ΠΟΕΜ: Στηρίζουμε την απασχόληση στο εργοστάσιο «Αλουμίνιο της Ελλάδας»
 
 «Καμπανάκι» για τη λειτουργία του εργοστασίου, χτυπάει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατών Μετάλλου (ΠΟΕΜ). Στην ανακοίνωσή της η ομοσπονδία των μεταλλεργατών, επισημαίνει ότι:

       «Το Σωματείο Εργαζομένων στην ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΛΟΥΜΙΝΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, μέλος της Ομοσπονδίας μας, μας ενημέρωσε για τον κίνδυνο που έχει προκύψει διακοπής οριστικά της παραγωγικής δραστηριότητας της επιχείρησης με απρόβλεπτες και καταστροφικές συνέπειες στους 1600 εργαζόμενους του εργοστασίου, τους δορυφορικά απασχολούμενους καθώς και στην τοπική και εθνική οικονομία.

       Εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα υπήρξε σοβαρή διαφορά στο κόστος της ενέργειας μεταξύ της ΔΕΗ και της επιχείρησης Αλουμινίου.

Για την επίλυση της διαφοράς ορίστηκαν από τα δύο ενδιαφερόμενα μέρη διαιτητές, καθώς και ένας επιδιαιτητής από την ΡΑΕ, όλοι κοινής αποδοχής.
Τα δύο μέρη (επιχείρηση – ΔΕΗ) δεσμεύθηκαν ότι θα αποδεχθούν την απόφαση της διαιτησίας. 

Και ενώ συμφώνησαν εγγράφως στην διαδικασία, όρισαν διαιτητές, η διαιτητική απόφαση που εκδόθηκε δεν είναι αποδεκτή από τη ΔΕΗ η οποία απειλεί από 18/11/2013 να διακόψει την προμήθεια ηλεκτρικής ενέργειας στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου.

       Η Διοίκηση της ΠΟΕΜ αλλά και κάθε σοβαρά σκεπτόμενος ΄Ελληνας πολίτης, δεν μπορεί να διανοηθεί ότι έτσι απλά ανατρέπονται αποφάσεις, καταστρέφονται κοινωνίες, εξαθλιώνονται οικογένειες.
       Εκτιμούμε ότι τεράστιες ευθύνες έχουν οι κυβερνήσεις της χώρας, οι οποίες δεν έχουν λάβει έως τώρα κανένα αντίστοιχο ευρωπαϊκών χωρών μέτρο στήριξης των επιχειρήσεων έντασης ενέργειας.

       Οι συμβάσεις διακοψιμότητας και η μείωση της τιμής του φυσικού αερίου που ισχύουν σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες παρέχοντας χαμηλές τιμές της ενέργειας, ακύρωσαν την παρουσία και εξωστρέφεια των Ελληνικών επιχειρήσεων, οι οποίες καταρρέουν.
       Καλούμε την Κυβέρνηση και τους αρμόδιους φορείς να στηρίξουν την απασχόληση στο Αλουμίνιο της Ελλάδας.

       Να πάρουν οριστικές αποφάσεις επίλυσης του ενεργειακού προβλήματος στις επιχειρήσεις έντασης ενέργειας τώρα.
       Σε καμία περίπτωση δεν θα δεχθούμε άλλη διακοπή λειτουργίας της επιχείρησης.  Αλουμίνιο, Χαλυβουργία και Ναυπηγεία είναι η Βαριά Βιομηχανία της χώρας μας».
 

Με αφορμή την επανακυκλοφορία του βιβλίου ΑΝΘΡΩΠΟΦΥΛΑΚΕΣ του Περικλή Κοροβέση, οι Εκδόσεις των Συναδέλφων σας καλούν σε μια συζήτηση με τους: Ανδρέα Γιολάση (μέλος ΔΣ του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας), Ηλία Νικολακόπουλο (καθηγητή Εκλογικής Κοινωνιολογίας στο ΕΚΠΑ), Δημήτρη Χριστόπουλο (αν. καθηγητή στο Πάντειο και τ. πρόεδρο της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου), Περικλή Κοροβέση (συγγραφέα του βιβλίου).

Παρασκευή 15 Νοεμβρίου, 7.00 μ.μ. στην ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20, 1ος όροφος, Αθήνα)

Σαφή μηνύματα και για την τρέχουσα περίοδο, προκύπτουν από την επέτειο του Πολυτεχνείου, όπως αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους οι ξενοδοχοϋπάλληλοι του νομού Ρεθύμνου. Συγκεκριμένα:

"Από το Πολυτεχνείο του ’73 στον καιρό των Μνημονίων Η εξέγερση του πολυτεχνείου είναι επίκαιρη όσο ποτέ.
Σε λίγες μέρες ο ελληνικός λαός  θα τιμήσει την κορυφαία στιγμή της μεταπολεμικής ελληνικής ιστορίας, την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Σχεδόν σαράντα χρόνια μετά, η μνήμη και τα μηνύματα της εξέγερσης επανέρχονται στα στόματα και τα πανό των σημερινών ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων. «Ψωμί – Παιδεία –Ελευθερία»: ιδού η διαχρονική κόκκινη κλωστή που συνδέει το τότε με το σήμερα.

