Την Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου, στις 23.00, η εκπομπή "Με χωρίς πατρίδα" φιλοξενεί τον Νίκο Σούζα, συγγραφέα του βιβλίου "Μη μου μιλάς για θάνατο μωρό μου" που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις κινηματικές εκδόσεις Ναυτίλος και πραγματεύεται με την πολιτική και κουλτούρα του ανταγωνιστικού κινήματος την περίοδο 1974-1998.


Συντονιστείτε στους 106.7 στα fm στην Αττική στην ΕΡΤopen. Επίσης εναλλακτικά όσοι είστε εκτός Αττικής, μπορείτε να μας ακούσετε από τον ραδιοφωνικό σταθμό του σωματείου Εργαζομένων Αλουμινίου στους 97,3 με έδρα τη Βοιωτία ή από τον ραδιοσταθμό του εργατικού κέντρου Εύβοιας στους 96,5 και διαδικτυακά στην www.ertopen.com σε ολόκληρο τον κόσμο.

Του Γιάννη Περάκη

«Εντονη» αντιπαράθεση στη βουλή, οι πολιτικοί αρχηγοί διασταύρωσαν τα ξίφη τους οι συντάξεις πρέπει να μειωθούν για να σωθεί το ασφαλιστικό, κλπ είναι οι χαρακτηριστικοί τίτλοι της συζήτησης στη βουλή για το ασφαλιστικό.

Ο πολίτης αυτής της χώρας αισθάνεται ότι έχει την δυνατότητα «επιλογής». Η πρώτη επιλογή είναι να του κατακρεουργήσουν την σύνταξη με το αριστερό χέρι, η δεύτερη με το δεξί και οι «κεντρώοι» μαζί με τον  Λεβέντη να προσφέρουν το απαραίτητο back-up και στις δύο επιλογές. Για το αύριο τσιμουδιά.  

Αυτή είναι η άποψη παίζει στα κανάλια για τις συντάξεις.

Συγκλονιστικά1 είναι τα στοιχεία για τον αριθμό των εργαζόμενων στην Ελλάδα αλλά και εκείνων που δεν εργάζονται. Ο πληθυσμός της Ελλάδας, ο οποίος δεν εργάζεται υπερβαίνει αυτή την στιγμή τα 7 εκατομμύρια!. 
«Μια χώρα όπως η Ελλάδα, με 4.740.000 άτομα εργατικό δυναμικό 3.500.000 άτομα στην απασχόληση, 1.240.000 άτομα στην ανεργία και 2.650.000 άτομα στη σύνταξη δεν μπορεί να προσδοκά ούτε αποκατάσταση των σοβαρών ανισορροπιών στη βιωσιμότητα και κοινωνική αποτελεσματικό-τητα του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, ούτε ανάταξη του κοινωνικοοικο-νομικού σχηματισμού».
Ο αριθμός των συνταξιούχων (στοιχεία 2015) της χώρας ανέρχεται σε 2.656.007 άτομα. Έως 50% είναι οι μειώσεις στις συντάξεις λόγω μνημονίων ενώ έρχεται και νέο ψαλίδι λόγω των μέτρων που προβλέπει το τρίτο μνημόνιο.


Οι 6 στους 10 συνταξιούχους στη χώρα μας έχουν σύνταξη κάτω από 700 ευρώ και μάλιστα το 44,8% παίρνει σύνταξη κάτω από το όριο της σχετικής φτώχειας των 665 ευρώ.


Ο αριθμός των ανέργων κινείται στα 1.196.736 άτομα. Οι προβλέψεις της Κομισιόν για την ανεργία στη χώρα μας προβλέπουν ότι φέτος θα διαμορφωθεί στο 25,7% και το 2016 στο 25,8%.

Σε 350.000 οικογένειες δεν υπάρχει εργαζόμενο μέλος. Η μακροχρόνια ανεργία κινείται στο 73,1% όταν κάθε άνεργος είναι περισσότερο από δυόμισι έτη άνεργος. Σήμερα καταγράφεται ένα παρατεταμένο υψηλό επίπεδο ανεργίας (25% φέτος -9,5% το 2009) από το οποίο το 48,5% πλήττει τους νέους και τις νέες (18-24 ετών). 


Οι 9 στους 10 ανέργους βρίσκονται στο περιθώριο και δεν λαμβάνουν καμία 

απολύτως στήριξη από τον ΟΑΕΔ ούτε ως επίδομα ανεργίας ούτε ως επιδότηση απασχόλησης.

Ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός (όσοι δεν εργάζονται ούτε αναζητούν εργασία) ανήλθε σε 3.296.280 άτομα.

Το σύνολο των απασχολούμενων αριθμεί 3.591.407 άτομα. Ο μέσος καθαρός  μισθός σήμερα είναι κάτω από τα 815 ευρώ ενώ με μηνιαίο μισθό 346 ευρώ απασχολείται μισό εκατομμύριο μερικώς απασχολούμενων. Παράλληλα ένα εκατομμύριο είναι οι απλήρωτοι (από 1 έως 5 μήνες) εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα.   

Οι 7 στις 10 θέσεις εργασίας που ανοίγουν είναι προσωρινής απασχόλησης οι λεγόμενες ευέλικτες μορφές εργασίας.

Το κυρίαρχο στο ασφαλιστικό είναι η αναλογία των εργαζομένων και των συνταξιούχων.

Υπάρχει εναλλακτική πρόταση;

Στο κείμενο2 κωδικοποιούνται τα βασικά σημεία ενός προγράμματος οικονομικής πολιτικής για την Ελλάδα. Το πρόγραμμα στοχεύει στην ανάταξη και, εν συνεχεία, ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και της κοινωνικής παραγωγής, με γνώμονα τα γενικά εθνικά συμφέροντα, αλλά δίνοντας προτεραιότητα σε εκείνα των μισθωτών. Eπικεντρώνεται στην κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, στο ζήτημα της ανάπτυξης και στην ΟΝΕ. Υποστηρίζει ότι η παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη είναι ασυμβίβαστη με την υλοποίηση προγράμματος απελευθέρωσης από τον βρόχο των Μνημονίων.

