Το κάλεσμα για την εκδήλωση:

Η Αγωνιστική Ριζοσπαστική Ενότητα, η Πρωτοβουλία Ανεξάρτητων Εκπαιδευτικών ΠΕ και η Αντιφασιστική Καμπάνια «Ένα Σχολείο για το Ντονμπάς» διοργανώνουν μεγάλη εκδήλωση για την επέτειο της ίδρυσης της ΕΠΟΝ, με θέμα: «Συνεχίζουμε, χωρίς συμβιβασμούς».

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 22 Φεβρουαρίουκαι ώρα 19.00, στο Χώρο ART GARAGE (Σολωμού 13, Εξάρχεια).

• Θα συζητήσουν: Μανώλης Γλέζος, Ανδρέας Ζαφείρης, Μπάμπης Μπαλτάς, Προκόπης Παπαστρατής.
• θα τραγουδήσουν: Σπύρος Γραμμένος, Γιώργος Μεράντζας, Δημήτρης Μητσοτάκης (Ενδελέχεια), Κώστας Παρίσσης (Υπόγεια Ρεύματα).

Κινητοποίηση στο υπουργείο Υγείας την Πέμπτη 23 Φλεβάρη στη 1 το μεσημέρι θα πραγματοποιήσουν οι εργολαβικοί εργαζόμενοι στα νοσοκομεία.

Σε μαζική συμμετοχή καλεί το Σωματείο Εργαζομένων στο Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός». Σε μαζική συνέλευση οι εργολαβικοί εργαζόμενοι αποφάσισαν τη συμμετοχή τους. Η προσυγκέντρωση έχει οριστεί στις 12.30 μ.μ. στα Επείγοντα.

Το Σωματείο Εργαζομένων στο Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» σημειώνει:

«Να πληρωθούν εδώ και τώρα όλα τα δεδουλευμένα!

Να μην απολυθεί κανένας εργαζόμενος - μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους!

Οι συνάδελφοι ανταποκρινόμενοι στην πρόσκληση του σωματείου συνεχίζουν με μαζικότητα και μαχητικότητα τον αγώνα ενάντια στις απολύσεις και στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων που προστάζουν το κεφάλαιο και οι επιταγές της ΕΕ.

Δεν θα μείνουμε όμηροι των εργολάβων και της κυβέρνησης!

Όλοι στο δρόμο ενάντια σ’ αυτούς που θέλουν να μας πετάξουν στο δρόμο!

Κλιμακώνουμε τον αγώνα από κοινού με άλλα σωματεία δημόσιων νοσοκομείων, επιτροπές αγώνα, τα κλαδικά σωματεία της καθαριότητας.

Αγωνιζόμαστε για το σωστό - το δίκαιο - το αναγκαίο!

Απαιτούμε:

• Έξω οι εργολάβοι απ’ τα νοσοκομεία!
• Καμία απόλυση - μονιμοποίηση των συναδέλφων εργολαβικών, επικουρικών κλπ. - μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων με βάση τις σημερινές ανάγκες.
• Σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα - Καμία ανοχή στην απλήρωτη δουλειά - Να πληρωθούν εδώ και τώρα όλα τα δεδουλευμένα.

Εδώ και τώρα ξεσηκωμός!».






πηγή 902.gr

Σε 24ωρη απεργία προχωρά το Πανελλήνιο Σωματείο Έκτακτου Προσωπικού του ΥΠΠΟΑ την Πέμπτη 23 Φλεβάρη και καλεί σε συγκέντρωση την ίδια μέρα στις 12 το μεσημέρι στο υπουργείο.

Διαμαρτύρονται για τις καθυστερήσεις στις πληρωμές όλων σχεδόν των εκτάκτων εργαζομένων στους φορείς και τις υπηρεσίες του υπουργείου, καθυστερήσεις ακόμα και πολλών μηνών, οι οποίες συνεχίζονται ακόμα, χωρίς κάποιο σαφές χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής.

Οι έκτακτοι αρχαιοφύλακες, για παράδειγμα, που προσλήφθηκαν το χειμώνα με τετράμηνες συμβάσεις, είναι απλήρωτοι και ενδέχεται να μην έχουν πληρωθεί ακόμα και ύστερα από τη λήξη της σύμβασής τους, σημειώνεται χαρακτηριστικά.

Το Σωματείο απαιτεί:
Άμεση πληρωμή όλων των δεδουλευμένων. Λύση τώρα για την ομαλή καταβολή της μισθοδοσίας για όλους. Να μην ξαναεμφανιστούν φαινόμενα καθυστερήσεων μισθοδοσίας.






πηγή 902.gr

Μια μεγάλη φωνή της jazz, η πολυτάλαντη Denise King, που βαδίζει στα χνάρια της Sarah Vaughan, τραγουδάει τα blues μαζί με την σπουδαία μπάντα Gas Blues Bandστις πρώτες της εμφανίσεις στην Ελλάδα. Για τέσσερις μόνο βραδιές, από Παρασκευή 3 έως Δευτέρα 6 Μαρτίου, θα την απολαύσουμε στη σκηνή του Half Note Jazz Club να βάζει γκάζια στην blues διάθεση μας!

Κάποιοι λένε πως οι καλλιτέχνες δε γίνονται, αλλά γεννιούνται. Η μοναδική jazz ερμηνεύτρια DeniseKing δεν αποτελεί εξαίρεση. Μία μέρα που το ντροπαλό κορίτσι από την Philadelphia σκούπιζε σκυφτή μπροστά από την αυλή της σιγοτραγουδώντας το “Summertime” έγινε αντιληπτή από έναν κιθαρίστα/συνθέτη της Philadelphia International Records, oοποίος εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ με τη φωνή της που της εξασφάλισε audition και την προσέλαβε στην μπάντα του. Ήταν η αφετηρία μιας λαμπρής καριέρας που έμελλε να ενθουσιάσει το κοινό ανά τον κόσμο.

Χωρίς τις τυπικές σπουδές στην μουσική, η DeniseKing «δανείστηκε» εκφραστικά στοιχεία από την SarahVaughan, την EllaFitzgerald, τον FrankSinatra, την NinaSimone και την Nancy Wilson. Στα πρώτα της βήματα συνεργάστηκε με μουσικούς όπως ο ButchBallard, ο CecilPayne, ο JymieMarritt, oBootsieBarnes, oPhilWright, o Christian Mc Bride ή ο Lonnie Plaxico.  Η πορεία στα άστρα είχε ξεκινήσει και συνοδεύτηκε από περιοδείες και εμφανίσεις σε όλο τον κόσμο και σε μεγάλα Φεστιβάλ.

Η τελευταία 25ετία την φέρνει ανάμεσα στις πιο αναγνωρισμένες εκπροσώπους της αμερικανικής κουλτούρας. Συνεργάστηκε πολλές φορές με καλλιτέχνες όπως οι Roy Hargrove, Cecil McBee, Christian McBride, αλλά και με τραγουδιστές της pop, όπως η Celine Dion! Τα τελευταία χρόνια η πολυτάλαντη DeniseKingφλέρταρε έντονα με το blues, τη soul και το boogie, παρουσιάζοντας στο κοινό την πιο bluesy πλευρά της. Αυτήν ακριβώς την πλευρά ης θα απολαύσουμε στις ιδιαίτερες συναυλίες της στο Half Note Jazz Club. Μαζί της οι έμπειροι μουσικοί της Gas Blues Bandμε θητεία πλάι σε σπουδαίους μπλουζίστες της εποχής, όπως ο μόνιμος συνεργάτης τους Donald Ray Johnson, o Maurice John Vaughn ή ο Toronzo Cannon από το Chicago, ο NatDove από την California και ο διεθνής πλέον τρομπετίστας, συνθέτης και τραγουδιστής του funk και του blues, Boney Fields. Η μοναδική Denise King, λοιπόν, με τους εξαιρετικούς GasBluesBand θα μας αποκαλύψει την blues και την soul πλευρά της από 3 έως και 6 Μαρτίου, φυσικά στο HalfNoteJazzClub. Περιμένουμε με ανυπομονησία…

Denise King: vocals
Gaspard Ossikian: guitar & vocals
Yannick Urbani: drums
Phil “Pompon” Scemama: bass
“Little Peter” Cayla: guitar















HALF NOTE JAZZ CLUB

Τριβωνιανού 17, Μετς



Ώρα έναρξης: Παρ. & Σαβ.: 22:30, Κυρ. & Δευτ.: 21.30

Είσοδος: 20 ευρώ (μπαρ), 25 ευρώ (Β’ Ζώνη), 30 ευρώ (Α’ Ζώνη)



*** την Δευτέρα 6/3 έκπτωση 5 ευρώ σε όλες τις ζώνες
 για κατόχους κάρτας ανεργίας και φοιτητές



Προπώληση: www.viva.gr, Public, Seven Spots, Reload Stores, Media Markt,

Βιβλιοπωλεία Ευριπίδης


Πληροφορίες - Κρατήσεις: 210 9213310

Τα Αντισώματα - Antibodies παρουσιάζουν:



ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 3 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017



“THE CLASH CALLING”

BAD MOVIES, BEGGAR BELIEF, DEAD DRANKS, DIRTY FUSE, DUSTBOWL feat Alex K,

JET BLACK, PANX ROMANA feat MC Yinka, Tolis Fasois, Haris Αρνάκια & Stavros Εx,

The STATYCS, TSIRI BAND feat Μ. Pougouna, XENOFON RAZIS & PIRATES CITY

και ΖΩΡΖ ΠΙΛΑΛΙ ΚΑΙ Η SOUFRA BAND.





