Το σπαρακτικό αριστούργημα του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν Σκηνές από ένα Γάμο, συνεχίζει την επιτυχημένη πορεία του στο Σύγχρονο Θέατρο από αρχές Οκτωβρίου 2023, μετά την ενθουσιώδη υποδοχή από το κοινό στη Σκηνή Ωμέγα του ΔΘΠ.
Οι Σκηνές από ένα γάμο γράφηκαν ακριβώς 50 χρόνια πριν, αρχικά ως τηλεοπτική σειρά και έπειτα ως κινηματογραφική ταινία με παγκόσμια επιτυχία. «Χρειάστηκαν δυόμισι μήνες για να γράψω αυτές τις σκηνές. Μου πήρε μια ολόκληρη ενήλικη ζωή για να τις ζήσω» έλεγε ο Μπέργκμαν.
Πράγματι, η ιστορία της Μαριάννε και του Γιόχαν αποτυπώνει με αδυσώπητη ειλικρίνεια και σχεδόν ντοκουμενταρίστικο ρεαλισμό τα στάδια της φθοράς και της παρακμής μιας συζυγικής σχέσης.
Κρατώντας την δομή και τους υπέροχα ειρωνικούς τίτλους των «σκηνών», η Έλενα Καρακούλη σκηνοθετεί τη Μαρίνα Ασλάνογλου και τον Νίκο Ψαρρά σε μια παράσταση για το υπαρξιακό πεδίο συνάντησης, αλλά και σύγκρουσης με τον Άλλον.
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., www.sychronotheatro.gr
Το πρωί του Σαββάτου υπήρχαν στον Καναδά ενεργές 426 πυρκαγιές, οι 144 από τις οποίες στο Κεμπέκ. Οι διαστάσεις τους και η πρόωρη για την εποχή εκδήλωσή τους είναι πρωτοφανείς. Από τις ακτές του Ειρηνικού μέχρι τις ακτές του Ατλαντικού έχουν κατακαύσει έκταση 44 εκατομμυρίων στρεμμάτων, έχουν αναγκάσει χιλιάδες ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, ενώ ο καπνός έκανε αβίωτη την κατάσταση μέχρι και την Νέα Υόρκη.
Σύμφωνα με τον μετεωρολόγο Τζέραλντ Τσενγκ, η βροχή αναμένεται την Κυριακή στο νότιο Οντάριο και το νοτιοδυτικό Κεμπέκ και θα συμβάλει στον καθαρισμό της ατμόσφαιρας από τον καπνό.
Ωστόσο, οι βροχοπτώσεις δεν αναμένεται να φθάσουν στις βορειότερες περιοχές του Κεμπέκ όπου μαίνονται οι πυρκαγιές παρά μετά την Τρίτη και θα είναι ασθενείς.
Μέχρι την Δευτέρα, 1.200 πυροσβέστες θα έχουν αναπτυχθεί στα μέτωπα της φωτιάς, ανάμεσά τους και 100 Γάλλοι και οι αρχές εκτιμούν ότι η κατάσταση θα παραμείνει κρίσιμη για τις επόμενες ημέρες.
σε μια θεότρελη κωμωδία εποχής που το φετινό καλοκαίρι περιοδεύει στην Ελλάδα.
Πρεμιέρα: 5 & 6 Ιουλίου
στο Θερινό Δημοτικό Θέατρο Λαμίας
Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρούμελης το φετινό καλοκαίρι παρουσιάζει μια ξεκαρδιστική κωμωδία του 19ου αιώνα, που αποπνέει όλη την ατμόσφαιρα της παλιάς αστικής Αθήνας.
Το «Μαλλιά Κουβάρια», έργο του Νικολάου Λάσκαρη, παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο Αθηναϊκό κοινό πριν 134 χρόνια.
Η Αθήνα του 1910 ξαναζωντανεύει σε μια παράσταση vintage, «καθώς πρέπει», αλλοτινή, σαν δροσερή γρανίτα.
Καταιγιστικοί διάλογοι, απανωτές παρεξηγήσεις, συζυγικές ζηλοτυπίες, σε ένα έργο αντάξιο με τα περίτεχνα μπουλβάρ της γαλλικής δραματουργίας.
Τοποθετημένη στην εποχή της Belle Époque, η παράσταση μας μεταφέρει σε μια άλλη εποχή της Αθήνας, όπου οι άνθρωποι εκδήλωναν τη δίψα τους για «γλυκιά ζωή» λίγο πριν την έναρξη των Βαλκανικών πολέμων.
Η τρελή υπόθεση:
Τι συμβαίνει όταν ένας ευυπόληπτος παντρεμένος, πρέπει να φύγει για μυστική επιχείρηση, κάτω από τα μάτια μιας ζηλόφθονης συζύγου; Τι ρόλο παίζει η μυστική μάντισσα που διαβάζει τις τρίχες και ανακαλύπτει τις ερωτικές επιθυμίες; Πώς μπλέκουν μαζί τρεις καλοί φίλοι και οι σύζυγοί τους; Και πως ξεδιαλύνεται ένα κουβάρι παρεξηγήσεων μέσα από μια σειρά ξεκαρδιστικών επεισοδίων;
Πλημμύρισε από κόσμο η πλατεία Κοτζιά στο πλαίσιο εκδηλώσεων του φετινού Athens Pride.
Από την πλατεία Κοτζιά πέρασαν πολλοί πολιτικοί από διάφορα κόμματα. Ο κόσμος, ο οποίος στηρίζει τη γιορτή υπερηφάνειας έκανε πορεία στο Σύνταγμα και στη συνέχεια επέστρεψε στην πλατεία Κοτζιά.
Η πολύχρωμη παρέλαση στο κέντρο της Αθήνας, κατεληξε στην πλατεία Κοτζιά για μια μεγάλη συναυλία.
Παρουσιαστής στης βραδιάς ήταν ο Γιώργος Καπουτζίδης ενώ στη συναυλία πήραν μέρος η Ελένη Τσαλιγοπούλου, ο Σπύρος Γραμμένος, η Μπέσυ Αργυράκη και η Χρύσα Κατσαρίνη.
Η υποψήφια βουλευτής της ΝΔ βρέθηκε σε χωριά της ορεινής Ροδόπης όπου συναντήθηκε με τους φορείς, τους πολιτιστικούς συλλόγους και τους κατοίκους της πόλης, δηλώνοντας ότι «εάν δεν μας στηρίξετε, τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα».
