Θέατρο Μοντέρνοι Καιροί

Δαμοκλέους 8 Γκάζι

Τηλ. 210 3470670

«Ο ΚΥΚΛΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΙΜΩΛΙΑ»

του Μπέρτολτ Μπρεχτ

Πρεμιέρα 18 Φεβρουαρίου 2023

Η προπώληση ξεκίνησε:
https://www.ticketservices.gr/event/o-kyklos-me-tin-kimolia-monternoi-kairoi/

Οι Μοντέρνοι Καιροί θα παρουσιάσουν από τις 18 Φεβρουαρίου του 2023 το έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ «Ο Κύκλος με την κιμωλία». Ένα έργο που δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Πάντα ζωντανό και επίκαιρο, αν και γραμμένο το 1945, μοιάζει σαν να γράφτηκε για να μιλήσει για το σήμερα.

Ένα αιματηρό πραξικόπημα: Θάνατος, πείνα, προσφυγιά. Χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Μέσα στην αναμπουμπούλα, η Γκρούσα, μια φτωχή υπηρέτρια, βρίσκεται, χωρίς να το καταλάβει, με ένα ξένο παιδί στην αγκαλιά της, ένα αρχοντικό παιδί, το διάδοχο του έκπτωτου μονάρχη, που οι πραξικοπηματίες ψάχνουν να το βρουν και να το σκοτώσουν. Διστάζει η Γκρούσα. Αλλά δεν της πάει η καρδιά να εγκαταλείψει το αθώο βρέφος και να φύγει να γλιτώσει. Παγιδεύεται από την ίδια της την καλοσύνη. Και αρχίζει η μεγάλη της περιπέτεια, ένα ατέλειωτο οδοιπορικό γεμάτο κινδύνους,  με το θάνατο να παραμονεύει ανά πάσα στιγμή για την ίδια και το μωρό, την τύχη του οποίου έχει αναλάβει.

Όταν το νέο καθεστώς ανατραπεί με τη σειρά του από το προηγούμενο, η πραγματική μητέρα θα διεκδικήσει το παιδί της και φυσικά την περιουσία του. Η λύση θα δοθεί από έναν ανορθόδοξο λαϊκό δικαστή, τον Αζντάκ, που, με τη δοκιμασία του κύκλου με την κιμωλία, θα δώσει τη λύση σε ποιον ανήκει το παιδί.

Ένα ωραίο δραματικό παραμύθι, με πλήθος από κωμικά περιστατικά και αίσιο τέλος.
Κάθε στιγμή του έργου και ένα σχόλιο, κάθε σκηνή και μια σκέψη, μια πρόταση διαλεκτικής, μια πορεία συνειδητοποίησης. Ένας πρόσφυγας είναι η Γκρούσα. Ένας κυνηγημένος πρόσφυγας με ένα παιδί στην αγκαλιά.

Σε έναν κόσμο που κυριαρχεί το ατομικό συμφέρον, το έργο αντιτάσσει την ανθρωπιά και την καλοσύνη, μια καλοσύνη ενεργητική, αποτελεσματική και χρήσιμη.

ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Μετάφραση - Σκηνοθεσία:  Κώστας Νταλιάνης
Σκηνικά: Αντώνης Χαλκιάς
Ενδυματολογική επιμέλεια: Πελαγία Βουτζουλίδου

Μουσική σύνθεση: Φίλιππος Περιστέρης

Χορογραφίες: Μαρία Μάργαρη
Οπλομαχίες: Κωνσταντίνος Μπουμπούκης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ιάσονας Μαμωνάς

Φωτογράφηση: Φώτης Πλέγας

ΤΟ ΕΡΓΟ ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ 12 ΗΘΟΠΟΙΟΙ:
Κοσμάς Ζαχάρωφ (Αζντάκ), Φάνια Νταλιάνη (Γκρούσα), Εβίτα Παπασπύρου (Αφηγητής), Αγγελική Λυμπεροπούλου, Θωμάς Βούλγαρης, Μαρία Κολοκυθά, Γιώργος Δρίβας, Κατερίνα Κοντογούρη, Ορέστης Στύλος, Ειρήνη Δρακουλέλη, Μαρία Λάμπρου, Γιάννης Τσόρβας.

Πληροφορίες για την παράσταση

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 19:30

Εισιτήρια:

Γενική είσοδος: 15 ευρώ

Φοιτητικό, άνω των  65, ομαδικό, ανέργων: 10 ευρώ

Προπώληση εισιτηρίων:
https://www.ticketservices.gr/event/o-kyklos-me-tin-kimolia-monternoi-kairoi/

Διάρκεια παράστασης: 2 ώρες

Παράταση παραστάσεων

Φελίτσε και Λίλυ
Ένας άνθρωπος ανάμεσα στους ανθρώπους

της Ελένης Καρασαββίδου

Σκηνοθεσία: Κατερίνα Πολυχρονοπούλου

Ερμηνεύουν: 
Δήμητρα Βαμβακάρη, Δήμητρα Σύρου, Έλενα Τυρέα

VAULT Theatre Plus/Πολυχώρος Vault
(Μελενίκου 26, Γκάζι-Βοτανικός)

Οι παραστάσεις συνεχίζονται κάθε 
Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.15

«Οι βόμβες βόμβες και η ρούμπα ρούμπα»
Λόγω αυξημένης προσέλευσης η παράσταση του έργου της Ελένης Καρασαββίδου «Φελίτσε και Λίλυ: ένας άνθρωπος ανάμεσα στους ανθρώπους» που παρουσιάζεται στον Πολυχώρο Vault σε σκηνοθεσία Κατερίνας Πολυχρονοπούλου, συνεχίζεται κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.15. 
Ερμηνεύουν (αλφαβητικά) η Δήμητρα Βαμβακάρη, η Δήμητρα Σύρου και η Έλενα Τυρέα.

