ένα υπέροχο παραμύθι του Αισώπου που μαθαίνει στα παιδιά να κοιτάνε και να παρατηρούνε πριν κάνουν κάτι επειδή ακούγεται «ωραίο».
Η σκηνοθέτης και συγγραφέας της παράστασης Άννα Σεβαστή Τζίμα παρακινεί και πάλι τα παιδιά σε εγρήγορση και αγάπη για τη ζωή και τη μάθηση! Με ζωντανή μουσική επί σκηνής, τραγούδι, χορό και οργανωμένη συμμετοχή των παιδιών, η παράσταση θα μας ξεσηκώσει όλους στο πνεύμα της χαράς και του παιχνιδιού!
Λίγα λόγια για το έργο:
Ένας γέρος Λιονταροβασιλιάς, δεν μπορεί να βγει να κυνηγήσει. Μαζί με τον υπηρέτη του, το Κοράκι, θα καταστρώσουν ένα παμπόνηρο σχέδιο, μια ΜΕΓΑΛΗ ΓΙΟΡΤΗ, μια μεγάλη αποχαιρετιστήρια γιορτή προς τιμήν του «γέρου και πολύ άρρωστου» Λιονταροβασιλιά! Όλο το δάσος είναι καλεσμένο και φυσικά όλο το δάσος φοράει τα καλά του και πάει στη ΜΕΓΑΛΗ ΓΙΟΡΤΗ και πέφτει στη ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΓΙΔΑ!!!
Αφού η γιορτή ήταν ένα πρόσχημα για να μπορέσει να φέρει ο Λιονταροωασιλιάς τα ζώα στην σπηλιά του, να τα απομονώσει και να τα φάει με την ησυχία του. Όλα τα ζώα την πατήσανε, εκτός από ένα! Ένα μικρό αλεπουδάκι, που μα τον μεγάλο μεγεθυντικό φακό του, θα κοιτάξει πέρα από τα λόγια και την φοβερή διαφήμιση που κάνει το κοράκι, θα παρατηρήσει!
Η μουσική και τα τραγούδια:
Με υπέροχες μουσικές και τραγούδια, θα χορέψουμε σε ρυθμούς από διάφορα μουσικά ακούσματα από: Τσιφτετέλι, μέχρι ροκ εν ρολ, μπλουζ, σκα, ρέγγε κ.α. Από τη θέση τους τα παιδιά θα έχουν έτσι την ευκαιρία να συμμετέχουν στην παράσταση.
Διδακτική αξία:
Στην εποχή μας τα παιδιά πέφτουν , δυστυχώς, συχνά στην παγίδα διαφόρων «πολλών υποσχόμενων» καταστάσεων, ή ακόμα και σε παγίδες που πατάνε πάνω στην φυσική τους παιδική αθωότητα. Σεβόμενοι την φυσική και απολύτως αναγκαία παιδική καλοπιστία, επιχειρούμε μαζί με τον Αίσωπο και το παραμύθι του να αφυπνίσουμε στα παιδιά, την έννοια της παρατηρητικότητας και της προσωπικής κρίσης, ενθαρρύνοντας τα, κατά τη διάρκεια της παράστασης, να βοηθήσουν τον ήρωα να πάρει αποφάσεις. Πάντα μέσα από το πνεύμα της χαράς, της τέχνης και της αισθητική.
Ημέρες & ώρες παραστάσεων:
Από την Κυριακή 3 Νοεμβρίου έως και Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2024
Οι Μορφές Έκφρασης δημιουργήθηκαν το 1993 από τον ηθοποιό και άνθρωπο του θεάτρου Θωμά Κινδύνη, από τότε μέχρι σήμερα έχουν μια πολύ μεγάλη πορεία στον χώρο του πολιτισμού, δημιουργώντας παραστάσεις αλλά και εκπαιδευτικές καλλιτεχνικές δράσεις για παιδιά και ενήλικες. Έχοντας προσεγγίσει μεγάλα έργα Αρχαίας
Ελληνικής Τραγωδίας, Έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου, Παραλογές και Παραμύθια. Οι Μορφές Έκφρασης έχουν συμμετάσχει σε μεγάλα Φεστιβάλ και έχουν μια συνεχή πορεία στο Πολιτιστικό τοπίο της χώρας αλλά και της Κύπρου.
Η Άννα Σεβαστή Τζίμα δημιούργησε την παιδική σκηνή το 2010 δίνοντας μια δυνατή και γόνιμη παρουσία στον χώρο του θεάτρου για παιδιά, ενώ καλωσόρισε και το βρεφικό κοινό στο θέατρο με την παράσταση «Κούκου! Μια βόλτα στο δάσος». Ως δημιουργός θεατρικών έργων μιλάει στο παιδικό κοινό με παραστάσεις γεμάτες μουσική, παιχνίδι και συμμετοχή των παιδιών. Παράλληλα δημιούργησε και το «Παιδί & Τέχνη» μια ιδέα που έχει ως στόχο την ενεργοποίηση των παιδιών, στον χώρο του πολιτισμού και της Τέχνης μέσα από εργαστήρια αλλά και με καλοκαιρινά καλλιτεχνικά σχολεία (Art summer Camp).
Περισσότερα για τις ΜΟΡΦΕΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ και τις δράσεις τους, στο:
νήμες από την αιματηρή καταστολή της πορείας στην αμερικανική πρεσβεία
Την Κυριακή 16 Νοέμβρη του 1980, ημέρα της πορείας του Πολυτεχνείου για την έβδομη επέτειο από την εξέγερση, δολοφονήθηκαν από τα βάρβαρα χτυπήματα των ΜΑΤ δύο νέοι αγωνιστές. Ο Ιάκωβος Κουμής, 26 ετών, Κύπριος, που συμμετείχε στην πορεία με την «Επιτροπή για την Αυτοδιάθεση της Κύπρου». Και η εργάτρια Σταματίνα (Ματίνα) Κανελλοπούλου, 21 ετών. Εκατοντάδες οι τραυματίες, οι δύο με πυροβολισμούς – ένας μέσα στο Πολυτεχνείο κι ένας απ’ έξω, στην οδό Στουρνάρη.
Η σύγκρουση του Νοέμβρη του 1980 δεν έπεσε από τον ουρανό. Κεντρικό πολιτικό χαρακτηριστικό της περιόδου ήταν το «ήπιο πολιτικό κλίμα», όπως ονομαζόταν τότε η συναίνεση. Ηπιο βέβαια για το πολιτικό προσκήνιο· η καταστολή κάθε άλλο παρά ήπια ήταν. Ας μην ξεχνάμε ότι στις 28 Ιουλίου εκείνης της χρονιάς είχε δολοφονηθεί η Σωτηρία Βασιλακοπούλου -μέλος της ΚΝΕ- έξω από την ΕΤΜΑ από τραμπούκο της εργοδοσίας, ενώ στις 28 Οκτωβρίου ο 76χρονος αντιστασιακός Τάσος Μαγλαρίδης τραυματίστηκε βαρύτατα στη Θεσσαλονίκη από αστυνομικό κλομπ κι εξέπνευσε έναν μήνα αργότερα. Ηταν η εποχή που το μετεμφυλιακό κράτος της Δεξιάς, έχοντας πάρει τη σκυτάλη από τους δωσίλογους, τους ταγματασφαλίτες και τους μαυραγορίτες, δεν άφηνε να παρελάσουν αυτοί που πραγματικά αγωνίστηκαν κατά των Γερμανών. Ακόμη μια απόδειξη της λεγόμενης συνέχειας του κράτους, στην οποία έκτοτε πολλοί ομνύουν.
Οι αστικές δυνάμεις, η αμερικανική πρεσβεία και τα παπαγαλάκια τους είχαν λυσσάξει τα προηγούμενα χρόνια να απαξιώσουν το Πολυτεχνείο, να το μουσειοποιήσουν, να το αδειάσουν από κάθε εξεγερσιακό περιεχόμενο και να καταργήσουν την πορεία στην αμερικανική πρεσβεία. Το πραγματικό αντιδικτατορικό νόημα, έλεγαν, υπαγόρευε να πηγαίνουμε μέχρι το κοινοβούλιο για να διατρανώσουμε την προσήλωσή μας στον κοινοβουλευτισμό.
«Τι θέλατε να κάνουν οι αστυνομικοί; Και ο αρχάγγελος Μιχαήλ ρομφαία κρατεί στα χέρια του για να αμυνθεί εναντίον των δαιμόνων, ρομφαία και όχι άνθη» | Γεώργιος Ράλλης, πρωθυπουργός (Βουλή, 22.11.1980)
Τα αντιαμερικανικά – αντιιμπεριαλιστικά ανακλαστικά ήταν όμως πολύ έντονα, κάτι που επέτεινε η επάνοδος της Ελλάδας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ στις 19 Οκτώβρη από την κυβέρνηση Ράλλη· η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά είχε πραγματοποιήσει πορεία στην αμερικανική πρεσβεία με 4.000 διαδηλωτές. Ηδη προετοιμαζόταν η πανηγυρική είσοδος στης χώρας στην ΕΟΚ. Ο Καραμανλής είχε μεταπηδήσει στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Το αστικό καθεστώς στην Ελλάδα ισχυροποιούνταν.
Εύλογα η ΕΦΕΕ αποφάσισε ομόφωνα η πορεία του Πολυτεχνείου να κατευθυνθεί στην πρεσβεία, όταν μεσολάβησε κάτι που γινόταν συχνά: έπαιρνε ο Καραμανλής τηλέφωνο τον κεντρώο Γεώργιο Μαύρο, αυτός τον Αντρέα, τον Φλωράκη και τον Κύρκο, κι αυτοί «μαζεύανε» τις οργανώσεις της νεολαίας. Η ΕΦΕΕ είχε χρησιμοποιηθεί συχνά σαν εργαλείο ποδηγέτησης του φοιτητικού κινήματος και υπαγωγής των αγώνων στις κοινοβουλευτικές προτεραιότητες· γι’ αυτό στις πορείες ακουγόταν, περιθωριακά μεν αλλά όλο και συχνότερα, το σύνθημα «Πουλημένη ΕΦΕΕ!». Υπαναχώρησε λοιπόν η ΕΦΕΕ, πριν καν μάλιστα ο αστυνομικός διευθυντής Μιχαήλ Λάος εκδώσει τη σχετική αστυνομική απαγόρευση, μετά από απλή «σύσταση» της κυβέρνησης!
