Σαν σήμερα πέθανε, το 1904, ένας από τους σπουδαιότερους λογοτέχνες της Ελλάδας του 19ου αι., ο Εμμανουήλ Ροΐδης. Καυστικός και οξυδερκής, ήταν εκείνος που είχε διατυπώσει το περίφημο «Έκαστος τόπος έχει την πληγήν του: Η Αγγλία την ομίχλην, η Αίγυπτος τας οφθαλμίας, η Βλαχία τας ακρίδας και η Ελλάς τους Έλληνας» και το «Εις νόμος απαιτείται εις αυτήν τη χώραν, ο οποίος να επιτάσσει την εφαρμογήν όλων των υπολοίπων νόμων».

Ο Εμμανουήλ Ροΐδης γεννήθηκε στις 28 Ιουλίου του 1836 στην Ερμούπολη της Σύρου, γόνος εύπορης αριστοκρατικής οικογένειας με καταγωγή από την Χίο. Το 1841 ο πατέρας του, Δημήτριος Ροΐδης, διορίστηκε διευθυντής μεγάλου εμπορικού οίκου και, στη συνέχεια, ανέλαβε τη θέση του γενικού πρόξενου της Ελλάδας στη Γένοβα, όπου η φιλελεύθερη γενοβέζικη επανάσταση του 1848-49 σημαδεύει τον νεαρό Ροΐδη αποφασιστικά στους ιδεολογικούς του προσανατολισμούς.

Το 1849 η οικογένεια επέστρεψε στην Σύρο, όπου ο Εμμανουήλ εγγράφηκε και φοίτησε στο ελληνοαμερικανικό λύκειο του Χ. Ευαγγελίδη. Τότε ξεκίνησε και η ενασχόλησή του με τη συγγραφή – ενώ την ίδια εποχή γνωρίστηκε με τον μετέπειτα λόγιο, ποιητή και πεζογράφο Δημήτριο Βικέλα, με τον οποίο ως μαθητές εξέδωσαν το χειρόγραφο περιοδικό Μέλισσα.

Το 1855 ξεκινά σπουδές Φιλολογίας και Φιλοσοφίας στο Βερολίνο, τις οποίες όμως διέκοψε μετά από 2 χρόνια. Ασχολήθηκε με το εμπόριο και ταξίδεψε στην ηπειρωτική Ευρώπη, τις παραδουνάβιες περιοχές και την Αίγυπτο. Διέμεινε στη Ρουμανία με την οικογένειά του έως το 1862, χωρίς να πάψει όμως να επισκέπτεται την Αθήνα τακτικά. Το 1860 δημοσιεύει τοΟδοιπορικό του Σατωβριάνδου (Chateaubriand Itineraire) ενώ δυο χρόνια αργότερα μετακομίζει πλέον στην Αθήνα και αφοσιώνεται στη συγγραφή.

Το 1866 εξέδωσε την «Πάπισσα Ιωάννα», ένα μυθιστόρημα με ιστορική βάση, που όμως περισσότερο μοιάζει με μια ιστορική μελέτη. Ο Ροΐδης άκουσε την ιστορία της Πάππισας Ιωάννας όταν ήταν ακόμα παιδί στη Γένοβα και εντυπωσιάστηκε βαθιά. Η Πάπισσα Ιωάννα εκτυλίσσεται τον 9ο αιώνα μ.Χ. και είναι η ιστορία μιας νεαρής κοπέλας, κόρης ιεραποστόλου, η οποία, όταν έμεινε ορφανή, μεταμφιέστηκε σε άντρα, μπήκε σε μοναστήρι. Εκεί γνωρίζει και έναν επισκέπτη μοναχό, τον οποίο ακολουθεί και ζει μαζί του για 7 χρόνια στο ίδιο κελί, ως μοναχός και η ίδια, σε ένα μοναστήρι Βενεδικτίνων. Όταν οι εραστές έφυγαν από το μοναστήρι, ταξίδεψαν σε αρκετές χώρες, ώσπου, στην Αθήνα, η Ιωάννα εγκατέλειψε τον εραστή της και μπήκε σε ένα πλοίο με προορισμό τη Ρώμη.

Εκεί κατάφερε να αναρριχηθεί μέχρι την κορυφή της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και τον Παπικό θρόνο. Η ερωτική σχέση όμως την οποία σύναψε με τον θαλαμηπόλο της. Φλώρο, είχε σαν αποτέλεσμα την εγκυμοσύνη της. Έτσι, κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης λιτανείας το έκπληκτο πλήθος βλέπει τον σεβαστό Πάπα Ιωάννη τον Η΄, να γεννά «άωρον και ημιθανές βρέφος» και να πεθαίνει υπό την οργή «του μαινόμενου όχλου, λακτοπατούντος, καταπτύοντος και ζητούντος να ρίψη εις τον Τίβεριν Πάπισσαν και παπίδιον».

Το έργο εμφανώς στηλιτεύει τα αρνητικά της Καθολικής Εκκλησίας, αλλά είναι φανερό ότι η κριτική και η απόρριψη απευθύνονται κυρίως στην Ορθόδοξη, κάτι που προκάλεσε την έντονη αντίδραση των κληρικών. Στις επιθέσεις εναντίον του Ροΐδη πρωτοστάτησε αρχικά ο κληρικός Μακάριος ο Καρυστίας, με άρθρα στον Τύπο, και αργότερα ενεπλάκη και η Ιερά Σύνοδος που με εγκύκλιό της αναθεμάτισε τον συγγραφέα και έργο ως «κακόηθες και βλάσφημον», ζητώντας την παρέμβαση του κράτους για την απαγόρευση κυκλοφορίας του βιβλίου, κάτι που τελικά δεν έγινε.

Η Πάπισσα Ιωάννα, ωστόσο, αναγνωρίστηκε ως ένα από τα πιο πρωτοποριακά μυθιστορήματα της ελληνικής πεζογραφίας του 19ου αι. όχι μόνο χάρη στο επιμελημένο ύφος αλλά και εξαιτίας της αντιρομαντικής διάθεσης που θεωρήθηκε πρόδρομος της στροφής προς τον ρεαλισμό που πραγματοποιήθηκε στην ελληνική πεζογραφία μετά την εμφάνιση της γενιάς του 1880.

Στον αφορισμό του έργου ο συγγραφέας απάντησε αρχικά χιουμοριστικά («ο κύριος εισαγγελεύς ουδ' απάντησιν έδωκεν, και οι δικασταί απεκρίθησαν γελώντες οτι αφού το βιβλίον είναι αφορισμένον, δεν δύνανται να το αναγνώσουσιν δια να το δικάσωσιν...»), με τις υποτιθέμενες «Επιστολές ενός Αγρινιώτου» με την υπογραφή Διονύσιος Σουρλής (στην εφημερίδα Αυγή, Μάιος 1866) και έπειτα με σοβαρό -αλλά και πιο δηκτικό τόνο-με το «Ολίγαι λέξες εις απάντησιν της αφοριστικής εγκυκλίου της Συνόδου».

Στα επόμενα χρόνια δημοσιεύει πολιτικά και φιλολογικά κείμενα, συνεργάζεται με τις γαλλόφωνες εφημερίδες «La Grece» και «Independance Hellenique», και το 1870 γίνεται διευθυντής της «Grece». Το 1873, στην κρίση των «Λαυρεωτικών», χάνει σχεδόν όλη του την περιουσία, αφού είχε επενδύσει σε μετοχές της Εταιρίας Λαυρίου και της Πιστωτικής, και πλέον ζει, με δυσκολίες, από την πένα του.

Το 1875-1877 εκδίδει με τον Θέμο Άννινο το εβδομαδιαίο περιοδικό, χιουμοριστικό στην αρχή, σατιρικό κατόπιν, «Ασμοδαίος», μέσα από το οποίο σχολιάζει την δημόσια και πολιτική ζωή της Ελλάδας. Καυτηρίαζε τη κομματική συναλλαγή της εποχής του, υποστηρίζοντας όμως τη πολιτική του Χαρίλαου Τρικούπη. Με αφορμή ένα κριτικό του κείμενο με τίτλο «Περί Συγχρόνου Ελληνικής Ποιήσεως», το 1877, ξεκινά η διαμάχη του με τον πολιτικό και λογοτέχνη Άγγελο Βλάχο σχετικά με την ποιητική δημιουργία υπό την επίδραση του κοινωνικού και πνευματικού περιβάλλοντος.

Το 1878 διορίστηκε έφορος στην Εθνική Βιβλιοθήκη, στην οποία εργαζόταν κατά την διάρκεια των κυβερνήσεων Τρικούπη, ενώ απολυόταν από τις κυβερνήσεις Δηλιγιάννη. Παράλληλα, εμφανιζόταν ως υπέρμαχος της δημοτικής με μια σειρά από γλωσσικές μελέτες αν και ο ίδιος έγραφε τα κείμενά του στην καθαρεύουσα. Το πρόβλημα της «διγλωσσίας» το θεωρούσε εθνική συμφορά και επέρριπτε στους λογίους την ευθύνη για αυτό. Τη δημοτική γλώσσα τη θεωρούσε ισάξια της καθαρεύουσας σε πλούτο, ακρίβεια και σαφήνεια και πρότεινε για τη λογοτεχνική γλώσσα την σταδιακή απλοποίηση της καθαρεύουσας και τον εμπλουτισμό της δημοτικής ώστε τελικά να «συναντηθούν» σε μια γλώσσα.

Το 1885 είχε ένα σοβαρό ατύχημα όταν τον χτύπησε μια άμαξα, με αποτέλεσμα να σπάσει το σαγόνι του και να μην μπορεί να μιλήσει για μήνες, ενώ το 1890 έχασε την ακοή του οριστικά – αντιμετώπιζε πρόβλημα βαρηκοΐας από τα νιάτα του. Πέθανε στην Αθήνα, από καρδιακή προσβολή, στις 7 Ιανουαρίου 1904.