Λίγα λόγια για το έργο
Βερολίνο 1942. Δυο γυναίκες συναντιούνται. Μια Εβραία και μια Γερμανίδα, παντρεμένη με αξιωματικό των Ναζί. Έχει τέσσερα αγόρια. Έχει τιμηθεί από τον Φύρερ γιατί έφερε στη ζωή τέσσερεις μελλοντικούς στρατιώτες. «Που θα μάθουν να σκοτώνουν χωρίς πρόβλημα, αγόρια στην ηλικία τους».
Δυο γυναίκες συναντιούνται και μια μεγάλη αγάπη γεννιέται. Σ’ ένα Βερολίνο όπου έξω έπεφταν οι βόμβες βροχή και μέσα οι άνθρωποι χόρευαν και ερωτεύονταν απελπισμένα. «Οι βόμβες βόμβες και η ρούμπα ρούμπα». Μνήμες, επιστολές, ανατροπές στη σκιά του φασισμού που εξαφανίζει ανθρώπινες ζωές, στο όνομα του «πολιτισμού». 
Όλη η ζωή της Γερμανίδας Ναζί, της Λίλυ, οι 18 μήνες που έζησε με την Εβραία Φελίτσε. Και συνεχίζει να ζει μαζί της όλη την υπόλοιπη ζωή της. Με τις αναμνήσεις της, τις ενοχές της, στην αέναη προσπάθεια να κατανοήσει αυτό το τεράστιο και αναπάντητο "γιατί;" Γιατί κάποιοι αποφασίζουν για τις ζωές μας; Γιατί μας επιβάλλουν πώς και με ποιους θα συνυπάρξουμε; Ποιος έχει ορίσει πώς θα ζουν οι γυναίκες, οι φυλές, όλοι όσοι έχουν άλλες επιλογές ζωής, οι διαφορετικοί; Και ποιος βάζει μέτρο σύγκρισης για διαρκή ρατσιστικό διαχωρισμό; Ποιος και γιατί αποφασίζει για το μέλλον των παιδιών, των χωρών, των πολιτισμών; 
Μια παράσταση που ξυπνά συναισθήματα και γεννά σκέψεις, με αφορμή μια αληθινή ιστορία αγάπης που γεννιέται σε ένα τραυματικό ιστορικό πλαίσιο… την ιστορία της Φελίτσε και της Λίλυ.

Σκηνοθετικό Σημείωμα: 
Μια Γερμανίδα παντρεμένη με αξιωματικό των Ναζί και μια Εβραία συναντιούνται στο Βερολίνο του 1942 και μια μεγάλη αγάπη γεννιέται στη σκιά του ναζισμού και μιας πόλης που βομβαρδίζεται στο όνομα του «πολιτισμού και της τάξης». Σε μια σκοτεινή εποχή, όπου Εβραίοι, ομοφυλόφιλοι, διαφορετικοί, άνθρωποι με αναπηρία δολοφονούνταν, περιουσίες καταστρέφονταν, παιδιά σκοτώνονταν γιατί είχαν την ατυχία να γεννηθούν τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, σ’ αυτό τον τόπο.
Μια αληθινή ιστορία που ενέπνευσε την Ελένη Καρασαββίδου, ερευνώντας την μέσα από το βιβλίο της Erica Fischer, την ταινία Aimee and Jaguar αλλά και την επικίνδυνη άνοδο της ναζιστικής απειλής και των ρατσιστικών επιθέσεων παγκοσμίως. Επιθέσεις εναντίον γυναικών, ομοφυλόφιλων, ανθρώπων με αναπηρία, ανθρώπων με κάθε είδους ιδιαιτερότητα. Η άρρωστη μανία για εξουσία και κέρδος κάποιων, διαμορφώνει συνειδήσεις εκπαιδεύοντας ανθρώπους να σκοτώνουν συνανθρώπους τους, να ασκούν κάθε μορφής βία χωρίς να σκέφτονται πως αύριο θα έρθει και η δική τους σειρά. Διαστρεβλώνουν την αλήθεια φανατίζοντας, χειραγωγώντας. Ένας «θαυμαστός καινούριος κόσμος», που αποφασίζει ποιος θα επιζήσει και ποιος όχι, ποια χώρα θα επιβιώσει και ποια θα ισοπεδωθεί, ποια κουλτούρα και ποια γλώσσα θα επικρατήσουν. Ένας παραλογισμός χωρίς τέλος. Που ακόμα και σήμερα, γιορτάζουμε θλιβερές επετείους και δημιουργούμε αλλού, σε άλλα σημεία του πλανήτη που καταστρέφουμε, άλλες οδυνηρές επετείους.
Και η ιστορία συνεχίζεται και θα συνεχίζεται όσο η παιδεία, η ιστορία, τα ΜΜΕ, κατευθύνουν συνειδήσεις και διαπράττουν εγκλήματα καθημερινά, από την κλιματική αλλαγή, τους πυρηνικούς εξοπλισμούς, την καταστροφή ιστορικών πολιτισμών και άρα της συλλογικής μνήμης, τις μαζικές καταστροφές χωρών και τη δολοφονία παιδιών. 
Μια παράσταση αγάπης, μνήμης, ενοχής.
Κατερίνα Πολυχρονοπούλου

Συντελεστές:
Κείμενο: Ελένη Καρασαββίδου
Δραματουργική επεξεργασία - Σκηνοθεσία: Κατερίνα Πολυχρονοπούλου
Σκηνικά-Κοστούμια: Αγγελίνα Παγώνη
Μουσική-Σχεδιασμός ήχου: Μαρία Βουμβάκη
Χορογραφίες – Κινησιολογία: Αναστασία Γεωργαλά
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριάνθη Κολιάκη
Σχεδιασμός φωτισμών: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Φωτογραφίες: Αγγελίνα Παγώνη
Trailer: Στέφανος Κοσμίδης
Επικοινωνία: Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας
Παραγωγή: ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ – VAULT

