Δήλωση Δημήτρη Στρατούλη, μέλους της ΠΓ της ΛΑΕ και πρώην αν. Υπουργού Κοινωνικής Ασφάλισης, για την πρόταση της εκπροσώπου του ΔΝΤ για νέα μείωση των συντάξεων.

«Το ένα μνημόνιο φέρνει το άλλο και στο τέλος οι συντάξεις θα γίνουν απλή ανάμνηση»




Η πρόταση Βελκουλέσκου του ΔΝΤ για νέα μείωση τουλάχιστον κατά 20%, μέσω της περικοπής της προσωπικής διαφοράς, των ήδη καταβαλλόμενων κύριων συντάξεων, περιγράφει ένα από τους νέους εκβιασμούς των δανειστών είτε σε νέα αξιολόγηση είτε στην προετοιμασία νέου, 4^ου, μνημονίου.

Με δεδομένα αφενός ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν έχει ούτε θέλει να έχει εναλλακτική λύση στα μνημόνια της Γερμανικής Ευρωζώνης και αφετέρου ότι οι ευρωπαίοι δανειστές θεωρούν απολύτως αναγκαία τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο δανειακό πρόγραμμα τη χώρας μας, το σίγουρο είναι ότι η κυβέρνηση μαζί με τη ΝΔ και όλη τη μνημονιακή αντιπολίτευση θα υποχωρήσουν και σε αυτή τη νέα συνταξιοκτόνα απαίτηση των δανειστών.

Η μόνη λύση είναι να πραγματοποιηθεί με παλλαϊκό ξεσηκωμό και μέτωπο των αριστερών και αντιμνημονιακών δυνάμεων η αντιμνημονιακή ανατροπή. Αλλιώς το ένα μνημόνιο θα διαδέχεται το άλλο και στο τέλος οι συντάξεις θα γίνουν για τους συνταξιούχους μία απλή ανάμνηση.

Γιώργος Αρχοντόπουλος


αναδημοσίευση από ergasianet.gr

Τι σημαίνει η ένταξη μιας ΔΕΚΟ στο νέο υπερταμείο για 99 χρόνια; Οι εταιρείες που εντάσσονται στο υπερταμείο θα μπορούν να πωληθούν σε ιδιώτες ή εξ ολοκλήρου ή ένα σημαντικό ποσοστό τους το οποίο συνήθως συνοδεύεται με το management της εταιρείας.

Πώς επη­ρε­ά­ζει την ΕΥΑΘ η έντα­ξη της στο νέο Υπερ­τα­μείο; Με την ει­σα­γω­γή της ΕΥΑΘ στο Υπερ­τα­μείο ου­σια­στι­κά αλ­λά­ζει ο σκο­πός και ο ρόλος της εται­ρεί­ας. Σή­με­ρα σκο­πός της ΕΥΑΘ είναι να πα­ρέ­χει κα­θα­ρό και ποιο­τι­κό νερό, καθώς και ασφα­λείς συν­θή­κες υγιει­νής στους Θεσ­σα­λο­νι­κείς. Πλέον ο σκο­πός της ΕΥΑΘ στο Υπερ­τα­μείο θα είναι η απο­πλη­ρω­μή του Χρέ­ους, κάτι που συ­νε­πά­γε­ται ανα­γκαία αύ­ξη­ση κερ­δών για το σκοπό αυτό, η οποία ανα­πό­φευ­κτα θα επι­διω­χθεί με αύ­ξη­ση της τιμής του νερού. Το νερό, λοι­πόν, με­τα­τρέ­πε­ται σε είδος προς κερ­δο­σκο­πία, ένα ΕΜΠΟ­ΡΕΥ­ΣΙ­ΜΟ είδος, όπως π.χ. ένα ανα­ψυ­κτι­κό ή μια μπύρα! Εκ των πραγ­μά­των δεν υπάρ­χει πλέον χώρος για δια­φά­νεια, συμ­με­το­χή των πο­λι­τών, οι­κο­λο­γι­κές και βιώ­σι­μες πρα­κτι­κές και άλλες μη χρη­μα­το­θη­ρι­κές πα­ρα­μέ­τρους.

Είναι η πώ­λη­ση του 23% της ΕΥΑΘ ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση; Σή­με­ρα το 74% της ΕΥΑΘ ανή­κει στο Δη­μό­σιο μέσω του ΤΑΙ­ΠΕΔ. Το επι­χεί­ρη­μα της κυ­βέρ­νη­σης είναι ότι που­λώ­ντας το 23% σε ιδιώ­τη, το δη­μό­σιο θα συ­νε­χί­σει να έχει τον έλεγ­χο αφού θα κα­τέ­χει το 51%. Αυτό δεν ισχύ­ει: ο πρω­θυ­πουρ­γός ανα­κοί­νω­σε στη ΔΕΘ ότι θα μπει στρα­τη­γι­κός επεν­δυ­τής (και) στην ΕΥΑΘ, δη­λα­δή ο ιδιώ­της -πέρα από το 23%- θα έχει λόγο ΚΑΙ στη διοί­κη­ση της εται­ρεί­ας. Πρό­κει­ται λοι­πόν για μια έμ­με­ση ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση, για ένα ΣΔΙΤ (Σύ­μπρα­ξη Δη­μό­σιου και Ιδιω­τι­κού Τομέα). Εκ­θέ­σεις της ίδιας της Πα­γκό­σμιας Τρά­πε­ζας προ­τρέ­πουν πλέον τις πο­λυ­ε­θνι­κές να στα­μα­τή­σουν τις πλή­ρεις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις και να στρα­φούν στα ΣΔΙΤ, ως πιο επι­κερ­δείς και χα­μη­λό­τε­ρου ρί­σκου επεν­δύ­σεις.

Αφού το Δη­μό­σιο θα ελέγ­χει το 51% πώς είναι ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση; Το ίδιο μο­ντέ­λο ακο­λου­θή­θη­κε στο Πα­ρί­σι και στο Βε­ρο­λί­νο. Η εται­ρεία ύδρευ­σης τε­λι­κά επέ­στρε­ψε στον δήμο. Τα απο­τε­λέ­σμα­τα του ΣΔΙΤ ήταν:

• Αύ­ξη­ση της τιμής του νερού.
  
  
• Υπο­βάθ­μι­ση της ποιό­τη­τάς του, λόγω των επεν­δύ­σε­ων που ΔΕΝ έκανε (για λό­γους οι­κο­νο­μί­ας) η ιδιω­τι­κή εται­ρεία.
  
  

Κα­τό­πιν αυτών ο δήμος ανα­γκά­στη­κε να σπά­σει τη σύμ­βα­ση με τον ιδιώ­τη, γε­γο­νός που οδή­γη­σε σε απο­ζη­μί­ω­ση ύψους σχε­δόν 1 δισ. ευρώ από την πλευ­ρά του δήμου. Να το­νί­σου­με ότι στη σύμ­βα­ση πα­ρα­χώ­ρη­σης της ΕΥΑΘ το 2014 είχε επί­σης προ­βλε­φθεί ανά­λο­γος όρος απο­ζη­μί­ω­σης του ιδιώ­τη, ακόμη και των πι­θα­νών μελ­λο­ντι­κών του κερ­δών σε πε­ρί­πτω­ση που το Δη­μό­σιο τον έδιω­χνε!

Όπως σε όλα τα μο­ντέ­λα ΣΔΙΤ, το κρά­τος ή η κοι­νό­τη­τα αφή­νει τη δια­χεί­ρι­ση στον ιδιω­τι­κό τομέα, υπο­στη­ρί­ζο­ντας ότι το Δη­μό­σιο εξα­κο­λου­θεί να κα­τέ­χει το 51% ή πα­ρα­πά­νω. Αυτό δεν είναι τί­πο­τα πε­ρισ­σό­τε­ρο από ένα επι­κοι­νω­νια­κό κόλπο, για να νο­μί­ζουν οι πο­λί­τες ότι εξα­κο­λου­θεί να είναι υπό δη­μό­σιο έλεγ­χο.

Δε θα αυ­ξη­θούν οι θέ­σεις ερ­γα­σί­ας λόγω των επεν­δύ­σε­ων των ιδιω­τών; Στο Βε­ρο­λί­νο ΧΑ­ΘΗ­ΚΑΝ 7.000 θέ­σεις ερ­γα­σί­ας από μι­κρο­με­σαί­ες επι­χει­ρή­σεις που συ­νερ­γά­ζο­νταν με την εται­ρεία ύδρευ­σης, λόγω των απο­ε­πεν­δύ­σε­ων που έγι­ναν στο όνομα της οι­κο­νο­μί­ας και της κερ­δο­σκο­πί­ας των ιδιω­τών.

Δεν θα ωφε­λη­θεί η ΕΥΑΘ από την τε­χνο­γνω­σία του ιδιώ­τη με τον οποίο θα συ­νερ­γα­στεί; Όχι. Τα πα­ρα­δείγ­μα­τα διε­θνώς έχουν δεί­ξει ότι οι ιδιω­τι­κές εται­ρεί­ες δη­μιουρ­γούν μι­κρό­τε­ρες θυ­γα­τρι­κές οι οποί­ες στη συ­νέ­χεια «που­λά­νε» εξει­δι­κευ­μέ­νες υπη­ρε­σί­ες στην εται­ρεία ύδρευ­σης, οδη­γώ­ντας σε μια πλήρη εξάρ­τη­σή της από αυτές. Η απο­χώ­ρη­ση έμπει­ρων στε­λε­χών λόγω συ­ντα­ξιο­δό­τη­σης και η μη ανα­νέ­ω­ση του προ­σω­πι­κού της εται­ρεί­ας δη­μιουρ­γούν ένα «έλ­λειμ­μα γνώ­σης» και οδη­γούν σε μια κα­τά­στα­ση ομη­ρί­ας της από τις συ­νερ­γα­ζό­με­νες θυ­γα­τρι­κές, που έχουν τε­λι­κά και όλη την τε­χνο­γνω­σία. Ακόμη κι αν επα­να­κρα­τι­κο­ποι­η­θεί η ΕΥΑΘ, θα πα­ρα­μεί­νει όμη­ρος των θυ­γα­τρι­κών αυτών.

Το Δη­μό­σιο θα έχει τον έλεγ­χο, πως μπο­ρεί να αλ­λά­ξει η δομή της ΕΥΑΘ; Ακόμη κι αν η ΕΥΑΘ τε­λι­κά επα­να­κρα­τι­κο­ποι­η­θεί, η εται­ρεία ύδρευ­σης δε θα είναι ποτέ ίδια με πριν. Η όλη δομή της εται­ρεί­ας θα έχει αλ­λά­ξει. Ακόμη κι αν το κρά­τος ή ο δήμος είναι ο μο­να­δι­κός ιδιο­κτή­της, θα εξα­κο­λου­θεί να εξαρ­τά­ται από τις θυ­γα­τρι­κές εται­ρεί­ες των πο­λυ­ε­θνι­κών και θα ανα­γκα­στεί να αγο­ρά­σει τη γνώση που είχε κλα­πεί από αυτήν. Το πα­ρά­δειγ­μα του Βε­ρο­λί­νου (όπως και άλλες πε­ρι­πτώ­σεις) δεί­χνει ότι, από τη στιγ­μή που αυτή η νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη δομή εγκα­θι­δρυ­θεί σε μια εται­ρεία ύδρευ­σης, στη συ­νέ­χεια και παρά την επα­να­κρα­τι­κο­ποί­η­ση, η λο­γι­κή του κέρ­δους πα­ρα­μέ­νει.

Τι θα γίνει με το κοι­νω­νι­κό τι­μο­λό­γιο της ΕΥΑΘ; Η ΕΥΑΘ σή­με­ρα ως δη­μό­σια εται­ρεία ασκεί κοι­νω­νι­κή πο­λι­τι­κή, είτε με μειω­μέ­νο τι­μο­λό­γιο σε ευ­πα­θείς ομά­δες είτε ακόμη και με την πα­ρο­χή ΔΩ­ΡΕ­ΑΝ νερού σε οι­κο­νο­μι­κά ασθε­νείς οι­κο­γέ­νειες. Ο ιδιώ­της θα έρθει στην ΕΥΑΘ για να κερ­δί­σει, κα­νείς δεν εγ­γυά­ται τη συ­νέ­χι­ση του κοι­νω­νι­κού προ­γράμ­μα­τος.

Αφού το 51% θα ανή­κει στο Δη­μό­σιο τι κερ­δί­ζει ο ιδιώ­της; Οι ιδιω­τι­κές εται­ρεί­ες έχουν εγ­γυ­η­μέ­νο κέρ­δος, που προ­βλέ­πε­ται στη σύμ­βα­ση που υπο­γρά­φουν. Για να εξα­σφα­λι­στεί αυτό, οι συμ­βά­σεις:

• είναι πάντα μα­κρο­πρό­θε­σμες, συχνά για 30 χρό­νια
  
  
• εγ­γυώ­νται κέρ­δος για όλη τη διάρ­κεια της σύμ­βα­σης (η τιμή που η κυ­βέρ­νη­ση του Βε­ρο­λί­νου κα­τέ­βα­λε για τις με­το­χές Veolia και RWE βα­σί­στη­κε στο εγ­γυ­η­μέ­νο κέρ­δος τους μέχρι το 2028!)
  
  
• είναι μυ­στι­κές, επει­δή το αντι­κεί­με­νο της δια­πραγ­μά­τευ­σης υπά­γε­ται στο πλαί­σιο του εμπο­ρι­κού δι­καί­ου
  
  
• όλη η δια­χεί­ρι­ση είναι στα χέρια της ιδιω­τι­κής εται­ρεί­ας (αυτό μπο­ρεί να κα­λύ­πτε­ται από χω­ρι­στές συμ­φω­νί­ες μέσα στη σύμ­βα­ση).
  
  

Τι είναι το fix price; Είναι ένα κόλπο για να πει­στεί η κοινή γνώμη ότι δεν επη­ρε­ά­ζε­ται η τιμή του νερού. Για μια μικρή πε­ρί­ο­δο (π.χ. 5 χρό­νια), η τιμή πα­ρα­μέ­νει στα­θε­ρή σύμ­φω­να με τη σύμ­βα­ση, στη συ­νέ­χεια όμως ο ιδιώ­της ανε­βά­ζει την τιμή σύμ­φω­να με τα συμ­φέ­ρο­ντα του, στο Πα­ρί­σι οι αυ­ξή­σεις έφτα­σαν το 260%.

Η κυ­βέρ­νη­ση ισχυ­ρί­ζε­ται ότι η μπο­ρεί να ελέγ­ξει τον ιδιώ­τη μέσω της Ρυθ­μι­στι­κής Αρχής Υδά­των. Η Ρυθ­μι­στι­κή Αρχή Υδά­των δεν έχει συ­στα­θεί ακόμη, την υπο­κα­θι­στά η ει­δι­κή γραμ­μα­τεία υδά­των. Σε ερώ­τη­ση μας το 2014 πως θα επο­πτεύ­ει τον ιδιώ­τη που θα μπει στην ΕΥΑΘ η απά­ντη­ση ήταν: « με εξω­τε­ρι­κούς συ­νερ­γά­τες», δη­λα­δή θα βά­λουν έναν το­πι­κό ιδιώ­τη συ­νερ­γά­τη να επο­πτεύ­ει τις με­γα­λύ­τε­ρες πο­λυ­ε­θνι­κές του νερού!

Συμ­φέ­ρει η πώ­λη­ση του 23% της ΕΥΑΘ; Πόσα θα ει­σπρά­ξει η κυ­βέρ­νη­ση (η τρόι­κα); Με ση­με­ρι­νή τιμή με­το­χής, η αξία του 23% εκτι­μά­ται γύρω στα 30.000.000 ευρώ. Η ΕΥΑΘ έχει κα­θα­ρά κέρδη 14.000.000 ευρώ το χρόνο, ενώ έχει και 50.000.000 ευρώ στα απο­θε­μα­τι­κά της. Γί­νε­ται εύ­κο­λα κα­τα­νοη­τό ότι σε δύο χρό­νια ο ιδιώ­της θα κάνει από­σβε­ση των χρη­μά­των του.

Η αξία του 23% είναι κυ­ριο­λε­κτι­κά στα­γό­να στον ωκε­α­νό του χρέ­ους!

* Ο Γιώρ­γος Αρ­χο­ντό­που­λος είναι πρό­ε­δρος του Συλ­λό­γου Ερ­γα­ζο­μέ­νων στην ΕΥΑΘ

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, οι δικηγόροι Φώτης Μαζαράκης και Κώστας Ζηκογιάννης, ιδρυτικά μέλη του νομικού φορέα υπεράσπισης της Δικαιοσύνης και μέλη της Πλεύσης Ελευθερίας και πολυμελής αντιπροσωπεία της Πλεύσης Ελευθερίας συναντήθηκαν σήμερα με την Ομοσπονδία Εργαζομένων ΕΥΔΑΠ (ΟΜΕ-ΕΥΔΑΠ).

Η Πλεύση Ελευθερίας τάσσεται σθεναρά εναντίον της ιδιωτικοποίησης του νερού και των δικτύων, που επισπεύδεται με την ένταξη ΕΥΔΑΠ-ΕΥΑΘ-ΔΕΗ στο Υπερταμείο Ιδιωτικοποιήσεων.

Η αντιπροσωπεία ενημερώθηκε για τις επικείμενες κινητοποιήσεις των εργαζομένων αλλά και για τη συνολική κατάσταση της ΕΥΔΑΠ.

Βγαίνοντας από τη συνάντηση, η Ζωή Κωνσταντοπούλου δήλωσε:

“Επισκεφθήκαμε την Ομοσπονδία Εργαζομένων στην ΕΥΔΑΠ προκειμένου να δηλώσουμε την αμέριστη συμπαράσταση και συμπαράταξη της Πλεύσης Ελευθερίας στον αγώνα για την προστασία της ΕΥΔΑΠ, την προστασία του δημόσιου χαρακτήρα του Νερού και των Δικτύων από την βίαιη ιδιωτικοποίηση που δρομολογείται με την υπαγωγή της επιχείρησης στο Υπερταμείο και, συνολικά, με τη μνημονιακή πολιτική.