Η υποχώρηση της αντιπολίτευσης στις κυβερνητικές πιέσεις και η συνακόλουθη απαγόρευση απαντήθηκαν δυναμικά από την αριστερή μειοψηφία της ΕΦΕΕ
Στο έδαφος αυτής της υπαναχώρησης, η μειοψηφία του Κ.Σ. της ΕΦΕΕ, δύο εκπρόσωποι της Β’ Πανελλαδικής (Βαγγέλης Δεληπέτρος, Βασίλης Ξυδιάς) κι ένας της ΠΠΣΠ (Στάθης Σχοινάς), με τη στήριξη πέντε οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς (ΚΚΕ μ-λ, ΟΚΔΕ, Κ.Ο. Μαχητής, ΟΣΕ και Β’ Πανελλαδική), αποφάσισαν να υλοποιήσουν την αρχική ομόφωνη απόφαση για πορεία στην πρεσβεία. Τα κοινοβουλευτικά κόμματα είχαν τα μάτια στραμμένα στις επικείμενες εκλογές, όμως η απόφαση αυτή εξέφραζε μεγάλο μέρος της βάσης τους. Η απαγορευμένη πορεία ήταν δικαιωμένη στη συνείδηση ενός κόσμου πολύ πλατύτερου από τον χώρο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς της εποχής. Υπήρχε ένα πολιτικό κενό που επιχειρήθηκε να καλυφθεί με όρους κινήματος. Πολλοί αγωνιστές, αφού διαδήλωσαν με τις δικές τους οργανώσεις, πύκνωναν τις γραμμές μας ή χειροκροτούσαν το κεντρικό σύνθημα του δικού μας μπλοκ: «Ολοι πορεία στην πρεσβεία!». Αλλοι περίμεναν να δουν αν θα σπάσουμε την απαγόρευση, για να περάσουν κι αυτοί. Το μπλοκ του ΚΚΕ εσωτερικού είχε σταματήσει στη γωνία Αμαλίας και Βασιλίσσης Σοφίας, μπροστά στη Βουλή.
Μετά την υπαναχώρηση ΚΝΕ - Ν. ΠΑΣΟΚ, το βράδυ της 14ης Νοεμβρίου, και την απόφαση της μειοψηφίας της ΕΦΕΕ να σπάσει την απαγόρευση, το Σάββατο 15/11 το βράδυ πραγματοποιήθηκε σύσκεψη του μπλοκ της τελευταίας στο ΕΜΠ, στο κτίριο Αβέρωφ της Αρχιτεκτονικής, για την οργανωτική προετοιμασία της σύγκρουσης. Είχε προηγηθεί διευρυμένη συνεδρίαση του Κεντρικού Συμβουλίου της Β’ Πανελλαδικής στα γραφεία της. Στην ψηφοφορία για το αν θα επιχειρήσουμε να σπάσουμε έμπρακτα την απαγόρευση ή θα παραμείνουμε στον χώρο καταγγέλλοντας προτού αποχωρήσουμε, όλοι ψήφισαν ότι προχωρούμε, με μία μόνο ψήφο κατά και κανένα λευκό. Υπήρχαν και άλλοι σύντροφοι που διαφωνούσαν, δεν ήταν όμως παρόντες στη συνεδρίαση. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονταν ο Δημήτρης και η Αντα Ψαρρά, που την επομένη συμμετείχαν βέβαια στη διαδήλωση παρά τη διαφωνία τους. (Τις επόμενες μέρες, με την έντονη φημολογία περί δίωξης οργανώσεων για «ηθική αυτουργία» και τους κρωγμούς του Παπανδρέου για τιμωρία των πρωταιτίων που υποκίνησαν τη σύγκρουση, το Γραφείο του Κ.Σ. είχε αποφασίσει τη μη λειτουργία των γραφείων της οργάνωσης. Ο Δημήτρης και η Αντα ήταν αυτοί που παρέμειναν στα γραφεία, υπερασπιζόμενοι τη νομιμότητά της.)
Η πορεία έφτασε στα λουλουδάδικα πολύ πιο μεγάλη απ’ ό,τι ξεκίνησε. Εσπασε το κορδόνι της απαγόρευσης και τους πρώτους «καπελάκηδες» και προχώρησε προς τα ΜΑΤ που ήταν παραταγμένα μπροστά στις αύρες. Ο εισαγγελέας έδωσε προθεσμία να διαλυθούμε, η δική μας επιτροπή έδωσε τη δική μας προθεσμία. Οι σειρήνες από τις αύρες προκαλούσαν πανδαιμόνιο. Εντύπωση έκανε η παρουσία μπροστά μπροστά του Πολύδωρου Δανιηλίδη του ΚΚΕ (μ-λ). Ηταν πολιτικός καθοδηγητής του ΕΛΑΣ και σε ηλικία 82 ετών, στην πρώτη γραμμή, εμψύχωνε τους διαδηλωτές. Τραγουδώντας αντάρτικα και την «Ξαστεριά», η πορεία έπεσε στα ΜΑΤ κι ακολούθησαν συγκρούσεις ηρωικές για αρκετή ώρα. Το μπλοκ έσπασε από την αριστερή πλευρά προς τη μέση, όχι από τις πρώτες αλυσίδες που μάχονταν ακόμη. Ηταν περίπου 10.000 άτομα σε πυκνή διάταξη και η υποχώρηση ήταν δύσκολη.
Εχοντας την οργανωτική ευθύνη του μπλοκ της Πανελλαδικής, έφυγα τελευταίος από τον χώρο της σύγκρουσης. Πιασμένος από ένα δέντρο, προσπαθούσα να συμβάλω στην ψυχραιμία και τη συντεταγμένη αποχώρηση. Το τελευταίο πράγμα που είδα ήταν λόφοι από παπούτσια, τσάντες, ρούχα και αντικείμενα.
Μετά τη διάλυση του μπλοκ της πορείας στην πρεσβεία, ακολούθησε όργιο καταστολής. Γέμισαν τα γραφεία των οργανώσεων από τραυματισμένα αγόρια και κορίτσια. Το μπλοκ του ΚΚΕ εσωτερικού, που περίμενε στη γωνία, χτυπήθηκε ανελέητα κι είχε δεκάδες τραυματίες.
«Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ», 27/11/1980Την υποχώρηση των διαδηλωτών και τη διάλυσή τους από τις θωρακισμένες «αύρες» ακολούθησε ανελέητος ξυλοδαρμός ανυπεράσπιστων διαδηλωτών από τα ΜΑΤ... | ΑΡΧΕΙΟ Τ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ«Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ», 27/11/1980Eκατοντάδες οι τραυματίες και δύο οι νεκροί: η Ματίνα Κανελλοπούλου... | ΑΡΧΕΙΟ Τ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ...και ο Ιάκωβος Κουμής | «Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ», 27/11/1980Το μπλοκ της μειοψηφίας της ΕΦΕΕ, με κεντρικό σύνθημα «Ολοι πορεία στην πρεσβεία», αναχαιτίστηκε από τα ΜΑΤ στα λουλουδάδικα της Βασ. Σοφίας. | ΑΡΧΕΙΟ Τ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥΤο μπλοκ της μειοψηφίας της ΕΦΕΕ, με κεντρικό σύνθημα «Ολοι πορεία στην πρεσβεία», αναχαιτίστηκε από τα ΜΑΤ στα λουλουδάδικα της Βασ. Σοφίας. | kanaliwordpress.com«Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ», 27/11/1980Την υποχώρηση των διαδηλωτών και τη διάλυσή τους από τις θωρακισμένες «αύρες» ακολούθησε ανελέητος ξυλοδαρμός ανυπεράσπιστων διαδηλωτών από τα ΜΑΤ... | ΑΡΧΕΙΟ Τ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ«Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ», 27/11/1980Eκατοντάδες οι τραυματίες και δύο οι νεκροί: η Ματίνα Κανελλοπούλου... | ΑΡΧΕΙΟ Τ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ...και ο Ιάκωβος Κουμής | «Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ», 27/11/1980Το μπλοκ της μειοψηφίας της ΕΦΕΕ, με κεντρικό σύνθημα «Ολοι πορεία στην πρεσβεία», αναχαιτίστηκε από τα ΜΑΤ στα λουλουδάδικα της Βασ. Σοφίας. | ΑΡΧΕΙΟ Τ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
0108
Πολύ μετά τη διάλυση του μπλοκ μας, ο Ιάκωβος Κουμής δολοφονήθηκε από τους μπάτσους ενώ καθότανε με φίλους του στο καφεζαχαροπλαστείο Παπασπύρου, στο κάτω μέρος της πλατείας Συντάγματος (εκεί που σήμερα βρίσκονται τα McDonald’s). Φαίνεται πως ήταν κλινικά νεκρός απ’ την αρχή, τον κράτησαν όμως στη ζωή με τα μηχανήματα, μέχρι να περάσουν οι επικοινωνιακά κρίσιμες πρώτες ημέρες.
Η Ματίνα Κανελλοπούλου, που συμμετείχε στην πορεία ανάμεσα στα μπλοκ της Β’ Πανελλαδικής και του ΚΚΕ (μ-λ), δολοφονήθηκε μετά τη σύγκρουση και τη διάλυση της πορείας προς την πρεσβεία, στη γωνία Πανεπιστημίου και Βουκουρεστίου. Εφερε 18 θλαστικά τραύματα και κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις από κλομπ γυρισμένο ανάποδα, με τη λαβή που έχει σίδερο μέσα.
Το σίγουρο είναι πως οι δύο νεκροί διαδηλωτές δεν ήταν τυχαίοι περαστικοί. Ομως οι δολοφονίες έγιναν σε χρονική φάση που δεν σημειώνονταν συγκρούσεις. Η ύπαρξη νεκρών -όχι αυτών συγκεκριμένα- φαίνεται όμως πως ήταν προαποφασισμένη. Στις αρχές εκείνης της χρονιάς, τον Γενάρη, στην κηδεία των αστυνομικών Πέτρου και Σταμούλη (που είχαν σκοτωθεί από τη «17Ν») υπήρχε έκρυθμο κλίμα, με συναδέλφους τους που πυροβολούσαν στον αέρα έξαλλοι και υπόσχονταν εκδίκηση. Αριστεροί δημοσιογράφοι που ήταν παρόντες μας είχαν ενημερώσει σχετικά και μας είχαν παραγγείλει να προσέχουμε.
Οσο και αν ηχεί παράδοξο, οι δυο δολοφονίες και το όργιο βίας και καταστολής που τις συνόδευσε δεν δυναμίτισαν αλλά αντίθετα εδραίωσαν το ήπιο πολιτικό κλίμα, όπως έδειξε κι η συζήτηση των πολιτικών αρχηγών στη Βουλή.
? Ο πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης δήλωσε απολογητικά: «Επίλεκτοι γορίλες των αναρχικών στις πρώτες αλυσίδες, ύβριζαν, κραύγαζαν μπάτσοι, γουρούνια και άλλα και άλλα… Τι θέλατε να κάνουν οι αστυνομικοί; Και ο αρχάγγελος Μιχαήλ ρομφαία κρατεί στα χέρια του για να αμυνθεί εναντίον των δαιμόνων, ρομφαία και όχι άνθη».
? Ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην προηγούμενη Βουλή (ως πρόεδρος της Ενωσης Κέντρου – Νέες Δυνάμεις) Γ. Μαύρος, την παραμονή της πορείας του Πολυτεχνείου, στις 15/11/1980, είχε ιδρύσει το βραχύβιο ΠΑΡΚΕ (Παράταξη Κέντρου). Λίγο αργότερα εντάχθηκε στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ ως συνεργαζόμενος και εξελέγη βουλευτής Επικρατείας. Η δήλωσή του ήταν: «Η πρεσβεία είναι χώρος ιερός. Οι άνδρες μάχονται στα μέτωπα, δεν οργανώνουν πορείες σε πρεσβείες και παρόμοιες ασχημίες».
? Χειρότερος όλων ο Ανδρέας Παπανδρέου, δεν είδε τους δύο νεκρούς αλλά έδινε υποδείξεις στις δυνάμεις καταστολής: έπρεπε να αφήσουν την πορεία να ανέβει πιο πάνω και εκεί να την «εκτονώσουν», όπως είπε. (Επάξια οι προκηρύξεις των οργανώσεων τις επόμενες ημέρες τον «έχρισαν» υπουργό Δημοσίας Τάξεως.) Βέβαια οι στρατιωτικές αυθεντίες από τα κυβερνητικά έδρανα, απόστρατοι του στρατού και της αστυνομίας, πετάχτηκαν όρθιοι και, προσβεβλημένοι, απάντησαν εν χορώ: «Μα τότε θα ακολουθούσαν όλοι!»
? Ο γ.γ. του ΚΚΕ Χ. Φλωράκης μίλησε για κουκουλοφόρους και λοστοφόρους, θυμήθηκε τους «προβοκάτορες με τα κόκκινα πουκάμισα» του 1965 κι επανέλαβε παλαιότερη δήλωσή του, σύμφωνα με την οποία «αριστερά της Αριστεράς βρίσκεται η Δεξιά». Ηταν μια άλλη εκδοχή της θεωρίας του «αριστεροχουντισμού» που είχε λανσάρει ο Καραμανλής και φτάνει μέχρι τις μέρες μας ως «θεωρία των δύο άκρων». Ο Φλωράκης κατήγγειλε μάλιστα την κυβέρνηση, όχι για το όργιο καταστολής, τους δύο νεκρούς και τους δεκάδες τραυματίες, αλλά επειδή δήθεν μας στήριζε!
? Ο επικεφαλής της χουντικής «Εθνικής Παρατάξεως» Σπύρος Θεοτόκης, άλλοτε εισηγητής του διαβόητου Γ’ Ψηφίσματος, υπεραμύνθηκε των δυνάμεων καταστολής και με αντικομμουνιστικό λόγο ζήτησε την παραίτηση του υπουργού Δημόσιας Τάξης Δαβάκη ως ανεπαρκούς. Λίγους μήνες αργότερα, μεταπήδησε στη Ν.Δ., της οποίας επικεφαλής ήταν ο πρώτος του εξάδελφος Γ. Ράλλης, εξελέγη δε βουλευτής Επικρατείας στις επόμενες εκλογές του ’81.
? Ο Λεωνίδας Κύρκος μίλησε για τους δύο νεκρούς, στάθηκε στον συμβολισμό (ο Κύπριος και η εργάτρια) και απέκρουσε τα αντικομμουνιστικά λεγόμενα του ακροδεξιού κόντε Σπ. Θεοτόκη («ένας ευπατρίδης που τάχθηκε κατά της δικτατορίας στο εξωτερικό, αλλά εκφράζει μιαν άλλη εποχή, με τα κρινολίνα…»). Στη συνέχεια ρώτησε με νόημα: «Γιατί, κύριε υπουργέ της Δημόσιας Τάξης, γιατί το ΚΚΕ εσωτερικού, γιατί;». Σ’ ένα κρεσέντο επίδοσης διαπιστευτηρίων νομιμοφροσύνης και αντιαριστερισμού, μίλησε για «αθλιότητες καθαρμάτων» και για όσους «έσπαζαν βιτρίνες και λεηλατούσαν», χωρίς να διακρίνει βέβαια και αυτός την πολιτική διεκδίκηση της πορείας στην πρεσβεία από το σπάσιμο των βιτρινών. Είχε, είναι αλήθεια, να αντιμετωπίσει και τις εσωκομματικές αντιδράσεις, ιδίως από τον χώρο της νεολαίας. Σε ηπιότερη μορφή, η ανακοίνωση του κόμματός του μιλούσε για «ολιγάριθμες ομάδες ανεύθυνων και τυχοδιωκτικών στοιχείων που καταδικάζονται από όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις». Ο «Θούριος», εφημερίδα του «Ρήγα Φεραίου», τσουβάλιαζε επίσης, αναφερόμενος σε μερικούς αριστεριστές, κλασικούς και ανανεωτικούς, που υπερεκτίμησαν τις δυνάμεις τους, υποτίμησαν τη στάση των ΜΑΤ, ανέχτηκαν τους αναρχικούς, την αλητεία, τους αντικειμενικούς (ή και «υποκειμενικούς») προβοκάτορες.
? Σε πιο νηφάλιο κλίμα, ο πρόεδρος της ΕΔΑ, Ηλίας Ηλιού, έθεσε θέμα αντισυνταγματικότητας της απαγόρευσης της πορείας προς την αμερικανική πρεσβεία.
? Καλύτερα απ’ όλους μίλησαν ο πρόεδρος της ΕΔΗΚ, Γιάννης Ζίγδης, και ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος. Ο Ζίγδης, ο οποίος μας είχε προηγουμένως συγχαρεί για την πορεία (!), είπε για τα ΜΑΤ: «Η βασική αιτία του κακού είναι ότι η κυβέρνηση διατηρεί ένα Σώμα που αποτελεί ντροπή, τα ΜΑΤ. Δεν είναι αστυνομία αυτό, αυτό είναι Σώμα ΕΣ-ΕΣ, είναι χειρότερο από την ΕΣΑ, τα μέλη του είναι κακούργοι, όχι ότι οι άνθρωποι γεννήθηκαν κακούργοι, αλλά εκπαιδεύονται για να γίνουν κακούργοι. Τους είδα στη Ρόδο, όπου επετέθηκαν εναντίον ενός λαού που έκανε μια ειρηνική παρέλαση. Επετέθηκαν με τέτοια λύσσα που δεν έχω δει ούτε στους Ιταλούς φασίστες, όταν ήμουν παιδί στη Ρόδο [...] Ας έχουμε μια ειδική συνεδρίαση για το αν μπορεί μια Δημοκρατία να διατηρεί κρατικά όργανα τύπου ΜΑΤ. Αυτά είναι μόνο για τους “Χίτλερ”, μόνο για τους “Μουσολίνι”. Είναι αδιανόητο να υπάρχουν σε μια δημοκρατική Πολιτεία».
Σε άρθρο του «Ριζοσπάστη» την επομένη του μακελειού, το οποίο μοιραζόταν επίσης ως προκήρυξη, η Β’ Πανελλαδική καταγγέλλεται ότι «συμπαρέλασε χτες μαζί με τους οπλισμένους με λοστούς αναρχικούς και τους προβοκάτορες». Η ηγεσία του ΚΚΕ εσωτερικού εγκαλείται ότι μας έκανε πλάτες: το «εσ.» ευνοεί τη δράση των προβοκατόρων «ώστε να ικανοποιείται η εκλογική πελατεία του περιθωρίου». Οι ίδιοι, με κεντρικό σύνθημα «ΚΚΕ – Αλλαγή – 2η Κατανομή», απευθύνονταν προφανώς σε ευρύτερη εκλογική πελατεία…
«Αυτή η πολιτική δεν έχει καμία σχέση με την εργατική τάξη και τους αγώνες της», συνέχιζε το άρθρο. «Μπορεί να συγκινήσει μόνο τις ομάδες των λούμπεν, τους συρφετούς των ροκάκηδων, το ποικιλόμορφο “περιθώριο”, τα ξεπεσμένα στοιχεία του Κολωνακίου και της υψηλής κοινωνίας, όλους τους χώρους εκείνους όπου ευνοείται η δράση των προβοκατόρικων δυνάμεων της ανωμαλίας». Και όλα αυτά, για έναν χώρο που είχε δύο νεκρούς διαδηλωτές και δεκάδες εργατόπαιδα και νεολαίους τραυματίες, σε μια κεντρική πολιτική σύγκρουση τη στιγμή που η κοινοβουλευτική Αριστερά περί εκλογάς ετύρβαζε. Ετσι είναι όμως. Οταν, ενώ η επάνοδος της χώρας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ απέχει λιγότερο από έναν μήνα, επίκειται η είσοδος στην ΕΟΚ και, με τον Καραμανλή στην Προεδρία της Δημοκρατίας, εδραιώνεται ο ατλαντισμός, η διαδήλωσή σου δεν κατευθύνεται στην πρεσβεία αλλά στο Μοναστηράκι, εύλογο είναι να σου φταίνε οι …ροκάκηδες!
