστορία του ζεύγους Otto και Elise Hampel, που εκτελέστηκαν από τους Ναζί, κατά τη διάρκεια του πολέμου, εξαιτίας της αντιφασιστικής τους δράσης. Ο Φάλαντα πεθαίνει τον Φεβρουάριο του 1947 από υπερβολική δόση υπνωτικών. Το 1950 κυκλοφορεί το πιο προσωπικό του βιβλίο, "Ο πότης". 

Το μυθιστόρημα του Χανς Φάλαντα κυκλοφορεί στα Ελληνικά με τον τίτλο «Μόνος στο Βερολίνο» σε μετάφραση Άντζη Σαλταμπάση, από τις εκδόσεις «Πόλις».

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :
Μετάφραση: Έφη Ρευματά
Διασκευή – Δραματουργική επεξεργασία : Φώτης Μακρής, Στέλλα Κρούσκα, Έφη Ρευματά
Σκηνοθεσία - Φωτισμοί: Φώτης Μακρής
Σκηνικά – Κοστούμια: Μάγδα Καλορίτη
Πρωτότυπη Μουσική σύνθεση : Φοίβος Σαμαρτζής
Μουσική επιμέλεια – Επιμέλεια κίνησης: Στέλλα Κρούσκα
Βοηθοί σκηνοθέτη : Κλεοπάτρα Τολόγκου – Φοίβος Σαμαρτζής
Βίντεο παράστασης - Τρέιλερ : Φοίβος Σαμαρτζής
Φωτογραφίες : Δάφνη Δίγκα
 

Παίζουν:  Κωνσταντίνος Δημητρακάκης, Βασιλίνα Κατερίνη, Στέλλα Κρούσκα, Φώτης Μακρής, Στέλιος Πετράκης, Έφη Ρευματά, Φοίβος Σαμαρτζής, Κλεοπάτρα Τολόγκου, Μενέλαος Χαζαράκης

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Κάθε Σάββατο στις 20.30 και κάθε Κυριακή στις 19.00

Τιμές εισιτηρίων:
Κανονικό : 15 ευρώ
Φοιτητικό, κάτω των 25 ετών, άνω των 65 : 12 ευρώ
Άνεργοι, ατέλειες, Α.Μ.Ε.Α.  : 10 ευρώ

ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΝΕΟΣ ΛΟΓΟΣ
Studio Μαυρομιχάλη
Μαυρομιχάλη 134, Τηλ. 2106453330
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
www.studiomavromihali.gr

ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΙΑ ΡΑΝΤΟΥ

Οι εικόνες των νοσοκομείων, να έχουν βγάλει ράντζα στους διαδρόμους για να εξυπηρετήσουν τους ασθενείς προκαλεί ερωτήματα, τόσο για τα αντανακλαστικά της κυβέρνησης, σχετικά με την έξαρση των αναπνευστικών λοιμώξεων, όσο και για το αν τελικά ζούμε σε κάποια τριτοκοσμική χώρα, εν αγνοία μας.

Παρότι ο υπουργός Υγείας, Θάνος Πλεύρης, πριν από λιγότερο από ένα μήνα, είχε επισημάνει, μιλώντας στον ΣΚΑΪ, ότι αναμένεται μεγάλη αύξηση των αναπνευστικών ιώσεων, μάλλον έμεινε απλά στην συνειδητοποίηση της καταιγίδας που έρχεται, καθώς από ότι φαίνεται, το υπουργείο δεν αντέδρασε τόσο γρήγορα όσο θα έπρεπε.

Μετά τις ελλείψεις φαρμάκων, έρχεται να προστεθεί ακόμα ένα πρωτοφανές πρόβλημα στη δημόσια υγεία, με τα νοσοκομεία να παθαίνουν «έμφραγμα» σε κάθε εφημερία και τα ράντζα να στήνονται στους διαδρόμους και να παραμένουν εκεί για μέρες, καθώς η έλλειψη κλινών, για τις οποίες ένας ασθενής μπορεί να περιμένει ακόμα και 4 ημέρες προκειμένου να υπάρξει διαθεσιμότητα, δημιουργεί αναπόφευκτα την ανάγκη να βρεθεί προσωρινή λύση, από την στιγμή που η καθυστέρηση από μέρους του υπουργείου Υγείας γιγαντώνει μέρα με την μέρα το πρόβλημα.