Για να αρχίζει να μειώνεται η ανεργία πρέπει να σημειωθούν ρυθμοί αύξησης του ΑΕΠ άνω του 2%. Ενδεικτικά, η εντός περιόδου 5 ετών συμπίεση της ανεργίας στο ποσοστό του 10% προαπαιτεί μέσο ετήσιο ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ κατά 5.4% και δημιουργία 181 χιλ. θέσεων εργασίας ανά έτος.

Πολλαπλασιάζοντας τους 181.000 (εργαζόμενους)  Χ 700 (μηνιαίο μισθό) Χ 14 (μήνες) Χ 40,56% (ποσοστό εισφορών) = 720 εκατομ. ευρώ ετησίως, επι 5 έτη περίπου 3,5 δις. ευρώ.  Μήπως αυτό δεν είναι το έλλειμα στις συντάξεις ;

Αμάν πια, η ανοησία έχει και τα όρια της.

Γιάννης  Περάκης

Οικονομολόγος

1. Τα Νέα (09-11-2015) : Σάββας Ρομπόλης ομότιμος καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου.

2. Σχέδιο Β-Θεόδωρος Μαριόλης:  Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο,  και πρόεδρος του Ινστιτούτου Κοινωνικών  Ερευνών Δημήτρης Μπάτσης.



sxedio-b

ΟΙ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΛΕΩΦΟΡΕΙΩΝ ΤΗΣ ΟΣΥ ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ  

Από τις 26 Γενάρη οι καθαρίστριες στο αμαξοστάσιο του Ελληνικού βρισκόμαστε σε απεργία.  

Η εταιρεία καθαρισμού ΛΙΝΚ ΑΠ που έχει αναλάβει την εργολαβία καθαρισμού των λεωφορείων εδώ και πεντέμισι χρόνια δεν μας καταβάλει την μισθοδοσία μας έγκαιρα.  

Ο μισθός μας δεν αντιστοιχεί στο ποσό που υπογράφουμε κάθε μήνα. Υπογράφουμε για 650 € και παίρνουμε 450 €.  

Ποτέ δεν έχει καταβληθεί επίδομα αδείας και δώρο ενώ μας ανάγκαζε εκβιαστικά να υπογράφουμε ότι μας τα καταβάλει. Παρόλα αυτά για το δώρο του τελευταίου χρόνου αντισταθήκαμε και δεν υπογράψαμε.  

Ποτέ δεν πήραμε την νόμιμη άδεια. Από τις μέρες που δικαιούμαστε περνάμε μόνο 15 μέρες το χρόνο.  

Ποτέ δεν πλήρωσε επίδομα γάμου, αργίες, νυχτερινά.  

Καθημερινά βιώνουμε τον εργασιακό μεσαίωνα.  

Χωρίς υλικά, χωρίς τον κατάλληλο εξοπλισμό (παπούτσια εργασίας γάντια, υλικά καθαρισμού) που η εταιρία υποχρεούται να μας παρέχει. Η ΛΙΝΚ ΑΠ μας επέβαλε ακόμα να χρησιμοποιούμε την ίδια σακούλα σκουπιδιών επί ένα μήνα, την οποία πλέναμε κάθε βράδυ για να την ξανά χρησιμοποιήσουμε.  

Εξαναγκαζόμαστε να δουλεύουμε με σπασμένα καρότσια να καθαρίζουμε από 15-30 λεωφορεία στην βάρδια η καθεμιά μας πολύ περισσότερο απ' αυτά που προβλέπει η σύμβαση μας.  

Κάτω από αυτές τις άθλιες συνθήκες ξεκινήσαμε τον αγώνα μας απαιτώντας οριστική λύση στα δίκαια αιτήματα μας.  

Για έξι συνεχόμενα βράδια βρισκόμαστε στην πύλη του αμαξοστασίου του ελληνικού εμποδίζοντας την όποια σκέψη για απεργοσπαστικό μηχανισμό. Από την πρώτη μέρα βρήκαμε συμπαραστάτες στον αγώνα μας. Μέσα σ' αυτούς είναι και εργαζόμενοι των λεωφορείων που με απόφαση του Δ.Σ. του συνδικάτου τους, δηλώνουν ότι δεν θα επιτρέψουν καμιά απόλυση, κανέναν εκφοβισμό ζητώντας την πλήρη καταβολή των δεδουλευμένων.  

Ζητάμε την στήριξή σας στον δίκαιο αγώνα μας γιατί όταν είμαστε πολλοί και ενωμένοι μπορούμε να νικήσουμε.  

Απαιτούμε να κηρυχθεί έκπτωτος ο εργολάβος που συστηματικά παρανομεί και να μας προσλάβει απευθείας η ΟΣΥ (αστικά λεωφορεία) με πλήρη εργασιακά δικαιώματα. Λύση που θα είναι για τον δημόσιο οργανισμό πιο συμφέρουσα από την εργολαβία. Δεν υποχωρούμε!  

Καθαρίστριες των ΛΕΟΦΩΡΕΙΩΝ της ΟΣΥ με την εργολαβική ΛΙΝΚ ΑΠ

Ανακοίνωση κάλεσμα από Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση:

04/02/2016 στις 11 πμ.
Αθήνα / Μουσείο
Η νέα πολιτική διαχείριση, εκμεταλλευόμενη την κάμψη των αγώνων, συνεχίζει ακάθεκτη την επίθεση απέναντι στην κοινωνία, με σκοπό την λεηλασία και την υποταγή της σε κράτος και κεφάλαιο. Μία επίθεση που συντελείται και με τη συνέχιση της υλοποίησης των παλαιότερων μνημονίων αλλά και με την εφαρμογή του 3ου μνημονίου και άρα νέων αντικοινωνικών μέτρων. Τα μέτρα που ψηφίζονται και αυτή την περίοδο εξακολουθούν να ικανοποιούν τα συμφέροντα των αφεντικών, να προωθούν την όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, να βαθαίνουν τη φτώχεια και την εξαθλίωση με σκοπό τη διαιώνιση του συστήματος εκμετάλλευσης και καταπίεσης.

Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι αποκομμένο από τη συνολική και σε παγκόσμιο επίπεδο κίνηση του καπιταλισμού. Σε μια συνθήκη όπου είναι εμφανής η παρακμή του καπιταλιστικού συστήματος σε πολιτικό επίπεδο αλλά και τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει σε οικονομικό, γίνονται όλο και πιο ορατές οι καταστρεπτικές συνέπειες της επιβολής του στη φύση και τις ζωές μας. Η επιτελούμενη καπιταλιστική αναδιάρθρωση συνεπάγεται την επίταση της φτώχειας και της εξαθλίωσης, την εντατικοποίηση των όρων εργασίας, την όξυνση του ελέγχου και της καταστολής. Παράλληλα οξύνονται οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί, καθώς τα ισχυρά μπλοκ εξουσίας επιχειρούν να ξανά ορίσουν τους παγκόσμιους συσχετισμούς δύναμης με συνέπεια την καταστροφή ολόκληρων περιοχών και τον ξεριζωμό εκατομμυρίων ανθρώπων. Οι συμφωνίες του ελληνικού κράτους με τα υπερκρατικά κέντρα εξουσίας και τους μηχανισμούς τους (Ευρωπαϊκή Ένωση, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) που οδήγησαν στα αλλεπάλληλα μνημόνια από το 2010 κι έπειτα, επέβαλαν σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας ακραίες συνθήκες φτώχειας, ανέχειας και αποκλεισμού.

Την επίταση αυτών των συνεπειών έρχεται να πραγματώσει το 3ο μνημόνιο και τα διάφορα πολυνομοσχέδια που ψηφίζονται λιγότερο ή περισσότερο κατεπειγόντως. Η κυβέρνηση έχει ήδη περικόψει τις συντάξεις, αύξησε τον ΦΠΑ, ανανέωσε τον ΕΝΦΙΑ, αυξάνει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, ξεπουλάει τον δημόσιο πλούτο και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό. Το απόφθεγμα πως το κράτος έχει συνέχεια, επιβεβαιώνεται σε κάθε πτυχή του κοινωνικού πεδίου, παρόλη τη ρητορεία του ΣΥΡΙΖΑ και τις πενιχρές υποσχέσεις για βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και τη προάσπιση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, οι «κόκκινες γραμμές» καταπατήθηκαν στο βωμό της εθνικής συστράτευσης για να «σωθεί η χώρα».

Η αρπαγή και η διαχείριση του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου από την πολιτική και οικονομική ελίτ παράγει τεράστιες ανισότητες οι οποίες οξύνονται μέσα από την διαρκή επίθεσή της στους κοινωνικά και ταξικά ασθενέστερους. Οι μισθοί, οι συντάξεις, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη δεν αποτελούν δώρα της εξουσίας προς τους εκμεταλλευόμενους αλλά κατακτήσεις των αγώνων τους και ένα μικρό μόνο  μέρος των όσων παράγουν. Η παγκόσμια κίνηση της κυριαρχίας  με σκοπό την αναδιάρθρωση των δομών ελέγχου, καταπίεσης και εκμετάλλευσης επιτάσσει μεταξύ άλλων το σάρωμα των κοινωνικών και ταξικών κατακτήσεων δεκαετιών και την αποδοχή της ανέχειας ως ευθύνη των ίδιων των πληβείων και όχι ως αναπόφευκτη συνέπεια των επιβαλλόμενων πολιτικών από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ. Μέσα από τα νέα μέτρα  επιδεινώνεται ραγδαία η ζωή των φτωχότερων οι οποίοι αντιμετωπίζονται ως «περιττοί αντι-παραγωγικοί πληθυσμοί» χωρίς δικαίωμα στην κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών τους.    

Στα προσεχή πολυνομοσχέδια περιλαμβάνονται η διάλυση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και οι αλλαγές στο ασφαλιστικό, που στην ουσία σηματοδοτούν: τη μείωση των συντάξεων, τη σταδιακή κατάργηση των κρατικών εισφορών, την αύξηση των εισφορών των εργαζομένων και την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης. Οι σχεδιαζόμενες αλλαγές του ασφαλιστικού προχωράνε πολύ παραπέρα από την περικοπή συντάξεων και μετατρέπουν το χαρακτήρα της ασφάλισης από στοιχειωδώς αναδιανεμητικό σε πλήρως ανταποδοτικό:

Η σύνταξη «σπάει» στα δύο, τη βασική ή εθνική και την ανταποδοτική. Η βασική σύνταξη ουσιαστικά λειτουργεί ως προνοιακή κάλυψη (αφού θα κυμαίνεται γύρω στα 350 ευρώ), θα έχει εισοδηματικά κριτήρια, το ακριβές ύψος της θα καθορίζεται από τις δημοσιονομικές δυνατότητες του κράτους (ρήτρα μηδενικού ελλείμματος) και προβλέπει αυξημένα όρια ηλικίας αφού θα δίνεται στα 62 έτη ηλικίας για 40ετή εργασία και στα 67 έτη για 15ετή εργασία. Έτσι η σύνταξη μετατρέπεται ουσιαστικά σε ένα επίδομα επιβίωσης, κι αυτό όχι για όλους, του  οποίου η παροχή είναι αμφίβολη. Συγχρόνως, με την ενοποίηση επιτελείται μια ακόμη κλοπή αποθεματικών μέσω της κάλυψης των ελλειμμάτων ορισμένων ταμείων από τα αποθεματικά των πλεονασματικών.