Πηγές: www.e-alexandria.gr, Wikipedia.org ,  tvxs.gr

Συναγερμός σήμανε και πάλι στο Παρίσι, καθώς σημειώθηκαν πυροβολισμοί έξω από αστυνομικό τμήμα της πόλης. Υπενθυμίζεται, ότι σήμερα είναι η πρώτη επέτειος από την πολύνεκρη επίθεση των τζιχαντιστών αδερφών Κουασί στο σατιρικό περιοδικό Charlie Hebdo.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες των γαλλικών μέσων ενημέρωσης, ένας άνδρας ζωσμένος με εκρηκτικά επιχείρησε να μπει στο κτίριο της αστυνομίας, ενώ στα χέρια του κράταγε και μαχαίρι. Σύμφωνα με μαρτυρίες ο άνδρας φώναζε «Ο Αλλάχ είναι μεγάλος». Ύστερα από έρευνα της αντιτρομοκρατικής διαπιστώθηκε ότι τα εκρηκτικά που είχε ζωσμένα στο γιλέκο του ο επίδοξος τρομοκράτης ήταν ψεύτικα.

Ο τρομοκράτης έπεσε νεκρός από πυρά των αστυνομικών.



Το αστυνομικό τμήμα βρίσκεται στη Rue de la Goutte d'Or στο 18ο διαμέρισμα του Παρισιού.



Το σημείο έχει αποκλειστεί από την αστυνομία.

Ένας χρόνος από τη σφαγή στο Charlie Hebdo

Ένας χρόνος συμπληρώνεται σήμερα από την επίθεση στο σατιρικό περιοδικό Charlie Hebdo, που πάγωσε την Ευρώπη κι άνοιξε τον κύκλο της τρομοκρατίας του Ισλαμικού κράτους στη Γηραιά Ήπειρο.

Με ένα αιχμηρό εξώφυλλο που απεικονίζει τον Θεό να κρατάει καλάσνικοφ στο περιοδικό Charlie Hebdo κι ένα αμφιλεγόμενο νομοσχέδιο που οι επικριτές χαρακτηρίζουν ως θεμέλιο αστυνομικού κράτους,  συμπληρώνεται ένας χρόνος από την έφοδο τζιχαντιστών που άφησε 12 νεκρούς στα γραφεία του δημοφιλούς εντύπου.

Από το πρωί της Πέμπτης, πολίτες περνούν από τα γραφεία του Charlie Hebdo και αφήνουν λουλούδια στη μνήμη των θυμάτων, ενώ οι επετειακές εκδηλώσεις θα κορυφωθούν στην Πλατεία της Δημοκρατίας, όπου αναμένεται να  επαναληφθεί και το σκηνικό της μεγαλειώδους περσινής συγκέντρωσης με μήνυμα ότι η Γαλλία αψηφά τον τρόμο.

«'Εναν χρόνο μετά, ο δολοφόνος συνεχίζει να διαφεύγει» είναι ο τίτλος του επετειακού Charlie Hebdo που κυκλοφορεί με μαύρο εξώφυλλο και σκίτσο του Θεού με  καλάσνικοφ και αιματοβαμμένη περιβολή, ενώ φέρει τριγωνικό φωτοστέφανο με τον «παντεπόπτη οφθαλμό». Ο Λοράν Σουρισό, που έχει αναλάβει πλέον τη διοίκηση του σατιρικού περιοδικού, καταδίκασε όσους ήλπιζαν στον θάνατο του Charlie Hebdo επειδή «τόλμησε να περιγελάσει τη θρησκεία.

Στο μεταξύ, στον απόηχο των πολύνεκρων επιθέσεων της 13ης Νοεμβρίου 2015, η κυβέρνηση προωθεί την μονιμοποίηση ορισμένων μέτρων της κατάστασης έκτακτης ανάγκης.  Πρόκειται για  νομοσχέδιο βάσει του οποίου θα επιτρέπονται έφοδοι της αστυνομίας για προληπτικούς λόγους,  ενώ οι αστυνομικοί θα μπορούν να χρησιμοποιούν τα όπλα τους ακόμη κι αν δεν βρίσκονται σε κατάσταση άμυνας. Το νομοσχέδιο έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων με τους επικριτές του να υποστηρίζουν ότι υπό τον μανδύα της τρομοκρατίας η Γαλλία μετατρέπεται σε αστυνομικό κράτος.

Σε ηλικία 87 ετών «Έφυγε» από την ζωή, η μεγάλη Ελληνίδα τραγωδός Άννα Συνοδινού.

Η Άννα Συνοδινού είχε πρωταγωνιστήσει σε κορυφαίους ρόλους του θεάτρου. Είχε εκλέγει αρκετές φορές βουλευτής της ΝΔ και Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων ενώ είχε χρηματίσει και υφυπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων στην Κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Η ηθοποιός ταλαιπωρούνταν τα τελευταία χρόνια με σοβαρά προβλήματα υγείας και νοσηλευόταν σε κλινική στην Κυψέλη.

Η κηδεία της θα γίνει την Δευτέρα από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών.

Γιώργος Στάμκος

«Ο Νίκολα Τέσλα παραμένει ο μύθος, το κεντρικό σημείο, το αρχέτυπο όλων των επιστημόνων του 20ου αιώνα». 
Gerry Vassilatos, Lost Science

Ο Νίκολα Τέσλα γεννήθηκε τα μεσάνυχτα της 10^ης Ιουλίου του 1856, κατά τη διάρκεια μιας τρομερής καταιγίδας γεμάτη λαμπερές αστραπές… Ήταν μια ηλεκτρισμένη νύχτα κι εκείνος είχε την τύχη να γεννηθεί σε μια από τις πλέον «ηλεκτρισμένες» περιοχές της Ευρώπης: σε μια μεθόριο που χώριζε δύο αυτοκρατορίες, την Αυστροουγγρική και την Οθωμανική Αυτοκρατορία. 
Γεννήθηκε στο χωριό Σμίλιαν της Λίκα, μια περιοχή που ανήκει σήμερα στην Κροατία, αλλά τότε αποτελούσε τμήμα της λεγόμενης Vojna Krajina, δηλαδή της παραμεθόριας «στρατιωτικής περιοχής» της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, που ήταν αυτόνομη και κατοικούνταν κυρίως από Σέρβους πρόσφυγες από διάφορες περιοχές της κατεχόμενης από τους Οθωμανούς Σερβίας. Έφυγε από τη ζωή, σαν σήμερα, στις 7 Ιανουαρίου του 1943.

Την ίδια χρονιά που γεννήθηκε ο Τέσλα γεννήθηκαν και ο Σίγκμουντ Φρόιντ, ο Όσκαρ Ουάιλντ και ο Μπέρναρντ Σο.
Την ίδια χρονιά οι Burton και Speke ανακάλυψαν τις πηγές του Νείλου και τελείωσε ο πολυαίμακτος Κριμαϊκός Πόλεμος.
Ελάχιστα όμως από αυτά τα γεγονότα έφτασαν στ’ αυτιά του πατέρα του Τέσλα, του Μιλούτιν, που ήταν ο Σέρβος ορθόδοξος ιερέας του χωριού ή της μητέρας του Τζούκα Μάντιτς, που ήταν μια αγράμματη, αλλά ταλαντούχα αγρότισσα, προικισμένη με το χάρισμα να μαθαίνει εύκολα ξένες γλώσσες και να εφευρίσκει πρακτικές λύσεις για τα καθημερινά προβλήματα.

Ο Νίκολα ήταν ένα λεπτό και φιλάσθενο αγόρι, πράγμα που ανησύχησε πολύ τους γονείς του (βαπτίστηκε μάλιστα μόλις γεννήθηκε, επειδή ο ιερέας πατέρας του φοβόταν μήπως πεθάνει πρόωρα). Η μεγαλύτερη αγάπη του ήταν η Φύση και τα ζώα.



Αρέσκονταν να περιδιαβαίνει με τις ώρες στα δάση γύρω από το πατρικό του και να φαντάζεται τρόπους άντλησης ενέργειας από τον άνεμο ή από την ακατάπαυστη κίνηση των ορμητικών ποταμών…

Από την πρώιμη παιδική του ηλικία ο Νίκολα επέδειξε μια ιδιοφυΐα και μια εφευρετικότητα, που τον έκανε να ξεχωρίζει. Σε ηλικία μόλις τεσσάρων ετών οραματίστηκε τρόπους άντλησης ενέργειας από έναν μικρό καταρράκτη, που βρίσκονταν κοντά στο σπίτι του. Σχεδίασε έναν τροχό που γύριζε γύρω από έναν άξονα, που ήταν δεμένος σε μια διχαλωτή βέργα. Με πολύ χαρά ο μικρός Νίκολα έβλεπε τον τροχό να γυρίζει ασταμάτητα από τη δύναμη του νερού. Μπορούσε να τον παρατηρεί για ώρες, κάνοντας σχέδια για τη δημιουργία ενός μεγαλύτερου τροχού. Λίγα χρόνια αργότερα, όταν είδε για πρώτη φορά μια φωτογραφία από τους καταρράκτες του Νιαγάρα, είπε στον πατέρα του: «Μια μέρα θα ήθελα να τους τιθασεύσω». Και κάποια μέρα, αρκετά χρόνια αργότερα, η επιθυμία του έγινε όντως πραγματικότητα…



Στη διάρκεια της εφηβικής του ηλικίας ο Τέσλα άρχισε να σφυρηλατεί έναν δυνατό χαρακτήρα, να ελέγχει τα συναισθήματα και τα πάθη του και να αποφεύγει τις στενές μορφές ανθρώπινης επαφής. Σταδιακά άρχισε να οικοδομεί ένα καθαρό πνεύμα, με διανοητική διαύγεια, με πλούτο γνώσεων, με ηθικές αρχές καθώς και με αυξημένες ικανότητες διαίσθησης.