Ερμηνεύουν: (αλφαβητικά)
Δήμητρα Βαμβακάρη
Δήμητρα Σύρου
Έλενα Τυρέα

Έγραψαν για την παράσταση:
«Με το έργο της Ελένης Καρασαββίδου να είναι μια γερή γροθιά στο στομάχι, επιστρέφουμε στην Τραγωδία μέσα από ένα δρόμο διαφορετικό από εκείνον που ακολούθησε η Δύση, της μιμικής ανα-παράστασης, φτιάχνοντας έτσι το σύγχρονο αστικό δράμα. […] Η σκηνοθεσία της έμπειρης Κατερίνας Πολυχρονοπούλου στο θέατρο Vault (χορογραφίες-κινησιολογία της Αναστασίας Γεωργαλά), που υπογράφει επίσης τη δραματουργική επεξεργασία, διέκρινε τα τρία επίπεδα του έργου, το πολιτικό, το ερωτικό, το θεατρικό, τονίζοντας ιδιαίτερα το τελευταίο, και τα έδωσε διαπλεγμένα, τηρώντας πάντα την κρίσιμη απόσταση αναπνοής μεταξύ τους. Με συνδετικό στοιχείο το πάθος, για την ελευθερία, την τέχνη και, κυρίως, τον έρωτα... […] Οι τρεις νέες ηθοποιοί δίνουν δόκιμα και διακριτά κάθε μία τον δίδυμο ρόλο της. Η Δήμητρα Σύρου προσεγγίζει “δωρικά” την ηλικιωμένη Λίλυ και το ανεστραμμένο είδωλό της στον θεατρικό καθρέφτη. Η Δήμητρα Βαμβακάρη σμιλεύει “λυδικά”, από φως και σκότος, τη νεαρή σάρκινη Λίλυ. Και η Έλενα Τυρέα πλάθει με χώμα και ουρανό “αιολικά” τη Φελίτσε και τη “σκιά” της». [Λέανδρος Πολενάκης, Η Αυγή]

«Η Δήμητρα Σύρου, αποδίδει με μια σταθερότητα  την εικόνα της ηλικιωμένης Λίλυς και της μνήμης που μένει ανεξίτηλη, μαζί και τα συναισθήματα. Η Έλενα Τυρέα στο ρόλο της Φελίτσε, τόσο γυναίκα. Τόσο μυστηριώδης και ερωτεύσιμη από τη Λίλυ, ένα πλάσμα – πόθος, ενσαρκώνει το πάθος για να δραπετεύσουν και οι δύο από τη ναζιστική δίνη. Η Δήμητρα Βαμβακάρη στο ρόλο της Λίλυ, έρχεται σταδιακά στην ωριμότητα την κοινωνική, την πολιτική και συναισθηματική. Μια παράσταση με εκπληκτική ατμόσφαιρα, λεπτή και μελετημένη σκηνοθεσία της Κατερίνας Πολυχρονοπούλου και με εξαιρετικές ερμηνείες». [Μαρία Μαρή | Theatromania.gr]
«Πρόκειται για μια παράσταση που κυριολεκτικά καθηλώνει. Η σκηνοθεσία της Κατερίνας Πολυχρονοπούλου, το κείμενο της Ελένης Καρασαββίδου, οι ερμηνείες, τα φινετσάτα ρούχα, η μουσική, ο φωτισμός, οι αέρινες χορογραφίες, όλα μαζί και το καθένα ξέχωρα, μεταφέρουν το θεατή στην καρδιά της λαίλαπας του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου μα και στην ψυχή όσων είχαν υποστεί το αποτρόπαιο πρόσωπο του». [Μαίρη Μαθιουδάκη | Pastafloramag.gr]

«Η σκηνοθέτης, Κατερίνα Πολυχρονοπούλου, φέρνει, με έναν ιδιαίτερο τρόπο, τους θεατές μέσα στην ατμόσφαιρα της εποχής. Η Έλενα Τυρέα, στον ρόλο της Felice, της διπλά διωκόμενης, Εβραίας και ομοφυλόφιλης, σαγηνεύει με την υποκριτική της δεινότητα. Η Δήμητρα Βαμβακάρη, ως Lilly, ερμηνεύει επιτυχώς τον απαιτητικό ρόλο της μητέρας, της συζύγου Ναζί αξιωματικού και της ερωμένης πολλών άλλων. Και η εξαιρετική Δήμητρα Σύρου, ερμηνεύει τον ρόλο της Lilly, σε μεγάλη ηλικία, όπου μέσα από την ανάγνωση της ερωτικής αλληλογραφίας τους, εξελίσσει τη σχέση τους, από την ελπιδοφόρα αρχή μέχρι το οδυνηρό τέλος». [Έλενα Χατζοπούλου | SinwebRadio]

«Ένα εκπληκτικό πακέτο σε ένα όμορφο και ζεστό χώρο. Αλήθειες όπως πρέπει να λέγονται. Απλά, λιτά απέριττα. Εκπληκτικά. Μην το χάσετε». [Νάσος Κονίτσας | Νoizy.gr]

«Η σκηνοθεσία αναδεικνύει με τρυφερότητα και ευαισθησία τα δυνατά αισθήματα των δύο γυναικών. Ποιητική σκηνοθεσία, δουλεμένη με λεπτότητα και ευρηματικότητα». [Βίβιαν Μητσάκου | theaterproject365.wordpress.com]

«Επί σκηνής, θα δείτε τρεις υπέροχες ηθοποιούς που με έκαναν να σκεφτώ ότι τελικά, υπάρχει μέτρο λογαριασμού της θεατρικής εμπειρίας. Τουλάχιστον σε αυτή την παράσταση φαίνεται ο πλούτος των εμπειριών τους και το πόσο σταθερά πατούν πάνω στη σκηνή. Πόσο βέβαιες είναι γι’ αυτό που κάνουν και πόσο αποτελεσματικές […] Η σκηνοθέτιδα, Κατερίνα Πολυχρονοπούλου ανιχνεύει και αφουγκράζεται. Μεταλαμπαδεύει και καλλιεργεί. Παραμένει εργάτρια της δραματικής τέχνης με πίστη και αφοσίωση που δε γίνεται να παραβλέψεις. Και σε αυτή την παράσταση θα δώσει τον καλύτερο εαυτό της». [Τζένη Κουκίδου | Koukidaki.gr]  

«Η Κατερίνα Πολυχρονοπούλου μας δίνει μια από τις καλύτερες σκηνοθεσίες της, αποδίδοντας την ιστορία της Φελίτσε και της Λίλυ σκηνικά, με τόλμη, ευαισθησία, τρυφερότητα, ζηλευτό μέτρο και συναρπαστικές ατμόσφαιρες που ολοκληρώνονται με τους φωτισμούς, τα λιτά αλλά λειτουργικά σκηνικά, τα αξιοπρόσεχτα κουστούμια και τους μουσικούς νυγμούς». [Μαρία Κυριάκη | Epi Skinis.gr]

