Πέθανε στα 63 του χρόνια ο Τέρι Χολ, τραγουδιστής των Specials, που υπήρξε επίσης μέλος συγκροτημάτων όπως οι Fun Boy Three και οι Colourfield.

Την είδηση του θανάτου του μουσικού έκανε γνωστή η ίδια η μπάντα του, γράφοντας: «Με μεγάλη μας λύπη ανακοινώνουμε τον θάνατο, μετά από σύντομη ασθένεια, του Τέρι, του καλού μας φίλου, αδερφού και ενός από τους καταπληκτικότερους τραγουδιστές, συνθέτες και στιχουργούς που έχει βγάλει ποτέ αυτή η χώρα». 

Ο Τέρι Χολ γεννήθηκε το 1959 στο Κόβεντρι της Αγγλίας. Η παιδική του ηλικία ήταν ταραχώδης μιας και στα 12 του χρόνια κακοποιήθηκε από έναν δάσκαλο, κάτι που τον οδήγησε σε χρόνια κατάθλιψη αλλά και να εγκαταλείψει το σχολείο και να εθιστεί στο Valium στα 14 του. 

Ο Χολ μπήκε στις τάξεις των Specials το 1977, όταν η μπάντα λεγόταν ακόμη Automatics. Το 1979 οι Specials κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους, με τη φήμη τους να βοηθάει το γεγονός ότι είχαν βρεθεί να ανοίγουν για τους Clash αλλά και να ακούγονται στο BBC Radio 1 από τον Τζον Πιλ. 

Το 1981 βρέθηκαν στο απόγειο της δόξας τους, όταν το «Ghost Town» και πιο αναγνωρίσιμο κομμάτι τους μέχρι και σήμερα έφτασε στην κορυφή των τσαρτ στη Βρετανία. Ένα χρόνο νωρίτερα, μία ακόμα επιτυχία τους, το κομμάτι «Too Much Too Young» σκαρφάλωσε επίσης στο νο 1 των τσαρτ. 

Με πληροφορίες από τον Guardian και το BBC.

Θοδωρής Γεωργακόπουλος

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 και μέχρι σήμερα, μια τραγική επιδημία έχει σκοτώσει περίπου μισό εκατομμύριο αμερικανούς, έχει διαλύσει οικογένειες, έχει καταστρέψει νοικοκυριά και έχει αφήσει πίσω της πληγές τεράστιες σε κοινότητες κυρίως φτωχών και ταλαιπωρημένων ανθρώπων. Είναι η επιδημία των αναλγητικών οπιοιειδών φαρμάκων, τα οποία πλημμύρισαν την αγορά (νόμιμη και παράνομη) και προκάλεσαν τον εθισμό εκατομμυρίων ανθρώπων σε ολόκληρη τη χώρα. Πρόκειται για φάρμακα με ονόματα όπως Fentanyl, Vicodin και OxyContin, τα οποία χορηγούνταν με συνταγή γιατρού. Ο τρόπος που λειτουργεί η αμερικανική αγορά φαρμάκου και η απληστία ανήθικων, αχαλίνωτων κερδοσκόπων οδήγησε στην ακραία και ανεξέλεγκτη κατάχρηση αυτών των φαρμάκων και, τελικά, σε μια τεράστια εθνική τραγωδία.

Γιατί συνέβη όμως αυτή η τραγωδία; Και γιατί συνέβη ειδικά στις ΗΠΑ και όχι, ας πούμε, στην Ευρώπη; Οι λόγοι είναι πολλοί, αλλά ένα από τα καταλυτικά συμβάντα ήταν η κυκλοφορία ενός από τα παραπάνω φάρμακα το 1995: του OxyContin της φαρμακοβιομηχανίας Purdue Pharma. Εκείνη την εποχή το πιο γνωστό αποτελεσματικό αναλγητικό οπιοειδές ήταν η μορφίνη. Οι γιατροί τη χρησιμοποιούσαν όμως σπάνια, μόνο σε ακραίες περιπτώσεις και κυρίως σε καρκινοπαθείς στα τελευταία, εξαιρετικά επίπονα στάδια της ασθένειάς τους, καθώς ήταν μια ουσία πάρα πολύ ισχυρή και πολύ εθιστική. Τότε είχε εμφανιστεί και μια έντονη τάση στους ιατρικούς κύκλους για την αναγνώριση του πόνου -κάθε είδους πόνου- ως ένα σοβαρό, αυθύπαρκτο ιατρικό και κοινωνικό πρόβλημα. Σχεδόν ένας στους τρεις αμερικανούς υπέφεραν από κάποιας μορφής χρόνιο πόνο, και σε αυτό το πρόβλημα οι ιδιοκτήτες της Purdue διέγνωσαν μια επιχειρηματική ευκαιρία. Η ιδέα τους ήταν να εισάγουν στην αγορά ένα νέο αναλγητικό οπιοειδές, διαφορετικό από την μορφίνη, το οποίο θα διαφήμιζαν πολύ επιθετικά στους γιατρούς ως ασφαλές, ηπιότερο, λιγότερο επικίνδυνο, πρακτικά μη-εθιστικό και κατάλληλο για συνταγογράφηση ακόμα και για μέτριους πόνους. Το πρόβλημα ήταν ότι η δραστική ουσία αυτού του φαρμάκου δεν ήταν ηπιότερη από τη μορφίνη -ήταν δύο φορές πιο δραστική. Και, βεβαίως, ώς ένα κανονικό οπιοειδές, ήταν εξαιρετικά εθιστική. Η Purdue Pharma υποστήριξε ότι το περίβλημα του χαπιού ανάγκαζε τη δραστική ουσία να περνά στον οργανισμό σταδιακά, ούτως ώστε να μην νιώθει ο χρήστης την εθιστική ευφορική αντίδραση που προκαλούν τα άλλα παρόμοια ναρκωτικά, και έσπευσε να πάρει τη σχετική άδεια από την FDA (τον εκεί ΕΟΦ) για την κυκλοφορία του στην αγορά.

Για το τι έγινε στη συνέχεια έχουν γραφτεί πολλά άρθρα, μερικά εξαιρετικά βιβλία, ενδιαφέροντα ντοκιμαντέρ και τουλάχιστον μία εξαιρετική τηλεοπτική σειρά (λέγεται “Dopesick”, υπάρχει στο Disney+). Για να μη σας τα πολυλογώ, η έγκριση από την FDA δόθηκε σε χρόνο-ρεκόρ, οι πωλητές της Purdue ξαμολύθηκαν στις ΗΠΑ προσπαθώντας να πείσουν τους γιατρούς να συνταγογραφούν όσο περισσότερο OxyContin μπορούσαν, για οποιονδήποτε πόνο, με πλουσιοπάροχα κίνητρα και τεράστια μπόνους από την εταιρεία. Οι γιατροί άρχισαν να συνταγογραφούν για ψήλου πήδημα, η Purdue Pharma τους επιβράβευε με ταξίδια και δώρα ώστε να συνταγογραφούν ακόμα περισσότερα και, φυσικά, οι ασθενείς άρχισαν να εθίζονται. Φτιάχτηκαν ειδικές κλινικές που συνταγογραφούσαν μαζικά χαπάκια για χιλιάδες εθισμένους, ποσότητες περνούσαν στη μαύρη αγορά και, βεβαίως, οι ασθενείς βρήκαν τρόπους να σπάνε το περίβλημα για να καταναλώνουν το OxyContin σαν κανονικό ναρκωτικό και, όταν πια άρχισα να δυσκολεύονταν να το βρουν, πάρα πολλοί πέρασαν σε κάτι ευκολότερα διαθέσιμο, πολύ παρόμοιο χημικά, και φτηνότερο: την ηρωίνη. Πολύ γρήγορα, κόσμος άρχισε να πεθαίνει.

Δύο είναι τα βασικά διδάγματα αυτής της ιστορίας: η απερίγραπτη τρωτότητα και η αδιανόητη διαφθορά στην καρδιά ενός οικονομικού και κανονιστικού συστήματος που κατά τα άλλα θεωρείται επιτυχημένο (του αμερικανικού) και το περιθώριο που έχει μια συμμορία αδίστακτων, αληθινά μοχθηρών ανθρώπων να κάνει τρομερό κακό στην κοινωνία χωρίς να αντιμετωπίζει καμία σοβαρή συνέπεια μέσα σε αυτό το σύστημα.

Στο βιβλίο “The Empire of Pain” ο αμερικανός δημοσιογράφος Πάτρικ Ράντεν Κιφ περιγράφει γλαφυρά την ιστορία αυτής της συμμορίας που, στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι μια οικογένεια: η οικογένεια Σάκλερ. Την έχετε ακουστά; Πιθανότατα όχι, παρ’ όλο που είναι μια από τις πλουσιότερες οικογένειες στον κόσμο. Είναι, επίσης και κάτι άλλο: ένα από τα πιο γνωστά ονόματα στο χώρο της φιλανθρωπίας. Οι Σάκλερ έχουν βάλει το όνομά τους σε πτέρυγες των μεγαλύτερων μουσείων (στο Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης, στο Γκούγκενχαϊμ, στο Λούβρο) και σχολές των μεγαλύτερων πανεπιστημίων (στο Κολούμπια, την Οξφόρδη, το Χάρβαρντ, το Γέιλ) του κόσμου, αλλά για δεκαετίες, από τότε που τα τρία αδέρφια που ξεκίνησαν τη δυναστεία άρχισαν την επιχειρηματική τους δραστηριότητα στο χώρο του ιατρικού μάρκετινγκ, απέφευγαν συστηματικά να το βάζουν οπουδήποτε αλλού. Ούτε σε συνεντεύξεις, ούτε σε νομικά έγγραφα, ούτε καν σε πολλές θέσεις ευθύνης των επιχειρήσεών τους. Μια οικογένεια τυλιγμένη στη μυστικοπάθεια που κάποια στιγμή άρχισε να βγάζει πάρα, πάρα πολλά λεφτά (υπολογίζεται ότι, ως αποκλειστικοί μέτοχοι, τράβηξαν από την Purdue Pharma πάνω από $10 δισ.) ως, πρακτικά, “νόμιμοι” έμποροι ναρκωτικών.