Πήγαινε στο λύκειο του Κάρλοβατς, που τότε ονομάζονταν στα γερμανικά Carlstadt, όταν είδε για πρώτη φορά μια πειραματική επίδειξη του ηλεκτρισμού. Ο Τέσλα έμεινε έκθαμπος μπροστά σ’ αυτό το εκπληκτικό φαινόμενο. Γεμάτος συγκίνηση θυμόταν αργότερα τα μαθήματά και τα πρώτα πειράματα που παρακολουθούσε: «Το κάθε πείραμα έβρισκε στο μυαλό μου χίλιες αντανακλάσεις. Ήθελα να μάθω περισσότερα γι’ αυτή την εκπληκτική δύναμη. Λαχταρούσα τα πειράματα και τις έρευνες και πάντα μόλις τέλειωνε το μάθημα είχα μια θλίψη στην ψυχή» (Οι Εφευρέσεις Μου). Από τότε αποφάσισε να αφιερώσει τη ζωή του στη μελέτη της φυσικής του ηλεκτρισμού και να ανακαλύψει όλα τα μυστικά του. Και κράτησε την υπόσχεση του.

Ενθουσιάστηκε τόσο πολύ με τη νέα επιστήμη του ηλεκτρισμού, ώστε αποφάσισε να μάθει αγγλικά για να μπορεί να διαβάζει τα γραπτά του πρωτοπόρου Αμερικανού εφευρέτη Τόμας Άλβα Έντισον!



Παρά τις αρχικές αντιρρήσεις του πατέρα του, που τον ήθελε να γίνει ιερέας ή στρατιωτικός, όπως ήταν η οικογενειακή παράδοση, ο Τέσλα γράφτηκε στο Πολυτεχνικό Ινστιτούτο του Γκρατς της Αυστρίας κι έγινε αμέσως ένας αφοσιωμένος σπουδαστής. Φτάνοντας στο Γκρατς ο Τέσλα αισθάνθηκε ότι ένα όνειρο του είχε πλέον εκπληρωθεί. Θα μπορούσε επιτέλους ν’ ασχοληθεί με τη μηχανική και ν’ αφοσιωθεί στη μελέτη και στην έρευνα του ηλεκτρισμού.

Συνέχισε αναζητώντας απάντηση στο πρόβλημα της αξιοποίησης του εναλασσόμενου ρεύματος, που του έγινε εμμονή, ακόμη και μετά το τέλος των σπουδών του στο Πανεπιστήμιο της Πράγας (1879-1880), όταν έπιασε δουλειά ως ηλεκτρονικός σε μια καινούργια τηλεφωνική εταιρεία στη Βουδαπέστη της Ουγγαρίας. Κατά τη διάρκεια της εργασίας του σ’ αυτή την εταιρεία ο Τέσλα εφηύρε έναν τηλεφωνικό ενισχυτή, που έγινε ο πρόγονος του σημερινού ηχείου. Δεν ξέχασε όμως στιγμή το πρόβλημα της εφεύρεσης μιας συσκευής εναλλασσόμενου ρεύματος.

Στις αρχές του 1882 μια μικρή ασθένεια τον ανάγκασε να μείνει για μερικές μέρες εκτός εργασίας. Περπατώντας το ηλιοβασίλεμα, μαζί με το φίλο και βοηθό του Anital Szigety, σε ένα πάρκο της Βουδαπέστης κι απαγγέλλοντας στα γερμανικά στίχους από το Φάουστ του Γκαίτε, του ήρθε ως λάμψη μια μεγαλοφυής ιδέα, που έμελλε να οδηγήσει την ανθρωπότητα σε πλήρη εξηλεκτρισμό.«Τότε, σε μια στιγμή έμπνευσης, προφέροντας αυτές τις λέξεις, η ιδέα με κτύπησε σαν λάμψη αστραπής, και μέσα σε μια στιγμή μου αποκαλύφθηκε η αλήθεια. Με το μπαστούνι άρχισα τότε να χαράζω στην άμμο τα διαγράμματα…», έγραψε αργότερα ο Τέσλα στην αυτοβιογραφία του Οι Εφευρέσεις Μου (My Inventions). Με το μπαστούνι του ο άνθρωπος που θα «ανακάλυπτε» τον 20^ο αιώνα άρχισε να σχεδιάζει πρόχειρα στο χώμα έναν κινητήρα. «Τον βλέπεις;», ρώτησε στον φίλο του, που παρακολουθούσε άφωνος, «κοίταξε με τώρα που θα τον αντιστρέψω!». Όταν τέλειωσε τα πρόχειρα σχέδια του αναφώνησε γεμάτος ικανοποίηση: «Αυτό είναι! Ένα περιστρεφόμενο μαγνητικό πεδίο! Δες πόσο ήσυχα λειτουργεί. Χωρίς σπίθες. Χωρίς θόρυβο. Λειτουργεί τέλεια!» Μ’ αυτόν τον ασυνήθιστο τρόπο ο Τέσλα συνέλαβε για πρώτη φορά την ιδέα του περιστρεφόμενου μαγνητικού πεδίου και του επαγωγικού κινητήρα, ο οποίος χρησιμοποιείται σήμερα σε κάθε ηλεκτρική συσκευή. Αρπάζοντας ένα μεγάλο μυστικό της Φύσης και χαρίζοντας το στους ανθρώπους, ο Τέσλα έγινε ένας σύγχρονος Προμηθέας που οδήγησε την ανθρωπότητα στην εποχή του ηλεκτρισμού…



Χωρίς τον Νίκολα Τέσλα δεν θα υπήρχε εναλλασσόμενο ρεύμα στο σπίτι σας, το φως της λάμπας δεν θα είχε νικήσει το σκοτάδι, δεν θα λειτουργούσαν ο υπολογιστής ή η καφετιέρα σας. Του χρωστάμε 700 εφευρέσεις, ορισμένες εκ των οποίων θεμελίωσαν τον κόσμο μας. «Αν θελήσουμε να εξαφανίσουμε από το δικό μας βιομηχανικό κόσμο τα αποτελέσματα του έργου του κυρίου Τέσλα, τα γρανάζια στις βιομηχανίες θα έπρεπε να σταματήσουν να γυρίζουν, τα ηλεκτρικά τρένα μας θα έπρεπε να ακινητοποιηθούν, οι πόλεις μας να βυθιστούν στο σκοτάδι... Ναι, τόσο μακριά έφτασε με το έργο του, που αποτέλεσε το θεμέλιο του σύγχρονου κόσμου. Το όνομα του σημάδεψε μια εποχή προόδου στην επιστήμη του ηλεκτρισμού. Από αυτό το έργο ξεπήδησε μια επανάσταση...» Έτσι σχολίασε κάποτε ο Αμερικανός φυσικός B. A. Behrend τη συνεισφορά του Τέσλα στη διαμόρφωση του σύγχρονου κόσμου.

Ο Τέσλα δεν ήταν ένας απλός εφευρέτης. Το να αποκαλεί κανείς τον Τέσλα απλά «εφευρέτη» είναι σαν να λέει ότι ο  Σοπέν ήταν απλώς ένας «πιανίστας». Ο Τέσλα ήταν ένας εξερευνητής νέων ηπείρων γνώσεων, ένας άνθρωπος που ανακάλυπτε νέες φυσικές αρχές και μόνον κατανάγκην υπήρξε εφευρέτης. Για τον ίδιο μεγαλύτερη σημασία είχε η ανακάλυψη νέων φυσικών αρχών και λιγότερο η εφαρμογή τους στην πράξη. Ήταν πάνω απ’ όλα ένας πρωτοπόρος εξερευνητής νέων αρχών της Φυσικής, ένας ανθρωπιστής επιστήμονας πουοραματιζόταν ένα καλύτερο μέλλον για την ανθρωπότητα. Ένας άνθρωπος των θαυμάτων.

Αυτή ήταν άλλωστε και η μεγαλύτερη διαφορά του με τον Τόμας Άλμπα Έντισον. Ο Έντισον ήταν απλά ένας εφευρέτης (με πάνω από 1.000 ευρεσιτεχνίες στο ενεργητικό του), ο οποίος ενδιαφερόταν αποκλειστικά για την πρακτική εφαρμογή και την εμπορική εκμετάλλευση των εφευρέσεων του. Αντίθετα ο Τέσλα, παρά το γεγονός ότι χρεώνεται τουλάχιστον 700 ευρεσιτεχνίες, ήταν ουσιαστικά ένας θεωρητικός τύπος, ένας τολμηρός εξερευνητής που αδιαφορούσε για την πρακτική εφαρμογή και -κυρίως- για το εμπορικό όφελος από την εκμετάλλευση των ανακαλύψεων του.



Αντίθετα με τον Έντισον ο Τέσλα ήταν ένας «μοναχικός καβαλάρης», που παρέμεινε σ’ όλη του τη ζωήανένταχτος κι ελεύθερος, δίνοντας συχνά σκληρές μάχες με το επιστημονικό και βιομηχανικό κατεστημένο της εποχής του. Ο Τέσλα προχωρούσε άφοβα μπροστά αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Ξεκλείδωνε με την ευαισθησία ενός ποιητή τα μεγάλα μυστικά της φύσης και τα χάριζε στην ανθρωπότητα. Τον ενδιέφερε η συνολική πρόοδος και πίστευε στο θετικό δυναμικό του ανθρώπου που μπορούσε ν’ αναπτυχθεί σε τέλειο βαθμό.