Όλο και περισσότερο ακούγεται όχι σαν αντίλαλος της αντιδικτατορικής πάλης του ’73, αλλά σαν φωνή από το μέλλον όπου λιγοστεύει το ψωμί, μαραζώνει η Παιδεία, καταπατώνται εργατικά δικαιώματα,  και στραγγαλίζεται η Ελευθερία.
Τότε οι φοιτητές ξεσηκώθηκαν σε μια ξενόφερτη δικτατορία και ελευθερωθήκαμε. Η κατάληψη του Πολυτεχνείου τη δεύτερη μέρα 15 Νοέμβρη, ενώθηκε με το εργατικό λαϊκό κίνημα και απέκτησε χαρακτήρα παλλαϊκού ξεσηκωμού.

Τώρα μια κυβέρνηση που παίρνει εντολές από την τρόικα και προσθέτει και τα δικά της νεοφιλελεύθερα προγράμματα. Η Τρόικα καθορίζει, εντελώς ανεξέλεγκτη και ασύδοτη, την οικονομική μας πολιτική και αποφασίζει για όλα τα κρίσιμα ζητήματα που μας απασχολούν.

Οι –κουτσουρεμένες- εργατικές κατακτήσεις, όπως το ωράριο, οι συλλογικές συμβάσεις, Κ.Σ.Σ.Ε., η κοινωνική ασφάλιση, η σύνταξη, η περίθαλψη, η δωρεάν παιδεία, επιδόματα,  κ.λπ., όχι μόνο ενταφιάζονται με τα μνημόνια αλλά ξορκίζονται και ως πηγή των δεινών που παροξύνουν τη κρίση της χώρας!

Αντίθετα, οι σφετεριστές του πλούτου, συνεχίζουν να θησαυρίζουν και σε καιρούς ύφεσης,-όπως και ανάπτυξης- να απομυζούν το δημόσιο χρήμα, να χτίζουν την κυριαρχία τους στους σωρούς των κοινωνικών ερειπίων που δημιουργεί η συμμαχία κυβέρνησης, Ε.Ε και Δ.Ν.Τ.

  Κάθε χρόνο γίνονται οι μισθοί και οι συνθήκες εργασίας χειρότερες, οι απαιτήσεις των εργοδοτών μεγάλες. Έχουν κατάργηση το κοινοβούλιο λειτουργούν με Π. Ν. Π. αλλάζουν τους νομούς και προσθέτουν δικούς τους νόμους και κονταροχτυπιούνται ποιος θα πάρει το μπράβο.

Το σύνθημα ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ δίνει την πραγματική έννοια στα προβλήματα που έχουμε. Η τελευταία γραμμή άμυνάς τους, πριν σαρωθούν οριστικά από το κύμα λαϊκής αγανάκτησης, είναι η ενίσχυση φασιστικών απόψεων και πρακτικών που σπέρνουν το σκοτάδι του φόβου, καταστέλλουν τις αντιστάσεις.

Η υιοθέτηση στο δημόσιο λόγο των μεγάλων αστικών παρατάξεων του «πατρίς – θρησκεία – οικογένεια» και του «ησυχία – τάξις -ασφάλεια», το αμόκ βίας και η αναγωγή του κατασταλτικού μηχανισμού σε εθνικό θεματοφύλακα, η στοχοποίηση του απελπισμένου λαού ως εχθρού, είναι αυτές που οπλίζουν το λόγο και το χέρι των περιθωριακών ναζιστικών οργανώσεων.

Αυτών, που το Πολυτεχνείο και η Μεταπολίτευση καταδίκασε να λαθροβιούν στα λαγούμια της ιστορίας.
Ζούμε στον ρυθμό του παραλόγου. Η ανεργία χτυπάει την πόρτα κάθε σπιτιού και χιλιάδες οικογένειες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. 

Ο εορτασμός της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου πρέπει να αποτελέσει τη νέα αφετηρία των εργαζομένων, των νέων, των ανέργων που απεμπλεκόμενοι από τις «κραυγές σωτηρίας» δεν εφησυχάζουν, συνεχίζουν και κλιμακώνουν τους αγώνες τους για να ανατρέψουν τις ακραίες, βάρβαρες νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Εύκολες λύσεις, χωρίς αγώνα και θυσίες, ποτέ δεν έρχονται.
Ποτέ πια φασισμός ποτέ πια Χούντα".
 

Υπέρ της χορήγησης πολιτικού ασύλου, τάσσεται η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. , αναφερόμενη στους Κούρδους πολιτικούς πρόσφυγες που νοσηλεύονται στο Ασκληπιείο Βούλας μετά την πολυήμερη απεργία πείνας.
Η συνομοσπονδία των δημοσίων υπαλλήλων τονίζει ότι:

«Στο Ασκληπιείο Βούλας με απόφαση εισαγγελέα νοσηλεύονται πολιτικοί πρόσφυγες, Κούρδοι, απεργοί πείνας, φρουρούμενοι, που αιτούνται πολιτικό άσυλο στη χώρα μας.  

Αρνούνται φαγητό και νοσηλεία εξαναγκασμένοι σε ακραία κατάσταση που έχει επίπτωση στην ίδια τους τη ζωή υπερασπιζόμενοι τα δικαιώματά τους.
Μόνο η πολιτεία μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημά τους, χορηγώντας τους πολιτικό άσυλο.