Συγκεκριμένα δήλωσε πως «ομολογώ ότι απογοητεύτηκα πάρα πάρα πολύ. Και δεν το κατάλαβα. Και θέλω να το πω ευθέως. Δεν το κατάλαβα και με φέρατε σε πολύ δύσκολη θέση, με όλους αυτούς που έδινα μάχη, όλο αυτόν τον καιρό, για τα διάφορα θέματα της μειονότητας και κάθε φορά μιλούσα ως πρόεδρος της διακομματικής επιτροπής και με τους άλλους βουλευτές μαζί. Και αντ΄αυτού ψηφίσατε τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλήθεια είναι αυτά που σας λέω. Θέλω λοιπόν βοήθεια. Θέλω στήριξη».
Η Ντόρα Μπακογιάννη συνέχισε λέγοντας «διότι, εάν εσείς δεν με στηρίξετε, εγώ δεν μπορώ να σας στηρίξω. Έτσι, ξεκάθαρα πράγματα». Διότι πώς να σας στηρίξω εγώ, όταν θα πάω στην Αθήνα και δεν είναι όλοι οι άνθρωποι που την ξέρουν την μειονότητα και την αγαπούν, όπως την αγαπώ εγώ».
Παράλληλα, η Ντόρα Μπακογιάννη τόνισε ότι «θα αρχίσουν να μου λένε, “ρε Ντόρα, αυτοί μας μαυρίσανε”. Τώρα η κυβέρνηση θα είναι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Ξεκάθαρα πράγματα. Το ξέρετε και εσείς, το ξέρω και εγώ. Τους βουλευτές που βγάλατε. Ό,τι βγάλατε, βγάλατε. Τώρα όμως θα βγάλετε κυβέρνηση, θα βγάλετε κόμμα. Και το κόμμα είμαστε εμείς».
Τέλος, υπογράμμισε: «Έφερα στα Χανιά 41%, που δεν έχουν ψηφίσει ποτέ ιστορικά της ΝΔ, ούτε ήταν ο πατέρας μου πρωθυπουργός. Ψηφίζουν τα Χανιά και δεν ψηφίζετε εσείς. Οπότε τώρα τι να κάνω; Για αυτό ήρθα εδώ να περάσει το μήνυμα. Και πρέπει να περάσει το μήνυμα, ότι χρειαζόμαστε εμείς που κάθε φορά μιλάμε για την μειονότητα και κάθε φορά κυνηγάμε τα θέματα αυτά, χρειαζόμαστε στήριξη, διότι εάν δεν μας στηρίξετε, τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα».
Η συλλογικότητα του Ρουβίκωνα πραγματοποίησε παρέμβαση στο σπίτι του Σπύρου Πνευματικού, μέχρι πρότινος υποψήφιου βουλευτή της Ν.Δ. στην Εύβοια, τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου (10/06).
Λίγο μετά τη 1 π.μ., δέκα μέλη του Ρουβίκωνα, βρέθηκαν στο σπίτι του Σπύρου Πνευματικού, στην Κηφισιά, και έγραψαν συνθήματα με σπρέι στην πόρτα της είσοδου του γκαράζ.
Η Αστυνομία δεν προχώρησε σε κάποια προσαγωγή από την καταδρομική επίθεση, με τα μέλη της συλλογικότητας να φεύγουν.
Η δήλωση του Σπύρου Πνευματικού για τους καρκινοπαθείς
Ο υποψήφιος βουλευτής της ΝΔ, Σπύρος Πνευματικός, την Πέμπτη (08/06), ανέφερε επί της ουσίας ότι «πρέπει να γίνεται διαλογή ασθενών».
Ο ίδιος είχε πει σε ραδιοφωνική συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ: «Πρέπει να δούμε την αξιολόγηση των πράξεων. Πόσες απ’ αυτές τις πράξεις που κάνουμε κάθε μέρα χρειάζονται; Δηλαδή ένα κόστος τεραστίων διαστάσεων μπορεί να γίνει αν περιορίσουμε μερικά πράγματα απ’ αυτά που δεν χρειάζονται να γίνουν. Δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάμε τον άρρωστο αν πάμε και του πούμε ότι δεν έχει νόημα να κάνουμε αυτό για σας. Ένας καρκινοπαθής τελικού σταδίου δεν είναι υποχρεωτικό… Δεν θα τα καταφέρει, δεν έχει καλή πρόγνωση, πρέπει κάποια στιγμή να τραβήξουμε μια γραμμή. Γιατί; Γιατί είναι πάρα πολύ δύσκολο να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στα έξοδα που χρειάζονται για την αντιμετώπιση ορισμένων ανθρώπων. Υπάρχει ένα σημείο λοιπόν που δεν έχεις λόγο να κάνεις κάτι παραπάνω. Θα μου πει κάποιος ότι ο καλός Θεός έχει αποφασίσει διαφορετικά. Μα πράγματι, αλήθεια είναι αυτό το πράγμα, αλλά όμως στο τέλος της ημέρας τι θα γίνει;».
Προσέθετε: «Αυτά τα πράγματα τα έχουν δει… Η Αμερική είναι ένα τρομακτικό παράδειγμα. Ψάχνουν τα πάντα, ψάχνουν το κόστος των πράξεων, το cost benefit ratio σε μία πράξη κτλ. Όταν είχαμε πρωτοπάει με τη γυναίκα μου στις αρχές της δεκαετίας του ’90 στην Αμερική, η πρώτη συζήτηση που είχαμε ακούσει είναι πόσο ακριβό είναι το αμερικάνικο σύστημα. Γιατί ήταν τόσο πολύ ακριβό; Γιατί όλοι φτάνανε στο νοσοκομείο, σε όποια κατάσταση κι αν ήταν και γινόντουσαν τα πάντα για όλους. Και με αυτό τον τρόπο ανακαλύψανε ότι μετά από λίγο καιρό δεν θα μπορούσαν υπηρεσίες σε κανέναν. Άρα θα πρέπει να κάνουν μια σχετική επιλογή το πόσο μπορούν να ξοδέψουν. Θα μου πει κάποιος ότι μιλάω περίεργα για την ανθρώπινη ζωή. Την αγαπάμε την ανθρώπινη ζωή, έχουμε αφιερώσει τη ζωή μας σε αυτό το πράγμα, αλλά πρέπει τελικά επειδή είναι συγκεκριμένα τα resources που έχουμε, πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουμε πώς θα τα χρησιμοποιήσουμε αυτά. Αν είχαμε απεριόριστο όριο δυνατοτήτων θα κάναμε τα πάντα για τους πάντες, από την αρχή μέχρι το τέλος».
Επίσης, ο ίδιος υπογράμμισε: «Αυτή είναι η αλήθεια, αλλά πρέπει να σκεφτούμε ότι υπάρχει όριο κάποια στιγμή. Γιατί δεν έχουμε τη δυνατότητα. Ακούγεται λίγο κυνικό, αλλά δεν είναι κυνικό, είναι ανθρώπινο. Αν η υπηρεσία που παρέχω σήμερα σε κάποιον που δεν θα του προσφέρει κάτι, την παίρνω από κάποιον άλλο και μπορεί να του σώσω τη ζωή αύριο. Αυτό πρέπει να σκεφτούμε. Αυτά πρέπει να τα δει κάποιος».