«Ασφυξία» στο «Σισμανόγλειο»

Το νοσοκομείο «Σισμανόγλειο» αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της τραγικής κατάστασης που επικρατεί, με τους εργαζόμενους να καταγγέλλουν έλλειψη εξοπλισμού και προσωπικού, γεγονός που καθιστά αδύνατη την διαχείριση των περιστατικών που προσέρχονται στο νοσοκομείο.

Οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου, σε σχετική ανακοίνωση που εξέδωσαν, αναφέρουν ότι «την ώρα που υπάρχει μαζική προσέλευση περιστατικών στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών, πολλές φορές ο εξοπλισμός του τμήματος όπως είναι φορεία, καρέκλες μεταφοράς και παροχές οξυγόνου δεν επαρκούν. Ταυτόχρονα, όμως, υπάρχει πλημμελής στελέχωση του ΤΕΠ, αφού λείπουν νοσηλευτές και τραυματιοφορείς για να εξυπηρετήσουν τους ασθενείς. Συνέπεια είναι να υπάρχει υπεράριθμη και μαζική παραμονή των περιστατικών στη βραχεία νοσηλεία, στο εξεταστήριο και στους διαδρόμους, έως ότου βρεθεί κρεβάτι να εισαχθούν. Η αναμονή μπορεί να διαρκέσει μέχρι και τέσσερις ημέρες, με κίνδυνο να υπάρξει μετάδοση ιώσεων μεταξύ τους».

Η Ένωση Ιατρών Νοσοκομείων Αθηνών - Πειραιά, ΕΙΝΑΠ, είχαν προειδοποιήσει για το τι μέλλει γενέσθαι στο «Σισμανόγλειο».

Σε σχετική ανακοίνωση, είχαν επισημάνει ότι «στις 3 τελευταίες γενικές εφημερίες (9, 13 και 17 Ιανουαρίου), μετά τη λήξη τους, παρέμεναν στο ΤΕΠ, γιατί δεν υπήρχε διαθέσιμη κλίνη στο Νοσοκομείο, περί τούς 30 περίπου ασθενείς, ενώ μετά την γενική εφημερία της 17 Ιανουαρίου παρέμεναν 43 ασθενείς στο ΤΕΠ, κυρίως με πνευμονολογικά και παθολογικά περιστατικά, μέχρι να βρεθεί νοσηλευτική κλίνη σε οποιοδήποτε τμήμα, αρκετές ώρες μέχρι μέρες μετά».

Αύξηση των εισαγωγών κατά 30%

Στο μεταξύ, παρά την εβδομαδιαία καταγραφή των κρουσμάτων γρίπης, κορονοϊού και άλλων αναπνευστικών ιώσεων από τον ΕΟΔΥ, οι ειδικοί πιστεύουν ότι ο αριθμός των λοιμώξεων είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που δημοσιοποιείται καθώς υπάρχει υποκαταγραφή, με τα κρούσματα να υπολογίζονται εβδομαδιαία σε 750.000.

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας και διευθυντής της Πνευμονολογικής Κλινικής του ΠΑΓΝΗ, Νίκος Τζανάκης, είχε επισημάνει ότι τον αυξημένο αριθμό κρουσμάτων «αποδεικνύουν οι αυξημένες νοσηλείες, αλλά και τα μαθηματικά μοντέλα του Πανεπιστημίου Κρήτης. Πιστεύω ότι έχουμε καθημερινά 40.000 με 50.000 μολύνσεις κορονοϊού την ημέρα (έως 350.000 εβδομαδιαίως). Όσον αφορά τα κρούσματα της γρίπης και του αναπνευστικού συγκυτιακού ιού (RSV), υπολογίζουμε ότι αθροιστικά είναι σίγουρα πάνω από 400.000 την εβδομάδα».