“Η εποχή των παγετώνων έρχεται, ο ήλιος μεγαλώνει στον ουρανό
Όλοι περιμένουν το πυρηνικό ολοκαύτωμα, τα στάχια ρημάζουν στα χωράφια
Οι μηχανές σταματούν να δουλεύουν, αλλά εγώ δεν νιώθω φόβο
Γιατί το Λονδίνο πλημμυρίζει κι εγώ, ζω δίπλα στο ποτάμι”

Την Παρασκευή 3 Μαρτίου, τα Αντισώματα στήνουν στο Κύτταρο μία γιορτή για τους Clash. Καλεσμένοι, μερικές από τις πιο δυνατές μπάντες της σκηνής. Δεκαπέντε συγκροτήματα και καλλιτέχνες επιχειρούν τη δική τους ανάγνωση στο υλικό των Clash, διασκευάζοντας τραγούδια τους, τιμώντας τη μπάντα που έχει σημαδέψει ολόκληρες γενιές.

Στη συναυλία – φόρος τιμής στους Clash συμμετέχουν οι:

BAD MOVIES, BEGGAR BELIEF, DEAD DRANKS, DIRTY FUSE, DUSTBOWL feat Alex K, JET BLACK, PANX ROMANA feat MC Yinka, Tolis Fasois, Haris Αρνάκια & Stavros Εx, The STATYCS, TSIRI BAND feat Μ. Pougouna, XENOFON RAZIS & PIRATES CITY και ΖΩΡΖ ΠΙΛΑΛΙ ΚΑΙ Η SOUFRA BAND.

Τόσα χρόνια μετά, οι στίχοι του Joe Strummer από το London Calling του 1980 θα μπορούσαν να περιγράφουν το σήμερα. Παθιασμένοι οραματιστές και μαζί ρεαλιστές, πρωτοπόροι μουσικοί και μαζί εμβληματική ροκ εν ρολ συμμορία, πηγή καθημερινής δράσης και μαζί δεξαμενή σκέψης, οι Clash άφησαν μια κληρονομιά που μοιάζει να δυναμώνει καθώς τα χρόνια κυλάνε και οι δυστοπικές περιγραφές τους γίνονται πραγματικότητα. Παράλληλα, η στάση τους απέναντι στον ρατσισμό και την κοινωνική αδικία που χαρακτήρισε την πορεία και το έργο τους είναι οδυνηρά επίκαιρη σε μια χώρα που πλήττεται ανελέητα από τις ορέξεις των λίγων.

Η κοινωνική εγρήγορση και η αλληλεγγύη είναι ξανά τα δικά μας μέσα,

και τα τραγούδια των Clash το δικό μας σάουντρακ.




Τέλος θα προβληθεί η ιστορική συναυλία του Joe Strummer & The Mescaleros, που έγινε στο Σπόρτινγκ της Αθήνας στις 30/11/2001. Είναι ένα φίλμ γυρισμένο από τον Frank Panx.



FB EVENT: https://www.facebook.com/events/699443163550090/



ΠΟΡΤΕΣ: 21.00

ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ: 6€

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:

ΚΥΤΤΑΡΟ 10-13.00 ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ & ΏΡΕΣ-ΜΕΡΕΣ ΣΥΝΑΥΛΙΩΝ

www.kyttarolive.gr

Παράταση παραστάσεων

για τη «Χώρα των Θαυμάτων»

 

Ο ΘΑΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΗΒΑΙΟΣ
και η ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΔΗ

 

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ
τις παραστάσεις τους

 

στο
Γυάλινο Μουσικό Θέατρο

 

ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟ

 

Ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Χρήστος Θηβαίος και η Μαριάννα Πολυχρονίδη παρατείνουν τις εμφανίσεις τους στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο.




Η μουσική παράσταση με τον τίτλο «Στη χώρα των θαυμάτων» που έστησε με ιδιαίτερη μαεστρία ο Θάνος Μικρούτσικος, κέρδισε το στοίχημα της προτίμησης του κοινού συνδυάζοντας το νέο με τον κοινό τόπο, τα νέα τραγούδια με τα τραγούδια «κοινού αισθήματος».



Το ταξίδι «Στη χώρα των θαυμάτων» θα συνεχίσει να μας καθηλώνει και για τα επόμενα Σάββατα...
Τους τρεις καλλιτέχνες πλαισιώνουν σπουδαίοι μουσικοί, όλοι τους σολίστ υψηλών προδιαγραφών. Επικεφαλής ο Θύμιος Παπαδόπουλοςμε τα πνευστά του αλλά και ο Μάξιμος Δράκος με τα πλήκτρα του, ο Πέτρος Βαρθακούρης στο μπάσο και στις κιθάρες, οΚαλλίστρατος Δρακόπουλος στα τύμπανα κι όπως πάντα ο Θάνος στο πιάνο. Τα φώτα της παράστασης έχει σχεδιάσει η Κατερίνα Μαραγκουδάκη και τον ηχητικό σχεδιασμό έχει κάνει ο Γιώργος Κορρές.

Πυρ κατά του ΣΥΡΙΖΑ, της συγκυβέρνησης αλλά και του ίδιου του πρωθυπουργού Άλεξη Τσίπρα άνοιξε σήμερα ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Χρυσόγονος σε συνέντευξη που παραχώρησε στο ραδιόφωνο της ΕΡΤopen 106.7 FM.

Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αναφερόμενος καταρχήν σε ζητήματα όπως το αφορολόγητο που η κυβέρνηση τα είχε χαρακτηρίσει ζητήματα αρχών, έκανε λόγο για «υπερβάλλοντα βερμπαλισμό» και έλλειμμα εσωκομματικής δημοκρατίας στον ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζοντας τον μάλιστα ως κόμμα «κλειστή λέσχη» με σημαντικό αριθμό μελών να μισθοδοτούνται άμεσα ή έμμεσα από το Δημόσιο γεγονός που όπως ανέφερε χαρακτηριστικά «δημιουργεί ζητήματα εξαρτήσεων». «Σχετικά με ζητήματα αρχών, μη με ρωτάται για πράγματα τα οποία δεν είπα εγώ. Πάντα η ελληνική πολιτική διακρινόταν για έναν υπερβάλλοντα βερμπαλισμό και ένα έλλειμμα εσωκομματικής δημοκρατίας στα ελληνικά κόμματα. Το πολιτικό διακύβευμα και εντός των κομμάτων και μεταξύ των κομμάτων καταλήγει να είναι απλώς η κατανομή των θέσεων εξουσίας. Σε ό,τι αφορά ειδικότερα τον ΣΥΡΙΖΑ, το βασικό μας πρόβλημα είναι ότι είμαστε κόμμα «κλειστή λέσχη» θεωρητικά κάπου 25.000 μελών. Στην πραγματικότητα αυτοί που δραστηριοποιούνται και συμμετέχουν ενεργά είναι πολύ λιγότεροι και σημαντικό ποσοστό από αυτούς μισθοδοτούνται αμέσως ή εμμέσως από το Δημόσιο που δημιουργεί και ζητήματα εξαρτήσεων».

Στην συνέχεια και ερωτηθείς για το εάν αυτά τα μέτρα «περνάνε» από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, ο Κώστας Χρυσόγονος έσπευσε αμέσως να «δείξει» προς τον κυβερνητικό εταίρο καθώς όπως είπε «εγώ απλώς να σας επισημάνω ότι δεν είναι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι και οι ΑΝ.ΕΛ., είναι συγκυβέρνηση. Αυτό το λέω ως πραγματική παρατήρηση, είναι πραγματικό γεγονός είτε μας αρέσει είτε όχι» σημείωσε ο κ. Χρυσόγονος για να αφήσει ευθείες αιχμές στην συνέχεια για την συγκυβέρνηση αλλά  και προσωπικά για τον Αλέξη Τσίπρα: «Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε τον Ιανουάριο του 2015, με προσωπική του απόφαση το βράδυ της Κυριακής των εκλογών, χωρίς να ερωτηθεί κανένα συλλογικό όργανο του κόμματος να συμπράξει με τον πρόεδρο των ΑΝ. ΕΛ.» ενώ όπως είπε υπήρχε εκφρασμένη πρόθεση ή ετοιμότητα συνεργασίας και από το ΠΟΤΑΜΙ.