Εξ’ άλλου ο Ελληνικός λαός έχει βιώσει επί μακρόν τη στέρηση της ελευθερίας, τις φυλακίσεις, τις εξορίες και τα βασανιστήρια. Αποτέλεσμα αυτών ήταν το πολιτικό άσυλο που ζητούσαν οι Έλληνες την περίοδο της χούντας.
 

Έχει χρέος η πολιτεία να υπερασπιστεί τις αρχές της ελευθερίας και της δημοκρατίας και να προβεί ΑΜΕΣΑ στις δέουσες ενέργειες περί χορήγησης ασύλου, αλλά και διαφύλαξης των εργαζομένων του Ιδρύματος από τυχόν ευθύνες που ενδεχομένως προέκυψαν, όχι φυσικά από δική τους αμέλεια.
Έχει χρέος να σταματήσει τη διαδικασία έκδοσης τους στην Τουρκία, στη Γερμανία και στη Γαλλία».

Στο πλευρό των κατοίκων της Χαλκιδικής βρίσκονται και θα το αποδείξουν και έμπρακτα τα μέλη της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Ν. Πιερίας. Όπως αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους:

"Στις 23 του Νοέμβρη, στις 11:00 το πρωί, θα είμαστε όλοι εκεί! Στην Πλατεία Κατερίνης για να υποδεχτούμε τους συναγωνιστές μας από τη Χαλκιδική.  

Εμείς, τα μέλη της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Ν. Πιερίας συμπαραστεκόμαστε στους πολίτες του κινήματος ενάντια στις καταστροφικές εξορύξεις στη Χαλκιδική, και απευθυνόμαστε γι άλλη μια φορά σε εσάς, τα μέλη της ομάδας, τους συμπολίτες μας:  Σας καλούμε, να είμαστε όλοι εκεί σε μια κοινή δράση αλληλεγγύης, γιατί ο τόπος τους είναι και δικός μας τόπος .

Στην Ελλάδα σήμερα συντελείται ένα έγκλημα. Με αφορμή την οικονομική κρίση, το περιβάλλον, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η δημοκρατία, η ελευθερία του λόγου, η ποιότητα ζωής γίνονται θυσία στο βωμό επιχειρηματικών συμφερόντων, πολιτικών φιλοδοξιών κι ενός νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, που στην Ελλάδα δείχνει το πιο απάνθρωπο πρόσωπό του.

Στη Χαλκιδική, βιώνουμε εδώ και καιρό την πολιτική της “σωτηρίας της χώρας με κάθε κόστος”. Με κόστος ανθρώπινες ζωές, ανθρώπινα δικαιώματα, φυσικό περιβάλλον.

Στον τόπο μας σχεδιάζεται μια, τεραστίου μεγέθους, εξορυκτική δραστηριότητα που απειλεί να καταστρέψει ένα απίστευτης ομορφιάς και οικολογικής αξίας δάσος. Απειλεί να ρυπάνει τον υδροφόρο ορίζοντα, την ατμόσφαιρα, το έδαφος και τη θάλασσα. Απειλεί τις οικονομικές μας δραστηριότητες. Καταδικάζει και υποθηκεύει το μέλλον των παιδιών.

Το κοινωνικό κίνημα διαμαρτυρίας και αντίστασης σ΄αυτά τα καταστροφικά σχέδια, έχει υποστεί απίστευτη κρατική καταστολή, αστυνομική βία, διώξεις, φυλακίσεις, συκοφάντηση, φίμωση, ποινικοποίηση. Κι όμως οι άνθρωποι αυτοί αντέχουν. Συνεχίζουν να διεκδικούν δυναμικά το δικαίωμα στη ζωή και στο όνειρο.

Δύναμή μας είναι η αγάπη για τον τόπο μας, τον φυσικό και πολιτισμικό μας χώρο. Δύναμή μας είναι η ενότητά μας σ΄έναν κοινό αγώνα ζωής. Δύναμή μας είναι η αλληλεγγύη.

Ο αγώνας κατά των εξορύξεων χρυσού στη Χαλκιδική, είναι και δικός μας αγώνας. Στις 23 του Νοέμβρη θα συναντηθούμε στην Κεντρική Πλατεία Κατερίνης για να υποδεχτούμε τους συναγωνιστές μας από τη Χαλκιδική.  

Σας καλούμε, να είμαστε όλοι εκεί σε μια κοινή δράση αλληλεγγύης, γιατί ο τόπος τους είναι και δικός μας τόπος μας".


Εθελοντική Ομάδα Δράσης Ν. Πιερίας (ΕΟΔνΠ)
Φλέμινγκ 19, Κατερίνη 601 00
Τηλ. 23510 31906 / Φαξ 23510 34 174
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. - www.otoposmou.gr

 Μύνημα της ΓΣΕΕ για την επέτειο του Πολυτεχνείου:
"Η ΓΣΕΕ αποδίδει φόρο τιμής στη μνήμη των αγωνιστών της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Εργαζόμενοι, σπουδαστές και νεολαία συνεχίζουν τον αγώνα και τις διεκδικήσεις για Ειρήνη, Δημοκρατία και Ισονομία.
Τα αιτήματα εκείνου του αγώνα είναι και σήμερα επίκαιρα και απαιτητά.