Θα είμαστε δίπλα στους εργαζόμενους αλλά και δίπλα στους πολίτες στην υπεράσπιση αυτού του συλλογικού αγαθού, δίπλα σε κάθε πράξη ανυπακοής και αντίστασης απέναντι στην μνημονιακή άλωση”.

Η μεγάλη συγκέντρωση την ημέρα της απελευθέρωσης είναι σε απόλυτη συναισθηματική αντίστιξη με τη φρικτή εικόνα των παιδιών της πείνα | Φωτό Σπ. Μελετζής


Γιώργος Πετρόπουλος

Το ΕΑΜ ιδρύθηκε πριν από 75 χρόνια, στις 27 Σεπτεμβρίου 1941, σε ένα σπίτι στο τέρμα της οδού Μαυρομιχάλη.

Η ιδρυτική σύσκεψη ξεκίνησε γύρω στις 8 το βράδυ με τη συμμετοχή των εκπροσώπων τεσσάρων κόμματων της Αριστεράς.

Το ΚΚΕ εκπροσώπησε ο Λευτέρης Αποστόλου, το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΣΚΕ) ο Χρήστος Χωμενίδης, την Ενωση Λαϊκής Δημοκρατίας (ΕΛΔ) ο Ηλίας Τσιριμώκος και το Αγροτικό Κόμμα Ελλάδας (ΑΚΕ) ο Απόστολος Βογιατζής.

Πριν από το ΕΑΜ είχαν ιδρυθεί δύο άλλες αντιστασιακές οργανώσεις. Στις 28 Μαΐου του 1941 δημιουργήθηκε η ΕΘΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ με σκοπό τη βοήθεια στον ελληνικό λαό αλλά και στα θύματα του πολέμου στις συνθήκες της Κατοχής.

Ενάμιση μήνα αργότερα, στις 16 Ιουλίου, το Εργατικό ΕΑΜ, με σκοπό να οργανώσει την πάλη του λαού για τις καθημερινές οικονομικές του διεκδικήσεις.

Με δυο λόγια, ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας ξεκίνησε από οργανώσεις που στόχευαν στη διασφάλιση της επιβίωσης του ελληνικού λαού.

Χρειάζεται επίσης να σημειωθεί ότι οι πρώτοι που είδαν την ανάγκη της οργάνωσης του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και της συγκρότησης του ΕΑΜ ήταν οι κομμουνιστές και το κόμμα τους το ΚΚΕ.

Στην ιδρυτική σύσκεψη του ΕΑΜ εγκρίθηκε ιδρυτικό κείμενο και διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό το οποίο κυκλοφόρησε πλατιά σε όλες τις μορφές (χειρόγραφο, πολυγραφημένο, τυπωμένο).

Στο ιδρυτικό κείμενο αναφερόταν:

«Από τους αντιπροσώπους των κάτωθι υπογραφομένων κομμάτων ιδρύεται το Εθνικόν Απελευθερωτικόν Μέτωπον της Ελλάδας (ΕΑΜ). Εις το ΕΑΜ γίνεται ισοτίμως δεκτόν και παν άλλο κόμμα ή οργάνωσις που δέχεται τας αρχάς του παρόντος ιδρυτικού ως και να εργασθή διά την επιτυχίαν των σκοπών του ΕΑΜ».

Στο διάγγελμα της οργάνωσης προς τον ελληνικό λαό γινόταν έκκληση για την όσο το δυνατόν πιο πλατιά και θαρραλέα συμμετοχή του στην εθνικοαπελευθερωτική πάλη.

Μεταξύ άλλων υπογραμμιζόταν:

«Ελληνες και Ελληνίδες πατριώτες. Νέοι και νέες. Ασχετα απ’ ό,τι σας χώρισε στο παρελθόν, άσχετα απ’ ό,τι θα σας χωρίσει στο μέλλον ύστερα από το ξεσκλάβωμά μας, ενώστε τις δυνάμεις σας για τον Εθνικό Απελευθερωτικό Αγώνα».

Το ΕΑΜ πολύ γρήγορα κατάφερε να ξεπεράσει τη στενή τυπική λειτουργία ενός συνασπισμού κομμάτων -και μάλιστα κομμάτων μιας συγκεκριμένης απόχρωσης- και μετατράπηκε σε μια πλατιά λαϊκή οργάνωση που όμοιά της δεν είχε εμφανιστεί ξανά στην ιστορία.

Το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα του ΕΑΜ ήταν η δυνατότητα και ικανότητα που απέκτησε να χρησιμοποιεί σε όλη την επικράτεια, συνδυασμένα, όλες τις μορφές πάλης, από τον απλό καθημερινό μαζικό πολιτικό αγώνα ώς την ένοπλη πάλη.

Σ’ αυτό συνέβαλε η πολυμορφία των οργανώσεων που το συγκροτούσαν πέρα από τις πολιτικές.

Είναι αδύνατο να κατανοήσουμε το ΕΑΜ χωρίς τις άλλες οργανώσεις του, την Εθνική Αλληλεγγύη, το Εργατικό ΕΑΜ, το ΕΑΜ Νέων, την ΕΠΟΝ, την Εθνική Πολιτοφυλακή, την ΟΠΛΑ και πάνω απ’ όλα τον ΕΛΑΣ.

Στην κορύφωση του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, το ΕΑΜ είχε στις τάξεις του περί τα 2 εκατ. μέλη.

Ο ΕΛΑΣ (τακτικός και εφεδρικός) περί τους 130.000 μαχητές. Η ΕΠΟΝ περί τα 700.000 μέλη, ενώ την Εθνική Αλληλεγγύη πλαισίωναν με διάφορους τρόπους περί τα 4 εκατ. πολίτες.

Αυτό το κίνημα κατάφερε να κάνει εκλογές μέσα στην Κατοχή, να εκλέξει λαϊκό κοινοβούλιο και να συγκροτήσει την ΠΕΕΑ - γνωστή και ως Κυβέρνηση του Βουνού.

Ηταν επομένως απολύτως φυσιολογικό το γεγονός ότι την επομένη της απελευθέρωσης της χώρας από τη φασιστική κατοχή, το ΕΑΜ είχε την εμπιστοσύνη τουλάχιστον του 80% του ελληνικού λαού.

Προσφορά του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στην απελευθέρωση της χώρας

Αφίσα του ΕΑΜ και το περίφημο κείμενο του Γλυνού «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ» |

Για τους αγώνες του ενάντια στον κατακτητή, το ΕΑΜ πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος.

Μόνο οι εκτελεσθέντες, μέλη και οπαδοί του, υπολογίζονται σε 48.000 (βλέπε στη σημερινή προσφορά της «Εφ.Συν.»: «Για σένα Ελλάδα», σελ. 2).

Στον αριθμό των εκτελεσθέντων δεν συμπεριλαμβάνονται όσοι έχασαν τη ζωή τους στα ολοκαυτώματα ή όσοι πέθαναν υπό το βάρος των κακουχιών και ήταν ΕΑΜίτες.

Ολοι αυτοί υπολογίζονται γενικά ως θυσίες του ελληνικού λαού, ανεξαρτήτως αντιστασιακής παρατάξεως.

Τεράστια υπήρξε, επίσης, η προσφορά του ΕΛΑΣ στα πεδία των μαχών.

Για να τον αντιμετωπίσουν, οι Γερμανοί ήταν υποχρεωμένοι να απασχολούν αποκλειστικά στην Ελλάδα 4-5 μεραρχίες, τη στιγμή που 40-50 μεραρχίες τους αντιμετώπιζαν τους απελευθερωτικούς αγώνες των άλλων υπόδουλων λαών.



Ο ΕΛΑΣ προξένησε τις παρακάτω βαριές απώλειες στον εχθρό: 19.355 νεκρούς, 8.294 τραυματίες, 5.181 αιχμαλώτους, χωρίς να υπολογίζονται οι απώλειες από την έναρξη του ένοπλου αγώνα και ώς τη συγκρότηση του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ, καθώς και το μεγαλύτερο μέρος των απωλειών στις περιοχές Ανατολικής Μακεδονίας, Θράκης, Πελοποννήσου και όλες οι απώλειες της Κρήτης. Ακόμη, ο ΕΛΑΣ κατέστρεψε 30 γέφυρες, 85 ατμομηχανές, 957 βαγόνια και 1.007 αυτοκίνητα.

Οι απώλειες του ΕΛΑΣ ήταν περίπου 4.400 νεκροί, 6.000 τραυματίες και 2.000 ανάπηροι, χωρίς να υπολογίζονται όσες προηγήθηκαν της συγκρότησης του Γενικού Στρατηγείου, καθώς και μεγάλο μέρος απωλειών της Θράκης, της Πελοποννήσου και της Κρήτης (Στ. Σαράφη: «Ο ΕΛΑΣ», εκδόσεις Επικαιρότητα, σελ. 444-446).

Ενα τραγούδι στην Κατοχή έλεγε: «Το ΕΑΜ μας έσωσε απ’ την πείνα - θα μας σώσει κι από τη σκλαβιά».

Το έπραξε και με το παραπάνω. Σπάνια στην Ιστορία απαντιέται οργάνωση με τέτοια συνέπεια και αυτοθυσία για την επίτευξη των σκοπών της.

Αλλά το ΕΑΜ δεν ήταν μια οποιαδήποτε οργάνωση.


πηγή efsyn

Η γαλλική εταιρεία μεταφορών Alstom παρουσίασε το πρώτο τρένο υδρογόνου στον κόσμο αυτή την εβδομάδα στο Βερολίνο, στο πλαίσιο διεθνούς έκθεσης σιδηροδρομικών μεταφορών.

Το τρένο με όνομα «Coradia iLint» θα ξεκινήσει λειτουργία στη βόρεια Γερμανία, στη γραμμή Μπουξτεχούντε-Μπρεμερφέρντε-Μπερμερχάβεν-Κούξχαβεν, τον Δεκέμβριο του 2017.

Το τρένο, με μηδενικές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, τροφοδοτείται από μια κυψέλη καυσίμου υδρογόνου που παράγει μόνο εκπομπές ατμού και συμπυκνωμένου νερού. Με γεμάτο ντεπόζιτο, το Coradia iLint θα είναι σε θέση να ταξιδεύει 600 με 800 χιλιόμετρα με ταχύτητα 140 χιλιόμετρα την ώρα, και χωρητικότητα 300 επιβατών, 150 εκ των οποίων όρθιοι.

Η ηλεκτρική ενέργεια για την κίνηση και τον εξοπλισμό του τρένου παράγεται από την κυψέλη καυσίμου υδρογόνου, και αποθηκεύεται σε μια μπαταρία ιόντων λιθίου. Το υδρογόνο αποθηκεύεται ως αέριο σε δεξαμενές στην οροφή και η ενέργεια σχηματίζεται με χημική αντίδραση, όταν το υδρογόνο ενώνεται με το οξυγόνο στον αέρα. Πέρα από τις μηδενικές εκπομπές ρύπων, το τρένο παράγει επίσης πολύ λιγότερη ηχορύπανση.

Κατά την επιτάχυνση, η κυψέλη καυσίμου είναι ο κύριος προμηθευτής ενέργειας. Κατά τη διάρκεια των φάσεων της χαμηλότερης επιτάχυνσης και όταν ο κινητήρας είναι σβηστός, η μπαταρία φορτίζεται εν μέρει μέσω ενός βοηθητικού μετατροπέα. Κατά τη διάρκεια της πέδησης, τα κύτταρα καυσίμου αποφορτίζονται τελείως και η ισχύς παράγεται από την κινητική ενέργεια του οχήματος. Το πλεόνασμα της ηλεκτρικής ενέργειας χρησιμοποιείται για να φορτίσει τις μπαταρίες.

Η Γερμανία έχει σήμερα σε χρήση περισσότερα από 4.000 πετρελαιοκίνητα τρένα. Η χώρα έχει δεσμευτεί να μειώσει τα επίπεδα εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά 40% ως το 2020.


πηγή naftemporiki

Η Γαλλία πέρασε ένα νόμο που προβλέπει ότι όλα τα πλαστικά πιάτα, ποτήρια και μαχαιροπήρουνα θα απαγορευθούν ως το 2020, και ότι τα υποκατάστατά τους θα πρέπει να κατασκευάζονται από υλικά βιολογικής προέλευσης με τη δυνατότητα να κομποστοποιηθούν.

Ο νέος νόμος, όπως και η απαγόρευση των πλαστικών σακουλών που προηγήθηκε τον Ιούλιο, αποτελούν μέρος μίας ευρύτερης πράσινης πρωτοβουλίας, με ονομασία «Πράσινη Πράξη Ανάπτυξης», για την ενεργειακή μετάβαση της Γαλλίας και την υιοθέτηση πρακτικών για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.

Με 4,73 δισεκατομμύρια πλαστικά ποτήρια να καταλήγουν στα σκουπίδια στη Γαλλία μόνο το 2015 και περίπου 17 δισεκατομμύρια πλαστικές σακούλες να χρησιμοποιούνται κάθε χρόνο στα σούπερ μάρκετ σε όλη τη χώρα, ο νέος νόμος έχει στόχο να βάλει τέλος στην εξάρτηση της Γαλλίας από τα πλαστικά είδη μίας χρήσης.

Οι πλαστικές σακούλες θα απαγορευτούν στα καταστήματα φρούτων και λαχανικών από την 1η Ιανουαρίου 2017, ενώ η απαγόρευση των πλαστικών πιάτων και ποτηριών θα εφαρμοστεί το 2020, προκειμένου να υπάρξει χρόνος προσαρμογής για τους κατασκευαστές.

Αν και ο νόμος υποστηρίζεται ευρέως από τους ακτιβιστές στη Γαλλία, εκείνοι που αντιτίθενται σε αυτόν υποστηρίζουν ότι παραβιάζει τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς σχετικά με την ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων. Για αυτό το λόγο, η Pack2Go, μία οργάνωση με έδρα τις Βρυξέλλες που εκπροσωπεί τους ευρωπαίους κατασκευαστές συσκευασιών ανακοίνωσε ότι θα καταπολεμήσει το νέο νόμο.

«Καλούμε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να κάνει το σωστό και να αναλάβει νομική δράση κατά της Γαλλίας για παράβαση του ευρωπαϊκού δικαίου», δήλωσε ο γενικός γραμματέας της οργάωνσης, Ήμον Μπέιτς. «Αν δεν το πράξουν αυτοί, θα το κάνουμε εμείς», πρόσθεσε.




πηγή naftemporiki

Τουλάχιστον δέκα άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και δύο ανήλικα παιδιά, κατέληξαν στο Κέντρο Υγείας Αγιάς αλλά και σε νοσοκομεία της Λάρισας με συμπτώματα τροφικής δηλητηρίασης από τρόφιμα που κατανάλωσαν σε μνημόσυνο. 


Το περιστατικό σημειώθηκε στην περιοχή Κάτω Σωτηρίτσα του Δήμου Αγιάς. Τα συμπτώματα εμφανίστηκαν σε δεκάδες κατοίκους της περιοχής, αλλά πολλοί δεν χρειάστηκε να ζητήσουν ιατρική βοήθεια και αρκέστηκαν σε αντιπυρετικά. 

Στο Κέντρο Υγείας κατέφυγαν δέκα άτομα και μεταφέρθηκαν στα δυο νοσοκομεία, όπου  οκτώ από αυτά εξακολουθούν να νοσηλεύονται χωρίς να διατρέχει κίνδυνο η ζωή τους, ενώ τα υπόλοιπα πήραν εξιτήριο και ακολουθούν φαρμακευτική αγωγή στο σπίτι τους. 

Έρευνες για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δηλητηριάστηκαν κάνει η τοπική Αστυνομία, που έχει στείλει για ανάλυση δείγματα των φαγητών που διατέθηκαν στο μνημόσυνο.




πηγή ΑΠΕ

Το έγγραφο της 9ης Σεπτεμβρίου από τη Γενική Διεύθυνση της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης «εκ μέρους του Προέδρου της Επιτροπής κ. Ζ. Κλ. Γιουνκέρ», όπως αναγράφει, αποκαλύπτει ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ όχι απλώς εφαρμόζει τα μνημόνια, αλλά προχωρεί σε αδυσώπητα μέτρα κατά της κοινωνίας χωρίς αυτά να αποτελούν απαίτηση των δανειστών.

Συγκεκριμένα σε σχέση με την παραχώρηση των δικαιώματος είσπραξης των δανειακών υποχρεώσεων ελλήνων πολιτών από τις τράπεζες στα επιθετικά κερδοσκοπικά διεθνή καπιταλιστικά funds (που σε όσες ευρωπαϊκές χώρες έχει γίνει είναι με ένα ευτελέστατο τίμημα 5-20%), χωρίς το δικαίωμα των δανειοδοτηθέντων να προτείνουν στις τράπεζες τη δική τους προσφορά, δεν είναι «οι ευρωπαϊκοί θεσμοί που το επέβαλαν ως προαπαιτούμενο» αλλά «είναι οι Ελληνικές αρχές που είχαν την πρωτοβουλία να σχεδιάσουν και την αρχική και την τελική εκδοχή του Νόμου 4354/2015.

Μιλάμε πια για μια κυβέρνηση που έχει συμπεριφορά γενίτσαρου σε σχέση και με την Ευρωζώνη και το Δ.Ν.Τ.  στην αδυσώπητη συμπεριφορά της απέναντι στην ελληνική κοινωνία».

Το κείμενο είναι βασισμένο στην εισήγηση του Γ. Τόλιου (διδάκτωρ οικονομικών), στην εκδήλωση του περιοδικού "Μαρξιστική Σκέψη": "Η κρίση της Παγκοσμιοποίησης" (21/9).