«Η εξαιρετική κίνηση, οι έξοχες ερμηνείες καθώς και η σκηνοθεσία αλλά και το ίδιο το κείμενο απέδωσαν το ζοφερό κλίμα της εποχής όπου η αγάπη τους ήταν η μοναδική ηλιαχτίδα που τρύπωνε στις ζωές τους. […] Μια παράσταση που μας ταξίδεψε γεννώντας μας υπέροχα συναισθήματα. Έσπειρε το σποράκι της ελπίδας για ένα κόσμο σήμερα που επίσης σκοτεινιάζει. Μια εβδομάδα μετά η καρδιά μας χτυπά ακόμα εκεί, στην μικρή σκηνή του Vault». [Έλενα Γαζγαλή | All4fun.gr]

«Συνταρακτικές οι ερμηνείες των κοριτσιών. Μια από τις ωραιότερες παραστάσεις που έχω δει στη ζωή μου, γροθιά στο στομάχι και όταν την είδα και τώρα που γράφω, τα δάκρυα τρέχουν ασταμάτητα». [Χρύσα Κατσιματίδου | Sinwebradio]

«Εκπληκτικές οι τρεις ηθοποιοί. Ιδιοφυές το εύρημα τού μοιράσματος σε δύο πρόσωπα ενός ρόλου (τής παραζαλισμένης συζύγου τού αξιωματικού των ναζί που ερωτεύεται μία Εβραία λεσβία). […] Έτσι μπορούμε να παρακολουθήσουμε το είναι και το φαίνεσθαι, το πάσχον σώμα και την γαλήνια (μέσα στην τρικυμία της) ψυχή… Εκπληκτικά τα σκηνικά, οι φωτισμοί, τα κοστούμια, η κίνηση, ο χορός, οι παύσεις, οι σιωπές, ο ασθματικός ρυθμός, η ασυμβίβαστη θλίψη, ο πόνος τού αποχωρισμού… πέρα από τα φύλα, πέρα από τις φυλές, πέρα από τις όποιες πεποιθήσεις. Μην το χάσετε!!!» [Κωνσταντίνος Μπούρας | konstantinosbouras.gr]

«Συναίσθημα, αλήθεια, πάθος μα και τραύματα της Ιστορίας θέτει σε πρώτο πλάνο και φωτίζει έξοχα μέσα από τη σκηνοθετική της προσέγγιση η Κατερίνα Πολυχρονοπούλου σε μια από τις πιο λεπτών χρωμάτων δουλειές που έχει υπογράψει η ίδια τα τελευταία χρόνια. Μια ολοκληρωμένη ματιά και κατεύθυνση της ιστορίας εξ αρχής όπου δίχως φτιασίδια “παίρνει” από το χέρι τον θεατή στον ευαίσθητο αυτό σκηνικό χορό. Σημαντικότατο όπλο της σκηνοθέτιδας, ασφαλώς, είναι η ερμηνευτική της ομάδα την οποία διακρίνει η ομοιογένεια, η ισορροπία και η κοινή διάθεση για “βουτιά” εις βάθος στον πυρήνα του έργου». [Αλέξανδρος Κούρτης | Zappit.gr]

«Η Κατερίνα Πολυχρονοπούλου έχει κάνει ωραία δουλειά ως προς την ανάδειξη του ταλέντου των ηθοποιών της και με όμορφες εικόνες, μας προσφέρει μια λεπτή αισθητική απόλαυση...»  [Νεκτάριος-Γεώργιος Κωνσταντινίδης, Theatredublog.unblog.fr]

«Οι ερμηνείες των τριών κυρίων είναι δυνατές, υποστηρίζουν τους ρόλους τους απόλυτα, συνταρακτικές, πειστικότατες και πλούσιες συναισθηματικά!» [Χρυσούλα Ζαφειράκη | Open Mind]

«Το κοινό χειροκρότησε ξανά και ξανά τις τρεις κυρίες. Ήταν το λιγότερο που μπορούσε να κάνει. Πρόκειται για μία απόλυτα τονωτική ένεση αγάπης. Τίποτα λιγότερο». [Κώστας Κούλης | keysmash.gr]

*Η παράσταση είναι ακατάλληλη για ανηλίκους

Info:
Τοποθεσία: Πολυχώρος VAULT THEATRE PLUS, Μελενίκου 26, Γκάζι, Βοτανικός. Πλησιέστερος σταθμός μετρό: Κεραμεικός (8′ περίπου με τα πόδια)
Ημερομηνία: Παραστάσεις: Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.15. [Εκτός από 1 και 2 Φεβρουαρίου λόγω συμμετοχής των καλλιτεχνών στην 48ωρη Πανελλαδική Απεργία που προκήρυξε το Σ.Ε.Η.]
 Διάρκεια: 75′ (χωρίς διάλειμμα).
Πληροφορίες: Τηλ.: 213 0356472 / 6949534889
(για τηλεφωνικές κρατήσεις 11:00 – 14:00 και 17:00 – 21:00)
Τιμές εισιτηρίων: 14 ευρώ, 10 ευρώ (Φοιτητές / Σπουδαστές / Κάτοχοι Κάρτας Πολυτέκνων / ΑμΕΑ / Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας - ΟΑΕΔ), 5 ευρώ (Ατέλειες) 
Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/theater/felitse-kai-lily/ 
 

Η Λίνα Ροδοπούλου στο Ivis 4 στο Ψυρρή

 Σάββατο 4 Φεβρουαρίου

Σάββατο 4 Μαρτίου

Σάββατο 1 Απριλίου

Σάββατο 6 Μαΐου

Η Λίνα Ροδοπούλου μας προσκαλεί σε ένα μουσικό ταξίδι γύρω από τη Μεσόγειο για 4 Σαββατόβραδα (το πρώτο Σάββατο κάθε μήνα) στο εστιατόριο Ivis 4 στο Ψυρρή, έναν υπέροχο χώρο με μοναδική αισθητική και υψηλή γαστρονομία με την υπογραφή του Γιάννη Λουκάκου.

Η Λίνα Ροδοπούλου με την υπέροχη φωνή και την κέλτικη άρπα της, παρέα με τον Χρήστο Κουμούση στο πιάνο, μας παρουσιάζουν τραγούδια με άρωμα Μεσογείου. Από τα παραδοσιακά τραγούδια της Μικράς Ασίας μέχρι τα ερωτικά της Edith Piaf και τα κοσμοπολίτικα των Pink Martini και από τις νοσταλγικές μελωδίες των Μάνου Χατζιδάκι και Αττίκ μέχρι τα ισπανικά της Dulce Pontes και τα αραβόφωνα της Φεϊρούζ.

