O υπουργός των pushback δεν κρατήθηκε τελικά, και έγραψε στο προσφιλές του twitter για τη διαμαρτυρία ενάντια στις επαναπροωθήσεις κατά τη διάρκεια συναυλίας της Μαρίας Φαραντούρη στη Χίο, απ' όπου αναγκάστηκε να φύγει τρέχοντας πριν ανάψουν τα φώτα. Μόνο που η φράση περί «δικαιώματος διαρτυρίας χωρίς καμία επίπτωση» πρόδωσε τι πιστεύει για όσους αντιδρούν στην πολιτική του
Μετά τα σχετικά δημοσιεύματα σε τοπικά και πανελλήνιας εμβέλειας ΜΜΕ καθώς και στα κοινωνικά δίκτυα, ο υπουργός επιχειρεί με απαξιωτικό tweet να υποβαθμίσει το γεγονός. Ετσι, αφού μας πληροφορεί ότι «πέρασε πολύ ωραία στη συναυλία προχθές», ισχυρίζεται ότι «έφυγα κανονικά στο τέλος». Ωστόσο, οι αυτόπτες μάρτυρες είναι πολύ συγκεκριμένοι όσον αφορά τον βιαστικό τρόπο με τον οποίο αποχώρησε με την συνοδεία του ενώ ακόμα το κοινό χειροκροτούσε τη Μαρία Φαραντούρη και τα φώτα - που σηματοδοτούν το τέλος της συναυλίας - δεν είχαν ανάψει.
Η προσπάθεια απαξίωσης από τον υπουργό συνεχίζεται με την επιβεβαίωση των γεγονότων (πώς να το διαψεύσει, αφού υπάρχουν φωτογραφίες), ωστόσο κατά τον Ν. Μηταράκη ήταν «μια παρέα» που έγραψε «ένα σύνθημα σε χαρτί» στην αρχή της συναυλίας - φυσικά δεν τολμά να αναφέρει ότι το «ένα σύνθημα» αφορά τις εγκληματικές επαναπροωθήσεις.
Και προσθέτει, προδιδόμενος, ο Ν. Μηταράκης: «Αυτό σημαίνει φιλελεύθερο δημοκρατικό κράτος, δικαίωμα διαρτυρίας χωρίς καμία επίπτωση» (!). Ο υπουργός δηλαδή, την ίδια ώρα που αναφέρεται στο «φιλελεύθερο δημοκρατικό κράτος», θέλει να εμφανιστεί ως μεγαλόθυμος αφού δεν υπήρξε «καμιά επίπτωση»... Στο τέλος, φυσικά, ισχυρίζεται και ότι «κανείς δεν τους έδωσε σημασία», πράγμα που φυσικά δεν είναι σε θέση να γνωρίζει, ενώ το συμβάν έγινε πλήρως αντιληπτό από όλους στον χώρο του θεάτρου του Καστρομηνά.
Εννοείται, τέλος, πως ο Ν. Μηταράκης, με επόμενο tweet εξαπολύει τη συνηθισμένη, ακροδεξιάς υφής επίθεση στην αριστερά, και την «πολιτική ανοικτών συνόρων». Αποφαίνεται πως «Οι Χιώτες, οι Έλληνες, απαιτούν την φύλαξη των συνόρων μας, όπως προβλέπει το διεθνές δίκαιο» και εκφράζοντας ευσεβείς πόθους δηλώνει πως «θα συνεχίσουμε με την ίδια αποφασιστικότητα, θα κρίνουν οι πολίτες στις εκλογές του 2023». Μάλλον ο υπουργός δεν μιλά συχνά με κατοίκους της Χίου, ώστε να του πουν τι πιστεύουν για όσα έχει πράξει στο νησί...
«Πατρίδα, τιμή, αίμα, θάρρος, Wagner» γράφει με μεγάλα γράμματα μια από τις διαφημιστές αφίσες σε ρωσικές πόλεις.
Θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για ιδιωτικοποίηση του πολέμου αλλά αυτό είναι μια παλιά ιστορία, όπως δείχνει και το παράδειγμα της πανίσχυρης εδώ και δεκαετίες στρατιωτικής βιομηχανίας. Η ιδιωτικοποίηση του στρατού είναι διαφορετική υπόθεση.
Ιδιωτικοί στρατοί μισθοφόρων δρουν σήμερα σε ολόκληρο τον πλανήτη, άλλοτε συνεργαζόμενοι με άλλες -άοπλες- εταιρείες, άλλοτε ενισχύοντας κρατικές δυνάμεις στο έργο τους. Τα παραδείγματα είναι αναρίθμητα, με πιο σημαντικό ανάμεσά τους τον δεύτερο πόλεμο του Ιράκ.
Οι εικόνες με φέρετρα τυλιγμένα με την αστερόεσσα να επιστρέφουν στην πατρίδα τραυμάτισε ανεπανόρθωτα τη συλλογική συνείδηση των Αμερικανών τον καιρό του Βιετνάμ. Οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ έκτοτε κατέβαλαν τεράστιες προσπάθειες να περιορίσουν όχι μόνο τις εικόνες αυτές αλλά και τις ίδιες τις απώλειες κληρωτών στρατιωτών.
Το πρόβλημα λύθηκε εν μέρει με την ανάθεση μεγάλου μέρους της κατοχής του Ιράκ σε μια ιδιωτική επιχείρηση, την Blackwater, η οποία αργότερα μετονομάστηκε σε Academi έχοντας ταυτιστεί υπερβολικά με το σφαγείο του Ιράκ και με αρκετή αρνητική δημοσιότητα για εγκλήματα πολέμου να την βαραίνει.