Ει­σα­γω­γή

Η με­γά­λη ανά­πτυ­ξη της διε­θνούς ανταλ­λα­γής εμπο­ρευ­μά­των και υπη­ρε­σιών και εξα­γω­γής «επεν­δυ­τι­κών» και «δα­νεια­κών» κε­φα­λαί­ων, με­τα­ξύ με­γά­λων επι­χει­ρή­σε­ων, πο­λυ­ε­θνι­κών ομί­λων και με­τα­ξύ κρα­τών, απο­τε­λούν ένα από τα κυ­ριό­τε­ρα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά του σύγ­χρο­νου κα­πι­τα­λι­σμού. Τις τε­λευ­ταί­ες δε­κα­ε­τί­ες με την υιο­θέ­τη­ση του νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου «υπο­δείγ­μα­τος» δια­χεί­ρι­σης της κα­πι­τα­λι­στι­κής οι­κο­νο­μί­ας, την προ­ώ­θη­ση των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων και της απορ­ρύθ­μι­σης των εθνι­κών οι­κο­νο­μιών, τη συρ­ρί­κνω­ση του «κρά­τους πρό­νοιας» και ελα­στι­κο­ποί­η­σης των ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων, τις εκτε­τα­μέ­νες δια­συ­νο­ρια­κές εξα­γο­ρές-συγ­χω­νεύ­σεις, την αυ­ξα­νό­με­νη ισχύ των πο­λυ­κλα­δι­κών-πο­λυ­ε­θνι­κών ομί­λων, την έντα­ση της εξα­γω­γής κε­φα­λαί­ων με­τα­ξύ χωρών και ενί­σχυ­σης των πε­ρι­φε­ρεια­κών ολο­κλη­ρώ­σε­ων, επι­τα­χύν­θη­καν οι δια­δι­κα­σί­ες πα­γκο­σμιο­ποί­η­σης των οι­κο­νο­μιών.

Στο φόντο των πα­ρα­πά­νω εξε­λί­ξε­ων η υπο­γρα­φή με­τα­ξύ χωρών, συμ­φω­νιών «δι­με­ρούς» (bilateral) και «πο­λυ­με­ρούς» (multilateral) χα­ρα­κτή­ρα, απο­τε­λούν ένα νέο ποιο­τι­κό γνώ­ρι­σμα του σύγ­χρο­νου κα­πι­τα­λι­σμού. Στο παρόν άρθρο θα εξε­τά­σου­με τις ση­μα­ντι­κό­τε­ρες από τις «πο­λυ­με­ρείς συμ­φω­νί­ες» (ΤΤΙΡ, TPP, CETA, TiSA, EAEU, SCO, CELAC, ALBA) και τις συ­να­κό­λου­θες εν­δο­κα­πι­τα­λι­στι­κές, εν­δοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κές και γε­ω­πο­λι­τι­κές αντι­θέ­σεις με­τα­ξύ των βα­σι­κών κα­πι­τα­λι­στι­κών κέ­ντρων, για ξα­να­μοί­ρα­σμα των σφαι­ρών οι­κο­νο­μι­κής και πο­λι­τι­κής επιρ­ρο­ής στον κόσμο. Θα διε­ρευ­νή­σου­με επί­σης τους εναλ­λα­κτι­κούς δρό­μους αξιο­ποί­η­σης των πλε­ο­νε­κτη­μά­των «διε­θνο­ποί­η­σης» των οι­κο­νο­μιών, σε όφε­λος των λαών και ερ­γα­ζό­με­νων του πλα­νή­τη.

1.Από τον ΠΟΕ[1] στις «δι­με­ρείς» και «πο­λυ­με­ρείς» δια­κρα­τι­κές συμ­φω­νί­ες

Καμπή στη δια­δι­κα­σία «πα­γκο­σμιο­ποί­η­σης» των οι­κο­νο­μιών, απο­τέ­λε­σε η δη­μιουρ­γία του ΠΟΕ (1994), ως απο­τέ­λε­σμα με­τε­ξέ­λι­ξης της GATT («Γε­νι­κής Συμ­φω­νί­ας Δα­σμών και Εμπο­ρί­ου» του ΟΗΕ), σε διευ­ρυ­μέ­νη «πο­λυ­με­ρή» συμ­φω­νία, την οποία έχουν υπο­γρά­ψει ως τώρα 164 χώρες. Ωστό­σο η όλη συ­γκρό­τη­ση και ο προ­σα­να­το­λι­σμός του ΠΟΕ, στη­ρί­χτη­κε στα νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρα δόγ­μα­τα της «απε­λευ­θέ­ρω­σης του εμπο­ρί­ου» με­τα­ξύ χωρών, που εξυ­πη­ρε­τούν κυ­ρί­ως τα συμ­φέ­ρο­ντα των ανα­πτυγ­μέ­νων χωρών. Το 1999 στο Σίατλ των ΗΠΑ πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν με­γά­λες συ­γκε­ντρώ­σεις και πο­ρεί­ες δια­μαρ­τυ­ρί­ας κατά των ρυθ­μί­σε­ων του ΠΟΕ, από ένα ποι­κι­λό­χρω­μο κί­νη­μα ορ­γα­νώ­σε­ων από διά­φο­ρες χώρες και πε­ριο­χές του κό­σμου, ση­μα­το­δο­τώ­ντας τη γέν­νη­ση του κι­νή­μα­τος κατά της «νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης πα­γκο­σμιο­ποί­η­σης». 

Το 2001 στη σύ­νο­δο του ΠΟΕ στη Ντόχα του Κατάρ, ξε­κί­νη­σε νέος γύρος δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων, ο οποί­ος ονο­μά­στη­κε «Γύρος Ντόχα», με στόχο την πα­ρα­πέ­ρα φι­λε­λευ­θε­ρο­ποί­η­ση του εμπο­ρί­ου, με τη στή­ρι­ξη πα­ράλ­λη­λα της ανά­πτυ­ξης των «λι­γό­τε­ρο ανα­πτυγ­μέ­νων χωρών» (LDCs). Ωστό­σο παρά τις αλ­λε­πάλ­λη­λες συ­να­ντή­σεις στα πλαί­σια του ΠΟΕ, οι δια­πραγ­μα­τεύ­σεις μετά από δέκα πέντε έτη, οδη­γή­θη­καν ου­σια­στι­κά σε αδιέ­ξο­δο. Ει­δι­κό­τε­ρα στην 10η σύ­νο­δο του ΠΟΕ στο Ναϊ­ρό­μπι Κέ­νυας (Δε­κέμ­βρης 2015), η «ατζέ­ντα της Ντόχα» εγκα­τα­λεί­φθη­κε και αντί αυτής απο­φα­σί­στη­κε η «Ατζέ­ντα 2030 για τη βιώ­σι­μη ανά­πτυ­ξη».[2]

Ο βα­θύ­τε­ρος λόγος ήταν η απρο­θυ­μία των ανα­πτυγ­μέ­νων χωρών να στη­ρί­ξουν την ανά­πτυ­ξη των LDCs και από την άλλη η άρ­νη­ση των τε­λευ­ταί­ων να δε­χτούν τις υπερ­βο­λι­κές αξιώ­σεις των ιμπε­ρια­λι­στι­κών χωρών, πχ. άνοιγ­μα αγο­ράς στα βιο­μη­χα­νι­κά προ­ϊ­ό­ντα κά. Απέ­να­ντι στην ομάδα των G-7 που απο­τε­λούν το πυ­ρή­να των ιμπε­ρια­λι­στι­κών χωρών με «στε­φά­νι» την ομάδα των G-20 ισχυ­ρό­τε­ρων οι­κο­νο­μιών, δη­μιουρ­γή­θη­κε ένα μέ­τω­πο G-90 χωρών (κυ­ρί­ως φτω­χές, χα­μη­λού βαθ­μού ανά­πτυ­ξης), οι οποί­ες προ­σπά­θη­σαν να θέ­σουν κά­ποια εμπό­δια στις ανι­σό­τι­μες σχέ­σεις που με διά­φο­ρους τρό­πους του επι­βάλ­λουν οι ισχυ­ρές χώρες. Αυτός ήταν και ο κυ­ριό­τε­ρος λόγος που οι εκ­πρό­σω­ποι των τριών ιμπε­ρια­λι­στι­κών κέ­ντρων (ΗΠΑ-ΕΕ-Ια­πω­νία), προ­σα­να­το­λί­στη­καν στην υπο­γρα­φή «δι­με­ρών» και «πο­λυ­με­ρών» συμ­φω­νιών ελεύ­θε­ρου εμπο­ρί­ου (Free Trade Agreements) για την προ­ώ­θη­ση των στρα­τη­γι­κών τους σχε­δί­ων.

2. Οι «Συμ­φω­νί­ες Ελευ­θέ­ρου Εμπο­ρί­ου» ως νέες μορ­φές προ­ώ­θη­σης

    της κα­πι­τα­λι­στι­κής πα­γκο­σμιο­ποί­η­σης

Για κα­λύ­τε­ρη κα­τα­νό­η­ση των οι­κο­νο­μι­κών σχέ­σε­ων με­τα­ξύ κα­πι­τα­λι­στι­κών χωρών, έχει ιδιαί­τε­ρη ση­μα­σία η με­θο­δο­λο­γι­κή πα­ρα­τή­ρη­ση του Λένιν ότι «οι σχέ­σεις αυτές είναι έντο­να αντι­φα­τι­κές» και χα­ρα­κτη­ρί­ζο­νται από «τά­σεις συ­νερ­γα­σί­ας» και «τά­σεις αντι­πα­ρά­θε­σης». Σή­με­ρα στον κόσμο, εκτός από τα τρία πα­ρα­δο­σια­κά ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέ­ντρα (ΗΠΑ-ΕΕ-Ια­πω­νία), έχου­με την εμ­φά­νι­ση νέων κέ­ντρων, των λε­γό­με­νων «ανα­δυό­με­νων οι­κο­νο­μιών», οι οποί­ες έχουν συμ­πτύ­ξει την ομάδα των BRICS (Βρα­ζι­λία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Ν.Αφρι­κή). Βα­σι­κό ρόλο στην ομάδα παί­ζουν η Κίνα και η Ρωσία. Η πρώτη από πλευ­ράς όγκου ΑΕΠ, έχει ήδη εκτο­πί­σει τις ΗΠΑ από την πρώτη θέση, ενώ η δεύ­τε­ρη έχο­ντας ισχυ­ρή γε­ω­πο­λι­τι­κή θέση και στρα­τιω­τι­κή-πυ­ρη­νι­κή ισχύ, παί­ζει ση­μα­ντι­κό ρόλο τις διε­θνείς εξε­λί­ξεις.

Τα «παλιά» και «νέα» κα­πι­τα­λι­στι­κά κέ­ντρα, εκτός από την επι­δί­ω­ξη ανά­πτυ­ξης «δι­με­ρών» οι­κο­νο­μι­κών σχέ­σε­ων με­τα­ξύ τους αλλά και με άλλες χώρες, επι­διώ­κουν την υπο­γρα­φή «πο­λυ­με­ρών συμ­φω­νιών» και τη δη­μιουρ­γία «ζωνών ελευ­θέ­ρων ανταλ­λα­γών» και ανά­πτυ­ξης πο­λύ­μορ­φης οι­κο­νο­μι­κής συ­νερ­γα­σί­ας. Το σύ­νο­λο των «δι­με­ρών» και «πο­λυ­με­ρών» συμ­φω­νιών, με­τα­ξύ χωρών που είχαν κοι­νο­ποι­η­θεί στον ΠΟΕ ως το Φε­βρουά­ριο 2016, ανέρ­χο­νταν σε 625 συμ­φω­νί­ες σε όλο τον κόσμο.

Από πλευ­ράς «τυ­πο­λο­γί­ας» δια­κρί­νου­με τρία είδη συμ­φω­νιών, που ως ένα βαθμό ση­μα­το­δο­τούν και δια­φο­ρε­τι­κή ποιό­τη­τα οι­κο­νο­μι­κών σχέ­σε­ων: Πρώ­τον, τις «συμ­φω­νί­ες ελευ­θέ­ρου εμπο­ρί­ου», τύπου ΤΤΙΡ, CETA, ΤPP, ΤiSA, που στη­ρί­ζο­νται στα δόγ­μα­τα του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού και στις οποί­ες κυ­ρί­αρ­χο ρόλο παί­ζουν τα τρία ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέ­ντρα ΗΠΑ, ΕΕ, Ια­πω­νία. Κε­ντρι­κή επι­δί­ω­ξη των «συμ­φω­νιών ελευ­θέ­ρου εμπο­ρί­ου» είναι η ενί­σχυ­ση της κερ­δο­φο­ρί­ας των πο­λυ­ε­θνι­κών με την ασύ­δο­τη εκ­με­τάλ­λευ­ση ερ­γα­ζό­με­νων και λαών, τόσο στις ανα­πτυσ­σό­με­νες όσο και στις ανα­πτυγ­μέ­νες χώρες. Δεύ­τε­ρον, πο­λυ­με­ρείς συμ­φω­νί­ες με κυ­ρί­αρ­χο ρόλο των ανα­δυό­με­νων οι­κο­νο­μιών, ιδιαί­τε­ρα της Ρω­σί­ας και Κίνας (EAEU, SCO), που επι­διώ­κουν ενί­σχυ­ση της οι­κο­νο­μι­κής και γε­ω­πο­λι­τι­κής τους επιρ­ρο­ής, εξα­σφα­λί­ζο­ντας ταυ­τό­χρο­να οι­κο­νο­μι­κά πλε­ο­νε­κτή­μα­τα στις συ­νερ­γα­ζό­με­νες χώρες. Τέλος τις πο­λυ­με­ρείς συμ­φω­νί­ες με­τα­ξύ ανα­πτυσ­σό­με­νων χωρών (CELAC, ALBA), που στη­ρί­ζο­νται λί­γο-πο­λύ σε σχέ­σεις συ­νερ­γα­σί­ας αμοι­βαί­ου οφέ­λους.

Ωστό­σο στα πλαί­σια του κα­πι­τα­λι­σμού, η αξιο­ποί­η­ση των πλε­ο­νε­κτη­μά­των της οι­κο­νο­μι­κής συ­νερ­γα­σί­ας με­τα­ξύ χωρών, βαί­νει κατά κα­νό­να σε όφε­λος των ισχυ­ρό­τε­ρων χωρών και ιδιαί­τε­ρα των με­γά­λων επι­χει­ρή­σε­ων και πο­λυ­ε­θνι­κών εται­ριών, καθώς και των ηγε­τι­κών ελίτ που εξυ­πη­ρε­τούν τα συμ­φέ­ρο­ντα τους.  Δεν είναι τυ­χαίο στις τε­λευ­ταί­ες δε­κα­ε­τί­ες, σε συν­θή­κες νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης επί­θε­σης κατά θε­με­λιω­δών δι­καιω­μά­των λαών και ερ­γα­ζό­με­νων, εντεί­νε­ται η ανι­σο­κα­τα­νο­μή ει­σο­δή­μα­τος και πλού­του σε πα­γκό­σμια κλί­μα­κα, ενώ η φτω­χο­ποί­η­ση αγκα­λιά­ζει όλο και με­γα­λύ­τε­ρο μέρος του πλη­θυ­σμού όχι μόνο στις ανα­πτυσ­σό­με­νες, αλλά και στις ανα­πτυγ­μέ­νες χώρες.

Με βάση τα επί­ση­μα στοι­χεία το 2014,[3] το 8,6% του πα­γκό­σμιου πλη­θυ­σμού είχε το 85,3% του πα­γκό­σμιου πλού­του, ενώ στο 69,8% ανα­λο­γού­σε μόλις το 2,9% του πλού­του. Οι εκα­τομ­μυ­ριού­χοι άνω των 30 εκατ. δολ. ήταν 220.000 άτομα, με­τα­ξύ αυτών 576 έλ­λη­νες, ενώ οι δι­σε­κα­τομ­μυ­ριού­χοι ανέρ­χο­νταν σε 2.500 άτομα, με­τα­ξύ αυτών 11 έλ­λη­νες. Με­γά­λο μέρος του πλού­του της πα­γκό­σμια ελίτ (περί τα 7,6 τρις δολ.), κρύ­βε­ται σε «φο­ρο­λο­γι­κούς πα­ρα­δεί­σους» μέσω off-shore εται­ριών, ενώ η απώ­λεια φόρων για τα κράτη φθά­νει 190 δις δολ. ετη­σί­ως.[4] Στη διάρ­κεια της τε­λευ­ταί­ας πε­ντα­ε­τί­ας, υπάρ­χει στα­θε­ρή μεί­ω­ση του με­ρι­δί­ου των φτω­χών με αντί­στοι­χη αύ­ξη­ση του με­ρι­δί­ου των πολύ πλου­σί­ων.!! Ει­δι­κό­τε­ρα ο πλού­τος των 62 πλου­σιό­τε­ρων αν­θρώ­πων του κό­σμου, στο διά­στη­μα 2010-14, αυ­ξή­θη­κε από 1,22 τρις δολ., σε 1.76 τρις δολ. (αύ­ξη­ση 44%), ενώ αντί­θε­τα ο πλού­τος του φτω­χό­τε­ρου 50% του πλη­θυ­σμού (3,6 δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια άτομα), μειώ­θη­κε πάνω από 1 τρις δολ. (-44%). Και μόνο αυτό φέρ­νει επι­τα­κτι­κά στο προ­σκή­νιο την ανά­γκη υπέρ­βα­σης του  κοι­νω­νι­κά άδι­κου και «πα­ρα­σι­τι­κού» χα­ρα­κτή­ρα του κα­πι­τα­λι­στι­κού συ­στή­μα­τος, με την εφαρ­μο­γή πο­λι­τι­κής «απαλ­λο­τρί­ω­σης των απαλ­λο­τριω­τών».!!