Η ανάγνωση του βιβλίου προκαλεί απόγνωση σε όποια ή όποιον εξακολουθεί να πιστεύει ακόμα στην αξιοπιστία και την εγκυρότητα των θεσμών στις ΗΠΑ. Ο Ράντεν Κιφ, μέσα από εκτενή έρευνα στα στοιχεία που ήρθαν στη δημοσιότητα μετά την (πολύ καθυστερημένη) επέμβαση της δικαιοσύνης γράφει για το πώς η FDA έδωσε τόσο γρήγορα την έγκριση στην κυκλοφορία του φαρμάκου με την ένδειξη “λιγότερο εθιστικό”, για το πώς το υπεύθυνο στέλεχος της FDA που ενέκρινε το φάρμακο στη συνέχεια παραιτήθηκε από την υπηρεσία και έπιασε δουλειά στην Purdue Pharma (!) για το πώς εισαγγελείς, πολιτικοί και δικαστές συντάσσονταν ανερυθρίαστα και ξεδιάντροπα με το πλευρό της εταιρείας σε κάθε βήμα, για το πώς στρατιές δικηγόρων χρησιμοποιούσαν κάθε διαθέσιμο κόλπο, παραθυράκι και στρατηγική καθυστέρησης για να μην αποκαλυφθεί ή τελεσιδικήσει τίποτε, για το πώς ασκούνταν πολιτικές πιέσεις σε όποιους εισαγγελείς προσπαθούσαν να κινηθούν εναντίον της εταιρείας, και για το πώς σε όλες τις περιπτώσεις τα μέλη της οικογένειας εξασφάλιζαν με τα λεφτά και την επιρροή τους ότι δεν θα βρεθούν ποτέ κατηγορούμενοι για τίποτε. 

Στις ελεύθερες οικονομίες ο ρόλος του κράτους είναι να βάζει τους κανόνες και να επιβλέπει την τήρησή τους για να διαφυλάξει το δημόσιο συμφέρον, ειδικά στις περιπτώσεις που το “αόρατο χέρι” της αγοράς είναι ανίκανο να προβλέψει ή να περιορίσει φαινόμενα σαν της Purdue Pharma. Τελικά, δεκαετίες μετά, κι αφού τεκμηριώθηκαν τα εγκλήματά της πέραν πάσης αμφιβολίας, η Purdue Pharma πέρασε σε καθεστώς χρεοκοπίας και πλήρωσε ένα πρόστιμο δισεκατομμυρίων (ένα πολύ μικρό ποσοστό του τζίρου της όλα αυτά τα χρόνια). Η οικογένεια εξευτελίστηκε δημόσια, τα μουσεία και τα πανεπιστήμια (με πολύ μεγάλη καθυστέρηση) κατέβασαν το όνομά τους από τις πτέρυγές τους. Αλλά οι Σάκλερ κράτησαν τα δισεκατομμύριά τους, και τα απολαμβάνουν σήμερα στις επαύλεις τους ανά τον κόσμο. Η τραγωδία των οπιοειδών είναι μια τρανταχτή ήττα του αμερικανικού συστήματος, μια καθολική αποτυχία των ελεγκτικών μηχανισμών, της δικαιοσύνης, της επιστημονικής κοινότητας, της κοινωνίας των πολιτών, της δημοσιογραφίας, των πάντων. Είναι λίγο ανακουφιστικό να διαπιστώνει κανείς ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση μια τέτοια καθολική ήττα όλων των μηχανισμών ελέγχου της αγοράς θα ήταν πάρα πολύ δύσκολο να συμβεί, αλλά είναι και απελπιστικό να διαπιστώνει κανείς ότι στην πλουσιότερη χώρα του κόσμου, εκεί όπου οι φυλακές είναι γεμάτες με χρήστες ναρκωτικών ουσιών, ούτε ένας από τους δισεκατομμυριούχους Σάκλερ δεν θα περάσει ούτε μία μέρα στη φυλακή.

Πηγή: kathimerini.gr

ο επόμενο έτος προβλέπεται να είναι το δέκατο συνεχόμενο κατά το οποίο οι παγκόσμιες θερμοκρασίες θα είναι τουλάχιστον 1 C πάνω από ό,τι ήταν στην προβιομηχανική εποχή, σύμφωνα με τη μετεωρολογική υπηρεσία της Βρετανίας.

Ειδικότερα, εκτιμά πως οι μέσες θερμοκρασίες το 2023 θα είναι αυξημένες κατά  περίπου 1,2 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με τις θερμοκρασίες που διαμορφώνονταν πριν οι άνθρωποι αρχίσουν να προκαλούν την κλιματική αλλαγή, με αποτέλεσμα να πρέπει να περιμένουμε πως θα ζήσουμε ένα από τα πιο ζεστά έτη.

Η πιο καυτή χρονιά, με βάσει τα αρχεία που κρατούνται από το 1850, είναι το 2016, όταν το φαινόμενο «El Nino» στον Ειρηνικό, αύξησε τις παγκόσμιες θερμοκρασίες.

Ο καθηγητής Άνταμ Σκέιφ από την μετεωρολογική υπηρεσία σχολιάζει πως ακόμα και χωρίς ένα «El Ninο», η επόμενη χρονιά μπορεί να σημειώσει ρεκόρ. Άλλος καθηγητής πρόσθεσε πως «η παγκόσμια θερμοκρασία τα τελευταία τρία χρόνια έχει επηρεαστεί από την επίδραση της παρατεταμένης La Nina στην επιφάνεια της θάλασσας στον τροπικό Ειρηνικό» εξηγώντας πως το φαινόμενο έχει μια προσωρινή επίδραση ψύξης στην μέση θερμοκρασία.

Ωστόσο, το κλιματικό μοντέλο της υπηρεσίας υποδεικνύει ότι το φαινόμενο θα τελειώσει με αποτέλεσμα μέρη του ειρηνικού να επιστρέψουν σε σχετικά θερμότερες συνθήκες. «Αυτή η μετατόπιση είναι πιθανό να οδηγήσει σε θερμότερη θερμοκρασία του πλανήτη το 2023 από ό,τι το 2022». 

«Ορισμένες τοποθεσίες όπως η Αρκτική έχουν θερμανθεί κατά αρκετούς βαθμούς από την προβιομηχανική εποχή» τόνισε o Νταγκ Σμιτ, κορυφαίος εμπειρογνώμονας της υπηρεσίας σχολιάζοντας τα δεδομένα της τελευταίας δεκαετίας.

ΘΕΑΤΡΟ OLVIO

Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7 Βοτανικός

(Σταθμός μετρό Κεραμεικός, Γκάζι)

«ΑΠΙΘΑΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΔΕΚΑ ΚΙΛΟΒΑΤ ΓΑΛΛΙΑΣ!»

Τελευταίες παραστάσεις

Κάθε  Τετάρτη και Πέμπτη

Μέχρι την Πέμπτη 5 Ιανουαρίου

Το Man`s Theater ολοκληρώνει, όπως ήταν προγραμματισμένο, την Πέμπτη 5 Ιανουαρίου στο Θέατρο Olvio τις παραστάσεις της ξεκαρδιστικής κωμωδίας «ΑΠΙΘΑΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΔΕΚΑ ΚΙΛΟΒΑΤ ΓΑΛΛΙΑΣ!».

Παρίσι, παραμονή Χριστουγέννων. Μία ανερχόμενη θεατρική συγγραφέας δέχεται ένα τηλεφώνημα από τον παραγωγό της , που της δίνει μόνο δύο ημέρες προθεσμίας για να του στείλει το θεατρικό έργο που έχει υποσχεθεί. Η συγγραφέας δεν έχει καν αρχίσει την πρώτη σελίδα! Πρέπει να βρει άμεσα μία ιστορία ώστε να μην χάσει τη συμφωνία και να πληρωθεί για να μπορέσει να πληρώσει με τη σειρά της τον πολύ υψηλό λογαριασμό ρεύματος!

Τότε έρχεται στη μνήμη της η γνωριμία της με μία θεότρελη οικογένεια Ελλήνων που είχε γνωρίσει πριν λίγα χρόνια και αποφασίζει να διακωμωδήσει τις σχέσεις τους.

Φέρνει λοιπόν στον χώρο της, ένα διαμέρισμα airbnb, τα τέσσερα ζευγάρια της οικογένειας αυτής και αρχίζει να ξετυλίγει τις σχέσεις τους με τρόπο ξεκαρδιστικό: ένα ζευγάρι που δεν θα παντρευτεί ποτέ, ένα άλλο που θα παντρευτεί σύντομα, ένα που παντρεύτηκε από οικονομικό συμφέρον κι ένα ακόμη σε διάσταση, σκιαγραφούν την ελληνική οικογένεια του σήμερα, ειδικά όταν εμπλέκονται, θείοι, μωρά, εγκυμοσύνες, γραφεία συνοικεσίων, φίλαθλοι, δικηγόροι και ηθοποιοί! Η συνέχεια επί σκηνής…

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

ΚΕΙΜΕΝΟ –ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Θανάσης Χλιάρας

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ John D:Carnessiotis

ΦΩΤΑ – ΗΧΟΣ: Χρήστος Αντωνακόπουλος

ΜΟΥΣΙΚΗ- ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Clepsydra Team

ΜΑΚΙΓΙΑΖ: Δέσποινα Παπαϊωάννου

ΑΦΙΣΑ: Χρήστος Βόντας

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: Αντώνιος Κοκολάκης

Παραγωγή Man`s Theater 2022

 ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ:

Μαρία Παπαδοπούλου

Παναγιώτης Μαρίνος

Στέλλα Κωνσταντάτου

Γιάννης Ντάσιος

Γεωργία Κακαρίνου

Δήμητρα Δερζέκου

Θανάσης Χλιάρας

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

Τετάρτη και Πέμπτη στις 18:15 ,μέχρι την Πέμπτη 5 Ιανουαρίου

Τιμές Εισιτηρίων:

Ταμείο θεάτρου 14 ευρώ

ΑΜΕΑ- Ανέργων 7 ευρώ

Τηλ κρατήσεων 210 3414118

Διάρκεια 85 λεπτά χωρίς διάλειμμα.