Ανασκεύασε μετά τον σάλο
Μετά τις αντιδράσεις ο Σπύρος Πνευματικός έκανε λόγο για «παρερμηνεία των δηλώσεών του». Συγκεκριμένα, ο ίδιος έγραψε σε σχετική ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: «Σήμερα το πρωί, είχα μία συζήτηση επιστημονικού καθαρά περιεχομένου στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ πάνω στα θέματα της υγείας. Δυστυχώς, κάποια από τα λεγόμενά μου, δεδομένου και του περιορισμένου χρόνου που είχα να αναλύσω ένα τόσο δύσκολο θέμα, παρερμηνεύθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν μεμονωμένες φράσεις από κάποιους που σκόπιμα θέλησαν να τα διαστρεβλώσουν. Ως δημόσιος λειτουργός της υγείας, όλα τα χρόνια της σταδιοδρομίας μου, έχω αποδείξει εμπράκτως την αγάπη μου προς τον ασθενή και την ξεκάθαρη και βαθιά πεποίθησή μου ότι η ανθρώπινη ζωή είναι ιερή και αποτελεί απόλυτη αξία. Με αυτόν τον γνώμονα κινήθηκα πάντα κι αυτό αποτελεί απαράβατη αρχή για μένα και στην επιστημονική μου προσφορά, αλλά και στην πολιτική μου δραστηριότητα. Ζητώ ειλικρινά συγγνώμη από κάθε πολίτη και ασθενή χωριστά, αν κάποια από τα λεγόμενά μου άφησαν οποιοδήποτε περιθώριο παρερμηνείας».
Η Ομάδα Σημείο Μηδέν και ο σκηνοθέτης Σάββας Στρούμπος παρουσιάζουν – για 2η χρονιά – την τραγωδία του Αισχύλου «Πέρσες» σε μετάφραση Γιώργου Μπλάνα. Η παράσταση που ξεχώρισε κατά την 1η παρουσίασή της και γνώρισε, σε όλους τους σταθμούς της, τη θερμή ανταπόκριση του κοινού, θα παρουσιαστεί την Τρίτη 11 Ιουλίου στο Θέατρο Βράχων στον Βύρωνα στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ Στη Σκιά των Βράχων που διοργανώνεται από Διαδημοτικό Δίκτυο Πολιτισμού Βύρωνα, Δάφνης – Υμηττού.
Αξίζει να σημειωθεί πως οι Πέρσες θα ταξιδέψουν και στην Αυστρία όπου θα παρουσιαστούν το Σάββατο 19 Αυγούστου στο Art Carnuntum στο πλαίσιο του Welttheater Festival.
Για την παράσταση πραγματοποιήθηκε πολύμηνο εργαστήριο εστιασμένο στην αρχαία τραγωδία σύμφωνα με τον τρόπο δουλειάς και προετοιμασίας της Ομάδας Σημείο Μηδέν και του σκηνοθέτη Σάββα Στρούμπου.
Λίγα λόγια για τους «Πέρσες» του Αισχύλου (472 π.Χ).
Πρόκειται για την πρώτη τραγωδία που αντλεί τη θεματολογία της από ιστορικά γεγονότα (και μάλιστα μόνο κατά οκτώ χρόνια προγενέστερα από την παρουσίασή της στο κοινό) καθώς πραγματεύεται την οδύνη των Περσών όταν πληροφορούνται για τη συντριπτική ήττα τους στη Σαλαμίνα μάχη στην οποία είχε λάβει μέρος ο ίδιος ο συγγραφέας. Συχνά αναφερόμενη ως «αντιπολεμική» η τραγωδία του Αισχύλου «Πέρσες» στέκεται κριτικά απέναντι σε κάθε είδους υπεροψία και επεκτατισμό σεβόμενη τον θρήνο των ηττημένων και αποδοκιμάζοντας την αλαζονεία των νικητών. Σκηνοθετικό σημείωμα
ΓΙΑ ΤΟΥΣ «ΠΕΡΣΕΣ» ΤΟΥ ΑΙΣΧΥΛΟΥ
Από το τέλος της Ιστορίας στο τοπίο της Νέμεσης
Οι «ΠΕΡΣΕΣ» παίζονται μέσα στο τοπίο της Νέμεσης (στιγμή της θεϊκής οργής και εκδίκησης). Τα προηγούμενα στάδια του φοβερού τρίπτυχου της αρχαίας Ελληνικής τραγωδίας Ύβρη (βίαιη, αυθάδης και αλαζονική στάση) και Άτη (θόλωμα, τύφλωση του νου) έχουν ήδη προηγηθεί, εφόσον βρισκόμαστε, επί της ουσίας, στην αρχή του οδυνηρού τέλους της Περσικής αυτοκρατορίας. Στην προσπάθειά τους να επεξεργαστούν το αίσθημα του τρόμου που τους κατακλύζει, οι Πέρσες καταλαμβάνονται από την παραφορά της υπεροπλίας τους. Από την τερατώδη τάση τους για ολοένα και περισσότερη δύναμη, πλούτο, εξουσία, από τον αλόγιστο επεκτατισμό τους, όπως και από τη μανία να πολεμούν αδιάκοπα, ώσπου να κατακτήσουν τα επιθυμητά εδάφη, θεωρώντας παράπλευρες απώλειες τους όποιους νεκρούς, τις όποιες καταστροφές επιφέρει η στάση τους.
Με την έναρξη, λοιπόν, του έργου βρισκόμαστε στο τοπίο της Νέμεσης. Η Τίση (τιμωρία και συντριβή) επέρχεται. Αγωνία και φόβος. Νέα δεν έρχονται από πουθενά, ωστόσο όλοι αισθάνονται την καταστροφή που έχει συντελεστεί στο πεδίο της μάχης, για την ακρίβεια στο θαλάσσιο ανθρωποσφαγείο της ναυμαχίας της Σαλαμίνας, χωρίς κανείς να τολμά να το παραδεχτεί. Οι Πέρσες αρνούνται πεισματικά να βγάλουν τα συμπεράσματα από τις πολύνεκρες μάχες της προηγούμενης περιόδου.