Διαχρονικά, διεκδικούμενα και επίκαιρα είναι και τα αιτήματα για πλήρη και σταθερή εργασία, χωρίς ελαστικότητες και επισφάλεια, ισχυρή κοινωνική προστασία, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, για την απόκρουση της υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων που έχει πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας.
Τα εργασιακά, οικονομικά, ασφαλιστικά και δημοκρατικά δικαιώματα των εργαζομένων συνεχίζουν να δέχονται επιθέσεις, αμφισβητήσεις και ανατροπές, εντείνοντας τις ανισότητες και τις αδικίες.

Καλούμε τις οργανώσεις μέλη μας και όλους τους εργαζόμενους να πάρουν μαζικά μέρος στην πορεία διαμαρτυρίας που θα γίνει στην Αθήνα στις 17 Νοέμβρη προς την Αμερικανική Πρεσβεία αλλά και στις υπόλοιπες εκδηλώσεις μνήμης και τιμής σε άλλες πόλεις της χώρας".

Εκδήλωση για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, διοργανώνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Αγρίνιο, το Σάββατο 16 Νοεμβρίου.

Στο κάλεσμα της επισημαίνει πως:

"Πέρασαν ήδη 40 ολόκληρα χρόνια από τα χαράματα εκείνα της 17ης Νοεμβρίου 1973, που ένα άρμα μάχης γκρέμισε την κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου των Αθηνών, για να «αποκαταστήσει» την τάξη της χούντας των τανκς του Παττακού.
Τα χρόνια που μεσολάβησαν από τότε μέχρι σήμερα, το μεγαλύτερο μέρος εκείνη της γενιάς ανήλθε σε κυβερνητικά αξιώματα, βουλευτικές και άλλες κρατικές θέσεις, και συγκρότησε την μεταπολιτευτική οικονομική ελίτ της χώρας, η οποία, υλοποιώντας καλά σχεδιασμένες πολιτικές επιλογές, οδήγησε την χώρα, με μοναδικό εργαλείο μια απροσχημάτιστη και υποκριτική αστική δημοκρατία παραχαραγμένων εκλογικών συστημάτων, στην πιο απάνθρωπη χούντα που γνώρισε ποτέ ο τόπος: Τη χούντα των BANKS.

Αυτή η χούντα των τραπεζών, ισοπέδωσε στις μέρες μας κάθε εργατική και κοινωνική κατάκτηση, γκρέμισε τις πόρτες των σπιτιών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων αυτής της χώρας και οδήγησε έναν ολόκληρο λαό στην εξάρτηση και την εξαθλίωση.

Η Τ.Ε. ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. της Αιτωλοακαρνανίας, θέλοντας να τιμήσει εκείνη της στιγμή της εξέγερσης και όσους από κείνη την γενιά αρνήθηκαν να συμβιβαστούν και να στηρίξουν τις πολιτικές της υποτέλειας και της εξάρτησης από το 1974 μέχρι και σήμερα, αλλά και να στείλει ένα σαφές και ξεκάθαρο μήνυμα αντίστασης και ανατροπής της σημερινής οικονομικής δικτατορίας των καπιταλιστών και του πιστωτικού τους συστήματος, πραγματοποιεί στην Πολιτική – Πολιτιστική Λέσχη ΡΩΓΜΗ (πεζόδρομος Αριστείδη Παρθένη – Παραπλεύρως ζαχαροπλαστείου «Ελβετικού), το Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013, στις 7:00 το απόγευμα, πολιτική εκδήλωση με θέμα:
«Από την Χούντα των Τάνκς στη χούντα των Banks, 40 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου».
Εισηγητής στην εκδήλωση θα είναι ο Θάνος Ανδρίτσος, μέλος του Πολιτικού Συντονιστικού Οργάνου της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.
Θα ακολουθήσει συζήτηση".

 Πηγή: http://www.era-aegean.gr

Με περίπου 200 μαθήματα να μην διεξάγονται κυλάει το πρόγραμμα  του τρέχοντος εξαμήνου στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου.  Αιτία είναι η καθυστέρηση του υπουργείου στην έγκριση των  πιστώσεων για τις συμβάσεις διδακτικού και επιστημονικού προσωπικού.

Αναλυτικότερα, στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, σύμφωνα με εξαγγελίες του υπουργείου αναλογούν 86 πιστώσεις για προσλήψεις βάσει του ΠΔ 407/80. Οι 86 αυτές πιστώσεις αντιστοιχούν σε περίπου 100 συμβασιούχους καθηγητές και σε περίπου 200 μαθήματα σε όλα τα τμήματα του ιδρύματος για το τρέχον εξάμηνο.

«Στην ουσία η κωλυσιεργία αυτή τινάζει στον αέρα  το πρόγραμμα σπουδών των περισσοτέρων τμημάτων του πανεπιστημίου, δεδομένου ότι μεγάλο και σημαντικό μέρος της λειτουργίας τους στηρίζεται στους συμβασιούχους καθηγητές»  εξήγησε, μιλώντας στην ΕΡΑ ΑΙΓΑΙΟΥ ο Αντιπρύτανης  Ακαδημαϊκών Υποθέσεων και Φοιτητικής Μέριμνας  Νίκος Σουλακέλλης και πρόσθεσε πως, «πάρα πολλοί συνάδελφοι βλέποντας να καθυστερεί η διαδικασία έχουν ήδη κάνει αιτήσεις και έχουν γίνει δεκτοί από πανεπιστήμια του εξωτερικού.