3. Η συμ­φω­νία ΤΤΙΡ (Δια­τλα­ντι­κή Εται­ρι­κή Σχέση Εμπο­ρί­ου & Επεν­δύ­σε­ων

Η έντα­ση της ανι­σο­κα­τα­νο­μής ει­σο­δή­μα­τος και οι ανι­σό­τι­μες σχέ­σεις με­τα­ξύ κα­πι­τα­λι­στι­κών χωρών, γεν­νούν κρί­σεις και κοι­νω­νι­κές εκρή­ξεις, ενώ εντεί­νουν τις εν­δο­κα­πι­τα­λι­στι­κές, εν­δοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κές και γε­ω­πο­λι­τι­κές αντι­θέ­σεις. Η προ­ώ­θη­ση των «συμ­φω­νιών ελευ­θέ­ρου εμπο­ρί­ου» παρ’ ότι γε­νι­κά μειώ­νουν δα­σμούς και εμπό­δια στις συ­ναλ­λα­γές, κά­νουν φθη­νό­τε­ρες και τα­χύ­τε­ρες τις εμπο­ρι­κές ανταλ­λα­γές, ενι­σχύ­ουν την ανά­πτυ­ξη, κά, ο τρό­πος κα­τα­νο­μής των πλε­ο­νε­κτη­μά­των της συ­νερ­γα­σί­ας, δεν είναι για όλους τους λαούς, ούτε για τους ερ­γα­ζό­με­νους επω­φε­λής, με απο­τέ­λε­σμα την έντα­ση των οι­κο­νο­μι­κών, κοι­νω­νι­κών και πο­λι­τι­κών αντι­θέ­σε­ων. Αυτό ισχύ­ει ιδιαί­τε­ρα στην πε­ρί­πτω­ση της Τ.Τ.Ι.Ρ. (Transatlantic Trade & Investment Partnership) που η προ­ε­τοι­μα­σία της γί­νε­ται με άκρα μυ­στι­κό­τη­τα «στα νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρα ερ­γα­στή­ρια» των πο­λυ­ε­θνι­κών με τη συμ­με­το­χή δια­φό­ρων εκ­προ­σώ­πων εται­ρι­κών lobbies.!

Το ιστο­ρι­κό ίδρυ­σης μιας «κοι­νής αγο­ράς» με­τα­ξύ των δύο ιμπε­ρια­λι­στι­κών κέ­ντρων, ξε­κί­νη­σε το 1990 με τη «δια­τλα­ντι­κή δή­λω­ση» για τις σχέ­σεις ΕΕ-ΗΠΑ, σε συ­νέ­χεια με τη «δια­τλα­ντι­κή ατζέ­ντα» το 1995 και την ίδρυ­ση της TABD (Trans - Atlantic Business Dialogue), ενός κλει­στού «λόμπυ» των με­γά­λων αμε­ρι­κα­νι­κών και ευ­ρω­παϊ­κών εται­ριών. Στην πρώτη «οι­κο­νο­μι­κή δι­υ­πουρ­γι­κή διά­σκε­ψη» ΕΕ-ΗΠΑ στις Βρυ­ξέλ­λες (Νο­έμ­βρης ’05), τέ­θη­καν οι βά­σεις δη­μιουρ­γί­ας μιας «δια­τλα­ντι­κής αγο­ράς χωρίς σύ­νο­ρα» ως το 2015. Ωστό­σο η κρίση το 2009 ανέ­κο­ψε τα σχέ­δια τα οποία ωστό­σο ενερ­γο­ποι­ή­θη­καν το 2011. Στις αρχές του 2013 ο πρό­ε­δρος Μπά­ρακ Ομπά­μπα ανα­κοί­νω­σε την επα­νέ­ναρ­ξη των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων για δη­μιουρ­γία της «Δια­τλα­ντι­κής Εται­ρι­κής Σχέ­σης Εμπο­ρί­ου και Επεν­δύ­σε­ων» (ΤΤΙΡ) με στόχο την υπο­γρα­φή της πριν τις αμε­ρι­κα­νι­κές εκλο­γές του 2016, επι­διώ­κο­ντας εκτός από την υστε­ρο­φη­μία του, «τη δια­τή­ρη­ση της πρω­το­κα­θε­δρί­ας των ΗΠΑ στην πα­γκό­σμια οι­κο­νο­μία».[5]

Παρ’ ότι οι σχέ­σεις ΕΕ-ΗΠΑ εμ­φα­νί­ζουν κατά και­ρούς εντά­σεις και υφέ­σεις, συ­νο­λι­κά ενι­σχύ­ο­νται οι δε­σμοί και η αμοι­βαία αλ­λη­λε­ξάρ­τη­ση των οι­κο­νο­μιών, χωρίς ωστό­σο να εξα­λεί­φο­νται οι αντα­γω­νι­σμοί με­τα­ξύ τους. Αυτό άλ­λω­στε είναι μό­νι­μο χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό με­τα­ξύ ιμπε­ρια­λι­στι­κών χωρών ακόμα και στις συν­θή­κες της «νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης πα­γκο­σμιο­ποί­η­σης». Στην αντι­φα­τι­κή σχέση «προ­σέγ­γι­σης» και «αντι­πα­ρά­θε­σης» δρουν «de facto» και «de jure» οι­κο­νο­μι­κοί, πο­λι­τι­κοί και γε­ω­πο­λι­τι­κοί πα­ρά­γο­ντες. Ει­δι­κό­τε­ρα στον οι­κο­νο­μι­κό τομέα οι «de facto» πα­ρά­γο­ντες που ωθούν στη δη­μιουρ­γία της «δια­τλα­ντι­κής κοι­νής αγο­ράς», είναι οι πο­λύ­μορ­φες οι­κο­νο­μι­κές σχέ­σεις που ανα­πτύσ­σο­νται με­τα­ξύ τους (εμπό­ριο προ­ϊ­ό­ντων και υπη­ρε­σιών, αμοι­βαί­ες επεν­δύ­σεις κά). Σύμ­φω­να με επί­ση­μες εκτι­μή­σεις,[6] από την προ­ώ­θη­ση της ΤΤΙΡ, οι εξα­γω­γές των ΗΠΑ προς την ΕΕ προ­βλέ­πε­ται να αυ­ξη­θούν σε βάθος δε­κα­ε­τί­ας κατά 160 δις δολ. (37%), ενώ αντί­στοι­χα οι εξα­γω­γές της ΕΕ προς τις ΗΠΑ κατά 187 δις δολ. (28%). Πα­ράλ­λη­λα θα ενι­σχυ­θεί ο ρυθ­μός αύ­ξη­σης του ΑΕΠ γύρω στο 0,4% - 0,5% κατά μέσο όρο το χρόνο για τις δύο πλευ­ρές, χωρίς ωστό­σο να συ­νε­πά­γε­ται και ωφέ­λεια των λαών.

Τα κυ­ριό­τε­ρα πλε­ο­νέ­κτη­μα της συμ­φω­νί­ας δεν είναι τόσο η μεί­ω­ση των εμπο­ρι­κών δα­σμών (έτσι κι αλ­λιώς είναι χα­μη­λοί), ούτε οι κού­φιες υπο­σχέ­σεις περί αύ­ξη­σης θέ­σε­ων ερ­γα­σί­ας (αντί­θε­τα προ­βλέ­πε­ται μεί­ω­ση 1 εκα­τομ­μύ­ριο θέ­σεις). Η προ­ώ­θη­ση της ΤΤΙΡ θα είναι βα­σι­κή πηγή νέων κερ­δών για τις πο­λυ­ε­θνι­κές, μέσα από τις ρυθ­μί­σεις για τα μη δα­σμο­λο­γι­κά εμπό­δια, τα πα­ρα­γω­γι­κά «πρό­τυ­πα», τα εται­ρι­κά δι­καιώ­μα­τα, τις αυ­ξη­μέ­νες εγ­γυ­ή­σεις επεν­δύ­σε­ων, τα δι­καιώ­μα­τα πνευ­μα­τι­κής ιδιο­κτη­σί­ας και πάνω απ’ όλα από την κα­θιέ­ρω­ση χα­μη­λό­τε­ρων επι­πέ­δων προ­στα­σί­ας (standards) σε ότι αφορά το πε­ρι­βάλ­λον, τα ερ­γα­σια­κά δι­καιώ­μα­τα, τη δια­τρο­φι­κή ασφά­λεια, τη δη­μό­σια υγεία, δη­μό­σιες υπη­ρε­σί­ες, κά.

Ει­δι­κό­τε­ρα η ΤΤΙΡ επι­διώ­κει το άνοιγ­μα των δη­μο­σί­ων αγα­θών και προ­μη­θειών (υγεί­ας, παι­δεί­ας, υπη­ρε­σί­ες κοι­νής ωφέ­λειας, δη­μό­σια έργα) στην κερ­δο­σκο­πι­κή δράση των πο­λυ­ε­θνι­κών εται­ριών. Δη­λα­δή ότι έχει απο­μεί­νει από το λε­γό­με­νο «κοι­νω­νι­κό κρά­τος» και την πα­ρο­χή «δη­μο­σί­ων αγα­θών» θα γίνει αντι­κεί­με­νο ανε­ξέ­λεγ­κτης κερ­δο­σκο­πι­κής εκ­με­τάλ­λευ­σης από τις πο­λυ­ε­θνι­κές, με με­γά­λο κοι­νω­νι­κό κό­στος. Επί­σης απροσ­διό­ρι­στο κό­στος θα έχει η απορ­ρύθ­μι­ση των προ­δια­γρα­φών ασφά­λειας προ­ϊ­ό­ντων, προ­στα­σί­αw της δη­μό­σιας υγεί­ας και  του πε­ρι­βάλ­λο­ντος με την εναρ­μό­νι­ση των επι­πέ­δων προ­στα­σί­ας σε χα­μη­λό­τε­ρα επί­πε­δα (standards). Ει­δι­κό­τε­ρα η αντι­κα­τά­στα­ση της ευ­ρω­παϊ­κής νο­μο­θε­σί­ας REACH για τον «εκ των προ­τέ­ρων» (ex ante) έλεγ­χο στα χη­μι­κά προ­ϊ­ό­ντα, με τον «εκ των υστέ­ρων» (ex poste) έλεγ­χο που ακο­λου­θούν οι ΗΠΑ, συ­νε­πά­γε­ται κα­τάρ­γη­ση της «αρχής της προ­φύ­λα­ξης», με απροσ­διό­ρι­στες συ­νέ­πειες στη δη­μό­σια υγεία, στους κα­τα­να­λω­τές και στο πε­ρι­βάλ­λον.

Επί­σης τί­θε­νται υπό αί­ρε­ση θε­με­λιώ­δη ερ­γα­σια­κά δι­καιώ­μα­τα, με την επι­δί­ω­ξη «εξί­σω­σης προς τα κάτω», με στόχο τη μεί­ω­ση του ερ­γα­τι­κού κό­στους και την αύ­ξη­ση των κερ­δών πο­λυ­ε­θνι­κών. Στην πράξη η προ­ώ­θη­ση της Συμ­φω­νί­ας ΤΤΙΡ ση­μαί­νει για τους ερ­γα­ζό­με­νους και στις δύο όχθες του ατλα­ντι­κού, χα­μη­λό­τε­ροι μι­σθοί, με­γα­λύ­τε­ρη ανερ­γία, μι­κρό­τε­ρη ερ­γα­σια­κή προ­στα­σία, συρ­ρί­κνω­ση των δι­καιω­μά­των (συλ­λο­γι­κές συμ­βά­σεις, συν­δι­κα­λι­στι­κές ελευ­θε­ρί­ες, κά), πε­ρι­κο­πές στην ια­τρο­φαρ­μα­κευ­τι­κή πε­ρί­θαλ­ψη και στις συ­ντά­ξεις, κά.

Από την άλλη απορ­ρυθ­μί­ζο­νται οι κα­νό­νες ασφα­λεί­ας στα τρό­φι­μα με την κα­τάρ­γη­ση της αρχής της «προ­φύ­λα­ξης» και ανοί­γει ο δρό­μος στην πα­ρα­γω­γή «με­ταλ­λαγ­μέ­νων» τρο­φί­μων, την πα­ρα­γω­γή βο­δι­νού κρέ­α­τος με ορ­μό­νες, τη χρήση χλω­ρί­ου στην απο­λύ­μαν­ση κρέ­α­τος που­λε­ρι­κών κά, όπως ισχύ­ει σή­με­ρα στις ΗΠΑ. Σύμ­φω­να με έγ­γρα­φα των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων που απο­κά­λυ­ψε η Greenpeace,[7] οι ΗΠΑ επι­διώ­κουν να «γε­μί­σουν» την ευ­ρω­παϊ­κή αγορά με γε­νε­τι­κά τρο­πο­ποι­η­μέ­να τρό­φι­μα, γε­γο­νός που θα έχει κα­τα­στρε­πτι­κές συ­νέ­πειες, στη «συμ­βα­τι­κή» στη «βιο­λο­γι­κή» και στην «πα­ρα­δο­σια­κή» γε­ωρ­γία, καθώς επί­σης σε πα­ρα­γω­γούς, κα­τα­να­λω­τές και στην δια­τρο­φι­κή ασφά­λεια των ευ­ρω­παϊ­κών χωρών.  

Με την προ­ώ­θη­ση της ΤΤΙΡ απο­δυ­να­μώ­νο­νται επί­σης οι ρυθ­μί­σεις για την προ­στα­σία του πε­ρι­βάλ­λο­ντος και του κλί­μα­τος, οι ρυθ­μί­σεις που αφο­ρούν τα προ­σω­πι­κά δε­δο­μέ­να και την ιδιω­τι­κή ζωή, η ελευ­θε­ρία πρό­σβα­σης στο δια­δί­κτυο, οι τρα­πε­ζι­κές εγ­γυ­ή­σεις από κραχ κά. Πρό­κει­ται για ση­μα­ντι­κές πτυ­χές της ποιό­τη­τας ζωής και της προ­στα­σί­ας θε­με­λιω­δών δι­καιω­μά­των των πο­λι­τών, που στο όνομα της δια­σφά­λι­σης υψη­λών κερ­δών στις πο­λυ­ε­θνι­κές, επι­χει­ρεί­ται όχι απλά η εκ­με­τάλ­λευ­ση αλλά και ο πο­λύ­μορ­φος έλεγ­χος των αντι­δρά­σε­ων και κα­θυ­πό­τα­ξης των λαών και ερ­γα­ζό­με­νων, στην ιδιό­τυ­πη δι­κτα­το­ρία των ισχυ­ρών.

Τέλος με την προ­ώ­θη­ση της ΤΤΙΡ, οι πο­λυ­ε­θνι­κές θα μπο­ρούν να ενά­γουν τις εθνι­κές κυ­βερ­νή­σεις σε ιδιω­τι­κά δι­κα­στή­ρια, απαι­τώ­ντας απο­ζη­μιώ­σεις για δια­φυ­γό­ντα κέρδη από πρά­ξεις δη­μο­σί­ων αρχών και κοι­νω­νι­κών ορ­γα­νώ­σε­ων, ακόμα και όταν πρό­κει­ται για την εξυ­πη­ρέ­τη­ση κοι­νω­νι­κών, πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κών ή ανα­πτυ­ξια­κών στό­χων. Οι επί­λυ­ση των δια­φο­ρών θα αντι­τί­θε­ται σε δι­κα­στή­ρια ISDS (Investor State Dispute Settlements), που ελέγ­χο­νται από εκ­προ­σώ­πους εται­ριών προσ­δί­δο­ντας έτσι στο υπε­ρε­θνι­κό κε­φά­λαιο νο­μι­κή υπό­στα­ση ισο­δύ­να­μη κρά­τους. Πρό­κει­ται για κρί­σι­μο πο­λι­τι­κό ζή­τη­μα εθνι­κής ανε­ξαρ­τη­σί­ας και λαϊ­κής κυ­ριαρ­χί­ας.

Υπό αυτές τις συν­θή­κες η «δια­τλα­ντι­κή ελίτ» ΗΠΑ-ΕΕ, ελέγ­χο­ντας το 60% του πα­γκό­σμιου ΑΕΠ, έχο­ντας ως στρα­τιω­τι­κό «βρα­χί­ο­να» το ΝΑΤΟ και «πο­λιορ­κη­τι­κό κριό» τη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη πο­λι­τι­κή, γί­νε­ται άκρως επι­κίν­δυ­νη για τα δι­καιώ­μα­τα και τις ελευ­θε­ρί­ες των ερ­γα­ζό­με­νων και των λαών όχι μόνο της ΕΕ και των ΗΠΑ, αλλά «εν δυ­νά­μει» ολό­κλη­ρου του κό­σμου. Οι εμπει­ρί­ες από την ευ­ρω­παϊ­κή ενο­ποί­η­ση και ιδιαί­τε­ρα την «ευ­ρω­ζώ­νη» - την πλέον προ­ω­θη­μέ­νη βαθ­μί­δα κα­πι­τα­λι­στι­κής ολο­κλή­ρω­σης - με τους νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρους πυ­λώ­νες και τα Μνη­μό­νια, δεί­χνουν στον κα­θρέ­φτη του μέλ­λο­ντος, τις αρ­νη­τι­κές συ­νέ­πειες που θα έχει η εν­δε­χό­με­νη υπο­γρα­φή και η εφαρ­μο­γή της συ­γκε­κρι­μέ­νης συμ­φω­νί­ας.