Από την αρχή ακόμη της επιστημονικής του δράσης ο Τέσλα έδωσε μια σειρά από μοναχικές μάχες ενάντια στο επιστημονικό και βιομηχανικό κατεστημένο της εποχής του. Σε κάποιες από αυτές νίκησε, ενώ στις περισσότερες έχασε, επειδή δεν συμφωνούσε με τα κατεστημένα συμφέροντα. Το πολυφασικό του σύστημα του εναλλασσόμενου ρεύματος επικράτησε, αφού όμως προηγουμένως έδωσε μια σκληρή μάχη με τη βιομηχανία του συνεχούς ρεύματος. Τελικά νίκησε, επειδή ήταν ολοφάνερα πιο αποτελεσματικό και οικονομικό. Ο προωθητικός κινητήρας του απέτυχε, όχι γιατί δεν ήταν αποτελεσματικός, αλλά επειδή για να εφαρμοστεί θα έπρεπε ν’ αλλάξει ολόκληρη η δομή της αυτοκινητοβιομηχανίας. Και το φιλόδοξο σχέδιο του για την ασύρματη μεταφορά ενέργειας δεν προχώρησε, επειδή ερχόταν σε άμεση αντίθεση με μονοπωλιακά συμφέροντα, που λυμαίνονται ως σήμερα τη ενεργειακή εξέλιξη της ανθρωπότητας.



Από τα τέλη της δεκαετίας του 1880 ο Τέσλα συνήθισε την ανθρωπότητα με μια σειρά από επιστημονικές εκπλήξεις και εφευρέσεις: εναλλασσόμενο ρεύμα, επαγωγικοί κινητήρες, πολυφασικό σύστημα, ρεύματα υψηλής συχνότητας, ηλεκτρικός ταλαντωτής, πηνίο Τέσλα, ραδιόφωνο, ακτινογραφία (Τεσλόγραμμα), τηλεκατεύθυνση, αυτοματισμός, ασύρματη μεταφορά ενέργειας, τηλεγεωδυναμική, προωθωτικοί κινητήρες, ραντάρ, ιντερφερόμρετρο, ηλεκτρομαγνητική προστασία…είναι μονάχα μερικές από τις 700 εφευρέσεις, που ο Σέρβος επιστήμονας προσέφερε στην ανθρωπότητα. Αλήθεια, ποιος από σας γνωρίζει ότι πίσω από κάθε ηλεκτρική συσκευή, που έχουμε σήμερα στα σπίτια μας, κρύβεται η μεγαλοφυία ενός ανθρώπου, που κυριολεκτικά αφιέρωσε τη ζωή, το μυαλό και το πνεύμα του στην υπηρεσία της ανθρωπότητας;

Εκτός από επιστήμονας κι εφευρέτης ο Τέσλα υπήρξε οραματιστής ενός μέλλοντος, στο οποίο ο άνθρωπος δε θα ήταν αναγκασμένος να πασχίζει για την επιβίωση του,όπου οι λέξεις πλούσιος και φτωχός δε θα σήμαιναν τη διαφορά του επιπέδου της υλικής ευημερίας, αλλά των πνευματικών ικανοτήτων. Ο Τέσλα ήταν ένας ονειροπόλος, μια λέξη υποτιμητική για τους «προσγειωμένους», ένας πρωτοπόρος, που τολμούσε να προχωρήσει άφοβα προς το άγνωστο, εξερευνώντας νέους κόσμους γνώσεων. Ήταν έναςφιλόσοφος, που στοχάζονταν αδιάκοπα πάνω στα μεγάλα προβλήματα της ανθρωπότητας.  Ένας ποιητής της επιστήμης. Από την άλλη ήταν κι ένας παράξενος, εκκεντρικός και ιδιόρρυθμος άνθρωπος, που ακολουθούσε ένα εντελώς δικό του «σχέδιο ζωής».



 Από την  ηλικία των 34 ετών ο Τέσλα σταμάτησε να ποθεί, να μισεί, να θλίβεται, να πίνει καφέ, τσάι ή αλκοόλ, να καπνίζει, να κοιτιέται στον καθρέπτη, να φοράει ρολόι, δακτυλίδια και να τρώει οτιδήποτε του μαγείρευε κάποιος άλλος. Κοντολογίς συγκέντρωσε όλο τον πλούτο και τη δύναμη της μεγαλοφυίας σ’ έναν και μοναδικό σκοπό: να σκέφτεται και να υπηρετεί την ανθρωπότητα, ανακαλύπτοντας πράγματα που θα έκαναν την ανθρώπινη ζωή ευκολότερη και πιο ευτυχισμένη.

Αν και θα μπορούσε να επαναπαυτεί στις δάφνες του, όντας δοξασμένος και πλούσιος από την ηλικία των 34 ετών, εκείνος προτίμησε να προχωρήσει κι άλλο προσφέροντας στην ανθρωπότητα, ως νέος Προμηθέας, ένα πολύ μεγαλύτερο δώρο: την Ελεύθερη Ενέργεια.

Η Ελεύθερη Ενέργεια για όλους ήταν το μεγάλο του όνειρο.

Ο Τέσλα είναι ο «πατέρας» της Ελεύθερης Ενέργειας. Οραματιζόταν έναν κόσμο όπου ο καθένας θα είχε ελεύθερη πρόσβαση στην αστείρευτη θάλασσα της ενέργειας, που τον περιβάλλει. Σε μια διάλεξή που έδωσε στις 20 Μαΐου του 1891 στο Κολούμπια Κόλετζ της Νέας Υόρκης, ο Τέσλα απευθύνθηκε προς το ενθουσιώδες κοινό λέγοντας: «Τρέχουμε όλοι μαζί μέσα σ’ έναν απέραντο χώρο με μια απίστευτη ταχύτητα και όλα γύρω μας κινούνται, γυρίζουν και περιβάλλονται από ενέργεια. Υπάρχει σίγουρα κάποια άμεση πρόσβαση σ’ αυτήν την ενέργεια. Ο ηλεκτρισμός που αντλήσαμε από το φυσικό περιβάλλον, προέρχεται από αυτήν την ενέργεια.Σύντομα θα αντλούμε χωρίς μεγάλο κόπο πολλές μορφές ενέργειας από αυτήν την απέραντη κι ανεξάντλητη φυσική ενέργεια κι έτσι η ανθρωπότητα θα προοδεύσει με γιγαντιαία βήματα».

Στις 3 Ιουλίου του 1899, κατά τη διάρκεια των πειραμάτων του στο Κολοράντο Σπρινγκς, ο Σερβοαμερικάνος εφευρέτης ισχυρίστηκε ότι ανακάλυψε μια «ανεξάντλητη πηγή ενέργειας». Προέβλεψε μάλιστα ότι στο μέλλον ο κόσμος θα κατάφερνε να συνδεθεί μ’ αυτήν την πηγή αστείρευτης ενέργειας, κι αυτό θα άλλαζε τη μορφή του ανθρώπινου πολιτισμού και θα οδηγούσε στην κατάκτηση του διαστήματος.



Για ένα σχεδόν χρόνο (1899-1900) στο Κολοράντο Σπρινγκς και σε υψόμετρο 2.300 μέτρων, ο Τέσλα πραγματοποίησε μια σειρά από σημαντικά πειράματα πάνω στην ασύρματη μεταφορά ενέργειας. Εκεί κατόρθωσε όχι μόνο να δημιουργήσει τεχνητές αστραπές μήκους 40 μέτρων, αλλά και ν’ ανάψει λαμπτήρες ακουμπώντας τες απλά στο έδαφος και να θέσει σε λειτουργία συσκευές σε απόσταση δεκάδων χιλιομέτρων! Στο Κολοράντο Σπρινγκς ανακάλυψε κάτι που ήδη διαισθανόταν: πως η Γη ήταν μια τεράστια «ενεργειακή πισίνα», ένας καλός ενεργειακός αγωγός, πράγμα που σήμαινε ότι το παγκόσμιο σύστημα ασύρματης μετάδοσης ενέργειας, που οραματιζόταν, θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Ολόκληρος ο πλανήτης μπορούσε να διασυνδεθεί ενεργειακά αν κατασκευαζόταν, σύμφωνα με το σχέδιό του, ένα δίκτυο από πύργους εκπομπής και λήψης ηλεκτρικής και ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας. Ακόμη και η ίδια η γη θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη μεταφορά τεράστιων ποσοτήτων ενέργειας, έτσι ώστε ο καθένας να ήταν σε θέση ν’ αντλήσει ενέργεια χώνοντας απλά μια μεταλλική ράβδο στο έδαφος! Αν και ορισμένοι πίστευαν πως αυτά που έλεγε ο Τέσλα θα έπρεπε να μπουν στο «κουτί με τις παλαβομάρες» της ανθρωπότητας, εντούτοις η σύγχρονη επιστήμη και οι τελευταίες τεχνολογικές εξελίξεις δείχνουν να τον δικαιώνουν.

Ο Τέσλα πίστευε πως ήταν δυνατή η μετάδοση της ηλεκτρικής ενέργειας με ασύρματο τρόπο κι έφτιαξε ολόκληρα σχέδια για ένα παγκόσμιο ενεργειακό σύστημα. Το όραμα του ήταν ένα παγκόσμιο σύστημα, που ταυτόχρονα θα μετέδιδε ραδιοσήματα και θα μετέφερε με ασύρματο τρόπο ηλεκτρική ενέργεια! Το σχέδιο του ήταν τόσο προχωρημένο και ριζοσπαστικό για την εποχή του, που μόλις δημοσιοποιήθηκε οι πόρτες στη Wall Street έκλεισαν γι’ αυτόν. Τα μονοπωλιακά συμφέροντα, ακόμη κι εκείνοι που επένδυσαν εκατομμύρια δολάρια στο σύστημα εναλλασσόμενου ρεύματος, αρνήθηκαν να τον χρηματοδοτήσουν.