Εκτός από το ασφαλιστικό, ένα ακόμα θέμα που περιλαμβάνεται στα νομοσχέδια του τελευταίου διαστήματος είναι η ρύθμιση κόκκινων δανείων. Η σημασία αυτού του ζητήματος έγκειται στην θεσμική κατοχύρωση των κατασχέσεων σπιτιών πρώτης κατοικίας που αναπόφευκτα οδηγεί σε μαζικές εξώσεις με αποτέλεσμα την αύξηση των αστέγων και τη στοιχειώδη δυνατότητα της στέγασης να τίθεται υπό αίρεση για τα κατώτερα στρώματα. Από τη στιγμή που οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα έλεγχο πάνω σε ζωτικά για τους ίδιους θέματα, όπως των ασφαλιστικών τους ταμείων, των εισφορών κλπ, αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη διαχείρισή τους από το κράτος και τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που τα χρησιμοποιούν ως εργαλεία εξουσίας, κοινωνικού και ταξικού ελέγχου και εκβιασμού. Παραδείγματα της κρατικής διαχείρισης των ασφαλιστικών ταμείων προς όφελος των οικονομικά ισχυρών αποτελούν η διατήρηση των αποθεματικών σε τραπεζικούς λογαριασμούς με τραγικά χαμηλό επιτόκιο προκειμένου οι τράπεζες αυτές να χορηγούν θαλασσοδάνεια δισεκατομμυρίων και ο εξαναγκασμός των ασφαλιστικών ταμείων να αγοράσουν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου τα οποία αθετήθηκαν με την εφαρμογή του PSI.

Οι ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, τα κόκκινα δάνεια και οι κατασχέσεις, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, τα απελευθερωμένα ωράρια εργασίας,  η περαιτέρω αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης με την ταυτόχρονη μείωση των συντάξεων και η απελευθέρωση, επί της ουσίας, των κατασχέσεων καταδεικνύουν με τον πιο οδυνηρό τρόπο, για τους από τα κάτω, την αντικοινωνική και δολοφονική φύση του καπιταλισμού. Γίνεται αντιληπτό από τον καθένα πως η συνέχιση του καπιταλισμού σημαίνει τη φυσική και ψυχική μας εξόντωση. Η μακροχρόνια ανεργία οδηγεί μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού στην απομόνωση, τον κοινωνικό αποκλεισμό και την περιθωριοποίηση, μια συνθήκη η οποία λειτουργεί ενισχυτικά στους σχεδιασμούς της κυριαρχίας, καθώς δημιουργεί ευνοϊκότερους όρους για την επίθεση και την καθυπόταξη της κοινωνίας.

Παράλληλα με τη λεηλασία προχωρά και η θεσμική θωράκιση του καθεστώτος απέναντι στις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις. Θεσμοθετούνται προϋποθέσεις που καθιστούν ανέφικτη την προκήρυξη απεργίας με νόμιμους όρους, καταστέλλονται οι απεργιακοί αποκλεισμοί και επιχειρείται η ποινικοποίηση της μαχητικής συνδικαλιστικής δράσης, και κατά επέκταση των σωματείων βάσης τα οποία ορθώνουν αναχώματα και προτάσσουν τις ταξικές διεκδικήσεις απέναντι στην εργοδοτική τρομοκρατία. Απέναντι στα ακόμα πιο σκληρά αντικοινωνικά μέτρα πρέπει να υψώσουμε αναχώματα στους σχεδιασμούς των κυρίαρχων, να υπερασπιστούμε κάθε κεκτημένο δικαίωμα και να αποτελέσει αιτία πολέμου κάθε νομοσχέδιο που βαθαίνει τη φτώχεια και μας οδηγεί στο περιθώριο. Γίνεται ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη σύνδεσης των αιτηματικών αγώνων και όλο και πιο φανερό πως οι καταπιεσμένοι και οι εκμεταλλευόμενοι, τα πληβειακά στρώματα της κοινωνίας δεν έχουν να περιμένουν τίποτα εναποθέτοντας τις τύχες τους στους κάθε λογής «ειδικούς» ή αυτόκλητους σωτήρες και προσβλέποντας στη θεσμική διευθέτηση των διεκδικήσεών τους.

Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νεολαίοι, ντόπιοι και μετανάστες γνωρίζοντας καλύτερα τις πραγματικές τους ανάγκες οφείλουν να πάρουν τις ζωές στα χέρια τους, να οργανωθούν και να αγωνιστούν, αντιϊεραρχικά και αντιθεσμικά, σε κάθε κοινωνικό και εργασιακό χώρο. Η οργάνωση σε κοινωνικά, ταξικά και πολιτικά εγχειρήματα, η συμμετοχή σε συνελεύσεις γειτονιάς, σε σωματεία βάσης και αντιϊεραρχικές συλλογικότητες αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορέσουν να τεθούν αναχώματα στους σχεδιασμούς των κυρίαρχων.

Με όπλα μας τη  συλλογικοποίηση και τη ριζοσπαστικοποίηση των αντιστάσεων, την  αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη δημιουργούμε τους όρους της αντεπίθεσής μας στο καθεστώς. Στις πολιτικές και οικονομικές ελίτ αντιτάσσουμε τα κοινωνικά και ταξικά συμβούλια και  αδιαμεσολάβητα και αντιϊεραρχικά συνεχίζουμε να βαδίζουμε στο δρόμο του αγώνα. Γιατί είναι πλέον αντιληπτό από όλους μας πως ο καπιταλισμός και κάθε κρατικό σύστημα εξουσίας το μοναδικό που μπορεί να μας προσφέρει είναι η εξαθλίωση και ο θάνατος και μοναδική διέξοδος αποτελούν οι αυτοοργανωμένοι, αδιαμεσολάβητοι  κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες για την κατάργηση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, για τη συνολική ανατροπή του κράτους και του καπιταλισμού.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ- ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ - ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 4 ΦΛΕΒΑΡΗ

απεργιακή συγκέντρωση στο Μουσείο 11πμ

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι

Με απόφαση των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων (ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ) οι εργαζόμενοι του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ στις 4-2-2016 ενάντια στη νέα αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση που υπονομεύει τα θεμέλια της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης.

