Το Σάββατο 09 Ιανουαρίου 2016, στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, συζητήσαμε για την κρίση χρέους και το προσφυγικό στην ΕΕ με αντιπροσωπεία της διεπιστημονικής φοιτητικής οργάνωσης AEGEE (Association des Etats Généraux des Etudiants de l'Europe / European Students' Forum), που επισκέφθηκε την Ελλάδα για τη διήμερη εκδήλωση «EU debt & refugee crisis: How successfully does the EU manage? Will the EU survive?»
(«Ευρωπαϊκό χρέος και & προσφυγική κρίση: Ανταποκρίνεται με επιτυχία η ΕΕ; Θα επιβιώσει η ΕΕ;»).
Διανεμήθηκαν τα πορίσματα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους.








H oμιλία της Ζωής Κωνσταντοπούλου στην εκδήλωση της AEGEE:

«Ετοιμοπόλεμοι» δηλώνουν οι αγρότες της για υπεράσπιση κοινωνικής ασφάλισης και κατά της νέας φορολογικής «αφαίμαξής» τους.

Επί ποδός βρίσκονται οι άνθρωποι του πρωτογενούς τομέα σε όλη την Ελλάδα που προετοιμάζουν κινητοποιήσεις, διαμαρτυρόμενοι για τις προωθούμενες αλλαγές στο ασφαλιστικό αλλά και για φορολογικά μέτρα που θα πλήξουν τον κλάδο τους.

Οι προσκείμενοι στην Πρωτοβουλία Αγροτών, η οποία αριθμεί 62 συλλόγους σε όλη την Ελλάδα, θα πραγματοποιήσουν το απόγευμα της Τρίτης την τελική συγκέντρωσή τους στη Βέροια του νομού Ημαθίας, προκειμένου να επικυρωθούν οι αποφάσεις που ελήφθησαν τις προηγούμενες ημέρες.«Περιμένουμε ακόμα να οριστεί η συνάντηση που έχουμε ζητήσει, είτε με τον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα ή με τον υπουργό Άμυνας και πρόεδρο των ΑΝΕΛ, Πάνο Καμμένο, ή ακόμα και με τον υπουργό Εργασίας, Γιώργο Κατρούγκαλο, προκειμένου να συζητήσουμε ζητήματα που απασχολούν τον αγροτικό κόσμο» επανέλαβε ο πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Βέροιας και μέλος της Πρωτοβουλίας Αγροτών, Τάσος Χαλκίδης.

Στην ανοιχτή συγκέντρωση που θα πραγματοποιηθεί στις 14 Ιανουαρίου στη Θεσσαλονίκη, θα οριστικοποιηθεί η μορφή κινητοποιήσεων που θα πραγματοποιήσουν τα μέλη της Πανελλήνιας Συντονιστικής Επιτροπής Αγροτών και Κτηνοτρόφων. «Δεν βλέπω να καθόμαστε για πολύ ακόμα στα σπίτια μας και η έξοδός μας στους δρόμους μοιάζει μονόδρομος για ακόμη μία φορά», ανέφερε ο επικεφαλής της Επιτροπής, Χρήστος Γκόντιας. Στη συνάντηση που θα γίνει «θα δοθεί λόγος σε καθέναν από τους συμμετέχοντες και μεταξύ των προτάσεων που θα πέσουν στο τραπέζι θα επιλεγούν εκείνες που θα τυγχάνουν της μεγαλύτερης αποδοχής», προσέθεσε.

Υπενθυμίζεται ότι σε κοινή γραμμή με την Πανελλήνια Συντονιστική Επιτροπή Αγροτών και Κτηνοτρόφων βρίσκονται οι: Συντονιστική Επιτροπή Αγροτών Κρήτης, Πανελλήνια Ένωση Νέων Αγροτών, Σύνδεσμος Ελλήνων Κτηνοτρόφων, Πανελλήνια Ένωση Παράκτιων Αλιευτικών Σκαφών, Πανελλήνια Ομοσπονδία Λαϊκών Αγορών, Σύλλογοι Νέων Αγροτών, Επιτροπές Αγώνα (συνεταιριστές), η Ένωση Βιοκαλλιεργητών Ελλάδας και ανεξάρτητοι σύλλογοι από όλη την Ελλάδα.

Στη «συσπείρωση και καλύτερη οργάνωσή τους» στοχεύουν οι συναντήσεις σε Γιαννιτσά Πέλλας -σήμερα στις 18:00- και στην Χαλκιδική -αύριο στις 20:00- όπως επεσήμαναν οι εκπρόσωποιΠαναγιώτης Ανδρικόπουλος και Γιώργος Τσακίρογλου. Συγκεκριμένα, ο κ. Ανδρικόπουλος υποστήριξε ότι στη σημερινή συνάντηση θα οριστεί εκπρόσωπος των ανθρώπων του πρωτογενούς τομέα της περιοχής, ενώ θα συζητηθεί το ενδεχόμενο σύμπλευσής τους με κάποια από τις δυνάμεις που έχουν αναπτυχθεί.

Για δυναμικές κινητοποιήσεις, προετοιμάζονται οι αγρότες της Χαλκιδικής το επόμενο διάστημα. Αγρότες και κτηνοτρόφοι από Τριγλιά, Πορταριά, Άγιο Μαμά Κασσάνδρας, Σήμαντρα, Καλύβες καιΦλογητά, ύστερα από τη συνάντηση που είχαν με τη βουλευτή Χαλκιδικής του ΣΥΡΙΖΑ, Κατερίνα Ιγγλέζη, δήλωσαν ότι στην αυριανή σύσκεψή τους θα οριστικοποιηθεί η μορφή των κινητοποιήσεών τους, ενώ θα ξεκαθαρίσει εάν θα συμπαραταχθούν με κάποια από τις δυνάμεις που έχουν αναπτυχθεί στον κλάδο.

Σε εγρήγορση βρίσκονται και οι αγρότες-κτηνοτρόφοι στη Θεσσαλία, με τον πρόεδρο της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων του νομού Λάρισας, Ρίζο Μαρούδα, να υπογραμμίζει στο ΑΜΠΕ: «Στις αρχές της επόμενης εβδομάδας θα οριστικοποιηθεί ο ακριβής τρόπος που θα δράσουμε, όπως επίσης και θα επικυρωθούν τα σημεία που θα βγάλουμε τα τρακτέρ μας». Όπως ανέφερε, στις πλατείες των χωριών της Καρδίτσας έχουν παραταχθεί περισσότερα από 600 τρακτέρ, και «πηγαίνουν και περισσότερα», ενώ την προσεχή Παρασκευή θα «έχουν βγει και οι συνάδελφοι σε Λάρισα-μεταξύ άλλων Πλατύκαμπο, Τύρναβο, Φάρσαλα και Αγιά- Τρίκαλα και Μαγνησία». Μεταξύ άλλων, ο Ρ. Μαρούδας τόνισε ότι η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, που προέκυψε το 2014, αριθμεί περισσότερους από 150 αγροτικούς συλλόγους και ομοσπονδίες σε όλη τη χώρα, «από τον βόρειο Έβρο μέχρι και την Κρήτη».




Πηγή: ΑΜΠΕ

Υπενθυμίζουν πως δε θα συμμετέχουν σε οποιαδήποτε διαδικασία πλειστηριασμού της α' κατοικίας.

Δίωρες στάσεις εργασίας θα πραγματοποιήσουν την ερχόμενη εβδομάδα οι δικαστικοί υπάλληλοι, ζητώντας να βρεθούν λύσεις «στα οξυμένα προβλήματα του κλάδου τους και των γραμματείων των δικαστηρίων.