Οι Αμερικανοί δεν έχουν, βέβαια, μονοπώλιο σε εταιρείες μισθοφόρων. Μια από τις πιο ισχυρές σήμερα είναι ρωσική και κάνει όλο και πιο αισθητή την παρουσία της στον πόλεμο της Ουκρανίας αλλά και στην ίδια τη Ρωσία.
Αίμα και τιμή
«Πατρίδα, τιμή, αίμα, θάρρος, Wagner» γράφει με μεγάλα γράμματα μια από τις διαφημιστές αφίσες που έχουν κάνει το τελευταίο διάστημα την εμφάνισή τους σε ρωσικές πόλεις.
Οι αφίσες είναι μέρος μιας μεγάλης διαφημιστικής καμπάνιας της εταιρείας προκειμένου να στρατολογηθουν νέοι μισθοφόροι. Αποτελούν όμως και ένδειξη αυτοπεποίθησης μιας επιχείρησης που από τα σκοτάδια έχει βγει πια ανοιχτά στο προσκήνιο με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Μισθοφόροι της Wagner πολεμούσαν, βέβαια, στο πλευρό των ρωσόφωνων αυτονομιστών της ανατολικής Ουκρανίας από το 2014. Κανείς όμως Ρώσος αξιωματούχος δεν μιλούσε δημοσίως γι' αυτούς. Η παρουσία τους ήταν ένας υπόγειος τρόπος ενίσχυσης των ρωσικών επιδιώξεων χωρίς το Κρεμλίνο να εμπλέκεται ανοιχτά στη σύγκρουση.
Εντονη παρουσία μισθοφόρων της Wagner έχει αναφερθεί από τότε στη Συρία αλλά και σε αρκετές αφρικανικές χώρες. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία επέτρεψε, ωστόσο για πρώτη φορά στην εταιρεία να βγει εντελώς στην επιφάνεια. Σύμφωνα με τις βρετανικές υπηρεσίες ασφάλειας, περισσότεροι από 1.000 μισθοφόροι της εταιρείας πολεμούν σήμερα εκεί, στο πλευρό του ρωσικού στρατού.
Η εταιρεία εκτιμάται μάλιστα ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην κατάληψη της Ποπάσνα και του Λισχάνσκ τον Ιούνιο, δύο πόλεων με στρατηγική σημασία στην ανατολική Ουκρανία. Από κοινό μυστικό για τους Ρώσους, η ύπαρξη της εταιρείας και η παρουσία των μισθοφόρων στην Ουκρανία άρχισε έτσι να αποκτά σταδιακά δημοσιότητα.
Μια «ορχήστρα» στο πλευρό του ρωσικού στρατού
Τον Μάιο, ανταποκριτής της κρατικής τηλεόρασης μετέδωσε σε ζωντανή σύνδεση ότι ο ρωσικός στρατός έχει πλέον και «τη δική του ορχήστρα» στην Ουκρανία.
Η Wagner αναφέρεται συχνά στη Ρωσία με αυτό το όνομα, σε μια πλάγια αναφορά στον μουσουργό Ρίχαρντ Βάγκνερ. Οι κακές γλώσσες θέλουν, μάλιστα, τον ακροδεξιό ιδρυτή της, Ντμίτρι Ούτκιν, να επέλεξε το όνομα θέλοντας να τιμήσει τον αγαπημένο συνθέτη του Χίτλερ.
Την προηγούμενη εβδομάδα, η εταιρεία μισθοφόρων κέρδισε τη μεγαλύτερη δημοσιότητα μέχρι στιγμής όταν η Komsomolskaya Pravda δημοσίευσε στο πρωτοσέλιδό της ρεπορτάζ για τον ρόλο της στην κατάληψη του εργοστασίου Βουλεχίρσκ.
Η κατάληψη του εργοστασίου εντάχθηκε αμέσως και στη διαφημιστική καμπάνια της Wagner. «Ελάτε μαζί μας να απελευθερώσουμε ολόκληρο το Ντονμπάς. Πηγαίνετε στην πρώτη σας πολεμική εκστρατεία στο πλευρό ζωντανών θρύλων της βιομηχανίας» έγραφε το σχετικό μήνυμα στην ηλεκτρονική της σελίδα.
Για τυχόν ενδιαφερόμενους, η εταιρεία πληρώνει τους υπαλλήλους της 240.000 ρούβλια το μήνα, ένα ποσό που ισοδυναμεί με 4.000 ευρώ. Κέντρα στρατολόγησης της εταιρείας έχουν στηθεί σήμερα σε περισσότερες από 20 πόλεις, σύμφωνα με την εφημερίδα Guardian.
Μισθοφόροι, φυσικά, πολεμούν και στο πλευρό του ουκρανικού στρατού, όπως αποκαλύπτουν τα δεκάδες παραδείγματα θυμάτων και αιχμαλώτων πολέμου από διάφορες εθνικότητες που έχουν αναφερθεί μέχρι τώρα.
Τα «μαύρα» κονδύλια άλλωστε του ουκρανικού υπουργείου Άμυνας διανέμονται απλόχερα σε κάθε ενδιαφερόμενο, από φασιστικές παραστρατιωτικές οργανώσεις τύπου Αζόφ μέχρι ξένους «εθελοντές».
Τον Αύγουστο του 1940 ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος κόντευε να συμπληρώσει έναν χρόνο. Η Ελλάδα, την οποία κυβερνούσε δικτατορικά ο Ιωάννης Μεταξάς, μπορεί να τηρούσε ουδέτερη στάση, αλλά ήταν εμφανές ότι βρισκόταν στο πλευρό της Αγγλίας, που εκείνη την περίοδο δοκιμαζόταν σοβαρά από τις αεροπορικές επιθέσεις της «Λουφτβάφε». Η φασιστική Ιταλία, σύμμαχος της ναζιστικής Γερμανίας, με τον ισχυρό στόλο της διεκδικούσε την πρωτοκαθεδρία στις θάλασσες της Μεσογείου από τη Μεγάλη Βρετανία.