Οι ειδικοί, βάσει των στοιχείων από την καταγραφή κρουσμάτων αλλά και άλλων μαθηματικών μοντέλων, εκτιμούν ότι η αύξηση των εισαγωγών έχει αυξηθεί εβδομαδιαία κατά 30%, κάτι που, ναι μεν μπορεί να περιέχει ένα ποσοστό οι εκτιμήσεις να είναι λανθασμένες, αλλά θα έπρεπε να αποτελούν μια ισχυρή προειδοποίηση για το υπουργείο Υγείας και την κυβέρνηση εν γένει, για να θορυβηθούν και να λάβουν έγκαιρα και αποτελεσματικά μέτρα.

Το μπάζωμα τρυπών χρόνιων προβλημάτων την τελευταία στιγμή με «πατέντες» δεν μπορεί να λύσει ούτε προσωρινά το πραγματικό πρόβλημα.

Το «λάβαρο της επανάστασης» σηκώνει η Ιεράπετρα

Η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας, Μίνα Γκάγκα, επισκέφτηκε την Τρίτη 24/01 το νοσοκομείο της Ιεράπετρας, στην Κρήτη, όπου η υποδοχή της από τους κατοίκους της περιοχής κάθε άλλο παρά θερμή ήταν.

Η λειτουργία του νοσοκομείου της Ιεράπετρας είναι μη επαρκής και καθόλου ασφαλής, με τους κατοίκους της περιοχής να εκφράζουν την αγανάκτηση τους για την εξωφρενική αυτή συνθήκη.

Με κεντρικό σύνθημα «Κάτω τα χέρια από το νοσοκομείο» οι κάτοικοι εξαπέλυσαν επίθεση κατά της Γκάγκα, φωνάζοντας «Ντροπή σας, φύγετε, είστε ανεπιθύμητη».

Η Συντονιστική Ομάδα της Επιτροπής Στήριξης για το Νοσοκομείο της Ιεράπετρας, με αφορμή την αιφνίδια επίσκεψη της Γκάκας, έκανε κάλεσμα σε διαμαρτυρία.

«Η αιφνίδια επίσκεψη της κυρίας Γκάγκα στο Νοσοκομείο μας, θέτει ερωτήματα ως προς τον σκοπό. Έρχεται για να επιλύσει τα γνωστά σε αυτήν προβλήματα ή έρχεται για να μας πείσει πόσο καλό είναι ένα καλό ΤΕΠ και οι διακομιδές των ασθενών μας σε άλλα Νοσοκομεία, όπως η ίδια οραματίστηκε την αποστολή του Νοσοκομείου μας; Εμείς είμαστε ξεκάθαροι στα αιτήματα μας:

1) Άμεση και ταυτόχρονη προκήρυξη έντεκα θέσεων γιατρών που είναι σήμερα απαραίτητοι για τη λειτουργία του Νοσοκομείου. Οι θέσεις πρέπει να είναι ελκυστικές για την προσέλευση νέων γιατρών.

2) Αυτοδιοίκητο Δευτεροβάθμιο Νοσοκομείο Νοτιοανατολικής Κρήτης, πλήρως στελεχωμένο και εξοπλισμένο για να καλύπτει τις ανάγκες του λαού της περιοχής ευθύνης του.

3) Ένταξη της περιοχής μας στις προβληματικές κατηγορίας Α’.

4) Να σταματήσουν αμέσως και να αναθεωρηθούν οι σκέψεις και δηλώσεις περί υγειονομικών χαρτών και αλλαγής αποστολών των Νοσοκομείων που στοχεύουν και ονοματίζουν ειδικά το Νοσοκομείο μας.

Γι αυτό σας καλούμε σε παράσταση διαμαρτυρίας, Η κυρία Γκάγκα θα είναι στο Νοσοκομείο Ιεράπετρας την Τρίτη 24/2 στις 5.30 μμ.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ για να δώσουμε το μήνυμα ότι οι σημερινοί σχεδιασμοί του Υπουργείου για το Νοσοκομείο μας, δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν αποδεκτοί».