Υπάρχει το γνωστό ερώτημα που θέτει ο αρχιαπατεών κύριος Πίτσαμ στην «Οπερα της πεντάρας» του Μπρεχτ: «Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυση μιας τράπεζας;». Εχει γίνει κλισέ, αλλά και εδραιωμένο αξίωμα, σχεδόν διακομματικά αποδεκτό, με μόνη διαφοροποίηση ότι όσο δεξιότερα στο πολιτικό φάσμα χρησιμοποιείται τόσο περισσότερο μεταλλάσσεται σε κάτι τύπου: «οι τράπεζες είναι αναγκαίο κακό». Γνωστό το πόσο μας κόστισε και μας κοστίζει ακόμη αυτό το «αναγκαίο κακό».

Ας επεκτείνουμε το ρητορικό ερώτημα του Πίτσαμ στη συγκυρία. Γιατί, «τι είναι σκάνδαλο Πάτση μπροστά στο σκάνδαλο των “κόκκινων” δανείων και της τιτλοποίησής τους;». Τι είναι το σκάνδαλο της αδήλωτης μπίζνας των βουλευτών και των κυβερνητικών αξιωματούχων με τα χρέη των πολιτών μπροστά στην ύπαρξη των εισπρακτικών εταιρειών; Τι είναι το σκάνδαλο των απευθείας αναθέσεων στα εκλεκτά μέλη του γαλάζιου κομματικού μητρώου μπροστά στις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών με χρήματα των φορολογουμένων; Τι είναι το μοίρασμα των δημόσιων επενδύσεων στη λέσχη του εγχώριου παρεΐστικου καπιταλισμού μπροστά στη μετατροπή του ιδιωτικού χρέους των τραπεζών σε δημόσιο χρέος των πολιτών, ζώντων και απογόνων μέχρι τρίτης γενεάς; Τι είναι η διαφθορά μερικών κρατικών αξιωματούχων μπροστά στο σκάνδαλο των τιτλοποιήσεων των «κόκκινων» δανείων; Τι είναι το σκάνδαλο Πάτση μπροστά στο σκάνδαλο του «Ηρακλή»; Τι είναι ένας απατεωνίσκος πολιτευτής μπροστά στην απαλλαγή των τραπεζών από «κόκκινα» δάνεια δεκάδων δισ. με την εγγύηση του Δημοσίου, δηλαδή των φορολογουμένων; Και, τελικά, τι είναι η διασπάθιση 1 εκατ. ευρώ δημόσιου χρήματος μπροστά στην κατάπτωση κρατικών εγγυήσεων 35 δισ. ευρώ, δηλαδή μπροστά στη μετατροπή ακόμη μιας τραπεζικής τρύπας σε κρατικό χρέος;

Καθένα από τα παραπάνω ρητορικά ερωτήματα, που παραλλάσσουν ατέχνως τον Μπρεχτ, θα μπορούσε να είναι μόνον ο τίτλος μιας ξεχωριστής δημοσιογραφικής-ερευνητικής σάγκα για την ιστορία της οικονομικής παρακμής μας ή του μεγάλου πλιάτσικου που συντελείται όχι μόνο στην τριετία (και κάτι) Μητσοτάκη, αλλά εδώ και τουλάχιστον μια τριακονταετία. Ξεκινώντας, δηλαδή, από το μπινγκ μπανγκ του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος, που μετέτρεψε τους τραπεζίτες σε ένα υβρίδιο εθνικών ηρώων και σταρ της δημόσιας ζωής, και φτάνοντας στη διάσωσή τους από την κατάρρευση με χρήματα των φορολογουμένων. Και με μια τεράστια μεταφορά πλούτου από κάτω και εντός προς τα πάνω και εκτός χώρας. Οπου το «εκτός χώρας» περιλαμβάνει και τις ευρωπαϊκές τράπεζες που τις γλιτώσαμε από τις ζημιές των ελληνικών ομολόγων και τις εξωχώριες (οφσόρ) εταιρείες στις οποίες η «εθνική» ολιγαρχία πάρκαρε τον λεηλατημένο, αφορολόγητο και ξεπλυμένο πλούτο της.

Εν τη αφελεία του ή μέσα στον απόλυτο κυνισμό του ο Πάτσης, όταν επιχείρησε να αιτιολογήσει τις πραγματικά νόμιμες, αν και απόλυτα ανήθικες, δραστηριότητές του, περιέγραψε με ακρίβεια τα μεγάλα κόλπα του χρηματοπιστωτικού Λεβιάθαν. Που αφού φόρτωσε το σύμπαν με κάθε μορφής καταναλωτικά και στεγαστικά δάνεια, διακοποδάνεια, μετοχοδάνεια, εορτοδάνεια, ακόμη και δανειοδάνεια με πλήρη γνώση και συναίσθηση ότι η πλήρης εξόφλησή τους για ένα σημαντικό μέρος δανειοληπτών μακροπρόθεσμα θα ήταν αδύνατη, στη συνέχεια άρχισε να τα «σπάει». Οπως οι επαγγελματίες μπαταχτσήδες σπάνε τις επιταγές. Ο Πάτσης αφηγήθηκε το πώς οι τράπεζες άρχισαν να πουλάνε τα προβληματικά δάνεια σε δικά τους παιδιά, δικούς τους ανθρώπους, δικές τους εισπρακτικές εταιρείες, αποδεχόμενες να γράψουν ζημιές που μετά απλώς τις μεταβίβασαν στους πολίτες. Αλλά αυτά τα νομίμως ανήθικα πράγματα τα έκαναν με την άδεια της αστυνομίας. Δηλαδή, της εποπτεύουσας πολιτείας και της επιτηρήτριας τράπεζας των τραπεζών, της ΕΚΤ, και της εγχώριας κεντρικής τράπεζας. Το αν σ’ αυτή την αλυσίδα παρεισέφρεε καμιά φορά και κανένας κανονικός μαφιόζος, που εκτός από ενοχλητικά τηλεφωνήματα στους ανυποψίαστους (ή και υποψιασμένους) δανειολήπτες έσπαζε και κανένα δάχτυλο ή πόδι, είναι απλή αστοχία νομιμότητας...

Αλλωστε, αυτό που έγινε σε μικρή κλίμακα τις ωραίες εκείνες μέρες της ευρωευφορίας, τις δεκαετίες 1990 και 2000, όταν οι Πάτσηδες γίνονταν κόρακες-δανειοεισπράκτορες εκατοντάδων εκατομμυρίων, στη μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση εποχή έγινε η εξυγιαντική κανονικότητα του τραπεζικού συστήματος. Με τις τεράστιες τιτλοποιήσεις δανείων των 100 δισ. ευρώ, τις καθωσπρέπει εταιρείες ειδικού σκοπού που ίδρυσαν μόνες ή σε κοινοπραξίες οι τράπεζες για να απαλλαγούν από τα σαπάκια, με τις δεκάδες εταιρείες διαχείρισης, τους σέρβισερ που κάνουν σέρβις στον οικονομικό θάνατο επιχειρήσεων και νοικοκυριών κι ετοιμάζονται για το μεγάλο πλιάτσικο μέσω χιλιάδων πλειστηριασμών. Ομως, αυτό το μεγάλο «σύστημα Πάτση» είναι καθαγιασμένο από τους δανειστές, την ΕΚΤ, την Κομισιόν, το ΔΝΤ, τον ESM και το πολιτικό σύστημα όχι απλώς ως «αναγκαίο κακό», αλλά ως πράξη σωτηρίας των τραπεζών και των αποταμιευτών: «Σας σώζουμε από τους εαυτούς σας», είναι περίπου το μήνυμα του τραπεζοπολιτικού συμπλέγματος, που κινείται μεταξύ Αθηνών, Βρυξελλών και Φρανκφούρτης, προς τους φορολογούμενους - δανειολήπτες - καταθέτες - πολίτες.

Το σκάνδαλο Πάτση είναι λοιπόν η κορυφή ενός παγόβουνου, το οποίο περιέχει την καθωσπρέπει ευρωπαϊκή νομενκλατούρα, τη χρηματοπιστωτική τεχνοκρατία και το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού μας συστήματος. Μόνο που το παγόβουνο δεν περιέχει κυρίως παγωμένο νερό, αλλά σάπιο χρέος. Μπορούμε να το φανταστούμε σαν ένα βουνό από την κόπρο που κανείς Ηρακλής δεν θα το σώσει. Ισα ίσα που αυτός ο «Ηρακλής» είναι συστατικό του σκατόβουνου.