Η διαταγή για τον τορπιλισμό της «Έλλης», ενός ελαφρού καταδρομικού πλοίου («ευδρόμου» με την ορολογία του μεσοπολέμου), δόθηκε από την Ιταλό διοικητή των Δωδεκανήσων Τσέζαρε Μαρία Ντε Βέκι, ηγετικό στέλεχος του Φασιστικού Κόμματος της Ιταλίας και πρέπει να ήταν σε γνώση του Ιταλού δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι. Το ιταλικό υποβρύχιο «Ντελφίνο» με διοικητή τον υποπλοίαρχο Τζουζέπε Αϊκάρντι ξεκίνησε από τη ναυτική βάση στο Παρθένι της Λέρου το βράδυ της 14ης Αυγούστου, με αποστολή να πλήξει εχθρικά πλοία στην Τήνο, τη Σύρο και στη συνέχεια να αποκλείσει τη Διώρυγα της Κορίνθου.
Τις πρωινές ώρες της 15ης Αυγούστου το ιταλικό υποβρύχιο βρέθηκε έξω από το λιμάνι της Τήνου «εν καταδύσει», με σκοπό να τορπιλίσει τα επιβατικά πλοία «Έλση» και «Έσπερος», που μετέφεραν προσκυνητές, αλλά οι Ιταλοί τα θεωρούσαν οπλιταγωγά και συνεπώς εχθρικά. Από το περισκόπιο ο Αϊκάρντι είδε να καταφθάνει στο λιμάνι ένα πολεμικό και δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη, όπως δήλωσε μετά τον πόλεμο. Επρόκειτο για το καταδρομικό «Έλλη», που κατέπλεε στην Τήνο για τις εορταστικές εκδηλώσεις της Μεγαλόχαρης.
Στις 8.25 π.μ., λίγη ώρα πριν από τη λιτάνευση της εικόνας της Παναγίας κι ενώ στην παραλία υπήρχε πολύς κόσμος, το «Ντελφίνο» έπληξε με τρεις τορπίλες το ελληνικό πολεμικό πλοίο. Η μία μόνο τορπίλη βρήκε στόχο, αλλά έπληξε καίρια το ελληνικό πλοίο στο μηχανοστάσιο και τις δεξαμενές πετρελαίου. Μία ώρα αργότερα, το «Έλλη» βυθίστηκε, παρά τις προσπάθειες του πληρώματος να το κρατήσουν στον αφρό. Οι άλλες δύο τορπίλες αστόχησαν και εξερράγησαν στην προκυμαία. Από την επίθεση του «Ντελφίνο» σκοτώθηκαν ένας υπαξιωματικός και οκτώ ναύτες του «Έλλη», ενώ οι τραυματίες ανήλθαν στους 24. Μία γυναίκα, που βρισκόταν στην παραλία, πέθανε από καρδιακή προσβολή μετά την έκρηξη της δεύτερη τορπίλης στην προκυμαία.
Μετά την εκτέλεση της αποστολής του, το «Ντελφίνο» απομακρύνθηκε χωρίς να γίνει γνωστή η ταυτότητά του. Μετά από λίγες ώρες κατέπλευσε στη Σύρο, αλλά αναχώρησε αμέσως άπρακτο, καθώς δεν υπήρχε κανένα πλοίο στο λιμάνι του νησιού. Το «Ντελφίνο» επέστρεψε εσπευσμένως στη Λέρο με διαταγή των ιταλικών αρχών, ακυρώνοντας την αποστολή του στην Κόρινθο. Η επιχείρηση δεν φαίνεται να ήταν σε γνώση των πολιτικών αρχών της Ρώμης (πλην ίσως του Μουσολίνι). Ο υπουργός Εξωτερικών, Γκαλεάτσο Τσιάνο, έγραψε στα απομνημονεύματά του ότι η βύθιση του ελληνικού πλοίου οφείλεται στη θρασύτητα του Ντε Βέκι.
Η έρευνα που διενήργησαν δύτες του Πολεμικού Ναυτικού, έδειξε ότι η τορπίλες ήταν ιταλικές και επομένως η επίθεση έγινε από ιταλικό υποβρύχιο. Η κυβέρνηση Μεταξά τήρησε απόλυτα μυστικό το πόρισμα της έρευνας, για να μην προκαλέσει την Ιταλία και διαταράξει την ουδετερότητα της Ελλάδας. Τελικά, δημοσιοποιήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1940, δύο ημέρες μετά την ιταλική επίθεση εναντίον της Ελλάδας. Παρά ταύτα, από την πρώτη στιγμή η ελληνική κοινή γνώμη δεν είχε καμία αμφιβολία για την εθνικότητα του υποβρυχίου.
Το 1950, στο πλαίσιο των πολεμικών επανορθώσεων, η Ιταλία παραχώρησε στην Ελλάδα το ελαφρύ καταδρομικό «Ευγένιος της Σαβοίας» (Eugenio Di Savoia), το οποίο μετονομάστηκε σε «Έλλη» τον Ιούνιο του 1951 και ύψωσε την ελληνική σημαία. Στα μέσα της δεκαετίας του ‘50 το ναυάγιο του «Έλλη» ανελκύστηκε τμηματικά και πουλήθηκε για παλιοσίδερα (σκραπ). Το 1985 Έλληνες δύτες ανακάλυψαν στο βυθό της Τήνου τα απομεινάρια της ιταλικής τορπίλης που βύθισε το «Έλλη». Το εύρημα εκτίθεται στο Ναυτικό Μουσείο Πειραιά.