Η ασφυκτική πολιτική απομόνωση, οι επαπειλούμενες διώξεις και η σκόπιμη σύγχυση της αριστερής μειοψηφίας της ΕΦΕΕ με τους αναρχοαυτόνομους βιτρινοσπάστες στάθηκε αδύνατο να απαντηθούν αποτελεσματικά από τις οργανώσεις που εναντιώθηκαν στην κυβερνητική απαγόρευση. Στους «υποκινητές» που αναζητούσε η κυβέρνηση της Ν.Δ., το ΚΚΕ πρόσθεσε με άρθρο/προκήρυξή του και τους ευρωκομμουνιστές του ΚΚΕ εσωτερικού, κατηγορώντας τους πως «τα βρίσκουν με την αναρχία για τις εκλογές του ’81» | 18/11/198019/11/1980ΑΡΧΕΙΟ Ν. ΞΗΡΟΥΔΑΚΗΑΡΧΕΙΟ Τ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥΗ ασφυκτική πολιτική απομόνωση, οι επαπειλούμενες διώξεις και η σκόπιμη σύγχυση της αριστερής μειοψηφίας της ΕΦΕΕ με τους αναρχοαυτόνομους βιτρινοσπάστες στάθηκε αδύνατο να απαντηθούν αποτελεσματικά από τις οργανώσεις που εναντιώθηκαν στην κυβερνητική απαγόρευση. Στους «υποκινητές» που αναζητούσε η κυβέρνηση της Ν.Δ., το ΚΚΕ πρόσθεσε με άρθρο/προκήρυξή του και τους ευρωκομμουνιστές του ΚΚΕ εσωτερικού, κατηγορώντας τους πως «τα βρίσκουν με την αναρχία για τις εκλογές του ’81» | 18/11/198019/11/1980ΑΡΧΕΙΟ Ν. ΞΗΡΟΥΔΑΚΗΑΡΧΕΙΟ Τ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥΗ ασφυκτική πολιτική απομόνωση, οι επαπειλούμενες διώξεις και η σκόπιμη σύγχυση της αριστερής μειοψηφίας της ΕΦΕΕ με τους αναρχοαυτόνομους βιτρινοσπάστες στάθηκε αδύνατο να απαντηθούν αποτελεσματικά από τις οργανώσεις που εναντιώθηκαν στην κυβερνητική απαγόρευση. Στους «υποκινητές» που αναζητούσε η κυβέρνηση της Ν.Δ., το ΚΚΕ πρόσθεσε με άρθρο/προκήρυξή του και τους ευρωκομμουνιστές του ΚΚΕ εσωτερικού, κατηγορώντας τους πως «τα βρίσκουν με την αναρχία για τις εκλογές του ’81» | 18/11/198019/11/1980ΑΡΧΕΙΟ Ν. ΞΗΡΟΥΔΑΚΗΑΡΧΕΙΟ Τ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Η βραδιά της έμπρακτης διεκδίκησης της διαδήλωσης στο σύμβολο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, την αμερικανική πρεσβεία, λειτούργησε συγκροτητικά για την ευρύτερη συσπείρωση του αναρχοαυτόνομου χώρου. Ενα ξεχωριστό μπλοκ κατέβηκε με το σύνθημα «Απόψε θα γίνει της πουτάνας!». Είχε κυκλοφορήσει απ’ την παραμονή προκήρυξη με τον τίτλο «Τι προτιμάτε; Πορεία της Κόκα Κόλα ή της Πέπσι Κόλα; Εμείς δεν είμαστε κορόιδα να χτυπηθούμε χωρίς λόγο. Θα είμαστε εκεί που πρέπει την ώρα που πρέπει». Δεν αναγνώριζαν το επίπεδο της πολιτικής, δίνοντας έμφαση στην έμπρακτη κοινωνική αμφισβήτηση. Δύο μολότοφ έπεσαν μάλιστα δίπλα στο μπλοκ της Β’ Πανελλαδικής, στη γωνία Σταδίου και Γεωργίου Σταύρου, ενώ αυτό προχωρούσε για τη σύγκρουση.
Στο Πολυτεχνείο του ’80 πρωτοεμφανίστηκε επίσης σε μεγάλη έκταση το φαινόμενο με τις σπασμένες βιτρίνες. Τις βιτρίνες που σκέπασαν με τα τζάμια τους τους δύο νεκρούς στις δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών και στα ρεπορτάζ των ΜΜΕ, που τα φόρτωσαν όλα -βιτρίνες, έκτροπα και φόνους- σε «2.000 προβοκάτορες» που οργάνωσαν την πορεία στην πρεσβεία.
Συνοψίζοντας
◽️ Το μπλοκ της πρεσβείας ήταν που βάδισε μαχητικά στα βήματα του Νοέμβρη και όχι οι κομματικές παρελάσεις με τα προεκλογικά συνθήματα.
◽️ Η διοργάνωση της πορείας στην πρεσβεία δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Βρήκε ευρύτερη απήχηση, στο έδαφος της υπαναχώρησης ΚΝΕ-ΠΑΣΟΚ από την ομόφωνη αρχική απόφαση της ΕΦΕΕ, και της επαμφοτερίζουσας στάσης του ΚΚΕ εσωτερικού («Διαφωνούμε με την υποχώρηση, σεβόμαστε τις αποφάσεις των μαζικών οργάνων»).
◽️ Η ΕΦΕΕ λειτουργούσε ως πολυεργαλείο χειραγώγησης του φοιτητικού κινήματος και υπαγωγής του στις κοινοβουλευτικές προτεραιότητες.
◽️ Φαίνεται πως οι δύο νεκροί ήταν προαποφασισμένοι. Η επίσημη Αριστερά επέδειξε πολιτική πρεσβυωπία: είδε προβοκάτορες στους «αριστεριστές» διοργανωτές της πορείας, ενώ δεν είδε την παρακρατική πλευρά στη δράση των κατασταλτικών μηχανισμών.
◽️ Το ήπιο πολιτικό κλίμα στη Βουλή, και γενικότερα στο πολιτικό προσκήνιο, δεν δυναμιτίστηκε από τους δύο νεκρούς και το όργιο καταστολής· αντίθετα ενισχύθηκε. Το είχε εξαγγείλει η κυβέρνηση, το υλοποιούσε η αντιπολίτευση. Ανομολόγητα, στην πράξη, το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ, ενώ το ΚΚΕ εσωτερικού ποντάριζε και δηλωμένα στο «ήπιο κλίμα που θα θεμελίωνε την πάλη των ιδεών, τον διάλογο», σύμφωνα με τον Κύρκο στη Βουλή.
◽️ Οι δολοφονίες των δύο νέων παιδιών επιχειρήθηκε να συμψηφιστούν με τα σπασμένα τζάμια, να σκεπαστούν από αυτά.
◽️ Η ταύτιση της διαδήλωσης στην αμερικανική πρεσβεία με τις σπασμένες βιτρίνες έδινε πολιτικό άλλοθι στη νομιμοφροσύνη της αντιπολίτευσης που είχε τα μάτια στραμμένα στις επικείμενες εκλογές. Ο Παπανδρέου κάλεσε την κυβέρνηση να τιμωρήσει παραδειγματικά αυτούς που «υποκίνησαν και συμμετείχαν στα έκτροπα», πλευροκοπώντας από δεξιά την κυβέρνηση, για προεκλογικούς λόγους και αυτός.
◽️ Η ιστορική συνέχεια δικαίωσε το σύνθημα της εποχής «Αλλαγή δεν γίνεται με κάποιο ποσοστό». Λίγους μήνες πριν από την περιπόθητη Αλλαγή, ήταν ο αστυνομικός διευθυντής Λάος με τις διαταγές του και όχι ο λαός με το κίνημά του που έβαζε τη σφραγίδα του στο πολιτικό πλαίσιο, στους συμβολισμούς και στην κατάληξη της διαδήλωσης του Πολυτεχνείου. Ο ριζοσπαστισμός της Μεταπολίτευσης φαλκιδευόταν όχι μόνο από τις λυσσαλέες ιδεολογικές και κατασταλτικές επιθέσεις της Δεξιάς και της αντίδρασης, αλλά και από το καναλιζάρισμα στην προεκλογική προοπτική της κοινοβουλευτικής (εν)αλλαγής. Η διαπίστωση βέβαια δεν αφορά μόνο τον κύριο φορέα της επαγγελίας της Αλλαγής, το ΠΑΣΟΚ, αλλά και τα δύο κόμματα της κοινοβουλευτικής Αριστεράς.
◽️ Το ΚΚΕ είχε κεντρικό σύνθημα της περιόδου το «Αλλαγή δεν γίνεται χωρίς το ΚΚΕ». Οταν οι διαδηλωτές του μπλοκ της μειοψηφίας της ΕΦΕΕ, που συγκρούστηκαν διεκδικώντας το πολιτικό δικαίωμα της διαδήλωσης στην πρεσβεία, έφτασαν κυνηγημένοι από τα ΜΑΤ στη Σταδίου, επέδειξε φοβικά ανακλαστικά και έσφιξε περισσότερο τις αλυσίδες των μπλοκ του – που, φωνάζοντας το σύνθημα «ΚΚΕ - Αλλαγή - Δεύτερη Κατανομή», ολοκλήρωσαν με ασφάλεια την πορεία στο Μοναστηράκι.
◽️ Και βέβαια το ΚΚΕ εσωτερικού, συμπληρωματική δύναμη -και αυτό- του «μπλοκ της Αλλαγής». Ας μην ξεχνάμε ότι λίγους μήνες αργότερα, ο Λεωνίδας Κύρκος, το βράδυ της 18ης Οκτωβρίου 1981, όταν το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές λεηλατώντας την Αριστερά, άρπαξε την πράσινη σημαία από τους πανηγυρίζοντες νεολαίους του ΠΑΣΟΚ και διαδήλωνε μαζί τους, παρότι το κόμμα του είχε μείνει για πρώτη φορά χωρίς κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.
Οσο δυνατά και να φωνάζεις «Εξω οι Αμερικάνοι», «Εξω από το ΝΑΤΟ», «Εξω οι βάσεις του θανάτου», «Εμείς δεν μπαίνουμε στο ΝΑΤΟ» (όπου μόλις έχεις ήδη επανέλθει), όταν πειθαρχείς στα όρια που θέτουν ο αστυνομικός διευθυντής και η κυβέρνηση, αφήνεις τις κοινωνικές αντιστάσεις, τους φοιτητικούς και εργατικούς αγώνες χωρίς πολιτική εκπροσώπηση. Πρόκειται για τον ορισμό της υπαγωγής των μαζικών αγώνων στις κοινοβουλευτικές προτεραιότητες, όπως έλεγε η προκήρυξη της Β’ Πανελλαδικής. Η «Αλλαγή» θα διεκδικηθεί κοινοβουλευτικά με τις εκλογές που πλησιάζουν, θα στερεωθεί με τους αγώνες για τη β’ κατανομή. Οι μεν «μόνο με μας», οι δε «χωρίς εμάς δεν γίνεται».
◽️ Οι επόμενες μέρες από τη σύγκρουση κατέγραψαν όμως και την πολιτική ανεπάρκεια του χώρου συνολικά της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς στην υπεράσπιση και την άμυνα απέναντι στην ισοπεδωτική επίθεση από όλο το πολιτικό σκηνικό και τα ΜΜΕ. Αυτό που μπορεί κανείς σήμερα να πει είναι ότι το 1980 ο πολιτικός μας χώρος, ενώ ήταν 3η δύναμη στα πανεπιστήμια και προσπαθούσε να σπάσει το φοιτητικό κέλυφος με την εξάπλωση συσπειρώσεων στις γειτονιές, είχε μια φθίνουσα πορεία που συνεχίστηκε με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση. Ετσι, η εκπλήρωση του οράματος για τη συγκρότηση μιας άλλης, μιας ανυπόταχτης και ανατρεπτικής Αριστεράς αναβλήθηκε.
* μέλος -τότε- του Κ.Σ. της οργάνωσης «ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος - Β’ Πανελλαδική»
Special Guests: Αλέξανδρος Κτιστάκης - Otra Rota + more
Opening Act: Θάνος Μήλας
Οι ξεχωριστοί ΓΙΑΓΚΙΝΗΔΕΣ ετοιμάζουν την μεγάλη τους χειμερινή γιορτή στην Αθήνα με ένα εκρηκτικό live στο ARCH Live Club στο Γκάζι, το Σάββατο 23 Νοεμβρίου! Οι Γιαγκίνηδες είναι έτοιμοι να μας ξεσηκώσουν μέσα από αγαπημένα ρεμπέτικα και κλασικά λαϊκά τραγούδια παιγμένα με την νεανική τους ορμή και τον ξεχωριστό τους τρόπο!