Μοναδικό μέλημά τους η κερδοσκοπία

Η Κυβέρνηση, τρία χρόνια τώρα, ήδη από τις πρώτες εβδομάδες της πανδημίας το 2020, έχει αποδείξει ότι το πραγματικό της μέλημα δεν είναι η ενδυνάμωση της δημόσιας υγείας και των δημόσιων δομών, αλλά η πρόσκαιρη κερδοσκοπία των ιδιωτών σε βάρος των πολιτών, τους οποίους αφήνει φτωχότερους δικαιωμάτων κάθε μέρα που περνάει.

Η πανδημία θα έπρεπε να είχε αποτελέσει ισχυρό «καμπανάκι», ώστε η κυβέρνηση να θωρακίσει επιτέλους το ΕΣΥ, επανδρώνοντας το με επαρκές προσωπικό και εξοπλισμό, αλλά παρ’ όλα αυτά αρκείται σε πρόσκαιρες και πρόχειρες παρεμβάσεις του τύπου «φορέστε μάσκα στα μέσα μεταφοράς», πετώντας το μπαλάκι στους πολίτες και συνεχίζοντας το εμετικό αφήγημα περί «ατομικής ευθύνης».

Πηγή: 2020mag.gr

Θέατρο Μοντέρνοι Καιροί

Δαμοκλέους 8 Γκάζι

Τηλ. 210 3470670

“Τα Όρια”

των Μιχαέλα Μιχαΐλοβ και Ράντου Απόστολ

Τα αδιέξοδα της Παιδείας μας

Μονόλογος

«Οι μεγάλες αποφάσεις για την ανθρωπότητα βρίσκονται στα χέρια και στις καρδιές των παιδιών του μέλλοντος»

Τελευταίες παραστάσεις μέχρι την Κυριακή 29 Ιανουαρίου

Ο Θίασος Μοντέρνοι Καιροί ολοκληρώνει, όπως ήταν προγραμματισμένο, την Κυριακή 29 Ιανουαρίου το σύγχρονο Ρουμάνικο έργο «Τα Όρια”, των Μιχαέλα Μιχαΐλοβ και Ράντου Απόστολ, σε σκηνοθεσία Κώστα Νταλιάνη με την Εβίτα Παπασπύρου σε ένα ερμηνευτικό στοίχημα…

Το έργο έχει ως θέμα ένα πραγματικό περιστατικό κακοποίησης (bullying) που συνέβη σε ένα σχολείο της Ρουμανίας. Η κακοποίηση και η σεξουαλική παρενόχληση είχε στόχο ένα υπέρβαρο κορίτσι. Και  η καθηγήτρια όμως, που προσπαθεί να το υπερασπιστεί, πέφτει κι αυτή θύμα κακοποίησης.

Ξεκινώντας από αυτό το περιστατικό το έργο και η παράσταση διεισδύουν στο καυτό  ζήτημα της Παιδείας με θάρρος και καυστικό χιούμορ.

“Τα Όρια”: Ένα τολμηρό, επίκαιρο έργο.

«Το σύστημα της διδασκαλίας είναι η διδασκαλία του συστήματος»

Μία ηθοποιός, πολλοί ρόλοι… Μπροστά μας παρελαύνει μια ολόκληρη σειρά από διαφορετικά πρόσωπα, με διαφορετικές απόψεις γύρω από την Παιδεία. Συγκρούονται μεταξύ τους, αντιπαρατίθενται, καμμιά φορά καυγαδίζουν κιόλας. Όλα αυτά τα πρόσωπα ερμηνεύονται από μια ηθοποιό, σε ένα ερμηνευτικό μαραθώνιο.

Μέσα από το καταλυτικό χιούμορ του έργου και τα σχόλια σπουδαίων Εκπαιδευτικών από όλον τον κόσμο, φωτίζονται οι κακοδαιμονίες της Εκπαίδευσης, οι συγκρούσεις ανάμεσα σε  μαθητές- γονείς - δασκάλους - κράτος και ο εγκλωβισμός των δασκάλων - καθηγητών μέσα στα γρανάζια του εκπαιδευτικού συστήματος.