Δύο έμπειροι δημοσιογράφοι, καταξιωμένοι και αγαπητοί στην συντεχνία, η Σίλα Αλεξίου και ο Γιάννης Προβής, μόνιμοι κάτοικοι εδώ και δεκαετίες στην πόλη της Αίγινας, εκδότες του επιτυχημένου free περιοδικού (και ομώνυμου σάϊτ) Saronikc Magazine, δημιούργησαν ένα καταπληκτικό λεύκωμα για το νησί του Καζαντζάκη, του Καπράλου, του Μόραλη, του Νικολάου και άλλων σημαντικών της ελληνικής κουλτούρας, που ήδη κυκλοφορεί και διατίθεται από το εξαιρετικό βιβλιοπωλείο «Λυχνάρι» και το «Κέντρο Τύπου» του νησιού.
Το έργο θεωρείται (και είναι) συλλεκτική έκδοση, αφού περιλαμβάνει πλήθος στοιχείων για τις Τέχνες και τα Γράμματα της Αίγινας και εξαιρετικό φωτογραφικό υλικό.
Παρουσιάζει δε, ενδιαφέρον, αφού οι δημιουργοί, κάτω από τον τίτλο «Αίγινα, όσα αγαπήσαμε» ξεναγούν τον αναγνώστη και του συστήνουν ιστορίες, μυθικά πρόσωπα, εικόνες και μνήμες των παιδικών τους χρόνων.
Δεκαεπτά χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, Κυριακή (14/08), από την πτώση του αεροπλάνου της κυπριακής εταιρείας "Ήλιος" στην ορεινή περιοχή του Γραμματικού, που πήρε μαζί του 121 ψυχές, εκ των οποίων 22 παιδιά, καθιστώντας την, τη χειρότερη αεροπορική τραγωδία σε ελληνικό έδαφος. Δεκάδες οικογένειες ντύθηκαν στα μαύρα και οι πληγές είναι ακόμα ανοικτές.
Ανήμερα της μαύρης επετείου της τραγωδίας, τελέστηκε στο παρεκκλήσι Κοιμήσεως Θεοτόκου, στο Γραμματικό Αττικής - που κτίστηκε εις μνήμη των θυμάτων - το μνημόσυνο των 121 που έχασαν αδόκητα την ζωή τους. Στο μνημόσυνο στο Γραμματικό μετέβη μικρός αριθμός συγγενών, λόγω της κατάστασης που επικρατεί με τον κορονοϊό. Εξάλλου, μνημόσυνα πραγματοποιήθηκαν και σε εκκλησίες στην Κύπρο.
Σύμφωνα με το Philenews.gr, το μέλος της Επιτροπής Συγγενών των θυμάτων του αεροπορικού δυστυχήματος, Σωτήρης Σωτηριάδης, δήλωσε ότι 17 χρόνια μετά οι πληγές είναι ανοιχτές. «Χάθηκαν ολόκληρες οικογένειες. Ο πόνος των γονιών που μαυροφόρησαν από τότε είναι εξίσου έντονος. Αυτές τις μέρες οι συγγενείς ζουν ξανά το δράμα του 2005. Έρχονται στην θύμηση οι δύσκολες στιγμές της αναγνώρισης των θυμάτων. Πολύς κόσμος μετέβη στην Αθήνα τότε να αναγνωρίσει τους δικούς του, μια προσπάθεια που για πολλούς δεν καρποφόρησε κι ήταν επώδυνη», ανέφερε.
Τα συντρίμμια του αεροσκάφους της "Ήλιος" ΙΝΤΙΜΕ
Η μοιραία πτήσης
Το μοιραίο αεροσκάφος αναχώρησε το πρωινό της 14ης Αυγούστου του 2005 από το αεροδρόμιο Λάρνακας με τελικό προορισμό την Πράγα και ενδιάμεσο σταθμό το «Ελευθέριος Βενιζέλος» της Αθήνας. Στις 10.15 το πρωί το αεροσκάφος εισήλθε στον Εθνικό Εναέριο Χώρο Αθηνών, χωρίς όμως να έχει καμία επαφή με τον Πύργο Ελέγχου.
Στις 11:05 απογειώθηκαν από τη Νέα Αγχίαλο δύο μαχητικά F-16, τα οποία ήρθαν σε οπτική επαφή με το αεροπλάνο στις 11:18 και διαπίστωσαν ότι ο συγκυβερνήτης του αεροσκάφους ήταν αναίσθητος, ο κυβερνήτης δεν ήταν στη θέση του και είχε ενεργοποιηθεί το σύστημα παροχής οξυγόνου με μάσκες.
Όπως αποδείχθηκε από τις έρευνες, το αεροσκάφος πετούσε με αυτόματο πιλότο και με όλους τους επιβαίνοντες να έχουν απωλέσει τις αισθήσεις τους εκτός από τον αεροσυνοδό Ανδρέα Προδρόμου που προσπαθούσε να αναλάβει τον έλεγχο του. Στις 12.05 το αεροσκάφος συνετρίβη στην ορεινή περιοχή του Γραμματικού, παρασύροντας στο θάνατο τους 115 επιβάτες και εξαμελές πλήρωμα.
Οι 103 επιβάτες ήταν Κύπριοι υπήκοοι και οι 12 Έλληνες.
Τα συντρίμμια του αεροσκάφους της "Ήλιος" ΙΝΤΙΜΕ
Η δικαστική απόφαση
Στις 18 Φεβρουαρίου, 2013, το Κακουργιοδικείο Λευκωσίας απάλλαξε όλων των κατηγοριών όλους τους κατηγορουμένους στην υπόθεση της πτώσης, στις 14 Αυγούστου 2005, στην Αττική, του μοιραίου αεροπλάνου "Μπόινγκ 737-300" στο Γραμματικό Αττικής, ατύχημα που είχε ως συνέπεια το θάνατο 121 ατόμων.
