Από Κώστας Παπουλής

Κάποτε, αν δεν κάνω λάθος στα τέλη της δεκαετίας του 70, κυκλοφορούσαν βυτία στις γειτονιές και μοίραζαν, ένα «θαυματουργό» νερό που «θεράπευε» τον καρκίνο. Πλήθος κόσμου συνέρρεε, για να πάρει ένα μαγικό μπουκαλάκι. Όλη η υπόθεση- παρόλη την γελοιότητά της- κατάφερε να πάρει μορφή μαζικής υστερίας. Δεν θυμάμαι τελικά, αν ο Καματερός κατέληξε στα δικαστήρια.

Όμως ένα ανάλογο παραμύθι ζούμε σήμερα, η έξοδος στις αγορές λένε θα μας βγάλει από την κρίση και τα μνημόνια. Αυτή η διαπίστωση της κυβέρνησης, επιφανών στελεχών της, αλλά και του συνόλου σχεδόν της παρασιτικής, πολιτικής και οικονομικής ημί-ελίτ που κυβερνάει και ρημάζει τον τόπο, κάτω από την στυγνή μπότα του ξένου παράγοντα, έχει τόσο βάση, όσο και το ότι εκείνο το νεράκι του Καματερού, «θεράπευε» τον καρκίνο.

Δεν χρειάζεται για να ανασκευαστεί το «μύθευμα» αυτό, δηλαδή ότι στον πραγματικό κόσμο, δεν πρόκειται να βγούμε ούτε από την κρίση, ούτε από τα μνημόνια από το να ειπωθούν τρεις απλές αλήθειες:

Πρώτη αλήθεια: Σε εποχές κρίσης και βαθιάς ύφεσης -και ως γνωστόν η πατρίδα μας βιώνει την πιο βαθιά κρίση που έχει γνωρίσει ποτέ μεταπολεμικά χώρα, με μέσο ή υψηλό επίπεδο κεφαλαιοκρατικής ανάπτυξης- αποθεώνονται τα οικονομικά της κρατικής παρέμβασης.
Και αυτό μας το διδάσκει η οικονομική επιστήμη, επιβεβαιώνεται όμως και από την ιστορία. Ακόμη και αν είναι κανείς οπαδός και θιασώτης της ελεύθερης αγοράς, αλλά στοιχειωδώς συντάσσεται με την ορθολογική οικονομική σκέψη, καταλαβαίνει, ότι σε τέτοιες συνθήκες η έξοδος από την κρίση, δεν είναι εφικτή χωρίς ισχυρή δημόσια παρέμβαση.

Η παρέμβαση αυτή, απαιτεί τουλάχιστον, σημαντική αύξηση των δημόσιων δαπανών για την ενίσχυση της εγχώριας ζήτησης και την ανάσχεση της ανεργίας. Όμως, η Ελλάδα έχει δεσμευτεί σε τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα για να πληρώνει τόκους για δεκαετίες. Η δημοσιονομική πολιτική είναι λοιπόν δεσμευμένη στην αντίθετη ακριβώς φορά από αυτή που πρέπει να ακολουθηθεί. Επειδή ο μεγάλος όγκος του χρέους θα διακρατείται για δεκαετίες, από τους ξένους δανειστές, μηχανισμούς στήριξης και ίσως ιδιώτες, είναι αδύνατον να αλλάξουμε ρότα, μια που αυτοί θα επιβάλλουν μόνιμα όρους σκληρής λιτότητας.

Με άλλα λόγια, δεν έχει κανένα νόημα η έξοδος στις αγορές, αν δεν απελευθερωθεί η δημοσιονομική πολιτική.
Αυτό ακριβώς είναι το μνημόνιο, είναι η επιβολή της λιτότητας, και η χώρα θα βρίσκεται σε μνημόνιο-λιτότητα σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα τουλάχιστον έως το 2060. Αλλά πέρα από το «ελληνικό-θεσμικό» μνημόνιο, για μια χώρα με υψηλό χρέος όπως η πατρίδα μας, μνημόνιο συνεπάγεται η παραμονή στο ευρώ, εξ αιτίας του Σύμφωνου Σταθερότητας, του Δημοσιονομικού Συμφώνου, της απαγόρευσης νομισματικής χρηματοδότησης των δημόσιων δαπανών κλπ, κλπ, κλπ.

Πρέπει επίσης, να σημειώσουμε, ότι στην Ελλάδα, οποιαδήποτε επεκτατική πολιτική (δημοσιονομική, νομισματική), οδηγεί σε αύξηση του ελλείμματος του Ισοζυγίου Τρεχουσών Συναλλαγών, λόγω ελλείμματος ανταγωνιστικότητας. Οπότε, απαιτείται νέος εξωτερικός δανεισμός, ιδιωτικός ή δημόσιος. Συνεπώς, τα οικονομικά της κρατικής παρέμβασης που είναι απαραίτητα για την έξοδο από την κρίση, απαιτούν και εθνικό νόμισμα-για να γίνει η απαραίτητη υποτίμηση, ή και να συνδυαστεί με άλλα μέσα προστατευτισμού- ώστε η αύξηση της ζήτησης να μην διοχετευθεί στην αλλοδαπή και διογκωθεί έτσι το εξωτερικό έλλειμμα.

Δεύτερη αλήθεια: Η επταετής πολιτική της λιτότητας των ιδιωτικοποιήσεων και της εσωτερικής υποτίμησης έχει αποτύχει όσον αφορά τον στόχο να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας.
Έχει πετύχει βέβαια τον στόχο των δανειστών, για εξισορρόπηση των λεγόμενων δίδυμων ελλειμμάτων, δημόσιου και εξωτερικού. Πρόκειται για μια Δανειο-ευρω-κεντρική πολιτική που επιβάλλεται από το Βερολίνο και καταστρέφει όλο και περισσότερο την ελληνική οικονομία.

Αντί λοιπόν, της   εξωτερικής, συνεχίζεται η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης, που σημαίνει όλο και μεγαλύτερη φτωχοποίηση, πτώση των μισθών, ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, ανεργία και γήρανση της χώρας λόγω της μετανάστευσης.  Αυτή η πολιτική  δεν έχει ρίξει τις τιμές των αγαθών και των υπηρεσιών, και κατά συνέπεια δεν έχει αυξήσει τις εξαγωγές. Η βελτίωση της πραγματικής συναλλαγματικής ισοτιμίας σε όρους τιμών, όπως μετριέται σε σχέση με τους 28 κυριότερους εμπορικούς εταίρους της χώρας (με βάση την έκθεση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας για το 2016, έχει βελτιωθεί τα επτά σκοτεινά μνημονιακά χρόνια μόνο κατά 10,9%, και ο κύριος λόγος είναι η όποια πτώση του ευρώ (τα τελευταία, λίγα χρόνια, δηλαδή μετά το 2014-15), και όχι η εσωτερική υποτίμηση. Το 2009 η πραγματική συναλλαγματική ισοτιμία είχε ανέλθει κατά  18,9%, σε σχέση με το 2000, με άλλα λόγια είχαμε ανατίμηση της πραγματικής συναλλαγματικής ισοτιμίας κατά 18,9% μέσα σε μια δεκαετία, αυτήν της «χρυσής εποχής» του ευρώ. Πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι όταν μπήκαμε στο ευρώ, στο τέλος  του 2001, κατά πολλές μελέτες, η δραχμή ήταν ήδη ανατιμημένη έως και 30%, λόγω της  πολιτικής της σκληρής δραχμής για να μπούμε στο ευρώ, που ξεκίνησε με την συνθήκη του Μάαστριχτ. Αυτή η υπερτίμηση φωτογραφιζόταν στο τότε ήδη υπερβολικό έλλειμμα του Ισοζυγίου Τρεχουσών Συναλλαγών που πλησίαζε το 8% του ΑΕΠ. Η πικρή αλήθεια, για τους ευρω-μανείς είναι ότι στην Ελλάδα, τα εξωτερικά ελλείμματα που οφείλονταν στην ανατίμηση της πραγματικής συναλλαγματικής ισοτιμίας, λόγω του ευρώ και της πορείας προς αυτό,οδήγησαν στην υπερδιόγκωση του εξωτερικού χρέους(δημόσιου και ιδιωτικού) και τελικά στην χρεοκοπία.