Αυτό σημαίνει  πως ακόμα και αύριο να εγκριθούν οι πιστώσεις δεν θα μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε τις προσλήψεις που προγραμματίσαμε, και απώτερη συνέπεια είναι η απώλεια σημαντικού ερευνητικού προσωπικού από το πανεπιστήμιο και εν τέλει από τη χώρα».

Ο πρόεδρος του Συλλόγου Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού του Πανεπιστημίου Αιγαίου- Παράρτημα Μυτιληνης, Στράτος Γεωργούλας δήλωσε:

«Είναι ξεκάθαρο πλέον,  πως μοναδική ενασχόληση  του Υπουργού Παιδείας είναι να περάσει το μέτρο της διαθεσιμότητας για τους διοικητικούς υπαλλήλους, για να ακολουθήσει και στους άλλους φορείς του Πανεπιστημίου, προσπαθώντας να επιτύχει το όνειρο της, ένα Πανεπιστήμιο χωρίς κριτική σκέψη, χωρίς παιδευτικό ρόλο.

Μάλιστα η κυβέρνηση κατηγορεί για το κλείσιμο των πανεπιστημίων διοικητικούς, καθηγητές και φοιτητές που αντιδρούν  και τους ενοχοποιεί για το χάσιμο του εξαμήνου.

Την ίδια ώρα περίπου στα 200 μαθήματα στο δικό μας μόνο πανεπιστήμιο δεν διεξάγονται από έλλειψη καθηγητών με υπαιτιότητα αποκλειστικά της κυβέρνησης αλλά και των τοπικών εφαρμοστών των πολιτικών της και συγκεκριμένα, πρυτανικών αρχών, συμβουλίων ιδρυμάτων και συνδικαλιστικών φορέων προσκείμενων στις δυο τελευταίες κυβερνήσεις.

Είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα για το ποιος πραγματικά έχει ευθύνη για την υποβάθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και για τα χαμένα εξάμηνα».

Με τη διακήρυξή της, αλλά και με κάλεσμα συμμετοχής στη διαδήλωση της Κυριακής, η ΟΛΜΕ παρεμβαίνει στην 40η επέτειο της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου

Αναλυτικά η διακήρυξη:

"Τέσσερις δεκαετίες μας χωρίζουν από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, στις 17 Νοέμβρη του 1973. Αξίζει σε αυτή τη σημαντική επέτειο να ταξιδέψουμε για λίγο με τη μνήμη μας στην Ελλάδα της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών.

Η πολιτική ζωή της χώρας χαρακτηριζόταν από την κρίση της διακυβέρνησης, την εμπλοκή της στις ιμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις στην περιοχή των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής, αλλά και από την εμφάνιση στο προσκήνιο ενός μαχητικού λαϊκού – εργατικού κινήματος που επεδίωκε την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής της εξάρτησης και της υποτέλειας.

Για άλλη μια φορά επιλέχθηκε ώς λύση η συνταγματική εκτροπή και η επιβολή στρατιωτικής δικτατορίας με την στήριξη των Αμερικανών.
Η δημοκρατία είχε μπει στο γύψο.

Τα ξερονήσια ήταν γεμάτα με εξόριστους και οι φυλακές  με πολιτικούς κρατούμενους. Στην Ασφάλεια και στη Στρατιωτική Αστυνομία, τη διαβόητη  ΕΣΑ, τα βασανιστήρια των αγωνιστών της ελευθερίας ήταν καθημερινή ρουτίνα. Χιλιάδες επώνυμοι και ανώνυμοι αγωνιστές αντιμετώπιζαν τις θηριωδίες του φασισμού στα χέρια απάνθρωπων βασανιστών.
Όμως ο λαός μας δεν έμεινε αδρανής. Οργάνωνε μέρα τη μέρα την αντίσταση στη Δικτατορία.

Το φοιτητικό κίνημα εντάχθηκε και αυτό στον αγώνα. Το Φλεβάρη του ’73 γίνεται η πρώτη κατάληψη της Νομικής στην Αθήνα και μετά λίγες μέρες η δεύτερη. Η Χούντα απάντησε με επέμβαση της αστυνομίας στο Πανεπιστήμιο, με συλλήψεις και βασανισμούς. Το φοιτητικό κίνημα ανασυντάσσεται. Ο λαός, οι εργαζόμενοι αρχίζουν να συμπαρατάσσονται με τη νεολαία. Η Χούντα απομονώνεται διεθνώς όλο και περισσότερο.

Τότε ακούστηκε από τον αυτοσχέδιο ραδιοφωνικό σταθμό το «Εδώ Πολυτεχνείο. Σας μιλά ο ραδιοσταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων». «Είμαστε άοπλοι, είμαστε άοπλοι», κραύγαζαν οι φοιτητές από το ραδιοσταθμό, όταν έβλεπαν τα τανκς έτοιμα να εισβάλουν στο Πολυτεχνείο. Και η εξέγερση καταπνίγηκε στο αίμα.