Η απαλλαγή έγινε μετά από αναστολή της ποινικής δίωξης που καταχωρήθηκε από τη Γενική Εισαγγελία για όλα τα κατηγορούμενα φυσικά πρόσωπα και την αεροπορική εταιρεία «Ήλιος».
Κατηγορούμενοι ήταν ο Εκτελεστικός Πρόεδρος της "Ήλιος" Ανδρέας Δράκος και ο Διευθύνων Σύμβουλος της ίδιας εταιρείας Δημήτρης Πανταζής, καθώς και ο Διευθυντής Πτήσεων Γιώργος Κικκίδης και ο Βούλγαρος αρχιπιλότος της εταιρείας Γιάνκο Στοϊμένοφ.
Το Εφετείο Αθηνών είχε επικυρώσει την καταδίκη την οποία επέβαλε σε πρώτο βαθμό το Τριμελές Πλημμελειοδικείο, με απόφασή του της 7ης Φεβρουαρίου 2013. Η ποινή τους, 122 έτη φυλάκισης για τον κάθε ένα, είχε μετατραπεί σε δεκαετή ποινή και ακολούθως σε χρηματική. Αφού πλήρωσαν από 73 χιλιάδες ευρώ περίπου αφέθηκαν ελεύθεροι.
Με βάση την αρχή ότι κανένας δεν δικάζεται από δύο χώρες για το ίδιο αδίκημα οι τρεις ήταν αναμενόμενο να αφαιρεθούν από το κυπριακό κατηγορητήριο. Ο Γενικός Εισαγγελέας έκρινε ότι θα έπρεπε να ανασταλεί η δίωξη για όλους τους κατηγορουμένους επικαλούμενος ανυπέρβλητες δυσκολίες στην προώθηση της υπόθεσης.
Η Άννα Χατζησοφιά, σεναριογράφος και μόνιμα συνεργάτιδα του Χάρη Ρώμα, κάνοντας ένα flashback από τις επιτυχημένες σειρές που έχει γράψει, θυμήθηκε κι ένα από τους «Μεν και Δεν» με τον περιβόητο δικηγόρο, Διονύση Δάγκα, αναφορικά με το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων που αφήνει έκθετη την κυβέρνηση. Η Ελληνίδα σεναριογράφος, σε ανάρτηση της, δείχνει απόσπασμα από την σειρά, σε ένα προφητικό (;) μάλλον επεισόδιο, με τον Διονύση Δάγκα να αναφέρει… “Έχω μαγνητοφωνημένες συνομιλίες. Όλους τους δικαστές τους μαγνητοφωνώ! Δε με λένε τυχαία “Ο Μητσοτάκης των δικαστηρίων”
Φαίνεται τελικά ότι από την δεκαετία του 90, η οικογένεια Μητσοτάκη, έδειχνε μια ιδιαίτερη συμπάθεια…στις παρακολουθήσεις
Καθώς πλησιάζει ένας χρόνος υπό το καθεστώς των Ταλιμπάν, οι γυναίκες βγήκαν και πάλι στους δρόμους για να καταγγείλουν τους περιορισμούς που επιβάλλονται από τους Ταλιμπάν στα δικαιώματά τους στην παιδεία, την εργασία και την ελευθερία της μετακίνησης.
Μια ειρηνική διαμαρτυρία δεκάδων γυναικών, οι οποίες έκαναν πορεία σήμερα στους δρόμους της Καμπούλ φωνάζοντας «Ψωμί, δουλειά και ελευθερία», δέχθηκε επίθεση και διαλύθηκε με πυρά στον αέρα από δυνάμεις των Ταλιμπάν.
Φωτογραφίες και βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εικονίζουν δυνάμεις των Ταλιμπάν να ρίχνουν προειδοποιητικά πυρά και να επιτίθενται βίαια στις γυναίκες για να διαλύσουν τη συγκέντρωσή τους στην καρδιά της πόλης, μπροστά στο υπουργείο Παιδείας, μόλις 5 λεπτά αφότου άρχισαν την πορεία τους.
Οι διαδηλώτριες κρατούσαν ένα πανό το οποίο έγραφε: «Η 15η Αυγούστου είναι μια μαύρη ημέρα», μια αναφορά στην ημερομηνία που η Καμπούλ κατελήφθη το 2021 από τους Ταλιμπάν.
«Δικαιοσύνη, δικαιοσύνη. Έχουμε βαρεθεί να μας αγνοούν», φώναξαν πριν διαλυθεί βίαια η συγκέντρωσή τους.
Ένα βίντεο δείχνει μια μικρή ομάδα γυναικών να έχει αποκλειστεί από τους Ταλιμπάν μέσα σε ένα κλειστό χώρο.
«Είμαστε μέσα σε ένα φαρμακείο, μας έχουν φυλακίσει εδώ», λέει μια ακτιβίστρια σε ένα από τα βίντεο.
Οι διαδηλώτριες φώναξαν επίσης συνθήματα κατά των διακρίσεων σε βάρος των γυναικών.
Ταλιμπάν με στρατιωτικές στολές και οπλισμένοι με τουφέκια είχαν αποκλείσει ένα σταυροδρόμι μπροστά απο τις διαδηλώτριες και άρχισαν να πυροβολούν για πολλά δευτερόλεπτα στον αέρα. Δημοσιογράφος του Γαλλικού Πρακτορείου διαπίστωσε ότι ένας απ' αυτούς προσποιήθηκε πως στοχεύει τις διαδηλώτριες και ότι οι Ταλιμπάν χτύπησαν μερικές γυναίκες με τους υποκόπανους των τουφεκιών τους.