Μέσα στο 2017 έχουμε σημαντική ανατίμηση του ευρώ, και έτσι επιβεβαιώνεται αυτό που είχαμε διαπιστώσει από το 2012: «Αρκεί μια ανατίμηση του ευρώ, για να εξανεμιστεί μια πενταετία, σκληρής και οδυνηρής εσωτερικής υποτίμησης».

Αν ο πρώτος μοχλός της μνημονιακής πολιτικής, η εσωτερική υποτίμηση έχει καταρρεύσει, μήπως δεν έχει αποδειχτεί το ίδιο και για τον δεύτερο μοχλό, αυτόν των ιδιωτικοποιήσεων; Υποτίθεται ότι θα μείωναν το χρέος και θα αύξαναν την παραγωγικότητα.

Έχουμε ξεπουλήσει τα πάντα, δεν έχουμε ακόμη βγάλει στο σφυρί, την Ακρόπολη, ή την οδό Πειραιώς (για να βάλει διόδια κάποιος ιδιώτης, κάτι που θα γίνει σύντομα στους κόμβους των βορείων προαστίων), και ποιο το όφελος; Μήπως μειώθηκε το δημόσιο χρέος; Μήπως αυξήθηκε η παραγωγικότητα;

Κατά αρχάς το να ελέγχει το κράτος δημόσιες επιχειρήσεις συνιστά μέσο οικονομικής πολιτικής (ακόμη και εντός ευρώ) γιατί μπορεί να ελέγχει τις τιμές.
Π.Χ.: με τα αεροδρόμια μπορεί να έχεις τιμολογιακή πολιτική που επηρεάζει τον τουρισμό.
Επίσης τα έσοδα του κράτους, μέσα σε λίγα χρόνια καλύπτουν κατά πολύ το ευτελές ποσό του ξεπουλήματος, το δημόσιο με τις ιδιωτικοποιήσεις χάνει έσοδα.
Τέλος έχουμε εξαγωγή κερδών στο εξωτερικό.

Καταλαβαίνει λοιπόν ακόμη και ο πιο αδαής, ότι οι ιδιωτικοποιήσεις που βαφτίζονται και Ξένες Άμεσες Επενδύσεις, είναι όχι μόνο ανεπιθύμητες, αλλά και καταστροφικές.

Τρίτη αλήθεια : Η έξοδος από τα μνημόνια προϋποθέτει άρνηση του χρέους και χρεοστάσιο.

Το χρέος της χώρας είναι δυσθεώρητο. Το κύριο πρόβλημα όμως δεν είναι μόνο το μέγεθός του, που αγγίζει το 180% του ΑΕΠ. Είναι τα άλλα τρία βασικά του στοιχεία: α) στο συντριπτικό του μέρος είναι εξωτερικό. β) είναι σε ένα νόμισμα που δεν επηρεάζεται από τις ελληνικές οικονομικές αρχές, το ευρώ. γ) Είναι ιδιοκτησία των μηχανισμών στήριξης.

Η έξοδος στις αγορές -στο βαθμό που συμβεί- τον Αύγουστο του 2018, αναγκαστικά θα γίνει με ένα επιτόκιο της τάξης του 5% και πάνω, και μόνο στο βαθμό που οι αγορές «εξασφαλίσουν» κάποιες εγγυήσεις από την Ε.Κ.Τ.., δηλαδή από τους επίσημους δανειστές, ότι η Ελλάδα δεν θα χρεοκοπήσει άμεσα, με άλλα λόγια ότι θα πληρωθούν. Επίσης οι «αγορές» θα απαιτούν πολιτική σκληρή λιτότητας για να δανείζουν την Ελλάδα. Είναι δηλαδή η Ελλάδα που θα χορεύει όχι πεντοζάλη, αλλά το χορό του Ζαλόγγου στον ρυθμό των αγορών. Μέσα σε βραχυχρόνιο χρονικό διάστημα σε συνθήκες στασιμότητας της οικονομίας, οι πληρωμές για τόκους θα εκτοξευθούν και το χρέος θα μεγεθυνθεί. Η μόνη λύση για να αποφευχθεί και μια τυπική χρεοκοπία, θα είναι «διευκολύνσεις» στο χρέος από τους «μηχανισμούς στήριξης», οι οποίοι θα βάζουν συνεχώς νέους οδυνηρούς όρους στην ελληνική οικονομική πολιτική. Όλα αυτά βέβαια δεν θα είναι παρά μια ακόμη δεύτερη παράταση της ελληνικής χρεοκοπίας και της παραμονής στο ευρώ, που άλλωστε ακολουθείται εδώ και επτά χρόνια με τα τρία μνημόνια, για την διευκόλυνση και το «πνίξιμο» της κρίσης στην Ζώνη του Ευρώ. Δεν αποκλείεται βέβαια η παράταση αυτή να μην δοθεί, ή να διακοπεί αν το Βερολίνο αποφασίσει ότι θέλει να προχωρήσει σε μια άλλη δομή του ευρώ, με μεγαλύτερη ενοποίηση των ισχυρών χωρών.

Συνεπώς, η έξοδος στις αγορές δεν συνιστά από πλευράς του χρέους παρά άνθρακα και όχι θησαυρό.

Βέβαια το παραπάνω σενάριο της εξόδου έχει μάλλον λιγότερες ή ίσες πιθανότητες με ένα τέταρτο μνημόνιο, ή μια άτακτη χρεοκοπία.

Η Ελλάδα ήδη μέσα στην Ε.Ε. έχει μετατραπεί σε δότρια χώρα. Μετά την διεύρυνση της Ε.Ε., οι καθαρές μεταβιβάσεις προς την Ελλάδα είναι γύρω στα 3 δις ετησίως. Η Ελλάδα για να μην χρεοκοπήσει, δηλαδή για να παραμείνει στην ευρωζώνη έχει δεσμευτεί για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ έως το 2022, περίπου 7 δις ετησίως, που θα μεταβιβάζονται στο κέντρο από μια περιφερειακή χώρα, και άνω του 2% του ΑΕΠ έως το άγνωστο…. Άρα για πρώτη φορά μετά το 1981, μια αδύναμη περιφερειακή περιοχή της Ε.Ε. , όχι μόνο δεν θα ενισχύεται έστω και αναιμικά από το κέντρο, αλλά θα πληρώνει αδρά για την συμμετοχή της στην ευρωζώνη και στην Ε.Ε.. Πρόκειται για τον απόλυτο οικονομικό και λογικό παραλογισμό.

Η πραγματικότητα είναι μία: Η Ελλάδα αδυνατεί να εξυπηρετήσει το τεράστιο εξωτερικό χρέος της σε ξένο νόμισμα. Είναι απλή λογική, 180% του ΑΕΠ εξωτερικό χρέος σε ευρώ, σημαίνει, ή αιώνια χρεοκρατία-αποικιοκρατία ή χρεοστάσιο-χρεοκοπία και εθνικό νόμισμα.
Για να γίνει η πατρίδα μας κυρίαρχη χώρα, πρέπει να το αρνηθεί, κάνοντας στον ΟΗΕ την ίδια δήλωση με αυτήν του προέδρου Κίρσχνερ της Αργεντινής : «οι πεθαμένοι δεν πληρώνουν χρέη» .