 Θεωρίες για την υπεραξία

Χρειάστηκε να φτάσει η δεκαετία του 1980 για να αρχίσουν οι εμπορικές τράπεζες να χάνουν την αριστοκρατική και αντιδραστική εικόνα τους και να αποκτούν ένα είδος αίγλης που απειλούσε να ενθαρρύνει μια ανεπαίσθητη (αλλά παρ’ όλα αυτά, κατά τη γνώμη τού Τόμας, άκρως ανθυγιεινή) χροιά κοινής ωφέλειας. Υπεύθυνος γι’ αυτό ήταν, σε κάποιο βαθμό, ο ίδιος. Αναγνωρίζοντας τα τεράστια κέρδη που μπορούσε να αντλήσει ως σύμβουλος της κυβέρνησης στο πρόγραμμα ιδιωτικοποίησης, έκανε τολμηρά βήματα προκειμένου να εξασφαλίσει η Στιούαρτς* ουσιαστική συμμετοχή σε αυτή την πολυδιαφημισμένη επιχείρηση. Το γλεντούσε με την ψυχή του ν’ αρπάζει αυτές τις μεγάλες κρατικές εταιρείες από τα χέρια των φορολογουμένων και να τις διαμελίζει σε μια μειοψηφία μετόχων που διψούσαν για κέρδη: η ιδέα ότι συνέβαλλε στην αφαίρεση ιδιοκτησίας από τους πολλούς και τη συγκέντρωσή της στα χέρια λίγων τον πλημμύριζε μ’ ένα βαθύ και καθησυχαστικό αίσθημα δικαιοσύνης. Ικανοποιούσε κάτι πρωτόγονο μέσα του.

Τζόναθαν Κόου, «Τι ωραίο πλιάτσικο»

* Επωνυμία τράπεζας

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., kibi-blog.blogspot.com

Νέα στοιχεία και ερωτήματα για τον Κωνσταντίνο Γιαννόπουλο φέρνει στο φως «Το Βήμα» – Τα έγγραφα για αμφιλεγόμενες συναλλαγές, η εταιρεία του προέδρου με πελάτη το «Χαμόγελο» και οι μαρτυρίες από το εσωτερικό της ΜΚΟ για προβληματικές συμπεριφορές

Ο πρόεδρος του «Χαμόγελου του Παιδιού» Κωνσταντίνος Γιαννόπουλος φέρεται να διαμένει σε διαμέρισμα-μεζονέτα έκτασης περίπου 500 τ.μ., με πέντε μπάνια, αξίας περίπου 2 εκατ. ευρώ, σε αμφιθεατρική περιοχή στον Αλιμο, το οποίο ωστόσο είναι κληροδότημα του οργανισμού από δωρεά μιας συνταξιούχου από τη Δράμα που ήθελε να βοηθήσει παιδιά που είχαν ανάγκη!

Επιπλέον, ο κ. Γιαννόπουλος, παρότι έχει αναφέρει κατ’ επανάληψη στα ΜΜΕ πως έχει εγκαταλείψει κάθε επαγγελματική δραστηριότητα από το 1995 λόγω της επιθυμίας να αφοσιωθεί στο «Χαμόγελο του Παιδιού», φέρεται να έχει διατηρήσει την εταιρεία Κωνσταντίνος Γιαννόπουλος Μονοπρόσωπη ΕΠΕ – ACO Σύμβουλοι ΕΠΕ.

Η εταιρεία αυτή, σύμφωνα με πληροφορίες των οικονομικών αρχών, φέρεται να εισέπραττε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ επί σειρά ετών από το «Χαμόγελο του Παιδιού» για άγνωστες υπηρεσίες. Διαθέτοντας μάλιστα οι οικονομικές αρχές και αναλυτικά στοιχεία όλων αυτών των υπό διερεύνηση συναλλαγών που φαίνεται να αποτελούσαν «δίαυλο» πληρωμών του κ. Γιαννόπουλου από το «Χαμόγελο» και τις οποίες επιχείρησε να νομιμοποιήσει σε δεύτερη φάση. Προκειμένου να εξεταστεί αν στερούσαν μεγάλα χρηματικά ποσά από την προστασία των ανηλίκων και τα οποία προέρχονταν από δωρεές.

Μάλιστα είναι ενδεικτικό ότι σύμφωνα με τα έγγραφα που παρουσιάζει «Το Βήμα» ο κ. Γιαννόπουλος είχε ζητήσει στις 22 Νοεμβρίου 2013 η εν λόγω «κρυφή» εταιρεία συμβούλων που είχε δημιουργήσει από το 1988 να παρατείνει τη λειτουργία της για 50 χρόνια, δηλαδή μέχρι το 2063!

Η πολυκατοικία στην οποία διαμένει ο Κ. Γιαννόπουλος με την οικογένειά του. Η μεζονέτα των 500 τ,μ. και αξίας 2.000.000 ευρώ είναι κληροδότημα στο «Χαμόγελο του Παιδιού»

Τα ακίνητα και οι αποπομπές

Επιπλέον, νέα ερωτήματα ανακύπτουν για τον αριθμό των ακινήτων που τελικώς έχουν περιέλθει στην ιδιοκτησία του «Χαμόγελου», αφού εκτός του αριθμού των 230 που έχουν καταχωριστεί στο Κτηματολόγιο φαίνεται να υπάρχουν και εκατοντάδες άλλα – ανάμεσα σε αυτά, οικήματα στο κέντρο της Αθήνας – που δεν είναι πλήρως καταχωρισμένα στην εν λόγω ηλεκτρονική υπηρεσία καταγραφής που καλύπτει το 60%-70% της χώρας.

Με τον εκπρόσωπο της ΜΚΟ να μην προσδιορίζει σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου τον αριθμό των ακινήτων που διαθέτει τελικώς ο οργανισμός και γιατί, με καταγραφή αντίστοιχων αριθμητικών στοιχείων, δεν υπάρχει εκμετάλλευσή τους. Χωρίς ασφαλώς να μνημονεύεται ότι σε ένα από αυτά τα ακίνητα τεράστιας αξίας έχει επιλέξει να διαμένει ο ίδιος ο πρόεδρος του «Χαμόγελου του Παιδιού» και αν υπάρχει οποιοδήποτε αντίτιμο για αυτό.

Παράλληλα ερωτήματα προκαλούνται από τις διαδοχικές παραιτήσεις και αποπομπές δεκάδων υπαλλήλων της εν λόγω ΜΚΟ που αναφέρονται σε σκαιές συμπεριφορές υπευθύνων προς τους ίδιους αλλά και προς φιλοξενούμενα παιδιά.

Επίσης εντύπωση προκαλεί εσωτερικό mail που είχε αποστείλει προσφάτως ο κ. Γιαννόπουλος σε υπαλλήλους του (σ.σ.: είναι στη διάθεσή μας), όπου χαρακτήριζε «ανθρωποφαγία των ΜΜΕ» την υπόθεση της «Κιβωτού του Κόσμου», ενώ είναι σε πλήρη εξέλιξη η δικαστική έρευνα και με τις αρχικές υπόνοιες να επιβεβαιώνονται από τα στοιχεία που ανακύπτουν. 

Η λεπτομερής καταγραφή του κληροδοτήματος για την οικία στον Αλιμο

Ερωτήματα και απαντήσεις

Το «Χαμόγελο του Παιδιού», που είναι ένας σημαντικός φιλανθρωπικός οργανισμός με πολυετές έργο, καλή μαρτυρία στους πολίτες και με προσπάθεια να επιδειχθεί πλήρης διαφάνεια στις δραστηριότητες και στους οικονομικούς απολογισμούς του, έχει γραφεία, υποδομές και χώρους φιλοξενίας σε 17 πόλεις της Ελλάδας, όπου εργάζονται περίπου 500 υπάλληλοι και 4.000 εθελοντές. Ακόμα, φαίνεται να δέχεται και περίπου 220.000 κλήσεις στις τρεις γραμμές βοήθειας και υποστήριξης, ενώ φιλοξενεί δεκάδες παιδιά από εισαγγελικές παραγγελίες ή άλλες παρεμβάσεις.

Ιδρυτής του ο κ. Κώστας Γιαννόπουλος, πρώην υπεύθυνος της εταιρείας ACO Hellas – Συστήματα Οργάνωσης Εργασίας Ανώνυμη Εταιρεία, με έδρα στην οδό Στουρνάρη, που στο παρελθόν αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα από εκκρεμείς συναλλαγές με πολυεθνικές εταιρείες.

Ο κ. Γιαννόπουλος σε κατά καιρούς δηλώσεις του έχει αναφερθεί σε μια εξαιρετικά επιτυχημένη πορεία της εν λόγω εταιρείας. Σύμφωνα ωστόσο με νομικούς εκπροσώπους μιας εξ αυτών των πολυεθνικών εταιρειών με τους οποίους επικοινώνησε «Το Βήμα», υπήρχε δικαστική διαμάχη (σ.σ.: διαθέτουν σχετικά έγγραφα) για την καταβολή, τότε, 200.000 ευρώ από πώληση προγραμμάτων από την ελληνική εταιρεία. Μάλιστα αυτή η εκκρεμότητα οδήγησε και στην αποπομπή στελεχών του γραφείου της πολυεθνικής, το οποίο επόπτευε την Ελλάδα, στην Ελβετία. 

Η καταχώριση στο ΓΕΜΗ το 2013, για παράταση της διάρκειας της εταιρείας του κ. Γιαννόπουλου για ακόμη 50 χρόνια

Ο κ. Γιαννόπουλος ξεκίνησε την προσπάθειά του για τη δημιουργία του «Χαμόγελου» το 1995, στη διάρκεια της ασθένειας του 10χρονου γιου του, και την υλοποίησε μετά τον θάνατό του. Ο oργανισμός επεκτάθηκε σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες με κύριο ζητούμενο να παρατείνει σε πλήρη ευκρίνεια το έργο του για τη βοήθεια απροστάτευτων παιδιών.