Για το εάν το δημοσιονομικό αποτέλεσμα της λήψης νέων μέτρων με παράλληλη λήψη αντισταθμιστικών θα μπορούσε να είναι μηδενικό όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ το χαρακτήρισε ως «θεωρητικά εφικτό» εκφράζοντας ωστόσο τις σαφείς επιφυλάξεις του καθώς όπως δήλωσε «θα τα δούμε όλα αυτά, προφανώς το ότι το δημοσιονομικό αποτέλεσμα θα είναι, αν είναι, μηδενικό θα το δούμε και αυτό. Δεν είναι εγγυάται ότι θα είναι μηδενικές οι διαφοροποιήσεις στο αποτέλεσμα στην τσέπη του κάθε φορολογούμενου και κάθε συνταξιούχου κ.ο.κ. Άλλοι μπορεί να δουν το τελικό καθαρό αποτέλεσμα στην τσέπη τους να αυξάνεται, άλλοι να το δουν να μειώνεται».

Σχετικά τώρα με την συνταγματικότητα της προνομοθέτησης μέτρων, ο Κώστας Χρυσόγονος έκανε λόγο για ζήτημα δημοκρατικής δεοντολογίας που εγείρεται καθώς όπως επεσήμανε νέα μέτρα «προφανώς δεν μπορούν να ξεπερνούν τα όρια της τετραετίας, άρα το να νομοθετήσεις κατά τρόπο που θα δεσμεύει διεθνώς τη χώρα για συγκεκριμένα πράγματα, για συγκεκριμένα μέτρα, δημιουργεί έναν προβληματισμό ως προς τη δημοκρατική του συνέπεια».

Τέλος και ερωτηθείς για το εάν ως ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και παρά την προς τα έξω κατηγορηματική άρνηση για προκαταβολική θεσμοθέτηση μέτρων, είχαν κάποια εσωτερική ενημέρωση σχετικά με πιθανή υπαναχώρηση της Κυβέρνησης, ο Κώστας Χρυσόγονος δήλωσε πως «υπήρχαν διάφορες ενημερωτικές εγκύκλιοι που παίρναμε διαδικτυακά, τώρα δεν θα ήθελα να αναφερθώ ειδικότερα σε περιεχόμενο εσωτερικών ενημερώσεων αλλά εκείνο το οποίο ξέρω εγώ είναι ότι υπήρξε απόφαση της Κ.Ε. στην τελευταία της συνεδρίαση ότι τα όποια μέτρα θα έρθουν και θα συζητηθούν εκ νέου στην Κ.Ε. πριν έρθουν για ψήφιση στη Βουλή και σε αυτό μένω και ελπίζω ότι θα ισχύσει»





Ακούστε τη συνέντευξη  ΕΔΩ:

https://www.youtube.com/watch?v=oZvbtKZqyBE&feature=youtu.be

 

«Κανένας φόβος, καμία υποταγή - Αγώνας για δουλειά με δικαιώματα, ζωή με αξιοπρέπεια», είναι το σύνθημα με το οποίο Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, Συνδικάτα και Επιτροπές Αγώνα, που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, καλούν τους εργαζόμενους να συμμετάσχουν μαζικά στα συλλαλητήρια που διοργανώνουν σήμερα Τρίτη 21 Φλεβάρη σε δεκάδες πόλεις όλη της χώρας. 

Οι διοργανωτές καλούν τους εργαζόμενους να δώσουν δυναμική, μαζική και αποστομωτική απάντηση στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που με την πολιτική της έχει τσακίσει τα λαϊκά εισοδήματα ενώ κλιμακώνει την επίθεσή της.

Ενδεικτικό της αντεργατικής και ταξικής της πολιτικής είναι η συμφωνία που επετεύχθη την Δευτέρα στις Βρυξέλλες, στο πλαίσιο του Γιουρογκρούπ, για προνομοθέτηση μέτρων που θα εφαρμοστούν μετά το 2018, αποδεικνύοντας ότι τα σήριαλ των αξιολογήσεων, δεν σημαίνουν τίποτα άλλο, παρά νέα -κάθε φορά- πιο σκληρά αντεργατικά μέτρα για την ανάκαμψη του κεφαλαίου, από την καπιταλιστική κρίση. Το νέο πακέτο, που προβλέπει μειώσεις στις συντάξεις και το αφορολόγητο, θα προστεθεί στα άλλα μέτρα της δεύτερης αξιολόγησης, όπως οι ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις.

Είναι φανερό, πως ο λαός βρίσκεται μπροστά σε μία νέα φάση όξυνσης της αντιλαϊκής επίθεσης για λογαριασμό του κεφαλαίου, που αν δεν απαντηθεί με αποφασιστικότητα, θα τον φέρει σε ακόμα χειρότερη θέση με την εφαρμογή των μέτρων. 

Στην Αθήνα η κινητοποίηση θα γίνει στις 6.30 μ.μ. στην Ομόνοια και στη Θεσσαλονίκη την ίδια ώρα στο Άγαλμα Βενιζέλου. Στον Πειραιά, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ καλούν στις 6.30 μ.μ., στην πλατεία Καραϊσκάκη.

Στο συλλαλητήριο στην Ομόνοια, θα παραβρεθεί ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας (Διαβάστε αναλυτικά ΕΔΩ). 

Οι προσυγκεντρώσεις για την Αθήνα έχουν οριστεί στις 6 μ.μ. (Διαβάστε αναλυτικά ΕΔΩ)

Σε ανακοίνωσή του το ΠΑΜΕ σημειώνει:

«Χρειάζεται τώρα να δυναμώσει η αγωνιστική δράση από κάθε σωματείο, από κάθε χώρο δουλειάς, η οργάνωση της απάντησης σε παλιά και νέα μέτρα, η αντεπίθεση για δουλειά με δικαιώματα, ζωή με αξιοπρέπεια. Δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από τα παζάρια τους, από την ανάκαμψη και την κανονικότητα που μας ετοιμάζουν. Δεν θα μας επιστρέψουν τα δικαιώματά μας, τους μισθούς μας, τις συντάξεις. Αντιθέτως, αρπάζουν συνεχώς!» (Διαβάστε αναλυτικά ΕΔΩ)

Σε μαζική συμμετοχή στις κινητοποιήσεις καλούν η Πανελλαδική Γραμματεία της ΠΑΣΕΒΕ, η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ), το ΜΑΣ.

Όπως έχει ανακοινωθεί μέχρι στιγμής, κινητοποιήσεις θα γίνουν στις εξής πόλεις:

• Αθήνα: Στις 6.30 μ.μ., στην Ομόνοια
• Πειραιάς: Στις 6.30 μ.μ., στην πλατεία Καραϊσκάκη
• Θεσσαλονίκη: Στις 6.30 μ.μ., στο Άγαλμα Βενιζέλου
• Άγιος Νικόλαος: Στις 6 μ.μ. στην μαρίνα
• Αγρίνιο: Στις 7 μ.μ., στην κεντρική πλατεία
• Αίγιο: Στις 7 μ.μ., στην πλατεία Αγ. Λαύρας
• Αλεξανδρούπολη: Στις 6.30 μ.μ., μπροστά στο Δημαρχείο
• Άργος: Στις 7 μ.μ. στην πλατεία Αγίου Πέτρου
• Βόλος: Στις 6.30 μ.μ., στην πλατεία Πανεπιστημίου
• Γρεβενά: Στις 6 μ.μ. στην κεντρική πλατεία
• Ελευσίνα: Στις 6.30 μ.μ., στην πλατεία Ηρώων
• Ζάκυνθος: Στις 7.30 μ.μ., στο Εργατικό Κέντρο
• Ηγουμενίτσα: Στις 6.30 μ.μ., στον πεζόδρομο  - ΟΤΕ (πικετοφορία)
• Ηράκλειο: Στις 7 μ.μ., στην πλατεία Ελευθερίας
• Θήβα: Στις 6.30 μ.μ., στην κεντρική πλατεία 
• Καβάλα: Στις 6.30 μ.μ., στην πλατεία Καπνεργάτη
• Καλαμάτα: Στις 6.30 μ.μ., στην πλατεία 23ης Μαρτίου
• Καστοριά: Στις 6.30 μ.μ. απέναντι από την παλιά Νομαρχία
• Κατερίνη: Στις 6.30 μ.μ. στην κεντρική πλατεία
• Κέρκυρα: Στις 6.30 μ.μ. στην πλατεία Σαρόκο
• Κεφαλονιά: Στις 6 μ.μ., στο Εργατικό Κέντρο Κεφαλονιάς - Ιθάκης, στο Αργοστόλι
• Κόρινθος: Στις 6 μ.μ. στα Περιβολάκια
• Λαμία: Στις 6.30 μ.μ. στην πλατεία Πάρκου
• Λευκάδα: Στις 6.30 μ.μ. στον Άη Μηνά
• Λήμνος: Στις 6.30 μ.μ., στο Λιμάνι της Μύρινας
• Λιβαδειά: Στις 7 μ.μ. στην κεντρική πλατεία
• Μυτιλήνη: Στις 6.30 μ.μ. στην πλατεία Σαπφούς
• Νάουσα: Στις 6 μ.μ. στην κεντρική πλατεία
• Ξάνθη: Στις 6.30 μ.μ. στην πλατεία Ελευθερίας
• Πάτρα: Στις 7 μ.μ. στην πλατεία Γεωργίου
• Πτολεμαΐδα: Στις 6 μ.μ. στην κεντρική πλατεία
• Πρέβεζα: Στις 7 μ.μ., στην Θεοφάνειο
• Πύργος: Στις 11.30 π.μ., στην πλατεία ΟΤΕ
• Ρέθυμνο: Στις 6.30 μ.μ., στο Δημαρχείο
• Ρόδος: Στις 3 μ.μ. στην Ένωση Ξενοδόχων
• Σάμος: Στις 6 μ.μ., στην πλατεία Καρλοβάσου
• Σέρρες: Στις 6 μ.μ. στην πλατεία Καρλοβάσου
• Φλώρινα: Στις 6 μ.μ. στην κεντρική πλατεία
• Χαλκίδα: Στις 6.30 μ.μ. στην πλατεία Αγοράς
• Χανιά: Στις 6 μ.μ. στην πλατεία Νέων Καταστημάτων
• Χίος: Στις 6.30 μ.μ. στην είσοδο της Απλωταριάς