Ελ­πι­δο­φό­ρο μή­νυ­μα απο­τε­λεί το με­γά­λο κύμα κα­ταγ­γε­λιών και κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων κατά της ΤΤΙΡ που ανα­πτύσ­σε­ται όλο και πε­ρισ­σό­τε­ρο στις χώρες της ΕΕ και στις ΗΠΑ, ενώ βρί­σκει ευ­ρύ­τε­ρη απή­χη­ση στους λαούς και ερ­γα­ζό­με­νους του πλα­νή­τη. Ση­μα­ντι­κό ρόλο στην ευαι­σθη­το­ποί­η­ση των λαών παί­ζουν οι πρω­το­βου­λί­ες και οι δρά­σεις των αρι­στε­ρών δυ­νά­με­ων τόσο στο ευ­ρω­κοι­νο­βού­λιο[8] όσο και στις κοι­νω­νί­ες των χωρών της ΕΕ. Στό­χος η απο­κά­λυ­ψη των συ­νε­πειών και η πίεση στις εθνι­κές κυ­βερ­νή­σεις για μη υπο­γρα­φή της ΤΤΙΡ και σε κάθε πε­ρί­πτω­ση να πε­ρά­σουν από τα εθνι­κά κοι­νο­βού­λια. Η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση πρέ­πει άμεσα να πάρει σαφή θέση κατά της ΤΤΙΡ και να δη­λώ­σει άρ­νη­ση υπο­γρα­φής της συμ­φω­νί­ας.

Αξί­ζει να ση­μειω­θεί ότι αντιρ­ρή­σεις και επι­φυ­λά­ξεις εκ­φρά­ζο­νται από ένα ευρύ φάσμα κοι­νω­νι­κών δυ­νά­με­ων στις χώρες της ΕΕ, ακόμα και από με­ρί­δες του επι­χει­ρη­μα­τι­κού κό­σμου που αντι­λαμ­βά­νο­νται ότι η εφαρ­μο­γή της θα πλή­ξει τα συμ­φέ­ρο­ντα τους. Οι συ­γκε­κρι­μέ­νες αντι­δρά­σεις αντα­να­κλώ­νται και σε επί­πε­δο κυ­βερ­νή­σε­ων ορι­σμέ­νων χωρών της ΕΕ. Είναι εν­δει­κτι­κό ότι ο πρω­θυ­πουρ­γός της Γαλ­λί­ας Μα­νου­έλ Βαλς δή­λω­σε ότι «οι δια­πραγ­μα­τεύ­σεις θα κα­τα­λή­ξουν σε ναυά­γιο αν δεν δια­σφα­λι­στούν τα ευ­ρω­παϊ­κά κρι­τή­ρια σους το­μείς της υγεί­ας και του πε­ρι­βάλ­λο­ντος».[9] Ασφα­λώς οι συ­γκε­κρι­μέ­νες αντι­δρά­σεις αντα­να­κλούν «εν πολ­λοίς» και εν­δο­κα­πι­τα­λι­στι­κές-εν­δοι­μπε­ρια­λι­στι­κές αντι­θέ­σεις, αλλά ταυ­τό­χρο­να δεί­χνουν το εύρος των προ­βλη­μά­των που δη­μιουρ­γεί η προ­ώ­θη­ση της.

4. Οι συμ­φω­νί­ες CETA, TPP, TiSA: Τα «Μνη­μό­νια» των πο­λυ­ε­θνι­κών

Αντί­στοι­χες συ­νέ­πειες με την ΤΤΙΡ έχουν και οι συμ­φω­νί­ες CETA, TPP, TiSA, οι οποί­ες απο­κα­λού­νται «Μνη­μό­νια» των πο­λυ­ε­θνι­κών και η προ­ώ­θη­ση τους είναι υπό την αι­γί­δα των πο­λυ­ε­θνι­κών των ΗΠΑ και της ΕΕ. Ει­δι­κό­τε­ρα:

4.1. Η C.E.T.A. ή «Συ­νο­λι­κή Οι­κο­νο­μι­κή & Εμπο­ρι­κή Συμ­φω­νία» (Comprehensive Economic Trade Agreement) με­τα­ξύ ΕΕ-Κα­να­δά, αφορά την απε­λευ­θέ­ρω­ση από 2016, της αγο­ράς προ­ϊ­ό­ντων, υπη­ρε­σιών και επεν­δύ­σε­ων με­τα­ξύ των δύο πλευ­ρών. Πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο στην ολο­κλή­ρω­ση του πλαι­σί­ου συμ­φω­νί­ας (2014) έπαι­ξαν τα lobbies των εται­ριών του τομέα υπη­ρε­σιών (Business-Europe και European Services Forum). Οι οι­κο­νο­μι­κές σχέ­σεις ΕΕ-Κα­να­δά ήδη βρί­σκο­νται σε υψηλό επί­πε­δο και με τη νέα συμ­φω­νία θα ανα­πτυ­χθούν πε­ραι­τέ­ρω. Το 2014 η αξία των δι­με­ρών εμπο­ρι­κών ανταλ­λα­γών ανέρ­χο­νταν σε 59,1 δις €, των υπη­ρε­σιών σε 28,8 δις και των επεν­δύ­σε­ων της ΕΕ στον Κα­να­δά σε 225 δις, ενώ του Κα­να­δά στην ΕΕ σε 117 δις €. Η προ­βλε­πό­με­νη κα­τάρ­γη­ση του 99% των δα­σμών και εμπο­δί­ων στις υπη­ρε­σί­ες ενέρ­γειας, τη­λε­πι­κοι­νω­νιών, χρη­μα­το­πι­στω­τι­κών, ναυ­τι­λια­κών με­τα­φο­ρών, εξα­γω­γές αυ­το­κι­νή­των, κά, θα φέ­ρουν με­γά­λα κέρδη στις ευ­ρω­παϊ­κές πο­λυ­ε­θνι­κές, ενώ στα βιο­μη­χα­νι­κά, αγρο­τι­κά και αλιευ­τι­κά προ­ϊ­ό­ντα, το ισο­ζύ­γιο είναι υπέρ Κα­να­δά. Εξαι­ρού­νται από την συμ­φω­νία μόνο οι υπη­ρε­σί­ες που αφο­ρούν την άσκη­ση κρα­τι­κής εξου­σί­ας με την προ­ϋ­πό­θε­ση ότι δεν πα­ρέ­χο­νται «σε εμπο­ρι­κή βάση, ούτε σε αντα­γω­νι­σμό με έναν ή πε­ρισ­σό­τε­ρους οι­κο­νο­μι­κούς φο­ρείς». Έτσι πε­ριο­ρί­ζε­ται το πεδίο της κρα­τι­κής εξου­σί­ας σε βα­σι­κές λει­τουρ­γί­ες, όπως «επι­βο­λή του νόμου, δι­κα­στι­κή λει­τουρ­γία, υπη­ρε­σί­ες κε­ντρι­κής τρά­πε­ζας» κά.

Κάτι ανά­λο­γο ισχύ­ει με τις υπη­ρε­σί­ες κοι­νής ωφέ­λειας, όπου τα κ-μ της ΕΕ πε­ριο­ρί­ζο­νται να επι­λέ­ξουν με­τα­ξύ ενός μι­κρού αριθ­μού υπη­ρε­σιών απο­κλει­στι­κής αρ­μο­διό­τη­τας του κρά­τους. Από τις άλλες δη­μό­σιες υπη­ρε­σί­ες (εκ­παί­δευ­σης, υγεί­ας, κοι­νω­νι­κής πρό­νοιας, κά) εξαι­ρού­νται όσες ρητά ανα­φέ­ρο­νται (αρ­νη­τι­κός κα­τά­λο­γος), ενώ ταυ­τό­χρο­να εφαρ­μό­ζε­ται η αρχή της «μη αντι­στρε­ψι­μό­τη­τας», δη­λα­δή μη επι­στρο­φής στην προη­γού­με­νη κα­τά­στα­ση. Με αυτόν τον τρόπο επι­τυγ­χά­νε­ται ορι­στι­κό «κλεί­δω­μα» των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων που έχουν συ­ντε­λε­στεί. Γε­νι­κά ο το­μέ­ας δη­μο­σί­ων αγα­θών, δη­μο­σί­ων έργων και δη­μο­σί­ων προ­μη­θειών, τα πνευ­μα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα, κά, βρί­σκο­νται στο στό­χα­στρο της ανε­ξέ­λεγ­κτης κερ­δο­σκο­πι­κής δρά­σης των πο­λυ­ε­θνι­κών, με αρ­νη­τι­κές οι­κο­νο­μι­κές και κοι­νω­νι­κές συ­νέ­πειες για τα ευ­ρύ­τε­ρα λαϊκά στρώ­μα­τα.

Τέλος όπως και η ΤΤΙΡ, η συμ­φω­νία CETA, προ­βλέ­πει τη λει­τουρ­γία ει­δι­κού μη­χα­νι­σμού ISDS επί­λυ­σης δια­φο­ρών (Investor State Dispute Settlements), που πα­ρέ­χει το δι­καί­ω­μα στις εται­ρί­ες να ενά­γουν μια κυ­βέρ­νη­ση για μέτρα ή ρυθ­μί­σεις που αφο­ρούν δη­μό­σια αγαθά και υπη­ρε­σί­ες, οι οποί­ες μειώ­νουν τα κέρδη τους διεκ­δι­κώ­ντας απο­ζη­μιώ­σεις. Ο Κα­να­δάς έχει ήδη πικρή εμπει­ρία από τη λει­τουρ­γία του μη­χα­νι­σμού ISDS στα πλαί­σια της συμ­φω­νί­ας ελευ­θέ­ρου εμπο­ρί­ου NAFTA (North America Free Trade Agreement) με­τα­ξύ των χωρών ΗΠΑ-Κα­να­δά-Με­ξι­κού που εφαρ­μό­στη­κε για πρώτη φορά.[10] Είναι προ­φα­νές ότι κάτω από το βάρος της εν­δε­χό­με­νης επι­βο­λής κυ­ρώ­σε­ων, οι κυ­βερ­νή­σεις σε με­γά­λο βαθμό γί­νο­νται υπο­χεί­ριο των πο­λυ­ε­θνι­κών. Στην ουσία οι τε­χνο­κρά­τες των Βρυ­ξε­λών με τους «λο­μπί­στες» των πο­λυ­ε­θνι­κών, θα απο­φα­σί­ζουν ποιοι νόμοι πρέ­πει να ψη­φι­στούν και ποιοί να κα­ταρ­γη­θούν, αδια­φο­ρώ­ντας για τις επι­λο­γές των κυ­βερ­νή­σε­ων και τε­λι­κά για τη βού­λη­ση των λαών.  Γιαυ­τό και μόνο το λόγο η συ­γκε­κρι­μέ­νη συμ­φω­νία δεν πρέ­πει να πε­ρά­σει, ούτε από τα θε­σμι­κά όρ­γα­να της ΕΕ, ούτε πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο από τα εθνι­κά κοι­νο­βού­λια τα οποία θα πρέ­πει να έχουν απο­φα­σι­στι­κή άποψη.

4.2. H T.P.P. ή «Συμ­φω­νία των Χωρών του Ει­ρη­νι­κού» (Trans-Pacific Partnership), αφορά 12 χώρες του Ει­ρη­νι­κού με κυ­ρί­αρ­χη πα­ρου­σία των ΗΠΑ. Οι ρίζες της ΤΡΡ βρί­σκο­νται στη «Δια­κή­ρυ­ξη Bogor» (1994) του ορ­γα­νι­σμού APEC (Asia Pacific Economic Cooperation), για τη δη­μιουρ­γία μα­κρο­πρό­θε­σμα, μιας ελεύ­θε­ρης αγο­ράς στην πε­ριο­χή Ασί­ας-Ει­ρη­νι­κού εμπο­ρευ­μά­των, υπη­ρε­σιών και κε­φα­λαί­ων, ως το 2020.[11] Αρ­χι­κά την πρω­το­βου­λία ξε­κί­νη­σαν τέσ­σε­ρις χώρες (Χιλή, Ν.Ζη­λαν­δία, Σι­γκα­πού­ρη και Μπρου­νέϊ), ενώ στην πο­ρεία προ­στέ­θη­καν άλλες οκτώ με­τα­ξύ αυτών ΗΠΑ, Ια­πω­νία, Κα­να­δάς, Με­ξι­κό, Περού, Αυ­στρα­λία, Μα­λαι­σία, και Βιετ­νάμ.

Η από­φα­ση ει­σό­δου των ΗΠΑ έγινε για την ενί­σχυ­ση όχι μόνο της οι­κο­νο­μι­κής αλλά και της γε­ω­πο­λι­τι­κής πα­ρου­σί­ας τους στη Ν.Α.Ασία και Ει­ρη­νι­κό, ιδιαί­τε­ρα μετά την υπο­γρα­φή της δι­με­ρούς συμ­φω­νί­ας της ΕΕ-Ν.Κο­ρέ­ας, καθώς και τις συ­ζη­τή­σεις για πι­θα­νή εισ­δο­χή της Κίνας και της Ια­πω­νί­ας στην ΤΡΡ. Όπως το­νί­ζε­ται σε ει­δι­κή έκ­θε­ση προς τον πρό­ε­δρο των ΗΠΑ, σχε­τι­κά με τις «εμπο­ρι­κές συμ­φω­νί­ες», η ανά­σχε­ση της επιρ­ρο­ής της Κίνας στην πε­ριο­χή έπαι­ξε κα­θο­ρι­στι­κό ρόλο στην εισ­δο­χή των ΗΠΑ στην ΤΡΡ.[12] Γιαυ­τό άλ­λω­στε η Κίνα απο­κλεί­στη­κε από τη συμ­φω­νία.

Η συμ­φω­νία έχει ιδιαί­τε­ρη ση­μα­σία διότι αφορά 800 εκατ. πλη­θυ­σμό, κα­λύ­πτει 40% του πα­γκό­σμιου εμπο­ρί­ου προ­ϊ­ό­ντων και υπη­ρε­σιών ύψους 2,4 τρις δολ και αξία πα­ρα­γω­γής 30 τρις δολ. Η συμ­φω­νία προ­βλέ­πει την κα­τάρ­γη­ση 98% των δα­σμών σε πολλά αγρο­τι­κά προ­ϊ­ό­ντα, με ωφε­λη­μέ­νες τις ΗΠΑ, Αυ­στρα­λία και Ν.Ζη­λαν­δία και Βιετ­νάμ, ενώ ωφε­λη­μέ­νη θα είναι επί­σης η αυ­το­κι­νη­το­βιο­μη­χα­νία της Ια­πω­νί­ας και των ΗΠΑ. Ωφε­λη­μέ­νες θα είναι επί­σης οι πο­λυ­ε­θνι­κές φαρ­μα­κο­βιο­μη­χα­νί­ες και η Monsanto με τα με­ταλ­λαγ­μέ­να προ­ϊ­ό­ντα, ενώ ισχύ­ουν όσα ήδη ανα­φέ­ρα­με για το ρόλο του μη­χα­νι­σμού ISDS. Δηλ. αν μια χώρα επι­βά­λει αυ­στη­ρό­τε­ρες ρυθ­μί­σεις για λό­γους πε­ρι­βάλ­λο­ντος, υγεί­ας, ελέγ­χου τρο­φί­μων, βιο­ποι­κι­λό­τη­τας, κά, οι πο­λυ­ε­θνι­κές θα έχουν δι­καί­ω­μα προ­σφυ­γής σε ιδιω­τι­κά δι­κα­στή­ρια τύπου ISDS για την επι­βο­λή προ­στί­μων, ενώ ποι­νι­κο­ποιεί­ται η δράση όσων εμπο­δί­ζουν την ασυ­δο­σία τους.

Ασφα­λώς η προ­ώ­θη­ση της ΤΡΡ δεν είναι επω­φε­λής για όλες τις πο­λυ­ε­θνι­κές, διότι θίγει επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα με­τα­ξύ χωρών, αλλά και εντός χωρών πρώτα απ’ όλα στις ΗΠΑ. Δεν είναι τυ­χαίο που ο υπο­ψή­φιος των Ρε­που­μπλι­κά­νων για την προ­ε­δρία, Ντό­ναλτ Τραμπ και πολλά μέλη του Κο­γκρέ­σου, έχουν εκ­φρα­στεί κατά της συμ­φω­νί­ας. Από την άλλη η συμ­φω­νία ΤΡΡ έχει όλες τις «αμαρ­τί­ες» των συμ­φω­νιών ελευ­θέ­ρου εμπο­ρί­ου στο πεδίο της απα­σχό­λη­σης, προ­στα­σί­ας της υγεί­ας, των ερ­γα­σια­κών δι­καιω­μά­των, του πε­ρι­βάλ­λο­ντος κά.