«Το Βήμα» προ μιας εβδομάδας αναφέρθηκε στην εστίαση του ενδιαφέροντος των ελεγκτικών αρχών στο «Χαμόγελο του Παιδιού» και παρουσίασε μια σειρά καίριων ερωτημάτων που απασχολούν και τους αρμόδιους κρατικούς λειτουργούς προκειμένου να μην υπάρχουν περαιτέρω αμφιβολίες και ενδοιασμοί των πολιτών για τους φιλανθρωπικούς οργανισμούς μετά την υπόθεση της «Κιβωτού».

Ανάμεσα σε αυτά, ερωτήματα που αφορούν τα πλεονάσματα ύψους πολλών εκατομμυρίων ευρώ για το «Χαμόγελο», σε αντίθεση με «δραματικές εκκλήσεις» του κ. Γιαννόπουλου για «οριακές οικονομικές καταστάσεις», τη διαχείριση και εκμετάλλευση εκατοντάδων ακινήτων, τις προβληματικές σχέσεις με την ΕΛ.ΑΣ. σε θέματα εξαφανίσεων ανηλίκων και άλλα.

Μία ημέρα μετά το δημοσίευμα του «Βήματος» ο κ. Γιαννόπουλος παραχώρησε συνέντευξη Τύπου για να διατυπώσει την άποψη ότι το ρεπορτάζ είναι «έργο μιας κλίκας που είχε αρχίσει τη δράση της το προηγούμενο καλοκαίρι», ότι πρόκειται για «ανθρωποφαγία» (σ.σ.: την ίδια που απέδωσε με «εσωτερικό mail» και για την «Κιβωτό») και ότι «στοχοποιείται κάθε καλό που γίνεται για να μείνουν στο απυρόβλητο τα κρατικά ιδρύματα».

Ολόκληρη η συνέντευξη, λόγω της μεγάλης της έκτασης, αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της εφημερίδας «tovima.gr», όπως και η απάντηση του συντάκτη στα όσα του αποδόθηκαν.

Η πολυτελής κατοικία στον Αλιμο

Τα νεότερα όμως στοιχεία που παρουσιάζουμε προκαλούν σειρά νέων σημαντικών ερωτημάτων.

Αρχικά η διαπίστωση ότι ο πρόεδρος του «Χαμόγελου του Παιδιού» και η σύζυγός του – πρώην εθελόντρια της ΜΚΟ – διαμένουν σε ένα από τα πιο επίλεκτα κληροδοτήματα, δύο οροφοδιαμερίσματα εκατοντάδων τετραγωνικών μέτρων με εσωτερική σκάλα (σ.σ.: το συμβόλαιο στη διάθεση της εφημερίδας) στην οδό Κωστή Παλαμά στον Αλιμο, που παραχωρήθηκε στο «Χαμόγελο του Παιδιού» από τη συνταξιούχο Αθηνά Κ., κάτοικο εξωτερικού.

Η εγγραφή του στο Κτηματολόγιο με καταχώριση στο «Χαμόγελο του Παιδιού» έγινε στις 10 Οκτωβρίου 2019. Το ακίνητο αυτό, τον οποίο παλαιότερα ανήκε σε άτομο αραβικής καταγωγής και διέθετε τζακούζι, φέρεται να έχει αξία τουλάχιστον 2 εκατ. ευρώ.

Ωστόσο σε αυτό το πολυτελές διαμέρισμα, σύμφωνα με τα νεότερα στοιχεία και μαρτυρίες που παρουσιάζονται από «Το Βήμα της Κυριακής», διαμένουν τα τελευταία έτη ο κ. Γιαννόπουλος και η σύζυγός του μαζί με δύο παιδιά που έχουν υιοθετήσει και τα οποία φέρεται να φοιτούν σε ιδιωτικό σχολείο. Στο γραμματοκιβώτιο της πολυκατοικίας και στο κουδούνι φιγουράρει το όνομα του προέδρου του «Χαμόγελου του Παιδιού», και η διαμονή του εκεί είναι κοινός τόπος (συγκάτοικοί του μας επιβεβαίωσαν τη διαμονή του στο οίκημα). 

Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, που εξετάζονται ήδη από τις Αρχές, ο κ. Γιαννόπουλος και στο παρελθόν διέμενε σε παραθαλάσσιο κληροδότημα του «Χαμόγελου» στη Βάρκιζα, μικρότερης έκτασης. Χωρίς να διευκρινίζεται αν υπάρχει οποιοδήποτε αντίτιμο – εικονικό ή πραγματικό – για τη διαμονή του στη μεζονέτα του Αλίμου και γιατί το εν λόγω κληροδότημα δεν αξιοποιήθηκε προκειμένου να ενισχυθεί σημαντικά το «Χαμόγελο του Παιδιού».

Σημειώνεται ότι στη συνέντευξη Τύπου που έδωσαν ο κ. Γιαννόπουλος και οι συνεργάτες του (σ.σ.: αρκετοί από αυτούς, όπως ο υπεύθυνος τεχνικών έργων, είναι άτομα από το οικογενειακό περιβάλλον του) υποστηρίχθηκε πως υπάρχουν προβλήματα στην αξιοποίηση των ακινήτων λόγω αμφισβήτησης των διαθηκών, καθυστερήσεων σε γραφειοκρατικές διαδικασίες, κ.λπ.

Χωρίς όμως να δίνεται απάντηση γιατί δεν αξιοποιήθηκε το εν λόγω ακίνητο-«φιλέτο» που προφανώς δεν αντιμετώπιζε τέτοιου είδους προβλήματα.

Το «Χαμόγελο» στην υπηρεσία του ιδρυτή του

Ερωτήματα ακόμα δημιουργούνται από τις μαρτυρίες που έχει συγκεντρώσει «Το Βήμα της Κυριακής», σύμφωνα με τις οποίες ο κ. Γιαννόπουλος και οι συγγενείς του καλύπτουν καθημερινές ανάγκες τους με προϊόντα ή υπηρεσίες από το «Χαμόγελο του Παιδιού».

Σύμφωνα με πληροφορίες ο ίδιος χρησιμοποιούσε ως οικιακή βοηθό υπάλληλο του «Χαμόγελου», όπως και άλλος υπάλληλος βρίσκεται διαρκώς στο πλευρό του. Επιπλέον, υπάρχουν αναφορές ότι άτομο από το περιβάλλον του παραλάμβανε τρόφιμα και άλλα είδη που προορίζονταν για ανηλίκους από δομή στα βόρεια προάστια της Αθήνας.

Μάλιστα σε μια περίπτωση αιφνιδιαστικής παραλαβής τροφίμων από την εν λόγω δομή ένα Σαββατοκύριακο υπάρχουν γραπτές αναφορές ότι «χτύπησε ο συναγερμός και υπήρξε μεγάλη αναστάτωση».

Επίσης, ζητούμενο είναι από ποιον πληρώνονται οι λογαριασμοί ΔΕΗ, ΟΤΕ κ.λπ., όπως και καθημερινά έξοδα του προέδρου του «Χαμόγελου», αφού υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες ότι αυτά καταβάλλονται από τα έσοδα της ΜΚΟ.

Σημαντικές απορίες προκαλούνται και από την ενεργοποίηση από τον κ. Γιαννόπουλο της εταιρείας ACO – Σύμβουλοι Κωνσταντίνος Γιαννόπουλος ΕΠΕ (παλαιότερα εμφανιζόταν ως ACO Plastic από μια εταιρεία πλαστικοποιήσεων που είχε δημιουργήσει παλαιότερα στενός συγγενής του προέδρου της ΜΚΟ) που φέρεται να δημιουργήθηκε το 1988, η λειτουργία της ανανεώθηκε το 2013 για 50 χρόνια και τελικά έκλεισε το 2017.

Η εν λόγω εταιρεία του κ. Γιαννόπουλου (σ.σ.: και ενώ ο ίδιος σε δεκάδες συνεντεύξεις του μνημονεύει ότι δεν έχει καμία επαγγελματική δραστηριότητα) φέρεται από το 2005 να παραλαμβάνει ποσά της τάξης των 50.000 ευρώ (στις 29 Δεκεμβρίου 2005), 47.155 ευρώ (στις 21 Νοεμβρίου 2016) και λίγες ημέρες αργότερα 13.450 ευρώ από το «Χαμόγελο του Παιδιού»!

Ακόμα, στις 13 Μαρτίου 2009 η εταιρεία του κ. Γιαννόπουλου εισέπραξε 80.404 ευρώ και το 2010 65.425 ευρώ από το «Χαμόγελο του Παιδιού» με επίκληση συμβουλές που έδινε ο πρόεδρος στη ΜΚΟ που δημιούργησε. Με τη ροή χρημάτων να συνεχίζεται τα επόμενα χρόνια.

Σύμφωνα με έγγραφες αναφορές, ο κ. Γιαννόπουλος για αυτές τις εκροές χρημάτων και τη χρήση της εταιρείας συμβούλων του είχε ζητήσει με σημαντική καθυστέρηση – το 2007 – άδεια από τα μέλη της 12ης γενικής συνέλευσης της ΜΚΟ που φέρεται να του δόθηκε με επίκληση των καθημερινών αναγκών του. Χωρίς να εξηγούνται προγενέστερες χρηματοδοτήσεις ή υπερβάσεις των ποσών που είχε ζητήσει.

Το «μονοπώλιο» των εξαφανίσεων

Οι τεταμένες σχέσεις με την ΕΛ.ΑΣ. και οι «λάθος» συναγερμοί

Νέα στοιχεία φαίνεται να ανακύπτουν και για τις προβληματικές σχέσεις του προέδρου του «Χαμόγελου του Παιδιού» με την ΕΛ.ΑΣ. κυρίως για θέματα εξαφανίσεων ανηλίκων, όπου επιχειρούνταν η επικοινωνιακή εκμετάλλευση των εν λόγω δραματικών συμβάντων.