Συγκεκριμένα, το δ.σ. της Ομοσπονδίας Δικαστικών Υπαλλήλων Ελλάδος (ΟΔΥΕ) προκήρυξε δίωρες (9.00-11.00πμ.) προειδοποιητικές διακοπές των συνεδριάσεων των ακροατηρίων και των άλλων εργασιών στις δικαστικές υπηρεσίες της χώρας από 11 έως 15 Ιανουαρίου.

Τις ίδιες ώρες οι δικαστικοί υπάλληλοι θα πραγματοποιούν παραστάσεις διαμαρτυρίας.

Η ΟΔΥΕ επισημαίνει σε ανακοίνωσή της ότι τα προβλήματα τα οποία προκύπτουν είναι κυρίως από την έλλειψη προσωπικού, που πήρε «τραγικές διαστάσεις μετά την ψήφιση των μνημονιακών νόμων (υπερχρεωμένα νοικοκυριά, νέος Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας κ.λπ.)».

Ακόμη, καλεί την κυβέρνηση να προχωρήσει άμεσα στην υλοποίηση της εξαγγελίας για πρόσληψη 690 νέων υπαλλήλων με διαφανείς, αξιοκρατικές και σύντομες διαδικασίες, που πάντως -συμπληρώνει- δεν αντιμετωπίζουν τα τεράστια και οξυμένα προβλήματα σε προσωπικό, ενώ σημειώνει ότι οι κενές οργανικές θέσεις δικαστικών υπαλλήλων ανέρχονται σε 3.200.

Οι δικαστικοί υπάλληλοι εκφράζουν την αντίθεσή τους στην πρόθεση της κυβέρνησης «να ξηλώσει ό,τι έχει απομείνει από συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα (αύξηση εισφορών, ορίων ηλικίας και μείωσης συντάξεων)».

Τέλος, υπενθυμίζουν ότι δε θα συμμετέχουν στις διαδικασίες πλειστηριασμών σε βάρος της πρώτης κατοικίας.

Τριήμερη αποχή από την Τρίτη έως και την Πέμπτη 12-14 Ιανουαρίου αποφάσισε η συντονιστική επιτροπή των προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το ασφαλιστικό νομοσχέδιο.

Την ερχόμενη Πέμπτη συνέρχεται εκτάκτως η Ολομέλεια των προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων για να καθορίσει την περαιτέρω στάση τους. Η πρόταση της συντονιστικής επιτροπής προς την Ολομέλεια των προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων είναι για αποχή διαρκείας.

Οι Δικηγορικοί Σύλλογοι και όλα τα δικηγορικά γραφεία θα παραμείνουν κλειστά την Πέμπτη, ενώ στις 12 το μεσημέρι της ίδιας μέρας θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών, στην οδό Ακαδημίας, και πορεία προς τη Βουλή.






Πηγή: in.gr

-Ημερίδα της Ευρωομάδας της Αριστεράς (GUE/NGL) για τις αερομεταφορές στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

-Το ξεπούλημα των 14 ελληνικών περιφερειακών αεροδρομίων από την ελληνική κυβέρνηση, στην ατζέντα της Ημερίδας.

-Πρωτοβουλία Ευρωβουλευτών, Νίκου Χουντή, Σοφίας Σακοράφα & Ζαν-Λυκ Μελανσόν.


Σήμερα, Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2016 (09.00-12.30) στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες (ASP 01G02), θα πραγματοποιηθεί η Ημερίδα της Ευρωομάδας της Αριστεράς (GUE/NGL), με θέμα "Ακολουθώντας την πορεία των αερομεταφορών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τρέχουσες εξελίξεις και προοπτικές", μετά από πρωτοβουλία του ευρωβουλευτή της Λαϊκής Ενότητας, Νίκου Χουντή, της ανεξάρτητης ευρωβουλευτίνας, Σοφίας Σακοράφα και του ευρωβουλευτή του γαλλικού Κόμματος της Αριστεράς, Ζαν-Λυκ Μελανσόν.

Η Ημερίδα της Ευρωομάδας της Αριστεράς (GUE/NGL) χωρίζεται σε 3 θεματικές ενότητες και συγκεκριμένα στην:
-παρουσίαση και ανάλυση του νέου πακέτου πολιτικών για τις αερομεταφορές της Κομισιόν,
-στο ξεπούλημα των 14 ελληνικών περιφερειακών αεροδρομίων και
-στα σχέδια αναδιάρθρωσης της γαλλικής Air France.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε ζωντανά την Ημερίδα στον παρακάτω ιστότοπο (ώρα έναρξης στην Ελλάδα 10.00) εδώ:
http://www.guengl.eu/news/article/events/tracking-the-eu-aviation-sector-flight-route-current-cases-and-future-prosp

Ακολουθεί το Πρόγραμμα της Ημερίδας:

Πρόγραμμα Ημερίδας της Ευρωομάδας της Αριστεράς (GUE/NGL)

"Ακολουθώντας την πορεία των αερομεταφορών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τρέχουσες εξελίξεις και προοπτικές"

Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2016, 9:00 – 12:30 Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Βρυξέλλες, ASP 01 G2

9:00 - 9:15
Χαιρετισμοί των διοργανωτών Ευρωβουλευτών:
Νίκου Χουντή,
Σοφίας Σακοράφα,
Ζαν-Λύκ Μελανσόν

9:20 – 10:20
Το νέο πακέτο αερομεταφορικών πολιτικών της Κομισιόν - Κοινωνικές Πτυχές και Ασφάλεια.
Enrique CARMONA, Πρόεδρος του Τμήματος Πολιτικής Αεροπορίας και 
Τουρισμού, Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Εργαζομένων στις Μεταφορές

10:25 – 11:25
Η υπόθεση της ιδιωτικοποίησης των 14 περιφερειακών αεροδρομίων στην Ελλάδα.
Μανώλης Καμηλάκης, Πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Αερολιμενικών.
Λάμπρος Ντούσικος, Μέλος του Συντονιστικού της Πανελλήνιας Πρωτοβουλίας 
κατά των Ιδιωτικοποιήσεων των Περιφερειακών Αεροδρομίων.

11:30-12:30
Η υπόθεση της Air France: Το νέο σχέδιο αναδιάρθρωσης με τις 2.900 απολύσεις.
Philippe JURAVER, Εθνικός Γραμματέας του γαλλικού Κόμματος της Αριστεράς 
(Partie de Gauche), υπεύθυνος συνδικαλιστικού.
Karine MONSEGU, γαλλική Γενική Συνομοσπονδία Εργασίας (CGT)
David RICATTE, γαλλική Γενική Συνομοσπονδία Εργασίας (CGT) και πιλότος 
της Air France

Η ΕΡΤopen είναι εδώ!
Συνεχίζουμε στους 106,7 στα FM στην Αττική.
Καθώς και μέσω του διαδικτυακού ραδιοφώνου της ertopen.com .
Επίσης, το πρόγραμμά μας αναμεταδίδεται από τον ραδιοφωνικό σταθμό του σωματείου Εργαζομένων Αλουμινίου στους 97,3 στη Βοιωτία, τη Φωκίδα, και την Βόρεια Πελοπόννησο. Από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Εργατικού Κέντρου της Εύβοιας στους 96,5 και στα Χανιά στους 1134 χιλιόκυκλους στα μεσαία με το παρακάτω πρόγραμμα:

Σε τρίωρες επαναλαμβανόμενες στάσεις εργασίας προχωρούν από την Τρίτη οι εργαζόμενοι στον Σιδηρόδρομο, αντιδρώντας στο ασφαλιστικό, στις ιδιωτικοποιήσεις των ΤΡΑΙΝΟΣΕ – ΕΕΣΣΤΥ, στην εκχώρηση δραστηριοτήτων του ΟΣΕ σε ιδιώτες και στη μη υπογραφή ΣΣΕ.

Λόγω των στάσεων εργασίας που κήρυξε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών (ΠΟΣ) θα υπάρξουν ματαιώσεις και τροποποιήσεις στα δρομολόγια όλου του σιδηροδρομικού δικτύου, των αμαξοστοιχιών του προαστιακού της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και της Πάτρας, καθώς και στα δρομολόγια των λεωφορείων στη διαδρομή Κιάτο - Πάτρα και αντιστρόφως. Για τις αμαξοστοιχίες που τα δρομολόγια τους επηρεάζονται από τις στάσεις εργασίας, ήδη,δε γίνεται προκράτηση εισιτηρίων.
Επίσης, τις ώρες και ημέρες των στάσεων εργασίας δε θα πραγματοποιούνται τα δρομολόγια του μετρό, στο τμήμα Δ. Πλακεντίας-Αεροδρόμιο.

Συγκεκριμένα, οι ημέρες και οι ώρες που έχουν εξαγγελθεί οι στάσεις εργασίας είναι οι εξής:

• Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2016 (05:00-08:00, 13:00-16:00, 21:00-24:00)
  
  
• Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2016 (12:00-15:00)
  
  
• Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2016 (05:00-08:00, 13:00-16:00, 21:00-24:00)
  
  
• Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2016 (05:00-08:00, 13:00-16:00, 21:00-24:00)
  
  
• Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2016 (05:00-08:00, 13:00-16:00, 21:00-24:00).
  
  

Με ανακοίνωσή της, η ΠΟΣ δηλώνει την αντίθεσή της στις προωθούμενες από την κυβέρνηση ιδιωτικοποιήσεις των εταιρειών ΤΡΑΙΝΟΣΕ - ΕΕΣΣΤΥ και την εκχώρηση δραστηριοτήτων του ΟΣΕ σε ιδιώτες, «εφαρμόζοντας πρακτικές του παρελθόντος προκειμένου να υλοποιήσει το στόχο της». Επίσης, κάνει λόγο για απαξίωση του σιδηροδρόμου και κατηγορεί την κυβέρνηση ότι προωθεί την ισοπέδωση του ασφαλιστικού συστήματος.

ergasianet.gr

1. Το 2016 θα είναι μια ιδιαίτερα κρίσιμη και δύσκολη χρονιά για τους εργαζόμενους και τους ανέργους, τους συνταξιούχους και τους αγρότες, τα εναπομείναντα μεσαία στρώματα και τους ελεύθερους επαγγελματίες, καθώς συνεχίζεται για έβδομη συνεχή χρονιά η εφαρμογή των βάρβαρων, μνημονιακών και νεοφιλελεύθερων πολιτικών της λιτότητας, της ανεργίας, της εσωτερικής υποτίμησης και της περικοπής κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Παράλληλα συνεχίζεται το καθεστώς της επιτροπείας της χώρα μας από την τρόικα και τους δανειστές και έτσι, μετά τη συνομολόγηση του 3ου μνημονίου, κανένα νομοσχέδιο και κανένα μέτρο δεν μπορεί να προωθηθεί και να ψηφιστεί στη βουλή χωρίς την έγκριση των δανειστών, της Ε/Ε και του ΔΝΤ!

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός της απόσυρσης πρόσφατα νομοσχεδίου απ' την βουλή κατ' απαίτηση των δανειστών, όπως και το ξήλωμα μιας σειράς θετικών νομοθετικών ρυθμίσεων, που ψηφίστηκαν πριν το 3ο μνημόνιο, το οποίο έρχεται να υπογραμμίσει με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι το μοναδικό πρόγραμμα που επιτρέπουν οι δανειστές να εφαρμοστεί είναι το μνημόνιο, καθώς και ότι μνημόνια και προοδευτικές φιλεργατικές και φιλολαϊκές πολιτικές δεν συμβιβάζονται.

2. Η συνέχιση όμως της ίδιας πολιτικής και της επίρριψης των βαρών στον κόσμο της εργασίας και στα φτωχά λαϊκά στρώματα, μετά από επτά χρόνια πραγματικής εξουθένωσής τους, η διάψευση των ελπίδων τους απ' τη σημερινή κυβέρνηση, αλλά και η αδυναμία ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού να ανταποκριθεί στις στοιχειώδεις ανάγκες του, μπορεί να δημιουργήσουν συνθήκες κοινωνικής έκρηξης αφού τώρα του αφαιρούν και την τελευταία ελπίδα, το ύστατο αποκούμπι του, που ήταν η κοινωνική ασφάλιση, η σύνταξη, η υγειονομική περίθαλψη και το ίδιο του το σπίτι.

3. Την επόμενη περίοδο, όπως τονίσαμε και στην προηγούμενη απόφαση της Ε/Ε του ΜΕΤΑ, θα κυριαρχήσουν το ασφαλιστικό, τα “κόκκινα” δάνεια, το φορολογικό – ιδιαίτερα των αγροτών - οι πλειστηριασμοί και ιδιωτικοποιήσεις. Ταυτόχρονα θα προωθηθούν και νέες αντεργατικές ρυθμίσεις που σχετίζονται με την πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, με κύρια αιχμή τις απολύσεις στον τραπεζικό τομέα και τις τέως ΔΕΚΟ, καθώς και τον περιορισμό συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, κυρίως του δικαιώματος προκήρυξης απεργίας.

Άμεσες προτεραιότητες – Ασφαλιστικό

Αυτές τις μέρες και μέχρι τις αρχές Φλεβάρη θα κυριαρχήσει το ασφαλιστικό, στο όποιο επιχειρείται να δοθεί το τελειωτικό χτύπημα, που είναι η ολοκλήρωση της μετατροπής του από δημόσιο, κοινωνικό, αναδιανεμητικό και αλληλέγγυο, σε ιδιωτικοοικονομικό και κεφαλαιοποιητικό.

Ένα σύστημα που θα μετατρέπει τις συντάξεις σε επιδόματα θα οδηγήσει αναπόφευκτα στην ιδιωτική ασφάλιση για όσους έχουν και μπορούν, διευρύνοντας τις ταξικές ανισότητες.

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι δεν θα υπάρξει καμία μείωση στις κύριες συντάξεις. Το 3ο μνημόνιο όμως προβλέπει μεταβολές και παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό που όλες καταλήγουν σε μειώσεις και αυτές είναι:

-Οι αλλαγές στον τρόπο υπολογισμού των συντάξεων για όσους συνταξιοδοτούνται μετά τον Ιούλη του 2015 και η καταβολή μόνο του αναλογικού μέρους της πριν την ηλικία των 67 ετών.

-Η σταδιακή περικοπή του ΕΚΑΣ μέχρι την πλήρη κατάργησή του το 2019 και η μείωση της κατώτερης σύνταξης από τα 486 στα 384 ευρώ.

- Η περικοπή για το 2015 450εκ. ευρώ από το ασφαλιστικό σύστημα και από 1% του ΑΕΠ για το 2016 και 2017, ήτοι άλλα 3,6δις ευρώ.

-Η αύξηση κατά 2% στις κύριες και 6% στις επικουρικές των κρατήσεων για την υγειονομική περίθαλψη, πού τέθηκε σε ισχύ από τον Ιούλιο, αλλά και νέα αύξηση εισφορών τώρα στο όνομα της διατήρησής τους.

-Η επαναφορά στις επικουρικές συντάξεις της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος - που απλά μετονομάστηκε σε κανόνα βιωσιμότητας - και η κατάργηση της κρατικής χρηματοδότησης και των εισφορών από τρίτους, θα μειώσουν άμεσα τις επικουρικές συντάξεις, μέχρι την πλήρη κατάργησή τους και την ενσωμάτωση, όσων και ό,τι θα έχει απομείνει, στις κύριες.

-Η διαφαινόμενη αντιμετώπιση της καταβολής των επιδικασμένων από το ΣτΕ αναδρομικών συντάξεων από τις μειώσεις του 2012, μέσου του επανυπολογισμού τους, θα επιφέρει μειώσεις στο σύνολο των ήδη καταβαλλομένων συντάξεων.

Τα προηγούμενα λοιπόν αναδεικνύουν σε προσχηματικό τον ισχυρισμό της κυβέρνησης για καμιά μείωση των συντάξεων, γιατί η σύνταξη, είτε είναι κύρια είτε είναι επικουρική, αποτελεί το εισόδημα του συνταξιούχου.

Αυτές οι νέες ανατροπές έρχονται να συμπληρώσουν τις συνεχείς μειώσεις των συντάξεων που είχαμε τα προηγούμενα χρόνια και την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, που πλέον οι προϋποθέσεις πλήρους σύνταξης στο μέλλον θα είναι απαγορευτικές για την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων και ιδιαίτερα των νέων.

Στόχοι και πλαίσιο δράσης την επόμενη περίοδο

Το ΜΕΤΑ συνεχίζει να αγωνίζεται μέσα από τις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος για την ανατροπή όλων των μνημονιακών πολιτικών και για την επαναφορά και διεύρυνση των εργασιακών, ασφαλιστικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.

Στις σημερινές συνθήκες, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, απαιτείται από το συνδικαλιστικό κίνημα η σύνδεση της πάλης για:

-Την ικανοποίηση των άμεσων αιτημάτων και διεκδικήσεών του, με την πάλη για την οριστική απαλλαγή της χώρας μας από τα μνημόνια, τη ρήξη με τις πολιτικές της Ε/Ε και των δανειστών και της πάσει θυσία παραμονής της χώρας μας στο ευρώ, που ακυρώνει κάθε προσπάθεια χάραξης και υλοποίησης μιας ανεξάρτητης, προοδευτικής, φιλολαϊκής, ριζοσπαστικής και δημοκρατικής προοπτικής για τη χώρα μας.

-Τη στάση πληρωμής του δημοσίου χρέους, μέχρι τη διαγραφή τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους του, τη φορολόγηση του πλούτου και τη φοροελάφρυνση των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

-Την επανάκτηση της δημόσιας ιδιοκτησίας των τραπεζών, την εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση και τον εργατικό έλεγχό τους.

-Το σταμάτημα όλων των ιδιωτικοποιήσεων και την άμεση κατάργηση του αμαρτωλού ΤΑΙΠΕΔ, που λειτουργεί ως μεσίτης στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.

-Την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας σε όφελος του λαού και τη σταδιακή επανάκτηση από το δημόσιο στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων και τομέων της οικονομίας για να μπορεί γίνει πράξη κάτι τέτοιο.

Στο πλαίσιο αυτό το ΜΕΤΑ διεκδικεί και παλεύει για:

α. Ένα δημόσιο και καθολικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, αλληλέγγυο και αναδιανεμητικό, με καθορισμένες παροχές το οποίο θα καταβάλει με την εγγύηση του κράτος αξιοπρεπείς συντάξεις.

β. Την επαναφορά της 35ετίας και όριο ηλικίας τα 58 χρόνια και της 37ετίας χωρίς όριο ηλικίας για την καταβολή πλήρους σύνταξης σε όλους τους ασφαλισμένους, σε παλιούς και νέους, σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα και σε όλα τα ασφαλιστικά ταμεία, με βάση τον μέσο όρο της καλύτερης πενταετίας της τελευταίας δεκαετίας και με το 80% αναπλήρωση.

Οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα δεν χωρίζονται σε ηλικιακές κατηγορίες, επαγγελματικούς κλάδους και χώρους εργασίας.

γ. Τη διατήρηση του θεσμού των ΒΑΕ. Την επαναφορά της 35ετίας στο όριο ηλικίας 55 χρόνων, των 60 για την καταβολή κατώτερης σύνταξης και των 58 για τα υπέρ βαρέα (οικοδόμους, εργάτες καθαριότητας, ορυχείων κλπ).

δ. Την καταβολή της κατώτερης σύνταξης στο ύψος των 20 ημερομισθίων του ανειδίκευτου εργάτη, με 4.500 ένσημα ή 15 χρόνια εργασίας και σε ηλικία 65 ετών.

ε. Την άμεση χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος από πρόσθετους κρατικούς και κοινωνικούς πόρους.

Το σύστημα και κοινωνικής ασφάλισης και τα ασφαλιστικά ταμεία έφτασαν σήμερα εδώ, γιατί διαχρονικά κατασπαταλήθηκαν και καταληστεύτηκαν τα αποθεματικά τους από το κράτος. Εμείς θυμίζουμε απλά τα «θαλασσοδάνεια» της δεκαετίας του ’60, τις άτοκες καταθέσεις μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80 στην Τράπεζα της Ελλάδας και μάλιστα σε περίοδο υψηλού πληθωρισμού, τη στήριξη της «φούσκας» του χρηματιστηρίου, τα δομημένα και «τοξικά» ομόλογα, το PSI, αλλά ακόμη και πρόσφατα με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, που έγινε από τη σημερινή κυβέρνηση, τα ταμεία έχασαν 1,5 δις ευρώ περίπου!

Εμείς δεν πρόκειται να πούμε ποτέ το “ό γέγονε γέγονε” ή να δώσουμε άφεση σε κανέναν και να διαχειριστούμε τη φτώχεια μας. Έχουμε ηθική υποχρέωση απέναντι στην εργατική τάξη, τους απόμαχους της δουλειάς και τη νέα γενιά, να διεκδικήσουμε την επιστροφή όλων των κλεμμένων και για το λόγο αυτό θα αντισταθούμε με όλα τα μέσα απέναντι στη συνέχιση της ίδιας πολιτικής και απ' τη σημερινή κυβέρνηση, που μεταφέρει τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και γενικότερα στα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Τα παραπάνω φαντάζουν εξωπραγματικά μόνο για όσους κινούνται στο πλαίσιο των μνημονιακών και νεοφιλελεύθερων πολιτικών, ενώ είναι πολύ ρεαλιστικά με μια πολιτική που:

-Θα ακυρώνει τα μνημόνια και τη διαπλοκή, θα θέτει ως προτεραιότητα τα συμφέροντα του λαού και όχι των δανειστών και θα προχωρά σε γενναία αναδιανομή των εισοδημάτων και σε αυξήσεις μισθών και συντάξεων.

-Θα αποκαθιστά την φορολογική δικαιοσύνη με την φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου και του μεγάλου πλούτου και την ελάφρυνση και απαλλαγή των χαμηλών εισοδημάτων.

-Θα δημιουργεί νέες, σταθερές και με πλήρη απασχόληση θέσεις εργασίας και θα αντιμετωπίζει την ανεργία, μέσα από ένα πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας σε όφελος του τόπου.

-Θα καταργεί τη μαύρη, ανασφάλιστη και ενοικιαζόμενη εργασία, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και θα παίρνει μέτρα κατά της εισφοροδιαφυγής, βάζοντας τέρμα στην νεοφιλελεύθερη εμμονή η οποία, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης, απαλλάσσει από τα βάρη τους εργοδότες και τα μετακυλύει στους εργαζόμενους.

-Θα αυξάνει την κρατική χρηματοδότηση σύμφωνα με τις ανάγκες του ασφαλιστικού συστήματος για την απονομή αξιοπρεπών συντάξεων και θα αποκαθιστά, με συμπληρωματικούς δημόσιους πόρους, που θα προέλθουν μέσα από την φορολόγηση των μεγάλων κερδών και του πλούτου, τη διαχρονική λεηλασία των αποθεματικών του από τις κυβερνήσεις και την εργοδοσία.

Με αγώνα διαρκείας να ορθώσουμε τείχος προστασίας για το ασφαλιστικό

Ο Γενάρης του 2016 θα είναι κρίσιμος μήνας για τον κόσμο της εργασίας και για το λαό συνολικότερα και για αυτό πρέπει με τους καλύτερους και μαζικότερους όρους να δοθεί η μάχη των μαχών που θα είναι το ασφαλιστικό και η οποιαδήποτε έκβασή της θα τροφοδοτήσει πολιτικές εξελίξεις για την επόμενη περίοδο.

Για να είναι όμως αποτελεσματική, σε όφελος των εργαζομένων, των συνταξιούχων και της ελληνικής κοινωνίας, αυτή η μάχη πρέπει να πάρει πανεργατικά και παλλαϊκά χαρακτηριστικά, που σημαίνει ενημέρωση και ενεργοποίηση όλων των εργαζομένων και του λαού, μέσα από περιοδείες, συσκέψεις και συγκεντρώσεις.

Σημαίνει την προσπάθεια συντονισμού του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος με τους μικρομεσαίους, τους εμπόρους και τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους επιστημονικούς φορείς και τους αγρότες.

Σημαίνει τέλος την επιλογή μορφών πάλης που θα δίνουν διάρκεια και αποτελεσματικότητα και που θα κορυφωθούν τις μέρες που θα κατατεθεί σχετικό νομοσχέδιο στη βουλή μέσα από την προκήρυξη πανεργατικών, παλλαϊκών διαδηλώσεων, συλλαλητηρίων και απεργιών.

Ήδη η ΑΔΕΔΥ παίρνει πρωτοβουλία για την οργάνωση παλλαϊκών συλλαλητηρίων σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και αλλού για τις 16 Γενάρη και προσανατολίζεται και σε γενική πανεργατική-παλλαϊκή απεργία το τρίτο δεκαήμερο.

Το ΜΕΤΑ ήδη έχει θέσει και θα θέσει σ' όλα τα συνδικάτα, την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, τις Ομοσπονδίες, τα Ε.Κ της ΓΣΕΕ και τα Ν.Τ της ΑΔΕΔΥ, στα σωματεία και στους συντονισμούς σωματείων και ομοσπονδιών, το θέμα της λήψης πρωτοβουλιών για να δοθεί μια αποφασιστική μάχη για να αποτραπεί η πλήρης διάλυση και μετάλλαξη του ασφαλιστικού συστήματος.

Αυτή η μάχη θα είναι κρίσιμη, θα κρίνει το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας και των επόμενων γενεών και γι' αυτό δεν φτάνει η συμμετοχή μόνο πολλών, αλλά όλων των εργαζομένων και της ελληνικής κοινωνίας.

Του Κ. Παπουλή

Σήμερα, Γενάρη του 2016, έχουν πια περάσει 67 χρόνια από τότε που οι τελευταίοι κροταλισμοί των όπλων του Δημοκρατικού Στρατού ακούστηκαν στο Γράμμο. Ακολούθησε, ένα σκληρό στρατιωτικό και μετεμφυλιακό κράτος, που «τελείωσε», το 1974. Μια ανάλογη πορεία,  γνώρισαν και οι άλλες δύο χώρες της τριάδας του ευρωπαϊκού νότου, η «αναρχοσυνδικαλιστική»  Ισπανία, που μετά την ήττα της κοινωνικής επανάστασης του 36-39, οδηγήθηκε στο αιματηρό καθεστώς του Φράνκο και η Πορτογαλία του Σαλαζάρ, που όμως στην δύση της δικτατορίας της, γνώρισε την επανάσταση των Γαρυφάλλων.

Στην Ελλάδα, παρά τις διώξεις, τις εξορίες, τα εκατομμύρια των μεταναστών, η αριστερά άντεξε. Άντεξε και μετά «την πτώση  του τείχους» και την κατάρρευση του 1989. Μάλιστα, το «επίσημο» Κ.Κ. της πατρίδας μας,  ήταν το μόνο μεγάλο ευρωπαϊκό ΚΚ ή αριστερό κοινοβουλευτικό κόμμα, που δεν παρασύρθηκε από τις σειρήνες του κοσμοπολιτισμού και της παγκοσμιοποίησης και έμεινε σταθερό σε αντι-Ε.Ε. στάση. Αργότερα βέβαια  η ηγεσία του, αρνήθηκε την ιστορία του και «έκοψε»  το κεφάλαιο πατριωτισμός--ιμπεριαλισμός, κάτι που πληρώνουμε όλοι σήμερα.

Η αριστερά είχε το ηθικό πλεονέκτημα, όχι μόνο του ηττημένου που δεν έβαψε τα χέρια του με το αίμα της εκδίκησης αυτού που κατέλαβε το κράτος, αλλά και με αυτό του συνεπή αγωνιστή, που πάντα ήταν στο πλευρό του αδικημένου και του εργάτη που αντιστέκεται.

Η Ελλάδα, λόγω της συμμετοχής της στον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε., δηλαδή της ζώνης της υπερπαγκοσμιοποίησης του πλανήτη, οδηγήθηκε στην άβυσσο, μέσα από την πιο βαθιά κρίση που έχει πλήξει μεταπολεμικά ανεπτυγμένη χώρα στην οικονομική ιστορία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, εκμεταλλευόμενος τυχοδιωκτικά την κατάσταση, πατώντας πάνω και στις βάσεις και στο ηθικό πλεονέκτημα της ελληνικής αριστεράς, ανήλθε (για κακή τύχη όλων των ελλήνων) στην εξουσία στις 25 Ιανουαρίου του 2015.

Μέσα σε ένα χρόνο, κατάφερε να μετεξελιχθεί πλήρως, και να αποδείξει ότι αποτελούσε ένα τροφείο νέο-γιάπιδων της πολιτικής, άνευ ηθικών αρχών, που γρήγορα «συναναστράφηκαν» την ολιγαρχία που στα λόγια πολεμούσαν. 


          Μέσα σε ένα χρόνο,κατάφερε -τουλάχιστον προσωρινά-να σπάσει την σπονδυλική στήλη του αντιστασιακού φρονήματος της ελληνικής κοινωνίας. Να υπογράψει το χειρότερο μνημόνιο και να φέρει την χώρα αρκετά σκαλοπάτια πιο κάτω, από εκεί που του την άφησε ο Σαμαράς. Στην πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ εύχεται, το 2018 η χώρα να ξαναβρεθεί στο τέλος του πάτου του Βαρελιού, όπως φάνηκε   -προς στιγμή και με αρκετή ψευδαίσθηση -  να είναι στο τέλος του 2014.

Μέσα σε ένα χρόνο φέρνει νόμους που καταστρέφουν μικρούς και μεσαίους αγρότες, ελεύθερους επαγγελματίες, επιστήμονες, μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Σε συνδυασμό με τους  κεφαλαιακούς ελέγχους, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δουλεύει για την ενίσχυση των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων και επιχειρήσεων σε όλους τους κλάδους της οικονομίας, μια που οι αδύναμοι κρίκοι αδυνατούν να επιβιώσουν.

Μέσα σε ένα χρόνο, κατάφερε σε ευρωπαϊκό επίπεδο να αποτελέσει τον Δούρειο Ίππο του Σόιμπλε και να κάνει ανυπολόγιστη ζημιά στο σύνολο της ευρωπαϊκής αριστεράς, ιδιαίτερα σε  Ισπανία και Γαλλία. 

Πέρα από το βάθεμα της κρίσης, τον ευτελισμό της αριστεράς, την πικρή γεύση της ήττας και της προδοσίας, ένα άλλο στοιχείο διαπερνάει την λαϊκή συνείδηση. Οι αριστεροί διαχειριστές του τρίτου μνημονίου, αποδεικνύονται αερολόγοι και προχειρολόγοι, ένα απίθανο κυβερνητικό τσίρκο και πολύ κατώτεροι των στελεχών του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.  σε όλα τα  επίπεδα διαχείρισης. Σε τελική ανάλυση, όμως, είναι η αριστερά που βαθμολογείται σε επίπεδο ικανότητας και στελεχών της, πολύ κάτω από τη βάση.

Ενώ η κυβερνώσα αριστερά βουλιάζει, η υπόλοιπη δεν δύναται να ανατρέψει τις «εντυπώσεις».

Το ΚΚΕ ναι μεν θεωρείται συνεπές, αλλά με την ανάλυσή του, ότι η μορφή της κρίσης είναι τέτοια, που μόνη απάντηση είναι ο σοσιαλισμός, αλλά που για τον οποίον δεν υπάρχουν οι ανάλογοι συσχετισμοί, ουσιαστικά αποδέχεται και προπαγανδίζει,  ότι στο ορατό μέλλον  δεν υπάρχει λύσηκαι έξοδος από την κρίση.

Ανάλογα και από την Ανταρσυα, η ελληνική κρίση ανάγεται στην παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και από εκεί κατασκευάζεται το ιδεολόγημα, ότι η μόνη λύση είναι  ο σοσιαλισμός, χωρίς σχέδιο, κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες κ.α. που οδηγούν έτσι τον κόσμο σε μεγάλο (λογικό,κοινωνικό και πολιτικό) αδιέξοδο. Βέβαια για την Ανταρσυα ο σοσιαλισμός είναι άμεσα  εφικτός και εφαρμόσιμος….

Με αυτό τον τρόπο το πρωτοφανές βάθος της ελληνικής κρίσης, η  υποβάθμιση  της χώρας στον διεθνή καταμερισμό εργασίας, η μετατροπή της σε προτεκτοράτο και τελικά η απελπισία των Ελλήνων (νέων, ανέργων, εργαζομένων) παραγράφεται, χάριν της «γενικής» καπιταλιστικής κρίσης, οδηγώντας βέβαια και στην παραγραφή των απαραίτητων πολιτικών και οικονομικών  προταγμάτων. Η Ελλάδα και βέβαια ο λαός της εξομοιώνεται με χώρες του κέντρου με ότι συνεπάγεται σε πολιτικά συμπεράσματα κ.α.

 Τελικά, διαγράφεται η ανάγκη για πολιτική και  οικονομική απάντηση, μέσω ενός σχεδίου  με κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες, διαγράφεται η ανάγκη για ένα πρόγραμμα που μπορεί να γειωθεί, να αποκτήσει βάση και να γίνει κατανοητό από την κοινωνική  πλειοψηφία, το οποίο αντικαθίσταται από «το τι ευρώ, τι δραχμή, επανάσταση σοσιασλιστική». Και αυτός είναι ο κοινός τόπος Ανταρσυα-ΚΚΕ.

Η δε ΛΑΕ, είχε εξ αρχής το στίγμα της συμμετοχής στην  κυβέρνησης και στο κόμμα ΣΥΡΙΖΑ. Συνέτεινε στο ψέμα και στην απάτη (ότι είναι εφικτή μια διαπραγμάτευση μέσα στην ευρωζώνη, ή ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα προσκυνήσει κλπ) όλη  την προ-κυβερνητική περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ, όντας τα στελέχη της, το αριστερό άλλοθι της ομάδας Τσίπρα.  Κατά την διάρκεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ειπώθηκαν απίθανα πράγματα από την πλευρά (ιδίως υπουργών) της, τα οποία ο λαός δεν ξεχνάει γρήγορα. Κανείς δεν ζήτησε συγνώμη. Στις εκλογές, το αριστερό ρεύμα, με την ανοχήτων συμμάχων του, έκλεισε την κίνηση αντί να την ανοίξει, προέταξε τους Βουλευτές στις λίστες, και γενικά λειτούργησε με την ψευδαίσθηση ενός κακού και σκληρούμηχανισμού που θεωρούσε -εκ προοιμίου- δεδομένη την εκλογική του επιτυχία. Έγινε, όπως εύστοχα ειπώθηκε, «Λαϊκή στενότητα». Εμφανίστηκε ως  ο καλός και συνεπής ΣΥΡΙΖΑ, κεφάλαιο που είχε κλείσει με το παράδειγμα της κυβέρνησης, ενώ αρνήθηκε να καταθέσει συγκεκριμένο και εξειδικευμένο πρόγραμμα εξόδου από την ευρωζώνη, διαμορφώνοντας θολή εικόνα για τις θέσεις της.

Σήμερα πολλά μέλη της ΛΑΕ, συνυπάρχουν σε δημοτικές παρατάξεις και συνδικάτα με τον ΣΥΡΙΖΑ, τρώγοντας τις τελευταίες από τις σάρκες μιας προσπάθειας που είχε σχετικές πιθανότητες επιτυχίας.

Τέλος, ο αναρχικός χώρος -άλλωστε δεν αυτοκατατάσεται στην αριστερά-  βρίσκεται σε παρατεταμένη  νηπιακή ηλικία, ενώ διάφορες άλλες ομάδες (μ-λ κλπ) δεν δείχνουν ότι μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα.

Άρα, είμαστε μπροστά στο τέλος του κύκλου της ελληνικής αριστεράς;

Όλα, δείχνουν, ότι τουλάχιστον οι οργανωμένες πολιτικές ομάδες της οποιασδήποτε ελληνικής αριστεράς δεν είναι σε θέση να απαντήσουν στα επιτακτικά ζητήματα της ελληνικής κρίσης ώστε να κατακτήσουν μια νέα  κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία. Αλλά ακόμη και αν κάποιες ήταν ή είναι, ο ΣΥΡΙΖΑ έβαλε τέτοια ταφόπλακα στην έννοια της αριστεράς,σε τέτοιο σημείο, που καθιστά κάθε εγχείρημα που αναφέρεται στην αριστερά θνησιγενές και πολύ δύσκολο από την αφετηρία του.

Σήμερα λοιπόν οι διάσπαρτοι και «αόρατοι» άνθρωποι,  αυτοί της καθημερινής αντίστασης, οι άνθρωποι που σκέφτονται, ο επιστημονικός κόσμος που δεν έχει περάσει απέναντι,  όσοι στέκονται μακριά από μηχανισμούς και ιδεοληψίες, αυτοί που έχουν αγωνία για το αύριο  πρέπει να γίνουν η μαγιά μιας νέας εποχής.

Άμα το προσέξει κανείς, δεν είναι λίγοι αυτοί οι άνθρωποι, είναι μάλλον χιλιάδες και είναι αυτοί που σήμερα μπορούν να εμπνεύσουν και να εμπνευστούν από τον λαϊκό παράγοντα, αυτοί που εκφράζουν και εκφράζονται από τις δυνάμεις της εργασίας, της  δημοκρατίας και της απελευθέρωσης.Το ζήτημα είναι να το κατανοήσουν και να βρουν τον τρόπο να συναντηθούν, στη βάση της συγκρότησηςενός συγκεκριμένου εναλλακτικού προγράμματος και κινήματος για την έξοδο από την κρίση και φυσικά από την Ζ.Ε.  και τελικά και από την Ε.Ε..Όσοι από την οργανωμένη αριστερά και άλλες πολιτικές ομάδες, καταλαβαίνουν την κατάσταση, πρέπει να συμβάλουν σε αυτή την κατεύθυνση, αφήνοντας την κομματική  ταυτότητα στο σπίτι τους.

Άλλωστε όπως έλεγε  ο μεγάλος γεωγράφος και επαναστάτης Π. Κροπότκιν: «Καμία καταστροφή της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων δεν είναι δυνατή, αν κατά τον χρόνο  της ανατροπής, ή του αγώνα που οδηγεί στην ανατροπή, δεν υπάρχει ζωντανή μέσα στο μυαλό, η ιδέα του τι θα αντικαταστήσει εκείνο που πρέπει να καταστραφεί».

Του Κ. Παπουλή

Σήμερα, Γενάρη του 2016, έχουν πια περάσει 57 χρόνια από τότε που οι τελευταίοι κροταλισμοί των όπλων του Δημοκρατικού Στρατού ακούστηκαν στο Γράμμο. Ακολούθησε, ένα σκληρό στρατιωτικό και μετεμφυλιακό κράτος, που «τελείωσε», το 1974. Μια ανάλογη πορεία,  γνώρισαν και οι άλλες δύο χώρες της τριάδας του ευρωπαϊκού νότου, η «αναρχοσυνδικαλιστική»  Ισπανία, που μετά την ήττα της κοινωνικής επανάστασης του 36-39, οδηγήθηκε στο αιματηρό καθεστώς του Φράνκο και η Πορτογαλία του Σαλαζάρ, που όμως στην δύση τηςδικτατορίας της, γνώρισε την επανάσταση των Γαρυφάλλων.

Στην Ελλάδα, παρά τις διώξεις, τις εξορίες, τα εκατομμύρια των μεταναστών, η αριστερά άντεξε. Άντεξε και μετά «την πτώση  του τείχους» και την κατάρρευση του 1989. Μάλιστα, το «επίσημο» Κ.Κ. της πατρίδας μας,  ήταν το μόνο μεγάλο ευρωπαϊκό ΚΚ ή αριστερό κοινοβουλευτικό κόμμα, που δεν παρασύρθηκε από τις σειρήνες του κοσμοπολιτισμού και της παγκοσμιοποίησης και έμεινε σταθερό σε αντι-Ε.Ε. στάση. Αργότερα βέβαια  η ηγεσία του, αρνήθηκε την ιστορία του και «έκοψε»  το κεφάλαιο πατριωτισμός--ιμπεριαλισμός, κάτι που πληρώνουμε όλοι σήμερα.

Η αριστερά είχε το ηθικό πλεονέκτημα, όχι μόνο του ηττημένου που δεν έβαψε τα χέρια του με το αίμα της εκδίκησης αυτού που κατέλαβε το κράτος, αλλά και με αυτό του συνεπή αγωνιστή, που πάντα ήταν στο πλευρό του αδικημένου και του εργάτη που αντιστέκεται.

Η Ελλάδα, λόγω της συμμετοχής της στον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε., δηλαδή της ζώνης της υπερπαγκοσμιοποίησης του πλανήτη, οδηγήθηκε στην άβυσσο, μέσα από την πιο βαθιά κρίση που έχει πλήξει μεταπολεμικά  ανεπτυγμένη χώρα στην οικονομική ιστορία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, εκμεταλλευόμενος τυχοδιωκτικά την κατάσταση, πατώντας πάνω και στις βάσεις και στο ηθικό πλεονέκτημα της ελληνικής αριστεράς, ανήλθε (για κακή τύχη όλων των ελλήνων) στην εξουσία στις 25 Ιανουαρίου του 2015.

Μέσα σε ένα χρόνο, κατάφερε να μετεξελιχθεί πλήρως, και να αποδείξει ότι αποτελούσε ένα τροφείο νέο-γιάπιδων της πολιτικής, άνευ ηθικών αρχών, που γρήγορα «συναναστράφηκαν» την ολιγαρχία που στα λόγια πολεμούσαν. 

     Μέσα σε ένα χρόνο,κατάφερε -τουλάχιστον προσωρινά-να σπάσει την σπονδυλική στήλη του αντιστασιακού φρονήματος της ελληνικής κοινωνίας. Να υπογράψει το χειρότερο μνημόνιο και να φέρει την χώρα αρκετά σκαλοπάτια πιο κάτω, από εκεί που του την άφησε ο Σαμαράς. Στην πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ εύχεται, το 2018 η χώρα να ξαναβρεθεί στο τέλος του πάτου του Βαρελιού, όπως φάνηκε   -προς στιγμή και με αρκετή ψευδαίσθηση -  να είναι στο τέλος του 2014.

Μέσα σε ένα χρόνο φέρνει νόμους που καταστρέφουν μικρούς και μεσαίους αγρότες, ελεύθερους επαγγελματίες, επιστήμονες, μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Σε συνδυασμό με τους  κεφαλαιακούς ελέγχους, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δουλεύει για την ενίσχυση των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων και επιχειρήσεων σε όλους τους κλάδους της οικονομίας, μια που οι αδύναμοι κρίκοι αδυνατούν να επιβιώσουν.

Μέσα σε ένα χρόνο, κατάφερε σε ευρωπαϊκό επίπεδο να αποτελέσει τον Δούρειο Ίππο του Σόιμπλε και να κάνει ανυπολόγιστη ζημιά στο σύνολο της ευρωπαϊκής αριστεράς, ιδιαίτερα σε Ισπανία και Γαλλία. 

Πέρα από το βάθεμα της κρίσης, τον ευτελισμό της αριστεράς, την πικρή γεύση της ήττας και της προδοσίας, ένα άλλο στοιχείο διαπερνάει την λαϊκή συνείδηση. Οι αριστεροί διαχειριστές του τρίτου μνημονίου, αποδεικνύονται αερολόγοι και προχειρολόγοι, ένα απίθανο κυβερνητικό τσίρκο και πολύ κατώτεροι των στελεχών του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.  σε όλα τα  επίπεδα διαχείρισης. Σε τελική ανάλυση, όμως, είναι η αριστερά που βαθμολογείται σε επίπεδο ικανότητας και στελεχών της, πολύ κάτω από τη βάση.

Ενώ η κυβερνώσα αριστερά βουλιάζει, η υπόλοιπη δεν δύναται να ανατρέψει τις «εντυπώσεις».

Το ΚΚΕ ναι μεν θεωρείται συνεπές, αλλά με την ανάλυσή του, ότι η μορφή της κρίσης είναι τέτοια, που μόνη απάντηση είναι ο σοσιαλισμός, αλλά που για τον οποίον δεν υπάρχουν οι ανάλογοι συσχετισμοί, ουσιαστικά αποδέχεται και προπαγανδίζει,  ότι στο ορατό μέλλον  δεν υπάρχει λύση και έξοδος από την κρίση.