Για να καταλάβουμε που βρισκόμαστε, η πατρίδα μας για να εξυπηρετούσε κάποιο εξωτερικό δημόσιο χρέος, θα πρέπει να καλύπτονταν οι εξής προϋποθέσεις: α) Να υπήρχε ένας μεγάλος ρυθμός ανάπτυξης ώστε να μειώνεται σημαντικά η ανεργία. Γνωρίζουμε από δικές μας μελέτες, αλλά και από νόμους της οικονομικής επιστήμης (Okun), ότι για να αρχίσει να μειώνεται η μη αλχημιστικά μετρήσιμη ανεργία χρειάζεται ένας ρυθμός ανάπτυξης, άνω του 2,5%.
Για να μειώνεται σημαντικά η ανεργία ο ρυθμός ανάπτυξης θα πρέπει να πλησιάζει το 5%. β) Ένας παλιός και ξεχασμένος δείκτης βιωσιμότητας του χρέους, είναι η ρήτρα εξυπηρέτησης. Σύμφωνα με αυτήν οι πληρωμές τοκοχρεολυσίων δεν πρέπει να υπερβαίνουν το 10% των εξαγωγών αγαθών και υπηρεσιών της χώρας.

Άρα στην δικιά μας περίπτωση περίπου 5 δις ετησίως και όχι 15% του ΑΕΠ-δηλαδή 27 δις ετησίως- που υποστηρίζουν οι δανειστές. γ) Το χρέος που θα παραμείνει μετά την διαγραφή του, πρέπει να μετατραπεί σε εθνικό νόμισμα, ώστε να μην εξαρτάται η συναλλαγματική και άρα η γενική οικονομική πολιτική από την εξυπηρέτηση του χρέους.

Το συμπέρασμα είναι ότι το σημερινό χρέος όχι μόνο είναι αδύνατον να αποπληρωθεί και είναι ιδιαιτέρως μη βιώσιμο, αλλά και αν υπάρχει περίπτωση αναδιάρθρωσης, ώστε να δοθεί η δυνατότητα ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, πρέπει από τη μια να ικανοποιούνται οι παραπάνω όροι, και κατά συνέπεια η διαγραφή του, πρέπει αναγκαστικά να είναι μεγαλύτερη από αυτήν της Αργεντινής που έφτασε το 75%. Πράγμα ιδιαίτερα δύσκολο, αλλά είναι καλύτερα για την Ελλάδα να μείνει για πολλά χρόνια εκτός αγορών, παρά να βρεθεί με το μισό πόδι μέσα σε αυτές με όρους μπανανίας. Εκτός αγορών θα μπορεί να καλύπτει δημόσιες δαπάνες και ελλείμματα, με νομισματική χρηματοδότηση, με εγχώριο δανεισμό, η ακόμη και διακρατικό δανεισμό. Π.Χ.: Η Αργεντινή, αποκλεισμένη από τις αγορές δανείστηκε από κράτη 110 δις δολάρια την εποχή των Κίρσχνερ και παρουσίασε ρυθμούς ανάπτυξης ανάλογους της Κίνας.

Αν λοιπόν σύντομα δεν κατανοήσουμε ότι η έξοδος στις αγορές (αν αυτή συμβεί), δεν σημαίνει απολύτως τίποτε, η είναι απλώς παράταση του δράματος και της καταστροφής και ότι η μόνη λύση είναι η έξοδος από την διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και το χρεοστάσιο, αν σύντομα δεν δημιουργηθεί ένα Λαϊκό και Κοινωνικό Μέτωπο με αυτή την προοπτική, τότε όλος ο ελληνικός λαός πρέπει να δώσει ραντεβού στα γουναράδικα……





Αναδημοσίευση από iskra

Εξαιρετική εμφάνιση πραγματοποίησε η Άρτεμις Κεφαλίδου στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα σκοποβολής που διεξάγεται στο Μπακού (21/7-4/8), καθώς κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο σκητ νεανίδων.

Η Κεφαλίδου άφησε στην δεύτερη θέση τη Ρωσίδα Έλενα Μπουχόνοβα (43), ενώ τρίτη ήταν η Ιταλίδα Φραντσέσκα Ντελ Πρέτε (35). Αξίζει να σημειωθεί ότι στον τελικό του σκητ νεανίδων υπήρχε και δεύτερη ελληνική συμμετοχή, η Εμμανουέλα Κατζουράκη, η οποία κατέκτησε την τέταρτη θέση με 27 εύστοχες βολές.

   


Τα αποτελέσματα:

1 ΚΕΦΑΛΙΔΟΥ Άρτεμις ΕΛΛΑΣ 17 21 24 62 +2 46WRJ ERJ

2 BUKHONOVA Elena RUS 21 19 20 60 43

3 DEL PRETE Francesca ITA 22 23 24 69 35

4 ΚΑΤΖΟΥΡΑΚΗ Εμμανουέλα ΕΛΛΑΣ 22 18 21 61 27

5 ADAMKOVA Hana CZE 22 19 21 62 +1+4 21

6 VAN DER VEEN Esmee NED 19 22 21 62 +1+3 12




Στο μεταξύ, στον τελικό του σκητ γυναικών χρειάστηκε αγώνας διαβάθμισης (shoot-off), προκειμένου να κριθεί το χρυσό μετάλλιο, καθώς οι δύο διεκδικήτριές του είχαν πετύχει από 50 πήλινους δίσκους. Τελικά η Γαλλίδα, Λουσί Αναστασίου επικράτησε με 16-15 της Άντρης Ελευθερίου από την Κύπρο, ενώ στον τελικό έλαβε μέρος ακόμη μια σκοπεύτρια από την Κύπρο, η Παναγιώτα Ανδρέου που κατετάγη πέμπτη.

Η ηθοποιός Ζαν Μορό, ίνδαλμα του γαλλικού κινηματογράφου, πέθανε στο Παρίσι σε ηλικία 89 ετών, ανακοίνωσε σήμερα η εκπρόσωπός της.

Η πρωταγωνίστρια μαζί με τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι στο "Μετέωρο Βήμα του Πελαργού" του Θόδωρου Αγγελόπουλου, απεβίωσε στο διαμέρισμα της, διευκρίνισε η Ζαν Οτεσέρ, δήμαρχος του 8ου διαμερίσματος της γαλλικής πρωτεύουσας.

Σύμφωνα με πληροφορία του περιοδικού Closer, η οικιακή της βοηθός βρήκε την Ζαν Μορό νεκρή όταν πήγε στις 7.30΄το πρωί στο σπίτι της οδού Φομπούρ Σεντ-Ονορέ για να αρχίσει τη δουλειά της.

Γεννημένη στις 23 Ιανουαρίου του 1928 στο Παρίσι από πατέρα εστιάτορα και αγγλίδα μητέρα, χορεύτρια στο επάγγελμα, η αξέχαστη ερμηνεύτρια του τραγουδιού "Tourbillon" στην ταινία "Jules et Jim" (Ζιλ και Τζιμ") του Φρανσουά Τριφό, γύρισε περισσότερες από 130 ταινίες.

Η ηθοποιός με την αισθησιακή ομορφιά και την απαράμιλλη επιβλητική φωνή, γοήτευσε τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες στα 65 χρόνια της καριέρας της, ανάμεσά τους τον 'Ορσον Γουέλς ("Une histoire immortelle" /"Αθάνατη ιστορία"), τον Λουίς Μπουνιουέλ ( ("Le Journal d'une femme de chambre"/ "Το ημερολόγιο μιας καμαριέρας"), τον Μικελάντζελο Αντονιόνι ("La notte"/"Η νύχτα"), τον Τζόζεφ Λόουζι ("Eva"'/"Εύα"). Απέσπασε το 1992 το βραβείο Σεζάρ καλύτερης ηθοποιού για την ερμηνεία της στην ταινία "La vieille qui marchait dans la mer" του Laurent Heynemann.