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ, βγαίνουμε στους δρόμους για να μπορέσει το εργατικό κίνημα με τους αγώνες του να θέσει τη δική του ατζέντα και να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις.

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ, υπερασπίζουμε τα δικαιώματα μας στην εργασία, στην ασφάλιση, στη σύνταξη και σε αποδοχές για μια αξιοπρεπή διαβίωση.

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ και ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ να πάρει ένα τέλος η ζούγκλα της απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων, να χτυπηθεί η μαύρη εργασία και να επανέλθουν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

ΔΙΝΟΥΜΕ ΤΗ ΜΑΧΗ για ένα ασφαλιστικό σύστημα δημόσιο, κοινωνικά δίκαιο, που θα αναδιανέμει πόρους και πλούτο με ταξική μεροληψία υπέρ των αδύναμων εισοδηματικά στρωμάτων.

Ένα ασφαλιστικό σύστημα που θα διασφαλίζει παροχές και συντάξεις αξιοπρέπειας

και που θα το διέπει η αρχή της αλληλεγγύης των γενεών.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα σε συμμαχία με τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, σε έναν κοινό αγώνα να τερματιστούν οι πολιτικές της νεοφιλελεύθερης λιτότητας που, εκτός από κοινωνικά άδικες, είναι αδιέξοδες και φέρνουν ύφεση, ανεργία, περιορισμό των μισθολογικών και εργασιακών δικαιωμάτων.

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

ΟΛΕΣ, ΟΛΟΙ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ την Πέμπτη 4-2-2016. Με ενότητα στη βάση των κοινών μας προβλημάτων και συμφερόντων, με αλληλεγγύη ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ της ζωής μας στα χέρια μας.

Συναντιόμαστε στους δρόμους του αγώνα.

Μαζικά συμμετέχουμε στην απεργιακή συγκέντρωση των συνδικάτων

Πλατεία Κλαυθμώνος 11 πμ.

·         Το δικό μας ραντεβού 10.30 Πλατεία Κοραή στην έξοδο του Μετρό.




Ο Πρόεδρος                                       Η Γ. Γραμματέας


Ζαχαρίας Τριγάζης                              Μαρλέν Λογοθέτη

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ 4/2/2016.

ΜΕ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ - ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΞΕΣΗΚΩΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΕΚΤΡΩΜΑΤΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ - ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ - ΕΕ - ΔΝΤ. 

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΩΡΑ 10.30 ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΒΟΥΛΗ

Με αφορμή το νομοσχέδιο για την κοινωνική ασφάλιση έχει προκηρυχθεί για τις 4 Φεβρουαρίου η πανελλαδική απεργία από την ΓΣΕΕ, τα συνδικάτα , και σύσσωμα τα εργασιακά σωματεία σε ολόκληρη την χώρα.

Ο εθνικός και κοινωνικός χαρακτήρας της κοινωνικής ασφάλισης είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση των εργαζόμενων όχι μόνο στην πατρίδα μας, μα σε όλο τον κόσμο. Εξασφαλίζει ότι οι οικογένειες των εργαζομένων και οι απόμαχοι της δουλειάς, όσοι για μικρότερο ή μεγαλύτερο χρονικό διάστημα αδυνατούν να εργαστούν, θα έχουν το απαραίτητο εισόδημα, ασφάλεια και πρόνοια. Θα έχουν αξιοπρέπεια.

Ούτε να το φανταστούν δεν μπορούσαν εκείνοι οι πρώτοι ρακένδυτοι εργάτες, που έβαζαν ένα μέρος από το πενιχρό εισόδημά τους στο κοινό ταμείο αλληλεγγύης, ότι με τους αγώνες τους στο διάβα των χρόνων τα ασφαλιστικά ταμεία θα είχαν τη δυνατότητα να παρέχουν όσα παρείχαν μέχρι πριν λίγα χρόνια. Πολύ περισσότερο δεν μπορούμε να φανταστούμε όλοι εμείς που δρέψαμε τους καρπούς των αγώνων και των θυσιών των πατεράδων και των παππούδων μας, ότι θα γυρίσουμε πολύ πιο πίσω από αυτά που ξεκίνησαν 150 χρόνια πριν, οι πρώτοι ρακένδυτοι εργάτες.

Η επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση δεν ξεκίνησε με την κρίση του ευρώ. Όλες οι κυβερνήσεις την τελευταία εικοσαετία ψηφίζουν απανωτά νόμους για να «σώσουν» τη δημόσια κοινωνική ασφάλιση. Όσο περισσότεροι νόμοι ψηφίζονται, τόσο αυξάνεται ο κύκλος εργασιών των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών. Όσο μειώνονται οι παροχές για τους εργαζόμενους, τόσο αυξάνουν οι κρατήσεις. Όσο περισσότερο απορρυθμίζεται η αγορά εργασίας, τόσο περισσότερο υποσκάπτεται η βιωσιμότητα του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.

Επομένως, όλοι οι νόμοι «σωτηρίας» της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης, στο βαθμό που εδράζονται, στηρίζουν και παγκοσμιοποιούν την απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, στην καλύτερη περίπτωση είναι ασπιρίνες για την αντιμετώπιση του καρκίνου και στη χειρότερη –όπως στη χώρα μας- μέτρα για την οριστική φτωχοποίηση και εξανδραποδισμό του λαού μας σε όφελος των δανειστών.