Ο Αισχύλος δεν γελοιοποιεί τους εχθρούς της Αθήνας, την ίδια στιγμή, η κριτική του είναι απολύτως αμείλικτη, κυρίως σε ότι αφορά τη θέλησή τους για εξουσία και πλούτο, την ιμπεριαλιστική τους αμετροέπεια. Εξορύσσει την τραγική ύλη από το αδιέξοδο των Περσών μέσα στο τοπίο της Νέμεσης. Όσο αρνούνται να λειτουργήσουν αναστοχαστικά και αυτοκριτικά, να αμφισβητήσουν ριζικά την ανθρωποφαγική τους στάση και να δουν πώς θα αντιμετωπίσουν την επερχόμενη καταστροφή, ο μόνος δρόμος που τους απομένει είναι ο άγριος και άνευ όρων και ορίων θρήνος. Η θρηνητική αγριότητα των Περσών συνδέεται με την κριτική στάση του ποιητή απέναντι στη στάση τους. Η σύνδεση των δύο αυτών διαστάσεων φωτίζει την τραγική κλίμακα της τραγωδίας των Περσών. Εκστατικός θρήνος και κριτική στάση έχουν κοινή ρίζα, κι αυτό γιατί χρειάζεται να καταδειχθεί όσο πιο καθαρά η τρομερή πτώση των πάλαι ποτέ πανίσχυρων εξουσιαστών και αλαζόνων Περσών.
Αν ο Αισχύλος σάρκαζε ή γελοιοποιούσε τους Πέρσες δεν θα ήταν παρά μια ποιητική και πολιτική μικρότητα από μέρους του. Ο Αθηναίος τραγικός δεν θα μπορούσε να βαδίσει σε τέτοια μονοπάτια. Αντιθέτως. Μέσα από τη στάση των Περσών – στάση βαθιάς συνειδησιακής και πολιτικής τυφλότητας – με τα τραγικά της αποτελέσματα, φωτογραφίζει την εξελισσόμενη ιμπεριαλιστική αλαζονεία των ίδιων των Αθηναίων, οι οποίοι, με πρόσχημα τις δημοκρατικές τους αρχές, επιδίδονται στην ίδια αδηφάγα πολιτική με τους χειρότερους εχθρούς τους. Μάλιστα, γίνεται τόσο σκληρός με τους συμπατριώτες του, ώστε να τους παρομοιάζει κριτικά με τους Πέρσες, οκτώ μόλις χρόνια μετά την ναυμαχία της Σαλαμίνας (Η τραγωδία γράφεται και παίζεται το 472 πΧ, η ναυμαχία της Σαλαμίνας χρονολογείται στο 480πΧ). Ο Αισχύλος βλέπει το επερχόμενο τέλος της Αθηναϊκής δημοκρατίας (Η ήττα της Αθήνας από τη Σπάρτη χρονολογείται το 404πΧ, όπου και τελειώνει ο Πελοποννησιακός Πόλεμος) και προειδοποιεί, τονίζοντας τις δημοκρατικές αξίες οι οποίες τείνουν να ξεχαστούν λόγω της ιμπεριαλιστικής αλαζονείας.
Ο Αισχύλος μέσα από τους Πέρσες δείχνει τους Αθηναίους, κι έτσι δημιουργεί ένα ποιητικό φίλτρο κριτικής στάσης για να εκφράσει την πολιτική, κοινωνική και υπαρξιακή του αγωνία σε ότι αφορά την ίδια τη δημοκρατία. Ας πράξουμε αναλόγως. Στους «Πέρσες» αντικατοπτρίζεται η κάθε αλαζονική, αιμοδιψής κι επεκτατική εξουσία. Πόσο κοντά μας είναι το εκτυφλωτικό αφήγημα περί «τέλους της Ιστορίας». Πόση αλαζονική υπεροψία των υποτιθέμενων νικητών, πόση επεκτατική μανία, πόσος κενός αγριανθρωπισμός. Ο χρόνος του τώρα μας βρίσκει σε ένα αντίστοιχο τοπίο Νέμεσης. Όμως, για πόσο ακόμα θα συνεχίζεται η τραγωδία της χειμαζόμενης ανθρωπότητας;
Η παράσταση της Ομάδας Σημείο Μηδέν θα είναι το αποτέλεσμα πολύμηνου εργαστηρίου πάνω στην αρχαία τραγωδία. Βάση της ερευνητικής διαδικασίας αποτελεί η μέθοδος ψυχοφυσικής εκπαίδευσης ηθοποιών του Θ.Τερζόπουλου. Στην παράσταση συμμετέχουν έξι ηθοποιοί. Όλοι αποτελούν τον χορό, μέσα από τον οποίο αναδύονται τα πρόσωπα του έργου.
Σάββας Στρούμπος Συντελεστές
Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας
Σκηνοθεσία: Σάββας Στρούμπος
Σκηνικά, κοστούμια: Κατερίνα Παπαγεωργίου
Εικαστική εγκατάσταση: Χαράλαμπος Τερζόπουλος
Φωτισμοί: Κώστας Μπεθάνης
Ηχοτοπίο: Ζήσης Σέγκλιας
Δραματολόγος: Μαρία Σικιτάνο
Κατασκευή κοστουμιών: Ελένη Χασιώτη
Μακιγιάζ: Βιργινία Τσιχλάκη
Βοηθός σκηνοθέτη: Σπύρος Μπέτσης
Φωτογραφίες παράστασης: Δημήτρης Μαόφης
Επικοινωνία: Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας
Διανομή (με σειρά εμφάνισης):
Κορυφαία Χορού: Ρόζυ Μονάκη
Άτοσσα: Έβελυν Ασουάντ
Αγγελιαφόρος: Μπάμπης Αλεφάντης, Άννα Μαρκά Μπονισέλ
Δαρείος: Έλλη Ιγγλίζ
Ξέρξης: Ντίνος Παπαγεωργίου
Χορός: Η ομάδα
Έγραψαν για την παράσταση
«Το πιο σημαντικό επίτευγμα της σκηνοθετικής προσέγγισης του Σάββα Στρούμπου είναι ότι κατάφερε –με συνοδοιπόρο την ποιητική αλλά άμεση μετάφραση του Γιώργου Μπλάνα– να ακουστεί στο κοινό ατόφιος ο λόγος του ποιητή, εμφανίζοντας παράλληλα μια πιο ψυχαναλυτική προσέγγιση στον πόνο της απώλειας των ηττημένων –«θυμός έσωθεν»-αλλά και στην αδυσώπητη δίψα για εξουσία των κατακτητών». Γιώτα Δημητριάδη | Viewtag.gr
«Το αντιπολεμικό μήνυμα που προβάλλεται στο κείμενο του Αισχύλου και αποτυπώνει η Ομάδα Σημείο Μηδέν μέσα από το τοπίο της Νέμεσης –της θεϊκής οργής και εκδίκησης– είναι διαχρονικό και πιο επίκαιρο από ποτέ». Διονυσία Σταμούλη | Πριν