Η Μορό που τιμήθηκε το 1960 στις Κάννες για την ερμηνεία της στην ταινία "Moderato Cantabile" ("Μοντεράτο Καντάμπιλε") του Πίτερ Μπρουκ, υπήρξε η μόνη ηθοποιός που προήδρευσε δύο φορές σε αυτό το κινηματογραφικό φεστιβάλ (το 1975 και το 1995). Επίσης ήταν επανειλημμένα η οικοδέσποινα της τελετής απονομής των βραβείων του φεστιβάλ στη Γαλλική Ριβιέρα.

Την Τρίτη 1 Αυγούστου και ώρες 9.00-13.00, στο χώρο του Οργανισμού Κοινωνικής Προστασίας & Αλληλεγγύης (Λ. Πεντέλης 62) θα πραγματοποιηθεί διανομή ροδάκινων (12 τόνοι), τα οποία προέρχονται από τoν Αγροτικό Συνεταιρισμό Νάουσας.







Τηλεφωνο Οργανισμού Κοινωνικής Προστασίας & Αλληλεγγύης Δήμου Βριλησσίων:  210-810022

Η πρ. αναπλ. Υπουργός Οικονομικών Νάντια Βαλαβάνη με αφορμή απόφαση του τελευταίου Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αλίμου έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο του Δ. Αλίμου η δημοτική πλειοψηφία, συνεπικουρούμενη από τις παρατάξεις της μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης με εξαίρεση τις παρατάξεις ΑΝΩ ΚΑΤΩ στο ΚΑΛΑΜΑΚΙ, ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ εξέδωσε απόφαση καταδίκης της «συνδικαλιστικής βίας», όπως αυτή δήθεν εκδηλώθηκε κατά την παράσταση εκπροσώπων της ΠΟΕ – ΟΤΑ, της ΑΔΕΔΥ και του Συλλόγου εργαζομένων στο Δήμο Αλίμου. Η συγκεκριμένη παράσταση πραγματοποιήθηκε στις δύο Συνεδριάσεις, κατά τις οποίες ο Δήμαρχος επιχείρησε – το κατόρθωσε στη δεύτερη- να παραπέμψει στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο την Αντιπρόεδρο του Συλλόγου εργαζομένων στο Δήμο Αλίμου, με το ερώτημα επιβολής αργίας, επειδή το 2014 είχε καταγγείλει τη διαχείριση της καταβολής ενός επιδόματος στους εργαζομένους.

Όπως είναι γνωστό, ο Δήμαρχος μέσα στα πρώτα τρία χρόνια της θητείας του;

• Έχει προχωρήσει επανειλημμένα σε εκδικητικές διώξεις εργαζομένων που έχουν καταγγείλει παρατυπίες στο Δήμο με προφανή στόχο την τρομοκράτηση του συνόλου των δημοτικών υπαλλήλων.
  
  
• Έχει παραπέμψει στην Περιφέρεια με το ερώτημα της έκπτωσης από την θέση του αιρετού Δημοτικού Συμβούλου λόγω «αδικαιολόγητης απουσίας» επί σειρά συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου της κ. Ελένης Μπελιάς επικεφαλή της παράταξης ΑΝΩ ΚΑΤΩ στο ΚΑΛΑΜΑΚΙ, εκπαιδευτικό, που εκείνη την περίοδο όπως όλοι ήξεραν βρισκόταν σε αναρρωτική άδεια καθώς υποβαλλόταν σε χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία.
  
  
• Έχει καλέσει την αστυνομία κατά την 1η προσπάθεια συνεδρίασης για απόφαση κατά της Αντιπροέδρου του Συλλόγου εργαζομένων στο Δήμο Αλίμου, στην οποία ήμουν παρούσα, προκειμένου να εκκενώσει την αίθουσα από τα παρόντα μέλη του Δ.Σ της ΠΟΕ –ΟΤΑ , της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ, τον Πρόεδρο του Συλλόγου εργαζομένων στο Δήμο Αλίμου.
  
  

Θα ήθελα να υπενθυμίσω σ’ όλους τους τότε παρισταμένους ότι προς τιμή του ο ανώτερος αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ, ο οποίος κλήθηκε τελικά, δήλωσε ότι δεν είναι δουλειά της αστυνομίας να παρεμβαίνει σε τέτοιου είδους υποθέσεις οι οποίες πρέπει να λύνονται ανάμεσα στους εργαζόμενους και τον Δήμαρχο. Πρότρεψε τον Δήμαρχο να διακόψει την προσπάθεια Συνεδρίασης και να μη προχωρήσει σε νέα αν δεν συναντηθεί με τις αντιπροσωπείες της ΠΟΕ-ΟΤΑ, της ΑΔΕΔΥ και του Συλλόγου εργαζομένων στο Δήμο Αλίμου. Ενέργεια, στην οποία ο Δήμαρχος συναίνεσε τελικά μετά από μεγάλη πίεση και εντελώς απρόθυμα χωρίς ωστόσο να πραγματοποιηθεί η συνάντηση, στην οποία είχε συμφωνήσει κατ’ ανάγκη.

• Πριν δύο μήνες κατεδάφισε εντελώς αιφνιδιαστικά και χωρίς οποιαδήποτε προειδοποίηση, πολύ περισσότερο σε συμφωνία με τους εργαζόμενους στο Δήμο Αλίμου, το κυλικείο στο χώρο στάθμευσης των απορριμματοφόρων που επί 10ετίες έκαναν το διάλλειμα τους οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα και το αντικατέστησε με ένα κοντέινερ ως «χώρο ανάπαυσης» στην καθαριότητα …
  
  

Οι πολίτες του Δήμου Αλίμου πρέπει να ξέρουν ότι δημοτικές υπηρεσίες οι οποίες εκτελούνται υπό την απειλή διώξεων είναι ότι χειρότερο από αποτελεσματικότητα και διαφάνεια, ιδιαίτερα την εποχή των μνημονίων.

Σε μια εποχή, μάλιστα, που η Κυβέρνηση κατά απαίτηση των δανειστών ξεκινά στο πλαίσιο της Γ’ αξιολόγησης «διαπραγμάτευση» για μια τροποποίηση του συνδικαλιστικού νόμου, που ουσιαστικά θα κάνει αδύνατη τη κήρυξη απεργίας, η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων για αξιοπρέπεια στην εργασία τους, συνιστά υπεράσπιση κάθε ανθρώπου ξεχωριστά, εργαζόμενου ή άνεργου, που βλέπει τη ζωή του να διαλύεται καθημερινά υπό το βάρος των απάνθρωπων και βάρβαρων μνημονιακών πολιτικών.

Είναι στο χέρι των πολιτών του Αλίμου να μη επιτρέψουν να συνεχίζεται αυτή η προκλητική επίδειξη αυταρχισμού από μεριάς της Πλειοψηφίας και του Δημάρχου στον Άλιμο.

Πολύ υψηλός κίνδυνος πυρκαγιάς (κατηγορία κινδύνου 4) προβλέπεται για σήμερα Δευτέρα, σύμφωνα με τον Χάρτη Πρόβλεψης Κινδύνου Πυρκαγιάς που εκδίδει η γενική γραμματεία Πολιτικής Προστασίας του υπουργείου Εσωτερικών.

Συγκεκριμένα, προβλέπεται υψηλός κίνδυνος πυρκαγιάς στις Περιφέρειες Αττικής και Βορείου Αιγαίου (Λέσβος, Χίος), καθώς και στην Εύβοια, τη Βοιωτία, την Κορινθία και την Αργολίδα.