Όταν ο μεγαλοτραπεζίτης Τζον Πίερποντ Μόργκαν, που αρχικά χρηματοδότησε το σχέδιο του εφευρέτη στο Γουόρντεκλιφ του Λονγκ Άιλαντ, πληροφορήθηκε πως ο στόχος του Τέσλα ήταν η ασύρματη μεταφορά ενέργειας ρώτησε τον εφευρέτη: «Και ποιος θα πουλάει την ενέργεια στους αποδέκτες της;» «Κανείς», απάντησε με ειλικρίνεια ο Τέσλα, «ο καθένας θα μπορεί να τη λαμβάνει καρφώνοντας μια ράβδο στο έδαφος ή τοποθετώντας μια κεραία στη στέγη του σπιτιού του. Σκεφθείτε το: δεν θα υπάρχουν καλώδια, αερόπλοια θα πετούν χρησιμοποιώντας την εκπεμπόμενη ενέργεια...» «Αρκετά», τον διέκοψε ο μεγαλοτραπεζίτης. «Σας ευχαριστώ πολύ κύριε Τέσλα. Θα σας στείλω την απάντηση μου». Η απάντηση, και τα χρήματα, δεν ήρθαν ποτέ. Μέχρι το τέλος της ζωής του ο Τέσλα περίμενε μιαν απάντηση...

Ο οραματιστής και αθεράπευτα ανθρωπιστής Τέσλα είχε κάνει το λάθος να δείξει στον κατεξοχήν εκπρόσωπο των μονοπωλιακών συμφερόντων της εποχής του, τον κόσμο όπως θα μπορούσε να είναι: ελεύθερος από ενεργειακά μονοπώλια και με άφθονη και φθηνή ενέργεια για τον καθένα. Έναν κόσμο που η ανθρωπότητα ίσως να είναι έτοιμη τον 21^ο αιώνα...

Μετά την αποτυχία του σχεδίου στο Γουόντερκλιφ ο Τέσλα δεν είχε ποτέ καμιά άλλη ευκαιρία να φέρει την Ελεύθερη Ενέργεια στον κόσμο. Συνέχισε όμως μέχρι το τέλος της ζωής του να σχεδιάζει, να κατασκευάζει και να οραματίζεται διάφορα χρήσιμα επιτεύγματα. Πάντα ήτανασυμβίβαστος, ένας μοναχικός και ρομαντικός «ιππότης» της επιστήμης. Το κατεστημένο της εποχής του τον πολέμησε σκληρά και τελικά πέθανε, σαν σήμερα, στις 7 Ιανουαρίου του 1943, φτωχός και αγνοημένος,σ’ ένα ταπεινό δωμάτιο του ξενοδοχείου New Yorker.

Ο Τέσλα ήταν ένας μεγάλος και αισιόδοξος οραματιστής για το μέλλον της ανθρωπότητας. Τι έγιναν ωστόσο τα οράματα του για τον ουτοπικό και ενεργειακά ελεύθερο κόσμο του μέλλοντος; Αυτά βρίσκονται κρυμμένα στα εκατοντάδες χειρόγραφα του, που έχουν γίνει ανάρπαστα από τις μυστικές υπηρεσίες και τις ομάδες ερευνητών ανά τον κόσμο...

Η ζωή, το έργο, οι ιδέες και τα οράματα του «πατέρα» της Ελεύθερης Ενέργειας, έχουν εμπνεύσει δεκάδες επιστήμονες κι ερευνητές, που έθεσαν κι αυτοί με τη σειρά τους τον εαυτό τους στο κυνήγι του «Αγίου Δισκοπότηρου» της επιστήμης: στην ανακάλυψη μιας συσκευής που θα αντλεί και θα αξιοποιεί την Ελεύθερη Ενέργεια του περιβάλλοντος. Όπως άλλωστε συνήθιζε να λέει και ο μεγάλος Σερβοαμερικανός εφευρέτης: «Η ενέργεια βρίσκεται παντού και σε αφθονία. Εμείς όμως διψάμε. Μοιάζουμε με κάποιον που βρίσκεται πάνω σε μια βάρκα που πλέει μέσα σ’ ένα ποτάμι, αλλά πεθαίνει από τη δίψα, γιατί δε διαθέτει ένα ποτήρι για να πιει νερό».


 
Τα Βραβεία και οι Αναγνωρίσεις του Νίκολα Τέσλα

• Το 1912 ο Τέσλα προτάθηκε, μαζί με τον Έντισον, για το Βραβείο Νόμπελ.
• Το 1917 ο Τέσλα βραβεύτηκε με το «Μετάλλιο του Έντισον»», το πιο σημαντικό βραβείο στον τομέα της ηλεκτροτεχνικής στις ΗΠΑ.
• Το 1960 η Διεθνής Επιτροπή Ηλεκτροτεχνικής ονόμασε την μονάδα μέτρησης της μαγνητικής επαγωγής, μονάδα Τέσλα (Τ).
• Το 1975 ο Τέσλα εισάγεται επίσημα στο Inventor’s Hall of Fame.
• Το 1976 καθιερώνεται το Βραβείο Τέσλα από το Ινστιτούτο των Ηλεκτρομηχανικών των ΗΠΑ, το οποίο και απονέμεται κάθε χρόνο.
• Το 1983 τα Αμερικανικά Ταχυδρομεία τίμησαν τον Τέσλα τυπώνοντας γραμματόσημα με τη μορφή του.
• Το άγαλμα του Νίκολα Τέσλα τοποθετείται στους καταρράκτες του Νιαγάρα, όπου το 1895 λειτούργησε το πρώτο υδροηλεκτρικό εργοστάσιο στον κόσμο.
• Το 1992 τυπώνονται στη Σερβία μια σειρά από χαρτονομίσματα με τη μορφή του Τέσλα.
• Η γωνία της 40^ης οδού με την 6^η Λεωφόρο του Μανχάταν ονομάζεται «Γωνία του Νίκολα Τέσλα» και τοποθετήθηκε σχετική πινακίδα για να θυμίζει στους Νεοϋορκέζους ότι η πόλη τους χρωστάει πολλά στον Τέσλα.
• Το 2005 το Διεθνές Αεροδρόμιο του Βελιγραδίου μετονομάζεται σε «Αεροδρόμιο Νίκολα Τέσλα».
• Το 2006 ανακηρύσσεται από UNESCO «Έτος Τέσλα» για να τιμηθούν τα 150 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου εφευρέτη.

 
Ο Γιώργος Στάμκος (Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.) είναι συγγραφέας, βιογράφος του Νίκολα Τέσλα, και δημιουργός του εναλλακτικού περιοδικού Ζενίθ (www.zenithmag.wordpress.com).


Αναδημοσίευση από το tvxs.gr

Ο αγώνας των εργαζόμενων στα πεντάμηνα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας παρουσιάστηκε στην εκπομπή του “Ράδιο Παντιέρα» της Τετάρτης 6 Ιανουαρίου 2016, στο ελεύθερο ραδιόφωνο της ERTopen.

Η Σταυρούλα Βερούκη, πρώην εργαζόμενη σε πεντάμηνα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας και μέλος του συντονιστικού αγώνα εργαζομένων στα πεντάμηνα και συμβασιούχων Αττικής, αφού αναφέρθηκε στο απαράδεκτο καθεστώς εργασίας [...]

Μάλιστα έκανε λόγο και για εμπαιγμό του υφυπουργού Κοινωνικής Ασφάλισης Τ. Πετρόπουλου, ο οποίος υποκριτικά δήλωσε στους αγωνιζόμενους πενταμηνίτες που έχουν κατασκηνώσει κάτω από το υπουργείο Εργασίας επί της οδού Σταδίου ότι «έχει υπάρξει κι αυτός άστεγος στα νιάτα του»!

Στην εκπομπή παρενέβη τηλεφωνικά και ο Νίκος Μπινιώρης, μέλος του Γενικού Συμβουλίου του[...] 

Ακούστε στα τρία βίντεο που ακολουθούν, το ηχητικό ολόκληρης της εκπομπής:

κλικ εδώ

ΚΙΝΗΣΗ «ΑΠΕΛΑΣΤΕ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ»

αναδημοσίευση από kar.org.gr

Μέσα σε ένα χρόνο η κυβέρνηση που θα έσκιζε τα μνημόνια, θα εξασφάλιζε κατώτερο μισθό 751, θα καταργούσε τον ΕΝΦΙΑ και θα φορολογούσε τους πλούσιους, έφτασε να υπογράφει το χειρότερο μνημόνιο, να ξεπουλάει τη δημόσια περουσία και να φέρνει νόμο κατεδάφισης του ασφαλιστικού, ενώ πρόκειται να καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ απλώς παίρνοντας τα σπίτια μας με το ξεπάγωμα των πλειστηριασμών.

Μέσα στον ίδιο χρόνο, η κυβέρνηση που θα γκρέμιζε το φράχτη στον Έβρο, θα καταργούσε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και θα έφτιαχνε δομές φιλοξενίας έφτασε να υπερασπίζεται με σθένος τους φράχτες, την κράτηση, τις απελάσεις και την λογική του «βίου αβίωτου».

Από τη δικαιολόγηση της παραμονής τους φράχτη γιατί «έχει νάρκες μωρέ από την πλευρά της Τουρκίας και θα σκοτωθούν οι καημένοι» φτάσαμε να μιλάμε για αναγκαιότητα ύπαρξής του αφού οι υπόλοιποι έχουν κλειστά τα σύνορά τους, και «θα μας μείνουν όλοι εδώ» – αφού και η Τουρκία δεν τηρεί της δεσμεύσεις της για μείωση των προσφυγικών ροών.