Επόμενοι σταθμοί περιοδείας:
Πρέβεζα - Ρωμαϊκό Ωδείο Νικόπολης: Σάββατο 5 Αυγούστου
Αυστρία - Art Carnuntum στο πλαίσιο του Welttheater Festival: Σάββατο 19 Αυγούστου
Θεσσαλονίκη – Θέατρο Δάσους στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Δάσους: Τρίτη 29 Αυγούστου
Περισσότερες πληροφορίες για την ομάδα, κριτικές των παραστάσεων, συνεντεύξεις και φωτογραφικό υλικό μπορείτε να βρείτε στη σελίδα http://simeiomiden.gr/
Facebook: Ομάδα Σημείο Μηδέν (@omadasimeiomiden)
Instagram: Ομάδα Σημείο Μηδέν (@zeropointtheater)
Info:
Ημερομηνία:
Τρίτη 11 Ιουλίου 2023, στις 21.00
Πληροφορίες-Κρατήσεις:
Σημείο Μηδέν: Τηλ.: 210-3225207, http://simeiomiden.gr/
Γραφεία Φεστιβάλ: Δευτέρα έως Παρασκευή, ώρες: 11.00 - 15.00 (δεν εξυπηρετούνται πληρωμές με POS), Ευαγγελικής Σχολής 26, 6ος ορ., Βύρωνας 16232, Τηλ: 210 7609353 - Η προπώληση στα γραφεία του Φεστιβάλ ξεκινάει 1 εβδομάδα πριν την ημερομηνία της παράστασης
Ηλεκτρονική Προπώληση:
https://www.ticketservices.gr/event/omada-simeio-miden-perses-tou-aisxylou/?lang=el
Τιμές εισιτηρίων:
Κανονικό: 15€
Μειωμένο: 10€
Το μειωμένο εισιτήριο αφορά φοιτητές, ανέργους ΟΑΕΔ, ΑμεΑ, συνοδούς ΑμεΑ, άνω των 65, ΟΛΜΕ-ΔΟΕ
Σύμφωνα με το ιατρικό ανακοινωθέν, ο Γιάννης Μαρκόπουλος πέθανε από επιπλοκές λόγω καρκίνου.
Το ιατρικό ανακοινωθέν:
«Στο νοσοκομείο «Αλεξάνδρα» κατέληξε απογευματινές ώρες του Σαββάτου ο νοσηλευόμενος από τις 5/5/’23, συνθέτης Γιάννης Μαρκόπουλος, γεννηθείς το 1939.
Ειδικότερα, ο ασθενής είχε τεθεί σε διασωλήνωση και είχε εισαχθεί στη ΜΕΘ του νοσοκομείο.
Διάγνωση: αιμορραγία κοιλίας επί εδάφους χρόνιας νόσου.
Αιτία θανάτου: επιπλοκές από προαναφερόμενο αίτιο».
Ποιος είναι ο Γιάννης Μαρκόπουλος
Γεννήθηκε το 1939 στο Ηράκλειο Κρήτης. Πατέρας του ήταν ο Γεώργιος Μαρκόπουλος, πρώην νομάρχης Λασιθίου και μητέρα του η Ειρήνη Αεράκη από τη Σητεία. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Ιεράπετρα, στο ωδείο της οποίας παίρνει τα πρώτα του μουσικά μαθήματα στη θεωρία και στο βιολί. Οι πρώτες του επιδράσεις προέρχονται από την τοπική μουσική με τους γρήγορους χορούς και τα επαναλαμβανόμενα μικρά μοτίβα τους, από τη κλασική μουσική, καθώς και από τη μουσική της ευρύτερης ανατολικής Μεσογείου – και ιδιαίτερα της κοντινής Αιγύπτου.
Το 1956 συνεχίζει τις μουσικές σπουδές του στο Ωδείο Αθηνών, με τον συνθέτη Γεώργιο Σκλάβο και τον καθηγητή του βιολιού Joseph Bustidui. Την ίδια εποχή εισάγεται στο Πάντειο Πανεπιστήμιο για κοινωνικές και φιλοσοφικές σπουδές ενώ παράλληλα συνθέτει για το θέατρο, τον κινηματογράφο και το χορό. Το 1963 βραβεύεται για την μουσική του στις Μικρές Αφροδίτες του Νίκου Κούνδουρου, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, και τον ίδιο χρόνο ανεβαίνουν από νέα χορευτικά σύνολα τα μουσικά του έργα Θησέας (χορόδραμα), Χιροσίμα (σουίτα μπαλέτου) και τα Τρία σκίτσα για χορό.
Φυγή στο Λονδίνο
Το 1967 επιβάλλεται στην Ελλάδα η δικτατορία και ο Γιάννης Μαρκόπουλος αναχωρεί στο Λονδίνο. Εκεί, Σύμφωνα με το wikipedia, εμπλουτίζει τις μουσικές του γνώσεις με την Αγγλίδα συνθέτρια Elisabeth Lutyens. Επίσης συνθέτει την κοσμική καντάτα Ήλιος ο πρώτος, σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη (που τιμάται με το βραβείο Νόμπελ το 1979), και τη μουσική για τη Λυσιστράτη του Αριστοφάνη (για το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν). Παράλληλα ολοκληρώνει τη μουσική τελετή Ιδού ο Νυμφίος, έργο που κρατά ανέκδοτο, εκτός ενός τμήματος, του περίφημου Ζάβαρα-κάτρα-νέμια, που αποτελεί ένα τα πιο διάσημα κομμάτια του. Την ίδια περίοδο γνωρίζεται με τους συνθέτες Ιάννη Ξενάκη και Γιάννη Χρήστου και έρχεται σε επαφή με τα πλέον πρωτοποριακά μουσικά έργα. Στο Λονδίνο συνθέτει ακόμα τους Χρησμούς, για συμφωνική ορχήστρα, και τους πρώτους Πυρρίχιους χορούς Α, Β, Γ, (από τους 24 που ολοκλήρωσε το 2001), οι οποίοι παίζονται, το 1968, από την ορχήστρα Concertante του Λονδίνου στο Queen Elizabeth Hall. Τότε γράφει και τη μουσική για την Τρικυμία του Σαίξπηρ, που ανεβαίνει από το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας, σε σκηνοθεσία David Jones.
Το 1969 επιστρέφει στην Αθήνα για να συμβάλει με τα έργα του στην πορεία για την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Δημιουργεί μια νέα κίνηση για την τέχνη και τη χρησιμότητά της και αναζητεί την βαθύτερη ενότητα του ανθρώπου με το φυσικό και κοινωνικό του περιβάλλον.