Η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας (www.civilprotection.gr) του υπουργείου Εσωτερικών γνωστοποιεί πως έχει ενημερώσει τις αρμόδιες υπηρεσιακά εμπλεκόμενες κρατικές υπηρεσίες, καθώς και τις Περιφέρειες και τους δήμους των ανωτέρω περιοχών, ώστε να βρίσκονται σε αυξημένη ετοιμότητα πολιτικής προστασίας προκειμένου να αντιμετωπίσουν άμεσα τυχόν επεισόδια πυρκαγιών.

Παράλληλα, συνιστά στους πολίτες να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί και να αποφεύγουν ενέργειες στην ύπαιθρο που μπορούν να προκαλέσουν πυρκαγιά από αμέλεια, όπως η ρίψη αναμμένων τσιγάρων, το κάψιμο ξερών χόρτων και κλαδιών ή υπολειμμάτων καθαρισμού, η χρήση μηχανημάτων που προκαλούν σπινθήρες όπως δισκοπρίονα, συσκευές συγκόλλησης, η χρήση υπαίθριων ψησταριών κ.ά. Επίσης, υπενθυμίζεται ότι κατά τη διάρκεια της αντιπυρικής περιόδου απαγορεύεται η καύση των αγρών.

Σε περίπτωση που αντιληφθούν πυρκαγιά, οι πολίτες παρακαλούνται να ειδοποιήσουν αμέσως την Πυροσβεστική Υπηρεσία στον αριθμό κλήσης 199.

Καμπανάκι από το Γραφείο Προϋπολογισμού και για το ασφαλιστικό. Η γήρανση του πληθυσμού κινδυνεύει να τινάξει στον αέρα τις συντάξεις και το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής. Πως ο δείκτης εξάρτησης ηλικιωμένων συνδέεται με την ανάπτυξη.

Μια …βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια της ελληνικής οικονομίας και κατά συνέπεια της διαδικασίας δημοσιονομικής προσαρμογής χαρακτηρίζει η πρόσφατη τριμηνιαία έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού στη Βουλή, τη γήρανση του πληθυσμού. Μάλιστα, επισημαίνει ότι παρά τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί στους τομείς των εσόδων (μεγέθυνση φορολογικής βάσης, αύξηση φορολογίας κα.) και των δαπανών (μισθοί, συντάξεις, παροχή ιατροφαρμα-κευτικής περίθαλψης) ώστε να μειωθεί (ή και να εξαλειφθεί) το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού, η βόμβα μπορεί μακροπρόθεσμα να ανατρέψει άρδην την δημοσιονομική ισορροπία.

Και αυτό γιατί από τη μία μεριά η γήρανση επηρεάζει αρνητικά τα δημοσιονομικά μεγέθη μιας χώρας μιας και αυξάνεται ο αριθμός των συνταξιούχων, επομένως και οι δαπάνες για συντάξεις ενώ αντίστροφα, μειώνονται οι εισφορές.

Το ζήτημα της γήρανσης του πληθυσμού και της δημοσιονομικής βιωσιμότητας απασχολεί τόσο την Ελλάδα όσο και τις υπόλοιπες τις χώρες της ΕΕ μιας και σύμφωνα με τις προβλέψεις o δείκτης εξάρτησης των ηλικιωμένων (old-age dependency ratio) αναμένεται να επιδεινωθεί. Ασφαλώς, το ζήτημα της γήρανσης δεν είναι καινούριο: η αντιμετώπιση του προβλήματος της γήρανσης του πληθυσμού στην ΕΕ έχει ξεκινήσει αρκετά χρόνια πριν. Για την Ελλάδα όμως, σύμφωνα με το Γραφείο, η περαιτέρω ανάλυση του ζητήματος έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία μιας και η χώρα βρίσκεται ήδη σε δυσμενέστατη θέση, τόσο λόγω του υπέρογκου χρέους της όσο και της βαθιάς ύφεσης που βιώνει.

Δημογραφικές και δημοσιονομικές εξελίξεις στην Ελλάδα και ΕΕ

Οι δημογραφικές προβλέψεις για την Ελλάδα είναι απαισιόδοξες: αναμένεται ότι ο συνολικός πληθυσμός θα μειωθεί στα 7,7 εκατ. μέχρι το 2080 (10,9 εκατ. το 2015). Το προσδόκιμο ζωής στην Ελλάδα για τους άντρες αναμένεται να φτάσει από τα 78,5 έτη το 2015 στα 83,7 έτη το 2060 και για τις γυναίκες από τα 84,9 έτη το 2015 στα 89 έτη το 2060. Το συνολικό ποσοστό γονιμότητας (TFR) στην Ελλάδα αναμένεται να αυξηθεί οριακά από το 1,33 το 2015 στο 1,34 το 2060 (στην ΕΕ-28 αναμένεται να αυξηθεί από 1,58 το 2015 στο 1,76 το 2060.

Ο δείκτης εξάρτησης των ηλικιωμένων (old-age dependency ratio) αναμένεται να αυξηθεί από το 33% το 2015 στο 67,5%. Στην ουσία δηλαδή ενώ σήμερα υπάρχουν 3 άτομα ηλικίας 15 – 64 (δηλαδή σε εργασιακή ηλικία) για κάθε άτομο ηλικίας άνω των 65 (θεωρούμενοι ως εξαρτώμενοι), το 2060 θα υπάρχουν 3 άτομα ηλικίας 15 – 64 για 2 άτομα ηλικίας άνω των 65. Αντίστοιχα, στην ΕΕ ο δείκτης θα αυξηθεί από το 27,8% το 2010, στο 50,1% το 2060.

Από δημοσιονομικής απόψεως, στην Ελλάδα, το 2013 οι κρατικές δαπάνες για συντάξεις ανήλθαν στο 16,2% (αντίστοιχα στην ΕΕ, το 2013 οι κρατικές δαπάνες για συντάξεις ανήλθαν στο 11,3% του ΑΕΠ), οι συνολικές δαπάνες που σχετίζονται με την γήρανση, ανήλθαν 28,5% στην Ελλάδα (25,6% στην ΕΕ) ενώ την ίδια στιγμή το χρέος της Ελλάδας είναι άνω του 170% (αντίστοιχα, στην ΕΕ, το χρέος είναι στο 83,5% του ΑΕΠ το 2016).

Το Γραφείο, επισημαίνει ότι ενώ τα προηγούμενα χρόνια αφενός μεν ο αριθμός των εργαζομένων ήταν υψηλός, αφετέρου δε οι συνταξιούχοι λίγοι, οπότε το πρόβλημα της γήρανσης – λόγω της αύξησης της αντίστοιχης δημοσιονομικής δαπάνης – δεν έχει γίνει ακόμα ιδιαίτερα εμφανές, στο μέλλον το πρόβλημα θα είναι μεγάλο.

Και θα επηρεάσει και τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας. Και αυτό γιατί η προβλεπόμενη αύξηση του αριθμού των ατόμων εκτός παραγωγικής ηλικίας (άνω των 65 χρόνων) σε συνδυασμό με την πτωτική τάση του δείκτη γονιμότητας τις τελευταίες δεκαετίες και της ανόδου του προσδόκιμου ζωής αναμένεται να μεταβάλλουν επί τα χείρω το δείκτη εξάρτησης των ηλικιωμένων και επομένως θα υπάρξει σοβαρή επιβάρυνση των δημοσιονομικών μεγεθών.

Συγκριτικά με τις ευρωπαϊκές χώρες, το γεγονός αυτό έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία για την Ελλάδα.