Κινητοποιήσεις θα γίνουν την Τετάρτη 22 Φλεβάρη στις εξής πόλεις:

• Ελασσόνα: Στις 6 μ.μ. στην κεντρική πλατεία
• Ικαρία: Στις 7 μ.μ. στον Εύδηλο (Κατσούλειο)
• Καρδίτσα: Στις 6 μ.μ. στη Δημοτική Αγορά
• Λάρισα: Στις 7 μ.μ. στην κεντρική πλατεία
• Τρίκαλα: Στις 6 μ.μ. στην πλατεία Ρήγα Φεραίου

Κινητοποιήσεις την Πέμπτη 23 Φλεβάρη:

• Άμφισσα: Στις 7 μ.μ., στην πλατεία Λαού
• Άρτα: Στις 6.30 μ.μ. στην πλατεία Κιλκίς
• Γιάννινα: Στις 6.30 μ.μ., στο Δημαρχείο

Μεγάλη ανταπόκριση στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ

Τα συνδικάτα εντείνουν τις προετοιμασίες των συλλαλητηρίων στις 21 Φλεβάρη για να δοθεί απάντηση στην αντεργατική πολιτική και στη νέα επίθεση που βρίσκεται προ των πυλών με την επιδίωξη για κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης.

Στην Αθήνα, σε μαζική συμμετοχή στο συλλαλητήριο καλούν μέχρι στιγμής:

Το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου, οι Ομοσπονδίες Τύπου - Χάρτου, Οικοδόμων Ελλάδας, Εργαζομένων στο Φάρμακο, Εργαζομένων στα Εμφιαλωμένα Ποτά, Ομοσπονδία Συνταξιούχων ΙΚΑ - ΕΤΜ, η Ομοσπονδία Εργαζομένων σε Γάλατα - Τρόφιμα - Ποτά, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Λογιστών, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συνταξιούχων ΟΑΕΕ.

Τα σωματεία και συνδικάτα: ΠΕΜΕΝ - «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ» - ΠΕΕΜΑΓΕΝ - ΠΕΣ/ΝΑΤ, Εργαζομένων στον ΟΑΣΑ, ΟΤΑ Ν. Αττικής, Οικοδόμων Αθήνας (προσυγκέντρωση στις 5.30 μ.μ. στην πλατεία Κάνιγγος), Εργαζομένων Χρηματοπιστωτικών και Συναφών Επιχειρήσεων Αττικής, Εργαζομένων Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής Ν. Αττικής, Εργαζομένων σε Επισιτισμό - Τουρισμό - Ξενοδοχεία Ν. Αττικής, Εργαζομένων Δήμου Λυκόβρυσης - Πεύκης, Εργαζομένων στην Ιδιωτική Υγεία, Ηλεκτρολόγων ν. Αττικής, το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου και Εργαζομένων Ναυπηγικής Βιομηχανίας Ελλάδος, το Σωματείο Επαγγελματιών Οδηγών Αττικής - Βοιωτίας και Νήσων Αργοσαρωνικού.

Οι Σύλλογοι Εργαζομένων Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός», Εκπαιδευτικών ΠΕ Ν. Ιωνίας - Ηρακλείου - Μεταμόρφωσης - Λυκόβρυσης «Γ. Σεφέρης», Εκπαιδευτικών ΠΕ Αν. Αττικής «Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ», Εργαζομένων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση Ν. Αττικής «Ο Βύρων», Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, ο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας, η Ένωση Λογιστών Ελεγκτών Περιφέρειας Αττικής (ΕΛΕΠΑ), ο Σύλλογος Υπαλλήλων Περιφέρειας Αττικής, το Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Ηλιούπολης, ο Πανελλήνιος Σύλλογος Συνταξιούχων πρώην ΔΕΚΟ, το Συνδικάτο ΙΓΜΕ, ο Σύλλογος Αυτοαπασχολουμένων – Επαγγελματιών – Βιοτεχνών και Εμπόρων Δήμου Καισαριανής.


πηγή 902.gr

Του Κώστα Παπουλή:

Ο Κώστας Παπουλής μας έστειλε προς αξιοποίηση ένα πολύ ενδιαφέρον τετρασέλιδο ερωτήσεων – απαντήσεων για το ζήτημα του εθνικού νομίσματος.

Δημοσιεύουμε λόγω της επικαιρότητας και της αξίας του ολόκληρο το τετρασέλιδο, ως συμβολή στον σχετικό διάλογο που έχει ανοίξει για το πέρασμα στο εθνικό νόμισμα.

ΛAϊκήΕνότητα-για την Λευτεριά, –Ευρώ ή Δραχμή;

Γιατί υποστηρίζετε την έξοδο από την Ζώνη του Ευρώ;

Μετά τον ταπεινωτικό «συμβιβασμό» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και την συνέχιση της εκχώρησης της όποιας εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, στα ξένα αφεντικά και στο Βερολίνο, αποδείχτηκε, ότι η Ζώνη του Ευρώ, είναι μια οικονομική περιοχή, όπου κάνει κουμάντο μια γραφειοκρατική «μαφία» που ελέγχει το νόμισμα, τις τράπεζες και τελικά τις κυβερνήσεις. Μπορεί να ανοίγει και να κλείνει την «κάνουλα» του νομίσματος, να επιβάλει οικονομική ασφυξία, να κουρεύει καταθέσεις (Κύπρος), και τελικά μέσω εκβιασμών, να επιβάλλει μια ατέλειωτη λιτότητα και κοινωνική καταστροφή. Οποιαδήποτε άλλη εναλλακτική οικονομική πολιτική, για έξοδο από την κρίση, υπέρ των δυνάμεων της εργασίας και της δημοκρατίας, έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση τον έλεγχο των τραπεζών από μια κυρίαρχη ελληνική κυβέρνηση, προϋποθέτει δηλαδή μια νέα, δημόσια, και ανεξάρτητη από την Ε.Κ.Τ. τράπεζα της Ελλάδος, προϋποθέτει τελικά, την έκδοση εθνικού νομίσματος.

Το ευρώ όμως ως κοινό νόμισμα δεν ενώνει με κάποιο τρόπο την Ευρώπη, ή αντίθετα διαιρεί τους λαούς της;

Το ευρώ διόγκωσε σε υπέρμετρο βαθμό την αντίθεση Βορρά-Νότου, ή κέντρου-περιφέρειας που υπήρχε ήδη μέσα στην Ε.Ε.. Απόδειξη είναι, ότι ακόμη και η Ιταλία, μια πάντα πλούσια και ευημερούσα χώρα, βρίσκεται σε κρίση χρέους, κρίση τραπεζική, κρίση οικονομική και σε συνεχή μείωση του βιοτικού επιπέδου του λαού της. Το Βερολίνο μέσω των «κανόνων» και των «συνθηκών», του Μάαστριχτ, του Συμφώνου Σταθερότητας, και του πρόσφατου Δημοσιονομικού Συμφώνου, ελέγχει τους κρατικούς προϋπολογισμούς και επιβάλει λιτότητα σε όλους τους «παραβάτες», είτε είναι σε μνημόνια, είτε δεν είναι. Η ίδια η ευρωζώνη, με τους κανόνες της είναι από μόνη της ένα σκληρό μνημόνιο. Είναι πολύ πιθανό, αν όχι σίγουρο, ότι η Ιταλία θα εγκαταλείψει σύντομα και αναγκαστικά την ευρωζώνη και θα μετατρέψει το χρέος της σε λιρέτες, κάτι που θα οδηγήσει σε διάλυση όχι μόνο τη ζώνη του ευρώ, αλλά ίσως και την Ε.Ε.. Δεν αποκλείεται, η διάλυση να έρθει και από την Γαλλία μέσω της Λεπέν. Θυσιάζουμε λοιπόν την χώρα μας και την νεολαία μας, για κάτι, που σαπίζει, την λεγόμενη «παραμονή στην ευρωζώνη», που όλο και περισσότερο διαιρεί τους λαούς της, δημιουργεί ακροδεξιά «παρέκκλιση» και καταστρέφει τον Νότο και την περιφέρεια.