Ενδεικτικό στοιχείο είναι «κατεπείγουσες αναφορές» που είχε στείλει η εν λόγω ΜΚΟ στις 19 Απριλίου 2021 προς την ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ., όπου ανέφερε: «Βρισκόμαστε για πολλοστή φορά στη δυσάρεστη θέση να σας ειδοποιήσουμε για δύο ακόμα περιστατικά ταυτόχρονης και αυθαίρετης ενεργοποίησης συναγερμών από άλλον φορέα (σ.σ.:. εκτός του «Χαμόγελου»)».

Με επίκληση μνημονίου μεταξύ του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και της συγκεκριμένης ΜΚΟ για «αποκλειστική διαχείριση εξαφάνισης παιδιών και ενηλίκων» που δεν θεωρείται ωστόσο δεσμευτικό από στελέχη της ΕΛ.ΑΣ.

Ακόμα «Το Βήμα» συγκέντρωσε μαρτυρίες στελεχών της ΕΛ.ΑΣ. για άκομψες παρεμβάσεις στο έργο τους από υπευθύνους της ΜΚΟ, με συστάσεις ακόμα και για τον τρόπο που θα πραγματοποιήσουν αυτοψίες. Μνημονεύεται ενδεικτικά ότι, σύμφωνα με μαρτυρίες αστυνομικών, στην περίπτωση εξαφάνισης επτάχρονης αφρικανικής καταγωγής το 2020 από το Παγκράτι υπήρχαν «πιέσεις» από εκπρόσωπο της ΜΚΟ να αναζητηθούν ίχνη αίματος του κοριτσιού στο διαμέρισμα που διέμενε (σ.σ.: με την υπόνοια ότι αυτό τάχα σφαγιάσθηκε εκεί). Ενώ τα στελέχη της ΕΛ.ΑΣ. την είχαν ήδη εντοπίσει στη Γαλλία όπου είχε ταξιδέψει με την αρωγή των συγγενών του.

Τέλος, στελέχη του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη υπενθύμιζαν τις δημόσιες παρεμβάσεις εκπροσώπου της εν λόγω ΜΚΟ τον Απρίλιο του 2004 που υποστήριζε ότι «μας τηλεφωνούν έντρομα παιδιά για να δηλώσουν την εξαφάνιση φίλου τους. Πολύ φοβάμαι ότι τα παιδιά αυτά πέφτουν θύματα κυκλώματος εμπορίας οργάνων». Σε μια δήλωση που προκάλεσε ασκόπως ανησυχία και που δεν επιβεβαιώθηκε σε καμία περίπτωση από περαιτέρω έρευνες της ΕΛ.ΑΣ.

Η αναφορά της εργαζόμενης
«Σας ευχαριστώ θερμά για την απόλυση»

Ζητήματα που πρέπει να ερευνηθούν κατά προτεραιότητα για να μη μένει οποιαδήποτε «σκιά», προκύπτουν από επιστολές και έγγραφες αναφορές υπαλλήλων (είναι και αυτές στη διάθεση της εφημερίδας) που μιλούν για προβληματική συμπεριφορά υπευθύνων του Οργανισμού.

Σε μία από αυτές που προέρχεται από υπάλληλο της ΜΚΟ σημειώνεται ότι «έχω υπάρξει πάμπολλες φορές μάρτυρας κάκιστων συμπεριφορών του Προέδρου απέναντι σε αυτά τα παιδιά. Και δυστυχώς οι εργαζόμενοι είναι τόσο τρομοκρατημένοι από τον κ. Γιαννόπουλο που δεν τολμούν να παρέμβουν».

Μία από τις υπαλλήλους που αποχώρησε ανέφερε ενδεικτικά «σας ευχαριστώ θερμά για την απόλυση, τη δέχτηκα με μεγάλη ικανοποίηση καθώς αδυνατώ να λειτουργήσω σε ένα φασιστικό εργασιακό περιβάλλον. Η απληστία, η μεγαλομανία, η ψευδολογία και ο θεατρινισμός είναι εμφανή σε όλα τα δελτία Τύπου, στα άρθρα εφημερίδων και η συμπεριφορά είναι απαράδεκτη σε όλες τις συνεργασίες. Ανυπομονώ για την ημέρα που δεν θα καλύπτεστε πίσω από το “καλό των παιδιών”».

Σε αιτιάσεις που αναμένεται να βρεθούν στο μικροσκόπιο των ερευνητικών αρχών προκειμένου να διαπιστωθεί τι ακριβώς συμβαίνει στα ενδότερα του «Χαμόγελου» και αν όλα αυτά ευσταθούν.

Πηγή: in.gr

Η Ζανέλ, η τραγουδίστρια με την ιδιαίτερη φωνή και την ρετρό διάθεση μας προσκαλεί να γιορτάσουμε μαζί τις ημέρες των Χριστουγέννων στη Θεσσαλονίκη και στον πανέμορφο πολυχώρο «Αμαδρυάς» στο Φίλυρο Θεσσαλονίκης!

Την Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου η Ζανέλ θα μας παρουσιάσει το προσωπικό της live γεμάτο από ερωτικά τραγούδια σπουδαίων δημιουργών όπως οι Μάνος Χατζιδάκις, Μίμης Πλέσσας, Αττίκ, Γιώργος Μουζάκης, Γιάννης Σπάρτακος και άλλοι καθώς και τραγούδια ρετρό από τις δεκαετίες των 40ς, 50ς και 60ς. Παράλληλα θα μας παρουσιάσει το καινούργιο της τραγούδι με τίτλο «Ρομάντζο» σε στίχους και μουσική της Πέννυς Μπαλτατζή!

Την Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου η Ζανέλ ενώνει τις δυνάμεις της με τον Σωκράτη Παπαϊωάννου στο πιάνο και στη φωνή, τον Γιάννη Γιαννούλη στα κρουστά και τον Γιάννη Φαρμάκη στο μπουζούκι για να μας παρουσιάσουν ένα διασκεδαστικό πρόγραμμα με αγαπημένα τραγούδια από όλο το φάσμα του ελληνικού ποιοτικού τραγουδιού

Aμαδρυάς Poolbar Restaurant

(Αμαδρυάς poolbar restaurant | Pilaía | Facebook)

Τηλέφωνο κρατήσεων 6931407968

Δάσος Φιλύρου 28ης Οκτωβρίου 66, Θεσσαλονίκη.

Ο Βέλγος ευρωβουλευτής Μαρκ Ταραμπέλα, από την άλλη, δείχνει τον πρώην ευρωβουλευτή Πιερ Αντόνιο Παντσέρι ως αποδέκτη «δώρων» από το Κατάρ, όπως αυτό φαίνεται από έγγραφα από την ποινική έρευνα για εικαζόμενη διαφθορά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σημειώνεται. Επίσης, αναφέρεται ότι η ευρωβουλευτής την Πέμπτη πρέπει να εμφανιστεί ενώπιον του προδικαστικού συμβουλίου, το οποίο θα αποφασίσει για τυχόν περαιτέρω κράτηση.

Στα δημοσιεύματα αναφέρεται ότι όταν ο σύντροφος της κυρίας Καϊλή, ο Φραντσέσκο Τζόρτζι, ανακρίθηκε παραδέχτηκε ότι ήταν μέλος μιας οργάνωσης που χρησιμοποιεί τόσο το Μαρόκο όσο και το Κατάρ για να παρεμβαίνει στις ευρωπαϊκές υποθέσεις. Επισημαίνεται παράλληλα, ότι σύμφωνα με έγγραφα που έχουν στη διάθεσή τους η Soir και η Repubblica, η Εύα Καϊλή ομολόγησε μερικώς. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι παραδέχτηκε πως ζήτησε από τον πατέρα της να κρύψει τα χρήματα που της έμειναν στο σπίτι.

Όσον αφορά στον πατέρα της κ. Καϊλή σημειώνεται ότι συνελήφθη την Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου -την πρώτη ημέρα της επιχείρησης κατά της διαφθοράς- ενώ ήταν κρυμμένος στο Σόφιτελ στις Βρυξέλλες με μια βαλίτσα γεμάτη μετρητά. Από τις ανακρίσεις προκύπτει ότι ο πατέρας, ο οποίος πέρασε λίγες μέρες στη βελγική πρωτεύουσα, είχε λάβει εντολή από την κόρη του να κρύψει χρήματα σε μετρητά, γράφει το Knack.

«Η κατηγορούμενη παραδέχεται ότι έδωσε εντολή στον πατέρα της να κρύψει τα χρήματα», έγραψε ο δικαστής Μισέλ Κλες στο ένταλμα σύλληψης που εκδόθηκε κατά της Ελληνίδας ευρωβουλευτή στις 9 Δεκεμβρίου. «Δηλώνει ότι γνώριζε από το παρελθόν τις δραστηριότητες του συζύγου της (Φρατσέσκο Τζόρτζι) με τον κ. Παντσέρι και ότι βαλίτσες με μετρητά πέρασαν από το διαμέρισμά της» αναφέρει το Knack.

Ο Πιερ Αντόνιο Πάντσερι, ο Ιταλός ευρωβουλευτής που συνελήφθη την ίδια μέρα στις Βρυξέλλες, είναι ο φερόμενος ως «αρχηγός ορχήστρας» της οργάνωσης που δραστηριοποιούνταν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σύμφωνα με Βέλγους ανακριτές.