Η ξενοκίνητη Χούντα και οι Αμερικανοί υποστηρικτές της, όμως, βρέθηκαν σε δύσκολη θέση. Η τραγωδία της Κύπρου που ακολούθησε, με το προδοτικό πραξικόπημα, την εισβολή των ξένων στρατευμάτων και τη διχοτόμηση τελικά του νησιού, σήμανε το τέλος αυτής της θλιβερής περιόδου.

Σήμερα, σαράντα χρόνια μετά, οι συνθήκες που βιώνει ο ελληνικός λαός είναι τραγικές. Καθημερινά, ολοένα και περισσότερο η ελληνική κοινωνία βυθίζεται στην εξαθλίωση και στην απόγνωση.

Χιλιάδες οικογένειες στερούνται το ψωμί, την κατοικία και άλλα στοιχειώδη αγαθά.
Η ανεργία χτυπάει την πόρτα κάθε σπιτιού και χιλιάδες οικογένειες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.

Η δημόσια παιδεία, όπως και η δημόσια υγεία, ισοπεδώνονται στο όνομα των μνημονίων και των συμφερόντων των τραπεζιτών.
 Οι ελευθερίες των πολιτών περιορίζονται, καθώς και τα δικαιώματα των εργαζομένων καταργούνται στο όνομα της κυριαρχίας των αγορών.
Η Τρόικα καθορίζει, εντελώς ανεξέλεγκτη και ασύδοτη, την οικονομική μας πολιτική και αποφασίζει για όλα τα κρίσιμα ζητήματα που μας απασχολούν.

Αξίζει να το διακηρύξουμε για μια ακόμα φορά σε όλους τους τόνους: Δεν φταίνε οι εργαζόμενοι για την οικονομική κρίση που μαστίζει τον τόπο μας. Η σύγχρονη πλουτοκρατία, όμως, απαιτεί από αυτούς  να σηκώσουν μόνοι τους αυτό το δυσβάσταχτο βάρος.

Σε αυτή την περίοδο της κρίσης και της εξαθλίωσης, η ελληνική κοινωνία αντιμετωπίζει μια ακόμα απειλή: Η φασιστική συμμορία που γέννησε και επέβαλε τη δικτατορία στη χώρα βρίσκει τη συνέχειά της σήμερα σε ένα θλιβερό μόρφωμα υμνητών και συνεχιστών της, σε μια εγκληματική συμμορία, τη «Χρυσή Αυγή», που επιχειρεί να εκμεταλλευτεί την τραγική συγκυρία για να υπονομεύσει κάθε έννοια δημοκρατίας, ισότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης.

Αλλά τέτοιου είδους σχεδιασμοί δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν πράξη. Η θυσία των αγωνιστών του Πολυτεχνείου δεν θα πάει χαμένη, το λαϊκό κίνημα και η νέα γενιά θα αγωνιστούν γι’ αυτό.
Σήμερα τα αιτήματα της εξέγερσης του Νοέμβρη του 1973 για ψωμί, παιδεία, ελευθερία, ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη εξακολουθούν να παραμένουν επίκαιρα.

Καλούμε την εκπαιδευτική κοινότητα, το φοιτητικό κόσμο, τους άνεργους και τους νέους εργαζόμενους και εργαζόμενες, αντλώντας δύναμη και έμπνευση από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, να πρωτοστατήσουν σήμερα στον αγώνα για την ανατροπή αυτής της απάνθρωπης και βάρβαρης πολιτικής.

Με όπλα μας την ενότητα, τη θέληση και την αλληλεγγύη, να ανατρέψουμε την πολιτική των μνημονίων και της λιτότητας κυβέρνησης, Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΔΝΤ. Nα θέσουμε τα θεμέλια για μία άλλη κοινωνία, μια κοινωνία της ισότητας, της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, των ανθρώπινων δικαιωμάτων.


Το ΔΣ της ΟΛΜΕ καλεί όλους τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές και τους γονείς, να συμμετάσχουν στις πορείες για το Πολυτεχνείο την ΚΥΡΙΑΚΗ 17 Νοέμβρη 2013.
Στην Αθήνα: σημείο συγκέντρωσης της ΟΛΜΕ στην Οδό Σταδίου και Χρ,Λαδά στις 3.30 μ.μ.

"Τέσσερις δεκαετίες μας χωρίζουν από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, στις 17 Νοέμβρη του 1973. Αξίζει σε αυτή τη σημαντική επέτειο να ταξιδέψουμε για λίγο με τη μνήμη μας στην Ελλάδα της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών.

Η πολιτική ζωή της χώρας χαρακτηριζόταν από την κρίση της διακυβέρνησης, την εμπλοκή της στις ιμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις στην περιοχή των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής, αλλά και από την εμφάνιση στο προσκήνιο ενός μαχητικού λαϊκού – εργατικού κινήματος που επεδίωκε την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής της εξάρτησης και της υποτέλειας.

Για άλλη μια φορά επιλέχθηκε ώς λύση η συνταγματική εκτροπή και η επιβολή στρατιωτικής δικτατορίας με την στήριξη των Αμερικανών.
Η δημοκρατία είχε μπει στο γύψο.