Παράλληλα με το πετσόκομμα μισθών και συντάξεων και με το πρόσχημα της αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής η φερόμενη ως «Ελληνική Κυβέρνηση» ετοιμάζει και νέα φοροεπιδρομή τσακίζοντας τους «νοικοκυραίους», την «μεσαία τάξη», την αγροτιά, όλους μας! Το φορολογικό είναι η άλλη όψη των ιδιωτικοποιήσεων: Με τις ιδιωτικοποιήσεις εκποιείται ο δημόσιος πλούτος, σε όφελος των δανειστών. Ενώ, με τις φοροεπιδρομές, τις τράπεζες και τις κατασχέσεις δημεύονται για λογαριασμό των επικυρίαρχων οι ιδιωτικές περιουσίες, ο μόχθος και το βιός μας.

Μα πάνω απ’ όλα αυτά, είναι η ολοκληρωτική επίθεση που δέχεται ο λαός μας σε κάθε πτυχή του κοινωνικού βίου. Στην μετατροπή του εργαζόμενου σε ωφελούμενου δούλου, στην κατάλυση κάθε ατομικού και συλλογικού δικαιώματος, στην αρπαγή της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, στην διάλυση της παιδείας, της υγείας, στην κατάρρευση του πρωτογενή τομέα, στην πολιτιστική αποχαύνωση και την ανυπαρξία στην απόδοση δικαιοσύνης. Στην παράδοση δηλαδή ολόκληρης της χώρας, που πάνω της οικοδομήθηκαν και κατοχυρώθηκαν η έννοια της Δημοκρατίας, και χύθηκε ποτάμι το αίμα για να θεμελιωθεί η λαϊκή κυριαρχία, η εθνική ανεξαρτησία και να καταχτηθεί η λευτεριά.

Εμείς αυτή τη χώρα την λέμε Πατρίδα.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα, όλους τους επαγγελματίες, τους επιχειρηματίες, τους αγρότες, τους άνεργους, τους νέους και τους συνταξιούχους, τα μέλη και τους φίλους του ΕΠΑΜ να δώσουν βροντερό παρόν στην μεγάλη απεργία της 4^ης Φεβρουαρίου. Τώρα που ο λαός μας με αφορμή το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο δείχνει ξανά τον δρόμο της αγωνιστικότητας και της αντίστασης, να διαμηνύσουμε όλοι μαζί με κάθε τρόπο ότι η πατρίδα είναι το σπίτι μας, και πως δεν είμαστε διατεθιμένοι να την χάσουμε μέσα από τα χέρια μας.


Γιατί όπως έλεγε κι ο Γρηγόρης Ξενόπουλος στον «Δεκάλογο του Πατριωτισμού:

Πολύ μεγαλύτερη αγάπη για την πατρίδα από το να σκοτωθείς γι' αυτή, είναι να ζήσεις γι' αυτή.


ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 4 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2016 ΜΑΖΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ




Προσυγκέντρωση στην Κοραή (μετρό Πανεπιστημίου) στις 11:00 π.μ.

Οι προωθούμενες προτάσεις της Κυβέρνησης, που οδηγούν στην πλήρη κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης και των συντάξεων, συναντούν την αποφασιστική αντίσταση ολόκληρου του Ελληνικού λαού.

Οι πρωτοφανείς σε μαζικότητα κινητοποιήσεις των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων επιστημόνων, οι απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα, οι μεγάλες κινητοποιήσεις του αγροτικού κόσμου και τα μπλόκα σε όλη την χώρα, αποδεικνύουν την αποφασιστικότητα όλων των κοινωνικών ομάδων ν’ αντισταθούν και να μην αφήσουν να περάσουν οι αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις, που θα οδηγήσουν τους συνταξιούχους σε πλήρη φτωχοποίηση, τους εργαζόμενους σε νέες μειώσεις των μισθών τους και τους ελεύθερους επαγγελματίες σε έξοδο από το επάγγελμά τους και σε ανεργία.

Η μεγάλη Γενική Απεργία στις 4 του Φλεβάρη θα είναι μια απεργία σταθμός, που θ’ αποδείξει στην Κυβέρνηση, στους συμμάχους της και στους δανειστές ότι η διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης δεν θα περάσει.

Το νομοσχέδιο Κατρούγκαλου κατεδαφίζει και τα τελευταία ψήγματα της κοινωνικής   ασφάλισης που είχαν απομείνει από τους προηγούμενους αντιασφαλιστικούς νόμους. Όχι μόνο μειώνει δραματικά τις κύριες και επικουρικές συντάξεις, αλλά και εξοντώνει τους επαγγελματίες, τους   αυτοαπασχολούμενους, τους αγρότες, τους επιστήμονες με την αύξηση των εισφορών τους, με την υπερφορολόγηση και με  την προκαταβολή του φόρου.

Η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 ή στα 62  με 40 χρόνια ασφάλισης με 1.500.000 ανέργους , οι ελαστικές σχέσεις ανασφάλιστης εργασίας, οι υποαπασχολούμενοι και οι αυτοαπασχολούμενοι, συνιστούν την πιο ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική που μόνο μια κυβέρνηση της «αριστεράς» του Σύριζα έχει το θράσος να επιβάλει στον Ελληνικό λαό.

Οι αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις και η ληστρική φορολογία, που περιλαμβάνει το   νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο,  είναι πιστή εφαρμογή του 3ου μνημονίου που έχει υπογράψει   και εφαρμόζει η κυβέρνηση Σύριζα, ενώ προεκλογικά υποσχόταν την κατάργηση των μνημονίων και της λιτότητας. Αυτή η πολιτική απάτη σε βάρος των εργαζομένων, των εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων, των συνταξιούχων δεν πρέπει να περάσει.