Μετά όμως από επτά χρόνια θυσίες, δεν είναι μεγάλο ρίσκο να γυρίσουμε στην δραχμή; Τώρα μάλιστα που έρχεται η ανάπτυξη;

Hεπιστροφή στην ανάπτυξη είναι ένας μύθος, που από το 2010 και μετά, όταν επιβλήθηκε το μνημόνιο, την προβλέπουν για τον επόμενο, η τον μεθεπόμενο χρόνο. Επτά χρόνια, σε μια νέα δικτατορία, η Ελλάδα βυθίζεται συνέχεια, και τίποτε δεν δείχνει την αλλαγή πορείας. Η κρίση στην Ελλάδα, είναι η μεγαλύτερη που υπήρξε μεταπολεμικά σε χώρα με μέσο ή υψηλό επίπεδο ανάπτυξης, τόσον όσον αφορά το χρόνο της ύφεσης, την πτώση του ΑΕΠ, και το μέγεθος της ανεργίας. Όπως άλλωστε οι ίδιοι ομολογούν, είμαστε, μέσω του χρέους, δεμένοι χειροπόδαρα, τουλάχιστον έως το 2060!!! Η Ελλάδα γερνάει και πεθαίνει, οι νέοι και οι επιστήμονες την εγκαταλείπουν, η πατρίδα μας μετατρέπεται σε βάλτο του ευρώ και η πλειοψηφία των ελλήνων, σε σύγχρονους δουλοπάροικους.

Πόσο αλήθεια ανάπτυξη θέλουμε, για να ξαναδούμε δουλειές με αξιοπρεπείς αποδοχές και συνθήκες εργασίας; για να δούμε το τέρας της ανεργίας να πεθαίνει;

Ηανεργία στην Ελλάδα, η καλύτερα, η εξαΰλωση της εργασίας, είναι πρωτοφανής. Αν δενυπήρχαν οι εκατοντάδες χιλιάδες που μεταναστεύουν, οι άλλοι τόσοι που συνταξιοδοτήθηκαν τα χρόνια των μνημονίων και οι νέες θέσεις «εργασίας», που στην πλειοψηφία τους είναι θέσεις τρίωρης και τετράωρης απασχόλησης, θα είχαμε σπάσει το ρεκόρ της Ν. Αφρικής και θα καταγράφαμε ανεργία, της τάξης του 40% και 50%. Δυστυχώς δεν αρκεί ανάπτυξη 2%-2,5% το έτος (όσο ελπίζουν και «ονειρεύονται», κυβέρνηση, Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ) για να μειωθεί η ανεργία. Είναι νόμος της οικονομικής επιστήμης, ότι ένας τέτοιος ρυθμός ανάπτυξης δεν αυξάνει την απασχόληση. Μια μικρή αύξηση της παραγωγής, δεν οδηγεί σε προσλήψεις μια επιχείρηση, γιατί μπορεί να την καλύψει με τους υφιστάμενους εργαζόμενους. Χρειαζόμαστε, μεγάλη ανάπτυξη, π.χ.: 5%-6% για πέντε χρόνια, η δημιουργία 180.000 περίπου θέσεων εργασίας ανά έτος, για να επιστρέψει η απασχόληση και η ανεργία σε επίπεδα προ μνημονίων. Για να είμαστε σαφείς, ακόμη και αν οι φρούδες ελπίδες τους για ετήσια ανάπτυξη 2%-2,5% την επόμενη τριετία αποδειχτούν σωστές, δεν θα βελτιωθεί η κατάσταση της ανεργίας. Αντίθετα οι μισθοί θα πέφτουν και οι συνθήκες μεσαίωνα θα εξαπλώνονται.

Μπορούμε να δούμε τέτοιο άλμα με την Δραχμή;

Είναι ο μόνος δρόμος που επιτρέπει τέτοιο άλμα. Στην πατρίδα μας υπάρχει τεράστια υποαπασχόληση ανθρώπων και κεφαλαίου. Μπορούμε λοιπόν να πάμε αντίθετα ακριβώς με την πολιτική των μνημονίων. Να κάνουμε αυτό που λένε, τα «παλαιά» οικονομικά βιβλία του εθνικού νομίσματος, σε συνθήκες κρίσεις. Δηλαδή με την κατάλληλη κρατική-παρεμβατική πολιτική να ρυθμίσουμε την οικονομία, ώστε να προσεγγίσει συνθήκες πλήρης απασχόλησης.

Πώς ακριβώς γίνεται αυτή η πολιτική;

Ηαποχώρηση από την ευρωζώνη και η Δραχμή, οδηγούν σε επανεθνικοποίηση της οικονομικής πολιτικής. Η Ελλάδα, αποκτάει άμεσα τρείς μοχλούς οικονομικής πολιτικής που είχε εκχωρήσει στην ευρωζώνη, την δημοσιονομική, την νομισματική και την συναλλαγματική. Αυτοί, π.χ., μας λένε να έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα 6-7 δις του ΑΕΠ για να πληρώνουμε τους τόκους. Αν γυρίσουμε σε εθνικό νόμισμα, τότε μπορούμε αντίστροφα να έχουμε λελογισμένα δημόσια ελλείμματα, αντί για πλεονάσματα, που θα ανακουφίσουν την οικονομία, θα μειώσουν τους φόρους, μπορεί να καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ, να γίνουν δημόσιες επενδύσεις, να χρηματοδοτηθεί η παιδεία και η υγεία, να δημιουργηθεί σταδιακά πάλι κοινωνικό κράτος, να αναπνεύσουν οι συνταξιούχοι κλπ, κλπ.

Θα «κόψετε» λοιπόν χρήμα όπως στο παρελθόν για να καλύψετε δημόσιο έλλειμμα; Δεν θα δημιουργήσετε υπερπληθωρισμό;

Είναι Γκαιμπελική προπαγάνδα αυτά που λέγονται, περί υπερπληθωρισμού. Η Ελλάδα σήμερα δεν πρέπει να φοβάται τον πληθωρισμό, αλλά αυτό που βιώνει, την κατάρρευση της εγχώριας ζήτησης, δηλαδή τον «αποπληθωρισμό». Όσο η αύξηση της ζήτησης κινητοποιεί το υποαπασχολούμενο παραγωγικό δυναμικό της χώρας, το κόψιμο χρήματος με φειδώ, και σχέδιο, δεν δημιουργεί κινδύνους μεγάλου πληθωρισμού. Κάτι τέτοιο, μπορεί να συμβεί όταν η οικονομία προσεγγίσει συνθήκες πλήρους απασχόλησης, δηλαδή όταν η ανεργία μειωθεί στο ελάχιστο όριο και η υποαπασχολούμενη παραγωγική δυνατότητα της χώρας εξαντληθεί. Όταν δηλαδή, η αύξηση της ζήτησης, δεν μπορεί πλέον να καλυφτεί από αύξηση της παραγωγής. Αυτό λέει η οικονομική λογική.

Τι άλλα πλεονεκτήματα έχει η σήμερα η Δραχμή;

Συναλλαγματική και Νομισματική πολιτική. Η αύξηση της εγχώριας ζήτησης πρέπει να κατευθυνθεί στο εσωτερικό της χώρας. Τα εγχώρια προϊόντα πρέπει να προστατευθούν, οι εξαγωγές πρέπει να γίνουν ανταγωνιστικές, δικιά μας παραγωγή να αντικαταστήσει κομμάτι των εισαγωγών. Αυτό συνεπάγεται την ανάγκη μιας υποτίμησης. Το ευρώ είναι ένα σκληρό και ακριβό νόμισμα που έθαψε την ανταγωνιστικότητα της χώρας. Αυτή η υποτίμηση θα δώσει ώθηση στην ανάκαμψη και στην αύξηση της απασχόλησης. Μην ξεχνάμε ότι με μια πετυχημένη υποτίμηση, το 1953, αυτή του Μαρκεζίνη άλλαξε η ρότα της Ελλάδος. Συγχρόνως, οι τράπεζες θα περάσουν σε δημόσιο έλεγχο, θα υπάρξει ρευστότητα στην αγορά, τα πραγματικά επιτόκια θα πέσουν, οι επιχειρήσεις θα ανακουφιστούν, οι «μικρομεσαίοι» που εξαφανίζονται θα ξαναδούν τον ήλιο.