Πρώτον διότι η χώρα βαρύνεται από ένα υπέρογκο χρέος και βρίσκεται ήδη σε φάση δημοσιονομικής προσαρμογής ενώ δεν υπάρχει δημοσιονομικός χώρος (fiscal buffer) ώστε να απορροφηθούν οι επιπτώσεις της γήρανσης. Δεύτερον, διότι η εξέλιξη του προσδοκώμενου δείκτη εξάρτησης ηλικιωμένων για την Ελλάδα προβλέπεται να είναι χειρότερη σε σχέση με τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Αυτό αναμένεται να έχει ιδιαίτερα αρνητική επίδραση και στους ρυθμούς ανάπτυξης της Ελλάδας.

 ΠΗΓΗ: euro2day.gr /Ρούλα Σαλούρου

Η διαρκής άνοδος του ελληνικού τουρισμού δίνει ώθηση και στην ελληνική αγορά ακινήτων και ιδιαίτερα στο κομμάτι που αφορά τις εξοχικές κατοικίες, γράφει σε ανταπόκρισή της από την Ελλάδα η Handelsblatt.

Όπως σημειώνει η οικονομική εφημερίδα, «η Ελλάδα βρίσκεται ξανά στα πάνω της ως τουριστικός προορισμός. Αυτό βοηθά και την αγορά εξοχικών κατοικιών, παρατηρούν κτηματομεσίτες και εργολάβοι».

Ο ανταποκριτής της εφημερίδας του Ντύσελντορφ μίλησε μεταξύ άλλων με τον Γιώργο Πετρά, γεννημένο στη Στουτγάρδη κτηματομεσίτη, ο οποίος «επέστρεψε στην πατρίδα του πατέρα του» στην αρχή της κρίσης, το 2010, για να αναλάβει στη Ρόδο τη διεύθυνση της γερμανικής κτηματομεσιτικής εταιρείας Engel & Völkers. Λίγο μετά την άφιξή του, «η Ελλάδα βρέθηκε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, η αγορά ακινήτων κατέρρευσε. Όμως μετά από επτά ταραχώδη χρόνια ο Πετράς είναι πεπεισμένος ότι "αφήσαμε την κρίση πίσω μας, κινούμαστε πάλι ανοδικά!"», γράφει η Handelsblatt.

Η εφημερίδα επισημαίνει ότι η Ελλάδα κινείται για τρίτη κατά σειρά χρονιά προς ένα τουριστικό ρεκόρ, εκτιμώντας ότι αυτό οφείλεται βεβαίως και στις δυσμενείς εξελίξεις στη γειτονική Τουρκία και στις χώρες της βόρειας Αφρικής. Όπως σημειώνεται, από την τουριστική άνοδο στην Ελλάδα «δεν επωφελούνται μόνο οι έλληνες ξενοδόχοι και εστιάτορες. "Και η αγορά της δεύτερης κατοικίας παίρνει νέα ώθηση χάρη στον τουρισμό", λέει ο κτηματομεσίτης Γιώργος Πετράς. Το γεγονός ότι η Αθήνα μπόρεσε να εκδώσει ξανά για πρώτη φορά μετά από τρία χρόνια ένα ομόλογο στην κεφαλαιαγορά, ο ίδιος θεωρεί ότι είναι ακόμη ένα δείγμα για το ξεκίνημα μιας ανάκαμψης. Ο κτηματομεσίτης είχε στο πρώτο μισό του 2017 60% μεγαλύτερη ζήτηση για εξοχικές κατοικίες συγκριτικά με το αντίστοιχο περσινό διάστημα. "Η εμπιστοσύνη επιστρέφει", πιστεύει ο Πετράς».

Ώθηση μετά τη συμφωνία του Ιουνίου

Οπως επισημαίνει το δημοσίευμα, «το ότι η αγορά εξοχικών κατοικιών αρχίζει να "κινείται" και πάλι το δείχνουν και οι αριθμοί της Τράπεζας της Ελλάδος. Σύμφωνα με τα στοιχεία της, οι εισροές ξένων κεφαλαίων για την αγορά κατοικιών αυξήθηκαν στο πρώτο τρίμηνο του 2017 κατά περίπου 55%. Αφότου ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, μετά από μακρά διελκυστίνδα με τους διεθνείς δανειστές, έφτασε σε συμφωνία στα μέσα Ιουνίου και η Ελλάδα έλαβε μια νέα οικονομική ένεση, παίρνουν ανάσα και όσοι δραστηριοποιούνται στην αγορά ακινήτων».

Την αυξανόμενη ζήτηση επιβεβαιώνει και ο Κρίστιαν Σάιρερ, γενικός διευθυντής της εξειδικευμένης σε ελληνικές εξοχικές κατοικίες κτηματομεσιτικής εταιρείας Global Immobilien Service. «Οι γερμανοί ενδιαφερόμενοι εστιάζουν περισσότερο στην Κρήτη, την Πελοπόννησο και τη Χαλκιδική, αλλά και στην Κέρκυρα και τη Λευκάδα στο Ιόνιο, λέει ο Σάιρερ». Όπως σημειώνει το δημοσίευμα, παρά την άνοδο των τιμών λόγω της αυξανόμενες ζήτησης, οι ελληνικές εξοχικές κατοικίες παραμένουν συγκριτικά προσιτές. Σύμφωνα με την εταιρεία αναλύσεων Global Property Guide, «η μέση τιμή ανά τετραγωνικό μέτρο για μια υψηλής ποιότητας εξοχική κατοικία στην Ελλάδα ανέρχεται σε 2.700 ευρώ». Σύμφωνα με την εταιρεία, η αντίστοιχη τιμή στην Ιταλία είναι 5.800 ευρώ, στην Ισπανία 4.400 και στην Τουρκία 3.000 ευρώ. «Φθηνότερες από την Ελλάδα είναι μόνο η Πορτογαλία με μέσο όρο 2.500 και η Κύπρος με 1.500 ανά τ.μ.».



Πηγή: Deutsche Welle
Από tvxs

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ-ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ-ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Στον Σύλλογο Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ)

H επιβολή των «Κέντρων μελέτης» για μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου στα φροντιστήρια (Μέσης Εκπαίδευσης και Ξένων Γλωσσών) αποτελεί άλλο ένα τέχνασμα των εργοδοτών του κλάδου για να παραβαίνουν την κείμενη νομοθεσία που καθορίζει τα ωρομίσθια και τους όρους εργασίας των εργαζόμενων εκπαιδευτικών.

Οι εργοδότες έχουν εφεύρει μια νέου τύπου παροχή υπηρεσιών παράλληλα με την παροχή κλασικού τύπου φροντιστηριακής εκπαίδευσης (που παραδοσιακά λαμβάνει χώρα μετά το τέλος του σχολικού ωραρίου), αυτήν της μελέτης των μαθητών σε χώρους του φροντιστηρίου με την επίβλεψη ή την πιο ενεργή συμμετοχή των εργαζόμενων καθηγητών. Αυτή γίνεται ή νωρίτερα από την έναρξη του κανονικού φροντιστηριακού ωραρίου ή αργότερα το απόγευμα αφού έχει τελειώσει το κανονικό πρόγραμμα. Στα Κ.Ξ.Γ τα ωράρια για «μελέτη» των μαθητών είναι πιο ευέλικτα.

Εδώ βρίσκεται το ουσιαστικό ζήτημα. Οι ίδιοι καθηγητές που αργότερα ή νωρίτερα στο κανονικό πρόγραμμα, αμείβονται κανονικά, σύμφωνα με την εργατική νομοθεσία (σε όσους χώρους δουλειάς βέβαια οι εργαζόμενοι υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους και την εργατική νομοθεσία), στα πλαίσια της «μελέτης» αμείβονται με ωρομίσθια που συμπιέζονται προς τα κάτω, ενώ δεν είναι οι λίγες οι περιπτώσεις που απαιτείται από τους εργοδότες απλήρωτη εργασία. Πολλές φορές η εμπειρία μας έχει δείξει ότι η δραστηριότητα της «μελέτης» γίνεται τα Σ/Κ (όταν άλλοι μαθητές γράφουν διαγωνίσματα) οπότε είναι και πιο εύκολη η επιβολή «μαύρης» εργασίας.