Όλα αυτά έχουν όρια;

Πολλοί ρόλοι, μια ερμηνευτική πρόκληση

Ερμηνεύει η Εβίτα Παπασπύρου

Οι Συντελεστές:

Συγγραφείς: Μιχαέλα Μιχαΐλοβ και Ράντου Απόστολ

Μετάφραση: Τίνα Γιαννούλη

Δραματουργική επεξεργασία:: Κώστας Νταλιάνης -  Εβίτας Παπασπύρου

Σκηνοθεσία: Κώστας Νταλιάνης

Σκηνικά: Αντώνης Χαλκιάς

Κοστούμια: Αίσα Ντίρι

Σκηνοθετική επιμέλεια κινηματογραφημένου υλικού : Κώστας Σταματόπουλος

Κάμερα - Επεξεργασία Εικόνας: Σέργιος Κολισίκας

Μοντάζ - Γραφικά Βίντεο: Γιάννης Μαρούδας

Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαρία Λάμπρου

Ήχος, Φως, Βίντεο: Ευγνωσία Σοφιανίδου

Γραφικά Εντύπων: Ευγνωσία Σοφιανίδου

Φωτογράφιση: Φώτης Πλέγας

Η Μουσική Επιμέλεια και οι Φωτισμοί είναι του σκηνοθέτη.

Ακούγονται οι  ηθοποιοί:  Βασίλης Γεωργοσόπουλος, Κατερίνα Κοντογούρη, Ειρήνη Δρακουλέλη, Κώστας Νταλιάνης

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ(μέχρι την Κυριακή 29 Ιανουαρίου)
Σάββατο: 21.30
Κυριακή: 19.00

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ
TICKET SERVICES
Εκδοτήριο: Πανεπιστημίου 39, Αθήνα
Τηλεφωνικά: 2107234567
Online: https://www.ticketservices.gr/event/theatro-monternoi-kairoi-ta-oria/

Διάρκεια παράστασης: 1 ώρα και 10 λεπτά

Υπεύθυνος Επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Το έργο είναι ενταγμένο σε ένα διετές ευρωπαϊκό πρόγραμμα (Creative Europe) και ανεβαίνει ταυτόχρονα σε τρεις χώρες:

Ρουμανία, Πορτογαλία και Ελλάδα 

Πρώτος στο βήμα του μάρτυρα ανέβηκε ο αστυνομικός Δημήτρης Μπάγιος, ο οποίος -όπως κατέθεσε- μαζί με τον συνάδελφό του Μπιάκη Ανδρέα συνέλεξαν το μαχαίρι του καθ’ ομολογίαν δράστη της δολοφονίας Φύσσα. 

«Όλο το περαστικό κράτησε λίγα λεπτά, εγώ ήμουν παρατηρητής» είπε ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, συνεισφέροντας ωστόσο ελάχιστα για τα όσα διαδραματίστηκαν το βράδυ της 17ης Σεπτεμβρίου του 2013, από τη στιγμή που οι αστυνομικοί έλαβαν σήμα για 50 άτομα που κατευθύνονταν στη καφετέρια «Κοράλλι» μέχρι τη σύλληψη Ρουπακιά καθ' υπόδειξη του μαχαιρωμένου Παύλου Φύσσα.

Πρόεδρος: Κρατούσαν κάτι; Στην πρώτη κατάθεση λέτε κρατούσαν ρόπαλα.
Μάρτυρας: Δεν θυμάμαι για ρόπαλα, κρατούσαν κράνη.

Ο μάρτυρας αστυνομικός στις περισσότερες ερωτήσεις που δέχτηκε είτε από έδρας είτε από τους δικηγόρους απάντησε «δεν θυμάμαι».