Από το σταδιακό άδειασμα των στρατοπέδων συγκέντρωσης φτάσαμε πολύ γρήγορα στο ξαναγέμισμά τους με «παράνομους μετανάστες», αφού η κυβέρνηση πολύ εύκολα αποδέχτηκε τον εντελώς αυθαίρετο διαχωρισμό της ΕΕ ανάμεσα σε πρόσφυγες και παράνομους μετανάστες. Λες και κάποιος που μπαίνει σε μια βάρκα με σοβαρές πιθανότητες να μην φτάσει σε στεριά ζωντανός, υπάρχει περίπτωση να το κάνει χωρίς να εχει σοβαρό λόγο, αν έχει τρόπο να επιβιώσει στη χώρα του. Και μάλιστα χωρίς καμία τήρηση της νομιμότητας, χωρίς καν να γίνεται σεβαστό το περιθώριο ενός μήνα αναβολής απέλασης.

Και κάπως έτσι φτάνουμε να μην πέφτουμε από τα σύννεφα όταν ακούμε το Γιάννη Μουζάλα να λέει πως «Ο Μαροκινός στο Μαρόκο πρέπει να μάθει ότι ο Οσμάν πήγε στην Ελλάδα και γύρισε». Και αν μας θυμίζει το «να τους κάνουμε το βίο αβίωτο, να ξέρει ο άλλος ότι αν φτάσει σ’αυτή τη χώρα δεν θα μείνει έξω» του αρχηγού της αστυνομίας επί Σαμαρά, η ομοιότητα μόνο τυχαία δεν είναι. Είναι η ίδια λογική της αποτροπής και της μηδενικής ανοχής που γνώρισε δόξες επί Σαμαρικής δεξιάς και αναβιώνει τώρα με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. 

Και αν κάποιος απορεί για τον «πρότερο έντιμο βίο» του Γιάννη Μουζάλα, είναι πράγματι λυπηρό αλλά απόλυτα εξηγήσιμο με πολιτικούς όρους. Όποιος ανακατεύεται με μια κυβέρνηση που επέλεξε να εφαρμόσει σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας, που ακολουθεί πιστά την ΕΕ στον κατήφορο υπεράσπισης της Ευρώπης-φρούριο, δεν μπορεί παρά να γίνει το ίδιο ανάλγητος με όλους όσοι εφαρμόζουν τέτοιες πολιτικές. Σε αυτή την ΕΕ δεν υπάρχει δρόμος σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Υπάρχει ο μονόδρομος της με κάθε κόστος υπεράσπισης των δικαιωμάτων των ισχυρών.

Γι’ αυτό κι εμείς πρέπει απέναντι στα τείχη της Ευρώπης-φρούριο και του νεοφιλελευθερισμού να υψώσουμε τα τείχη των δικών μας αντιστάσεων, των δικών μας αγώνων. Απέναντι στο κόψιμο των συντάξεων, στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, στους πλειστηριασμούς των σπιτιών μας, ο σύμμαχός μας είναι ο διπλανός μας, από όποια χώρα και αν είναι αυτός. Για μας ο Οσμάν και ο κάθε Οσμάν είτε τον πούν πρόσφυγα, είτε τον πουν παράνομο μετανάστη, είναι ο σύντροφός μας, ο αδελφός μας, και μαζί του πρέπει να αγωνιστούμε για να πάρουμε τις ζωές μας πίσω.

Διεκδικούμε:

ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΤΕΙ Ο ΦΡΑΧΤΗΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΔΟΜΕΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΠΕΛΑΣΕΙΣ

ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥΣ ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΖΩΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΝΤΟΠΙΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ 

Πάνος Κοσμάς

Όταν ο Τσίπρας εκλιπαρεί τον Λεβέντη να τον στηρίξει στην κατεδάφιση του Ασφαλιστικού...

Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκινούσε, στα τέλη του 2003 - αρχές του 2004, θεμελιώδης θέση του ήταν η εναντίωση στην Κεντροαριστερά και στις κεντροαριστερές συναινέσεις. Όταν, ύστερα από τις διπλές εκλογές το Μάη και τον Ιούνη του 2012, έγινε το μεγάλο πολιτικό και εκλογικό «ξεπέταγμα», αλλά και μέχρι την εκλογική νίκη της 25ης Ιανουαρίου 2015, θεμελιώδης θέση του ήταν η κατάργηση των μνημονίων και η ανατροπή της λιτότητας. Στον λιγότερο από έναν χρόνο που μεσολάβησε από τότε, κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι, ώστε το 2015 να τελειώνει και το 2016 να ανατέλλει με την «παράδοξη» εικόνα ο Αλέξης Τσίπρας και κεντρικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να εκλιπαρούν τον... Βασίλη Λεβέντη να στηρίξει την κυβέρνηση στη Βουλή στις ψηφοφορίες για την οριστική κατεδάφιση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος στο πλαίσιο των δεσμεύσεων του τρίτου μνημονίου...

Η Ιστορία έδειξε, λοιπόν, ότι μπορεί να κρύβει μεγάλες, «απίστευτες» ανατροπές, μεταλλάξεις ή και κακοήθεις εξαλλαγές. Αλλά αυτή η «ιδιότητα» της Ιστορίας δεν έχει πάντα μονή κατεύθυνση. Στην Ιστορία τίποτε δεν γίνεται τυχαία αλλά και τίποτε δεν γίνεται ατιμώρητα, δηλαδή χωρίς οι φορείς του ιστορικού δράματος να εισπράττουν τα επίχειρα των πράξεών τους. Το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ της κακοήθους, μνημονιακής πολιτικής εξαλλαγής αναγκάζονται να πέσουν τόσο χαμηλά όσο τα πόδια ενός Βασίλη Λεβέντη τρεισήμισι μόλις μήνες ύστερα από τον εκλογικό θρίαμβο της 20ής Σεπτεμβρίου 2015 δεν είναι μόνο ένδειξη πολιτικής κατάντιας αλλά και τεράστιας πολιτικής αδυναμίας και ενός άδηλου πολιτικού μέλλοντος. Διότι η Ιστορία είναι επίσης γεμάτη με παραδείγματα όπου πρώην αριστεροί θύτες έγιναν στη συνέχεια οι ίδιοι όχι μόνο θύματα αλλά και αθύρματα των μηχανισμών του συστήματος που προς στιγμήν πίστεψαν ότι έχουν «κυριεύσει».

Η πολιτική κρίση

Όταν ο «ηγεμόνας» του πολιτικού σκηνικού βρίσκεται σε κατάσταση τέτοιας πολιτικής ένδειας, τότε δεν είναι καθόλου παράδοξο που οι άλλοι πρωταγωνιστές του αστικού-μνημονιακού πολιτικού συστήματος είναι επίσης σε κατάσταση πολιτικού εκφυλισμού και αφασίας. Και από αυτή την άποψη, είναι δείκτης έρπουσας πολιτικής αστάθειας και παραμένουσας πολιτικής κρίσης το γεγονός ότι η «τρολιά» του πολιτικού συστήματος, η Ένωση Κεντρώων του Βασίλη Λεβέντη, αναδεικνύεται σε... εν δυνάμει ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων. Και για να το γενικεύσουμε, όλα αυτά θα ήταν αδιανόητα αν η ηγεμονική κρίση του συστήματος δεν παρέμενε ακέραια, παρά τη μνημονιακή στροφή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί γιατί το 2015 τελειώνει και το 2016 ανατέλλει με άλλο ένα παράδοξο: το βασικό κόμμα της αστικής τάξης να διέρχεται μια εκφυλιστική κρίση, με το ενδεχόμενο της διάσπασής του ανοιχτό και με πρωταγωνιστές τέτοιων σεναρίων όχι μόνο τον Αντώνη Σαμαρά, όχι μόνο τον Απόστολο Τζιτζικώστα, αλλά και τον... πρίγκιπα Νικόλαο!

Το μνημόνιο απαιτεί συναινέσεις...

Πάει πλέον πολύς καιρός που έχει γίνει καθαρό ότι οι δανειστές δεν αρκούνται να απαιτούν «πακέτα» μέτρων και μνημόνια και να υποβάλλουν το περιεχόμενό τους, αλλά ενδιαφέρονται εξίσου και για τους όρους της μνημονιακής πολιτικής διακυβέρνησης. Τα 5 μνημονιακά χρόνια απέδειξαν ότι δεν αρκεί να ψηφίζονται μνημόνια, πρέπει και να μπορούν να υλοποιηθούν χωρίς σοβαρούς τριγμούς. Το αστικό πολιτικό σύστημα πλήρωσε βαρύ «φόρο αίματος» στην προσπάθεια να ψηφιστούν και να υλοποιηθούν τα δύο πρώτα μνημόνια: κόμματα κατέρρευσαν (με χαρακτηριστικότερη περίπτωση το ΠΑΣΟΚ) ή και εξαφανίστηκαν (ποιος θυμάται το ΛΑΟΣ;), βασικοί πολιτικοί πυλώνες αποδυναμώθηκαν σημαντικά (π.χ. η ΝΔ), πολιτικό προσωπικό απαξιώθηκε μαζικά. Σε αυτό το πλαίσιο, η αναζήτηση μνημονιακών συναινέσεων έχει αναδειχθεί σε πολιτική άσκηση κρίσιμης σημασίας και λεπτών ισορροπιών.

Ύστερα από τη μνημονιακή στροφή και κακοήθη εξαλλαγή, στο παιχνίδι των μνημονιακών συναινέσεων μπήκε αναπόφευκτα και ο ΣΥΡΙΖΑ. Η υπηρεσία που προσέφερε στο σύστημα με την «αριστερή υπογραφή» στο τρίτο μνημόνιο και τη μετατροπή του ΟΧΙ του δημοψηφίσματος σε ΝΑΙ ήταν τεράστια, ιστορική και φυσικά ευπρόσδεκτη. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας εξακολουθούν να είναι η βασική πολιτική επιλογή των δανειστών και των δυνάμεων του συστήματος, αλλά αυτό απέχει πάρα πολύ από το να τους έχει δοθεί κάποιου είδους «λευκή επιταγή». Είναι επιλογή πρόσκαιρη και υπό όρους.