Σε άλλες περιπτώσεις προς ικανοποίηση της αχόρταγης διάθεσης των εργοδοτών για ξεζούμισμα των εργαζομένων, προσλαμβάνονται εργαζόμενοι μόνο για τις ώρες μελέτης ως υπάλληλοι γραφείου – ενώ έχουν όλες τις προϋποθέσεις για να εργαστούν ως εκπαιδευτικοί – ώστε να αμείβονται με το ελάχιστο ωρομίσθιο της ΕΓΣΕΕ και χωρίς τα δικαιώματα που ορίζει ο τελευταίος Ν.4415/2016 και οι ακόλουθες τροπολογίες και ερμηνευτικές εγκύκλιοι των ΥΠΠΕΘ και Υπ. Εργασίας.

Αυτά ισχύουν για τα «Κέντρα μελέτης» Γυμνασίου-Λυκείου που λειτουργούν στην ουσία καταχρηστικά σε επαγγελματικούς χώρους που έχουν άδεια ΦΜΕ ή/και ΚΞΓ.

Θεωρούμε ότι δεν υπάρχει λόγος να υφίστανται ως «ξεχωριστές δομές», γιατί αυτό που υποτίθεται ότι παρέχουν δεν είναι διαφορετικό από αυτό που ήδη παρέχει το φροντιστήριο με βάση την άδεια ίδρυσης και λειτουργίας του.

Άρα οι εργοδότες πρέπει να υποχρεωθούν να πληρώνουν τα νόμιμα στους εργαζομένους για τις υπηρεσίες μελέτης και να εφαρμόζουν την κείμενη νομοθεσία
(Ν.4415/2016).

Αν η κυβέρνηση επιλέξει να ικανοποιήσει αιτήματα των εργοδοτών σε σχέση με την ίδρυση και λειτουργία ξεχωριστών επιχειρήσεων (όχι στον ίδιο χώρο που λειτουργεί ήδη ΦΜΕ ή ΚΞΓ) που θα λέγονται «Κέντρα μελέτης» και που θα έχουν ως αποκλειστικό αντικείμενο δραστηριότητας την «μελέτη» μαθητών Γυμνασίου-Λυκείου, τότε αυτές οι επιχειρήσεις θα πρέπει να αδειοδοτούνται και να λειτουργούν με τις ίδιες ακριβώς προϋποθέσεις με αυτές που ισχύουν για τα υπόλοιπα ΦΜΕ και ΚΞΓ και κυρίως οι εκπαιδευτικοί που θα προσλαμβάνονται θα πρέπει να εργάζονται με τα ίδια δικαιώματα και με ίσες απολαβές με όλους τους συναδέλφους τους στα ΦΜΕ και ΚΞΓ.

Εκτός από τα «Κέντρα Μελέτης» για μαθητές Γυμνασίου-Λυκείου που τις περισσότερες φορές όπως αναφέραμε λειτουργούν παράλληλα στους χώρους των ΦΜΕ και ΚΞΓ, πιέζοντας προς τα κάτω τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων εκπαιδευτικών, μεγάλη έκταση έχει λάβει τα τελευταία χρόνια και το φαινόμενο των «Κέντρων Μελέτης» ή «Κέντρων Δημιουργικής Απασχόλησης» για τα παιδιά της πρώτης σχολικής ηλικίας (μαθητές Δημοτικού). Παρά το ότι δεν υπάρχει μέχρι σήμερα κανένα θεσμικό πλαίσιο αδειοδότησης και λειτουργίας από το ΥΠΠΕΘ, αυτές οι επιχειρήσεις αυτοπροβάλλονται ως «εκπαιδευτικές δομές», ενώ προφανώς λειτουργούν στο γενικότερο πλαίσιο που καθορίζει το Υπ. Οικονομίας (Γ.Γ εμπορίου) όπως για παράδειγμα και οι παιδότοποι.

Οι επιχειρήσεις αυτές παρέχουν, παράλληλα με την υπηρεσία φύλαξης, υπηρεσίες «διαβάσματος» των παιδιών δηλαδή υπηρεσίες φροντιστηριακού τύπου για το Δημοτικό, χωρίς να υπόκεινται σε κανένα έλεγχο για το ποιοί «διδάσκουν» και τι ακριβώς «διδάσκουν». Προφανώς δεν υπάρχει κανένας έλεγχος για το εργασιακό καθεστώς υπό το οποίο εργάζονται οι μισθωτοί της επιχείρησης.

Είναι φανερό ότι σε μια χώρα που έχει μετατραπεί σε νέου τύπου αποικία χρέους από τους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΟΟΣΑ κ.α) σε
συνεργασία με την ντόπια αστική τάξη και την υποταγή όλων των κυβερνήσεων, ανεξάρτητα από τις προθέσεις τους και τον πολιτικο-ιδεολογικό αυτοπροσδιορισμό τους, όπου η κοινωνική καταστροφή και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου είναι σε πλήρη εξέλιξη και τα λαϊκά στρώματα εξαθλιώνονται καθημερινά, δημιουργείται πρόσφορο έδαφος για νέες επιχειρηματικές ιδέες, με στόχο να ιδιωτικοποιηθεί και να εμπορευματοποιηθεί κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής. Η αφορμή είναι πάντα η ίδια. Το Δημόσιο (αφού απαξιώνεται με όλους τους τρόπους) δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες.

Από την μια πλευρά εντείνονται οι ταξικοί φραγμοί και οι εκπαιδευτικές ανισότητες στο Δημόσιο Δημοτικό σχολείο και απαξιώνεται αυτό συνολικά με τις συγχωνεύσεις
σχολείων, τους 28 μαθητές ανά τάξη, τα ολοένα και πιο δυσνόητα βιβλία και τα βεβαρυμμένα προγράμματα σπουδών και με την ταυτόχρονη επιβολή μισθών πείνας
και αξιολόγηση πειθαρχικού τύπου στους συναδέλφους εκπαιδευτικούς. Στο μόνο κατ’ όνομα πλέον ολοήμερο σχολείο μειώνονται οι εκπαιδευτικές/ουσιαστικές ώρες με αποτέλεσμα να εκφυλίζεται αυτό σε χώρο φύλαξης.

Από την άλλη πλευρά υπάρχει η αγωνιώδης προσπάθεια των γονιών των λαϊκών οικογενειών να βρουν τρόπους για να ανταποκριθούν στη πραγματική ανάγκη της
καθημερινής μελέτης των παιδιών τους ή ακόμα και της φύλαξής τους μετά το σχολείο. Στην χώρα-πειραματόζωο της μεγαλύτερης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης
που έγινε ποτέ (σε μη πολεμική περίοδο και για χώρα του σκληρού πυρήνα της Ε.Ε) και οι δύο γονείς (αν είναι από τους τυχερούς που έχουν και οι δύο δουλειά) δεν
προλαβαίνουν πλέον όχι μόνο να διαβάσουν τα παιδιά τους, επειδή τρέχουν όλη την μέρα για ένα μισερό μεροκάματο (αν το παίρνουν κι αυτό), αλλά ούτε να
επικοινωνήσουν, να παίξουν και να χαρούν την ζωή μαζί τους. Ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα στις οικογένειες που ο ένας ή και οι δύο γονείς είναι άνεργοι και
ψάχνουν για δουλειά ή προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με «δουλειές» που συμπεριλαμβάνονται στο σύμπαν των ελαστικών σχέσεων εργασίας.