To Knack κάνει λόγο και για την επιχείρηση της αστυνομίας που έλαβε χώρα στις 9 Δεκεμβρίου. Στο εν λόγω απόσπασμα με τίτλο «Πανικός» επισημαίνεται ότι «η αστυνομία σταμάτησε τον Φραντσέσκο Τζόρτζι λίγο αφότου έφυγε από το διαμέρισμά τους στην ευρωπαϊκή συνοικία την Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου. Τότε, η Καϊλή πανικοβλήθηκε. Η πρώην παρουσιάστρια όχι μόνο επικοινώνησε με τον πατέρα της αλλά, σύμφωνα με το ένταλμα σύλληψης, προσπάθησε επίσης να προειδοποιήσει τον κ. Παντσέρι, καθώς και «δύο βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που κατονομάζονται σε αυτήν την έρευνα. Τα ονόματά τους δεν αναφέρονται».

Το Knack σημειώνει ότι ο Βέλγος δικηγόρος της Εύας Καϊλή έστειλε email το βράδυ της Δευτέρας στο οποίο έγραφε: «Προσωπικά είμαι εξοργισμένος που είχατε πρόσβαση σε αυτά τα έγγραφα. Είμαι ο μόνος που σέβομαι τους κανόνες;». Το να γράφεις για «μερικές ομολογίες» είναι, σύμφωνα με τον δικηγόρο, μια «μεροληπτική ερμηνεία».

Στο άρθρο, επίσης, αναφέρεται ότι «κατηγόρησε (ο Παντσέρι) τον ευρωβουλευτή Μαρκ Ταραμπέλα ως αποδέκτη "δώρων" από το Κατάρ», έγραψε ο ανακριτής στο ένταλμα σύλληψης του Παντσέρι συμπληρώνοντας ότι ο τελευταίος «ομολογεί εν μέρει τα γεγονότα» της διαφθοράς και των παρεμβάσεων υπέρ του Κατάρ και του Μαρόκου.

Σε επικοινωνία με τον δικηγόρο του Βέλγου ευρωβουλευτή Μαρκ Ταραμπέλα για να σχολιάσει την κατηγορία του Πατσέρι, εκείνος απάντησε ότι «ο κ. Ταραμπέλα δεν έχει λάβει δώρα από κανέναν», είπε ο δικηγόρος προσθέτοντας ότι «δεν επηρεάστηκε για να πάρει αποφάσεις ή να πάρει θέσεις».

Ήταν τα μαγαζιά που άλλαξαν τις καταναλωτικές συνήθειες των Ελλήνων. Το «Μινιόν» κι ο «Κατράντζος» αποτελούσαν την αφορμή για μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και εκδρομή στην πρωτεύουσα. Πολλοί κάτοικοι της περιφέρειας, ειδικά την περίοδο των εορτών, οργάνωναν εξορμήσεις με πούλμαν για να τα δουν και να ψωνίσουν.

Δυστυχώς, ο εμπρησμός τους, τα ξημερώματα της 19ης Δεκεμβρίου 1980, έδωσε τέλος σε αυτή τη συνήθεια. Τα μεγάλα εμπορικά κέντρα πήραν τη θέση τους (και την πελατεία τους…). Ξεφύτρωσαν σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας.

Ήταν 3.07 τα ξημερώματα όταν και στα δύο πολυκαταστήματα ακούστηκαν εκρήξεις. Σσε χρόνο… μηδέν ξέσπασε πυρκαγιά. Και τα δύο βρίσκονταν στο λεγόμενο «εμπορικό κέντρο».

Στην Πατησίων το «Μινιόν» στη γωνία της Σταδίου με την Αιόλου ο «Κατράντζος». Η φωτιά ξεκίνησε από τους πάνω ορόφους και με τη βοήθεια της εκρηκτικής ύλης ύλης τα τύλιξε στις φλόγες.

-Η Πυροσβεστική άργησε να φτάσει. Κι όταν έφθασε αποκαλύφθηκε ότι δεν είχε τα μέσα να τη σβήσει. Πρώτη φορά το προσωπικό της αντιμετώπιζε μια τέτοια κατάσταση και μάλιστα σε δύο μέτωπα.

-Στα υπόγεια και των δύο κτιρίων υπήρχαν τόνοι πετρελαίου. Εάν έφτανε εκεί η φωτιά θα τιναζόταν στον αέρα όλη η περιοχή.

-Δίπλα και στα δύο κτίρια υπήρχαν καταστήματα και ξενοδοχείο με παρόμοια εύφλεκτα υλικά!

Τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα όταν στις 7 τα ξημερώματα ο σκελετός του «Κατράντζου» κατέρρευσε σηκώνοντας τόνους σκόνης κάνοντας την ατμόσφαιρα αποπνικτική.

Ευτυχώς, λίγο μετά, άρχισε να βρέχει κάνοντας ευκολότερη την κατάσβεση της πυρκαγιάς.

Ο πρωθυπουργός Γιώργος Ράλλης, ξημερώματα έφθασε επί τόπου και στη συνέχεια ενημέρωσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή. Το κέντρο της Αθήνας, παραμονές γιορτών, αποκλείστηκε και περισσότερα από 500 καταστήματα υπέστησαν οικονομική καταστροφή, ενώ 2.500 μόνιμοι και έκτακτοι υπάλληλοι έμειναν χωρίς δουλειά!

Οι απογευματινές εφημερίδες κάλυψαν το γεγονός την ίδια μέρα με έκτακτες εκδόσεις Η νύχτα, αλλά και η υπόλοιπη μέρα ήταν δύσκολη για τους εργαζόμενους σε αυτές ανεξαρτήτως ειδικότητας.

Ακόμα και οι εμπειρότεροι Συντάκτες δεν είχαν καλύψει ανάλογα γεγονότα

Όλοι προσπαθούσαν να βρουν το γιατί και αυτούς που κρύβονταν πίσω από τους εμπρησμούς

Τραγικές φιγούρες οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων Μιχάλης Γεωργακάς και Γιώργος Κατράντζος.

Το ειδησεογραφικό πρακτορείο Ασοσιέιτεντ Πρες μοίρασε σε όλο τον κόσμο αυτές τις εικόνες.

Οι ζημιές μόνο στο «Μινιόν» ήταν κατά την εκτίμηση του ιδιοκτήτη του 2 δις δρχ. τη στιγμή που τα καμμένα προϊόντα ήταν ασφαλισμένα για 200 εκ. δρχ.

Τις επόμενες μέρες το κέντρο της Αθήνας είχε παραλύσει. Η ΔΕΗ είχε κόψει το ρεύμα στην περιοχή και η Σταδίου με την Πατησίων στο ύψος των καταστημάτων, αλλά και οι γύρω δρόμοι ήταν κλειστοί.

Τη Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου στις εφημερίδες έφθασε ένας φάκελλος με προκήρυξη της οργάνωσης «20 Οχτώβρη» που αναλάμβανε την ευθύνη των εμπρησμών. Λίγες ώρες μετά την πυρκαγιά μέλος της είχε τηλεφωνήσει σε εφημερίδα και δήλωνε ότι αναλαμβάνει την ευθύνη, αλλά τότε δεν τον πίστεψε!

Η οργάνωση είχε δημιουργηθεί από μέλη του ΕΛΑ που ανεξαρτητοποιήθηκαν. Ο ίδιος ο ΕΛΑ κατήγγειλε τους εμπρησμούς, ενώ κριτική σε τέτοιες ενέργειες άσκησε και η «17 Νοέμβρη» στις 24 Ιουλίου 1981.

Η αστυνομία παρά τις έρευνες δεν κατάφερε να βρει τους εμπρηστές. Δεν τους βρήκε ποτέ και σήμερα τα αδικήματα τους έχουν παραγραφεί.

Το γεγονός ήταν κι ένα κρας τεστ για την τηλεόραση. Λίγα λεπτά τις εκρήξεις είχε φτάσει στο σημείο κινηματογραφικό συνεργείο της ΥΕΝΕΔ. Τα πλάνα ήταν ασπρόμαυρα. Το φιλμ τοα έδωσε και στην ΕΡΤ η οποία πήρε τη ρεβάνς στη συνέχεια με ροή ρεπορτάζ. Όπως διαβάζουμε στις εφημερίδες της εποχής η ρεπόρτερ, τότε, και μετέπειτα βουλευτής Φωτεινή Πιπιλή έκανε εξαιρετική διουλειά. Μίλησε με τους νυχτοφύλακες των καταστημάτων, εργαζόμενους που είχαν σπεύσει εκεί, ενώ ο Κώστας Σερέζης είχε συνέντευξη με τον Γιάννη Γεωργακά και ο Κώστας Γαλανόπουλος παρουσίασε δεκάλεπτο φιλμ με το χρονικό των γεγονότων αμέσως μετά το κεντρικό δελτίο ειδήσεων. Γράφτηκε ότι αυτή ήταν η «απάντηση» των δημοσιογράφων της κρατικής τηλεόρασης στην κριτική που τους είχε ασκήσει ο Γενικός Διευθυντής της ΕΡΤ, Χόνδρος, επειδή δεν ήθελαν να συμπεριλάβουν στο δελτίο ειδήσεων θέμα για το «ποιος σκότωσε τον Τζέι Αρ» ήρωα της δημοφιλούς αμερικάνικης σειράς «Ντάλας» που πρόβαλε το κανάλι. Άλλοι καιροί, άλλα ήθη…

Ο Κατράντζος δημιούργημα των αδελφών Νίκου, τερματοφύλακα του Άρη στα νιάτα που σταμάτησε το ποδόσφαιρο για να γίνει επιχειρηματίας στη Θεσσαλονίκη και του Γιώργου, επεκτάθηκε στην Αθήνα και ουσιαστικά καθιέρωσε το σπορ ντύσιμο. Ο Νίκος είχε πεθάνει δύο χρόνια νωρίτερα, ενώ ο Γιώργος, στα 70 χρόνια του, δήλωνε κουρασμένος για νέο ξεκίνημα.