Ανάλογα και από την Ανταρσυα, η ελληνική κρίση ανάγεται στην παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και από εκεί κατασκευάζεται το ιδεολόγημα, ότι η μόνη λύση είναι ο σοσιαλισμός, χωρίς σχέδιο, κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες κ.α. που οδηγούν έτσι τον κόσμο σε μεγάλο (λογικό, κοινωνικό και πολιτικό) αδιέξοδο. Βέβαια για την Ανταρσυα ο σοσιαλισμός είναι άμεσα εφικτός και εφαρμόσιμος….

Με αυτό τον τρόπο το πρωτοφανές βάθος της ελληνικής κρίσης, η  υποβάθμιση  της χώρας στον διεθνή καταμερισμό εργασίας, η μετατροπή της σε προτεκτοράτο και τελικά η απελπισία των Ελλήνων (νέων, ανέργων, εργαζομένων) παραγράφεται, χάριν της «γενικής» καπιταλιστικής κρίσης, οδηγώντας βέβαια και στην παραγραφή των απαραίτητων πολιτικών και οικονομικών  προταγμάτων. Η Ελλάδα και βέβαια ο λαός της εξομοιώνεται με χώρες του κέντρου με ότι συνεπάγεται σε πολιτικά συμπεράσματα κ.α.

 Τελικά, διαγράφεται η ανάγκη για πολιτική και  οικονομική απάντηση, μέσω ενός σχεδίου  με κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες, διαγράφεται η ανάγκη για ένα πρόγραμμα που μπορεί να γειωθεί, να αποκτήσει βάση και να γίνει κατανοητό από την κοινωνική  πλειοψηφία, το οποίο αντικαθίσταται από «το τι ευρώ, τι δραχμή, επανάσταση σοσιασλιστική». Και αυτός είναι ο κοινός τόπος Ανταρσυα-ΚΚΕ.

Η δε ΛΑΕ, είχε εξ αρχής το στίγμα της συμμετοχής στην κυβέρνησης και στο κόμμα ΣΥΡΙΖΑ. Συνέτεινε στο ψέμα και στην απάτη (ότι είναι εφικτή μια διαπραγμάτευση μέσα στην ευρωζώνη, ή ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα προσκυνήσει κλπ) όλη την προ-κυβερνητική περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ, όντας τα στελέχη της, το αριστερό άλλοθι της ομάδας Τσίπρα.  Κατά την διάρκεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ειπώθηκαν απίθανα πράγματα από την πλευρά (ιδίως υπουργών) της, τα οποία ο λαός δεν ξεχνάει γρήγορα. Κανείς δεν ζήτησε συγνώμη. Στις εκλογές, το αριστερό ρεύμα, με την ανοχή των συμμάχων του, έκλεισε την κίνηση αντί να την ανοίξει, προέταξε τους Βουλευτές στις λίστες, και γενικά λειτούργησε με την ψευδαίσθηση ενός κακού και σκληρού μηχανισμού που θεωρούσε -εκ προοιμίου- δεδομένη την εκλογική του επιτυχία. Έγινε, όπως εύστοχα ειπώθηκε, «Λαϊκή στενότητα». Εμφανίστηκε ως ο καλός και συνεπής ΣΥΡΙΖΑ, κεφάλαιο που είχε κλείσει με το παράδειγμα της κυβέρνησης, ενώ αρνήθηκε να καταθέσει συγκεκριμένο και εξειδικευμένο πρόγραμμα εξόδου από την ευρωζώνη, διαμορφώνοντας θολή εικόνα για τις θέσεις της.

Σήμερα πολλά μέλη της ΛΑΕ, συνυπάρχουν σε δημοτικές παρατάξεις και συνδικάτα με τον ΣΥΡΙΖΑ, τρώγοντας τις τελευταίες από τις σάρκες μιας προσπάθειας που είχε σχετικές πιθανότητες επιτυχίας.

Τέλος, ο αναρχικός χώρος -άλλωστε δεν αυτοκατατάσεται στην αριστερά-  βρίσκεται σε παρατεταμένη νηπιακή ηλικία, ενώ διάφορες άλλες ομάδες (μ-λ κλπ) δεν δείχνουν ότι μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα.

Άρα, είμαστε μπροστά στο τέλος του κύκλου της ελληνικής αριστεράς;

Όλα, δείχνουν, ότι τουλάχιστον οι οργανωμένες πολιτικές ομάδες της οποιασδήποτε ελληνικής αριστεράς δεν είναι σε θέση να απαντήσουν στα επιτακτικά ζητήματα της ελληνικής κρίσης ώστε να κατακτήσουν μια νέα  κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία. Αλλά ακόμη και αν κάποιες ήταν ή είναι, ο ΣΥΡΙΖΑ έβαλε τέτοια ταφόπλακα στην έννοια της αριστεράς, σε τέτοιο σημείο, που καθιστά κάθε εγχείρημα που αναφέρεται στην αριστερά θνησιγενές και πολύ δύσκολο από την αφετηρία του.

Σήμερα λοιπόν οι διάσπαρτοι και «αόρατοι» άνθρωποι, αυτοί της καθημερινής αντίστασης, οι άνθρωποι που σκέφτονται, ο επιστημονικός κόσμος που δεν έχει περάσει απέναντι,  όσοι στέκονται μακριά από μηχανισμούς και ιδεοληψίες, αυτοί που έχουν αγωνία για το αύριο πρέπει να γίνουν η μαγιά μιας νέας εποχής.

Άμα το προσέξει κανείς, δεν είναι λίγοι αυτοί οι άνθρωποι, είναι μάλλον χιλιάδες και είναι αυτοί που σήμερα μπορούν να εμπνεύσουν και να εμπνευστούν από τον λαϊκό παράγοντα, αυτοί που εκφράζουν και εκφράζονται από τις δυνάμεις της εργασίας, της  δημοκρατίας και της απελευθέρωσης.Το ζήτημα είναι να το κατανοήσουν και να βρουν τον τρόπο να συναντηθούν, στη βάση της συγκρότησης ενός συγκεκριμένου εναλλακτικού προγράμματος και κινήματος για την έξοδο από την κρίση και φυσικά από την Ζ.Ε.  και τελικά και από την Ε.Ε.. Όσοι από την οργανωμένη αριστερά και άλλες πολιτικές ομάδες, καταλαβαίνουν την κατάσταση, πρέπει να συμβάλουν σε αυτή την κατεύθυνση, αφήνοντας την κομματική  ταυτότητα στο σπίτι τους.

Άλλωστε όπως έλεγε  ο μεγάλος γεωγράφος και επαναστάτης Π. Κροπότκιν: «Καμία καταστροφή της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων δεν είναι δυνατή, αν κατά τον χρόνο  της ανατροπής, ή του αγώνα που οδηγεί στην ανατροπή, δεν υπάρχει ζωντανή μέσα στο μυαλό, η ιδέα του τι θα αντικαταστήσει εκείνο που πρέπει να καταστραφεί».




Αναδημοσίευση από το sxedio-b.gr

Γροθιά στο στομάχι αποτελούν οι εικόνες λιμού από την πολιορκημένη πόλη της Μαντάγια.

Οι σκληρές εικόνες έρχονται μόνο να υπογραμμίσουν την ευθύνη της διεθνούς κοινότητας απέναντι στο συνεχιζόμενο πόλεμο στη Συρία.

Ζητάμε τον άμεσο τερματισμό του αποκλεισμού της περιοχής και την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας για να σταματήσει η λιμοκτονία των παιδιών και του άμαχου πληθυσμού  καθώς και  πολιτική λύση στον πόλεμο , ώστε να 
επιστρέψει η ειρήνη στην περιοχή και να ανασχεθεί το ρεύμα των προσφύγων.