Εισαγγελέας: Υπήρξαν περαστικοί στη διάρκεια του επεισοδίου;
Μάρτυρας: Στην Τσαλδάρη είχε κόσμο, ναι.
Εισαγγελέας: Πόσοι ήταν; Τέσσερις, πέντε, πενήντα;
Μάρτυρας: : Δεν μπορώ να πω.
Εισαγγελέας: Περάσατε τρέχοντας τη νησίδα, είδατε άλλα άτομα;
Μάρτυρας: Όχι απ' όσο θυμάμαι.
Εισαγγελέας: «Κάποια άτομα, τέσσερα, πέντε να τρέχουν» λέτε στην κατάθεσή σας
Μάρτυρας: Δεν το θυμάμαι αυτό τώρα.
Εισαγγελέας: Τσακώνονταν ο Ρουπακιάς με τον Φύσσα; Το μάθατε;
Μάρτυρας: Δεν το θυμάμαι.
Εισαγγελέας: Έχετε πει τέσσερις, πέντε χτυπούσαν τον Φύσσα.
Μάρτυρας: Μπορεί να μου το είπανε οι συνάδελφοι, δεν το θυμάμαι.
Εισαγγελέας: Απέσπασε κάποιος τον Ρουπακιά;
Μάρτυρας: Δεν θυμάμαι.
Εισαγγελέας: Λέτε κάποιος τον έσπρωξε για να τον αποσπάσει.
Μάρτυρας: Δεν θυμάμαι.
Εισαγγελέας: Ρωτήσατε για μάρτυρες;
Μάρτυρας: Απ' όσο θυμάμαι κανείς δεν ήξερε τίποτα.

Σε ερωτήσεις της Πολιτικής Αγωγής (Υποστήριξη Κατηγορίας) ο μάρτυρας αστυνομικός είπε ότι η εικόνα των 50 ατόμων ήταν εκφοβιστική και πως στην αρχή πίστευε ότι πρόκειται για «διαφορά φιλάθλων». Κληθείς να απαντήσει για την πρωτόδικη εκτίμησή του ότι έπρεπε στο σημείο να έχει αποφασιστεί η ενίσχυση των αστυνομικών δυνάμεων και για το εάν αποδίδει κάπου ότι έγινε λάθος από τις αστυνομικές δυνάμεις, είπε «δεν ξέρω».

Στο βήμα του μάρτυρα ανέβηκε επίσης και ο αστυνομικός της ΔΙΑΣ, Ανδρέας Μπιάγκης, ζευγάρι στην μηχανή με τον προηγούμενο μάρτυρα το επίμαχο βράδυ, ωστόσο η κατάθεσή του διέκοψε για την Παρασκευή 27/1.

Πηγή: tvxs.gr

Μια σπουδαία πρωτοβουλία από το Πανόραμα Θεσσαλονίκης που αξίζει να μαθευτεί, δημοσιοποιεί το Αθηναϊκό Πρακτοκείο Ειδήσεων

Πρόκειται για μία κολεκτίβα καλλιτεχνών που πειραματίζεται στην ημιαυτόνομη διαβίωση ατόμων με αναπηρία. Όπως αναφέρει το σχετικό ρεπορτάζ:

Απ’ έξω είναι μια μονοκατοικία σαν όλες τις άλλες στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης. Κάθε Παρασκευή όμως, όταν γονείς κρατώντας τις βαλίτσες των παιδιών τους, τα συνοδεύουν ως την πόρτα και τα αποχαιρετούν ως την Κυριακή, μετατρέπεται σε ένα ιδιαίτερο εγχείρημα ημιαυτόνομης διαβίωσης ατόμων με αναπηρία. Σ’ αυτό συμμετέχουν μέλη της κολεκτίβας καλλιτεχνών με και χωρίς αναπηρία «Εν Δυνάμει», με πλούσια δράση τα τελευταία 15 χρόνια, στην οποία ξεχωρίζει η παράσταση «Ερωτευμένα άλογα».

Εδώ και περίπου 2 μήνες, 12 μέλη της ομάδας μετακομίζουν προσωρινά σε ένα σπίτι στο Πανόραμα, όπου συγκατοικούν για 3 μέρες. Την Παρασκευή το μεσημέρι, αφήνουν τη βαλίτσα τους δίπλα στο κρεβάτι που επέλεξαν να κοιμηθούν, το στρώνουν με το σεντόνι και τη μαξιλαροθήκη τους, τακτοποιούν τα πράγματά τους και όλοι μαζί, αρχίζουν να καθαρίζουν το σπίτι.

Σκουπίζουν προσεκτικά την αυλή, σφουγγαρίζουν τους εσωτερικούς χώρους, καθαρίζουν την κουζίνα, κάνουν εν ολίγοις ό,τι χρειάζεται για να ετοιμάσουν τη διαμονή τους. Άλλωστε, οι επόμενες ώρες τους θα είναι γεμάτες με πρόβες χορού ή θεατρικών παραστάσεων, γιόγκα, ζωγραφική αλλά και, όπως όλα τα νέα άτομα, με πάρτι, μουσική, επιτραπέζια και πίτσα!