4.3. Η «Συμ­φω­νία Εμπο­ρί­ου των Υπη­ρε­σιών» T.i.S.A. (Trade in Services Agreement), απο­τε­λεί πνευ­μα­τι­κό παιδί του lobby της βιο­μη­χα­νί­ας υπη­ρε­σιών των ΗΠΑ (Coalition of Service Industry-CSI) και του διε­θνούς lobby των πο­λυ­ε­θνι­κών στον τομέα υπη­ρε­σιών (Global Service Coalition-GSC).[13] Πρό­κει­ται για μια νέα συμ­φω­νία που αγκα­λιά­ζει εκτός από τις ΗΠΑ και ΕΕ, άλλες 20 χώρες,[14] ενώ οι ρυθ­μί­σεις της κρα­τού­νται ως «εφτα­σφρά­γι­στο μυ­στι­κό». Η TiSA αφορά το άνοιγ­μα στο πο­λυ­ε­θνι­κό κε­φά­λαιο, της αγο­ράς υπη­ρε­σιών υγεί­ας, παι­δεί­ας, στέ­γα­σης, συ­γκοι­νω­νιών, τα­χυ­δρο­μεί­ων, τη­λε­πι­κοι­νω­νιών, ηλε­κτρο­νι­κού εμπο­ρί­ου, αε­ρο­πο­ρι­κών και ακτο­πλοϊ­κών με­τα­φο­ρών, τρα­πε­ζι­κών και ασφα­λι­στι­κών υπη­ρε­σιών, καθώς και δη­μό­σιων υπη­ρε­σιών, που κα­λύ­πτουν το 74% της ευ­ρω­ζώ­νης.[15]

Οι μόνες υπη­ρε­σί­ες που εξαι­ρού­νται είναι του «στε­νού κρα­τι­κού πυ­ρή­να» και δεν προ­σφέ­ρο­νται για εμπο­ρι­κή αξιο­ποί­η­ση, ούτε αντα­γω­νί­ζο­νται άλ­λους προ­μη­θευ­τές. Προ­βλέ­πε­ται επί­σης ίση με­τα­χεί­ρι­ση των εγ­χώ­ριων (ιδιω­τι­κών και δη­μό­σιων) με ξέ­νους προ­μη­θευ­τές, ενώ εφ’ όσον προ­χω­ρή­σει το άνοιγ­μα της αγο­ράς γί­νε­ται «μη αντι­στρέ­ψι­μο».! Η εν­δε­χό­με­νη υλο­ποί­η­ση της θα γίνει πραγ­μα­τι­κός εφιάλ­της για εκα­τομ­μύ­ρια πο­λί­τες, ιδιαί­τε­ρα για φτω­χούς και ερ­γα­ζό­με­νους, που δεν έχουν δυ­να­τό­τη­τα να αγο­ρά­σουν τις ανα­γκαί­ες υπη­ρε­σί­ες σε υψη­λές τιμές. Εάν η TiSA τεθεί σε εφαρ­μο­γή θα τρο­φο­δο­τή­σει μια «κούρ­σα» εξί­σω­σης «προς τα κάτω» των επι­πέ­δων κά­λυ­ψης υπη­ρε­σιών πρώ­της ανά­γκης. Η εφαρ­μο­γή της θα εξα­σφα­λί­σει προ­φα­νώς υψη­λό­τε­ρα εται­ρι­κά κέρδη σε βάρος των ερ­γα­ζό­με­νων, των αγρο­τών, των κα­τα­να­λω­τών και του πε­ρι­βάλ­λο­ντος.

Είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ότι θε­σμο­θε­τεί­ται απε­ριό­ρι­στη «ελεύ­θε­ρη πρό­σβα­ση» των πο­λυ­ε­θνι­κών, ενώ απα­γο­ρεύ­ε­ται η λήψη προ­στα­τευ­τι­κών μέ­τρων για τις εγ­χώ­ριες αγο­ρές. Επί­σης μπο­ρεί να βάζει εμπό­δια στα κρα­τι­κά όρ­γα­να για την επα­να­φο­ρά κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών στον έλεγ­χο του δη­μο­σί­ου, ακόμα και σε πε­ρί­πτω­ση απο­τυ­χί­ας της ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης τους. Η επε­ξερ­γα­σία της TiSA άρ­χι­σε το 2012-2013 και το πε­ριε­χό­με­νο της δεν προ­βλέ­πε­ται να ανα­κοι­νω­θεί πριν τεθεί σε ισχύ το 2020, όταν δη­λα­δή δεν θα είναι δυ­να­τή οποια­δή­πο­τε αλ­λα­γή.! Πρό­κει­ται για πραγ­μα­τι­κή δι­κτα­το­ρία του πο­λυ­ε­θνι­κού κε­φα­λαί­ου.!

Με την TiSA μπαί­νουν σε άμεσο κίν­δυ­νο θε­με­λιώ­δη ερ­γα­σια­κά δι­καιώ­μα­τα. Η δη­μιουρ­γία ενιαί­ας αγο­ράς υπη­ρε­σιών με χώρες που έχουν χα­μη­λό­τε­ρα ερ­γα­σια­κά δι­καιώ­μα­τα, ση­μαί­νει ότι στο όνομα του αντα­γω­νι­σμού θα υπάρ­χει τάση εξί­σω­σης δι­καιω­μά­των προς τα κάτω, με χα­μη­λό­τε­ρες αμοι­βές, χει­ρό­τε­ρες συν­θή­κες ερ­γα­σί­ας, λι­γό­τε­ρα ερ­γα­σια­κά δι­καιώ­μα­τα, κά. Προ­βλέ­πε­ται μά­λι­στα ότι οι ερ­γα­ζό­με­νοι με­τα­νά­στες θα θε­ω­ρού­νται «ανε­ξάρ­τη­τοι προ­μη­θευ­τές υπη­ρε­σιών» με λι­γό­τε­ρες αμοι­βές και ερ­γα­σια­κά δι­καιώ­μα­τα.! Επί­σης η εν­δε­χό­με­νη υπο­γρα­φή της θα απο­δυ­να­μώ­σει τα όποια μέτρα ελέγ­χου έχουν λη­φθεί για τον πε­ριο­ρι­σμό της ασυ­δο­σί­ας του τρα­πε­ζι­κού κε­φα­λαί­ου, η οποία απο­τέ­λε­σε βα­σι­κή αιτία της τε­λευ­ταί­ας χρη­μα­το­πι­στω­τι­κής κρί­σης. Επί­σης η εφαρ­μο­γή της TiSA θα είναι σε βάρος των ανα­πτυσ­σο­μέ­νων χωρών, τόσο στο πεδίο της προ­σφο­ράς κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών από το δη­μό­σιο, όσο στην επι­βί­ω­ση των μι­κρο­με­σαί­ων επι­χει­ρή­σε­ων από τον αντα­γω­νι­σμό των πο­λυ­ε­θνι­κών και την αδυ­να­μία συμ­με­το­χή τους σε δη­μό­σιες προ­μή­θειες.

5. Συμ­φω­νί­ες EAEU, SCO, BRICS

Οι συμ­φω­νί­ες EAEU, SCO, BRICS, απο­τε­λούν απά­ντη­ση των ανερ­χό­με­νων κα­πι­τα­λι­στι­κών κέ­ντρων ή των «ανα­δυό­με­νων οι­κο­νο­μιών», κυ­ρί­ως της Ρω­σί­ας και Κίνας, στις «συμ­φω­νί­ες ελευ­θέ­ρου εμπο­ρί­ου» που προ­ω­θούν τα ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέ­ντρα ΗΠΑ-ΕΕ-Ια­πω­νία. Παρ’ ότι οι συμ­φω­νί­ες γί­νο­νται σε κα­πι­τα­λι­στι­κά πλαί­σια, έχουν χα­ρα­κτή­ρα ισό­τι­μης και αμοι­βαία επω­φε­λούς συ­νερ­γα­σί­ας, εξυ­πη­ρε­τώ­ντας τις ιδιαί­τε­ρες οι­κο­νο­μι­κές και γε­ω­πο­λι­τι­κές επι­διώ­ξεις των χωρών BRICS (Βρα­ζι­λί­ας-Ρω­σί­ας-Ιν­δί­ας-Κί­νας-Ν.Αφρι­κής). Ει­δι­κό­τε­ρα:

5.1. Η EAEU/EEU/EAU («Ευ­ρω-Ασια­τι­κή Οι­κο­νο­μι­κή Ένωση», ή Ευ­ρω­παϊ­κή Οι­κο­νο­μι­κή Ένωση ή Ευ­ρω-Ασια­τι­κή Ένωση), απο­τε­λεί μια «κοινή αγορά» 5 χωρών της Ευ­ρα­σί­ας (Ρω­σί­ας, Κα­ζακ­στάν, Λευ­κο­ρω­σί­ας, Αρ­με­νί­ας, Κιρ­γι­στάν), με 183 εκατ. κα­τοί­κους και ΑΕΠ 4 τρις δολ., η οποία τέ­θη­κε σε ισχύ στις αρχές του 2015.[16] Πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο στην EAUE παί­ζει η Ρωσία, η οποία προ­σφέ­ρει ευ­νοϊ­κούς όρους συ­νερ­γα­σί­ας στις άλλες χώρες, ιδιαί­τε­ρα στον ενερ­γεια­κό τομέα και τον τε­χνο­λο­γι­κό τομέα. Στα αρ­χι­κά σχέ­δια ήταν να συμ­με­τά­σχει και η Ου­κρα­νία, αλλά στην πο­ρεία με τις εξε­λί­ξεις και με την ανά­μει­ξη των ΗΠΑ και ΕΕ η συμ­με­το­χή της ακυ­ρώ­θη­κε. Τα κ-μ της EΑEU έχουν δε­σμευ­τεί να εξα­σφα­λί­σουν ελεύ­θε­ρη κυ­κλο­φο­ρία προ­ϊ­ό­ντων, υπη­ρε­σιών, κε­φα­λαί­ων και ερ­γα­τι­κού δυ­να­μι­κού, ενώ υπάρ­χουν δια­σφα­λί­σεις και για εξαι­ρέ­σεις σε ει­δι­κές πε­ρι­πτώ­σεις.

Η EΑEU ακο­λου­θεί συ­ντο­νι­σμέ­νη πο­λι­τι­κή σε βα­σι­κούς το­μείς (ενέρ­γεια, βιο­μη­χα­νία, γε­ωρ­γία, με­τα­φο­ρές, κά), ενώ επι­τρέ­πε­ται η αμοι­βαία συμ­με­το­χή σε έργα και προ­μή­θειες δη­μο­σί­ου. Η EΑEU  δια­θέ­τει υπε­ρε­θνι­κά και δια­κυ­βερ­νη­τι­κά όρ­γα­να, καθώς και την «Ευ­ρα­σια­τι­κό Ανα­πτυ­ξια­κό Τα­μείο» που δίνει δά­νεια με ευ­νοϊ­κούς όρους. Η EUEU έχει υπο­γρά­ψει συμ­φω­νί­ες συ­νερ­γα­σί­ας με Κίνα, Ινδία, Βιετ­νάμ, Αί­γυ­πτο και χώρες της «Μερ­κο­σούρ» Λα­τι­νι­κής Αμε­ρι­κής, ενώ είναι ανοι­κτή σε προ­σχω­ρή­σεις νέων μελών. Τε­λι­κός στό­χος της EUEU είναι η ενί­σχυ­ση της ανά­πτυ­ξης, της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας των οι­κο­νο­μιών και της ανό­δου του βιο­τι­κού επι­πέ­δου των λαών.

5.2. Η S.C.O. ή «Ορ­γα­νι­σμός Συ­νερ­γα­σί­ας της Σα­γκά­ης» (Shanghai Cooperation Organization), συμ­με­τέ­χουν 6 χώρες (Κίνα, Ρωσία, Κα­ζακ­στάν, Κιρ­γι­σία, Τα­τζι­κι­στάν, Ουζ­μπε­κι­στάν), με κύριο ρόλο της Κίνας και Ρω­σί­ας, ενώ Ινδία και το Πα­κι­στάν είναι συν­δε­δε­μέ­να μέλη και προ­ο­πτι­κά το Ιράν. Η συ­νερ­γα­σία αφορά με­γά­λη γκάμα θε­μά­των (ζη­τή­μα­τα ασφά­λειας, εγκλη­μα­τι­κό­τη­τας, στρα­τιω­τι­κή συ­νερ­γα­σία, κυ­βερ­νο­χώ­ρος, ανταλ­λα­γή πλη­ρο­φο­ριών, οι­κο­νο­μι­κή συ­νερ­γα­σία, πο­λι­τι­στι­κές σχέ­σεις, κά). Στον οι­κο­νο­μι­κό τομέα η συ­νερ­γα­σία εκ­φρά­ζε­ται με κοινά σχέ­δια για ενέρ­γεια, νερά, έλεγ­χο κί­νη­σης κε­φα­λαί­ων, τρα­πε­ζι­κός το­μέ­ας κά. Ο SCO έχει δη­μιουρ­γή­σει ει­δι­κή Ανα­πτυ­ξια­κή Τρά­πε­ζα (SCO Interbank Consortium). Από γε­ω­πο­λι­τι­κή άποψη η SCO απο­τε­λεί κλει­δί για το έλεγ­χο της Κε­ντρι­κής Ασίας (Ευ­ρα­σί­ας) και αντι­κει­με­νι­κά λει­τουρ­γεί ως αντί­βα­ρο στο ΝΑΤΟ. Δια­κη­ρυγ­μέ­νος στό­χος της SCO είναι «η εδραί­ω­ση ενός ορ­θο­λο­γι­κού και δί­καιου κό­σμου», ενώ έχει κα­λέ­σει ανοι­κτά τη Δύση ….να εγκα­τα­λεί­ψει την Κε­ντρι­κή Ασία.!!

Ωστό­σο η στρα­τη­γι­κή της Κίνας δεν εξα­ντλεί­ται με την SCO. Θέ­το­ντας ως προ­τε­ραιό­τη­τα την οι­κο­νο­μι­κή επέ­κτα­ση στον κόσμο και απο­φεύ­γο­ντας την ανά­μει­ξη της στις εσω­τε­ρι­κές πο­λι­τι­κές εξε­λί­ξεις των συ­νερ­γα­ζό­με­νων χωρών, έχει βάλει σε κί­νη­ση δύο με­γά­λες πρω­το­βου­λί­ες που την προ­σε­χή δε­κα­ε­τία θα κά­νουν πιο αι­σθη­τή την πα­ρου­σία της στην πα­γκό­σμια οι­κο­νο­μι­κή και πο­λι­τι­κή ζωή. Η πρώτη αφορά τη δη­μιουρ­γία μιας «Πε­ριο­χής Ελευ­θέ­ρου Εμπο­ρί­ου Ασί­ας-Ει­ρη­νι­κού» (ΠΕΕΑΕ) με τη συμ­με­το­χή της Κίνας, Αυ­στρα­λί­ας, Βιετ­νάμ, Ια­πω­νί­ας, Ιν­δί­ας, Ιν­δο­νη­σί­ας, Λάος, Κα­μπό­τζη, Μα­λαι­σία, Μπρου­νέϊ, Μια­μάρ, Ν.Κορέα, Ν.Ζη­λαν­δία, Ταϋ­λάν­δη, Σι­γκα­πού­ρη, Φι­λιπ­πί­νες), η οποία απο­τε­λεί απά­ντη­ση στη συμ­φω­νία ΤΡΡ που ηγού­νται οι ΗΠΑ.!

Η δεύ­τε­ρη αφορά τη δη­μιουρ­γία ενός σύγ­χρο­νου «Δρό­μου του Με­τα­ξιού». Το 2013 ο κι­νέ­ζος πρό­ε­δρος Σι-Τζιν­πίνγκ, ανα­κοί­νω­σε επί­ση­μα την πρω­το­βου­λία «Μια Ζώνη, ένας Δρό­μος» (OBOR),[17] που θα ξε­κι­νά από την Κίνα και στα­δια­κά θα ενώ­νει την υπό­λοι­πη Ασία με την Ευ­ρώ­πη και Αφρι­κή. Το OBOR θα έχει την χερ­σαία και τη θα­λάσ­σια δια­δρο­μή. Η χερ­σαία «Οι­κο­νο­μι­κή Ζώνη του Δρό­μου του Με­τα­ξιού» θα κα­λύ­πτει τις χώρες της Μέσης Ασίας, Μέσης Ανα­το­λής, Τουρ­κία, Βαλ­κά­νια, Μόσχα, Ρό­τερ­νταμ και θα κα­τα­λή­γει στη Βε­νε­τία, ενώ ο «Θα­λάσ­σιος Δρό­μος» θα ξε­κι­νά από Κίνα, Ιν­δο­νη­σία, Μπά­γκλα­ντές, Ινδία, Σρι-Λάν­κα, Κένυα, Σα­ου­δι­κή Αρα­βία, Αί­γυ­πτο, Πει­ραιάς, Βε­νε­τία. (Απ’ εδώ και το ιδιαί­τε­ρο εν­δια­φέ­ρον της Κίνας για εξα­γο­ρά του ΟΛΠ).

Το σχέ­διο OBOR απο­τε­λεί στην ουσία απά­ντη­ση στη συμ­φω­νία ΤΤΙΡ που προ­ω­θούν ΗΠΑ-ΕΕ. Ο χρη­μα­το­δο­τι­κός μο­χλός στή­ρι­ξης του σχε­δί­ου δεν είναι ένας αλλά πολ­λοί. Κατ’ αρχήν είναι το κι­νε­ζι­κό «Τα­μείο για το Δρόμο του Με­τα­ξιού» (Silk Road Found) με 40 δις δολ., η «Ασια­τι­κή Τρά­πε­ζα Υπο­δο­μών» (ΑΙΙΒ) με βα­σι­κό μέ­το­χο το Πε­κί­νο και άλλα 57 κράτη από τις πέντε ηπεί­ρους, με­τα­ξύ αυτών της Βρε­τα­νί­ας, Γαλ­λί­ας, Γερ­μα­νί­ας ….εξαι­ρου­μέ­νων των ΗΠΑ.! Φυ­σι­κά στο νέο «Δρόμο του Με­τα­ξιού» θα υπάρ­ξουν εμπό­δια ως το 2020 που υπο­λο­γί­ζε­ται ως χρό­νος ολο­κλή­ρω­σης του. Αξί­ζει να ανα­φέ­ρου­με ότι το 2001 ο ρώσος πρό­ε­δρος Πού­τιν είχε προ­τεί­νει στην ΕΕ τη δη­μιουρ­γία μιας «ζώνης ελευ­θέ­ρων συ­ναλ­λα­γών» από τη Λι­σα­βό­να ως το Βλα­δι­βο­στόκ, αλλά η Γερ­μα­νία δεν έδει­ξε προ­θυ­μία …προ­φα­νώς ούτε και οι ΗΠΑ ήταν …εν­θου­σια­σμέ­νες από μια τέ­τοια εξέ­λι­ξη.!