Το μήνυμα έχει ήδη δοθεί με πολλούς τρόπους και είναι απερίφραστο: ο Αλέξης Τσίπρας θα πρέπει να «ολοκληρώσει τη δουλειά χωρίς καμία έκπτωση» και να αναλάβει όλες τις ευθύνες και τις συνέπειες από αυτή την απαίτηση. Αυτές οι ευθύνες και συνέπειες είναι βασικά δύο: Πρώτο, να ξεκαθαρίσει οριστικά τον ΣΥΡΙΖΑ από οποιεσδήποτε αριστερές «ευαισθησίες» και «ενοχές», μετατρέποντάς τον ολοκληρωτικά σε κόμμα του μνημονιακού Κέντρου. Δεύτερο ‒και σε απόλυτη συνάρτηση με το πρώτο‒ να ανοίξει την πόρτα των μνημονιακών συναινέσεων. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η διαδικασία «υπέρβασης» καθιστά ταυτόχρονα τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα «μη απαραίτητους» στον πρώτο ρόλο της μνημονιακής διακυβέρνησης.

Αυτό εξηγεί γιατί ο Αλέξης Τσίπρας ανέχεται να τον εξευτελίζει ο Λεβέντης, ο οποίος δηλώνει πλέον «τίποτε λιγότερο από “οικουμενική”»...

...να τις ανατρέψουμε!

Καθώς λοιπόν βρισκόμαστε μπροστά σε εξελίξεις που οδηγούν αναπότρεπτα σε κυβερνητικές διευρύνσεις με τελικό σταθμό την «οικουμενική», μια διαδικασία που μπορεί να ολοκληρωθεί «εφάπαξ» μέσα από μια νέα μεγάλη δραματοποίηση για πλήρες αδιέξοδο με τους δανειστές ή σε «δόσεις» (καθώς τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ θέλουν το χρόνο τους), οι μαχόμενες δυνάμεις του κινήματος και της ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής Αριστεράς πρέπει να παρέμβουν αποφασιστικά στις εξελίξεις, οπλισμένες με την πίστη ότι η διαδικασία των κυβερνητικών διευρύνσεων είναι ασταθής και διεξάγεται στο σαθρό έδαφος της ηγεμονικής πολιτικής κρίσης του συστήματος. Ότι μπορούν να «εκτρέψουν» και να ακυρώσουν τη διαδικασία επιβολής και υλοποίησης του τρίτου μνημονίου, αξιοποιώντας τις πολιτικές περιπλοκές των πολιτικών συναινέσεων που αυτή η διαδικασία απαιτεί. Ότι η μάχη του Ασφαλιστικού πρέπει να οργανωθεί ως «μητέρα όλων των μαχών». Κυρίως όμως, ότι πρέπει να οργανώσουμε αυτήν τη μάχη όχι ως ηρωική μάχη οπισθοφυλακών «για την τιμή των όπλων», αλλά ως μάχη που μπορεί να σηματοδοτήσει το σημείο αφετηρίας της ανασύνταξης και αντεπίθεσης του κινήματος, τις απαρχές μιας «επανίδρυσης» του πολιτικού σχεδίου της πολιτικής ανατροπής

Παντελής Μέλιος

Με αφορμή τη διαρροή πορίσματος για το Νοσοκομείου Αγρινίου , μερικά σημεία για την οργάνωση της αντίστασης σε λιτότητα-περικοπές – ιδιωτικοποίηση των Δημόσιων Δομών Υγείας.

Στην τοπική κοινωνία σέρνεται καιρό. Πλέον το θέμα απασχόλησε και την Αθηναική εφημερίδα «επένδυση». Πόρισμα για κακοδιαχείριση  στο Νοσοκομείο Αγρινίου, ειδική εμπλοκή του Φαρμακείου του Νοσοκομείου κτλ. Είναι από εκείνα τα κείμενα που το ενδιαφέρον τους βρίσκεται όχι σε αυτά που λέγονται, αλλά σε όσα σκόπιμα παραλείπονται. Το δε κλείσιμο «άρθρου» σε τοπικό site επισημαίνει ειδική ή ανάρμοστη συμπεριφορά του εκπροσώπου των εργαζομένων στη Διοίκηση ....

Πρόκειται για στοχοποίηση του εκπροσώπου των εργαζομένων άσχετη με το αντικείμενο της έρευνας και με οποιαδήποτε  δεοντολογία. Κυρίως για άθλια απόπειρα μετακύλισης των ευθυνών για τις συνέπειες των περικοπών, της υποστελέχωσης και του ακραίου φεσώματος του δημόσιου συστήματος σε προμηθευτές , στους ίδιους τους εργαζόμενους, γιατρούς, νοσηλευτές και διοικητικούς.

Όπως όλα το ζήτημα είναι πολιτικό

Οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεχίζουν τη γραμμή που εισήγαγε ο Αλέκος Παπαδόπουλος , να εκτονωθεί η οργή των πολιτών για τις συνέπειες της πολιτικής τους στη φαντασιακή διαφθορά του προσωπικού. Εκεί υπάγεται το περίφημο πόρισμα. Ας σκεφτεί ο κάθε Αιτωλοακαρνάνας οτι καμία ένορκη διοικητική εξέταση δεν έχει διαταχθεί για τις ζωές που χάνονται ή ταλαιπωρούνται από την έλλειψη προσωπικού , από τα εσαεί ανεπισκεύαστα μηχανήματα, από τη λειτουργική αδυναμία που επιβάλλει η λιτότητα. Κανένας από αυτούς τους κυρίους δεν εξεγείρεται επειδή οι ασφαλισμένοι αναγκάζονται να καταφεύγουν σε ιδιώτες ενώ πλήρωναν ανελιπώς τις εισφορές τους. Αυτη καθεαυτή η υπολειτουργία του Νοσοκομείου και η οικονομική αιμορραγία των κατοίκων θα έπρεπε να είναι αντικείμενο Ε.Δ.Ε. Η διατήρηση των μνημονιακών διοικήσεων στη θέση τους είναι πλέον παρωνυχίδα μιάς και συνεχίζεται ακάθεκτη η πολιτική της λιτότητας, των περικοπών, των μηδενικών προσλήψεων, της ειλωτίας των συμβάσεων μέσω ΕΣΠΑ σε οργανικές θέσεις.

Η απαράδεκτη κατάσταση του Νοσοκομείου είναι συνέπεια της ανυπαρξίας δημόσιων οικονομικών γιατί οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πήραν την πολιτική απόφαση να συνεχίσουν να εξυπηρετούν ένα παράνομο και ταξικό χρέος με το αίμα του ελληνικού λαού.

Από αυτή την πολιτική απόφαση προκύπτει και η αδυναμία είσπραξης από τη μεγάλη συστημική φοροδιαφυγή. Πολύ απλά η κυβέρνηση αδυνατεί να συγκρουστεί με τα ερρείσματα των δανειστών στο εσωτερικό της χώρας, καναλάρχες, μεγαλοεπιχειρηματίες κτλ. Η συνθηκολόγηση με τους διεθνείς τοκογλύφους  πάει χέρι – χέρι με τα δωράκια εκατομμυρίων ευρώ σε έντιμους λαθρέμπορους τύπου Μελισσανίδη ( Περιφέρεια Αττικής), τη κατάργηση του ΣΔΟΕ, το ξήλωμα του νομοθετικού έργου Στρατούλη. Αυτοί που κατήργησαν π.χ τα μέτρα αναγκαστικής είσπραξης εισφορών που καταβλήθηκαν σε επιχειρήσεις που λειτούργησαν ανελλιπώς και κερδοφόρα τα τελευταία 10 χρόνια,  δεν δικαιούνται να διεξάγουν καμία Ε.Δ.Ε πέραν αυτής που θα έπρεπε να κινηθεί εναντίον τους, για την υπόθεση π.χ ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Μιά τσίχλα ακριβότερη μιας μετοχής της Εθνικής !!!

Η κακοδιαχείριση των υλικών και έμψυχων πόρων του συστήματος Υγείας εδράζεται στις μνημονιακές πολιτικές λιτότητας και στη διαπλοκή των αστικών κομμάτων με τους βαρόνους της υγείας, στην κοινή κατεύθυνση ιδιωτικοποίησης του συστήματος. Οι εργαζόμενοι και ο λαός είναι θύματα τους, όσες βουτίες στη λάσπη και να κάνουν μέσα ενημέρωσης και πολιτική διοίκηση.

Για μια αποτελεσματική άμυνα

Σε μια σειρά πόλεις έχουν οργανωθεί παλλαικά συλλαλητήρια για τη σωτηρία των κατα τόπους Νοσοκομείων. Αυτό θα μπορούσε και θα έπρεπε να γίνει και στο Αγρίνιο. Με δύο κρίσιμες προυποθέσεις που μέχρι στιγμή δεν εχουν υπηρετηθεί . Μάλλον οι όποιες ενέργειες στην αντίθετη κατεύθυνση έχουν κινηθεί.  Δράση με κέντρο τα συνδικάτα υγειονομικών και εργατουπαλλήλων και συμπαράταξη της Αριστεράς , τη συσπείρωση σε μέτωπο δηλαδή του αριστερού δυναμικού του φάσματος ΚΚΕ – ΛΑ.Ε –ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αυτές οι δυο προυποθέσεις μπορούν να αποτελέσουν τη βάση παλλαικής κινητοποίησης. Να εξασφαλίσουν τη μαζική έκφραση και δράση κάθε κοινωνικής οργάνωσης με αίτημα τη σωτηρία του Νοσοκομείου Αγρινίου – προσλήψεις – αποκατάσταση των λειτουργικών αναγκών τώρα !