«Ήταν μια ανάγκη που ξεκίνησε κυρίως από τα ίδια τα παιδιά όσο μεγάλωνε η αγάπη μεταξύ τους και η ένταξη μέσα στην ομάδα. Ήθελαν να πάρουν την ευθύνη της ζωής τους και να δημιουργήσουν αναμνήσεις μέσα από την επιθυμία να έχουν το δικό τους σπίτι. Ψάχναμε για αρκετό καιρό κατοικίες που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν αυτή τη συνθήκη που θέλαμε να εφαρμόσουμε, όπως είναι στις παραστάσεις μας, αυτή την κατεκτημένη μεθοδολογία του «Εν Δυνάμει», που μπορεί να εφαρμοστεί και στον τρόπο που ζούμε και όχι μόνο στον τρόπο που δημιουργούμε τέχνη», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Ελένη Δημοπούλου, μία από τις ιδρύτριες και καλλιτεχνική διευθύντρια της ομάδας και μητέρα της Λωξάνδρας Λούκας, της πρώτης ηθοποιού με σύνδρομο Down που ανέβηκε στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.

Να αγαπήσουμε το ανοίκειό μας
Ανταποκρινόμενοι στο αίτημα των μελών της ομάδας, οι γονείς ξεκίνησαν αρχικά να οργανώνουν στα σπίτια τους διανυκτερεύσεις παιδιών, κάτι που σύμφωνα με την κ. Δημοπούλου, ήταν πολύ εποικοδομητικό, χρήσιμο και απαραίτητο γιατί όλοι είναι διαφορετικοί στο οικείο τους περιβάλλον και διαφορετικοί στη συγκατοίκηση, όπου πρέπει το «εγώ» να ταυτιστεί με το «εμείς». Τελικά βρέθηκε και νοικιάστηκε από ένα μέλος της ομάδας, η μονοκατοικία στο Πανόραμα, που ξεκίνησε να λειτουργεί από τον περασμένο Νοέμβριο.

Σχολιάζοντας η κ. Δημοπούλου τα υπόλοιπα εγχειρήματα ημιαυτόνομης διαβίωσης που υλοποιούνται στη χώρα μας, ξεκαθάρισε ότι υπάρχουν μεν κατοικίες, αλλά είναι πιο δομημένες και πιο συστηματοποιημένες.

«Από τη μια αυτό είναι καλό αλλά από την άλλη, εγώ σαν μαμά και σαν Ελένη, δεν θα ήθελα να ζω σε ένα σύστημα, θα ήθελα το σύστημα να υπηρετεί εμένα κι όχι εγώ αυτό. Δηλαδή, στο σπίτι στο Πανόραμα, ακόμη και το τι θα φάμε συναποφασίζεται, υπάρχει μεγάλος κόπος στην οργάνωση της ελεύθερης γνώμης. Μπορούμε βέβαια να βάλουμε ένα νόμο και όλα να τελειώνουν, αλλά εδώ θέλουμε οι κανόνες του σπιτιού να διέπονται από την ανάγκη να ζήσουμε μαζί, να αγαπηθούμε και να υπάρχει κατανόηση της άλλης προσωπικότητας. Όπως και τα άλλα μέλη χωρίς αναπηρία, αυτό προσπαθούμε να κάνουμε, να αποδεχτούμε, να κατανοήσουμε και να αγαπήσουμε το ανοίκειό μας, το διαφορετικό μας».

Πάντως, για να φτάσουν τα μέλη της ομάδας στην ημιαυτόνομη διαβίωση, έχουν «δοκιμαστεί» ήδη σε πολλά ταξίδια που έκαναν για την ανάγκη των παραστάσεων καθώς το θέατρο τους έδωσε τη δυνατότητα να μοιράζονται σπίτια, φαγητά και να συγκατοικούν… «Δεν ξέρω πώς θα πάει αυτό το εγχείρημα που είναι ακόμη σε ένα πειραματικό στάδιο και είμαστε πολύ προσεκτικοί. Όμως, αυτή τη στιγμή νομίζω πως κάθε Παρασκευή είναι μια γιορτή», επισημαίνει η κ. Δημοπούλου.