Η πολιτική  της κυβέρνησης, της ευρωζώνης, Ε.Ε και ΔΝΤ πρέπει να ανατραπεί. Μόνο ένα πλατύ Μέτωπο εργαζομένων, ανέργων και συνταξιούχων μπορεί να ανατρέψει την πιο ακραία αντιλαϊκή πολιτική μιας δήθεν αριστερής κυβέρνησης.   Για να ανοίξει ο δρόμος για μια άλλη πολιτική εξόδου από την κρίση, χωρίς μνημόνια, χωρίς ευρώ, με παύση πληρωμών και διαγραφή του χρέους, με σύγκρουση με Ε.Ε και ΔΝΤ το οποίο ανήγγειλε « δια χειρός Λαγκάρντ»   από τη Λίμα του ΠΕΡΟΥ ότι η ανώτατη σύνταξη στην Ελλάδα δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 484 ευρώ(!).   

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, υλοποιώντας τις συμφωνίες και τα μνημόνια που εκ νέου σύναψε με τους εταίρους της (ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου), επιχειρεί να ψηφίσει ένα ασφαλιστικό νομοσχέδιο-έκτρωμα! Διαλύουν έτσι τα απομεινάρια της κοινωνικής ασφάλισης, μειώνουν μισθούς και συντάξεις, κατεδαφίζουν την περίθαλψη και τα ταμεία, αυξάνουν τα χρόνια δουλειάς και την ανεργία!

Με τον νόμο αυτό επιχειρείται:

1. Η μετατροπή της ασφάλισης και της υγείας από κοινωνικό δικαίωμα σε ατομική υποχρέωση.

2. Η σύνταξη στα 67 ή στα 40 χρόνια εργασίας! Δουλειά λοιπόν μέχρι το θάνατο, αν φυσικά βρεις δουλειά με επίσημη ανεργία 27% και στους νέους 60%.

3. Η μείωση από 20 ως 30% στις συντάξεις για τους νυν και μελλοντικούς συνταξιούχους, το τσάκισμα των αναπηρικών και των προνοιακών επιδομάτων, η σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ.

4. Η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, η ενοποίηση προς τα κάτω όλων των ασφαλιστικών ταμείων με νέα λεηλασία των τελευταίων αποθεματικών τους. Ο αφανισμός των μικρομεσαίων αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων και των νέων επιστημόνων.

5. Η υλοποίηση του στόχου του 3ου μνημονίου για περικοπή της κρατικής δαπάνης κατά 1,8 δις ευρώ για το ασφαλιστικό έχει ήδη εγγραφεί στον προϋπολογισμό του 2016.

6. Το κράτος θα εγγυάται μόνο την «εθνική σύνταξη» πείνας των 384 € (και αυτή με την προϋπόθεση της ανάπτυξης). Το υπόλοιπο μέρος θα είναι “ανταποδοτική”. Θα υπολογίζεται με μειωμένα ποσοστά αναπλήρωσης με βάση τον μέσο όρο όλου του εργασιακού βίου κι όχι με τον καταληκτικό μισθό ή έστω με την καλύτερη 5ετία ή 10ετία.

7. Αυξάνονται κατά 2% στις κύριες και 6% στις επικουρικές οι κρατήσεις για την υγειονομική περίθαλψη και η προβλεπόμενη νέα αύξηση εισφορών οδηγούν σε επιπλέον μείωση των μισθών. Εξανεμίζονται οι επικουρικές με τον «κανόνα βιωσιμότητας» (νέα ρήτρα μηδενικού ελλείμματος).

8. Μειώνεται κατά 10% ως 15% το εφάπαξ.

9. Φτιάχνουν πελατεία για τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες, για όσους τουλάχιστον μπορούν.

Το ασφαλιστικό δεν είναι μόνο η αξιοπρεπής σύνταξη. Προστατεύει κάθε εργαζόμενο και κατακτήθηκε με σκληρούς ταξικούς αγώνες. Είναι κυριολεκτικά ο ιδρώτας και το αίμα των εργαζομένων! Είναι η ασφάλιση του μικρού παιδιού και τα εμβόλιά του. Είναι το φάρμακό μας, όταν αρρωστήσουμε. Είναι το επίδομα της ασθένειας, οι ιατρικές εξετάσεις, η προστασία της μητρότητας. Είναι οι παροχές υγείας και πρόνοιας συνολικά. Το αντιλαϊκό ασφαλιστικό ν/σχέδιο οδηγεί τη νέα γενιά στην ανεργία και τη μετανάστευση.

Η κυβέρνηση βρίσκει στήριγμα, στους βιομηχάνους και τους επιχειρηματίες. Είναι αυτοί που έσπευσαν να δηλώσουν τη συναίνεσή τους στο ασφαλιστικό τερατούργημα, γιατί έχουν συμφέρον ταξικό, είναι δεμένοι με τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις και τις αντιδραστικές τομές της ΕΕ και του ΔΝΤ. Για αυτούς και τα κέρδη τους άλλωστε γίνονται όλα!

Τα μέτρα τα ψηφίζουν όλοι μαζί οι μνημονιακοί! Αυτοί που τώρα «φωνάζουν» (από αντιδραστικές θέσεις), τόσο ως κυβερνήσεις, όσο και ως «οικουμενική συμπολίτευση» τους τελευταίους μήνες, ψήφισαν, εφάρμοσαν και στήριξαν την κατεδάφιση των κοινωνικών κατακτήσεων, των δικαιωμάτων και των κοινωνικών δαπανών. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμια και Λεβέντες… ψήφισαν τα προηγούμενα αντιδραστικά και αντεργατικά ασφαλιστικά. Ψήφισαν ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα μνημόνια, μαζί και το 3ο, στα οποία προβλέπονταν οι βάρβαρες αντιλαϊκές πολιτικές και τα σημερινά μέτρα της αντιασφαλιστικής «μεταρρύθμισης». Επί χρόνια συνέβαλαν στη λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων, τζογάρισαν στα χρηματιστήρια τα αποθεματικά τους και μέσω του PSI, «κούρευαν» τις συντάξεις.