Ivis4 Restaurant

Ήβης 4, Ψυρρή

Ώρα έναρξης: 21.00

Τηλέφωνο κρατήσεων: 2103213340

https://www.ivis4.com/eat-drink

Την Παρασκευή στις 26 Ιανουαρίου συζητήθηκε στην Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου η υπόθεση με τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου και την αστυνομική ατιμωρησία. Παρακολούθησα τη διαδικασία και αμέσως μετά μίλησα με τους γονείς του.

Μετά την αθώωση των αστυνομικών, οι γονείς του Ζακ είναι εξοργισμένοι. Ο πατέρας του λέει στη μητέρα του να γράψει στους πάντες: από τον πρωθυπουργό μέχρι τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου. Η Ελένη Κωστοπούλου συντάσσει μία σειρά από επιστολές, που τις αποστέλλει στις άκρες του πλανήτη, με το σκεπτικό ότι ακόμη και αν δεν γίνει τίποτα, πάντως δεν έχει και κάτι να χάσει. Η υπόθεσή της γίνεται δεκτή για ακρόαση από την Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (PETI) και συζητείται στις 26 Ιανουαρίου. Δεν είναι όλες οι κοινοβουλευτικές ομάδες σύμφωνες, όμως η έκβαση είναι θετική. Αρχικά γίνεται δεκτή για να παρουσιάσει την υπόθεση της και στη συνέχεια αποφασίζεται όχι μόνο να παραμείνει ανοιχτή η υπόθεση, αλλά και να παραπεμφθεί στην επιτροπή LIBE για διερεύνηση. 

Το αμέσως προηγούμενο θέμα ήταν εντελώς άλλου κλίματος, σε βαθμό σουρεαλιστικό. Αφορούσε ένα τυπικό γραφειοκρατικό θέμα, τη φορολογία και τις προδιαγραφές στα χρώματα του τατουάζ. Όταν πήρε τον λόγο η Ελένη Κωστοπούλου, ξαφνικά η ατμόσφαιρα άλλαξε, γιατί, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, μιλούσε μια μάνα για το πώς σκότωσαν το παιδί της.

Αμέσως μετά την ομιλία της, η πρώτη αντίδραση ήταν αποκαρδιωτική. Ο εκπρόσωπος της Κομισιόν μίλησε μεν με συμπάθεια για τον ανθρώπινο πόνο της μητέρας του θύματος, (μπορείτε να τον ακούσετε εδώ μετά το 16ο λεπτό) αλλά εξέφρασε την άποψη ότι μόνο ζητήματα που σχετίζονται με το ενωσιακό δίκαιο μπορούν να απασχολήσουν το ευρωκοινοβούλιο, και αυτό είναι ένα θέμα που θα πρέπει να επιλύσει το εθνικό δικαστήριο που θα ασχοληθεί και πάλι τον Δεκέμβριο. 

Δεν ήταν όμως έτσι. 

Πήραν τον λόγο δύο Έλληνες ευρωβουλευτές. Ο Κώστας Αρβανίτης, που σχολίασε στη συνέχεια στο τουίτερ ότι η Ελένη Κωστοπούλου συγκίνησε και έπεισε με την παρουσία της  και ο Λευτέρης Αλαβάνος από το ΚΚΕ, που στήριξαν και οι δύο το αίτημα να παραπεμφθεί η υπόθεση στην επιτροπή LIBE, ενώ σημαντική ήταν και η θετική τοποθέτηση του αντιπροέδρου του ευρωκοινοβουλίου, Μαρκ Άγκελ, που επιδεικνύει ιδιαίτερη ευαισθησία για τα ζητήματα της προστασίας των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων και έχει φροντίσει να ενημερωθεί εκτενώς για το θέμα.

Μετά τη δευτερολογία της μητέρας του Ζακ το κλίμα είχε αλλάξει. Δεν ξέρω αν και κατά πόσο έπαιξε ρόλο η ομιλία της Ελένης Κωστοπούλου και ιδίως η δευτερολογία της, που καταχειροκροτήθηκε (το γεγονός είναι σπάνιο, όπως μου περιέγραφαν μετά), αλλά η τελική απόφαση ήταν θριαμβευτική. Η φράση της «αν δεν μπορείτε να κάνετε κάτι, γιατί είστε εδώ;» έχει ήδη διαβαστεί και κυκλοφορήσει μετά την ομιλία της.

Όλα αυτά συνέβαιναν την ώρα που στην Αθήνα συζητιόταν η πρόταση μομφής για το ζήτημα των παρακολουθήσεων, σε ένα κλίμα ολοένα και μεγαλύτερης αδιαφορίας όχι μόνο για το δίκιο, αλλά ακόμη και για την πιο στεγνή, νομικίστικη εκδοχή της δικαιοσύνης. 

Όλο και πιο συχνά σκέφτομαι ότι το γεγονός πως προσφεύγουμε σε ευρωπαϊκούς θεσμούς διότι η ελληνική δικαιοσύνη έχει αποτύχει, φέρνει στον νου στιγμές μιας πολύ πιο μαύρης εποχής της ιστορίας της χώρας μας. Δεν μου αρέσουν αυτές οι συγκρίσεις, αλλά παρακολουθώντας το έργο μερικών τέτοιων επιτροπών, όπως συνέβη και με την επιτροπή PEGA, νιώθεις ότι μια στοιχειώδης θεσμική προσήλωση αυτή τη στιγμή ξαφνικά λογίζεται για επαναστατική πράξη. Με δεδομένο ότι υπήρξε προκλητική αστυνομική ατιμωρησία και ότι στο Εφετείο μπορεί μόνο να βελτιωθεί, όχι να χειροτερεύσει η θέση των καταδικασθέντων, αυτή τη στιγμή η προσφυγή στην κρίση ευρωπαϊκών θεσμών είναι μια λύση. 

Μια συζήτηση με τους γονείς του Ζακ

Λίγο αργότερα, καθίσαμε σε έναν διάδρομο του Ευρωκοινοβουλίου που έχει θέσεις για δημοσιογράφους (για την ακρίβεια, πρόκειται για τη γέφυρα Κωνσταντίνου Καραμανλή)  και μιλήσαμε με τους γονείς του Ζακ. Ξεκινήσαμε από την υπόθεση της ημέρας, τη συζήτηση στην Επιτροπή Αναφορών, αλλά ρώτησα πράγματα που δεν είχα ρωτήσει ποτέ, παρότι έχουμε μιλήσει δεκάδες φορές στη δίκη. Εγώ δεν γνώρισα τον Ζακ. Είχαμε κοινούς φίλους, αλλά δεν τον είχα συναντήσει ποτέ. Οι γονείς του μίλησαν για κάτι που είχα αρχίσει να καταλαβαίνω αλλά δεν είχα ποτέ συζητήσει. Ο Ζαχαρίας ήταν το παιδί τους. Ο Ζακ ήταν ένας άλλος άνθρωπος, ΛΟΑΤΚΙ ακτιβιστής που δεν μοιραζόταν αυτό το κομμάτι της δημόσιας ζωής του με τους γονείς του, αλλά που δεν μπορεί και να χωριστεί με στεγανά. Κάτι από όλα τα χαρακτηριστικά ενός παιδιού σώζεται στον κοινωνικό εαυτό, αυτόν που πολύ συγκινητικά μας λέει η μητέρα του ότι τον γνώρισαν περισσότερο μετά τον θάνατο του, μέσα από τους φίλους του.

Ο πατέρας του για το ρατσιστικό κίνητρο: 

«Όταν χτυπάς έναν άνθρωπο λες κι έχεις χιλιάδες προηγούμενα μαζί του, και στην ουσία δεν ξέρεις ούτε το όνομά του,  τότε τι είναι πίσω από αυτό; Ποιος μπορεί να μου δώσει μία εξήγηση ότι δεν είναι ρατσιστικό; Μπορείς καλοπίχερα να χτυπήσεις έναν άνθρωπο που δεν σου έχει κάνει τίποτα; Να του πατάς το κεφάλι κάτω; Να τον κλωτσάς και το κεφάλι του να χτυπάει στα σπασμένα τζάμια και να μην τον γνωρίζεις;»

Οι γονείς του για τον αγώνα που δίνουν τώρα στο όνομα του Ζακ: 

«-Δεν ξέρω από κει πάνω που είναι αν θα βλέπει τον αγώνα που κάνουμε. Θα χαίρεται. 

-Δεν μπορούμε να σταματήσουμε, είμαστε οι συνεχιστές της φωνής του. Το νιώθουμε υποχρέωσή μας, εφόσον έκλεισαν τη δική του φωνή, του πήραν τη δική του φωνή, θα πρέπει τώρα να φωνάζουμε εμείς γι’ αυτόν. Είναι δική μας υποχρέωση και υποχρέωση και των αδερφών του, γιατί και αυτοί παλεύουν μαζί μας, και όλων των ανθρώπων που τον ήξεραν, είμαστε οι συνεχιστές του. Στέλνουμε αυτό το μήνυμα. Ότι πρέπει η δικαιοσύνη να τιμωρήσει αυτά τα περιστατικά, να βάλει φρένο».

Ο Ζακ είναι σήμερα σύμβολο μιας αδικίας που περιμένει επανόρθωση. Αυτό κρατώ από το κλείσιμο στη συζήτηση μας, όταν και οι δύο γονείς του μας έλεγαν ότι όσο ζουν θα συνεχίσουν τον αγώνα του για δικαιοσύνη και θα μεταφέρουν τη φωνή του. 

Δείτε τη συνέντευξη που έγινε αμέσως μετά τη συζήτηση στην Επιτροπή Αναφορών στο Ευρωκοινοβούλιο, εδώ: 

Πηγή: thepressproject.gr

Η Ζανέλ στο Νομισματικό μουσείο

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου

Σε μία ξεχωριστή βραδιά, την Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου, στον πανέμορφο κήπο του Νομισματικού Μουσείου, μας προσκαλεί η Ζανέλ με ερωτικά κυρίως τραγούδια με ρετρό αλλά και ταυτόχρονα δροσερή διάθεση!

Το υπέροχο πρόγραμμά της αποτελεί ένα αφιέρωμα στα highlights της εποχής του ελαφρού τραγουδιού και στους μεγάλους δημιουργούς, από τον Γιάννη Σπάρτακο και τον Γιώργο Μουζάκη μέχρι τον Μίμη Πλέσσα και τον Μάνο Χατζιδάκι, αλλά και στις μεγάλες ερμηνεύτριες που το χαρακτήρισαν, όπως η Κλειώ Δενάρδου, η Ζωή Κουρούκλη, η Γιοβάννα, η Τζένη Βάνου κ.ά. 

Παράλληλα θα μας παρουσιάσει το καινούργιο της τραγούδι με τίτλο «Ρομάντζο» σε στίχους και μουσική της Πέννυς Μπαλτατζή αλλά και τα προηγούμενά της τραγούδια “Μια φορά αγαπάμε” (Αντώνης και Δημήτρης Παπαβομβολάκης),  “Μη μου πεις τίποτα” (διασκευή, Μίμης Πλέσσας – Κώστας Πρετεντέρης) και “Η Λαίδη και ο Αλήτης” (Αντώνης και Δημήτρης Παπαβομβολάκης).

Είσοδος:

Ώρα έναρξης: 21.00
Απαραίτητη η κράτηση θέσεων
Τηλέφωνο για κρατήσεις: 210 3610067

Νομισματικό Μουσείο, Πανεπιστημίου 12, Αθήνα

e.nma.garden@gmail.com

Ένα αρχαίο ρωμαϊκό άγαλμα που απεικονίζει τον μυθολογικό ήρωα Ηρακλή ανακαλύφθηκε κατά τη διάρκεια επισκευών στο αποχετευτικό σύστημα κάτω από ένα πάρκο στη Ρώμη.

Το άγαλμα, το οποίο προφανώς χρονολογείται από τη ρωμαϊκή αυτοκρατορική περίοδο (27 π.Χ. έως 476 μ.Χ.), αναδύθηκε από το έδαφος γύρω στο 2ο μίλι κατά μήκος της αρχαίας Αππίας Οδού, του φημισμένου ιστορικού δρόμου.

Το Appia Antica Park ανέφερε στο Facebook ότι η περιοχή «μας επιφύλασσε μια μεγάλη έκπληξη: ένα μαρμάρινο άγαλμα σε φυσικό μέγεθος το οποίο, λόγω της παρουσίας της λεοντής που καλύπτει το κεφάλι του, μπορούμε σίγουρα να αναγνωρίσουμε ως μια φιγούρα που αντιπροσωπεύει τον Ηρακλή”.

Πηγή: The Guardian

Η ανακάλυψη έγινε κατά τη διάρκεια εργασιών επισκευής σε ορισμένους σωλήνες αποχέτευσης που είχαν καταρρεύσει, προκαλώντας χάσματα και κατολισθήσεις.

Οι ανασκαφές έφτασαν σε βάθος 20 μέτρων και έγιναν με την παρουσία αρχαιολόγων, αφού όλη η πόλη είναι ένα… μουσείο και σε κάθε είδους ανασκαφές, για οποιοδήποτε λόγο, πάντα είναι κι εκείνοι παρόντες.

Τον Νοέμβριο του περασμένου έτους, ένα «εξαιρετικό» πλήθος από χάλκινα αγάλματα, ανακαλύφθηκε σε ένα δίκτυο λουτρών που χτίστηκαν από τους Ετρούσκους στην Τοσκάνη.

Τα 24 μερικώς βυθισμένα αγάλματα, τα οποία χρονολογούνται πριν από 2.300 χρόνια και έχουν χαιρετιστεί ως το πιο σημαντικό εύρημα του είδους τους τα τελευταία 50 χρόνια, περιλαμβάνουν μια κοιμισμένη έφηβη που βρίσκεται δίπλα στην Υγεία, τη θεά της υγείας, η οποία έχει ένα φίδι τυλιγμένο γύρω από το χέρι της.

Δάφνες και Πικροδάφνες
Πολιτική κωμωδία
των Δημήτρη Κεχαΐδη και Ελένης Χαβιαρά

Σκηνοθεσία: Χρυσοβαλάντης Κωστόπουλος
Θέατρο Αλεξάνδρεια
Πρεμιέρα: Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2023

Υπόθεση του έργου
Ο Κώστας, ο Βασίλης ο Τάσος κι ο Αλέκος ζουν στην Τρίπολη. Παράλληλα με τα επαγγέλματά τους, είναι οι τοπικοί υποστηρικτές υποψήφιων βουλευτών της περιοχής. Μια χειμωνιάτικη βραδιά, λίγο καιρό μετά την Μεταπολίτευση, κατά τη διάρκεια προεκλογικής περιόδου βουλευτικών εκλογών, μαζεύονται στο σπίτι του Κώστα για να συζητήσουν για τις επερχόμενες εκλογές. Όλοι τους σχεδόν υποστηρίζουν κάποιον διαφορετικό υποψήφιο βουλευτή του ίδιου κόμματος. Συγκρούονται, θυμώνουν, βιαιοπραγούν ο ένας εναντίον του άλλου για να αποδείξουν την ανωτερότητα του υποψήφιου που υποστηρίζουν αλλά, κυρίως, για να ικανοποιήσουν το μεγαλομανές Φαντασιακό τους που ονειρεύεται κύρος, εξουσία και κοινωνική ανέλιξη.
Μέσα στο τοξικό περιβάλλον που σταδιακά δημιουργείται, αποκαλύπτονται κρυμμένα μυστικά του παρελθόντος που απειλούν να τινάξουν στον αέρα την ήσυχη ζωή τους και κυρίως την πολιτική τους καριέρα. Αόρατο και μυστηριώδες πρόσωπο αλλά με σημαίνοντα ρόλο, που θα διαταράξει ακόμα περισσότερο της ισορροπίες, αποδεικνύεται μια γυναίκα, η Νόρα.

Πολιτική ανυπαρξία, διαπλοκή, παραγοντισμός, πελατειακές σχέσεις, μικροπολιτικά συμφέροντα

Το έργο, γραμμένο το 1979, είναι υπόδειγμα θεατρικής προφορικότητας και γνησιότητας συμπεριφορών. Μια πολιτική κωμωδία που μιλά για δύσκολα θέματα: Βαθιά ριζωμένες νοοτροπίες μέσα στην ψυχή του Έλληνα, συναισθηματική ανηλικότητα που εκφράζεται μέσα από εξάρσεις του θυμικού και υποβάθμιση της λογικής, υπαρξιακές αυταπάτες, και όλα αυτά με τρόπο ευχάριστο και παιχνιδιάρικο για να μας θυμίσει τις μεγάλες αντιφάσεις της ελληνικής ψυχής. Δικαίως είναι ένα από τα έργα που παρουσιάζονται συχνά στη θεατρική σκηνή, από την στιγμή που παραστάθηκε για πρώτη φορά το 1979 στο θέατρο Τέχνης σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν.

Σκηνοθετικό σημείωμα
Η παράσταση προβάλλει τις σχέσεις των ρόλων μεταξύ τους και τις θεματικές του έργου μέσα από ένα διαρκές παιχνίδι στον σκηνικό χώρο, ένα παιχνίδι που όμως συχνά αποκτά σκοτεινές ποιότητες για να αντιπαραβάλλει στα μάτια μας και στα αυτιά μας το υγιές κομμάτι της κοινωνίας, που μοχθεί να μην εξαρτά την ευημερία του από ρουσφέτια και χατιριάκια κανενός. Μοχθεί να μορφωθεί, να εξελιχθεί, να πετύχει στόχους αξιοκρατικά, να βελτιώσει τον εαυτό του και την κοινωνία γύρω μας. Ένα παιχνίδι που αποκαλύπτει τις κενές φιλοδοξίες στη ψυχή των τεσσάρων αντιηρώων του έργου και δονεί τα σώματά τους.  Με τη δόνηση αυτή, ελάχιστα σκηνικά μέσα και μακριά από την ρεαλιστική σκηνογραφία, προβάλλει μπροστά στο κοινό η ψυχοσύνθεση του Έλληνα, που είναι ικανός την ίδια στιγμή για το χειρότερο αλλά και για το καλύτερο.
 