Παρεΐστικη συγκατοίκηση, όχι αντικατάσταση των γονέων
Συγκάτοικοι και όχι διαχειριστές του σπιτιού, όπως οι ίδιοι διευκρινίζουν, είναι η Αγάπη Θεοδωρίδου- Κουνινή και ο Γιάννος Γαβαλάς, μέλη της «Εν Δυνάμει».

«Κάθε Παρασκευή ερχόμαστε μαζί με τα παιδιά και ζούμε σαν συγκάτοικοι, κάνουμε ό,τι κάνει μια παρέα που ζει στο ίδιο σπίτι, είναι μια πολύ όμορφη ανταλλαγή και συνύπαρξη», λέει η Αγάπη, ενώ ο Γιάννος σημειώνει ότι η προσπάθεια γίνεται για να μάθουν -όπως και τα άτομα χωρίς αναπηρία- πώς να μένουν με άλλους συγκατοίκους. «Όπως κι εμείς όταν φύγαμε από το δικό μας σπίτι κι αρχίσαμε να βγαίνουμε στην έξω κοινότητα, το ίδιο είναι και γι’ αυτούς, σιγά σιγά να μάθουν πώς μπορούν να συμβιώσουν», αναφέρει ο Γιάννος.

«Για μένα», συνεχίζει, «είναι ένα πραγματικό πείραμα ημιαυτόνομης διαβίωσης, γιατί συνήθως αυτό που γίνεται είναι ότι η κοινωνία προσπαθεί να βρει κάποιους να αντικαταστήσουν τους γονείς. Θέλω να προσπαθήσουμε να βελτιώνουμε τις δεξιότητες που ήδη έχουν ή κι αν δεν τις έχουν, δεν θα πιέσουμε γιατί υπάρχουν συγκάτοικοι».

Συμπαραστάτες οι γονείς
Για την Έλενα Παπαδοπούλου, μητέρα της 24χρονης Ευτέρπης, το εγχείρημα είναι πολύ σημαντικό, γιατί όλοι οι γονείς έχουν πάντα στις σκέψεις τους ότι μεγαλώνουν τα παιδιά. «Η Ευτέρπη θέλει να είναι όπως και τα άλλα παιδιά της ηλικίας της, θέλει να έχει τον χώρο της και κυρίως τους φίλους της και νομίζω ότι αυτό που δίνει το σπίτι είναι ότι βρίσκονται οι φίλοι μαζί και κυρίως άτομα με τα οποία αισθάνεται οικειότητα».

Η Όλγα Δρίστα, μητέρα της 33χρονης Θεανούς, χαρακτηρίζει πάντως την ημιαυτόνομη διαβίωση, ένα εγχείρημα ανακουφιστικό και ηρεμιστικό, καθώς η κόρη τους δείχνει να τα καταφέρνει παρά την ανησυχία των γονιών αν μπορεί και χωρίς αυτούς.

Όσο για τα ίδια τα άτομα που συμμετέχουν σ’ αυτό το ιδιαίτερο πείραμα ημιαυτόνομης διαβίωσης, η χαρά για το γεγονός ότι θα περάσουν τρεις μέρες με τους φίλους τους είναι έκδηλη, όπως και η προσπάθεια να φροντίσουν μόνοι τον εαυτό τους και να ανταποκριθούν στους όρους μιας συμβίωσης. Και τα περιγράφει όλα αυτά η 24χρονη Θεανώ, η οποία στην αρχή παραξενεύτηκε με το σπίτι και τη συγκεκριμένη συνθήκη, αλλά γρήγορα το αγάπησε. «Μ’ αρέσει η παρέα και οι φίλοι μου, που είναι ο Αλέκος εδώ και όλη η ομάδα. Κάνουμε θέατρο, είναι πολύ ωραία, τραγουδάμε, χορεύουμε, κάνουμε πάρτι, θέλω να έρχομαι κάθε Παρασκευή, δεν το αλλάζω με τίποτα», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Πηγή: rosa.gr