5.3. Οι BRICS ως «αντί­πα­λο δέος» στους G-7

Οι γε­ω­πο­λι­τι­κές αντι­πα­ρα­θέ­σεις με­τα­ξύ των τριών ιμπε­ρια­λι­στι­κών κέ­ντρων (ΗΠΑ-ΕΕ-Ια­πω­νί­ας) και των «ανα­δυό­με­νων» κα­πι­τα­λι­στι­κών κέ­ντρων των χωρών BRICS (Βρα­ζι­λί­ας-Ρω­σί­ας-Ιν­δί­ας-Κί­νας-Ν.Αφρι­κής), παίρ­νουν ποι­κί­λες εκ­φάν­σεις στις οποί­ες συ­νυ­πάρ­χουν οι τά­σεις «συ­νερ­γα­σί­ας» και «αντι­πα­ρά­θε­σης». Αυτό εκ­δη­λώ­νε­ται τόσο σε θε­σμι­κό όσο και μη θε­σμι­κό επί­πε­δο. Ει­δι­κό­τε­ρα η άτυπη συ­σπεί­ρω­ση των G-7 (ΗΠΑ, Ια­πω­νί­ας, Γερ­μα­νί­ας, Αγ­γλί­ας, Γαλ­λί­ας, Ιτα­λί­ας) εκ­φρά­ζει βα­σι­κά τα συμ­φέ­ρο­ντα των τριών ιμπε­ρια­λι­στι­κών κέ­ντρων, τα οποία αξιο­ποιούν προς όφε­λος τους δύο βα­σι­κούς διε­θνείς χρη­μα­το­πι­στω­τι­κούς φο­ρείς, το ΔΝΤ και την Πα­γκό­σμια Τρά­πε­ζα.

Σε αντί­θε­ση οι BRICS προ­βάλ­λουν μια δια­φο­ρε­τι­κή ποιό­τη­τα σχέ­σε­ων με­τα­ξύ τους και προς άλλες χώρες, λει­τουρ­γώ­ντας πρα­κτι­κά ως «αντί­πα­λο δέος» στους G-7. Προ­τάσ­σουν το στοι­χείο της ισό­τι­μης συ­νερ­γα­σί­ας και του δια­λό­γου, αντί της ανι­σο­τι­μί­ας και αντι­πα­ρά­θε­σης. Στα διε­θνή fora οι BRICS ως ανε­ξάρ­τη­τος ορ­γα­νι­σμός, τάσ­σο­νται υπέρ της οι­κο­νο­μι­κής και πο­λι­τι­κής συ­νερ­γα­σί­ας των χωρών, της επί­λυ­σης των διε­θνών προ­βλη­μά­των με βάση το διε­θνές δί­καιο και τον αξιό­πι­στο διά­λο­γο, καθώς τον εκ­δη­μο­κρα­τι­σμό των διε­θνών ορ­γα­νι­σμών (ΔΝΤ), του ΟΗΕ και του Συμ­βου­λί­ου Ασφα­λεί­ας.

Οι χώρες BRICS ανα­πτύσ­σουν με­τα­ξύ τους συ­νερ­γα­σία σε πάνω από 30 το­μείς (αγρο­τι­κά, επι­στή­μη, τε­χνο­λο­γία, πο­λι­τι­σμό, δι­κτυα­κή δια­κυ­βέρ­νη­ση, πνευ­μα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα, υγεία, του­ρι­σμό κά), στη βάση της μη-επέμ­βα­σης στις εσω­τε­ρι­κές υπο­θέ­σεις, της ισό­τη­τας και του αμοι­βαί­ου οφέ­λους (wiw-win). Πα­ρά­γουν το 20% του πα­γκό­σμιου ΑΕΠ και αντι­προ­σω­πεύ­ουν το 42% του πα­γκό­σμιου πλη­θυ­σμού. Στον οι­κο­νο­μι­κό-χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό τομέα έχουν ιδρύ­σει τη «Νέα Ανα­πτυ­ξια­κή Τρά­πε­ζα» (NDB)[18] με έδρα τη Σα­γκάη και αρ­χι­κό κε­φά­λαιο 50 δις με προ­ο­πτι­κή τα 100 δις. Στό­χος είναι η χρη­μα­το­δό­τη­ση προ­γραμ­μά­των ανά­πτυ­ξης με­τα­ξύ τους και με ανα­πτυσ­σό­με­νες χώρες. Έχουν ιδρύ­σει ει­δι­κό απο­θε­μα­τι­κό τα­μείο «CRA» (τύπου ΔΝΤ) με κε­φά­λαια ύψους 100 δις δολ. (Contingent Reserves Arrangement), για την πα­ρο­χή έκτα­κτης οι­κο­νο­μι­κής στή­ρι­ξης στα μέλη του, ενώ σχε­διά­ζουν τη δη­μιουρ­γία δικού τους «οίκου αξιο­λό­γη­σης» σπά­ζο­ντας το αμε­ρι­κα­νι­κό «μο­νο­πώ­λιο» των Moody’s, S & P και Fitch.

6. Οι Συμ­φω­νί­ες CELAC, ALBA προ­ο­δευ­τι­κή απά­ντη­ση στις δια­δι­κα­σί­ες «πα­γκο­σμιο­ποί­η­σης»

Ανά­με­σα στις πο­λυ­με­ρείς συμ­φω­νί­ες ελευ­θέ­ρου εμπο­ρί­ου, ιδιαί­τε­ρο εν­δια­φέ­ρον πα­ρου­σιά­ζουν δύο συμ­φω­νί­ες (CELAC, ALBA) που αφο­ρούν χώρες της Κε­ντρι­κής και Λα­τι­νι­κής Αμε­ρι­κής, οι οποί­ες ως ένα βαθμό απο­τε­λούν την προ­ο­δευ­τι­κή απά­ντη­ση στις δια­δι­κα­σί­ες πα­γκο­σμιο­ποί­η­σης των οι­κο­νο­μιών και είναι πιο κοντά στην ανα­γκαιό­τη­τα της ισό­τι­μης και αμοι­βαία επω­φε­λούς συ­νερ­γα­σί­ας με­τα­ξύ χωρών.

6.1. Η CELAC ή «Κοι­νό­τη­τα των Χωρών Κα­ραϊ­βι­κής και Λα­τι­νι­κής Αμε­ρι­κής» (Community of Latin American and Caribbean States), ιδρύ­θη­κε το 2011 και απο­τε­λεί προ­ο­δευ­τι­κή μορφή πε­ρι­φε­ρεια­κής ολο­κλή­ρω­σης 33 χωρών Κα­ραϊ­βι­κής-Λα­τι­νι­κής Αμε­ρι­κής (Βρα­ζι­λία, Κούβα, Βε­νε­ζου­έ­λα, Βο­λι­βία, Νι­κα­ρά­γουα, Αρ­γε­ντι­νή, Περού, Χιλή, Ιση­με­ρι­νός, Ου­ρου­γουάη, κά). Ο πλη­θυ­σμός των χωρών της CELAC ανέρ­χε­ται σε 591 εκατ. άτομα και το ΑΕΠ σε 9,1 τρις δολ. Βα­σι­κό στόχο έχει την ανά­πτυ­ξη εμπο­ρι­κών και οι­κο­νο­μι­κών σχέ­σε­ων, στη βάση της ισό­τι­μης συ­νερ­γα­σί­ας και προ­ώ­θη­ση της ανά­πτυ­ξης τους. Το γε­γο­νός ότι στη CELAC συμ­με­τέ­χουν όλες οι αρι­στε­ρές-προ­ο­δευ­τι­κές κυ­βερ­νή­σεις των χωρών της Λα­τι­νι­κής Αμε­ρι­κής δί­νουν στην Κοι­νό­τη­τα μια άλλη ποιό­τη­τα οι­κο­νο­μι­κών σχέ­σε­ων. Στην πράξη η CELAC απο­τε­λεί απά­ντη­ση στον «Ορ­γα­νι­σμό Αμε­ρι­κα­νι­κών Κρα­τών» (OAS) που ιδρύ­θη­κε το 1948 και ου­σια­στι­κά βρι­σκό­ταν υπό τον έλεγ­χο των ΗΠΑ.

6.2. Η ALBA ή «Μπο­λι­βα­ρια­νή Συμ­μα­χία για τους Λαών της Αμε­ρι­κής» (Bolivarian Alliance for the Peoples of Our America), απο­τε­λεί επί­σης εναλ­λα­κτι­κή απά­ντη­ση στη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη πα­γκο­σμιο­ποί­η­ση και ει­δι­κό­τε­ρα στην «Ζώνη Ελευ­θέ­ρου Εμπο­ρί­ου Αμε­ρι­κής» (FTAA ή ALCA) που προ­σπά­θη­σαν να ιδρύ­σουν οι ΗΠΑ. Η ALBA δη­μιουρ­γή­θη­κε το 2009 με πρω­το­βου­λία των αρι­στε­ρών κυ­βερ­νή­σε­ων της Κού­βας και Βε­νε­ζου­έ­λας και στην πο­ρεία εντά­χτη­καν άλλες 9 χώρες κυ­ρί­ως αρι­στε­ρού-προ­ο­δευ­τι­κού προ­σα­να­το­λι­σμού (Βο­λι­βία, Νι­κα­ρά­γουα, Εκουα­δόρ, Δο­μι­νι­κα­νή Δη­μο­κρα­τία, Αντί­κουα-Μπαρ­μπού­ντα, Γρε­νά­δα, Αγ.Βι­κέ­ντιος-Γρε­να­δί­νες, Saint Kitts-Nevis, Saint Lucia). Έχει μι­κρό­τε­ρο αριθ­μό χωρών, ωστό­σο είναι πιο προ­ω­θη­μέ­νη από πλευ­ράς ρι­ζο­σπα­στι­κού προ­σα­να­το­λι­σμού.

Ο συ­νο­λι­κός πλη­θυ­σμός των χωρών της ALBA ανέρ­χε­ται σε 70 εκατ. και το ΑΕΠ σε 650 δις δολ. Αρ­χι­κά η Κούβα βοη­θού­σε τη Βε­νε­ζου­έ­λα με τη διά­θε­ση χι­λιά­δων για­τρών και δα­σκά­λων, ενώ η τε­λευ­ταία της πα­ρεί­χε πε­τρέ­λαιο σε πολύ χα­μη­λές τιμές. Η ALBA είναι ορ­γα­νι­σμός διε­θνούς συ­νερ­γα­σί­ας που βα­σί­ζε­ται στην ιδέα της οι­κο­νο­μι­κής και κοι­νω­νι­κής αλ­λη­λεγ­γύ­ης και της αμοι­βαί­ας ενί­σχυ­σης της ανά­πτυ­ξης των χωρών Λ.Αμε­ρι­κής-Κα­ραϊ­βι­κής. Επι­διώ­κει την προ­ώ­θη­ση της οι­κο­νο­μι­κής ολο­κλή­ρω­σης στη βάση τις αρχές της ισό­τι­μης συ­νερ­γα­σί­ας και του αμοι­βαί­ου οφέ­λους, της αλ­λη­λεγ­γύ­ης, της μη ανά­μει­ξης στις εσω­τε­ρι­κές υπο­θέ­σεις και είναι γε­νι­κά στον αντί­πο­δα των «συμ­φω­νιών ελευ­θέ­ρου εμπο­ρί­ου» (FTA).

Η ALBA, έχει δη­μιουρ­γή­σει δικό της αυ­τό­νο­μο πε­ρι­φε­ρεια­κό νο­μι­σμα­τι­κό σύ­στη­μα (sucre) για τις ανταλ­λα­γές με­τα­ξύ των 11 χωρών. Επί­σης προ­χώ­ρη­σε στη συμ­φω­νία Petro-Caribe δί­νο­ντας φθηνό πε­τρέ­λαιο στις χώρες Κα­ραϊ­βι­κής, καθώς και στην ενερ­γεια­κή συμ­φω­νία Petro-Sur με­τα­ξύ των εθνι­κών εται­ριών ενέρ­γειας, εξα­σφα­λί­ζο­ντας σε χα­μη­λές τιμές ενέρ­γεια στις φτω­χό­τε­ρες χώρες της ALBA. τέλος έχουν υπο­γρά­ψει τη συμ­φω­νία Una-sur που αφορά τη βιώ­σι­μη ανά­πτυ­ξη της γε­ωρ­γί­ας σε όφε­λος των το­πι­κών κοι­νω­νιών, καθώς και την ίδρυ­ση του τη­λε­ο­πτι­κού δι­κτύ­ου Tele-sur που εκ­πέ­μπει σε όλες τις χώρες της Λα­τι­νι­κής Αμε­ρι­κής.

7. Η προ­ο­δευ­τι­κή απά­ντη­ση στις δια­δι­κα­σί­ες «πα­γκο­σμιο­ποί­η­σης»

Η αυ­ξα­νό­με­νη «πα­γκο­σμιο­ποί­η­ση» των οι­κο­νο­μιών, απο­τε­λεί βαθ­μί­δα ανά­πτυ­ξης των διε­θνών οι­κο­νο­μι­κών σχέ­σε­ων. Το κρί­σι­μο ερώ­τη­μα που προ­βάλ­λει δεν είναι αν εί­μα­στε υπέρ ή κατά της «πα­γκο­σμιο­ποί­η­σης», αλλά στο χα­ρα­κτή­ρα, στο πε­ριε­χό­με­νο των διε­θνών οι­κο­νο­μι­κών σχέ­σε­ων. Δη­λα­δή εάν ανα­πτύσ­σο­νται στη βάση της ισό­τι­μης συ­νερ­γα­σί­ας και του αμοι­βαί­ου οφέ­λους των χωρών. Στο βαθμό που στον κόσμο κυ­ριαρ­χεί ο κα­πι­τα­λι­σμός δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει γό­νι­μο και στα­θε­ρό έδα­φος ανά­πτυ­ξης μιας άλλης ποιό­τη­τας διε­θνών σχέ­σε­ων που συν­δέ­ο­νται με το σο­σια­λι­σμό.

Ασφα­λώς στις χώρες που υπάρ­χουν αρι­στε­ρές και προ­ο­δευ­τι­κές κυ­βερ­νή­σεις, όπως έδει­ξε η πείρα των χωρών της Λ.Αμε­ρι­κής και στο πα­ρελ­θόν οι χώρες της ΚΟ­ΜΕ­ΚΟΝ, μπο­ρούν να γί­νουν βή­μα­τα προς μια τέ­τοια κα­τεύ­θυν­ση. Ωστό­σο σε συν­θή­κες ισχυ­ρής πα­ρου­σί­ας των τριών ιμπε­ρια­λι­στι­κών κέ­ντρων στον κόσμο και της δια­μόρ­φω­σης νέων κα­πι­τα­λι­στι­κών κέ­ντρων, είναι δύ­σκο­λο να αλ­λά­ξουν ρι­ζι­κά οι διε­θνείς οι­κο­νο­μι­κές σχέ­σεις. Το στοι­χείο της ανι­σο­τι­μί­ας, της εκ­με­τάλ­λευ­σης, της επι­βο­λής κλπ στον ένα ή άλλο βαθμό θα πα­ρα­μέ­νει κυ­ρί­αρ­χο.

Ωστό­σο ο αγώ­νας για την ανα­τρο­πή της ση­με­ρι­νής κα­τά­στα­σης πραγ­μά­των δεν στα­μα­τά­ει. Οι αντι­δρά­σεις των λαών και των ερ­γα­ζό­με­νων χρειά­ζε­ται να κι­νη­θούν προς τρεις κα­τευ­θύν­σεις. Πρώ­τον, τη συ­ντο­νι­σμέ­νη δράση λαών και  κοι­νω­νι­κών κι­νη­μά­των για την απο­τρο­πή έγκρι­σης και εφαρ­μο­γής των συμ­φω­νιών TTIP, TPP, CETA, TiSA, οι οποί­ες πλήτ­τουν εθνι­κή ανε­ξαρ­τη­σία, λαϊκή κυ­ριαρ­χία, θε­με­λιώ­δη δη­μο­κρα­τι­κά και ερ­γα­σια­κά δι­καιώ­μα­τα και πα­ρα­δί­δουν κρί­σι­μους το­μείς της οι­κο­νο­μί­ας και των δη­μο­σί­ων αγα­θών στις πο­λυ­ε­θνι­κές εται­ρί­ες. Ιδιαί­τε­ρη ση­μα­σία έχει η ανά­λη­ψη δρά­σε­ων από τα συν­δι­κά­τα, τόσο για την προ­στα­σία θε­με­λιω­δών ερ­γα­σια­κών δι­καιω­μά­των, όσο και την απο­τρο­πή της ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης δη­μο­σί­ων αγα­θών στους το­μείς κοι­νής ωφέ­λειας και κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών. Χρη­σι­μο­ποί­η­ση επί­σης των κα­τάλ­λη­λων μορ­φών αντί­στα­σης (το­πι­κά δη­μο­ψη­φί­σμα­τα, πίεση στις κυ­βερ­νή­σεις και εθνι­κά κοι­νο­βού­λια, διε­θνείς ημέ­ρες δρά­σης κατά συμ­φω­νιών, κά).[19] Η απο­τρο­πή της έγκρι­σης και της εφαρ­μο­γής των συμ­φω­νιών είναι ρε­α­λι­στι­κά δυ­να­τό.

Δεύ­τε­ρον, χρειά­ζε­ται να προ­βλη­θούν οι προ­ϋ­πο­θέ­σεις γό­νι­μης αξιο­ποί­η­σης των πλε­ο­νε­κτη­μά­των της «πα­γκο­σμιο­ποί­η­σης» των οι­κο­νο­μι­κών σχέ­σε­ων με την προ­ώ­θη­ση «δι­με­ρών» και «πο­λυ­με­ρών» συμ­φω­νιών, στη βάση των αρχών της ισό­τι­μης συ­νερ­γα­σί­ας και του αμοι­βαί­ου οφέ­λους. Τα θε­τι­κά στοι­χεία που έχει το πλαί­σιο συ­νερ­γα­σί­ας των χωρών BRICS, μπο­ρεί να αξιο­ποι­η­θεί ως εναλ­λα­κτι­κή διέ­ξο­δος και αντί­βα­ρο ιδιαί­τε­ρα για τις μι­κρό­τε­ρες χώρες, στην απο­φυ­γή της ασφυ­κτι­κής πί­ε­σης των τριών ιμπε­ρια­λι­στι­κών κέ­ντρων.