Καθώς πλησιάζει ένας χρόνος υπό το καθεστώς των Ταλιμπάν, οι γυναίκες βγήκαν και πάλι στους δρόμους για να καταγγείλουν τους περιορισμούς που επιβάλλονται από τους Ταλιμπάν στα δικαιώματά τους στην παιδεία, την εργασία και την ελευθερία της μετακίνησης.
Μετά την επιστροφή τους στην εξουσία τον Αύγουστο του 2021, οι Ταλιμπάν έχουν περιορίσει θεμελιώδη δικαιώματα των γυναικών και καταστείλει όσους έχουν διαμαρτυρηθεί γι' αυτό. Καμιά χώρα δεν έχει αναγνωρίσει μέχρι τώρα την ντε φάκτο κυβέρνηση των Ταλιμπάν.
Στο λιμάνι του Πειραιά διανυκτέρευσε ένα ζευγάρι από τη Θεσσαλονίκη, καθώς αρνήθηκαν να τους φιλοξενήσουν ξενοδοχεία, επειδή είχαν μαζί τον σκύλο τους.
Το ζευγάρι έφτασε την Παρασκευή, στις 14:00 στην Αθήνα μαζί με το σκυλάκι του, προκειμένου να πάρει το πλοίο για Κρήτη – όπου είναι το χωριό της γυναίκας – το βράδυ του Σαββάτου . Άρχισαν να αναζητούν ξενοδοχείο, αλλά όταν τους πληροφορούσαν πως έχουν μαζί τους σκύλο τούς απέρριπταν.
«Μπήκαμε σε ξενοδοχείο και μας είπαν ότι δεν επιτρέπεται ο σκύλος επειδή το απαγορεύει ο διευθυντής. Άλλοι μας έλεγαν ότι το απαγορεύει ο νόμος. Πήγα συνολικά σε έξι ξενοδοχεία. Δεν μπορούσα να μπω ούτε στο μετρό καθώς κάποιοι μου έλεγαν ότι δεν επιτρέπεται ή επιτρέπεται μόνο αν είναι στο box. Έτσι αναγκαστήκαμε να μείνουμε στο λιμάνι όλη τη νύχτα για να ταξιδέψουμε απόψε για την Κρήτη», είπε ο ιδιοκτήτης του σκύλου, μιλώντας στο OPEN.
«Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι… Θα περιμένουμε εδώ να περάσουν και οι υπόλοιπες ώρες μέχρι να φύγει το καράβι. Διότι δεν έχουμε άλλο κουράγιο να ψάξουμε να βρούμε ένα δωμάτιο έστω κάπου εδώ κοντά. Και το σκυλί είναι ταλαιπωρημένοι και εμείς. Ψάχναμε όλη τη μέρα για ξενοδοχείο με τα πόδια», είπε η σύζυγός του με την εξάντληση να είναι εμφανής στο πρόσωπο της.
Να σημειωθεί πως ο νόμος δεν ορίζει πως απαγορεύονται τα ζώα στα ξενοδοχεία, αλλά αυτό υπόκειται στις πολιτικές του εκάστοτε ξενοδοχείου.
Η αντίληψη ότι η επιτυχία της επιστήμης επιτεύχθηκε και τελειοποιήθηκε στη σύγχρονη εποχή λόγω των τεράστιων χρηματικών ποσών που δαπανήθηκαν για τον εξοπλισμό και την κρατικά χρηματοδοτούμενη επιστημονική έρευνα, δεν είναι τίποτα περισσότερο από φαντασία. Οποιαδήποτε απαίτηση για αποδοχή της επιστήμης ή δήλωση ότι η επιστήμη είναι “κατασταλαγμένη”, είναι οπισθοδρομική, καθώς όλα τα επιστημονικά συμπεράσματα πρέπει να αμφισβητούνται συνεχώς. Η επιστήμη βασίζεται στην αλήθεια, και μόνο στην αλήθεια, και αυτό μετά από πολλή μελέτη, και την εξάλειψη όλων των πιθανών αντιφάσεων με τα γεγονότα. Η πραγματική επιστήμη βασίζεται σε στέρεες ιδέες, είτε αληθινές είτε ψευδείς, οι οποίες υποστηρίζονται από ατελείωτο έλεγχο. Η φυσιολογική ανθρώπινη φύση, όπως φαίνεται, θα κλίνει πάντα προς το προσωπικό όφελος και τη φήμη, ενώ όλα τα πραγματικά επιστημονικά συμπεράσματα πρέπει να είναι απαλλαγμένα από το συναίσθημα, να μην εξαρτώνται μόνο από τη χρηματική ανταμοιβή ή την πολιτική αποδοχή. Στον σημερινό κόσμο, έχει συμβεί το αντίθετο, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της επιστήμης έχει αλλοιωθεί από το χρήμα, την εξουσία και τη διαφθορά, αφήνοντας την ειλικρινή αξιολόγηση πολύτιμων ιδεών να χάνεται σε μια παροιμιώδη μαύρη τρύπα άγνοιας.
Η ριζική σημασία της λέξης επιστήμη είναι η κατάσταση της γνώσης ή η γνώση που αποκτάται με πληροφορίες και εκτεταμένη μελέτη- οδηγεί σε μια βεβαιότητα. Για να αποκτήσει κανείς μια τέτοια γνώση, πρέπει να είναι τυφλός σε κάθε μορφή εξαναγκασμού, διαφθοράς, δωροδοκίας, πίεσης, πολιτικής και χρηματικού κέρδους. Δεδομένης αυτής της πειστικής περιγραφής, οι περισσότερες από τις διακηρύξεις της επιστήμης σήμερα δεν είναι μόνο ανύπαρκτες, αλλά και τρομερά επικίνδυνες για την κοινωνία και την ανθρωπότητα στο σύνολό της. Αυτό ήταν ιδιαίτερα εμφανές τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά ακόμη περισσότερο τα τελευταία χρόνια. Όπως παρατήρησε ο G. K. Chesterton, “Η φυσική επιστήμη είναι σαν την απλή πρόσθεση: είτε είναι αλάνθαστη είτε είναι ψευδής”.
Αν κάποιος πρέπει να σχετίζεται με την επιστήμη ως αλήθεια, τότε δεν υπάρχει απολύτως τίποτα επιστημονικό στην απάτη που ονομάζεται “SARS-Cov-2” ή “covid-19” και στην ψεύτικη πανδημική κρίση που έχει διαιωνιστεί από μια απόλυτα ελεγχόμενη και ψεύτικη “επιστημονική κοινότητα”. Όλα έχουν βασιστεί, όπως μας τα είπε ο παραπλανητικός πολιτικός κρατικός μηχανισμός, σε αυτό που αναφέρεται ως “αδιαμφισβήτητες” ή καθοδηγούμενες από τη συναίνεση “επιστημονικές” δηλώσεις, όχι γεγονότα ή αναμφισβήτητες αλήθειες, αλλά απλώς ανυπόστατες ή ψευδείς δηλώσεις φανταστικών εικασιών. Χωρίς συνεχή αμφισβήτηση, η επιστήμη δεν υπάρχει καν.
Χωρίς να υπεισέλθω στις προφανείς πολιτικές προεκτάσεις που είναι προφανείς, είναι η μελετημένη άποψή μου ότι κανένας ιός, οποιοσδήποτε ιός, δεν έχει ποτέ απομονωθεί σωστά ή δεν έχει αποδειχθεί ότι υπάρχει στην πραγματικότητα- ειδικά σε αυτή την περίπτωση, οποιοσδήποτε αποκαλούμενος ιός γνωστός ως “covid”. Εάν οποιαδήποτε από αυτές τις ισχυριζόμενες επιστήμες ήταν αυθεντικές, αυτή η μη απομόνωση και συνεπώς η έλλειψη οποιασδήποτε πειστικής ταυτοποίησης, θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με ανταγωνιστική δυσπιστία. Κάθε πραγματικός επιστήμονας που αξίζει το αλάτι του θα έπρεπε όχι μόνο να ανατριχιάσει μπροστά σε αυτό το ψέμα, αλλά και να φωνάξει προς υπεράσπιση της αλήθειας, αδιαφορώντας για τις όποιες συνέπειες των πράξεών του.
Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, αυτό το ψέμα περί μη ιού προχώρησε, όπως συμβαίνει πάντα, με ανεντιμότητα και ψέμα πάνω στο ψέμα, πάνω στο ψέμα. Εάν ο αρχικός ισχυρισμός ότι ένας “ιός” που ονομάζεται “covid” είναι ψέμα, όπως θα έπρεπε να είναι προφανές μέχρι τώρα, τότε πώς μπορεί να υπάρχει η μία παραλλαγή μετά την άλλη, εάν δεν έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι υπάρχει εξαρχής κάτι τέτοιο όπως ο “covid”; Πώς μπορεί να ήταν εμφανής μια πανδημία αν οι συνολικοί αριθμοί θανάτων εκείνη την εποχή, εδώ και σε όλο τον κόσμο, δεν το επιβεβαίωναν, και στην πραγματικότητα δεν αυξήθηκαν καν; Αυτά τα ερωτήματα δεν εξετάστηκαν ποτέ, ούτε καν μελετήθηκαν, από τους περισσότερους λεγόμενους επιστήμονες σε όλο τον κόσμο. Μόνο λίγοι βγήκαν μπροστά, και αυτοί φυσικά υποτιμήθηκαν, λογοκρίθηκαν, συκοφαντήθηκαν και εξοστρακίστηκαν από την επικρατούσα τάση, την κύρια πηγή “πληροφόρησης” των μαζών.
Ποιος πραγματικά ευθύνεται για αυτό το ψέμα που παρουσιάζεται ως αλήθεια; Ποιος φταίει και γιατί τόσοι πολλοί πιστεύουν σε αυτή την ψευδή αφήγηση που παρουσιάζεται από την άρχουσα τάξη; Για να απαντήσει κανείς σε αυτά τα ερωτήματα, πρέπει να κάνει ένα βήμα πίσω στο χρόνο και, με αυτόν τον τρόπο, να κατανοήσει τις φυσικές τάσεις της ανθρωπότητας. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ζούμε σε μια κοινωνία που μπορεί να χαρακτηριστεί ως λατρευτική. Μπορεί να περιγραφεί καλύτερα ως μια λατρεία πλήρους άγνοιας, που κατατρώγεται από αυτό που ο Mattias Desmet αποκαλεί “ψύχωση μαζικής διαμόρφωσης”. Υπάρχει μια πολυπρόσωπη λατρεία, και η πίστη στην ψευδή επιστήμη δεν είναι παρά ένα από αυτά τα χαρακτηριστικά της λατρείας. Το κράτος διαιωνίζει συνεχώς την ψευδή εντύπωση ότι όλοι πρέπει να “εμπιστεύονται την επιστήμη”. Δεν είναι η πραγματική επιστήμη που απαιτούν να ακολουθήσετε, αλλά μόνον η ψευδής επιστήμη που αποδέχεται και προωθεί το ίδιο το κράτος. Μόνο ένας λόγος μπορεί να υπάρχει για μια τέτοια κραυγαλέα ανοησία, και αυτός είναι η επιθυμία της “ελίτ” της άρχουσας τάξης να εξαλείψει την ατομική λογική και τον λόγο υπέρ της συλλογικής εξάρτησης από μια κακή κυβέρνηση.
Αυτό έχει επιτευχθεί λόγω της μαζικής αποβλάκωσης των περισσοτέρων σε αυτή τη χώρα, και αυτή η κατήχηση έχει συμβεί εδώ και αρκετές γενιές- φέρνοντας μια κοινωνία βουτηγμένη στην άγνοια σε τέτοιο βαθμό που να έχει ξεχάσει την ιδέα της αμφισβήτησης ψευδών διδασκαλιών προκειμένου να διαπιστωθεί η αλήθεια. Υπάρχουν πολλοί λόγοι γι’ αυτή την κατάληψη του μυαλού των πολιτών, που αρχίζουν και τελειώνουν με το φρικιαστικό δημόσιο σχολικό σύστημα που δημιουργήθηκε κυρίως για να κατακλύζει τα νεανικά μυαλά με προπαγάνδα, ενώ παράλληλα καταπνίγει κάθε ανεξάρτητη και ατομική σκέψη, και επομένως κάθε ανάπτυξη. Τα πλήρως ελεγχόμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης παίζουν τεράστιο ρόλο σε αυτή την αποβλάκωση και την εξαπάτηση που επιβάλλεται στον απλό άνθρωπο από τα χέρια του ελέγχοντος κράτους. Το “εκπαιδευτικό” σύστημα που χρησιμοποιούν οι περισσότεροι σε αυτή τη χώρα, διδάσκει στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο- αυτό με τη διδασκαλία μέχρι το κατώτατο επίπεδο που είναι απαραίτητο για να περάσουν και να προοδεύσουν όλοι, ανεξάρτητα από τη νοημοσύνη ή την έλλειψή της.
Όπως θα έπρεπε να είναι προφανές, αυτό ήταν μια εθελοντική παράδοση του κοινού στα αφεντικά του. Τίποτα από όλα αυτά δεν θα μπορούσε να συμβεί χωρίς τη συγκατάθεση της αγέλης από τον γενικό πληθυσμό, και όσο περισσότερο διαρκεί αυτή η αποβλάκωση των γενεών, τόσο πιο εύκολο γίνεται για το κράτος να ελέγχει τον συνολικό πληθυσμό. Αυτό φυσικά οδηγεί σε μια κοινωνική μετατόπιση όπου ο απλός άνθρωπος πιστεύει ό,τι του λένε οι “ηγέτες” του, και επομένως η επιστήμη μπορεί να είναι οτιδήποτε παρουσιάζεται από την εξουσία, είτε είναι σωστό είτε λάθος, και αυτοί που αποκαλούνται επιστήμονες, μπορούν να ευημερούν απλά συμμορφούμενοι με τις κρατικές απαιτήσεις.
Η επιστήμη δεν είναι πλέον επιστήμη. Είναι ό,τι αποφασίζει το κράτος να παρουσιάσει ως επιστήμη. Οι ελεγκτές κατέχουν τα δημόσια σχολικά συστήματα, κατέχουν και ελέγχουν τα κολέγια και τα πανεπιστήμια, ελέγχουν σχεδόν το σύνολο των φρικτών “ιατρικών” και φαρμακευτικών βιομηχανιών που βασίζονται στη θεωρία των μικροβίων, ελέγχουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ελέγχουν τα χρήματα και επομένως την οικονομία, και λόγω αυτού του πραξικοπήματος εξαγοράς, ελέγχουν τώρα σχεδόν όλους τους ανθρώπους.
Η επιστήμη και η πολιτικοποιημένη ιδεολογία έχουν γίνει ένα- όλα αυτά λόγω ενός μακροπρόθεσμου σχεδίου για την κατάληψη και τον έλεγχο των πληροφοριών, και κάθε ανεξάρτητη εξέταση των γεγονότων έναντι του ψεύδους έχει εγκαταλειφθεί υπέρ της προώθησης των προγραμμάτων. Ακριβώς όπως και ο γενικός πληθυσμός, αυτοί που αποκαλούνται “επιστήμονες” σήμερα, είτε έχουν αποβλακωθεί είτε έχουν αποδεχτεί τη φήμη, την περιουσία και την ασφάλεια της θέσης εργασίας έναντι της αλήθειας, προκειμένου να επιβιώσουν χωρίς να χρειάζεται να αναλάβουν κανένα ρίσκο. Η πραγματική επιστήμη εξαρτάται από την πραγματική γνώση- γνώση που ελέγχεται και διαπιστώνεται ότι είναι ασφαλής και πραγματική. Αυτή η μάρκα της απόλυτης και οριστικής επιστήμης, γενικά μιλώντας, έχει εξαφανιστεί από το προσκήνιο, και τώρα έχει ελάχιστο ή και καθόλου θετικό αντίκτυπο σε αυτή την πολύ υποχωρητική και αδιάφορη κοινωνία.
Τίποτα δεν είναι όπως θα έπρεπε να είναι όσον αφορά τους απλούς ανθρώπους- καθώς η προσποιητή “γνώση” είναι το μόνο που τους παρουσιάζεται συλλογικά από τους ίδιους τους κυβερνήτες που συνεχίζουν να επιτρέπουν να τους κυβερνούν. Έχουν οικειοθελώς αποδεχθεί τις ψευδείς αφηγήσεις του κράτους, ως επί το πλείστον χωρίς να τις αμφισβητούν. Η κριτική σκέψη έχει σχεδόν εκλείψει σε αυτή την κοινωνία, και η νόμιμη επιστήμη βασίζεται στην κριτική σκέψη. Δεν θα πρέπει λοιπόν να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι η λεγόμενη επιστημονική κοινότητα έχει περιέλθει σε μια θέση προώθησης κάτι περισσότερο από εικασίες και ψέματα, και έχει υποκύψει σε πολιτικά και παράλογα ιδεολογικά συμπεράσματα που στην ουσία εξαλείφουν την ίδια την έννοια της επιστήμης.