Καλεσμένοι τους ο αγαπημένος Αλέξανδρος Κτιστάκης, οι ανερχόμενοι Otra Rota και πολλές εκπλήξεις!
Οι νεαροί Γιαγκίνηδες που αυτό - χαρακτηρίζονται ως ρεμπέτικο - λαϊκοπαραδοσιακό σχήμα, έχουν αλωνίσει τους δρόμους των ελληνικών πόλεων και νησιών προκαλώντας «χαμό» στα social media, με εκατοντάδες χιλιάδες προβολές, αποκτώντας φανατικό κοινό σε όλη την Ελλάδα. Δημιουργήθηκαν το 2019 από δύο νεαρούς μουσικούς, τον Σπύρο Ζήση και τον Παναγιώτη Σικλαφίδη, οι οποίοι αποφάσισαν να μοιραστούν την αγάπη τους για την ρεμπέτικη μουσική παίζοντας μουσική στα στενά της Θεσσαλονίκης.
Οι Γιαγκίνηδες εκτός από τα κλασικά λαϊκά και ρεμπέτικα τραγούδια παράλληλα θα μας παρουσιάσουν και τραγούδια από το πρώτο τους album με τίτλο «Άνθρωποι του δρόμου»! Το ενθουσιώδες κοινό τους έχει ήδη αγαπήσει την δημοφιλή πια «Καταφερτζού» και τον συγκινητικό «Αντάμη»!
Μαζί τους μία εξαιρετική τριάδα νέων μουσικών αποτελούμενη από τους Έρση Μεϊτανίδου στο φλάουτο και στα φωνητικά, Ελένη Φουρλάνου στο βιολί και στο κανονάκι και Μάνο Βλάχο στο κοντραμπάσο! Τον ήχο επιμελείται ο Τάσος Μάλλιουρας. Τη συναυλία ανοίγει ο Θάνος Μήλας.
Εκτός Νέας Δημοκρατίας τέθηκε ο Αντώνης Σαμαράς με μια σκληρή ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου στην οποία κατηγόρησε τον πρώην πρωθυπουργό ότι υιοθέτησε ακραία ψεύδη με ανοίκειο και προσβλητικό τρόπο και έφτασε να ισχυριστεί ότι ο πρωθυπουργός χαριεντίζονταν με τους προέδρους της Τουρκίας και της Αλβανίας. «Κατόπιν αυτών ο κ. Σαμαράς θέτει εαυτόν εκτός Νέας Δημοκρατίας για δεύτερη φορά μετά το 1993» καταλήγει ο Παύλος Μαρινάκης.
«Αυτό επιδίωξε ο ίδιος», είπε χαρακτηριστικά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης.
Χαρακτηριστικό του εκνευρισμού που επικρατεί στο Μαξίμου είναι το ύφος της ανακοίνωσης του Κυβερνητικού Εκπροσώπου:
«Έχουμε πει πολλές φορές ότι οι πρώην Πρωθυπουργοί έχουν το ειδικό προνόμιο να διατυπώνουν κατά καιρούς τις απόψεις και τις ανησυχίες τους για ζητήματα πολιτικής. Ο κ. Σαμαράς, στην τελευταία συνέντευξή του, ωστόσο, δεν διατύπωσε απόψεις. Αλλά εξέφρασε την πλήρη διαφωνία του στο σύνολο της ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής. Επιπλέον, με τρόπο ανοίκειο και προκλητικό, υιοθέτησε ακραία ψεύδη, διαστρεβλώνοντας δηλώσεις του Υπουργού Εξωτερικών οι οποίες έχουν διευκρινιστεί κατ’ επανάληψη και αναλυτικά.
«Έφτασε, μάλιστα, στο σημείο να ισχυριστεί ότι ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας και ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας «χαριεντίζονταν» με τον Πρόεδρο της Τουρκίας και τον Πρωθυπουργό της Αλβανίας. Τέλος, η άκαιρη συζήτηση στην οποία επέμεινε γύρω από την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας συνιστά προσβολή για το πρόσωπο και τον θεσμό του αρχηγού του κράτους.
Όλα τα παραπάνω δεν μπορούν να γίνουν ούτε ανεκτά, ούτε αποδεκτά .. Ως εκ τούτου, ο κ. Σαμαράς, με τη σημερινή συνέντευξή του, θέτει εαυτόν, για δεύτερη φορά μετά το 1993, εκτός Νέας Δημοκρατίας. Εξάλλου, αυτό επεδίωξε. Αυτή τη φορά, όμως, η ιστορία δεν θα επαναληφθεί. Η Κυβερνητική πλειοψηφία συνεχίζει σταθερά την πορεία της, χωρίς τον κ. Σαμαρά. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να παίζει με τη σταθερότητα της πατρίδας σε αυτούς τους ταραγμένους καιρούς».
«Μιλούσα, μίλησα και θα μιλάω μόνο γι αυτά που απασχολούν την Ελλάδα. Ας μας πει λοιπόν πού κάνω λάθος» αναφέρει απευθυνόμενος στον κ. Μητσοτάκη και τονίζει πως «Για την πατρίδα θυσίασα τα πάντα, μέχρι και την υγεία μου. Κανείς όμως δεν μπορεί να μου επιβάλει να θυσιάσω και τη συνείδησή μου. Κριτής όλων μας θα είναι ο λαός και η ιστορία».
Τα επόμενα βήματα μέχρι την οριστική αποπομπή του από το κόμμα
Η διαδικασία της διαγραφής του πρώην πρωθυπουργού από τη Νέα Δημοκρατία προχωρά κανονικά μετά τη σχετική απόφαση του πρωθυπουργού.
Ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος και πρωθυπουργός Κυριακός Μητσοτάκης τον παραπέμπει στην Επιτροπή Δεοντολογίας με το ερώτημα της διαγραφής, με επιστολή που στέλνει στον πρόεδρο της Επιτροπής.
Η Επιτροπής στη συνέχεια αναμένεται να συνεδριάσει και να αποφασίσει. Η απόφαση φυσικά θα πάει στα χέρια του κ. Μητσοτάκη, ο οποίος με τη σειρά του θα στείλει την επιστολή με την απόφαση της επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας στον πρόεδρο της Βουλής, κάτι που σύμφωνα πληροφορίες αναμένεται να γίνει τη Δευτέρα.
Τι ήταν αυτό που ξεχείλισε το ποτήρι της έντασης;
O Αντώνης Σαμαράς είχε εκφραστεί κατά των κυβερνητικών επιλογών επανειλημμένως– με έμφαση στα ελληνοτουρκικά- σε εκδήλωση στο πολεμικό μουσείο αλλά και σε ομιλία του στην Κύπρο, ενώ δεν έδωσε το παρών στην εκδήλωση της Νέας Δημοκρατίας για τα 50 χρόνια στην οδό Ρηγίλλης.
Σύμφωνα με πληροφορίες του ΕΡΤNews, όταν έγινε γνωστό το περιεχόμενο της συνέντευξης του Αντώνης Σαμαρά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης συγκάλεσε μια σύσκεψη στο Μαξίμου με τους στενούς του συνεργάτες. Σύμφωνα με πληροφορίες, υπήρξε έντονος εκνευρισμός και έτσι θεωρήθηκε μονόδρομος η απόφαση να τεθεί εκτός της ΝΔ ο πρώην πρωθυπουργός.
Η μεγάλη ενόχληση για τον ίδιο τον πρωθυπουργό ήταν η επίθεση του κ. Σαμαρά σε προσωπικό τόνο, αλλά και η αναφορά στην Προεδρία της Δημοκρατίας.
Επίσης, ο κ. Μητσοτάκης εξέφρασε την ενόχλησή του για την κριτική που ασκήθηκε ακόμα και στον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενώ ιδιαίτερη ενόχληση εξέφρασε και για τα εθνικά, καθώς έχει επανειλημμένα σημειώσει ότι δεν μπορεί να θίγεται το πατριωτικό πρόσημο της ΝΔ.
Η επίθεση Σαμαρά
Την παραίτηση του υπουργού Εξωτερικών, Γιώργου Γεραπετρίτη, ζήτησε νωρίτερα σήμερα ο Αντώνης Σαμαράς και παράλληλα πρότεινε για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας τον Κώστα Καραμανλή, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο «Βήμα» της Κυριακής, κλιμακώνοντας έτσι την ένταση με την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.
Το νέο «χτύπημα» του Αντώνη Σαμαρά είναι με αφορμή τα λόγια του Γιώργου Γεραπετρίτη τον περασμένο Οκτώβριο «αν είναι να έχουμε ήρεμη γειτονιά, ας με πουν και μειοδότη».
Συγκεκριμένα., ο Αντώνης Σαμαράς ασκεί έντονη κριτική στην κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό για τον χειρισμό των εθνικών θεμάτων και εναντιώνεται ταυτόχρονα στις πολιτικές που υπαγορεύονται από τη λεγόμενη woke ατζέντα, εκφράζοντας την ανησυχία του για την απομάκρυνση της ΝΔ από τις αρχές της παράταξης.
«Ομολογώ πώς δεν κατανοώ τη στρατηγική κυβέρνησης!», λέει ο Αντώνης Σαμαράς για τα εθνικά θέματα απαντώντας σε σχετική ερώτηση.
«Για παράδειγμα, πρόσφατα ο Ερντογάν ζήτησε κυνικά από τον ΟΗΕ την… αυτοκατάργηση των ψηφισμάτων του ίδιου του Οργανισμού για την εισβολή και κατοχή στην Κύπρο και την αναγνώριση του ψευδοκράτους! Αμέσως μετά συναντήθηκε μαζί του ο πρωθυπουργός…», επισημαίνει.
«Άλλο παράδοξο: Ποια στρατηγική εξυπηρετείται όταν ξεκινάς ‘διάλογο’ με την Τουρκία λέγοντας εξαρχής ότι θα κάνεις υποχωρήσεις από τις αρχικές θέσεις; Ποια είναι η ‘ευκαιρία’ που παρουσιάζεται στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, για την οποία μιλάει η κυβέρνηση συνεχώς, εντός και εκτός συνόρων; Πού στοχεύει η συνεχής επίκληση της ανάγκης ‘να δείξουμε γενναιότητα’;», αναρωτιέται ο Αντώνης Σαμαράς.
Σαμαράς: «Καραμανλής η καλύτερη επιλογή για Προεδρία της Δημοκρατίας»
Επίσης, στη συνέντευξή του στο Βήμα, αναφέρει πως η πρότασή του για τον διάδοχο της Κατερίνας Σακελλαροπούλου στο Προεδρικό Μέγαρο, είναι ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής.