Τα ξερονήσια ήταν γεμάτα με εξόριστους και οι φυλακές  με πολιτικούς κρατούμενους. Στην Ασφάλεια και στη Στρατιωτική Αστυνομία, τη διαβόητη  ΕΣΑ, τα βασανιστήρια των αγωνιστών της ελευθερίας ήταν καθημερινή ρουτίνα. Χιλιάδες επώνυμοι και ανώνυμοι αγωνιστές αντιμετώπιζαν τις θηριωδίες του φασισμού στα χέρια απάνθρωπων βασανιστών.
Όμως ο λαός μας δεν έμεινε αδρανής. Οργάνωνε μέρα τη μέρα την αντίσταση στη Δικτατορία.

Το φοιτητικό κίνημα εντάχθηκε και αυτό στον αγώνα. Το Φλεβάρη του ’73 γίνεται η πρώτη κατάληψη της Νομικής στην Αθήνα και μετά λίγες μέρες η δεύτερη. Η Χούντα απάντησε με επέμβαση της αστυνομίας στο Πανεπιστήμιο, με συλλήψεις και βασανισμούς. Το φοιτητικό κίνημα ανασυντάσσεται. Ο λαός, οι εργαζόμενοι αρχίζουν να συμπαρατάσσονται με τη νεολαία. Η Χούντα απομονώνεται διεθνώς όλο και περισσότερο.

Τότε ακούστηκε από τον αυτοσχέδιο ραδιοφωνικό σταθμό το «Εδώ Πολυτεχνείο. Σας μιλά ο ραδιοσταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων». «Είμαστε άοπλοι, είμαστε άοπλοι», κραύγαζαν οι φοιτητές από το ραδιοσταθμό, όταν έβλεπαν τα τανκς έτοιμα να εισβάλουν στο Πολυτεχνείο. Και η εξέγερση καταπνίγηκε στο αίμα.
Η ξενοκίνητη Χούντα και οι Αμερικανοί υποστηρικτές της, όμως, βρέθηκαν σε δύσκολη θέση. Η τραγωδία της Κύπρου που ακολούθησε, με το προδοτικό πραξικόπημα, την εισβολή των ξένων στρατευμάτων και τη διχοτόμηση τελικά του νησιού, σήμανε το τέλος αυτής της θλιβερής περιόδου.

Σήμερα, σαράντα χρόνια μετά, οι συνθήκες που βιώνει ο ελληνικός λαός είναι τραγικές. Καθημερινά, ολοένα και περισσότερο η ελληνική κοινωνία βυθίζεται στην εξαθλίωση και στην απόγνωση.

Χιλιάδες οικογένειες στερούνται το ψωμί, την κατοικία και άλλα στοιχειώδη αγαθά.
Η ανεργία χτυπάει την πόρτα κάθε σπιτιού και χιλιάδες οικογένειες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Η δημόσια παιδεία, όπως και η δημόσια υγεία, ισοπεδώνονται στο όνομα των μνημονίων και των συμφερόντων των τραπεζιτών.

Οι ελευθερίες των πολιτών περιορίζονται, καθώς και τα δικαιώματα των εργαζομένων καταργούνται στο όνομα της κυριαρχίας των αγορών.
Η Τρόικα καθορίζει, εντελώς ανεξέλεγκτη και ασύδοτη, την οικονομική μας πολιτική και αποφασίζει για όλα τα κρίσιμα ζητήματα που μας απασχολούν.

Αξίζει να το διακηρύξουμε για μια ακόμα φορά σε όλους τους τόνους: Δεν φταίνε οι εργαζόμενοι για την οικονομική κρίση που μαστίζει τον τόπο μας. Η σύγχρονη πλουτοκρατία, όμως, απαιτεί από αυτούς  να σηκώσουν μόνοι τους αυτό το δυσβάσταχτο βάρος.

Σε αυτή την περίοδο της κρίσης και της εξαθλίωσης, η ελληνική κοινωνία αντιμετωπίζει μια ακόμα απειλή: Η φασιστική συμμορία που γέννησε και επέβαλε τη δικτατορία στη χώρα βρίσκει τη συνέχειά της σήμερα σε ένα θλιβερό μόρφωμα υμνητών και συνεχιστών της, σε μια εγκληματική συμμορία, τη «Χρυσή Αυγή», που επιχειρεί να εκμεταλλευτεί την τραγική συγκυρία για να υπονομεύσει κάθε έννοια δημοκρατίας, ισότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης.

Αλλά τέτοιου είδους σχεδιασμοί δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν πράξη. Η θυσία των αγωνιστών του Πολυτεχνείου δεν θα πάει χαμένη, το λαϊκό κίνημα και η νέα γενιά θα αγωνιστούν γι’ αυτό.

Σήμερα τα αιτήματα της εξέγερσης του Νοέμβρη του 1973 για ψωμί, παιδεία, ελευθερία, ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη εξακολουθούν να παραμένουν επίκαιρα.

Καλούμε την εκπαιδευτική κοινότητα, το φοιτητικό κόσμο, τους άνεργους και τους νέους εργαζόμενους και εργαζόμενες, αντλώντας δύναμη και έμπνευση από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, να πρωτοστατήσουν σήμερα στον αγώνα για την ανατροπή αυτής της απάνθρωπης και βάρβαρης πολιτικής.