Με την υποτίμηση όμως δεν θα μειωθεί η αγοραστική μας δύναμη; Δεν θα υπάρξει άλλος πληθωρισμός, ο λεγόμενος εισαγόμενος;

Ημεγάλη γάγγραινα της χώρας είναι η ανεργία. Σε κάθε σπίτι υπάρχει ένας-δύο-τρείς άνεργοι. Όταν ανοίξουν οι δουλειές θα ανεβεί αμέσως η αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών αφού οι άνεργοι θα φέρουν εισόδημα. Επίσης από μελέτες αποδεικνύεται ότι μια υποτίμηση π.χ., 25%, (δηλαδή όταν ένα ευρώ θα κοστίζει 1,25 νέας Δραχμής) φέρνει τον πρώτο χρόνο, έναν εισαγόμενο πληθωρισμό 5% στην χειρότερη περίπτωση που θα βαίνει μειούμενος. Όμως, θα υπάρξει ΑΤΑ πάνω από τον πληθωρισμό, οπότε οι πραγματικοί μισθοί θα αυξηθούν. Ο πληθωρισμός δεν είναι έτσι κατανάγκην «κακός», όπως μας λένε. Μάλιστα, είναι υπέρ αυτών που χρωστούν, γιατί με τον χρόνο «τρώει» τα χρέη. Αντίθετα, η απουσία πληθωρισμού είναι πάντα σύμμαχος των πιστωτών.

Δεν θα ακριβύνει η βενζίνη, το πετρέλαιο;

Όχι, ιδίως όσο αφορά τα καύσιμα θα συμβεί το αντίθετο. Η Ελλάδα έχει την πιο ακριβή βενζίνη στην Ε.Ε. (και στον πλανήτη) μετά την Ολλανδία. Γιατί, τα μνημόνια, έχουν επιβάλλει 70% της τιμής να είναι φόροι. Στην Ελλάδα του ευρώ, η βενζίνη κοστίζει 1,5 ευρώ το λίτρο. Στην Βουλγαρία του Λέβα, κάνει 1 ευρώ. Χιλιάδες, άλλωστε συμπολίτες μας στην Β. Ελλάδα, ταξιδεύουν εκεί για να γεμίσουν τα αυτοκίνητά τους. Στην Ελλάδα της Δραχμής με την μείωση των φόρων που θα επιτρέπει η απαλλαγή από τα μνημόνια, το 1 λτ βενζίνης θα κοστίζει λιγότερο από 1,5 δραχμές.

Τι θα γίνει με τα χρέη των πολιτών;

Όλα τα χρέη των πολιτών θα μετατραπούν σε αναλογία ευρώ προς δραχμή 1:1, αν κάποιος χρωστάει 30.000 ευρώ θα χρωστάει 30.000 Δραχμές. Ο όποιος πληθωρισμός θα ροκανίζει σταδιακά το χρέος. Για τους πιο αδύναμους, θα υπάρξουν ευνοϊκές ρυθμίσεις, μια νέα «σεισάχθεια».

Ο Τσίπρας και οι άλλοι λέγανε όμως, ότι η Ελλάδα δεν έχει συναλλαγματικά διαθέσιμα, άρα δεν μπορεί να καθορίσει αυτή την ισοτιμία της;

Πέρα από το ότι αυτή η διαπίστωση είναι λάθος, η Τράπεζα της Ελλάδος θα ελέγχει αυστηρά το πρώτο διάστημα τις πωλήσεις Δραχμών στις αγορές, καθώς και τις κινήσεις συναλλάγματος. Οι φραγμοί που πρέπει να επιβληθούν στην ελεύθερη κυκλοφορία κεφαλαίων, οδηγούν και σε «ελεύθερη» νομισματική πολιτική αλλά και στην σταθερή και επιθυμητή ισοτιμία του νέου εθνικού νομίσματος. Οι φραγμοί βέβαια αυτοί, αφορούν τις κινήσεις των κεφαλαίων και τις πωλήσεις συναλλάγματος. Οι πολίτες θα παίρνουν από τις τράπεζες όσες δραχμές θέλουν, από τις καταθέσεις τους, θα καταργηθούν οι σημερινοί περιορισμοί στις αναλήψεις.

Και με το Δημόσιο Χρέος της χώρας τι θα γίνει;

Κατάαρχάς, δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι η βασική αιτία του εξωτερικού δημόσιου χρέους είναι τα εμπορικά ελλείμματα, που διόγκωσε η συμμετοχή της χώρας στην Ζώνη του Ευρώ. Σήμερα το δημόσιο χρέος καλπάζει στο 180% του ΑΕΠ και για αυτό υπεύθυνη είναι η πολιτική των μνημονίων που μας επέβαλλαν η Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ., για να κρατήσουν αλώβητες τις ξένες τράπεζες και την ευρωζώνη. Έχουμε κάθε πολιτικό, νομικό και ηθικό δικαίωμα να αρνηθούμε αυτό το χρέος για την επιβίωση του λαού μας. Το μέσον σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η κήρυξη χρεοστασίου, (σταματάμε τις πληρωμές στους πιστωτές και ξεκινάμε διαπραγματεύσεις με όρους κυρίαρχου κράτους). Πρόσφατα η Αργεντινή, η Ρωσία, ο Ισημερινός κ.α., αλλά και η μικρή Ισλανδία ακολούθησαν παρόμοια διαδικασία. Η Αργεντινή για δέκα χρόνια μετά την παύση πληρωμών του 2002 και την αποδέσμευση του πέσο από το δολάριο, αναπτυσσόταν με ρυθμούς πάνω από 7% ετησίως, ήταν δεύτερη χώρα σε ανάπτυξη στον κόσμο, μετά την Κίνα. Η Ρωσία, μετά την παύση πληρωμών της και την επιτυχημένη αναδιάρθρωση του χρέους της το 1997, άρχισε να πατάει πάλι στα πόδια της. Η δε μικρή Ισλανδία, ακολούθησε την αντίθετη συνταγή από αυτήν που της πρότεινε η Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ.. Αρνήθηκε το απίθανο χρέος των τραπεζών της, αποσύρθηκε από το «φλέρτ» για είσοδο στην Ε.Ε., εφάρμοσε φραγμούς στην κίνηση κεφαλαίων και αποτελεί σήμερα μια δημοκρατική, ελεύθερη και κυρίαρχη χώρα. Συγχρόνως, όχι μόνο έσωσε το κοινωνικό της κράτος, αλλά δημιούργησε και ένα ζηλευτό οικονομικό θαύμα, σε απόλυτη ρήξη με τις νεοφιλελεύθερες συνταγές. Αποτελεί σήμερα παράδειγμα όχι μόνο για μελέτη, αλλά και για μίμηση. Ο Σημίτης σε μια «νύχτα», με την είσοδο στην ΟΝΕ μετέτρεψε όλο το δημόσιο χρέος της χώρας, από δραχμές σε ευρώ. Δικαιούμαστε όχι μόνο μια μεγάλη διαγραφή χρέους, τέτοια που να μην είναι το χρέος αλυσίδα για την οικονομία και την κοινωνία, αλλά και την μετατροπή αυτού του μικρού τμήματος που θα μείνει στο εθνικό μας νόμισμα.

Η άρνηση του χρέους και η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα αρκεί για να ευημερήσουμε;

Όχιγια πάντα, όμως μπορεί να απελευθερώσει την χώρα από την σφοδρή κρίση, να της δώσει την αναπνοή που της λείπει, να την βγάλει από την εντατική των μνημονίων. Φυσικά, χρειάζεται ένα λαϊκό ρεύμα και μια κυβέρνηση που θα εφαρμόσει τις κατάλληλες πολιτικές. Μια κυβέρνηση της δημοκρατίας, του λαού και των δυνάμεων της εργασίας. Χρειάζεται επίσης ένας οικονομικός σχεδιασμός, με έλεγχο της αγοράς και των τιμών ιδίως κατά την πρώτη περίοδο της νομισματικής αλλαγής .