Τρί­τον, ο επι­τυ­χής αγώ­νας κατά της νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης πα­γκο­σμιο­ποί­η­σης είναι ασφα­λώς η ανα­τρο­πή της κυ­ριαρ­χί­ας των πο­λυ­ε­θνι­κών σε κάθε χώρα και σε ευ­ρύ­τε­ρες ενό­τη­τες χωρών. Ιδιαί­τε­ρα για την Ελ­λά­δα που στε­νά­ζει από τα Μνη­μό­νια και το «ζουρ­λο­μαν­δύα» της ευ­ρω­ζώ­νης, η ανα­τρο­πή των μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών, με κα­τάρ­γη­ση της λι­τό­τη­τας, βαθιά δια­γρα­φή χρέ­ους, με­τά­βα­ση στο εθνι­κό νό­μι­σμα και ανά­κτη­ση της χα­μέ­νης «εν πολ­λοίς» εθνι­κής και λαϊ­κής κυ­ριαρ­χί­ας, έχει ζω­τι­κή ση­μα­σία για τον ελ­λη­νι­κό λαό και ιδιαί­τε­ρα τη νε­ο­λαία. Με τέ­τοια ανα­τρο­πή ανοί­γει ο δρό­μος για ρι­ζο­σπα­στι­κές αλ­λα­γές με ορί­ζο­νται το σο­σια­λι­σμό, ενώ διευ­κο­λύ­νο­νται και οι γε­νι­κό­τε­ρες ανα­τρο­πές στην ευ­ρω­ζώ­νη και την ΕΕ. Η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση έχει ηθικό και πο­λι­τι­κό χρέος να κα­ταγ­γεί­λει επί­ση­μα τις πο­λυ­με­ρείς και ιδιαί­τε­ρα την ΤΤΙΡ, την οποία ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ως αντι­πο­λί­τευ­ση, είχε κα­τα­θέ­σει στις 14.10.2014, ει­δι­κή επε­ρώ­τη­ση στη Βουλή, επι­ση­μαί­νο­ντας το έλ­λειμ­μα δη­μο­κρα­τί­ας και ενη­μέ­ρω­σης όσον αφορά το πε­ριε­χό­με­νο της και είχε ζη­τή­σει άμεση δια­κο­πή των συ­νο­μι­λιών και πλα­τιά ενη­μέ­ρω­ση του ελ­λη­νι­κού λαού.

Ει­δι­κό­τε­ρα στο κεί­με­νο της επε­ρώ­τη­σης το­νί­ζε­ται με­τα­ξύ άλλων ότι «…η υπο­γρα­φή της Συμ­φω­νί­ας θα επι­τρέ­ψει στις αμε­ρι­κά­νι­κες πο­λυ­ε­θνι­κές να ασκούν επι­χει­ρη­μα­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα στο σύ­νο­λο των χωρών της ΕΕ με βάση τις αντί­στοι­χες προ­δια­γρα­φές της νο­μο­θε­σί­ας των ΗΠΑ, που αρ­νού­νται να κυ­ρώ­σουν τις διε­θνείς συμ­βά­σεις ερ­γα­σί­ας για θε­με­λιώ­δη δι­καιώ­μα­τα, όπως οι συλ­λο­γι­κές δια­πραγ­μα­τεύ­σεις, η ελευ­θε­ρία του συ­νε­ται­ρί­ζε­σθαι και το δι­καί­ω­μα του συν­δι­κα­λί­ζε­σθαι. ….Εκ­πε­φρα­σμέ­νος στό­χος της συμ­φω­νί­ας είναι το ‘άνοιγ­μα’ των αγο­ρών δη­μο­σί­ων υπη­ρε­σιών και των κρα­τι­κών προ­μη­θειών στις πο­λυ­ε­θνι­κές, προ­ε­τοι­μά­ζο­ντας το έδα­φος για νέα κύ­μα­τα ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων, αυτή τη φορά σε ευαί­σθη­τους το­μείς όπως την υγεία και την παι­δεία, με προ­φα­νή στόχο την πλήρη ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση του κοι­νω­νι­κού κρά­τους.

….Ει­δι­κά για την Ελ­λά­δα που τα­λα­νί­ζε­ται από βα­θειά και μα­κρο­χρό­νια ύφεση, ο μη­χα­νι­σμός ISDS είναι βέ­βαιο ότι θα απο­βεί κα­τα­στρο­φι­κός, ανε­ξάρ­τη­τα μά­λι­στα από τη στρα­τη­γι­κή που θα ακο­λου­θή­σει για την έξοδο από την οι­κο­νο­μι­κή κρίση. …Η επί­φα­ση δη­μο­κρα­τι­κής νο­μι­μο­ποί­η­σης από την πλευ­ρά της ΕΕ και του Συμ­βου­λί­ου επι­κε­ντρώ­νε­ται στην τε­λι­κή έγκρι­ση της Συμ­φω­νί­ας από το νέο Ευ­ρω­παϊ­κό Κοι­νο­βού­λιο, το οποίο όμως επί της ου­σί­ας δεν ασκεί κα­νέ­να έλεγ­χο ούτε έχει λόγο επί των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων, θα κλη­θεί δε να εγκρί­νει ή να απορ­ρί­ψει – πράγ­μα εξαι­ρε­τι­κά απί­θα­νο - τη Συμ­φω­νία στο σύ­νο­λο της, όταν οι συ­νο­μι­λί­ες τε­λε­σφο­ρή­σουν, χωρίς το δι­καί­ω­μα της πα­ρα­μι­κρής τρο­πο­ποί­η­σης»….

Κα­τό­πιν των ανω­τέ­ρω ερω­τά­ται η κυ­βέρ­νη­ση: «Γιατί δεν έχει ενη­με­ρω­θεί ακόμα η Εθνι­κή αντι­προ­σω­πεία και ο ελ­λη­νι­κός λαός για αυτήν την συμ­φω­νία υψί­στης οι­κο­νο­μι­κής και πο­λι­τι­κής ση­μα­σί­ας που θα κα­θο­ρί­σει το μέλ­λον όλης της Ευ­ρώ­πης και ανα­πό­φευ­κτα θα έχει και απτές, άμε­σες και πο­λύ­πλευ­ρες συ­νέ­πειες στην κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα των Ελ­λή­νων πο­λι­τών; …Πως συ­νά­δει με το δη­μο­κρα­τι­κό και πα­τριω­τι­κό κα­θή­κον της κυ­βέρ­νη­σης το γε­γο­νός ότι δια­βου­λεύ­ε­ται για ένα μεί­ζον θέμα της αρ­μο­διό­τη­τας της με στε­λέ­χη ξένων πο­λυ­ε­θνι­κών, τη στιγ­μή που δεν έχει καν ενη­με­ρώ­σει το Ελ­λη­νι­κό Κοι­νο­βού­λιο;»….

Σε αυτά και σε πολλά ακόμα κρί­σι­μα ερω­τή­μα­τα κα­λεί­ται να απα­ντή­σει η ση­με­ρι­νή κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ που από πο­λέ­μιοι των Μνη­μο­νί­ων όταν ήταν στην αντι­πο­λί­τευ­ση, έφθα­σαν να γί­νουν φο­ρείς υλο­ποί­η­σης ενός τρί­του και ενός τέ­ταρ­του επερ­χό­με­νου Μνη­μο­νί­ου. Ωστό­σο την τε­λι­κή απά­ντη­ση θα δώσει …στην κυ­βέρ­νη­ση και σε όλες τις μνη­μο­νια­κές δυ­νά­μεις ο ελ­λη­νι­κό λαός, όπως και όλοι οι λαοί και οι ερ­γα­ζό­με­νοι στην ΕΕ και στον κόσμο …στις κυ­ρί­αρ­χες ελίτ και στα κάθε μορ­φής Μνη­μό­νια των πο­λυ­ε­θνι­κών εται­ριών. Η απά­ντη­ση στο κρί­σι­μο δί­λημ­μα …«σο­σια­λι­σμός ή βαρ­βα­ρό­τη­τα» είναι προ­φα­νής.!

  [1]. Ο κυ­ριό­τε­ρος στό­χος ίδρυ­σης του ΠΟΕ (Πα­γκό­σμιος Ορ­γα­νι­σμός Εμπο­ρί­ου), ήταν ο πε­ριο­ρι­σμός και η εξά­λει­ψη ποι­κί­λων «εμπο­δί­ων» στην ανά­πτυ­ξη του διε­θνούς εμπο­ρί­ου (δα­σμοί, τέλη, φόροι, πο­σο­τι­κοί πε­ριο­ρι­σμοί, κά). Οι κυ­ριό­τε­ρες ρυθ­μί­σεις αφο­ρού­σαν το εμπό­ριο αγρο­τι­κών και κλω­στο­ϋ­φα­ντουρ­γι­κών προ­ϊ­ό­ντων, τα βιο­μη­χα­νι­κά πρό­τυ­πα, ασφά­λεια προ­ϊ­ό­ντων, τρα­πε­ζι­κές και τη­λε­πι­κοι­νω­νια­κές υπη­ρε­σί­ες, κρα­τι­κές προ­μή­θειες, ασφά­λεια τρο­φί­μων, πνευ­μα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα, κά. (Βλ. σχε­τι­κά www.​WTO.​org)

[2]. WTO: Tenth WTO Ministerial Conference, Nairobi, 2015, Ministerial Declaration, Adopted on 19 December 2015 : WT/MIN(15)/DEC, www.​wto.​org

[3]. Wealth-X, USB Millionaire, «Το Βήμα, 16.8.15»

[4]. www.​oxfam.​org, «Εφη­με­ρί­δα των Συ­ντα­κτών», 19.1.16

[5]. Σύμ­φω­να με το πρα­κτο­ρείο Reuters, ο Μπά­ρακ Ομπά­μα «με την ολο­κλή­ρω­ση των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων για την ΤΤΙΡ με την ΕΕ και σε συν­δυα­σμό με την υπο­γρα­φή της αντί­στοι­χης ΤΡΡ για το «ελεύ­θε­ρο εμπό­ριο» στην πε­ριο­χή του Ει­ρη­νι­κού, θέτει τον ακρο­γω­νιαίο λίθο στην προ­σπά­θεια της Ουά­σιγ­κτον να δια­τη­ρή­σει την πρω­το­κα­θε­δρία στην πα­γκό­σμια οι­κο­νο­μία». (Εφη­με­ρί­δα των Συ­ντα­κτών, 27.4.16)

[6]. Κέ­ντρο Ερευ­νών Οι­κο­νο­μι­κής Πο­λι­τι­κής (CEPR), «Ναυ­τε­μπο­ρι­κή», 8.2.16

[7]. «Εφη­με­ρί­δα των Συ­ντα­κτών», 4.5.16

[8]. Η ευ­ρω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κή ομάδα της Αρι­στε­ράς (GUE/NGL), διορ­γά­νω­σε την 17ην  Νο­έμ­βρη 2016, ει­δι­κή διά­σκε­ψη στις Βρυ­ξέλ­λες, με τίτλο «ΤΤΙΡ, TPP, CETA, TiSA or Democracy and Substantial Development», με στόχο την ανά­δει­ξη των συ­νε­πειών από την προ­ώ­θη­ση των συ­γκε­κρι­μέ­νων συμ­φω­νιών και την ανά­δει­ξη εναλ­λα­κτι­κής πο­λι­τι­κής στην οι­κο­νο­μι­κή συ­νερ­γα­σία των χωρών.

[9]. Εφη­με­ρί­δα των Συ­ντα­κτών, 27.4.16

[10]. Η κα­να­δι­κή κυ­βέρ­νη­ση υπο­χρε­ώ­θη­κε να πλη­ρώ­σει στις εται­ρί­ες πε­τρε­λαί­ου Exxon-Mobil 17,3 εκατ. δολ., επει­δή επέ­τρε­ψε σε το­πι­κές εται­ρί­ες να κά­νουν έρευ­νες εξό­ρυ­ξης στην πε­ριο­χή Labrador και Newfounlandlan του Κα­να­δά. Συ­νο­λι­κά από τις 77 γνω­στές πε­ρι­πτώ­σεις εκ­δί­κα­σης προ­σφυ­γών των πο­λυ­ε­θνι­κών, στα πλαί­σια της NAFTA, οι 35 ήταν σε βάρος του Κα­να­δά, οι 22 σε βάρος του Με­ξι­κού και οι 20 σε βάρος των ΗΠΑ. «The Council of Canadians”, Acting for Social Justice (2015).

[11]. http://​www.​apec.​org/​meeting-​papers, Declarations (November 15, 1994)

[12]. T.​Rajamoorthy, “And Then There Were Twelve: The Origins and Evolutions of the TPPA”, Third World Resurgence, July 2013, p. 4.

[13]. Public Service International, TiSA Versus Public Services, http//:www.​world-​psi.​org/​sites, (April 28, 2014)

[14]. Εκτός από τις ΗΠΑ και ΕΕ, συμ­με­τέ­χουν, Αυ­στρα­λία, Ελ­βε­τία, Κα­να­δάς, Χιλή, Ταϊ­βάν, Κο­λομ­βία, Κό­στα-Ρί­κα, Χονγκ-Κονγκ, Ισλαν­δία, Ισ­ρα­ήλ, Ια­πω­νία, Λι­χντεν­στάιν, Με­ξι­κό, Ν.Ζη­λαν­δία, Νορ­βη­γία, Πα­κι­στάν, Πα­να­μάς, Πα­ρα­γουάη, Περού, Ν.Κορέα και Τουρ­κία

[15]. TiSA: What is it all about?  European Parliamentary Group GUE/NGL, www.​guengl.​eu

[16]. http://​www.​eaeu.​org

[17]. Μ.Βερ­γό­λια, «Ο σύγ­χρο­νος ‘Δρό­μος του Με­τα­ξιού’ αντα­γω­νί­ζε­ται το δο­λά­ριο». «Εφη­με­ρί­δα των Συ­ντα­κτών», 16-17/4/16

[18]. New Development Bank, www.​ndb.​org

[19]. Ιδιαί­τε­ρη επι­τυ­χία ση­μεί­ω­σε η πα­νευ­ρω­παϊ­κή κι­νη­το­ποί­η­ση στα πλαί­σια της πα­γκό­σμιας πρω­το­βου­λί­ας «International Days of Action» κατά των συμ­φω­νιών TTIP, CETE, και TiSA στο διά­στη­μα 10-17 Οκτώ­βρη 2015. Στην Ελ­λά­δα, στην πλα­τεία Συ­ντάγ­μα­τος, έγινε συ­γκέ­ντρω­ση με πρω­το­βου­λία 46 ορ­γα­νώ­σε­ων ευ­ρέ­ως φά­σμα­τος, με αφορ­μή τη συ­γκέ­ντρω­ση 1 εκα­τομ­μυ­ρί­ου υπο­γρα­φών κατά της TTIP και CETA και τέ­θη­κε στό­χος για συ­γκέ­ντρω­ση 3 εκα­τομ­μυ­ρί­ων υπο­γρα­φών.


πηγή rproject

Η οικογένεια του Αφροαμερικανού που σκοτώθηκε από αστυνομικούς στο Σάρλοτ της Βόρειας Καρολίνας έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα ένα δικό της βίντεο της δολοφονίας η οποία πυροδότησε τρεις ημέρες βίαιων αναταραχών στην πόλη. Παράλληλα, έκανε έκκληση στην αστυνομία να δημοσιοποιήσει τα δικά της βίντεο από τη στιγμή του πυροβολισμού.

Στο δίλεπτο βίντεο, που κατέγραψε η Ρακέγια Σκοτ, η σύζυγος του 43χρονου θύματος, του Κιθ Σκοτ, δεν περιλαμβάνεται η στιγμή του πυροβολισμού. Ακούγεται όμως η γυναίκα να φωνάζει στους αστυνομικούς να μην πυροβολήσουν τον άνδρα της.

«Μην τον πυροβολείτε! Δεν έχει όπλο!» λέει η γυναίκα στους αστυνομικούς που τον καλούν να «πετάξει το όπλο του». Στη συνέχεια ακούγονται περίπου έξι πυροβολισμοί και εκείνη ουρλιάζει: «Τον πυροβολήσατε; Το καλό που σας θέλω να μην έχει πεθάνει».

Οι αστυνομικοί υποστήριξαν ότι ο Σκοτ κρατούσε όπλο και ο αρχηγός της αστυνομίας του Σάρλοτ έχει δηλώσει ότι το βίντεο από τις κάμερες των αστυνομικών στηρίζει την εκδοχή τους. Ωστόσο, αρνείται να δημοσιοποιήσει τις εικόνες επειδή κάτι τέτοιο «θα ζημίωνε την έρευνα».

Η οικογένεια του Σκοτ αρχικά δήλωνε ότι ο 43χρονος πατέρας επτά παιδιών κρατούσε στα χέρια του ένα βιβλίο όμως, αφού είδε το βίντεο της αστυνομίας ανακοίνωσε ότι είναι «αδύνατον να διακρίνει κανείς» αν κρατά όπλο ή ακόμη και αν δεν κρατά τίποτα. «Στο βίντεο αυτό δεν υπάρχει τίποτα που να αποδεικνύει ότι ήταν επιθετικός, ότι απειλούσε ή ότι θα μπορούσε να είναι επικίνδυνος», σχολίασε ο Τζάστιν Μπάμπεργκ, ένας από τους δικηγόρους της οικογένειας.

Στο βίντεο της Ρακέγια Σκοτ δεν διακρίνεται κανένα όπλο.





πηγή naftemporiki