Συνθετικό έργο
Με την είσοδο της δεκαετίας του ’70 υλοποιεί το μουσικό του όραμα: καταθέτει μουσικά έργα που χαρακτηρίζονται στο σύνολό τους ως νέα πρόταση και τομή για τη μέχρι τότε ελληνική μουσική πραγματικότητα· έργα με ενότητα της αισθητικής και της φιλοσοφικής άποψης του συνθέτη ως προς τις θεμελιακές αρχές τους, με το καθένα όμως από αυτά να είναι διαφορετικό. Ιδρύει ένα νέο και ιδιόμορφο ορχηστικό σχήμα, καθιερώνοντας, με τις συνθέσεις του, την ουσία της μουσικής συμβίωσης και τους συσχετισμούς έκφρασης μεταξύ συμφωνικών και τοπικών οργάνων, μέσω του μελωδικού και ρυθμικού του ορίζοντα, των αρμονικών του δομών και των ηχοχρωμάτων της διάφανης ενορχήστρωσής του. Παράλληλα, προτείνει εμφατικά την «Επιστροφή στις Ρίζες», εννοώντας τον «σχεδιασμό του μέλλοντος, με ενδοσκόπηση, μελέτη και πλησίασμα των άφθαρτων πηγών της ζωντανής τέχνης του κόσμου και επιλεγμένες σύγχρονες πληροφορίες τέχνης». Η πρότασή του αυτή παίρνει τις διαστάσεις ενός κινήματος τέχνης.
Λίγο αργότερα ιδρύει την ορχήστρα Παλίντονος αρμονία, που αποτελείται από όργανα συμφωνικά και ελληνικά. Παρουσιάζει τα έργα του στο στούντιο Λήδρα και αργότερα στη μπουάτ «Κύτταρο», με νέους τραγουδιστές και μουσικούς. Διδάσκει τον τρόπο της ερμηνείας της μουσικής και των τραγουδιών του, στην αισθητική κατεύθυνση που πάντοτε επιζητούσε. Μαζί με τα θεατρικά στιγμιότυπα και τον εικαστικό διάκοσμο στήνει μια πολύτροπη μουσική παράσταση. Διανοούμενοι και φοιτητές γεμίζουν καθημερινά τους χώρους της δραστηριότητάς του, παρά τα εμπόδια της τότε εξουσίας. Τα τραγούδια του, όπως οι Οχτροί, τα Λόγια και τα χρόνια, τα Χίλια μύρια κύματα, η Λένγκω (Ελλάδα), ο Γίγαντας, το Κάτω στης Μαργαρίτας το αλωνάκι, το Καφενείον η Ελλάς, το Ο τόπος μας είναι κλειστός, τα Παραπονεμένα λόγια, το Μιλώ για τα παιδιά μου και πολλά άλλα, γίνονται σύμβολα και μύθοι. Το ίδιο άλλωστε συμβαίνει με τα μουσικά του έργα Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, Ο Στράτης ο Θαλασσινός ανάμεσα στους Αγάπανθους, Ήλιος ο Πρώτος, Χρονικό, Ιθαγένεια, Οροπέδιο, Θητεία και Μετανάστες – σε ποίηση και στίχους Σολωμού, Σεφέρη, Ελύτη, Κ.Χ. Μύρη, Μιχ. Κατσαρού, Ελευθερίου, Σκούρτη, Θεοδωρίδη αλλά και δικούς του.
Το 1976 συνθέτει τη μουσική για την τηλεοπτική σειρά του BBC Who pays the Ferryman?, και η επιτυχία του μουσικού θέματος παραμένει στην κορυφή του βρετανικού Hit-Parade για μήνες, ενώ κάνει τον συνθέτη διεθνώς γνωστό.
Στα επόμενα χρόνια η δημοφιλία αυτή εκφράζεται με πολλές μετακλήσεις για συναυλίες, και ο Μαρκόπουλος πραγματοποιεί αλλεπάλληλα ταξίδια ανά τον κόσμο. Επισκέπτεται διαδοχικά, δίνοντας συναυλίες με τα έργα του, τη Νέα Υόρκη, τη Φιλαδέλφεια, το Σικάγο, το Σαν Φρανσίσκο, το Τορόντο, το Μόντρεαλ, τη Στοκχόλμη, το Άμστερνταμ, τη Νάπολη, το Παρίσι, το Βερολίνο, το Μόναχο, τη Φρανκφούρτη, τις Βρυξέλλες, το Λονδίνο καθώς και διάφορες πόλεις της Ρωσίας και της Αυστραλίας.
Στην καλλιτεχνική του παραγωγή, βέβαια, σημαντική θέση έχει η μουσική του για το θέατρο και τον κινηματογράφο: μουσική για έργα του Ευριπίδη, του Αριστοφάνη, του Μενάνδρου, του Σαίξπηρ, του Τσέχωφ, του Μπέκετ αλλά και σύγχρονων Ελλήνων δραματουργών, και για ταινίες του Κούνδουρου, του Ντασέν, του Κοσμάτου, του Μανουσάκη, του Σκαλενάκη, του Γρηγορίου και άλλων.
Τον Ιανουάριο του 1981 ενώνεται και στη ζωή με την τραγουδίστρια και συνεργάτιδά του Βασιλική Λαβίνα. Γεννιέται η κόρη τους Ελένη. Για μια περίοδο ο συνθέτης αποζητεί μια πιο ιδιωτική ζωή με την οικογένειά του, ενώ ξεκινά η προετοιμασία του για το άνοιγμα ενός νέου κεφαλαίου στη μουσική του: στον κορμό των νέων συνθέσεών του εμφανίζονται μελωδικά ξεσπάσματα στηριγμένα στην εκτεταμένη πολυτονικότητα της αρμονικής του δομής –καρποί της φαντασίας του–, που ενισχύονται από το πάθος μιας ανεξάντλητης ζωτικότητας.
Από τις συνθέσεις αυτής της περιόδου σημειώνουμε έργα μουσικής δωματίου, τέσσερα κουαρτέτα, δύο σονάτες, πέντε κομμάτια για βιολί και πιάνο. Από τα έργα ενόργανης μουσικής, το Κονσέρτο-Ραψωδία για λύρα και συμφωνική ορχήστρα,τα Μητρώα για ορχήστρα εγχόρδων,τη Συμφωνία της Ίασης, επίσης δύο ορατόρια και δύο κύκλους τραγουδιών. Το 1994 συνθέτει ένα από τα πιο σημαντικά του έργα,τη Λειτουργία του Ορφέα – για φωνή, χορωδία και ορχήστρα –, που απευθύνεται φιλοσοφικά στον επαναπροσδιορισμό της σχέσης του ανθρώπου με τη φύση. Ακολουθούν η Ανα-γέννηση Κρήτη ανάμεσα σε Βενετιά και Πόλη, μουσικό ταξίδι σε 4 ενότητες, η όπερα Ερωτόκριτος και Αρετή, τα Σχήματα σε κίνηση, κονσέρτο για πιάνο εμπνευσμένο από τον Πυθαγόρα, τα Ευήλια τοπία, φαντασία για σόλο φλάουτο, ο Νόμος της Θαλπωρής, ορατόριο-μουσικό θέαμα για φωνές, χορωδία, ορχήστρα πνευστών, μπαλέτο και εικόνες, 16 Πυρρίχιοι χοροί 1980-2001, Τρίπτυχο για φλάουτο έγχορδα και άρπα (2007).