Μήπως λέτε τα ίδια με τον Σόιμπλε;

Καθόλου. Πέρα από το ότι η περίφημη πρόταση Σόιμπλε για επιστροφή στη δραχμή, παραμένει «εντέχνως» μυστική και δεν αποκλείεται να μην έχει καμία βάση, δεν αγνοούμε ότι μπορεί να υπάρξει και συντηρητική έξοδος από την ευρωζώνη. Σε μια τέτοια περίπτωση η Ελλάδα θα κάνει «διάλειμμα» από το ευρώ, θα παραμένει δέσμια κανόνων και συνθηκών λιτότητας. Δεν θα μπορεί να «κόψει» χρήμα, και να ακολουθήσει δικιά της επεκτατική, νομισματική και δημοσιονομική πολιτική. Εμείς μιλάμε για προοδευτική έξοδο, για εγκατάλειψη της λιτότητας, για οριστική απόσχιση από την ΟΝΕ και από κάθε διαδικασία ευρωπαϊκής ενοποίησης όπως περιγράφεται στην συνθήκη του Μάαστριχτ. Μιλάμε για απόσχιση, που οδηγεί στην εθνική ανεξαρτησία και στην λαϊκή κυριαρχία, για κατάργηση του οικονομικού ελέγχου και την αποαποικιοποίηση και απελευθέρωση της πατρίδας μας.

Μπορούν να γίνουν και άλλα βήματα;

Επόμενα βήματα θα μπορούσαν να είναι, τράπεζες που θα χρηματοδοτούν συγκεκριμένες κλαδικές πολιτικές με χαμηλά επιτόκια. Επιστροφή στο δημόσιο, κερδοφόρων υποδομών και επιχειρήσεων, όπως αεροδρόμια, ΟΠΑΠ κλπ, επανεθνικοποίηση των ΔΕΚΟ για έλεγχο της οικονομίας και των τιμών, ώστε να μην ληστεύεται ο λαός. Πέρασμα της Αττικής Οδού και των εθνικών οδών στο δημόσιο, με παράλληλη κατάργηση των διοδίων. Άνοιγμα των ναυπηγείων της χώρας, ίδρυση νέων βιομηχανιών, εθνικοποίηση διυλιστηρίων και άλλων στρατηγικών επιχειρήσεων, διαμόρφωση συνθηκών εργατικού ελέγχου. Τελικά μια συντακτική εθνοσυνέλευση θα διαμορφώσει μια νέα και κυρίαρχη ελληνική δημοκρατία με ένα σύνταγμα που θα ορίζει πρωταγωνιστές και κυρίαρχους, τους μισθωτούς, τους εργάτες, τους αγρότες, τους μικρομεσαίους, τους επιστήμονες.

Μέχρι το που μπορεί να φτάσει ο λαός, θα είναι αποτέλεσμα της θέλησης και της δύναμής του. Δεν είναι όμως του παρόντος να λυθεί αυτό το ζήτημα. Πρώτη ανάγκη, πρώτο στάδιο, είναι η έξοδος της χώρας από τον Λάκκο των Λεόντων, την ευρωζώνη και την συνθήκη του Μάαστριχτ, η απελευθέρωσή της από τα μνημόνια και τον ζυγό του χρέους, η έξοδος από την κρίση με ενίσχυση των δυνάμεων της εργασίας και της δημοκρατίας, η εθνική και λαϊκή κυριαρχία.

Με την Ε.Ε. τι θα γίνει, θα πάμε τελικά σε αποδέσμευση;

Ηνέα σχέση της χώρας με την Ε.Ε. θα αποτελέσει αντικείμενο μιας μεγάλης και σχετικά χρονοβόρας διαπραγμάτευσης. Ούτως ή άλλως, η διαδικασία αποδέσμευσης μέσω της μοναδικής διόδου, του άρθρου 50, της συνθήκης της Λισαβόνας, παραπέμπει σε χρονική διάρκεια της τάξης των δύο ετών. Η Ελλάδα θα πρέπει να ικανοποιηθεί σε ζητήματα εμπορικής, αγροτικής και βιομηχανικής πολιτικής. Ιδίως η βιομηχανία, είναι η μεγάλη μαύρη τρύπα της χώρας σε όλα τα επίπεδα, για αυτό χρειάζεται σχεδιασμό και μέσα προστατευτισμού για να αναπτυχθεί (δασμολογικά ή μη). Λογικά η χώρα θα εγκαταλείψει την Ε.Ε., αν βέβαια αυτή δεν έχει διαλυθεί ήδη. Αν θα μείνει μέρος του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου, έξω όμως από την Ε.Ε., όπως η Ισλανδία και η Νορβηγία, θα εξαρτηθεί από το αν θα ικανοποιηθούν οι όροι που θα θέσει η ελληνική πλευρά στα καίρια ζητήματα της ανάκτησης βιομηχανικής, αγροτικής και εμπορικής πολιτικής. Σε κάθε περίπτωση για την τελική σχέση με την Ε.Ε., θα αποφασίσει ο ελληνικός λαός με αμεσοδημοκρατικό τρόπο, με δημοψήφισμα.

Δεν φοβάστε την σύγκρουση με την Ε.Ε.,ήμια Ελλάδα μόνη της, απέναντι στην Τουρκία;

ΗΕ.Ε. βρίσκεται σε κατάσταση αποσύνθεσης, ήδη το Ηνωμένο Βασίλειο την εγκατέλειψε και η διαδικασία αποδέσμευσής του, ανοίγει πολλούς δρόμους. Φυγόκεντρες δυνάμεις υπάρχουν σε μια σειρά χώρες, μερικές, πολύ πιο σημαντικές για την Ε.Ε., από ότι η Ελλάδα. Εμείς άλλωστε δεν λέμε να πάμε για πόλεμο, λέμε να πάμε, για να διαπραγματευτούμε το διαζύγιο. Δεν περιμένουμε όμως και βοήθεια από κανέναν, θα προχωρήσουμε με τις δικές μας δυνάμεις που θα μας δώσει το εθνικό μας νόμισμα. Αν μας «κλείσουν» τις τράπεζες, εμείς θα τις «ανοίξουμε» με το δικό μας νόμισμα. Θα διακόψουμε αμέσως τις πληρωμές των δόσεων και τις ανάγκες του χρέους. Δεν θα πάμε σαν τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ως πρόβατα για σφαγή. Πρόσφατα η Ισλανδία, πήρε τον δικό της δρόμο αρνούμενη να συναινέσει στο σχέδιο Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ. και βγήκε κερδισμένη. Εχθρός του λαού μας είναι ο «φόβος», ο φόβος της Δραχμής, που έχουν σπείρει ο ξένος παράγοντας και η εγχώρια ολιγαρχία. Αν υπάρχει μια αποφασισμένη κυβέρνηση που έχει ολοκληρωμένο Σχέδιο Β., αν υπάρχει αποφασισμένος λαός, ο ξένος παράγοντας, αλλά και η εγχώρια παρασιτική ολιγαρχία, δεν μπορούν να κάνουν τίποτε, θα συμβιβαστούν με μια ελεύθερη και ανεξάρτητη Ελλάδα. Μήπως εντός Ε.Ε., δεν έγιναν τα Ίμια; Μήπως το ευρώ μας εγγυάται οποιαδήποτε εθνική ασφάλεια; Μήπως με το ευρώ κάναμε έρευνες για πετρέλαιο στο Αιγαίο, ή σταμάτησαν τις παραβιάσεις οι Τούρκοι; Για την ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της χώρας, ένας πρώτος παράγοντας είναι η οικονομική της ευρωστία που μπορούμε να κερδίσουμε μόνο βγαίνοντας από το ευρώ. Ως επαίτες και παρηκμασμένη αποικία του Βερολίνου, δεν μας σέβεται κανείς, ούτε μπορούμε να εκμεταλλευτούμε την σημαντική γεωπολιτική μας θέση.

Σημαντικά όλα αυτά, αλλά ποιος θα τα κάνει;

Όλοι εμείς, που σήμερα ζούμε την καταστροφή της ζωής μας, της εργασίας μας, που βλέπουμε τα παιδιά μας να φεύγουν στο εξωτερικό. Όλοι εμείς, που βιώνουμε το καθημερινό πένθος μιας Ελλάδας που διαλύεται για ξένα και ντόπια συμφέροντα, όπως ακριβώς έγινε και στις ανατολικές χώρες. Όλοι εμείς, ας γίνουμε το κύμα που θα αλλάξει την ζωή μας. Όλοι εμείς, μαζί, μπορούμε!





πηγή iskra

Θανάσης Γιαλκέτσης

Την περασμένη Τρίτη, πέθανε στα 77 του χρόνια ένας σημαντικός στοχαστής, ο βουλγαρικής καταγωγής Γάλλος φιλόσοφος, θεωρητικός της λογοτεχνίας και ιστορικός των ιδεών Τσβετάν Τοντορόφ.
Το ακόλουθο κείμενο του Τοντορόφ είναι η απάντηση που έδωσε σε ερώτημα που του έθεσε το περιοδικό «Cahiers Pedagogiques» για την ιδέα της συνεργασίας.