Συγκεκριμένα, στην ερώτηση «Τι θα κάνετε εάν ο Κυριάκος Μητσοτάκης σάς προτείνει την Προεδρία της Δημοκρατίας;», ο Αντώνης Σαμαράς απάντησε ότι: «Δεν πρόκειται να γίνει αυτό. Βέβαια, αν θέλετε την άποψή μου, θεωρώ τον Κώστα Καραμανλή την καλύτερη επιλογή».
Πηγές Κώστα Καραμανλή: Τι απαντούν για την πρόταση Σαμαρά
Πηγές από το περιβάλλον του Κώστα Καραμανλή δήλωσαν πως «δεν υπήρξε καμία προσυνεννόηση» μεταξύ των δύο πρώην πρωθυπουργών, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η σχετική δήλωση ήταν αποκλειστική πρωτοβουλία του Αντώνη Σαμαρά.
Μια σοβαρή κωμωδία για τη σεξουαλικότητα, την αγάπη και τον ηλεκτρισμό!
Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, σε συνεργασία με τον Άκη Σακελλαρίου, παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα τη δραματική κωμωδία «Στο διπλανό δωμάτιο ή το έργο του δονητή», στο θέατρο Βρετάνια, τη θεατρική σεζόν 2024-2025. Με υποψηφιότητες στα βραβεία Tony και στην τελική λίστα των φιναλίστ για το Βραβείο Pulitzer το 2010, το έργο έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές από τον ξένο τύπο.
Λόγω των διαδοχικών ατυχημάτων των δύο πρωταγωνιστών, Άκη Σακελλαρίου και Νάντιας Κοντογεώργη, τους πρωταγωνιστικούς ρόλους αναλαμβάνουν ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης και η Γαλήνη Χατζηπασχάλη. Τους επόμενους μήνες αναμένεται οι δύο αγαπημένοι ηθοποιοί να επιστρέψουν σε διπλή διανομή.
Μαζί τους οι εξαιρετικοί ηθοποιοί Δημήτρης Σαμόλης, Κωνσταντίνα Κλαψινού, Δημήτρης Δεγαΐτης, Ελευθερία Μπενοβία και Δανάη Ομορεγκιέ - Νεάνθη.
Το έργο, σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, παίρνει ιστορικά γεγονότα και τα πλέκει, με χιούμορ, ευφυΐα και τρυφερότητα, σε μια τολμηρή ιστορία αγάπης και κατανόησης.
Υπόθεση:
Στα τέλη του 1880, μερικά χρόνια μετά την εφεύρεση του ηλεκτρισμού, στην Βικτωριανή Νέα Υόρκη, όπου βασιλεύει η συντήρηση και ο πουριτανισμός, ένας καταξιωμένος γιατρός, αφοσιωμένος επιστήμονας και οικογενειάρχης, ο Δρ. Γκίβινγκς, ανακαλύπτει, με αγνές προθέσεις, με στόχο την θεραπεία της «υστερίας» των γυναικών (και ενίοτε των αντρών) ασθενών του μια εκπληκτική, νέα και πρωτοπόρα συσκευή: τον ηλεκτρικό δονητή.
Ο Δρ. Γκίβινγκς θεραπεύει δυστυχισμένες γυναίκες - και σπανιότερα, άνδρες - με αυτή τη νέα ηλεκτρική συσκευή. Είναι ενθουσιασμένος με τα αποτελέσματα, όταν η μηχανή του διεγείρει τις ασθενείς του σ’ αυτό που τότε ονόμαζαν ευτυχισμένους παροξυσμούς (ή, όπως τους ξέρουμε σήμερα, οργασμούς). Ευαίσθητος στην επιστήμη του, είναι αναίσθητος στο ανθρώπινο δράμα που τον περιβάλλει. Ενώ ο γιατρός είναι σε θέση να διεγείρει τους ασθενείς του, αποτυγχάνει να το κάνει για τη γυναίκα του. Στο βικτωριανό σπίτι του, όπου στεγάζεται και το ιατρείο του, η νέα και πανέξυπνη σύζυγος του Κάθριν, απασχολημένη με θέματα που αφορούν τη νεογέννητη κόρη τους, προσπαθεί να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει στο «διπλανό δωμάτιο». Όταν μια νέα «υστερική» ασθενής κάνει την εμφάνιση της μαζί με τον σύζυγο της, φέρνοντας μαζί τους την προβληματική σχέση τους αλλά και μία τροφό, το ζεύγος Γκίβινγκς θα κληθεί να αναθεωρήσει και τη δική του σχέση, όπως και τι σημαίνει τελικά να αγαπάς κάποιον πραγματικά.
Για το έργο:
Το σώμα ως «ανεξερεύνητη χώρα» μπορεί να μοιάζει με μια περίεργη βικτωριανή έννοια, μια αναδρομή στην καταπίεση του 19ου αιώνα, που φορούσε κορσέδες. Ωστόσο, ακόμη και σήμερα, στην απελευθερωμένη εποχή μας, η ιδέα του να είναι κανείς ξένος προς το σώμα και τις επιθυμίες του δεν είναι καθόλου απίθανη.
Με σαφείς αναφορές στη σύγχρονη εποχή, η Sarah Ruhl μιλάει για τις γυναίκες, για τους άνδρες, για τις κοινωνικές τάξεις, για τον ηλεκτρισμό και την τεχνολογική πρόοδο και, φυσικά, για το σεξ. Το σεξ είναι πάντα περίπλοκο, άρα πάντα αστείο, κι έτσι προκύπτει αβίαστα η κωμωδία, ωστόσο η Sara Ruhl δεν γελάει ποτέ με τους μπερδεμένους, καταπιεσμένους χαρακτήρες της, οι οποίοι είτε βαρύνονται από απογοητεύσεις που δεν μπορούν να εξηγήσουν είτε βασανίζονται από ανάγκες τις οποίες δεν μπορούν να αρθρώσουν.
Στη σημερινή εποχή, έχουμε ονόματα για τα ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος: αγχώδεις διαταραχές, επιλόχεια κατάθλιψη, διπολική διαταραχή ή πολύ απλά «κατάσταση της ανθρώπινης φύσης». Κάποτε, αρκετά παλαιότερα, χρησιμοποιούσαν τον όρο «υστερία».
Και η συγγραφέας Sarah Ruhl επινοεί ένα ταξίδι στο χρόνο για να μας φέρει σε επαφή με την ανθρώπινη φύση μας και όλα όσα πρέπει να αποδεχτούμε για να εξελιχθούμε, μέσα από την πιο σημαντική μορφή έκφρασης και σύνδεσης: την αγάπη.
Η υστερία ως ασθένεια:
Οι γιατροί χρησιμοποιούσαν συσκευές δόνησης για τη θεραπεία της «υστερίας», την οποία θεωρούσαν ως το πιο κοινό πρόβλημα υγείας μεταξύ των γυναικών της εποχής. Η υστερία ήταν ένας ιατρικός όρος που αναπτύχθηκε για να περιγράψει την εκδήλωση ψυχικής ή συναισθηματικής δυσφορίας μιας γυναίκας, συμπεριφορά που τότε την θεωρούσαν ασθένεια που χρειαζόταν θεραπεία. Αν και η ύπαρξη της υστερίας ως ασθένειας διαψεύστηκε από την Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία το 1952, οι ειδικοί ιατροί από την εποχή του Ιπποκράτη μέχρι και τον 20ό αιώνα πίστευαν ότι η υστερία εξέφραζε την αντίδραση της μήτρας κατά της σεξουαλικής στέρησης. Το μασάζ των γεννητικών οργάνων αποτελούσε συνήθη θεραπεία για την υστερία - στόχος του ήταν να προκαλέσει «υστερικό παροξυσμό» (γνωστότερο ως οργασμό) στην ασθενή. Μια τέτοια θεραπεία απαιτούσε τόσο χειρωνακτική επιδεξιότητα όσο και αρκετό χρόνο, οπότε οι γιατροί των αρχών του αιώνα ήταν ενθουσιασμένοι με την αποτελεσματικότητα, την ευκολία και την αξιοπιστία των φορητών δονητών. Υπό το πρίσμα της ιστορικής κληρονομιάς της υστερίας, μπορούμε να δούμε ότι η ταξινόμηση της υστερίας ως ασθένειας ήταν μια άρνηση να αναγνωριστεί η γυναικεία σεξουαλικότητα ως ανθρώπινο χαρακτηριστικό ισότιμο με την ανδρική σεξουαλική λειτουργία, καθώς και μια άρνηση να αναγνωριστεί ο οργασμός ως φυσιολογική λειτουργία της γυναικείας σεξουαλικότητας.
«Ένα από τα πιο αξιόλογα και περιπετειώδη θεατρικά έργα των τελευταίων ετών»
The New York Times
Η συγγραφέας:
Η Sarah Ruhl κατάγεται από το Σικάγο. Έλαβε το πτυχίο της από το Πανεπιστήμιο Brown, όπου σπούδασε με την Paula Vogel. Τα θεατρικά έργα της περιλαμβάνουν: In the Next Room or the vibrator play, The Clean House, Dead Man's Cell Phone, Demeter in the City, Eurydice, Melancholy Play, Orlando, Late:a cowboy song και Passion Play. Τα έργα της έχουν κάνει πρεμιέρα στο Μπρόντγουεϊ, εκτός Μπρόντγουεϊ καθώς και σε πολλά άλλα θέατρα των ΗΠΑ. Έχουν επίσης παρουσιαστεί στην Ελλάδα (Ευρυδίκη, Θέατρο Πορεία), την Αγγλία, την Πολωνία, τη Γερμανία, το Ισραήλ, τη Νέα Ζηλανδία και την Αυστραλία και έχουν μεταφραστεί στα ισπανικά, τα πολωνικά, τα ρωσικά, τα κορεατικά και τα αραβικά. Ζει στη Νέα Υόρκη με την οικογένειά της.
Σκηνοθετικό Σημείωμα:
Ποιος θα το περίμενε, ένα θεατρικό έργο να βάζει επί σκηνής «θεραπείες» με ηλεκτρικό δονητή; Ποιος θα περίμενε αυτό το έργο να είναι ταυτόχρονα τόσο αστείο και τόσο τρυφερό; Τόσο διασκεδαστικό και, την ίδια στιγμή, τόσο διεισδυτικό στην ανθρώπινη φύση;
Το έργο αυτό μας ταξιδεύει σε μια εποχή όπου οι άνθρωποι ήξεραν περισσότερα για την Αφρικανική Ήπειρο απ’ όσα ήξεραν για το ίδιο τους το σώμα. Σε μια εποχή όπου η επιστήμη και η τεχνολογία φαίνονταν να καλπάζουν με ρυθμούς ασύλληπτους, όπου κάθε ερώτημα φαινόταν έτοιμο να απαντηθεί και οι άνθρωποι ήταν γεμάτοι βεβαιότητες. Δε διέφεραν, λοιπόν, πολύ από εμάς, σήμερα. Κοιτάζοντάς τους απ’ τον 21ο αιώνα, με αγάπη και συμπόνια για την άγνοιά τους, για τις προκαταλήψεις και τις ιδεοληψίες τους, έχουμε μια ευκαιρία να αναρωτηθούμε για τις δικές μας βεβαιότητες – και να τις επανεξετάσουμε. Κι όλο αυτό, διασκεδάζοντας.
Μέρες 2004 για το πολιτικό προσωπικό στην Ελλάδα που, ενώ έχει μετατρέψει τη χώρα σε μεταπρατική αποικία, νομίζει ότι υπάρχει κάποια «προστασία» από τις φουρτούνες που έχουν ξεσπάσει κι από άλλες που έρχονται • Το υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας για να λυθεί προϋποθέτει αντιστασιακό πνεύμα και νέα συνείδηση, που θα ανοίξουν δρόμους για μια χώρα που πραγματικά υπάρχει και ξέρει γιατί
editorial
Η «σωστή πλευρά» της φούσκας
Οι ιθύνουσες πολιτικές, οικονομικές και πνευματικές ελίτ κάνουν λόγο για τη «σωστή πλευρά της Ιστορίας» και διατείνονται ότι στέκονται αταλάντευτα σε αυτήν. Στην ουσία τοποθετούν την Ελλάδα στον αστερισμό μιας μεταπρατικής αποικίας στο πλευρό της συλλογικής Δύσης, υπό τη φτερούγα των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε. Πρόθυμοι και δεδομένοι, με ένα «ναι σε όλα» στα χείλη προς τα μεγάλα αφεντικά, αδιαφορώντας για το τι χώρα, τι κοινωνία, τι μέλλον, τι πολιτισμό θα παραδώσουν στις επόμενες γενιές. Ιδιαίτερα τούτες τις μέρες κάνουν πρόωρα απόκριες: φοράνε όλοι τραμπικές στολές, υπόσχονται υποτέλεια στην υπερδύναμη, γίνονται γελωτοποιοί της νέας αρχής που δημιουργείται στις ΗΠΑ μετά την επικράτηση του Τραμπ. Είναι μανούλες στις προσαρμογές που χρειάζονται για μια θέση στη «σωστή πλευρά».
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Ο Όμιλος για την UNESCO Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδος, υπηρετώντας τα ιδανικά του Πολιτισμού και θέλοντας να καταστεί αρωγός των νέων μουσικών ταλέντων της πατρίδας μας, προκηρύσσει τον 9ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Μουσικής, για το 2024. Ο διαγωνισμός πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Ωδείου Φίλιππος Νάκας, Ιπποκράτους 41, 106 80, Αθήνα.
Σκοπός του διαγωνισμού είναι η προώθηση της καλλιτεχνικής άμιλλας και η ηθική ανταμοιβή εκείνων που με τη μελέτη παρουσιάζουν και αξιοποιούν το ταλέντο τους.
Οι διαγωνιζόμενοι θα αξιολογηθούν στις κάτωθι κατηγορίες από κριτική επιτροπή, αποτελούμενη από αναγνωρισμένους και καταξιωμένους καθηγητές και μουσικούς.
Πρόεδρος του Διαγωνισμού είναι ο Διευθυντής της Συμφωνικής Ορχήστρας Δήμου Αθηναίων και συνθέτης Ελευθέριος Καλκάνης.
Για λόγους διασφάλισης της αντικειμενικότητας του διαγωνισμού, τα μέλη της επιτροπής θα ανακοινωθούν, μετά την έκδοση των αποτελεσμάτων.
Οι συμμετέχοντες θα διαγωνιστούν στις κάτωθι μουσικές κατηγορίες:
Για όλες τις κατηγορίες οργάνων ισχύουν οι κάτωθι ηλικιακές κατηγορίες:
ΠΑΙΔΙΑ: από 9 ως 12 ετών (11 και 12 μηνών), συμπληρωμένα μέχρι την ημερομηνία του διαγωνισμού
ΕΦΗΒΟΙ:από 12 ως 18 ετών (17 και 12 μηνών), συμπληρωμένα μέχρι την ημερομηνία του διαγωνισμού
ΕΝΗΛΙΚΕΣ: από 18 ως 28 ετών (27 και 12 μηνών), συμπληρωμένα μέχρι την ημερομηνία του διαγωνισμού
Για τη Μονωδία:
ΕΝΗΛΙΚΕΣ: Γυναίκες από 18 ως 28 ετών (27 και 12 μηνών) και άνδρες από 18 ως 30 ετών (29 και 12 μηνών), συμπληρωμένα μέχρι την ημερομηνία του διαγωνισμού.
ΟΜΙΛΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ UNESCO ΤΕΧΝΩΝ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
Ο 9ος Πανελλήνιος Μουσικός Διαγωνισμός του Ομίλου, δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα.
Ο Όμιλος θα απονείμει βραβεία (Α’, Β’, Γ’) και επαίνους σε όλες τις διαγωνιστικές κατηγορίες.
Το Α’ βραβείο για κάθε διαγωνιστική κατηγορία οργάνων και φωνών στις ηλικιακές ομάδες των εφήβων και των ενηλίκων θα έχει επιπλέον το χρηματικό έπαθλο των 200€. Από το χρηματικό έπαθλο εξαιρείται η ηλικιακή κατηγορία των παιδιών - 9 ως 12 ετών (11 και 12 μηνών, συμπληρωμένα μέχρι την ημερομηνία του διαγωνισμού).
O Όμιλος σε συνεργασία με τον Πρόεδρο του διαγωνισμού, διατηρεί το δικαίωμα,να απονείμει Ειδικό Βραβείο Μουσικής «Όμιλος UNESCO Τ.Λ.Ε.Ε.» σε έναν μόνο διαγωνιζόμενο, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις της εξαιρετικά υψηλής, ερμηνευτικής επίδοσής του.
Το Ειδικό Βραβείο Μουσικής συνοδεύεται από το χρηματικό έπαθλο των 150€.
Ο διαγωνισμός θα πραγματοποιηθεί στις, 13, 14 και 15 Δεκεμβρίου 2024, στην Αίθουσα Συναυλιών του ΩδείουΦίλιππος Νάκας (Ιπποκράτους 41, 106 80, Αθήνα), χωρίς την παρουσία κοινού. Μέσα στο 2025 θα οριστεί ημερομηνία για την τελετή απονομής των βραβείων, επαίνων και αναμνηστικών διπλωμάτων του διαγωνισμού, καθώς επίσης και συναυλία, όπου θα ερμηνεύσουν οι διακριθέντες του διαγωνισμού.
Καταληκτική ημερομηνία δηλώσεων συμμετοχής ορίζεται η Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2024 (με σφραγίδα ταχυδρομείου).
Αναλυτικά οι όροι, καθώς και λεπτομέρειες ή ανακοινώσεις για το διαγωνισμό υπάρχουν στην ιστοσελίδα του Ομίλου:www.clubunesco.gr, καθώς και στο facebook στις σελίδες του:
Γαλλικό δικαστήριο διέταξε την υπό όρους αποφυλάκιση του Λιβανέζου μαχητή Ζορζ Αμπντάλα, του μακροβιότερου φιλοπαλαιστίνιου κρατούμενου σε Ευρωπαϊκό έδαφος, ανέφερε η Γαλλική εφημερίδα Le Monde την Παρασκευή.
Ο Αμπντάλα είναι φυλακισμένος επί 40 χρόνια στη Γαλλία για τη δολοφονία δύο ξένων διπλωματών.
Το δικαστήριο ανακοίνωσε ότι ο Αμπντάλα, ο οποίος συνελήφθη για πρώτη φορά το 1984 και καταδικάστηκε το 1987 για τις δολοφονίες που έλαβαν χώρα το 1982, θα αφεθεί ελεύθερος στις 6 Δεκεμβρίου υπό την προϋπόθεση ότι θα εγκαταλείψει τη Γαλλία, ανέφεραν οι Γάλλοι ειδικοί αντιτρομοκρατικοί εισαγγελείς σε ανακοίνωσή τους στο Γαλλικό Πρακτορείο, προσθέτοντας όμως ότι θα ασκήσουν έφεση.
«Με απόφαση σημερινής ημερομηνίας, το δικαστήριο χορήγησε στον Ζορζ Ιμπραήμ Αμπντάλα την υπό όρους αποφυλάκιση από τις 6 Δεκεμβρίου, υπό τον όρο να εγκαταλείψει το γαλλικό έδαφος και να μην εμφανιστεί ποτέ ξανά εκεί», ανέφεραν επακριβώς οι εισαγγελείς.
Ο Αμπντάλα, πρώην αντάρτης του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP), καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για τη συμμετοχή του στις δολοφονίες του στρατιωτικού ακόλουθου των ΗΠΑ Τσάρλς Ρόμπερτ Ρέι και του ισραηλινού διπλωμάτη Γιάκοβ Μπαρσιμάντοβ.
Η Ουάσινγκτον αντιτίθεται σταθερά στην αποφυλάκισή του, αλλά οι λιβανικές αρχές έχουν επανειλημμένα δηλώσει ότι πρέπει να απελευθερωθεί από τη φυλακή.
Ο Αμπντάλα, 73 ετών σήμερα, επέμενε πάντα ότι είναι ένας «μαχητής» που αγωνίστηκε για τα δικαιώματα των Παλαιστινίων και όχι ένας «εγκληματίας».
Αυτή ήταν η 11η προσπάθειά του για αποφυλάκιση, και ήταν επιτυχής.
Είχε δικαίωμα να υποβάλει αίτηση για αποφυλάκιση υπό όρους από το 1999, αλλά όλες οι προηγούμενες αιτήσεις του είχαν απορριφθεί, εκτός από το 2013, όταν του χορηγήθηκε αποφυλάκιση με τον όρο να απελαθεί από τη Γαλλία. Ωστόσο, ο τότε υπουργός Εσωτερικών Μανουέλ Βαλς αρνήθηκε να εκτελέσει την εντολή και με το υπουργικό βέτο ο Αμπντάλα παρέμεινε στη φυλακή.
Η απόφαση του δικαστηρίου την Παρασκευή δεν εξαρτάται από την έκδοση τέτοιας διαταγής από την κυβέρνηση, δήλωσε στο AFP ο δικηγόρος του Αμπντάλα, Ζαν-Λουί Σαλανσέ, χαιρετίζοντας «μια νομική και πολιτική νίκη».
Βετεράνος κρατούμενος
Ένας από τους μακροβιότερους κρατούμενους της Γαλλίας, ο Αμπντάλα δεν εξέφρασε ποτέ τη λύπη του για τις πράξεις του, έγραψε η Le Monde.
Τραυματίστηκε το 1978 κατά τη διάρκεια της εισβολής του Ισραήλ στον Λίβανο και εντάχθηκε στο μαρξιστικό-λενινιστικό PFLP, το οποίο πραγματοποίησε σειρά αεροπειρατειών στις δεκαετίες του 1960 και 1970 και έχει χαρακτηριστεί ως τρομοκρατική ομάδα από τις ΗΠΑ και την ΕΕ.
Ο Αμπντάλα, χριστιανός και όχι μουσουλμάνος – όπως πρόσθεσε η εφημερίδα – ίδρυσε στη συνέχεια στα τέλη της δεκαετίας του 1970 τη δική του μαχητική ομάδα, τις Ένοπλες Επαναστατικές Παρατάξεις του Λιβάνου (LARF), η οποία είχε επαφές με άλλες ακροαριστερές μαχητικές οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένων των Ερυθρών Ταξιαρχιών της Ιταλίας και της γερμανικής Φράξιας του Κόκκινου Στρατού (RAF).
Μια φιλοσυριακή και αντι-ισραηλινή μαρξιστική ομάδα, η LARF ανέλαβε τέσσερις θανατηφόρες επιθέσεις στη Γαλλία τη δεκαετία του 1980. Ο Αμπντάλα συνελήφθη το 1984 αφού μπήκε σε αστυνομικό τμήμα της Λυών και ισχυρίστηκε ότι «δολοφόνοι της Μοσάντ» τον παρακολουθούσαν. Στη δίκη του για τη δολοφονία των διπλωματών, ο Αμπντάλα καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, μια πολύ πιο αυστηρή ποινή από τα 10 χρόνια που ζητούσαν οι εισαγγελείς.
Ο τότε δικηγόρος του, Ζακ Βερζ, ο οποίος έχει υπερασπιστεί, μεταξύ άλλων, τον μαχητή Carlos the Jackal από τη Βενεζουέλα, είχε χαρακτηρίσει την ετυμηγορία ως «κήρυξη πολέμου».
Το κύμα υποστήριξης στο πρόσωπο του Αμπντάλα παρέμεινε – και παραμένει – σταθερό σε βάθος δεκαετιών στην άκρα Αριστερά και τους κομμουνιστές στη Γαλλία, πρόσθεσε η εφημερίδα.
Τον περασμένο μήνα, η βραβευμένη με Νόμπελ λογοτεχνίας 2022 Άνι Ερνό, δήλωσε σε άρθρο της στην κομμουνιστική εφημερίδα L’Humanité ότι η κράτησή του «ντροπιάζει τη Γαλλία».
Το Σύγχρονο Θέατρο ξεκινάει τη νέα θεατρική σεζόν 2024-2025 με ένα από τα πιο σημαντικά έργα της σύγχρονης παγκόσμιας δραματουργίας: «O Πουπουλένιος» (The Pillowman) του αγαπημένου συγγραφέα του ελληνικού κοινού Μάρτιν ΜακΝτόνα σε σκηνοθεσία του Νικορέστη Χανιωτάκη. Τους ρόλους του έργου ερμηνεύουν οι ηθοποιοί (αλφαβητικά): Αργύρης Αγγέλου, Νίκος Πουρσανίδης, Γεράσιμος Σκαφίδας, Αλέκος Συσσοβίτης.
Ο ΜακΝτόνα, συγγραφέας ιδιαίτερα αγαπητός στην Ελλάδα, στον «Πουπουλένιο» συνδυάζει στοιχεία αστυνομικού θρίλερ και μαύρης κωμωδίας, δημιουργώντας ένα έργο με αμείωτη ένταση που κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή ως το τέλος. Ένας συγγραφέας που ζει σε ένα κράτος με αυταρχικό καθεστώς, ανακρίνεται για το φρικιαστικό περιεχόμενο των διηγημάτων του και τις ομοιότητές τους με μια σειρά από ανεξιχνίαστες παιδοκτονίες που συμβαίνουν στην πόλη. Ο κόσμος της φαντασίας μπλέκεται με τον πραγματικό κόσμο, δημιουργώντας ένα σύμπαν όπου όλα είναι πιθανά και απίθανα.
Το έργο έλαβε το βραβείο Olivier 2004 για το καλύτερο νέο έργο, το 2004-2005 το βραβείο New York Drama Critics' Circle Award για το καλύτερο νέο ξένο έργο και δύο βραβεία Tony για την παραγωγή. Προτάθηκε, επίσης, για το Βραβείο Evening Standard 2004 για το καλύτερο νέο έργο.
Σημείωμα Σκηνοθέτη
«Μια φορά κι έναν καιρό» οι γονείς και οι παππούδες μας, μάς αφηγούνταν όμορφα παραμύθια για να κοιμηθούμε γλυκά και ήσυχα. Εδώ ο ΜακΝτόνα μας αφηγείται ένα σκληρό, «αιματοβαμμένο» παραμύθι για να μας ξυπνήσει. Ο «Πουπουλένιος» - αλήθεια, πόσο τρυφερή λέξη; - δεν είναι μια ιστορία για παιδιά, αλλά ΜΕ παιδιά. Παιδιά που κακοποιήθηκαν, που δεν έλαβαν αγάπη, που βίωσαν τον πόνο και που εν τέλει… δεν μεγάλωσαν ποτέ. Το κείμενο αυτό αγγίζει πολύ σοβαρά ζητήματα της ζωής του σύγχρονου ανθρώπου. Μέσα από αυτήν την παράσταση, προσπαθούμε να εξερευνήσουμε την βία που γεννιέται σήμερα στις κοινωνίες και πώς αυτή διασπείρεται σε κάθε οικογένεια, σε κάθε σπίτι. Επίσης, ψάχνουμε την απάντηση στο ερώτημα: ποια η σχέση της Τέχνης με την πραγματικότητα; Πόσο χρήσιμη ή «επικίνδυνη» μπορεί να είναι η Τέχνη για την -κάθε μορφής- εξουσία; Δυστυχώς απολυταρχικά καθεστώτα υπάρχουν ακόμα στις μέρες μας σε πολλά μέρη του κόσμου… Η ελευθερία λόγου και έκφρασης δεν είναι δεδομένη και οφείλουμε να την προστατεύουμε σε κάθε φάση της ανθρώπινης ιστορίας. Φεύγοντας από το θέατρο, ας αναρωτηθούμε: τελικά... ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα;
Νικορέστης Χανιωτάκης
Η παράσταση είναι κατάλληλη για άτομα άνω των 16 ετών.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
Σύγχρονο Θέατρο, Ευμολπιδών 45, τηλέφωνο: 210 3464380 Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., www.sychronotheatro.gr
«Συγκινήθηκα πάρα πολύ, και το ότι αναφέρατε το δικό μου παιδί και ότι το θυμάστε» δήλωσε η Μάγδα Φύσσα μιλώντας στους μαθητές και τις μαθήτριες του 1ου ΓΕΛ Δραπετσώνας. «Έλαχε να βρεθώ κι εγώ σε αυτή την θέση να πενθώ, να έχω χάσει τον Παύλο μου από το ίδιο καθεστώς που ήταν εκεί, που κυβερνούσε τότε. Από τους φασίστες» είπε ακόμα αναφερόμενη στους νεκρούς του Πολυτεχνείου από το χουντικό καθεστώς.
Τι είπε η Μάγδα Φύσσα στους μαθητές κατά τον εορτασμό του σχολείου τους για την εξέγερση του Πολυτεχνείου:
«Καλημέρα, σας χαιρετώ και εγώ.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την τιμή που μου κάνατε να είμαι εδώ σήμερα, να δω όλα αυτά τα βλέμματα, τα πρόσωπα. Να ξέρετε ότι είστε πολύτιμα, πολύτιμα για εμάς που είμαστε “πίσω”. Η αλήθεια είναι ότι συγκινήθηκα πάρα πολύ, και το ότι αναφέρατε το δικό μου παιδί και ότι το θυμάστε και ότι θυμάστε τι έχει γίνει.
Είμαστε σήμερα όλοι εδώ για να τιμήσουμε -όπως ξέρουμε εμείς- τους νεκρούς μας.
Τους νεκρούς του Πολυτεχνείου που εκείνοι δεν είχαν όπλα – από ό,τι είδατε – δεν κρατούσαν όπλα, πάρα μόνο υψωμένη την γροθιά τους και φωνάζανε μόνο ότι θέλανε την Ελευθερία τους. Ελευθερία. Ψωμί Παιδεία Ελευθερία.
Μπορεί σήμερα να έχετε το ψωμί σας, μπορεί σήμερα εν μέρει να έχετε την ελευθερία σας. Την χρωστάμε όμως σε αυτούς.
Έλαχε μετά από 40 χρόνια, να βρεθώ κι εγώ σε αυτή την θέση να πενθώ, να έχω χάσει τον Παύλο μου από το ίδιο καθεστώς που ήταν εκεί, που κυβερνούσε τότε.
Από τους φασίστες.
Και εκείνος μπήκε μπροστά για να σώσει τους φίλους του και, αν μη τί άλλο, έβαλε το σώμα του για την Ελευθερία.
Ό,τι ακριβώς και τα παιδιά στο Πολυτεχνείο.
Θέλω να καταλάβετε και να κατανοήσετε πάρα πολύ καλά τί σημαίνει Ελευθερία.
Λόγω του ότι δεν το έχετε βιώσει εσείς ακριβώς τί σημαίνει να παλεύεις για την Ελευθερία σου, για αυτό καλό θα είναι όσο έχετε τέτοιους ανθρώπους εκπαιδευτικούς δίπλα σας που δεν αφήνουν τίποτα στην λήθη ή δεν περνούν από την άλλη πλευρά και είναι από την σωστή πλευρά – την σωστή πλευρά για το δίκαιο- να τους ακούτε με ευλάβεια.
Είναι κάτι που θα το έχετε προίκα σας.
Θα σας ευχαριστήσω για άλλη μια φορά. Να ξέρετε ότι είμαι πολύ περήφανη, πάρα πολύ περήφανη για το ότι είμαι σήμερα εδώ και μιλάω και είστε η γενιά, η ελπίδα, είναι όλο αυτό που φανταζόμαστε, αυτόν τον κόσμο που θέλουμε, έναν δίκαιο κόσμο και ελεύθερο!
Ευχαριστώ το σχολείο, το 1ο λύκειο Δραπετσώνας, ευχαριστώ όλους που μας αγαπάτε, αγαπάτε τον Παύλο μου γιατί ακριβώς ήταν πράγματι ένα σπουδαίο παιδί.
Δεν έκανε πίσω για τα ιδανικά του.
Δεν φοβήθηκε. Μπήκε μπροστά και έδωσε την ζωή του.
Δεν θέλω να κάνετε το ίδιο. Απλά, για τα ιδανικά σας δε θα κάνετε ποτέ πίσω».