Δεκάδες συνθέσεις του τραγουδήθηκαν από σημαντικούς καλλιτέχνες, όμως, είναι ένα τραγούδι που παραμένει διαχρονικό, όχι μόνο για το ύφος του ή για τη σπουδαία φωνή του Νίκου Ξυλούρη, αλλά και για τους στίχους του.
Πρόκεται για το «Ζαβαρακατρανέμια», ένα τραγούδι που έγραψε ο Γιάννης Μαρκόπουλος και που εντάχθηκε στο δίσκο «Επιχείρισις Απόλλων» μέσα στη Χούντα, το 1968.
Ενα… περίεργο τραγούδι με στίχους που λίγοι καταλαβαίνουν, καθώς είναι γραμμένο σε άλλη γλώσσα. Ισως δε αυτό να έγινε γιατί το τραγούδι τότε δεν μπορούσε να εκφραστεί ελεύθερα καθώς η Χούντα έκανε λογοκρισία.
Οποιος όμως καταλάβει τι λέει αντιλαμβάνεται και το μεγαλείο του συγκεκριμένου τραγουδιού που έγινε ακόμη πιο μοναδικό με τη φωνή του Αρχάγγελου της Κρήτης, Νίκου Ξυλούρη.
Ας δούμε όμως ορισμένες από τις λέξεις και το νόημά τους.
Ζαβαρακατρανέμια: Η λέξη δεν σημαίνει απολύτως τίποτα μόνη της. Αποτελείται από τρία συνθετικά: Ζάβαρα, δηλαδή Λάβαρα, Κάτρα, δηλαδή Μαύρα (π.χ κατράμι) και τέλος Νέμια, δηλαδή Άνεμος ή Ανέμισαν. Οπότε έχουμε τον στίχο «Λάβαρα Μαύρα Ανέμισαν» παραφρασμένο και συμπτηγμένο σε μία μόνο λέξη.
Και είναι το μήνυμα του στιχουργού και συνθέτη για την κατάσταση που επικρατεί την εποχή εκείνη.
Ίλεος: Έλεος
Λάμα: Το μαχαίρι
Νάμα: Μάνα
Νέμια: Ανέμισαν
Ο ίδιος ο Γιάννης Μαρκόπουλος αναφέρει σε συνέντευξή του στην τότε ΕΤ1 μία άλλη εκδοχή:
Η λέξη »αλληλούια» δεν είναι η γνωστή εβραϊκή λέξη άλλα η ελληνική λέξη αλληλουχία.
Η λέξη »Ζάβαρα» προέρχεται από τη λέξη Ζευς που πολύ συχνά χρησιμοποιούν οι Κρητικοί.
Η λέξη νάμα σημαίνει βάπτισμα
Η λέξη Λάμα σημαίνει λάμα(μαχαιριού)…!!!!
Η λέξη νέμια σημαίνει ηρεμία
Η λέξη Ίλεος σημαίνει σπλαχνικός.
Σε συνέντευξή του στον Λευτέρη Παπαδόπουλο, ο ίδιος ανέφερε ότι χρησιμοποίησε τις λέξεις «ζάβαρα» αντί για λάβαρα, «κάτρα» αντί για μαύρα, «νέμια» αντί για ανέμισαν.
Στην συζήτηση που είχε με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, αποκάλυψε χαρακτηριστικά: «Όταν έγραψα το Ζαβαρακατρανέμια μέσα στη δεκαετία του ’60, γύρω στο ’66, είναι ένα από τα μέρη μίας μουσικής τελετής που λέγεται “Ιδού ο Νυμφίος έρχεται”, το οποίο διατηρώ ακόμη ανέκδοτο. Κι έμεινε αυτό το τραγούδι όπου περιέχει πάρα πολλές σημαντικές λέξεις που είναι καθαρά ελληνικές. Ας το εξηγήσω, για πρώτη φορά, γίνεται σε αυτήν την εκπομπή, δεν το χω ξαναπεί.
Το αλληλούια δεν είναι εβραϊκή λέξη, είναι η αλληλουχία κι έφυγε το Χ. Αλληλουχία, τόσο απλό. Το Ίλεως είναι το ίλεως, Ζάβαρα είναι -όπως καμιά φορά λέμε στην Κρήτη ‘’Μα το Ζα’’, το Δία. Είναι μία εικόνα, όχι ακριβώς του Δία, αλλά μία εικόνα μέσα από τη ζωή του. Το Ζήτα παίζει τεράστιο ρόλο και είναι μία λέξη πάρα πολύ και βαθιά και αρχαία που έχουν χρησιμοποιήσει πολλές φορές σε θέματα εμπόλεμης κατάστασης. Λάμα είναι η κόψη του μαχαιριού, το νάμα είναι βάπτισμα, νέμια η ησυχία, αλλά όλες αυτές οι λέξεις μαζί ήταν μία έντονη διαμαρτυρία. Και αυτό το θέμα είναι πάλι ποίηση, αλλά έχει μία έντονη διαμαρτυρία», εξήγησε.
Δείτε το βίντεο από την ταινία «Επιχείρηση Απόλλων» με την Ελενα Ναθαναήλ:
Ακούστε το εκπληκτικό αυτό τραγούδι και τη μοναδική ερμηνεία του μεγάλου Νίκου Ξυλούρη:
‘‘Η δύναμη βρίσκεται σε αυτούς που κάνουν αυτόν τον πλανήτη να γυρίζει. Είναι αυτοί που γρασάρουν τις μηχανές κι αυτοί που σκάβουν όλη μέρα, αυτοί που γιατρεύουν τον άρρωστο κι αυτοί που διδάσκουν τα παιδιά μας. Φτάνει να καταλάβουν τη δύναμή τους’’. - (Κοινοί Θνητοί)
Οι Κοινοί Θνητοί δεν θα υπήρχαν, αν η ζωή ήταν ωραία. Ο απώτερος σκοπός αυτού που κάνουν, είναι να αναδείξουν τα αδιέξοδα ενός κοινωνικού συστήματος, που αδικεί ολοένα και περισσότερο τους πιο «αδύναμους». Δεν εκφράζουν απλώς μεμονωμένες αναφορές σε αυτό που συντελείται γύρω μας, αλλά θέλουν να δίνουν και κάποια διέξοδο χρησιμοποιώντας την μουσική τους ως μέσο για έναν καλύτερο κόσμο! Αυτό άλλωστε είναι που τους δίνει μεγαλύτερο νόημα στο να συνεχίζουν να κάνουν την τέχνη που αγαπούν!