Ο ιδρυτής του «Μινιόν» Γιάννης Γεωργακάς είχε ξεκινήσει από ένα περίπτερο στην Ομόνοια. Το περίπτερο έγινε κατάστημα και από τη δεκαετία του ΄60 αποτέλεσε τον ηγέτη στο χώρο. Το 1983, επί ΠΑΣΟΚ, το «Μινιόν» άνοιξε και πάλι υπό την αιγίδα του κράτους με το νόμο περί προβληματικών εταιρειών, αλλά δεν άντεξε. Το 1991 ο Γεωργακάς έκανε επανεκκίνηση, αλλά κι αυτός δεν τα κατάφερε. Η εταιρεία πτώχευσε το 1998 και ο ίδιος πέθανε το 2002.

Στις μεγαλύτερους σε ηλικία δεν μένουν μόνο οι βόλτες στους ορόφους, ειδικά του «Μινιόν», αλλά και οι τηλεοπτικές διαφημίσεις,

www.newsbreak.gr

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΝΤΖΟΥΡΑΝΗ* ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΙΛΑ ΤΟΥ ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΝΤΟΓΙΑΚΟΥ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ

Διάβασα με κατάπληξη στα όρια της αγανάκτησης όσα εκστόμισε στη Γενική Συνέλευση της Ένωσης Εισαγγελέων ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ισίδωρος Ντογιάκος. Και θεωρώ υποχρέωσή μου, ως μαχόμενος δικηγόρος και ενεργός πολίτης, να σχολιάσω τα ακόλουθα:

Είπε: «Δεν είναι άξιοι κάποιοι να φέρουν τον κάποτε άκρως τιμητικό τίτλο και ιδιότητα του εκδότη εφημερίδων ή περιοδικών».

Ποιοι είναι οι κάποιοι, κύριε Ντογιάκο; Γιατί δεν τολμάτε να τους κατονομάσετε; Δεν αντιλαμβάνεστε ότι, εφόσον δεν τους κατονομάζετε, μετατρέπετε σε υπόπτους όλους τους εκδότες; Και εν πάση περιπτώσει, από που προκύπτει το δικαίωμά σας να κρίνετε ποιοι εκδότες και κατ’ επέκταση δημοσιογράφοι, είναι άξιοι και ποιοι όχι; Δεν καταλαβαίνετε πόσο ακραία υπέρβαση των αρμοδιοτήτων σας είναι αυτό;

Είπε: «Ένας εκτεταμένος φορολογικός έλεγχος σε αυτούς τους ολίγους θα αποκαλύψει πολλά και ενδιαφέροντα σχετικά με τις επαγγελματικές τους δραστηριότητες».

Εδώ, κύριε Ντογιάκο, εκτοξεύετε ευθεία απειλή και απροκάλυπτη συκοφαντία. Αφήνετε να αιωρείται, χωρίς στοιχεία και ονόματα, μια βαρύτατη κατηγορία για εκδότες και δημοσιογράφους. Παρεμβαίνετε έτσι σε μια λειτουργία της δημοκρατίας, τη συνταγματικά προστατευόμενη ελευθερία της ενημέρωσης των πολιτών, με τρόπο που αρμόζει σε λογοκριτή και όχι σε εισαγγελικό λειτουργό.
Είπε: «Δεν είναι δυνατόν να χλευάζουν και να απαξιώνουν δικαστικούς και εισαγγελικούς λειτουργούς συγκρίνοντας αυτούς με δικαστές και εισαγγελείς χωρών του εξωτερικού με διαφορετικά δικονομικά συστήματα…».
Γιατί δεν είναι δυνατόν να συγκρίνουν, επικρίνουν ακόμα και να χλευάζουν οποιονδήποτε φορέα κρατικής εξουσίας κύριε Ντογιάκο; Μήπως λησμονείτε ότι δεν ασκείτε ανεξέλεγκτη εξουσία, αλλά με τους όρους και περιορισμούς από το Σύνταγμα και τους νόμους;

Μήπως διαφεύγει της προσοχής σας ότι οφείλετε να λειτουργείτε εντός των πλαισίων του ισχύοντος Συντάγματος; Μήπως δεν κατανοείτε ότι στα δημοκρατικά πολιτεύματα ουδείς φορέας εξουσίας είναι υπεράνω των νόμων, υπεράνω του δημόσιου ελέγχου και κυρίως υπεράνω υποψίας, όταν αυτή γεννιέται – κατά την πλέον επιεική έκφραση – από αμφιλεγόμενες πράξεις και παραλείψεις του και μια τουλάχιστον περίεργη στάση, που αποκαλύπτει συγκεκριμένη ιδεολογική αφετηρία, η οποία έχει καταδικαστεί πλειστάκις από τον ελληνικό λαό σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις μετά τη μεταπολίτευση, ενώ ταυτόχρονα προδίδει απολύτως ασύμβατες με το δημοκρατικό φρόνημα πολιτικές απόψεις;

Γιατί ενοχλείστε και συμπεριφέρεστε ως θιγόμενος από συγκρίσεις με δικαστές και εισαγγελείς άλλων κρατών, όπως του Βελγίου πρόσφατα; Αισθάνεστε προσωπικά προσβεβλημένος από αυτή τη σύγκριση, η οποία αναφέρεται στον τρόπο, που αντιμετωπίζεται από τις ελληνικές εισαγγελικές αρχές το μείζον σκάνδαλο των υποκλοπών;

Από πού και ως πού αναγορεύεστε «αισυμνήτης και τιμητής» των εντύπων και ηλεκτρονικών ΜΜΕ; Σε ποιες διατάξεις νόμων και Συντάγματος βρίσκεται η νομιμοποιητική βάση της εξουσίας, που σφετερίζεστε για να καθορίζετε τι είναι επιτρεπτό και τι ανεπίτρεπτο στη δημοσιογραφική κριτική, ή ακόμη και πολεμική των ΜΜΕ έναντι των φορέων κάθε εξουσίας στην Ελληνική Δημοκρατία; Συμπεριλαμβανομένων βεβαίως και των φορέων της δικαστικής εξουσίας χωρίς απολύτως καμία εξαίρεση, δηλαδή και του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου μη εξαιρουμένου;

Είπε: «Χωρίς τις υποκλοπές δεν αντιμετωπίζεται το έγκλημα».
Αντιγράψατε έτσι, κύριε Ντογιάκο, μια δήλωση Βέλγου Εισαγγελέα με αφορμή την υπόθεση Καϊλή, για να συσκοτιστούν τα όσα συμβαίνουν στο ελληνικό σκάνδαλο των υποκλοπών.  Και αυτό γιατί:

α) Αποκρύπτετε ότι στο Βέλγιο οι παρακολουθήσεις έγιναν με σεβασμό στη νομιμότητα και τηρήθηκαν όλες οι προβλεπόμενες στο νόμο τυπικές και ουσιαστικές προϋποθέσεις,

β)  Στην Ελλάδα σήμερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν ελέγχεται για υποκλοπές, που έχουν σχέση με το έγκλημα, αλλά για υποκλοπές, που η ίδια διαπράττει και είναι βαρύτατο έγκλημα. Και αφού πρώτα απαξιώσατε και απειλήσατε ακριβώς όσους εκδότες και δημοσιογράφους ερευνούν τη δυσώδη υπόθεση των υποκλοπών και επικρίνουν τη στάση της εισαγγελικής αρχής, της οποίας προΐστασθε, εν τέλει προσπαθείτε να «ξεπλυθεί» και το ίδιο το έγκλημα των υποκλοπών.

Προφανώς ξεχνάτε ότι η σταθερή νομολογία του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας μόνιμα επαναλαμβάνει ότι η ελευθερία του Τύπου είναι δημιουργικός και θεσμικός παράγοντας (konstitutiv) του δημοκρατικού πολιτεύματος. Κι αυτό γιατί η πληροφόρηση και η γνώση αποτελούν την κύρια άμυνα του πολίτη κατά των αυθαιρεσιών των φορέων οικονομικής και πολιτικής εξουσίας.

Εν τέλει ως απλός πολίτης έχετε δικαίωμα να λέτε ό,τι θέλετε και συνεπώς να κρίνεστε γι’ αυτά. Ωστόσο, ως Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου δεσμεύεστε από το Σύνταγμα που απαγορεύεται να υπερβαίνετε κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων σας και την εκφορά δημόσιου λόγου. Το Σύνταγμα κατοχυρώνει την προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία σας για να κρίνετε και ενεργείτε στα πλαίσια του λειτουργήματός σας και των αυστηρά καθορισμένων αρμοδιοτήτων σας. Παρόλα αυτά, όμως, σε καμία περίπτωση, οι δικαστές και εισαγγελείς δεν δικαιούνται να καθορίζουν οι ίδιοι τις αρμοδιότητές τους, να αυτονομούνται και να αυτονομιμοποιούνται για παρεμβάσεις στην πολιτική διαμάχη.

Εν ολίγοις, για το πώς λειτουργεί το Κράτος, η Κυβέρνηση, η Βουλή, τα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ δεν πέφτει στους δικαστές και εισαγγελείς κανένας μα κανένας απολύτως λόγος, όσο φοράνε την τήβεννο. Αν θέλουν να μπουν στον πολιτικό αγώνα, είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους, πλην όμως χωρίς την τήβεννο του Δικαστή και Εισαγγελέα (βλ. Δημήτρη Τσάτσου: Η μεγάλη παρακμή, σελ. 145-146, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2006).

*Ο Γιάννης Μαντζουράνης είναι δικηγόρος, μέλος της ΚΕ και Επικεφαλής του Τμήματος Δικαιοσύνης ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ..