Καραϊσκάκης: -Το έχω χούι, κυρ Πάνο.
Γ. Μεγαπάνου(Κριτής: -Μα γιατί να το έχεις αυτό το χούι, ενώ είσαι πενήντα χρονών;
Καραϊσκάκης: -Αμ δεν ημπορώ να το κόψω τώρα, κυρ Πάνο. Και συ, κυρ Πάνο μου, είσαι ογδόντα χρονών, μα το χούι δεν τ’ αφήνεις να γαμής και δε με ακούς.»
Την στιγμή που είπε αυτά ο Καραϊσκάκης μέσα στην εκκλησία , «εκτύπησαν τα γέλια όλοι και πήγαν και πολλοί να λιποθυμήσουν, καθώς κι εγώ ο ίδιος», γράφει ο Κασομούλης. Παρόλο που το δικαστήριο δεν ολοκλήρωσε ποτέ το έργο του, εντούτοις βγήκε καταδικαστική απόφαση για τον Καραϊσκάκη που ήταν ουσιαστικά μια διοικητική πράξη του Μαυροκορδάτου. Στην «Προκήρυξη των εγκλημάτων του Καραϊσκάκη», που την υπογράφουν ο Μαυροκορδάτος και οι περισσότεροι καπετάνιοι της Δυτικής Ελλάδας, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης αναφέρεται «ως επίβουλος της πατρίδος και προδότης»!!! Ωστόσο, τον Ιούλιο του 1826 διορίζεται αρχιστράτηγος της Ρούμελης, με πλήρη δικαιοδοσία. Η πρώτη του ενέργεια ήταν να ανακουφίσει τους πολιορκημένους της Ακρόπολης της Αθήνας. Στις 6 Αυγούστου του 1821 νικά τους Τούρκους στο Χαϊδάρι και θα επαναλάβει τη νίκη του δύο ημέρες αργότερα. Είναι χαρακτηριστικός ο διάλογος του Γ. Καραϊσκάκη με τον Κάρολος Φαβιέρος (ο πραγματικός και όχι ο λογοκριμένος), που ήταν Γάλλος φιλέλληνας στρατηγός και διοικητής του τακτικού στρατού της Ελλάδας κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Ο Κ. Φαβιέρος είχε μάθει και κάποιες ελληνικές λέξεις για να συνεννοείται με τους αγράμματους , αλλά εύψυχους, Έλληνες καπεταναίους. Στις 6 και 8 Αυγούστου 1826 γίνεται η Μάχη του Χαϊδαρίου. Είναι σε εξέλιξη η μάχη και οι Τούρκοι φαίνεται αρχικά να επικρατούν, ενώ Έλληνες και φιλέλληνες καταγράφουν σοβαρές απώλειες. Ο Κ. Φαβιέρος, έξαλλος για τις απώλειες μάχης απευθύνεται με έντονο ύφος στον Γ. Καραΐσκάκη και του λέει: «Ποιον ρωτήσατε Καπετάνιε εσείς οι Έλληνες, για να κάνετε πόλεμο και να τα βάλετε με την Οθωμανική Αυτοκρατορία;». Και ο Γ. Καραϊσκάκης, στο ίδιο οργίλο ύφος απαντά «τον μπούτζον μου» και εκεί έληξε ο «διάλογος». Τελικά χάρις στον ηρωισμό και του στρατηγικού σχεδίου του Γ. Καραϊσκάκη, οι Τούρκοι ηττήθηκαν. Ένα χρόνο αργότερα, στις 23 Απριλίου 1827 μία από τις σημαντικότερες μορφές της ελληνικής επανάστασης, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, υπέκυψε στο θανατηφόρο τραύμα, που δέχτηκε την προηγούμενη μέρα, ανήμερα της γιορτής του. Ο Γ. Καραϊσκάκης είχε μεταφέρει το στρατόπεδό του στο Κερατσίνι στα υψώματα του οποίου έχτισε «ταμπούρια» (μικρές οχυρώσεις), όπου επανειλημμένα δέχθηκε επιθέσεις των Τούρκων, ιδιαίτερα στις 4 Μαρτίου 1827. Το απόγευμα της 22ας Απριλίου ακούστηκαν πυροβολισμοί από ένα κρητικό οχύρωμα. Οι Κρητικοί προκαλούσαν τους Τούρκους και καθώς εκείνοι απαντούσαν, οι εχθροπραξίες γενικεύτηκαν. Ο Καραϊσκάκης, παρότι άρρωστος βαριά, έφτασε στον τόπο της συμπλοκής. Εκεί μια σφαίρα τον τραυμάτισε θανάσιμα στο υπογάστριο. Φήμες επιμένουν ότι δολοφονήθηκε συνεργία του Κίτζιου Τζαβέλα και Λάμπρου Βεΐκου, αφού «επληγώθη από το μέρος των Ελλήνων». Ο Γ. Καραϊσκάκης ετοιμοθάνατος είπε, ότι γνώριζε τον αίτιον και ότι, «αν ήθελε ζήση, ήθελε να τον κάμει γνωστόν και εις το στρατόπεδον».
Υπάρχει και συνέχεια. Τα τρία ανήλικα ορφανά παιδιά τού Γ. Καραϊσκάκη με επιστολή τους της 2-10-1827 από τον Κάλαμο παρακαλούν τη «Σεβαστή Διοίκηση» να τους εξασφαλίσει τα προς το ζην, διότι δυστυχούν…
Διασώζεται η επιστολή που έστειλε ο Γ. Καραϊσκάκης στο Κιουταχή, λίγες μέρες πριν πεθάνει.
https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/03/karaiskakis-213x300.png 213w, https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/03/karaiskakis-726x1024.png 726w, https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/03/karaiskakis-768x1083.png 768w, https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/03/karaiskakis-696x981.png 696w, https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/03/karaiskakis-298x420.png 298w" sizes="(max-width: 830px) 100vw, 830px" style="box-sizing: border-box; border: 0px; max-width: 100%; height: auto; margin-top: 0px; display: block;">
- Γιάννης Μακρυγιάννης: Πρωταγωνίστησε στην επανάσταση, αλλά κυρίως στην λαϊκή εξέγερση στις 3 του Σεπτέμβρη για την παραχώρηση Συντάγματος από τον μονάρχη Όθωνα. Καταδικάστηκε σε θάνατο για εσχάτη προδοσία και έμεινε φυλακισμένος και σε απομόνωση επί τριετία (1851-1854). Πέθανε από τις κακουχίες αυτές το 1864 σε ηλικία 67 ετών. Έγραψε «Και λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμεν εις ανθρώπους κακορίζικους, όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης.»
5. Ο Ανδρέας Λόντος (1786–1846) , καταγόταν από ισχυρή οικογένεια προυχόντων της Βοστίτσας και ήταν αρκετά εύπορος. Αξιοσημείωτη ήταν η μεγαλοδωρία του Λόντου κατά τον Αγώνα. Διέθετε όλα του τα υπάρχοντα χωρίς φειδώ. Κάποτε μάλιστα, που ο Οδυσσέας Ανδρούτσος του παρατήρησε «να κρατήσει και παραπίσω τα χρήματά του, για να μην ψωμοζητήσει το σπίτι του», ο Λόντος του απάντησε: « Πλούτη μου είναι η Πατρίδα ! Χωράφια μου είναι η Ελλάδα!» Στην κυβέρνηση του Α. Μεταξά, ο Α. Λόντος ανέλαβε το υπουργείο Στρατιωτικών και έγινε αντιπρόεδρος της Εθνικής Συνέλευσης για το Σύνταγμα του 1844. Στις εκλογές του 1845 εκλέχτηκε βουλευτής, αλλά με παρεμβάσεις των ανακτόρων και του Κωλέττη, έχασε την έδρα. Απογοητευμένος από την αχαριστία των τότε ιθυνόντων αποσύρθηκε από την πολιτική, ενώ «κατετρύχετο υπό της πενίας και εστερείτο και των αναγκαιοτάτων». Ο πλούσιος πρόκριτος των Καλαβρύτων Α. Λόντος , συμπρωταγωνιστής του Μακρυγιάννη στα γεγονότα της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 για την παραχώρηση Συντάγματος, αυτοκτόνησε στις 27 Σεπτεμβρίου του 1846, σε ηλικία 62 ετών ‘’μη δυνάμενος να ανεχθεί την ένδεια του’’!
6. Μαντώ Μαυρογένους: Η πλούσια αρχόντισσα της Μυκόνου διέθεσε όλη της την περιουσία για τον μεγάλο Αγώνα. Πέθανε φτωχή και εγκαταλειμμένη από όλους σε ηλικία 44 ετών από τύφο στην Πάρο το 1840!