Ο Τσβετάν Τοντορόφ |

Είναι δύσκολο να μιλήσουμε για τη συνεργασία στο σχολείο ή στον κόσμο της εργασίας, επειδή είναι μεγάλος ο πειρασμός να διολισθήσουμε σε έναν λόγο ηθικολογικό: όλοι συμφωνούν στο να λένε ότι η συνεργασία είναι προτιμότερη από τον πόλεμο, αλλά και στο να υπαινίσσονται ότι αυτή δεν προκύπτει αυθόρμητα, ότι, στην καλύτερη περίπτωση, θα είναι το αποτέλεσμα μεγάλων προσπαθειών.

Η συνεργασία είναι το ιδεώδες, αλλά η πραγματικότητα είναι ο πόλεμος ή τουλάχιστον ο εγωισμός. Αυτή η άποψη δεν είναι καινούργια. Διαποτίζει εδώ και τέσσερις αιώνες τον λόγο για τον άνθρωπο που διατυπώνουν φιλόσοφοι και πολιτικοί, ψυχολόγοι και ανθρωπολόγοι. Στον 16ο και τον 17ο αιώνα συγκροτείται, πράγματι, μια θεωρία σύμφωνα με την οποία η ανθρώπινη φύση είναι βαθιά κακή (ο άνθρωπος είναι λύκος για τον άνθρωπο).

Αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, είναι επειδή δεν μας αρέσουν οι τόσο πικρές αλήθειες (από τότε συνηθίσαμε να συμπεραίνουμε και το αντίστροφο: Αν μια περιγραφή του ανθρώπου είναι πικρή, τότε πρέπει σίγουρα να είναι αληθινή).

Η ηθική είναι ενάντια στη φύση, η συνεργασία συγκρούεται με τον έμφυτο εγωισμό μας. Μπροστά σε αυτήν τη διαπίστωση, ορισμένοι θα κηρύξουν το καλό (χρειάζεται να υπερβαίνουμε τις αδυναμίες μας, διδάσκει ο Καντ, πιστός σε αυτό στη διδασκαλία της χριστιανικής Εκκλησίας), ενώ άλλοι θα υποστηρίξουν ότι πρέπει να απελευθερώσουμε τη φύση από κάθε καταπιεστική κηδεμονία («Το μοναδικό χρέος του ανθρώπου είναι να ακολουθεί σε όλα τις αδυναμίες της καρδιάς του», έλεγαν οι εγκυκλοπαιδιστές).

Στην ίδια πάντοτε σοφία βρισκόμαστε και σήμερα, αν και προτιμάμε να την εκφράζουμε με το λεξιλόγιο των ψυχαναλυτών μάλλον παρά των ηθικολόγων. Μια τέτοια αντίληψη του ανθρώπου δεν είναι εντελώς εσφαλμένη (διαφορετικά δεν θα είχε διατηρηθεί επί τόσους αιώνες), αλλά είναι υπερβολικά σχηματική.

Και αν λέγαμε ότι η ανθρώπινη φύση είναι, αντίθετα, καλή; Τότε θα πέφταμε από την ηθικολογία στην αγγελική θεώρηση των πραγμάτων. Ενας τρόπος για να βγούμε από αυτές τις απορίες θα ήταν να έρθουμε σε ρήξη με το ηθικό πλαίσιο αυτών των υποθέσεων και να ξεκινήσουμε από την ακόλουθη απλή διαπίστωση: Περισσότερο από καλή ή κακή, η ανθρώπινη φύση είναι πάνω απ’ όλα κοινωνική. Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων θεμελιώνουν το ανθρώπινο.

Εξάλλου, η κοινωνικότητα δεν είναι μόνον ανθρώπινη. Αν έκανε κάποιος τον κόπο να παρατηρήσει αυτόν τον φουκαρά τον λύκο, αντί να τον μετατρέπει σε φόβητρο για τον άνθρωπο, θα αντιλαμβανόταν ότι ο λύκος δεν είναι «λύκος» για τον λύκο.

Οπως και τα άλλα θηλαστικά, οι λύκοι αρχίζουν τη ζωή τους με μιαν ισχυρή κοινωνική σχέση, εκείνη που συνδέει το λυκόπουλο με τη μητέρα του. Αργότερα, οργανώνονται σε ομάδες που υποτάσσονται σε μια αυστηρή ιεραρχία. Οι συγκρούσεις δεν λείπουν, αλλά απέχουν πολύ από το να είναι η κυρίαρχη μορφή αλληλεπίδρασης. Επικρατεί, και μάλιστα κατά πολύ, η συνεργασία.

Η ανθρώπινη ύπαρξη, με τη σειρά της, δεν γνωρίζει κόσμο στερούμενο κοινωνικότητας. Το παιδί εξαρτάται από τους άλλους όχι μόνον για την επιβίωση, αλλά και για την ύπαρξή του στον κοινωνικό κόσμο. Μέσα στο βλέμμα του άλλου (της μητέρας του) βρίσκει την πρώτη αναγνώριση της ύπαρξής του.

Είμαι αυτό που εσύ βλέπεις: έτσι γεννιέται η αυτοσυνείδηση. Και σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξής μας θα συνεχίσουμε να νιώθουμε αυτήν την ανάγκη της αναγνώρισης από τους άλλους (ή, για να το πούμε διαφορετικά, παραμένουμε καταδικασμένοι σε μιαν αθεράπευτη ατέλεια), ακόμη και αν μαθαίνουμε βαθμιαία να αποκρύπτουμε ή να αμβλύνουμε αυτήν την ανάγκη. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είμαστε όλοι σε διαρκή ανταγωνισμό για την ίδια αναγνώριση.

Είναι η ίδια η πράξη της αναγνώρισης του άλλου αυτή που επιφέρει την ανταπόδοσή της: ο άλλος με αναγνωρίζει ως εκείνον που μπορεί να τον αναγνωρίσει. Δεν είναι μόνον το παιδί που επωφελείται από το βλέμμα της μητέρας του. Και η μητέρα, με τη σειρά της, αναγνωρίζεται χάρη στο ίδιο αίτημα του παιδιού της.

Χρειάζομαι την αναγνώριση, αλλά ακόμη περισσότερο χρειάζομαι να έχει κάποιος ανάγκη από τη δική μου αναγνώριση. Αυτή είναι η βάση πάνω στην οποία θα μπορούσαμε έπειτα να οικοδομήσουμε τη συνεργασία μας. Ποιες πρακτικές συνέπειες θα μπορούσε να αντλήσει ο εκπαιδευτικός από αυτή τη διαπίστωση; Είναι σχετικά εύκολο να διαγνώσουμε ορισμένες συνέπειες, που θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουν αποφασιστική σημασία.

Οι συμπεριφορές μας είναι κοινωνικές, αλλά οι πλέον συνήθεις τρόποι σκέψης μας δεν υπολογίζουν ορθά αυτό το δεδομένο. Οι τρόποι σκέψης μας όμως επηρεάζουν με τη σειρά τους τις συμπεριφορές μας.

Εξαιτίας του ότι ακούμε να λένε ότι ζούμε σε μια κατάσταση πολέμου όλων εναντίον όλων, ότι η ζωή του ανθρώπου διέπεται από την αρχή της απόλαυσης, ότι η βούληση για δύναμη είναι το κρυφό κίνητρο όλων των ενεργειών μας, θα καταλήξουμε να μοιάζουμε σε αυτήν την εικόνα.

Χρειάζεται να καταπολεμάμε αυτά τα στερεότυπα και να θυμίζουμε αυτό που καθένας μας μπορεί να παρατηρήσει γύρω του: οι ανθρώπινες υπάρξεις ζουν χάρη στις μεταξύ τους σχέσεις και αλληλεπιδράσεις.

Είναι πιο δύσκολο να πούμε από την αρχή ποιες μπορεί να είναι οι εποικοδομητικές συνέπειες αυτής της πιο ρεαλιστικής αντίληψης του ανθρώπου. Κι εγώ, που δεν είμαι επαγγελματίας εκπαιδευτικός, θα απέφευγα να παραστήσω κάποιον που παραδίδει μαθήματα. Μπορούμε να υποδείξουμε ότι πρέπει να επωφεληθούμε από την αμοιβαία μας εξάρτηση.

Οι μαθητές είναι, όπως κι ο καθένας μας, σε αναζήτηση της αναγνώρισης της ύπαρξής τους. Η καλύτερη όμως αναγνώριση προέρχεται από αυτό που σας ζητάει να αναγνωρίσετε κάποιος άλλος.

Ολοι μας έχουμε ανάγκες, αλλά η πιο έντονη ανάγκη είναι κάποιος να μας έχει ανάγκη. Το να δίνεις σε ανταμείβει περισσότερο από το να καταναλώνεις. Οχι επειδή το ένα είναι πιο ηθικό από το άλλο, αλλά επειδή το όφελος είναι πραγματικά μεγαλύτερο. Χρειάζεται να γίνουμε ικανοί να αντιλαμβανόμαστε αυτό το όφελος και ο εκπαιδευτικός σίγουρα μπορεί να συμβάλει σ’ αυτό.





πηγή efsyn