Δεν μπορούμε να «πάμε με αυτούς»! Δεν μπορούμε να πάμε με όσους στήριξαν το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα και μας καλούσαν να «Μείνουμε Ευρώπη»

Αγώνας ταξικός και ανατρεπτικός στα χέρια των εργαζόμενων, των ανέργων, της νεολαίας, της φτωχής αγροτιάς, των «μπλοκάκηδων»!

Η Πρωτοβουλία Πρωτοβάθμιων Σωματείων καλεί σε Ενωτικό, Αγωνιστικό Συντονισμό και πάλη τα σωματεία, τις λαϊκές συνελεύσεις, τις επιτροπές αγώνα, κάθε εργαζόμενο και άνεργο, νέο και συνταξιούχο. Τα σωματεία μας μέσα από συνελεύσεις και συντονισμένα πρέπει να συμβάλουν σε έναν ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΞΕΣΗΚΩΜΟ ενάντια σ’ αυτούς που καταστρέφουν το μέλλον των εργαζομένων, της νέας γενιάς, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Αντεπίθεση και σύγκρουση με όλους αυτούς, που λεηλατούν τις ζωές μας.

Σε αυτόν τον μεγάλο και μαχητικό αγώνα χρειάζεται να σπάσουμε τα όρια που βάζει ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός της ΓΣΕΕ, αλλά και της ΑΔΕΔΥ και των μεγάλων Ομοσπονδιών, που δίνουν μάχες «συμβολικές» και όχι σύγκρουσης για να μην περάσουν τα μέτρα. Έχουν επιλέξει το δρόμο της υποταγής και όχι της ανατροπής των πολιτικών που εφαρμόζονται από κυβερνήσεις-ΕΕ-ΔΝΤ και εργοδοσία.

Δεν μπορούμε επίσης να στοιχηθούμε πίσω από τους γραβατομένους στο ΤΕΕ, στους Δικηγορικούς Συλλόγους, στους εμπόρους της ΕΣΕΕ κλπ. Αυτοί φωνάζουν για να μην πληρώσουν οι ίδιοι, αλλά να πληρώσουμε εμείς. Κάνουν «κριτική» για να διαπραγματευτούν καλύτερα τα δικά τους συμφέροντα. Αντίθετα, οι εργαζόμενοι και άνεργοι πρέπει να συναντηθούμε με τους χιλιάδες αμειβόμενους με μπλοκάκι, με τους νέους και μισθωτούς επιστήμονες, με τους μικρούς και φτωχούς αγρότες και εργάτες γης. Να μιλήσουμε από τη σκοπιά των δικών μας αναγκών, των δικών μας αιτημάτων!

Παλεύουμε με κριτήριο της ανάγκες των εργαζόμενων, τα συμφέροντα των φτωχών και των νέων. Όχι με βάση τα περιθώρια των «συμφωνιών», των «αντοχών» της «χώρας» και της οικονομίας ή τις «δυσκολίες» των εργοδοτών. Έχουμε σαφή θέση: Υπάρχει απίστευτος πλούτος (που τον παράγουμε με αίμα και ιδρώτα). Δεν θα πληρώσουμε όλοι μαζί τα σπασμένα. Να πληρώσει η εργοδοσία με βαριά φορολογία. Να πληρώσει το κράτος, αντί να τα δίνει στο τοκογλυφικό χρέος και στις τράπεζες. Να φέρουν πίσω τα κλεμμένα δις, που πήραν από τα ασφαλιστικά μας ταμεία, και φτάνουν για τις συντάξεις και για αυξήσεις!

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

• Αποκλειστικά δημόσιο, καθολικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, ενάντια στο κεφαλαιοποιητικό σύστημα. Δωρεάν, υποχρεωτική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη χωρίς εξαιρέσεις και προϋποθέσεις. Να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι.

• Την άμεση χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος και την επιστροφή των κλεμμένων αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων. Το κόστος ασφάλισης να βαραίνει εργοδότες και κράτος. Καμία αύξηση εισφορών για τους εργαζόμενους!

• Αυξήσεις μισθών και συντάξεων τώρα για να ζήσουμε. Επαναφορά 13ου-14ου μισθού και σύνταξης για όλους. Καμία σύνταξη κάτω από το βασικό μισθό που διεκδικούν τα συνδικάτα σε κάθε κλάδο.

• Σύνταξη στα 30 χρόνια εργασίας χωρίς όριο ηλικίας ή στα 60 έτη (58 για τις γυναίκες και βαρέα). Πλήρη ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα για όλες τις μορφές ελαστικής εργασίας. Η περίοδος ανεργίας να μετρά ως χρόνος ασφάλισης. Κανένας εργαζόμενος ανασφάλιστος! Κατάργηση της μαύρης εργασίας και όλων των μορφών «ευέλικτης» και ελαστικής εργασίας, αυστηρές ποινές στους εργοδότες.

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ:

• Ενάντια σε όλα τα μνημόνια και κάθε κυβέρνηση που τα προωθεί.

• Για πλήρη διαγραφή του χρέους που καταβροχθίζει τον πλούτο που παράγουμε όπως και τα αποθεματικά των ταμείων.

• Για την απαλλαγή από όλα τα ευρωενωσιακά σύμφωνα λιτότητας και αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, τη ρήξη με το σφαγείο του ευρώ και της Ε.Ε.

• Για να μπουν μπροστά τα εργατικά συμφέροντα και οι ανάγκες μας, να πληρώσει η εργοδοσία και το κεφάλαιο.

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ !

Όλοι στην ΑΠΕΡΓΙΑ στις 4 Φεβρουαρίου

Συγκέντρωση των σωματείων στο Μουσείο, στις 10.30 π.μ.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ για συντονισμό