Μια παράσταση βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Θανάση Σκρουμπέλου
Πρεμιέρα: Δευτέρα 13 Μαρτίου
Μια παράσταση για τη ζωή και τα όνειρα των ανθρώπων που παγιδεύτηκαν στο μεταίχμιο της ιστορίας,
με φόντο την Αθήνα της δεκαετίας του ΄60.
«Ήταν οι μέρες που' χε ανοίξει στο Μεταξουργείο, η Χαβάη. Ένα υπόγειο, συνδυασμός ταβέρνας και Φολί Μπερζέρ, που' χε σεπαρέ κι αντί για γυναίκες σέρβιραν άντρες ντυμένοι γυναίκες. Φορούσαν φουρό και ξύριζαν τα πόδια τους κι είχαν φτιάξει βυζιά γυναικεία πάνω στα αντρικά στήθη τους.»
Εκεί, ανάμεσα στα πορνεία που μυρίζουν ντετόλ και πατσουλί, τα χαμόσπιτα που μπάζουν νερά και τα ιδιόμορφα καμπαρέ με τις πρώτες τραβεστί, ξετυλίγεται η ιστορία της μετεμφυλιακής Ελλάδας, μέσα από τα μάτια των ανθρώπων του περιθωρίου· ανθρώπων που την έζησαν και τη διαμόρφωσαν.
Ο Γαζούρης ή Λάζαρος με το υπερμέγεθες πέος που φέρνει την άνοιξη. Η Σαλώμη με τη μέση δαχτυλίδι που τη λέγαν Χαράλαμπο. Η Βουγιούκλω που μισεί το σουλούπι της και βάφει με οξυζενέ, τα μαλλιά της. Η Θέμις η καλύτερη μίμος της γυναικείας συμπεριφοράς. Η Φώτω, ένας καλοχτισμένος γεροδεμένος άντρας, ο μόνος που κράτησε το όνομά του και το ‘κανε κοριτσίστικο. Ο κυρ-Χρήστος, πρώην χίτης, που κάνει κουμάντο στη Χαβάη και τη μισή Αθήνα. Η Αριστέα που πλένει τα σεντόνια των πορνείων και εύχεται ο γιός της να μείνει αμόλυντος. Οι έφηβοι που γίνονται Λαμπράκηδες και μοιράζουν προκηρύξεις. Οι νταήδες και οι παρακρατικοί που περιμένουν να δουν που θα κάτσει η μπίλια της εξουσίας, για να διαλέξουν μεριά. Οι αμερικανοί στρατιώτες που θέλουν να περάσουν αχαλίνωτες νύχτες στην μπερδεμένη παραγκούπολη. Ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι που δολοφονείται μπροστά στα έκπληκτα μάτια της Τζάκι. Όλοι φτιάχνουν το βαθιά πολιτικό, ερωτικό, παθιασμένο και τραγικό σύμπαν του έργου που θα ολοκληρωθεί με την προβοκάτσια του ’64 και θα πνιγεί στο αίμα ενώ ο Έλβις Πρίσλεϊ θα τραγουδάει Μπλε καστόρινα παπούτσια σ’ ένα σαρανταπενταράκι.
O καθηγητής Dr. John Campbell, σε πρόσφατο βίντεό του, κάνει αναφορά στην παγκόσμια υπερβάλλουσα θνησιμότητα (1), συγκρίνοντάς την με τα στοιχεία του 2019 από το Our World In Data (2). Τα τρέχοντα στοιχεία, τα οποία βέβαια μεταβάλονται κάθε εβδομάδα, είναι εντυπωσιακά: Aυστραλία 9%, Καναδάς 3%, Δανία 30%, Αγγλία 20%, Φινλανδία 9%, Γαλλία 25%, Ουγγαρία 11%, Ιρλανδία 20%, Ολλανδία 37%, Νορβηγία 28%, Νεα Ζηλανδία 17%, Πολωνία 21%, Πορτογαλία 6%, Σκοτία 13%, Νότια Κορέα 18%, Σλοβακία 2%, Σουηδία 9%, Ελβετία 12%, Ταϊβάν 25%, ΗΠΑ 12%, Ηνωμένο Βασίλειο 9%.
Το φαινόμενο αυτό έχει αρχίσει και απασχολεί τα κοινοβούλια. Η υπερβάλλουσα θνησιμότητα στα παιδιά, μία αύξηση του 700-1600% ήταν αντικείμενο ερώτησης στο Ευρωκοινοβούλιο προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τον Σεπτέμβριο του 2022 (3). Η σύνδεση μεταξύ των συγκεκριμένων εμβολίων και της υπερβάλλουσας θνησιμότητα, συζητήθηκε επίσης στο Κοινοβούλιο του Ηνωμένου Βασιλείου (4). Στην Αυστραλία, τους πρώτους 7 μήνες του 2022, παρατηρήθηκε υπερβάλλουσα θνησιμότητα της τάξης του 17,3% και βουλευτής του Κοινοβουλίου ζήτησε πλήρη διερεύνηση (5).
Από τα στοιχεία που αναφέρει ο Dr. Campbell, αρνητικό νούμερο, δηλαδή 4% λιγότερους θανάτους από την αντίστοιχη περίοδο του 2019, έχει η Ρουμανία. Μεσοσταθμικά για όλο το 2022, η αύξηση είναι μόλις 1,41%. Ενδιαφέρον στατιστικό στοιχείο είναι η σχετικά χαμηλή εμβολιαστική κάλυψη με τα εμβόλια του covid: μέχρι τον Ιούνιο του 2022, μόλις το 41,2% των Ρουμάνων είχε κάνει έστω και μία δόση, και τα στοιχεία δεν αναμένεται να είναι πολύ διαφορετικά στις αρχές του 2023 (6) (7). Ο αντίστοιχος μέσος όρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι 75,13% (8).
Από την ίδια πηγή δεδομένων του Our World In Data, η Ελλάδα εμφανίζει 7,2% υπερβάλλουσα θνησιμότητα το 2020, πρώτη χρονιά του covid, που συνοδεύτηκε με αυξημένη θνησιμότητα, η οποία εκτοξεύεται στο 18,6% το 2021, πρώτη χρονιά του προγράμματος εμβολιασμών αλλά και επίσης αυξημένης θνησιμότητας λόγω covid, όμως παραμένει υψηλή στο 15,5% το 2022 (9), ενώ επικρατεί η μετάλλαξη Όμικρον, που εμφανίζει παγκοσμίως χαμηλή θνησιμότητα.
Ποιό είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό των ετών 2021 και 2022, που λείπει από το 2020; ο εμβολιασμός με τα εμβόλια covid. Στην Ελλάδα, το 74% έχει ολοκληρώσει τουλάχιστον ένα πρωτόκολλο εμβολιασμού και το 76% έχει κάνει ένα τουλάχιστον εμβόλιο (10).
Ανάμεσα στα στοιχεία του Dr.Campbell, εντύπωση κάνει η τρέχουσα υπερβάλλουσα θνησιμότητα στη Γερμανία: 43%, με αυξητική τάση (11). Να σημειώσω βέβαια ότι η μεσοσταθμική αύξηση για το 2022 ήταν 15%, η οποία είναι και πάλι παράδοξα υψηλή. Οι πανεπιστημιακοί καθηγητές Prof. Christof Kuhbandner και Prof. Matthias Reitzner, δημοσίευσαν πρόσφατα μία μελέτη σχετικά για την υπερβάλλουσα θνησιμότητα στην Γερμανία μεταξύ 2020-2022 (12). Ο Dr. Josh Guetzkow, λέκτορας εγκληματολογίας στο πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ, αξιολόγησε τα πιο σημαντικά στοιχεία της μελέτης των δύο καθηγητών και τα παρουσίασε (13). Σταχυολογώ σημαντικά αποσπάσματα από την παρουσίαση, με κάποια δικά μου σχόλια.
Είναι αρχικά ενδιαφέρον να εξετάσουμε την υπερβάλλουσα θνησιμότητα από τον Νοέμβριο του 2020 έως τον Μάρτιο του 2021, όταν υπήρξε ένα ισχυρό κύμα COVID στην αλλαγή του έτους (ιδίως στις ηλικίες 60-79 και 80+, όπως φαίνεται στο διάγραμμα 1).
Από τον Σεπτέμβριο του 2021 και μετά, η υπερβάλλουσα θνησιμότητα αρχίζει να είναι υψηλότερη από τον αριθμό των θανάτων από COVID, και το 2022 ( με την εξαίρεση των πρώτων μηνών), η υπερβάλλουσα θνησιμότητα εκτοξεύεται στα ύψη, ενώ ο αριθμός των θανάτων από COVID μειώνεται σταδιακά, όπως φαίνεται στο διάγραμμα 2.
Από την άλλη πλευρά, ο παραλληλισμός μεταξύ της καμπύλης υπερβάλλουσας θνησιμότητας και της καμπύλης εμβολιασμού είναι εντυπωσιακός. Όπως φαίνεται στο διάγραμμα 3, η υπερβολική θνησιμότητα αυξάνεται παράλληλα με την αύξηση του αριθμού των πρώτων εμβολιασμών.
Ακριβώς καθώς μειώνεται ο αριθμός των πρώτων εμβολιασμών, αρχίζει επίσης να μειώνεται η υπερβάλλουσα θνησιμότητα, αλλά όχι πολύ, επειδή αυξάνεται ταυτόχρονα ο αριθμός των δεύτερων εμβολιασμών. Και ακριβώς με την κορύφωση των δεύτερων εμβολιασμών, η υπερβάλλουσα θνησιμότητα φτάνει επίσης στην κορύφωσή της, για να μειωθεί στη συνέχεια ακριβώς παράλληλα με τους δεύτερους εμβολιασμούς. Με την έναρξη του τρίτου εμβολιασμού, παρατηρείται παράλληλη αύξηση της υπερβάλλουσας θνησιμότητας, και ακριβώς καθώς μειώνονται οι τρίτοι εμβολιασμοί, μειώνεται και η υπερβάλλουσα θνησιμότητα.
Φυσικά, η συσχέτιση δεν σημαίνει απαραίτητα αιτιώδη συνάφεια. Αλλά ένα τέτοιο μοτίβο θα ήταν αναμενόμενο, εάν ο εμβολιασμός ως ανεπιθύμητη παρενέργεια αυξάνει τον αριθμό των απροσδόκητων θανάτων.
Ήδη από το 2021 και ιδίως με την έναρξη του προγράμματος εμβολιασμού τον Απρίλιο, είχε γίνει φανερό ότι παρατηρείται υπερβολική θνησιμότητα, κυρίως στις μεσαίες ηλικιακές ομάδες (διάγραμμα 1- πίνακας 1).
Η τάση αυτή συνεχίστηκε το 2022, ιδίως στην ηλικιακή ομάδα 15-29 ετών. Τον Δεκέμβριο του 2022, 22,5% περισσότεροι άνθρωποι πέθαναν σε αυτή την ηλικιακή ομάδα από ό,τι αναμενόταν. Παρόμοια εικόνα παρατηρείται στις ηλικιακές ομάδες 30-49 και 60-79. Και ακόμη και στην ηλικιακή ομάδα 80+, όπου αρχικά οι φάσεις υπερβάλλουσας θνησιμότητας αντισταθμίζονταν πάντα από επόμενες φάσεις ελλείμματος θνησιμότητας, αυτό άλλαξε το 2022. Και εκεί στη συνέχεια παρατηρείται μια ανησυχητική σταθερή αύξηση μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου 2022.
Η ήδη γνωστή μαζική μείωση του αριθμού των γεννήσεων ζώντων παιδιών κατά το πρώτο τρίμηνο του 2022 – ακριβώς εννέα μήνες μετά την έναρξη της εκστρατείας εμβολιασμού – φαίνεται στο διαγραμμα 4, και η οποία συνεχίζεται και σήμερα.
Το τρίτο τρίμηνο του 2022 γεννήθηκαν ζωντανά 14.500 λιγότερα παιδιά από ό,τι κατά μέσο όρο τα προηγούμενα έτη 2019-2021. Η πορεία της θνησιγένειας (τοκετοί νεκρών εμβρύων) είναι επίσης εντυπωσιακή, αλλά και διαφορετική. Παρατηρείται μια ξαφνική αύξηση το δεύτερο τρίμηνο του 2021 στο 9,4% (έναρξη των εμβολιασμών), η οποία συνεχίζεται και φτάνει στο 19,6% το τέταρτο τρίμηνο του 2021.
Ευτυχώς η τρέλα της εκστρατείας των εμβολιασμών με τα συγκεκριμένα “εμβόλια” έχει πιάσει πάτο (14). Έχει γίνει αντιληπτή πλέον από την πλειοψηφία του κόσμου, που έχει σταματήσει να τρέχει να εμβολιαστεί, τόσο η αναποτελεσματικότητα αυτών των ενέσεων, όσο και η επικινδυνότητά τους. Καιρός ήταν. Καιρός είναι επίσης οι επιστήμονες στο χώρο της Ιατρικής (και όχι μόνο αυτοί), που έχουν αντιληφθεί την αλήθεια, να αρχίσουν να εκφράζουν επίσημα την αντίθεσή τους. Έχουν χρέος απέναντι στον όρκο που έχουν κάνει και στην ανθρωπότητα. Να πράξουν, όπως έκανε ο γνωστός καρδιολόγος Asheem Μalhotra (15), που έχασε τον πατέρα του από τα εμβόλια αυτά και παρότι είχε κάνει και εκείνος 2 δόσεις εμβολίου, ξεκίνησε εκστρατεία εναντίον τους.
ΥΓ. Πρόσφατα, στα πλαίσια της εκστρατείας του Children Health Defense, ”Κάτω τα Χέρια από τα Παιδιά μας” (16), παρουσιάσαμε διαδικτυακά μαζί με τη συνάδελφο παιδοχειρουργό Βασιλεία Σουλεϊμάνοβα, στοιχεία για τους κινδύνους και τις βλάβες από αυτά τα εμβόλια με έμφαση στα παιδιά. Η παρουσίασή μου, 15 λεπτών βρίσκεται σε βίντεο σε ιστοσελίδα του Rumble (17). Να θυμίσω επίσης οτι υπάρχει η επιστολή (18) από τους Σκεπτόμενους Γονείς και Ενεργούς Πολίτες, σε σχέση με τους εμβολιασμούς των παιδιών με τα συγκεκριμένα “εμβόλια”, την οποία έστειλαν σε όλους τους αρμόδιους φορείς (Ελλάδα και εξωτερικό) και στην επιστημονική κοινότητα της χώρας μας, καθώς και σε όλες τις οργανώσεις που αφορούν τα παιδιά. Οι Γονείς επιβεβαιώθηκαν στους προβληματισμούς τους και μέσα από τα ερωτήματα αποκαλύπτονται αλήθειες, την ίδια στιγμή που οι ειδικοί διαψεύστηκαν. Για αυτό είναι σημαντική η διάδοση του δημοσίου καλέσματος. Πρέπει όλοι να την στηρίξουν. Είναι μια μεγάλη προσπάθεια για τα παιδιά μας και όχι μόνο για αυτά.
Παράταση παραστάσεων, από τις 27 Φεβρουαρίου έως τις 4 Απριλίου
Νέες ημέρες και ώρες: Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00
Λόγω της μεγάλης ανταπόκρισης του κοινού, παρατείνονται οι παραστάσεις, από τις 27 Φεβρουαρίου έως τις 4 Απριλίου, για τον Αφανισμό, το τελευταίο μυθιστόρημα του Τόμας Μπέρνχαρντ που σκηνοθετεί και ερμηνεύει η Άννα Κοκκίνου στο Θέατρο Σφενδόνη. Νέες ημέρες και ώρες παραστάσεων, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00.
Ο Αφανισμός, ίσως εξαιτίας της ανελέητης σκληρότητάς του που εξωθείται στα άκρα, είναι σαν πνευματική διαθήκη που ο συγγραφέας αφήνει πίσω του. Στις μέρες μας ιδιαίτερα ακούγεται προφητικός ο λόγος του- μοιάζει γι’ αυτόν θέμα ζωής και θανάτου.
Τούτη τη φορά, ο Μπέρνχαρντ δεν κάνει τον απολογισμό των ανθρώπινων και καλλιτεχνικών του εμπειριών. Τις υποβάλλει σε μια ριζική αμφισβήτηση. Αφετηρία της αφήγησης είναι ο θάνατος σε αυτοκινητικό δυστύχημα, των γονιών και του αδελφού του ήρωα.
Ο χρόνος του μυθιστορήματος του Αφανισμού είναι ο χρόνος που κυλάει ανάμεσα στην είδηση του θανάτου και στην κηδεία των τριών νεκρών. Το χρόνο αυτό καταλαμβάνει ένας γιγαντιαίος μονόλογος γεμάτος αντιφάσεις, πληγές και τραύματα που ανοίγουν σε μια λιτανεία ενθυμήσεων. Ό,τι ψευτίζει και παραμορφώνει τον άνθρωπο ή την ιδέα που ο ίδιος έχει για τον κόσμο θα εξουδετερωθεί, θα εκμηδενιστεί — θα οδηγηθεί στον πλήρη αφανισμό.
Ο Αφανισμός είναι επίσης μια ευκαιρία να τακτοποιηθούν κάποιοι λογαριασμοί όχι μόνο με τη φιλοσοφία της ζωής στη σύγχρονη εποχήαλλά και με το σύστημα αξιών της. Για τον Μπέρνχαρντ όλα αυτά είναι υποκρισία, μια ψευδολογία που οδηγεί αθεράπευτα ολοένα σε νέα ψέματα.
Ο Αφανισμός προτείνει τη διάσωση της ανθρώπινης αλήθειας και αξιοπρέπειας επιχειρώντας έναν εξαγνισμό μέσω «μιας εξολόθρευσης», μέσω ενός ανεπίστροφου και άνευ όρων ακρωτηριασμού των πνευματικών ιστών που καταφαγώθηκαν από την αρρώστια.
Η Εφορεία Αρχαιοτήτων του Ισραήλ αποκάλυψε την Πέμπτη ένα μολυβένιο βλήμα σφεντόνας από την ελληνιστική περίοδο που φέρει πάνω του μια ελληνική επιγραφή με όρκο νίκης σε μάχη και πιθανώς να συνδέεται με την ιστορία της Χανουκά.
Σύμφωνα με τα ισραηλινά ΜΜΕ, το βλήμα 2.200 ετών, έχει μήκος 4,4 εκατοστά. Ανασκάφηκε στην πόλη Γιαβνέ (σ.σ κατά τους ελληνορωμαϊκούς χρόνους, ήταν γνωστή ως Ιαμνία) και φέρει την επιγραφή «Νίκη του Ηρακλή και του Αρωνα», σε μια πιθανή απόπειρα εκφοβισμού του εχθρού.
«Δεν είναι απίθανο το βλήμα να σχετίζεται με τη σύγκρουση μεταξύ των Ελλήνων και των Ασμοναίων», δήλωσαν ο Πάμπλο Μπέτζερ και ο Δρ. Ντάνιελ Βάργκα, οι διευθυντές της ανασκαφής για λογαριασμό της Εφορείας Αρχαιοτήτων του Ισραήλ.
Ο Μπέτζερ είπε ότι βλήματα σαν αυτό «παρέχουν συγκεκριμένες αποδείξεις ότι μια τεράστια μάχη έλαβε χώρα εδώ (σ.σ στη Γιαβνέ) κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου». Η πόλη ήταν σύμμαχος των Ελλήνων την εποχή της εξέγερσης των Ασμοναίων τον 2ο αιώνα π.Χ. ενάντια στην κυριαρχία της αυτοκρατορίας των Σελευκιδών που κυβερνούσε ο Αντίοχος Δ′ Επιφάνης. Αποτέλεσμα της καταπιεστικής πολιτικής εξελληνισμού του Αντίοχου ήταν να ξεσπάσει η επανάσταση των Μακκαβαίων, η οποία θα οδηγούσε μετά από σκληρούς αγώνες στην ανεξαρτησία της Ιουδαίας.
Οι ερευνητές, ωστόσο, επισήμαναν ότι δεν είναι γνωστό σε ποιο πλαίσιο ακριβώς χρησιμοποιήθηκε η σφεντόνα και ότι δεν υπήρχαν πειστικές αποδείξεις ότι ανήκε σε Ελληνα στρατιώτη της ελληνιστικήςπεριόδου.
Σύμφωνα με την καθηγήτρια Γιούλια Ουστίνοβα του Πανεπιστημίου Μπεν Γκουριόν η οποία αποκρυπτογράφησε την επιγραφή, «το ζευγάρι των θεοτήτων Αουρών (σ.σ θεότητα των Χαναναίων) και Ηρακλής θεωρούνταν οι θεϊκοί προστάτες της Γιαβνέ κατά την ελληνιστική περίοδο. Η επιγραφή σε βλήμα σφεντόνας είναι η πρώτη αρχαιολογική μαρτυρία των δύο προστατών της πόλης. Μέχρι σήμερα, το ζευγάρι ήταν γνωστό μόνο από μια επιγραφή στο ελληνικό νησί της Δήλου».
TWITTER/DAFNA GAZIT/ISRAEL ANTIQUITIES AUTHORITY
«Tα μολυβένια βλήματα από σφεντόνες είναι γνωστά στον αρχαίο κόσμο, ξεκινώντας από τον πέμπτο αιώνα π.Χ., αλλά στο Ισραήλ βρέθηκαν λίγες μεμονωμένα βλήματα σφεντόνας που περιέχουν επιγραφές. Οι επιγραφές μεταφέρουν ένα μήνυμα συσπείρωσης για τους πολεμιστές με στόχο να ανυψώσει το ηθικό τους, να τρομάξουν τον εχθρό ή ένα κάλεσμα που έχει σκοπό να ενεργοποιήσει μαγικά την ίδια τη σφαίρα της σφεντόνας», είπε η Ουστίνοβα.
Αεροφωτογραφία του χώρου ανασκαφής στη Γιαβνέ
AMIR COHEN VIA REUTERS
Το έθιμο της αναγραφής μηνυμάτων ή συνθημάτων πάνω σε πυρομαχικά έχει επιβιώσει μέχρι τις μέρες μας. Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, τα αμερικανικά στρατεύματα ζωγράφισαν «Καλές διακοπές Χίτλερ» στις βόμβες που έριχναν πάνω σε γερμανικούς στόχους. Το 2001, μετά την επίθεση στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου, τα στρατεύματα των ΗΠΑ έγραψαν μηνύματα πάνω σε βόμβες που προορίζονταν για τον Οσάμα Μπιν Λάντεν.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ Τρίμηνο εργαστήρι δημιουργικής γραφής
με την Ειρήνη Δερμιτζάκη στην Καταπactή
Το άκρως επιτυχημένο σεμινάριο βιωματικής γραφής με εισηγήτρια την Ειρήνη Δερμιτζάκη επαναλαμβάνεται στην Καταπactή από την Τετάρτη 8 Μαρτίου και δίνει την ευκαιρία σε επίδοξους συγγραφείς να μάθουν πώς να δημιουργήσουν ολοκληρωμένους χαρακτήρες και σύνθετες πλοκές, να πειραματιστούν με διαφορετικά είδη γραφής και να δημιουργήσουν ιστορίες από προσωπικά τους βιώματα και αναμνήσεις.
Το σεμινάριο απευθύνεται σε ανθρώπους που τους αρέσει να αφηγούνται ιστορίες και επιθυμούν να δοκιμάσουν το ταλέντο τους σε ένα υποστηρικτικό και δομημένο περιβάλλον με την κατάλληλη καθοδήγηση και τα απαραίτητα εργαλεία και εφόδια.
Το σεμινάριο χωρίζεται στις εξής ενότητες
Ανακαλύπτοντας τον συγγραφικό εαυτό, καταγράφοντας αναμνήσεις, συναισθήματα, ημερολογιακή γραφή.
Τα βασικά κλειδιά της μικρής φόρμας, ρυθμός, πλοκή και ατμόσφαιρα στο διήγημα.
Γράφοντας διαφορετικά είδη λογοτεχνικής γραφής, ρεαλισμός, μαγικός ρεαλισμός, δυστοπία, λογοτεχνία του φανταστικού κ.ά..
Ανακαλύπτοντας τα θέματα που απασχολούν την ομάδα. Προσωπικό, κοινωνικό και πολιτικό στη δημιουργική γραφή.
Δημιουργικό μπλοκάρισμα και τεχνικές ξεκλειδώματος της δημιουργικότητας.
Επιλογή θέματος, συγγραφή διηγημάτων που θα διαμορφώσουν τη συλλογική έκδοση.
Η τέχνη της επιμέλειας, διορθώνοντας τον εαυτό μας
Δες το κείμενό σου να γίνεται βιβλίο
Η Καταπακτή, σε συνεργασία με τις εκδόσεις Εύμαρος, θέλοντας να δώσει βήμα σε νέους συγγραφείς, έχει ως στόχο τη δημιουργία και έκδοση ενός βιβλίου με διηγήματα που θα γράψουν οι συμμετέχοντες κατά τη διάρκεια του εργαστηρίου. Η συλλογή διηγημάτων «Χωρίς Ρεζέρβα» των συμμετεχόντων των περσινών εργαστηρίων κυκλοφορεί σε όλα τα ενημερωμένα βιβλιοπωλεία αλλά και on-line.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟΥ «Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ»
ΕΝΑΡΞΗ: Τετάρτη 8 Μαρτίου 2023
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ: Κάθε Τετάρτη 19:00 – 22:00
ΛΗΞΗ: Τετάρτη 31 Μαΐου 2023
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ-ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. Τ. 2169096448
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΕΙΡΗΝΗΣ ΔΕΡΜΙΤΖΑΚΗ
Η Ειρήνη Δερμιτζάκη σπούδασε Υποκριτική στην Ελλάδα και Κινηματογράφο στο Λονδίνο και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στη Δημιουργική Γραφή στο Πανεπιστήμιο Teeside της Αγγλίας. Έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις «Birdphobia», Space London Theatre (2016), «Superhero», Chelsea London Theatre (2017), «Ελευθερία και Ένωσις», Θέατρο Κρήτης (2021) και «Σσς! Η Αθήνα κοιμάται», Πολιτιστικό κέντρο Μελίνα Μερκούρη, με την υποστήριξη του Δήμου Αθηναίων (2022).
Τα θεατρικά της έργα «Ορνιθοφοβία» και «Αντζελέτα και Ετελβίνα», υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού της Βρετανίας, έχουν ανέβει σε θέατρα του Λονδίνου. Έχει βραβευτεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς στην Ελλάδα, Αγγλία και Αυστραλία. Έχει γράψει σενάρια για μικρού μήκους ταινίες και έχει εργαστεί στην τηλεόραση ως σεναριογράφος. Έχει, επίσης, εκδόσει τη συλλογή διηγημάτων «Αυτό που δεν γνωρίζω ακόμα» και το μυθιστόρημα «Γεννημένος Λούζερ» από τις εκδόσεις Εύμαρος (Β’ έκδοση 2022). Το έργο της «Μεφίστο»παρουσιάζεται αυτήν την περίοδο στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Έχει διδάξει δημιουργική γραφή σε Ελλάδα και Αγγλία, αλλά και ατομικά ως Creative Writing Mentor. Αυτή τη στιγμή συνεργάζεται με το Εθνικό Θέατρο στο στούντιο συγγραφής θεατρικού έργου της Εφηβικής Σκηνής.
Πληροφορίες – δηλώσεις συμμετοχής: Email: info@katapacti.gr T.: 216 80 96 448
Κορομηλά 19 - Αθήνα (Ν. Κόσμος)
Πανελλαδική απεργία, συγκέντρωση στην πλατεία Μαβίλη στις 08.30 το πρωί και πορεία προς το Μέγαρο Μαξίμου και το υπουργείο Υγείας διοργανώνει αύριο, Τετάρτη (22/2) η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία(ΠΟΕΔΗΝ).
Όπως γράφει ο Γιάννης Δεβετζόγλου στο News24/7, στην απεργία συμμετέχει και η Ενωση Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας και Πειραιά(ΕΙΝΑΠ), η οποία καλύπτει όλους τους γιατρούς που θα θελήσουν να παρευρεθούν.
«Η ΠΟΕΔΗΝ για άλλη μία φορά βρίσκεται στο δρόμο σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Δεν μας αρμόζει ένα Σύστημα Υγείας που οι πολίτες θα βάζουν το χέρι στην τσέπη, να αγοράζουν υπηρεσίες υγείας και δεν θα παρέχονται δωρεάν από το κράτος. Δεν μας αρμόζει ένα Σύστημα Υγείας που στα Νοσοκομεία θα κυριαρχούν οι εργολαβικοί εργαζόμενοι και οι εργαζόμενοι με ελαστικές μορφές απασχόλησης», σημειώνουν οι εργαζόμενοι στη διακήρυξη των αιτημάτων της απεργίας.
Η ΠΟΕΔΗΝ δηλώνει αποφασισμένη να μην επιτρέψει την απόλυση 6.000 εργαζομένων με συμβάσεις ορισμένου χρόνου (ΣΟΧ), οι οποίοι αποτελούν το 35% των εργαζόμενων στα νοσοκομεία και εάν απολυθούν θα μπει «λουκέτο» σε πολλά βασικά τμήματα.
Επίσης, ζητούν να επανέλθει η νομοθετική δυνατότητα στα νοσοκομεία να καλύπτουν τις ανάγκες στις υποστηρικτικές υπηρεσίες συνάπτοντας νέες συμβάσεις ΣΟΧ.
«Θα επανέλθουν οι εργολάβοι οι οποίοι προσφέρουν συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα και στοιχίζουν ακριβότερα στο Δημόσιο», σχολιάζουν και προσθέτουν: «Δεν μας αρμόζει ένα Σύστημα Υγείας που οι ασθενείς θα ταλαιπωρούνται επί ώρες στα επείγοντα των εφημερευόντων Νοσοκομείων λόγω ελλείψεων προσωπικού και λόγω έλλειψης οργανωμένης Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης. Δεν μας αρμόζουν νοσηλείες σε ράντζα. Από διαχρονικές ευθύνες έχουμε τα λιγότερα νοσοκομειακά κρεβάτια από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Λειτουργούν 3,5 κλίνες ανά 100.000 κατοίκους (συνολικά 35.000 κλίνες) όταν στις άλλες χώρες της Ευρώπης λειτουργούν 5,3 κλίνες ανά 100.000 κατοίκους».
«Δεν έβαλε πλάτη ο ιδιωτικός τομέας στην πανδημία»
Το Εθνικό Σύστημα Υγείας απέδειξε τον ανεκτίμητο και αναντικατάστατο ρόλο του την περίοδο της πανδημίας, αναφέρει η ΠΟΕΔΗΝ.
«Ο Ιδιωτικός Τομέας δεν έβαλε πλάτη. Με την νοσηλεία non covid περιστατικών αύξησαν κατά πολύ τα κέρδη τους. Δεν μπορεί λοιπόν οι Δημόσιες Δαπάνες υγείας να παραμένουν στο 5% του ΑΕΠ (Μ.Ο. χώρες Ευρώπης 7,5% του ΑΕΠ). Έτσι υποβαθμίζεται η ποιότητα των υπηρεσιών, ιδιωτικοποιείται το Σύστημα αργά αλλά σταθερά και οι πολίτες βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για αγορά υπηρεσιών υγείας».
Επί 10 ολόκληρα χρόνια δεν γίνονται αυξήσεις στις δημόσιες Δαπάνες Υγείας, αν και προαναγγέλονται, όπως λένε:
«Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές στα Νοσοκομείο υπερβαίνουν το 1δις ευρώ. Δεν υπάρχει δυνατότητα ανανέωσης, συντήρησης του εξοπλισμού και των υποδομών. Δεν επιτρέπεται να υπάρχουν καθυστερήσεις στην διακομιδή ασθενών λόγω έλλειψης διασωστών και ασθενοφόρων. Δεν επιτρέπεται να υπάρχουν εγκαταλελειμμένα παιδιά στα Παιδιατρικά Νοσοκομεία ή κοινωνικά περιστατικά στο Νοσοκομεία λόγω έλλειψης Προνοιακών Μονάδων και την ίδια ώρα να απολύονται 120 προνοιακοί επικουρικοί εργαζόμενοι που υπηρετούν άνω των πέντε ετών. Την ώρα που ασφυκτιούν οι προνοιακές μονάδες από τις ελλείψεις προσωπικού».
Ελλείψεις προσωπικού και μισθοί εργαζομένων
Τα Νοσοκομεία στενάζουν από τις ελλείψεις προσωπικού, λένε οι εργαζόμενοι. Υποφέρουν από τις συνεχείς παραιτήσεις και τις άγονες προκηρύξεις. Χιλιάδες είναι οι κενές οργανικές θέσεις.
«Αυτό οφείλεται στις δυσμενείς συνθήκες εργασίας στους πενιχρούς μισθούς και στην έλλειψη πολιτικής βούλησης να τεθούν όρια στη λειτουργία του ιδιωτικού τομέα. Δεν θα επιτρέψουμε την εφαρμογή του Νόμου που καταργεί την πλήρη και αποκλειστική απασχόληση των γιατρών στο σύστημα που είναι θεμελιώδης αρχή σύστασης του ΕΣΥ. Δεν θα επιτρέψουμε τη λειτουργία απογευματινών χειρουργείων επί πληρωμή. Δεν θα επιτρέψουμε την ιδιωτικοποίηση του Συστήματος».
Οι ήρωες του υγειονομικού πολέμου δεν είδαν καμία αναγνώριση από την πολιτεία, προσθέτουν οι εργαζόμενοι στο ΕΣΥ:
«Οι μισθοί μας καθηλωμένοι. Πληρωνόμαστε με το μισθολόγιο που συστήθηκε το 2015 (Ν. 4354/2015) που πάγωσε την μισθολογική εξέλιξη για δύο χρόνια άνοιξε την ψαλίδα των εισαγωγικών κλιμακίων των κατηγοριών Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης με την ΔΕ και την ΥΕ κατηγορία και η μισθολογική προαγωγή στα κλιμάκια για τους ΔΕ και ΥΕ είναι ανά τρία έτη εν αντιθέσει με τις ΠΕ και ΤΕ κατηγορίες που είναι ανά δύο έτη. Αυτά συντέλεσαν οι μισθοί των Υγειονομικών σε πολλές περιπτώσεις να είναι χαμηλότεροι ή κοντά στον κατώτατο μισθό του ανειδίκευτου εργάτη (στον ιδιωτικό τομέα λαμβάνουν 14 μισθούς ενώ στο Δημόσιο 12 μισθοί κατ έτος λόγω περικοπής Δώρων εορτών και επιδόματος αδείας). Η ακρίβεια στα ύψη», λένε.
Επίδομα επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας
Ως προς την αύξηση του επιδόματος επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας, μεγάλο ποσοστό του προσωπικού εξαιρέθηκε από την διεύρυνση του επιδόματος αυτού, λέει η ΠΟΕΔΗΝ και προσθέτει ότι πολλοί δεν λαμβάνουν καμία αύξηση ή λαμβάνουν αυξήσεις κατώτερες του αναμενόμενου.
«Το Νοσηλευτικό Προσωπικό που λαμβάνει τώρα επίδομα 150 ευρώ αυξάνεται σε 200 ευρώ. Θα μπορούσε η αύξηση να είναι μεγαλύτερη για να ανταποκρίνεται στην προσπάθεια που καταβάλλει καθημερινά. Αποκλείστηκαν ειδικότητες, όπως Διοικητικό και άλλα επαγγέλματα που ανήκουν στην Ιατρική Υπηρεσία. Χωρίς κανένα επιστημονικό κριτήριο. Διαχωρίστηκαν φορείς που κάνουν την ίδια δουλειά. Ουδείς υπάλληλος των Νοσοκομείων, της Πρόνοιας, των Κέντρων Υγείας, του ΕΚΑΒ, οποιασδήποτε ειδικότητας είναι εκτός επικινδυνότητας και ανθυγιεινότητας. Και όμως ξεχάστηκαν!!! Η πανθομολουγουμένη ένταξη στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα (ασφαλιστικά) δεν νομοθετήθηκε παρά το θετικό πόρισμα της Επιτροπής Μπεχράκη που σύστησε το ίδιο το Υπουργείο Εργασίας και παραμένει ανενεργό στα συρτάρια του υπουργείου Εργασίας», καταλήγουν οι εργαζόμενοι στο ΕΣΥ.
Ο Μανώλης Φάμελλος στη Μουσική Σκηνή Papagalos
στη Θεσσαλονίκη
Σάββατο 4 Μαρτίου 2023
Κι ενώ ο κόσμος χάνεται, ο Μανώλης Φάμελλος συνεχίζει να ελπίζει πως αυτός με κάποιον μαγικό τρόπο, μέσω της μουσικής θα την γλυτώσει…
Έτσι επιστρέφει με τα βαρέα κι ανθυγιεινά τραγούδια του, τις ακατάληπτες αφηγήσεις που τα συνοδεύουν, τις κιθάρες του και όλα τα παρελκόμενα για ένα και μοναχικό τυφλό ραντεβού στη μουσική σκηνή Papagalos, στη Θεσσαλονίκη το Σάββατο 4 Μαρτίου.
Τις ελπίδες του για την επιτυχία που κάποτε επιτέλους θα ‘ρθει, στηρίζει στο γεγονός πως στην ουσία σήμερα περισσότερο από ποτέ, ακόμα και το πλέον πολιτισμένο κοινό ευφραίνεται και από μέσα του γελά με τα παθήματα του άλλου, ιδιαίτερα αν αυτός φέρει τον (έτσι κι αλλιώς πια ξεχειλωμένο όσο δεν πάει) τίτλο του καλλιτέχνη. Εκεί που απέτυχε λοιπόν να συγκινήσει, τώρα με τα ίδια μέσα αποπειράται να διασκεδάσει.
Όπως και να έχει, τώρα πια που τα τζιτζίκια επιτέλους σώπασαν, οι μάσκες έπεσαν και ο τελευταίος δίσκος «Η ζωή ήταν σήμερα» επανακυκλοφορεί δριμύτερος σε βινύλιο, ήρθε ο καιρός να μιλήσουμε πρόσωπο με πρόσωπο υπό το φως των κεριών.
Την ίδια ώρα που βρίσκεται σε εξέλιξη μία νέα ποινική έρευνα για ανθρώπους που επέζησαν από την φωτιά στο Μάτι με σοβαρά εγκαύματα οι οποίοι δεν είχαν καταθέσει στις Αρχές, το Δημόσιο άσκησε έφεση κατά της απόφασης της Διοικητικής Δικαιοσύνης που όρισε ποσό αποζημίωσης ύψους 300 χιλιάδες ευρώ σε πέντε συγγενείς 77χρονης που κάηκε στην φονική πυρκαγιά ως αποζημίωση για την ψυχική οδύνη που υπέστησαν από λάθη και παραλείψεις υπηρεσιών του κράτους.
Η νέα εισαγγελική έρευνα έχει ξεκινήσει μετά από αποστολή στην Εισαγγελία Πρωτοδικών από τον εισαγγελέα Έδρας του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου που δικάζει την υπόθεση της τραγωδίας στο Μάτι Παναγιώτη Μανιάτη, λίστας θυμάτων -εγκαυματιών οι οποίοι δεν είχαν καταθέσει ποτέ στις Αρχές και εμφανίστηκαν στο Δικαστήριο.
Για το σκέλος αυτό της υπόθεσης διατάχθηκε άμεσα προκαταρκτική εξέταση και ήδη έχουν αρχίσει να καλούνται σε κατάθεση οι άνθρωποι που υποδείχθηκαν από τον κ. Μανιάτη. Με το τέλος της έρευνας θα κληθούν ως ύποπτοι σε εξηγήσεις οι αρμόδιοι και στην συνέχεια θα κριθεί η περαιτέρω ποινική πορεία της υπόθεσης.
Ωστόσο αυτή είναι η μία πλευρά της υπόθεσης που επί πέντε χρόνια απασχολεί την ποινική Δικαιοσύνη. Η άλλη πλευρά που αφορά τις αποζημιώσεις που διεκδικούν άνθρωποι οι οποίοι από την μία στιγμή στην άλλη έχασαν αγαπημένους τους και περιουσίες φαίνεται πως προχωρά αργά και με απόλυτη τήρηση των διαδικασιών που προβλέπονται σε κάθε αστική διαφορά του Δημοσίου με ιδιώτη.
Έτσι το Δημόσιο, λίγες ημέρες από την αναφορά του Πρωθυπουργού από την Βουλή στην τραγωδία και την επίσκεψη του με τον απερχόμενο Κύπριο πρόεδρο στο Μάτι, άσκησε έφεση κατά της απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου που επιδίκασε την πρώτη αποζημίωση για τον θάνατο 77χρονης στο Νέο Βουτζά. Το δικαστήριο με την απόφαση του (αριθμός 17030/2022 ) αναγνωρίζει ευθεία ευθύνη του δημοσίου που συνδέεται με τον θάνατο του θύματος και επιδικάζει χρηματική αποζημίωση λόγω ψυχικής οδύνης, σε πέντε συγγενείς μιας 77χρονης γυναίκας – θύματος ύψους 300.000 ευρώ με τους νόμιμους τόκους.
Οι συνήγοροι του Δημοσίου φαίνεται να επικαλούνται στην έφεση που ζητούν, συνολικά έξι λόγους , προκειμένου να πετύχουν μία κρίση που θα περιορίζει τις ευθύνες συγκεκριμένων υπηρεσιών. Αναφέρονται δε, σε “περιστατικό ανωτέρας βίας” για την πυρκαγιά που σάρωσε την Ανατολική Αττική.
Κατά το Δημόσιο, πρέπει να διενεργηθεί πραγματογνωμοσύνη -κάτι που αρνήθηκε το Διοικητικό πρωτοδικείο- προκειμένου να αναλυθούν ζητήματα ειδικών γνώσεων, όπως η «αιφνίδια μεταβολή του καιρού» και “η σπανιότητα και ιδιαιτερότητα της τόσο ραγδαίας αύξησης της έντασης των ανέμων σε τοπικό επίπεδο” με εντάσεις 10 και 11 μποφόρ, η οποία δημιούργησε “αντικειμενική αδυναμία πτήσης των εναέριων μέσων κατά τις απογευματινές ώρες του ένδικου δυστυχήματος λόγω καιρικών συνθηκών” και κατ’ ακολουθία “αντικειμενική αδυναμία κατάσβεσης του πύρινου μετώπου από τις εναέριες και επίγειες δυνάμεις λόγω της έντασης και του μεγέθους ,πλάτους, και ύψους της πυρκαγιάς”.
Το Δημόσιο επίσης τονίζει ότι το Πρωτοδικείο έσφαλε αποδεχόμενο τον ισχυρισμό των αντιδίκων του, πως το τραγικό αποτέλεσμα είναι απόρροια της έλλειψης εισήγησης για εκκένωση των πολιτών, καθώς κατά την έφεση, δεν προέκυψε από κανένα στοιχείο “ότι τυχόν εισήγηση του Πυροσβεστικού Σώματος για οργανωμένη προληπτική απομάκρυνση των κατοίκων θα μπορούσε χρονικά και τεχνικά να πραγματοποιηθεί και να ολοκληρωθεί πριν την έλευση του θερμικού κύματος που προηγείτο της φωτιάς, δηλαδή με ασφαλή και αίσια κατάληξη για τους κατοίκους”.
Τονίζει επίσης πως και αν δίνονταν εντολή για εκκένωση δεν είναι καθόλου σίγουρο πως η επιχείρηση θα μπορούσε να έχει επιτυχία: “Είναι βέβαιο ότι και στην περίπτωση αυτή τα κρατικά όργανα θα κατηγορούνταν για την εκκένωση, όπως σήμερα κατηγορούνται για την μη εκκένωση”.Όπως αναφέρεται : “δεν υπήρχε ασφαλές καταφύγιο για τον πληθυσμό εκτός από τις οικίες και τα κτίσματα τα οποία θα εκκενώνονταν” και με δεδομένο ότι δεν θα ήταν δυνατόν όλος ο πληθυσμός να χωρέσει στις ακτές.
Με την έφεση που ζητείται να ασκηθεί το Δημόσιο ισχυρίζεται πως τα μέτρα που ελήφθησαν ήταν “άκρας επιμέλειας” πλην όμως λόγω “του τεράστιου πλήθους των ταυτόχρονων εστιών φωτιάς που εκδηλωνόνταν σε διάφορα σημεία στην επίδικη περιοχή και λόγω της ταχύτητας εναέριας και επίγειας μεταφοράς καυτρών, δεν κατέστη δυνατή αντικειμενικά η αντιμετώπιση όλων των περιστατικών”.
Εξειδικεύοντας συγκεκριμένα στοιχεία , οι συνήγοροι του Δημοσίου επισημαίνουν πως τότε “δεν είχε υλοποιηθεί το σύστημα ειδοποίησης 112” ενώ σημειώνουν πως το Μάτι είναι χτισμένο με μικρές και δαιδαλώδεις οδούς, χωρίς ρυμοτομία και πολλά αδιέξοδα.
Κατά την άποψη που διατυπώνεται στο δικόγραφο του Δημοσίου, υπήρξε εκ μέρους των αρμόδιων φορέων του ενημέρωση τόσο υπηρεσιακή όσο και στους πολίτες για τον επικείμενο κίνδυνο, με δελτίο Τύπου της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας την προηγούμενη ημέρα της φωτιάς , δηλαδή στις 22 Ιουλίου 2018,τόσο για τον επικείμενο κίνδυνο (δελτίο τύπου ΓΓΠΠ της 22.07.2018) όσο και για τα μέτρα αντιμετώπισης του (οδηγίες δημοσιευμένες μέσω της ιστοσελίδας civilprotection και των ΜΜΕ) τα οποία σε πολλές περιπτώσεις δεν ακολουθήθηκαν, όπως η οδηγία «μην εγκαταλείπετε το κτίριο εκτός αν η διαφυγή σας είναι πλήρως εξασφαλισμένη”.
Ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου το Δημόσιο είχε ισχυριστεί ότι δεν υπάρχει αιτιώδης σύνδεση του θανάτου της 77χρονης με παραλείψεις της Πυροσβεστικής καθώς “η ίδια αποχώρησε πεζή, αυτοβούλως από την οικία της που, εν τέλει, παρέμεινε αλώβητη, οπότε εάν αυτή είχε παραμείνει εκεί, θα ήταν ασφαλής”.
Με την απόφαση τους οι δικαστές έκριναν τον ισχυρισμό αυτό απορριπτέο καθώς “η προσπάθεια του θύματος να αποχωρήσει από την οικία του, εν όψει του κινδύνου της εξελισσόμενης πυρκαγιάς αποτελεί ενέργεια αναμενόμενη, ιδίως εφόσον το πρόσωπο δεν είχε επαρκή πληροφόρηση για τον βαθμό του κινδύνου στον οποίον εκτίθεται”.
Σε δήλωση του ο πληρεξούσιος δικηγόρος της οικογένειας, Δημήτρης Σκύφτας, αναφέρει ότι το Δημόσιο ως εκ του νόμου έχει υποχρέωση ήγειρε έφεση κατά την αποζημιωτικής απόφασης και τονίζει:
“Στο εφετήριό του το ελληνικό Δημόσιο, πέραν των νομικών λόγων, επαναλαμβάνει τη θέση του ότι τα θύματα έχουν ποσοστό συνυπαιτιότητας λόγω της μη πληροφόρησής τους από τα ΜΜΕ ή από το διαδίκτυο (site πολιτικής προστασίας) για το πώς να αυτοπροστατευθούν.
Επιπροσθέτως το ελληνικό δημόσιο αναφέρεται εκ νέου στην «άναρχη» δόμηση της περιοχής και στην ύπαρξη αυθαιρέτων, καίτοι αυτά ήταν γνωστά στις Αρχές και στην προκειμένη περίπτωση δεν υπήρχε κανένα ζήτημα αυθαιρέτου κτίσματος.
Τέλος, κατά το ελληνικό δημόσιο, η επιδικασθείσα αποζημίωση από το Δικαστήριο, κρίνεται υπερβολική και επικουρικά ζητά τη μείωσή της.
Σημειώνω ότι η υπόθεση αυτή δεν έχει προσδιοριστεί ακόμα προς εκδίκαση ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου”.
Η Κρινιώ Νικολάου έχοντας ως εφόδια σημαντικές μουσικές σπουδές, αξιόλογη δισκογραφία αλλά και πολύχρονη εμπειρία πάνω στο πατάρι σε συνεργασίες με κορυφαίους ερμηνευτές και δημιουργούς (Γιάννης Σπανός, Κώστας Χατζής, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Δημήτρης Μητροπάνος, Σταμάτης Κραουνάκης, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Βαγγέλης Γερμανός και άλλοι) μας προτείνει μία μουσική βραδιά, την Κυριακή 5 Μαρτίου, στη νέα μουσική σκηνή CajadeMusica, με αγαπημένα τραγούδια από το ελληνικό και διεθνές ρεπερτόριο.
Τα κλασσικά των Τσιτσάνη, Καλδάρα, Χιώτη και άλλων μεγάλων συνθετών διασκευασμένα με τον δικό της τρόπο, οι ερωτικές παλιές και σύγχρονες μπαλάντες, τα αριστουργήματα των Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Σπανού και βέβαια οι δικές της προηγούμενες και καινούργιες δημιουργίες, όπως το κλασικό «Χατήρι» αλλά και το καινούργιο της «Χρώμα της σιωπής», συνθέτουν ένα ευφάνταστο μωσαϊκό μιας μουσικής βραδιάς και αξέχαστης εμπειρίας με τη φωνή μίας εξαιρετικής ερμηνεύτριας, της Κρινιώς Νικολάου!
Μαζί της θα είναι οι καταξιωμένοι μουσικοί Γιάννης Παπαδήμος στο βιολί, Νίκος Ταχτσίρης στο μπάσο και Σπύρος Παπανικόλας στην κιθάρα και στη φωνή, έχοντας πάντα ως βάση τις εξαιρετικές δεξιότητες στο πιάνο της Κρινιώς Νικολάου.
Κυριακή 5 Μαρτίου
Σινώπης 27 & Μιχαλακοπούλου, Αθήνα
Ώρα έναρξης: 21.00
Είσοδος: 12 €
Τηλέφωνο για κρατήσεις 6944 610061
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Η ιδιωτικότητα –που με τόση ευκολία απεμπολούμε για να πλοηγηθούμε άμεσα κι απρόσκοπτα στον κυβερνοχώρο, ενώ συνήθως την ξεχνάμε στον κόσμο των social media– είναι ένα δικαίωμα. Δικαίωμα που διασφαλίζει την ελευθερία της έκφρασης και που το σύγχρονο κανονιστικό δημοκρατικό πλαίσιο προσπαθεί να προστατέψει. Όμως οι διαδικτυακές εταιρείες εξακολουθούν να συλλέγουν δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα για τους κυβερνοναύτες, είτε με τη συναίνεσή τους, είτε μέσω της εξόρυξης δεδομένων. Δεδομένα πλήρους ανταλλακτικής αξίας για την οικονομική αλλά και την πολιτική «αγορά». Η δε εθιστική έκθεση στην αδιάκριτη ορατότητα των social media, αυτό το σύγχρονο «πανοπτικό», φαίνεται να αλλάζει την ίδια την έννοια της ιδιωτικότητας.
Αναρωτηθήκατε ποτέ τι ακριβώς είναι αυτά τα cookies που, όταν επισκέπτεστε κάποιο site, απρόσκλητα θέλουν να εγκατασταθούν στον υπολογιστή ή στο τηλέφωνό σας; Διαβάσατε ποτέ κάποια πολιτική απορρήτου; Σκεφτήκατε ποτέ ότι ίσως εκθέτετε προσωπικά σας δεδομένα –ή και δεδομένα φίλων σας– στις αναρτήσεις που κάνετε στα social media; Η έμφαση φοβάμαι ότι είναι σε αυτό το ποτέ.
Η Ημέρα Προστασίας Δεδομένων λοιπόν, στις 28 Ιανουαρίου, έρχεται να μας θυμίσει ένα δικαίωμά μας. Το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα. Αυτό που στις σύγχρονες κοινωνίες απειλείται συνεχώς καθώς η ψηφιακή τεχνολογία έχει διευκολύνει την παραβίασή του.
Η χρήση των cookies στο διαδίκτυο: Μια παράξενη, υποχρεωτική σχέση
Ο δούρειος ίππος των εισβολέων που απειλούν την ιδιωτικότητά μας στο διαδίκτυο είναι τα cookies. Είναι μικρά «txt files», αρχεία κειμένου (μια μορφή κώδικα) τα οποία επικάθονται στον σκληρό δίσκο και αποδίδουν στον υπολογιστή μας έναν μοναδικό αριθμό αναγνώρισης ταυτότητας όταν επισκεπτόμαστε κάποιον ιστότοπο. Έτσι, στις επόμενες επισκέψεις μας, ο ιστότοπος μας αναγνωρίζει.
Τον μοναδικό αυτό αριθμό χρησιμοποιούν εμπορικές εταιρείες και εταιρείες συλλογής δεδομένων για να ακολουθήσουν τη διαδρομή μας στο διαδίκτυο. Παλαιότερα, στις αρχές τις δεκαετίας του ’90, η λήψη ενός cookie συνοδευόταν από ένα μάλλον εκβιαστικό και απειλητικό μήνυμα: «Έχεις δεχθεί ένα cookie. Εάν δεν το αποδεχθείς, τότε υπάρχει ο κίνδυνος το πρόγραμμα το οποίο τρέχεις να αντιμετωπίσει προβλήματα. Το αποδέχεσαι;».
Σήμερα, η λήψη των cookies προϋποθέτει τη συναίνεσή μας και συνήθως αποσπάται ή υφαρπάζεται με διάφορους τρόπους. Κυρίως όμως επειδή σπανίως υπάρχει χρόνος και διάθεση να διαβάσουμε τους όρους πολιτικής απορρήτου ή να απενεργοποιήσουμε την παροχή δεδομένων προς τρίτους. Εξάλλου οι φυλλομετρητές περιήγησής μας στο διαδίκτυο, στις γενικές ρυθμίσεις, δίνουν την επιλογή «αποκλεισμός όλων των cookies», όμως σημειώνουν ότι δεν συνιστάται.
Η ενημέρωση για τη χρήση των cookies διαφέρει ως προς το περιεχόμενο από ιστότοπο σε ιστότοπο, όπως και ο τρόπος επιλογής ή απόρριψής τους. Π.χ. καλούμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα στο δίπολο «αποδοχή όλων των cookies» ή «αποδοχή μόνο των απαραίτητων cookies», ένα ξεκάθαρο δίλημμα. Σε άλλη περίπτωση η επιλογή είναι ανάμεσα στο «απόρριψη όλων» ή «αποδοχή όλων». Προφανώς αυτή η εκδοχή φαίνεται πιο ελκυστική σε κάποιον που δεν θέλει παρεισφρητική επιτήρηση των συνηθειών του. Όμως η ουσία είναι γραμμένη με ψιλά γράμματα: η απόρριψη ή αποδοχή αφορά στα προαιρετικά cookies και όχι στο σύνολό τους.
Με ψιλά γράμματα και η ενημέρωσή μας πως η πλοήγηση σε κάποιον ιστότοπο σημαίνει και τη συναίνεσή μας στη χρήση των cookies και η μοναδική επιλογή που μας δίνεται είναι «αποδοχή και κλείσιμο». Όσον αφορά την πολιτική απορρήτου, όλοι οι ιστότοποι διαθέτουν και παραπέμπουν στο σχετικό κείμενο, μόνο που σπανίως κάποιος θα το διαβάσει – κι αν το διαβάσει, δεν είναι σίγουρο ότι θα το καταλάβει.
Η ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΗ ΨΗΦΙΑΚΗΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΞΙΑ.
Η οικονομία (και η πολιτική) της πληροφορίας και των δεδομένων
Ήδη από τη δεκαετία του ’70 οι βάσεις δεδομένων γίνονται αφορμή για συζήτηση σχετικά με τα δεδομένα και την ιδιωτικότητα. Ο David Lyon στις αρχές της δεκαετίας του ’90 υποστήριζε ότι με την επανάσταση στην πληροφορική και τις νέες τεχνολογίες η κοινωνική ολότητα λειτουργεί πλέον σαν μια ιεραρχημένη και πειθαρχημένη πανοπτική μηχανή. Τι έχει αλλάξει; Η ένταση και η έκταση του φαινομένου.
Η ανάλυση δεδομένων (data analytics) είναι η πιο γρήγορα αναπτυσσόμενη αγορά στον χώρο του διαδικτύου και όχι μόνο. Η ολοκλήρωση, οργάνωση, διαχείριση και ανάλυση των «Μεγάλων Δεδομένων» («Big Data»), που συγκεντρώνονται μέσω της συστηματικής ιχνηλασίας των ψηφιακών μας αποτυπωμάτων στο διαδίκτυο και τα κινητά τηλέφωνα, αλλά και η διασταύρωση ψηφιακής και φυσικής ταυτότητας, για τις εταιρείες του διαδικτύου –την «εμπορική αγορά»– έχει οικονομική αξία. Για τις ανά τον κόσμο υπηρεσίες ασφαλείας αλλά και τις προεκλογικές εξατομικευμένες και στοχευμένες στον κάθε έναν πολίτη ψηφιακές εκστρατείες –την «πολιτική αγορά»– έχει πολιτική αξία.
Κάθε «κλικ» κι ένα στοιχείο στη διαδικτυακή ιχνηλασία
Σε ολόκληρο τον κόσμο, ολοένα και περισσότερο οι υπηρεσίες ασφαλείας αποκτούν πρόσβαση στα προσωπικά δεδομένα που συλλέγουν οι διαδικτυακές εταιρείες για τους χρήστες τους, είτε με τη συναίνεσή τους, είτε μέσω της εξόρυξης δεδομένων, της άδηλης δηλαδή συλλογής των δεδομένων από το χρυσωρυχείο της πληροφορίας: το διαδίκτυο και τα έξυπνα κινητά τηλέφωνα.
Ήταν Απρίλιος του 2008 όταν ο Peter Whoriskey επεσήμαινε πως ένας ολοένα και μεγαλύτερος αριθμός χρηστών του διαδικτύου στις Ηνωμένες Πολιτείες παρακολουθείται από τον αντίστοιχο Πάροχο Υπηρεσιών Διαδικτύου (ISP) ο οποίος έχει πρόσβαση σε κάθε «κλικ» και κάθε πληκτρολόγηση που γίνεται στο Δίκτυο. Οι εταιρείες συλλέγουν τη ροή των δεδομένων με στόχο να εξαγάγουν συμπεράσματα για τα ενδιαφέροντα του κάθε χρήστη και τελικά να δημιουργήσουν το προφίλ του, προκειμένου να το πουλήσουν στους διαφημιστές που χρησιμοποιούν τις πληροφορίες για να στοχεύσουν online πελατεία. Είναι η στοχευμένη στα ενδιαφέροντα του χρήστη διαφήμιση, που πλέον τον ακολουθεί σε όποιον ιστότοπο και αν σταθεί.
Την ιχνηλατική τακτική της εμπορικής αγοράς ακολούθησε με μεγάλη επιτυχία και η πολιτική «αγορά», όπως αποκαλύφθηκε το 2016 με το σκάνδαλο της Cambridge Analytica: τη χρήση δηλαδή από την εταιρεία των προφίλ 87 εκ. χρηστών του Facebook χωρίς τη συναίνεσή τους για την προεκλογική εκστρατεία του Donald Trump. Είχαν προηγηθεί, το 2013, οι αποκαλύψεις του Edward Snowden, εργαζόμενου στην NSA: προγράμματα όπως το Prism από το 2007 επέτρεπαν στην αμερικανική Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας να συλλέγει –χωρίς την προβλεπόμενη νομικά διαδικασία– δεδομένα για τους πολίτες απευθείας από τους servers των εννέα μεγαλύτερων διαδικτυακών εταιρειών: Microsoft, Yahoo, Google, Facebook, PalTalk, AOL, Skype, YouTube και Apple.
ΗΘΕΛΗΜΕΝΑ Ή ΑΘΕΛΗΤΑ, ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΕΜΠΟΛΗΣΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΑΔΗΦΑΓΙΑ ΤΩΝ SOCIAL MEDIA.
Ακόμα και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, που αναφέρονται με πηχυαίους και συχνά καταγγελτικούς τίτλους στο ζήτημα της συλλογής και εμπορίας προσωπικών δεδομένων των χρηστών εν αγνοία τους, χρησιμοποιούν εργαλεία συλλογής δεδομένων και επιτρέπουν στις εταιρείες δεδομένων να παρεισφρέουν στους ιστοτόπους τους προκειμένου να συλλέξουν δεδομένα από την περιήγηση των χρηστών.
Σήμερα βρισκόμαστε ενώπιον άλλης μιας αλλαγής, καθώς η Google έχει ανακοινώσει πως θα σταματήσει τη χρήση cookies τρίτων μερών στο τέλος του 2024. Για τη διαφημιστική αγορά η απόφαση αυτή είναι σημαντική, καθώς θα πρέπει να προσαρμοστεί σε κάποιο άλλο μοντέλο διαφήμισης. Ωστόσο, δεν σημαίνει το τέλος της ιχνηλασίας.
Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Ο χώρος συρρίκνωσης της ιδιωτικότητας
Από την άλλη πλευρά, ηθελημένα ή αθέλητα, έχουμε απεμπολήσει το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα μπροστά στην αδηφαγία του κόσμου των social media, αλλάζοντας την ίδια την έννοια της ιδιωτικότητας. Το ιδιωτικό, ακόμη και η πιο ενδόμυχη σκέψη μας, το πιο προσωπικό μας συναίσθημα, εκτίθεται στον «τοίχο» ενός νέου οικοδομήματος. Αυτού που έκλεισε μέσα του τον «διαφανή άνθρωπο». Δηλώνουμε πού είμαστε, τι κάνουμε, τι σκεφτόμαστε, πώς αισθανόμαστε. Μοιραζόμαστε την πιο ενδόμυχη λειτουργία της ζωής με ψηφιακούς «φίλους» δημιουργώντας μια εθιστική αδιαφορία ως προς την προβολή ιδιωτικών στιγμών. Η διάκριση δημόσιου και ιδιωτικού χάνεται στην κουλτούρα της συνεχούς δικτύωσης, των «like» και των social media.
Η ιδιωτικότητα προϋπόθεση της ελευθερίας της έκφρασης
Τον Ιούνιο του 2016, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών εξέδωσε ένα ψήφισμα ορόσημο υπογραμμίζοντας ότι τα δικαιώματα των ανθρώπων θα πρέπει να προστατεύονται και επιγραμμικά, δηλαδή online. Μεταξύ άλλων αναγνωρίζεται ότι η επιγραμμική ιδιωτικότητα είναι σημαντική για το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης και καλεί όλες τις χώρες να διασφαλίσουν την προστασία της με βάση το κράτος δικαίου. Το ερώτημα είναι σε πόσες χώρες ισχύει το κράτος δικαίου και αυτό ας το σκεφτούμε βάσει του πλήθους των πολιτών τους. Το επόμενο ερώτημα είναι: Πώς προστατεύεται αποτελεσματικά η ιδιωτικότητα στο διαδίκτυο; Και παραμένει ανοικτό.
Η Μαρίνα Ρήγου είναι Επ. Καθηγήτρια στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του ΕΚΠΑ, Δημοσιογράφος.