- Είναι συγκλονιστική η ιστορία ενός Προύχοντα των Σπετσών , ενός καραβοκύρη , του θρυλικού Λέκα Ματρόζου , που τα έδωσε όλα ,για τον Αγώνα . Όλα : Σπίτια , χρυσαφικά , καράβια και έγινε ένας από τους μπουρλοτιέρηδες , που γράψανε το έπος , του 1821 , μαζί με τον Κωνσταντή Κανάρη .
Μετά την απελευθέρωση ο Ματρόζος κατάντησε ζητιάνος. Σκέφθηκε , λοιπόν, να πάει στον Κανάρη, που ήταν Πρωθυπουργός και Υπουργός και να του ζητήσει οικονομική βοήθεια, να γλυτώσει από την πείνα .
Αυτόν, λοιπόν, τον Κανάρη, του οποίου τη ζωή είχε γλυτώσει κοντά στην Τένεδο, πήγε να συναντήσει στην Αθήνα ο ήρωας γερο-Ματρόζος, που ζούσε σεμνός και αφανής όλα τα χρόνια της ζωής του, μέχρι που η πείνα τον ανάγκασε να καταπιεί την υπερηφάνειά του και να ζητήσει βοήθεια. Στο Υπουργείο, δυστυχώς, του έκλεισε το δρόμο ένας άνθρωπος, που ευεργετημένος ασκούσε τη μικρή εξουσία του με υπεροψία.
Μπαίνοντας στο Υπουργείο ο γέρο-Ματρόζος, που είχε την όψη ζητιάνου, είπε στον υπασπιστή, που ήταν ντυμένος στα χρυσά.
– Θέλω να δω τον Κωνσταντή!
– Ποιόν Κωνσταντή; Τον ρώτησε εκείνος.
– Αυτόν… τον Ψαριανό!
Ο υπασπιστής εκνευρισμένος του απαντά:
– Δε λεν κανένα Ψαριανό, εδώ είν΄ Υπουργείο, να ζητιανέψεις πήγαινε μεσ΄ στο φτωχοκομείο.
Ο Ματρόζος τότε παλληκαρήσια του απάντησε:
– Αν οι ζητιάνοι σαν κι εμέ δεν έχυναν το αίμα, οι καπετάνιοι σαν κι έσέ δε θα φορούσαν στέμμα!
Την σκηνή κατάγραψε σε ένα έξοχο ποίημά του , ο ποιητής Γεώργιος Στρατήγης στο ομότιτλο ποίημά του «Ο Ματρόζος»
Παραθέτουμε ένα απόσπασμα του ποιήματος.
«Ένας Ματρόζος δεν μπορεί να κάνει το ζητιάνο,
μα να βαστάξω δεν μπορώ της πείνας τον καημό.
Κλαίω που αφήνω το νησί, θα πάω στην Αθήνα,
πριν πεθαμένο μ’ εύρετε μια μέρα από την πείνα…
Μου λεν, ο καπετάν Κωνσταντής, απ’ τα Ψαρά κει πέρα,
πως υπουργός εγίνηκε μεγάλος και τρανός,
κι αν θυμηθεί πως τη ζωή τού έσωσα μια μέρα
απ’ έξω από την Τένεδο, μπορούσε ο Ψαριανός
να κάνει τίποτε για με κι ίσως να δώσουν κάτι
σ’ εκείνον που ‘χε τάλαρα τη στέρνα του γεμάτη».
«Εδώ τι θέλεις, γέροντα;» ρωτά τον καπετάνο
στο υπουργείον εμπροστά κάποιος θαλασσινός
ντυμένος στα χρυσά. «Παιδί μου, είναι πάνω
ο Κωνσταντής;». «Ποιος Κωνσταντής;». «Αυτός… ο Ψαριανός».
«Δε λεν κανένα Ψαριανό, εδώ είναι Υπουργείο,
να ζητιανέψεις πήγαινε μες στο φτωχοκομείο!».
Ο γέρος ανασήκωσε το κάτασπρο κεφάλι
και τα μαλλιά του εσάλεψαν σαν χαίτη λιονταριού
και με σπιθόβολη ματιά μες απ’ τα στήθια βγάνει
με στεναγμό βαρύγνωμο φωνή παλληκαριού :
«Αν οι ζητιάνοι σαν κι εμέ δεν έχυναν το αίμα,
οι καπετάνοι σαν και σε δεν θα φορούσαν στέμμα!»
Πηγή: militaire.gr