Το συγκρότημα έχει ιστορικό ακτιβισμού λαμβάνοντας μέρος σε συναυλίες ενίσχυσης ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, ατόμων πληγμένων από καταστροφές καθώς και σε συμπαράσταση κινητοποιήσεων. Απευθύνονται σε άτομα με τα οποία μοιράζονται τα ίδια προβλήματα, τις ίδιες ανησυχίες, αλλά κυρίως τα ίδια όνειρα για το μέλλον και δεν πιστεύουν πως η τέχνη θα αλλάξει τον κόσμο, αλλά πως με σύμμαχο την τέχνη, η αλλαγή του κόσμου αποκτά ρυθμό.
''Εμείς οι Κοινοί Θνητοί και για κάποιους αξιοθρήνητοι
εμείς φτιάχνουμε την γιορτή και ας φαινόμαστε ακίνητοι
Εμείς κρατάμε πάντα τον ουρανό για να μην πέσει στα κεφάλια μας
Και τον ήλιο βαστάμε κάθε πρωινό να δούμε καθαρά τα χάλια μας
Εμείς κάθε που νυχτώνει ξενυχτάμε
και τον ύπνο μας στον τοίχο τον κολλάμε
Εμείς που μοιάζουνε ακίνδυνοι και φλώροι
το ξέρεις είμαστε τα δέντρα και οι σπόροι
Εμείς και ευτυχώς για μας δίχως εμάς
αφέντη εσύ δεν θα υπήρχες
του κόσμου είσαι ο θεός και ο σατανάς
χωρίς εμάς θα ήσουν τρίχες'' - ΚΟΙΝΟΙ ΘΝΗΤΟΙ 2023
Κοινοί Θνητοί | Κοινοί Θνητοί
Το YouTube τους έβγαλε «κόκκινη κάρτα» στο τραγούδι τους, ‘’Του κόσμου οι λαοί’’, (πλέον «Σ’ αυτή τη μηχανή»), κρίνοντας το ακατάλληλο, με τον κόσμο τους να αντιδρά, στηρίζοντας και εκτοξεύοντας τις προβολές του εν λόγω τραγουδιού. Το συγκεκριμένο τραγούδι που μιλάει για την εκμετάλλευση, τους πολέμους, την παιδική εργασία και ότι σχετίζεται με το ισχύων εκμεταλλευτικό σύστημα, συνεχίζει να συντροφεύει αγώνες εργαζομένων, μαθητών κλπ.
Κοινοί Θνητοί | Σ'αυτή τη μηχανή
Την Τετάρτη 12 Ιουλίου το εξαιρετικό και καινοτόμο συγκρότημα, θα εμφανιστεί στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων σε μια μεγάλη συναυλία - γιορτή, για να πυροδοτήσει, να αφυπνίσει και να εμπνεύσει κάθε αντίσταση απέναντι στα σκοτάδια της ψυχής, σε μια συναυλία πλημμυρισμένη από τις φωτεινές και καταιγιστικές μουσικές του!
Ο λιγνιτωρύχος στην αφίσα των Κοινών Θνητών είναι ένας φόρος τιμής στους εργαζόμενους του λιγνιτωρυχείου του Αλιβερίου από όπου κατάγονται.
''9 Δεκεμβρίου 1968. Το Αλιβέρι βυθίστηκε στο πένθος. Επτά λιγνιτωρύχοι βρήκαν ακαριαίο θάνατο, εκατόν εβδομήντα μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης. Προηγήθηκε υπόγεια έκρηξη, η οποία διέλυσε την οροφή της στοάς, με αποτέλεσμα να καταπλακώσει τους εργάτες. Το λιγνιτωρυχείο σταμάτησε τη λειτουργία του δώδεκα χρόνια αργότερα.
‘‘Μέσα από τους απλούς ανθρώπους, τους κοινούς θνητούς, μπορεί να αλλάξει κάτι…’’. (Κοινοί Θνητοί)
FOLLOW THE BAND
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Technopolis City of Athens: 100 Piraeus st., 118 54 Gazi - Athens
Τel: (+30) 213 0109300, 213 0109324
E-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. , www.athens-technopolis.gr
How to get there:
By metro - line 3 (Blue line): Kerameikos station
By trolley: No. 21 (from Omonoia station), Fotaerio Stop
By bus: No. 049, 815, 838, 914, Β18, Γ18, Fotaerio Stop
Στον Δρόμο που κυκλοφορεί
το Σάββατο 10 Ιουνίου...
Εκλογές με άπνοια
Προς δεύτερες κάλπες χωρίς ιδιαίτερο ρεύμα και ενδιαφέρον, χωρίς νέες ιδέες και εγχειρήματα ● Μαύρα χάλια του… επιτελικού κράτους, αλλά και μηδενική αξιοπιστία της αντιπολίτευσης ● Κι όμως, έρχονται εξελίξεις και η κοινωνία θα κληθεί να ενεργοποιηθεί ξανά
editorial
Απάνεμες εκλογές, χωρίς βουή, πνοή, όρεξη
Η βουβαμάρα που είχε διαπιστωθεί πριν τις εκλογές της 21ης Μαΐου έκρυβε την «έκπληξη των εκλογών» και την τεράστια διαφορά Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ. Το σοκ (και το ενδιαφέρον) κράτησαν μερικές, λίγες, μέρες. Και ο κόσμος ξαναχώθηκε σε μια επιφανειακή αδιαφορία για τη νέα σύντομη προεκλογική περίοδο.
ΦΑΚΕΛΟΣ
Τουρκία & Ελλάδα • Σταθεροί βηματισμοί για «μεγαλύτερη Τουρκία»
του Κώστα Βενιζέλου • «Mια ιμπεριαλιστική περιφερειακή δύναμη»
Συνέντευξη με τον Βασίλη Κ. Φούσκα
ΤΟ ΘΕΜΑ Νόβα Καχόβκα:
Βαθαίνουν τα αδιέξοδα
του πολέμου
ΠΟΛΙΤΙΚΗ Aυτό που έρχεται
και τα «σημαδεμένα»
χαρτιά του πολιτικού
σκηνικού
του Ρούντι Ρινάλντι
ΔΙΕΘΝΗ Κόσοβο: Τα δύο πόδια
όλων σε ένα παπούτσι;
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Φορολογικές
επιβαρύνσεις και
άλλα τινά
του Κώστα Μελά
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