Το αίτημα προς τον-μνημονιακής πλειοψηφίας-Δήμο Αγρινίου να οργανώσει αυτός συλλαλητήριο για το Νοσοκομείο είναι πολιτικά απαράδεκτο και λάθος. Δεν πρόκειται να συσπειρώσει παρά τους μνημονιακούς κομματικούς στρατούς, γιατί όλοι γνωρίζουν οτι ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ αποτέλεσαν επί δεκαετίες  το πολιτικό διευθυντήριο της λιτότητας, των περικοπών και της ιδιωτικοποίησης των πάντων. Η οργή απέναντι στη συνθηκολόγηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τον πλούτο και τους δανειστές, δεν μπορεί να γίνει το πλυντήριο όσων υπήγαγαν τη χώρα στα μνημόνια και παλεύουν να νομιμοποιησουν τον νεοφιλελευθερισμό στην ελληνική κοινωνία.

Η αυτοδιοικητική σπέκουλα δεν είναι εργαλείο αντίστασης. Ούτε μπορεί να αποτελέσει κλοιό προστασίας για κανέναν. Το σωματείο του Νοσοκομείου Αγρινίου έπρεπε να απευθυνθεί στα μέλη του και στα υπόλοιπα συνδικάτα και οχι στον Δήμο παρά μόνον στο τελευταίο στάδιο οργάνωσης μιας παλλαικής διαμαρτυρίας, αξιοποιώντας την πίεση που θα δημιουργούσε η ανεξάρτητη δράση των σωματείων και της Αριστεράς.

Το όποιο συνδικαλιστικό δίκτυο των ΛΑ.Ε –ΑΝΤΑΡΣΥΑ , ανένταχτοι συνδικαλιστές και ομάδες χρηστών των υπηρεσιών υγείας , θα έπρεπε να κατευθύνουν τη δράση τους προς το Εργατικό Κέντρο της πόλης. Να πιέσουν και να δράσουν ώστε το αναγκαίο συλλαλητήριο να οργανωθεί υπο τη  αιγίδα του Εργατικού Κέντρου , σωματείων του Δημοσίου και κινήσεων πολιτών και όχι υπο τους Παπαναστασίου –Μοσχολιό. Το ΠΑΜΕ είναι ο φυσικός πολιτικός σύμμαχος στο συγκεκριμένο ζήτημα, των αξιότιμων συνδικαλιστών και συναγωνιστών που έλαβαν τον λόγο στην αντίστοιχη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου.

Το ίδο το Εργατικό Κέντρο πρέπει να παρέμβει ώστε να αποσοβηθεί το ενδεχόμενο να σπεκουλάρουν όλων των ειδών οι μνημονιακοί στο τεράστιο ζήτημα της Δημόσιας Υγείας και του Νοσοκομείου Αγρινίου. Σε αυτη την κατεύθυνση   (και σε καμία άλλη ) της εργατικής και αριστερής αντιπολίτευσης στις πολιτικές της λιτότητας, των περικοπών, της υποστελέχωσης του Νοσοκομείου Αγρινίου και της Δημόσιας Υγείας συνολικά, είμαστε απολύτως διαθετημενοι να συμβάλλουμε σαν Κόκκινο Δίκτυο Αιτ/νίας. Σε αυτή την υπόθεση, της εργατικής και αριστερής αντιπολίτευσης, πρέπει να συμβάλλει κάθε συνειδητός εργαζόμενος και πολίτης.

Τη Δευτέρα 04/01/2016 στις 6μ.μ. πραγματοποιήθηκε στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας, σύσκεψη του Συντονιστικού Εργαζομένων στην κοινωφελή εργασία και Συμβασιούχων Αττικής Οι εργαζόμενοι και απολυμένοι από τα 5μηνα των δήμων αποφάσισαν την συνέχιση του αγώνας για παραμονή στην εργασία, με την παρουσία σκηνών έξω από το Υπουργείο Εργασίας και την με την οργάνωση παρεμβάσεων στο κέντρο και τοπικά.

Αναλυτικά η ανακοίνωση της συνέλευσης των εργαζομένων έχει ως εξής:

Τη Δευτέρα 04/01/2016 στις 6μ.μ. πραγματοποιήθηκε σύσκεψη συντονιστικού των εργαζομένων της κοινωφελούς εργασίας και Σωματείων Εργαζομένων στους ΟΤΑ η οποία πραγματοποιήθηκε στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας.

Ακολουθώντας τις προβλεπόμενες δημοκρατικές διαδικασίες αποφασίστηκε η παραμονή μας έξω από το Υπουργείο Εργασίας αναβαθμίζοντας το κέντρο αγώνα μας τοποθετώντας ένα νέο κιόσκι – περίπτερο ενημέρωσης πολιτών, εργαζομένων και ανέργων παράλληλα με τις σκηνές.

Ο αγώνας μας για παραμονή στην εργασία πρέπει να συνεχιστεί με όλα τα μέσα.

Αποφασίστηκαν σειρά δράσεων και κινητοποιήσεων οι οποίες θα πραγματοποιηθούν εντός του Ιανουαρίου σε συνδυασμό με τις κινητοποιήσεις για την μητέρα ων μαχών – το ασφαλιστικό το οποίο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την επισφαλή και προσωρινή εργασία καθώς και σειρά εξορμήσεων σε κάθε χώρο δουλειάς για ενημέρωση σε όλους τους εργαζομένους, ανέργους και σε νέα σωματεία και συλλογικότητες ώστε να επιτευχθεί η ακόμα μεγαλύτερη διεύρυνση και μαζικότητα του αγώνα μας. Στο τέλος της γενικής συνέλευσης εκλέχτηκε επιτροπή συντονιστικού για την οργάνωση και των συντονισμό των δράσεων μας μέχρι την επόμενη γενική συνέλευση η οποία θα πραγματοποιηθεί περί το τέλος Ιανουαρίου.

Επιτροπή από το συντονιστικό παρενέβει σήμερα στη σύσκεψη που πραγματοποιούσε η ΑΔΕΔΥ με θέμα το ασφαλιστικό και ζητήσαμε την στήριξη της υλικά και πολιτικά για την συνέχιση του αγώνα μας και περιμένουμε την απάντησή τους.

• Συνεχίζουμε τον αγώνα με την παρουσία σκηνών έξω από το Υπουργείο Εργασίας και οργανώνουμε διάφορες παρεμβάσεις στο κέντρο και τοπικά.
• Διεκδικούμε την επιστροφή των απολυμένων συναδέλφων στις θέσεις εργασίας τους.
• Ζητούμε την παραμονή των εργαζομένων που ακόμα δεν έχουν απολυθεί.
• Απαιτούμε την παροχή επιδόματος ανεργίας για όλους χωρίς προϋποθέσεις.

Ήδη συμπληρώνεται σχεδόν ένας μήνας από τις πρώτες μαζικές απολύσεις συναδέλφων στα 5μηνα χωρίς καμία πρόβλεψη για αυτούς και τις οικογένειες τους, χωρίς ούτε το δικαίωμα να επιδοτηθούν για την ανεργία τους.

Η ανακύκλωση ανθρώπινων ζωών πρέπει επιτέλους να σταματήσει!!

Είμαστε άνθρωποι και όχι σκουπίδια.

Για 24η ημέρα συνάδελφοι στην κοινωφελή εργασία διαμένουν έξω από το Υπουργείο Εργασίας διεκδικώντας το αυτονόητο. Διεκδικώντας δουλειά και όχι δουλεία!! Δουλειά με ίσα ασφαλιστικά και μισθολογικά δικαιώματα. Ο εργασιακός μεσαίωνας που θέλουν να επιβάλλουν οι πολιτικές τους πρέπει να καταργηθεί.

Ο δίκαιος αγώνας μας για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια αφορά κάθε σπίτι και κάθε οικογένεια!!!

Η απάντηση μας ήταν και παραμένει η ίδια: Αγώνας μέχρι τέλους, αγώνας μέχρι την νίκη!

Το ασφαλιστικό νομοσχέδιο που στα πλαίσια του 3ου μνημονίου παρουσίασε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποτελεί ένα νεοφιλελεύθερο τερατούργημα που καταργεί κάθε απομεινάρι κοινωνικού-αναδιανεμητικού χαρακτήρα και μετατρέπει την κοινωνική ασφάλιση σε ατομική υποχρέωση. Ταυτόχρονα, μειώνει κύριες και επικουρικές συντάξεις και εφάπαξ, προσθέτει αβάσταχτα βάρη στους ελεύθερους επαγγελματίες και τους αγρότες, χτυπάει ακόμα περισσότερο τα τμήματα εκείνα που έχουν ήδη νοιώσει την ανεργία, την ελαστική και μαύρη εργασία. Και αυτό το νομοσχέδιο είναι η «αφετηρία» της κωμωδίας που λέγεται διαπραγμάτευση. Όλο ο συστημικός Τύπος έχει ξεκινήσει μια επικοινωνιακή καταιγίδα στήριξης της κυβέρνησης για να περάσει το νομοσχέδιο, ενώ ακόμα και οι υποτιθέμενες φωνές «κριτικής» ζητάνε ακόμα πιο σκληρά μέτρα.

Το κυβερνητικό τερατούργημα δεν πρέπει να έρθει καν για ψήφιση στην Βουλή. Με αγώνες, κινητοποιήσεις, απεργίες και καταλήψεις τώρα. Όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς έχουν ευθύνη να δώσουν την μάχη για να μην περάσει το νομοσχέδιο. Για να ανατραπεί η βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει κυβέρνηση.

Κάτω τα χέρια από την ασφάλιση

Να μη φτάσει καν στη Βουλή για ψήφιση το ασφαλιστικό τερατούργημα

Απεργίες τώρα!