Ταυτότητα της παράστασης
Δάφνες και Πικροδάφνες
Πολιτική κωμωδία
Συγγραφείς: Δημήτρης Κεχαΐδης, Ελένη Χαβιαρά
Σκηνοθεσία: Χρυσοβαλάντης Κωστόπουλος
Σκηνογραφική επιμέλεια: Χρυσοβαλάντης Κωστόπουλος
Κοστούμια: Ζαφειρία Μαρμαρινού
Σχεδιασμός Φωτισμών: Zouan Kourtis
Φωτογραφίες: Θανάσης Τσόγκας, Αντώνης Κορακάκης
Ηθοποιοί: Θωμάς Μαυρογόνατος, Γεώργιος Ανδρουτσόπουλος, Κωνσταντίνος Καρακώστας, Χρυσοβαλάντης Κωστόπουλος
 
INFO
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ: κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 18.30
Από 28 Ιανουαρίου έως 19 Φεβρουαρίου 2023
Διάρκεια: 110 λεπτά
Εισιτήρια: 12 € (γενική είσοδος), 8 € (φοιτητικά-ομαδικά-ανέργων-ΑΜΕΑ), 5 € (ατέλειες ΣΕΗ)

ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ: 212 100 7079, 6944 89 84 82
EMAIL: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Θέατρο Αλεξάνδρεια
Σπάρτης 14, Πλατεία Αμερικής, 11252, Αθήνα

Οργή προκαλεί ένα περιστατικό απρόκλητης και αδικαιολόγητης αστυνομικής βίας κατα τη διάρκεια σύλληψης του Τάιρ Νίκολς στις ΗΠΑ.

Πιο συγκεκριμένα, μια ομάδα αστυνομικών του Τενεσί γρονθοκόπησε και κλώτσησε τον Τάιρ Νίκολς, καθώς εκείνος κείτεται στο έδαφος, φωνάζοντας τη μητέρα του, στις 7 Ιανουαρίου 2023.

Ο ξυλοδαρμός κατέληξε στο θάνατο του τρεις μέρες μετά. Η θανατηφόρα επίθεση κατά του Νίκολς φέρεται να εκτυλίχθηκε περίπου 80 μέτρα από το σπίτι της μητέρας του.

Βίντεο που αποτυπώνει το περιστατικό της θανατηφόρας αστυνομικής αυθαιρεσίας  δόθηκε στη δημοσιότητα σε τέσσερα μέρη από το αστυνομικό τμήμα του Μέμφις. Ενώ τα τραύματα του Νίκολς ήταν σαφώς σοβαρά και η φυσική του κατάσταση σε εμφανή πτώση, το βίντεο δείχνει ότι το ασθενοφόρο δεν έφτασε για περισσότερο από 20 λεπτά μετά τον άγριο ξυλοδαρμό.

Το περιστατικό ξεκίνησε όταν δύο αστυνομικοί του Μέμφις τον σταμάτησαν σε τροχονομικό έλεγχο.

“Βγες έξω από το αμάξι” είπε ένας από τους δολοφόνους του όταν ένας άλλος τον τράβηξε έξω από το όχημα με τη βία.

Ο Τάιρ Νίκολς απαντώντας πως δεν έκανε τίποτα, απειλήθηκε πως θα τον χτυπήσουν με τέιζερ ηλεκτροσόκ. Αφού έπεσε στο έφοδος μετά από λίγο άρχισε ο άγριος ξυλοδαρμός του.

Μετά τη δημοσιοποίηση του υλικού από το θανατηφόρο ξυλοδαρμό του Τάιρ Νίκολς από κρατικά όργανα ξεκίνησαν πορείες διαμαρτυρίας έναντι στην αστυνομική βία.

Διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν την Παρασκευή το βράδυ στο Μέμφις, για να απαιτήσουν δικαιοσύνη.

«Τι θα κάνετε», φώναζε διαδηλώτρια με τηλεβόα στο «πάρκο των μαρτύρων», στο κέντρο του Μέμφις, απευθυνόμενη στην αρχηγό της αστυνομίας της πόλης.

Εκείνο το απόγευμα, μερικές δεκάδες διαδηλωτές έκλεισαν οδικό άξονα της πόλης, προκαλώντας μποτιλιάρισμα, ενώ φώναζαν το σύνθημα: «χωρίς δικαιοσύνη δεν υπάρχει ειρήνη». Η πορεία συνεχίστηκε σε γέφυρα που ενώνει τις δυο όχθες του ποταμού Μισισιπή και έκλεισε την κυκλοφορία στις τέσσερις λωρίδες.

Το βίντεο από την κάμερα που ήταν προσαρτημένη σε έναν στύλο φωτισμού παρείχε την ευρύτερη -και πιο σπαρακτική- εικόνα του ξυλοδαρμού. Καθώς ο Νίκολς, ο οποίος φαινόταν με χειροπέδες, παρέμενε στο έδαφος, ένας αστυνομικός τον κλωτσούσε επανειλλημένα το κεφάλι του.

Καθώς πολλοί αστυνομικοί συγκρατούσαν τον Νίκολς, ο οποίος δεν φαινόταν να αντιστέκεται ή να τους απειλεί, ένας άλλος αστυνομικός τον χτύπησε επανειλημμένα με γκλομπ.

Λίγο αργότερα έσυραν το σώμα του Νίκολς σε ένα περιπολικό και τον έβαλαν να καθίσει στο πλάι. Κανένας από τους εμπλεκόμενους αστυνομικούς δεν φάνηκε να σταματά τον ξυλοδαρμό ή να τον βοηθά. Το βίντεο φαίνεται να δείχνει οκτώ αστυνομικούς να τριγυρνάνε γύρω του ενώ αυτός φαίνεται να είναι λιπόθυμος..

Παρόλο που στο βίντεο φαίνονται τουλάχιστον οκτώ άτομα,  μόνο πέντε από τους αστυνομικούς κατηγορήθηκαν για φόνο δευτέρου βαθμού, βαριά επίθεση, βαριά απαγωγή, υπηρεσιακή παράβαση και υπηρεσιακή καταπίεση για τον θάνατο του Νίκολς.

“Αν και καθένα από τα πέντε άτομα έπαιξε διαφορετικό ρόλο στο εν λόγω περιστατικό, οι πράξεις όλων τους είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο του Tyre Nichols και είναι όλοι υπεύθυνοι”, δήλωσε στους δημοσιογράφους την Πέμπτη ο Steve Mulroy, εισαγγελέας της κομητείας Shelby.