Με όπλα μας την ενότητα, τη θέληση και την αλληλεγγύη, να ανατρέψουμε την πολιτική των μνημονίων και της λιτότητας κυβέρνησης, Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΔΝΤ. Nα θέσουμε τα θεμέλια για μία άλλη κοινωνία, μια κοινωνία της ισότητας, της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, των ανθρώπινων δικαιωμάτων.


Το ΔΣ της ΟΛΜΕ καλεί όλους τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές και τους γονείς, να συμμετάσχουν στις πορείες για το Πολυτεχνείο την ΚΥΡΙΑΚΗ 17 Νοέμβρη 2013.
Στην Αθήνα: σημείο συγκέντρωσης της ΟΛΜΕ στην Οδό Σταδίου και Χρ,Λαδά στις 3.30 μ.μ.".

Κλιμακώνεται η πανελλαδική και διεθνής καμπάνια συμπαράστασης στην Εργατική Αλληλεγγύη που διώκεται ύστερα από μήνυση που κατέθεσε σε βάρος της Κατερίνας Θωίδου (δημοσιογράφο της εφημερίδας, μέλος του Συντονιστικού ΚΕΕΡΦΑ), του Τάσου Αναστασιάδη (εκδότη, συντονιστή της ΣΕΑ) και του Πάνου Γκαργκάνα (διευθυντή της εφημερίδας και μέλος του ΠΣ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ), ο Ιωάννης Ανδριόπουλος, δικηγόρος, έμμισθος συνεργάτης της Χρυσής Αυγής. Η υπόθεση εκδικάζεται στις 12 Δεκέμβρη 2013 στο Τρίτο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών.

Το «έγκλημά» τους είναι ότι κατάγγειλαν μέσα από την αρθρογραφία της Εργατικής Αλληλεγγύης στις 21/11/2012 τις μεθοδεύσεις σε βάρος του δικαιώματος να παίρνουν ιθαγένεια τα παιδιά των μεταναστών. Η δίωξη γίνεται με βάση τον νόμο 2243/1994 ο οποίος βάζει σε αμφισβήτηση την ελευθερία του τύπου, καθώς δίνει τη δυνατότητα στον μηνυτή να συλλέξει χρηματικά ποσά, με μίνιμουμ τα 30.000 ευρώ, ακόμα και για την παραμικρή «επιλήψιμη», κατά το δικαστήριο, φράση.

Ο Ι. Ανδριόπουλος είναι ο δικηγόρος ο οποίος είχε τον Αύγουστο του 2010 καταθέσει προσφυγή στο ΣτΕ με στόχο να βγάλει το νόμο Ραγκούση που έδινε με το σταγονόμετρο ιθαγένεια σε παιδιά μεταναστών, αντισυνταγματικό. Ο ίδιος ήταν μαζί με τον Παναγιώταρο και τη Θ. Σκορδέλη ένας από τους μηνυτές του Σάββα Μιχαήλ και του Κώστα Μουτζούρη, που αθωώθηκαν πανηγυρικά στις αρχές Σεπτέμβρη.

Όπως αναφέρει το κείμενο συμπαράστασης το οποίο έχουν υπογράψει πλήθος πανεπιστημιακοί, συνδικαλιστές, δημοτικοί σύμβουλοι, καλλιτέχνες: «Την ώρα που αποκαλύπτεται πλέον επίσημα η εγκληματική δράση των νεοναζί της Χρυσής Αυγής, αποτελεί πρόκληση να δικάζονται αγωνιστές του αντιρατσιστικού-αντιφασιστικού κινήματος. Αντίθετα, η υπόθεση θα έπρεπε να πάει στο αρχείο και να ερευνηθεί η έκταση των διασυνδέσεων του μηνυτή με τους δολοφόνους νεοναζί.

Καταγγέλλουμε αυτή τη δίωξη που εντάσσεται σε μια ολόκληρη εκστρατεία στοχοποίησης της Αριστεράς με τη «θεωρία των δυο άκρων». Καλούμε όλους τους φορείς του εργατικού και λαϊκού κινήματος και της δημοκρατικής κοινής γνώμης να συμπαρασταθούν στους τρεις διωκόμενους και στην Εργατική Αλληλεγγύη».

Δηλώσεις των διωκόμενων

Kατερίνα Θωίδου : «Αυτός που θα έπρεπε να δικάζεται είναι ο ίδιος ο Ι Ανδριόπουλος και οι Χρυσαυγίτες βουλευτές τους οποίους υπηρετεί    και όχι η εφημερίδα που πάλεψε και παλεύει για τα δικαιώματα όλων των εργατών ντόπιων και μεταναστών.»

Πάνος Γκαργκάνας: «Είμαστε περήφανοι γιατί δώσαμε την μάχη για ιθαγένεια για όλα τα απιδιά. Είκοσι χρόνια δίνουμε τη μάχη ενάντια στους νεοναζί δολοφόνους της Χρυσής Αυγής.»

Τάσος Αναστασιάδης: «Η ενότητα των εργατών και η αλληλεγγύη είναι η δύναμη που θα ανατρέψει  κάθε χρυσαυγίτικη δίωξη. Η εφημερίδα που στήριξε όλα τα χρόνια τους μαχητικούς εργάτες, τους μετανάστες, τους νέους δεν μπορεί να φιμωθεί από κανέναν νεοναζί δικηγόρο.»