Μέσα σε αυτό το ζοφερό κοινωνικό τοπίο, κάποιοι θέλουν να εφαρμόσουν τον χυδαίο κανόνα του πιο βάρβαρου καπιταλισμού ότι «η κρίση είναι ευκαιρία». Για τους
φροντιστηριάρχες και τις εργοδοτικές τους ενώσεις ο κανόνας αυτός ήδη υλοποιείται σε δεκάδες περιπτώσεις στην Αττική και στην επαρχία. Φροντιστήρια για παιδιά
Δημοτικού, ως ξεχωριστές επιχειρήσεις ή ακόμα και στον ίδιο επαγγελματικό χώρο που λειτουργούν και τα «κανονικά» φροντιστήρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Θυμίζουμε ότι από το 1977 με τον Ν.682 φροντιστήρια για μαθητές Δημοτικού απαγορεύονται. Άρα τα παραμάγαζα των εργοδοτών, για τα οποία δεν υφίστανται
κανένας απολύτως έλεγχος, είναι παράνομα. Κι όμως λειτουργούν, τουλάχιστον μια δεκαετία τώρα, αποφέροντας σημαντική κερδοφορία στους εργοδότες κυρίως λόγω
του υποτιμημένου εργασιακού κόστους.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι εργοδότες επιθυμούν σφόδρα αυτή την περίοδο να υπάρξει κατάργηση της κείμενης νομοθεσίας με ένα νέο θεσμικό πλαίσιο που θα νομιμοποιεί τα φροντιστήρια Δημοτικού, αξιοποιώντας τις αντικειμενικές ανάγκες των γονιών που περιγράψαμε παραπάνω αλλά και την συνειδητή, διαρκή απαξίωση της Δημόσιας Δημοτικής εκπαίδευσης από το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του (νεοφιλελεύθερες ή σοσιαλφιλελεύθερες) τις τελευταίες δεκαετίες.

Προσβλέπουν σε μια παρόμοια κατάσταση με αυτή που έχει διαμορφωθεί με τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, όπου τεράστια ποσά από τα προγράμματα ΕΣΠΑ, μέσω των ειδικών voucher, καταλήγουν στις τσέπες των ιδιοκτητών των ιδιωτικών βρεφονηπιακών σταθμών. Γιατί να μην εφαρμοστεί το ίδιο και για τα παιδιά του Δημοτικού; Προφανώς η πίτα είναι μεγάλη και θέλουν κι αυτοί ένα γενναίο κομμάτι.

Άλλωστε γνωρίζουν πολύ καλά ότι εκτός από το άμεσο υλικό τους όφελος, η νομιμοποίηση της «φροντιστηροποίησης» της σχολικής ζωής από τις ηλικίες των 6-7 χρόνων θα τους προσφέρει άλλον έναν ισχυρό ιδεολογικό μηχανισμό αλλοτρίωσης των συνειδήσεων γονιών και μαθητών, ώστε αντί οι τελευταίοι να αγωνίζονται για ένα άλλο Δημόσιο σχολείο, άξιο των πραγματικών αναγκών τους, να υποτάσσονται στην «αέναη» συνέχιση της «φροντιστηροποίησης» (ως σίγουροι «πελάτες») από την αρχή μέχρι το τέλος του 12χρονου σχολείου αφού θα θεωρείται αυτή ως απαραίτητη ανάγκη και υποχρέωσή τους.

Καλούμε την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘ να εφαρμόσει την κείμενη νομοθεσία με ουσιαστικούς ελέγχους των υπηρεσιών του αλλά και σε συνεργασία με τις υπηρεσίες του ΣΕΠΕ και του ΙΚΑ, να επιβάλλει την εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας σε όλες τις άλλες δομές της Ιδιωτικής Εκπαίδευσης.

Για τις επιχειρήσεις που προβάλλουν ότι παρέχουν υπηρεσίες φύλαξης ή/και δημιουργικής απασχόλησης/καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων, για παιδιά δημοτικού (ή/και προσχολικής ηλικίας), που δεν εφαρμόζουν κανένα παράλληλο με το δημόσιο σχολείο πρόγραμμα οργανωμένης – φροντιστηριακού τύπου – υποστήριξης και που δεν έχουν κανενός είδους σύνδεση με ΦΜΕ ή/και ΚΞΓ, πρέπει να υπάρξει σαφές νομοθετικό πλαίσιο.

Αφού οι επιχειρήσεις αυτές θα παρέχουν εκπαιδευτικές υπηρεσίες σε παιδιά, θα πρέπει να προσλαμβάνουν εργαζόμενους εκπαιδευτικούς αναγνωρισμένων ειδικοτήτων. Οι όροι αδειοδότησης και λειτουργίας αυτών των επιχειρήσεων καθώς και το εργασιακό καθεστώς όλων των συναδέλφων σε αυτές τις επιχειρήσεις θα πρέπει να είναι τουλάχιστον ίδια με αυτά που ισχύουν για τα ΦΜΕ και ΚΞΓ (Ν.4093/2012 και Ν.4415/2016).

Καλούμε την πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΕΘ να στηρίξει το ολοήμερο δημόσιο σχολείο με όλες τις αναγκαίες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, δασκάλων και καθηγητών όλων των απαραίτητων ειδικοτήτων (επιστημονικών/τεχνικών/καλλιτεχνικών), με την ουσιαστική επιμήκυνση του ωραρίου μετά το τέλος του κανονικού προγράμματος ώστε να μπορούν οι μαθητές να μελετούν για την επόμενη μέρα στο σχολείο τους μαζί με τους δασκάλους τους και με την δραστική μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τάξη.

Δηλώνουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι θα συνεχίσουμε να μαχόμαστε ώστε ο ΣΕΦΚ να είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης όλων των «τύπων» και για όλες τις ηλικιακές βαθμίδες των μαθητών. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε μαζί με όλο το εκπαιδευτικό και εργατικό κίνημα για την κατάργηση της εμπορευματοποίησης των δημόσιων και κοινωνικών αγαθών.



Αναδημοσίευση από pandiera.gr

Σε απόγνωση βρίσκονται οι φτωχοί και μικρομεσαίοι αγρότες πολλών χωριών του Τριγώνου στον Έβρο, καθώς εξαιτίας των έντονων καιρικών φαινομένων, είδαν μέσα σε λίγα λεπτά να καταστρέφονται καλλιέργειες αλλά και υποδομές και να χάνονται κόποι και έξοδα μιας ολόκληρης χρονιάς. Ο κίνδυνος να μείνουν χωρίς σοδειά και εισόδημα είναι πια ορατός.

Συγκεκριμένα, η σφοδρή χαλαζόπτωση που έπληξε πολλά χωριά του Τριγώνου την Πέμπτη 27 Ιούλη, για δεύτερη φορά μέσα στην ίδια καλλιεργητική περίοδο, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις των αγροτών επέφερε σε πολλές περιπτώσεις ολοσχερή καταστροφή στις αγροτικές καλλιέργειες βαμβακιού, ηλίανθου, τεύτλων, αμπελιών κλπ. Η χαλαζόπτωση προκάλεσε ακόμα σοβαρές ζημιές σε κηπευτικά, δενδρώδεις καλλιέργειες, αυτοκίνητα, ηλιακούς θερμοσίφωνες.

Σε ανακοίνωσή του ο Αγροτικός Σύλλογος Τριγώνου «καλεί το υπουργείο Αγροτικής ανάπτυξης να πάρει όλα τα μέτρα έτσι ώστε:

· Να γίνει άμεσα η καταγραφή όλων των ζημιών, με την πρόσληψη του απαραίτητου γεωτεχνικού προσωπικού.

· Να επισπευσθούν οι διαδικασίες και να καταβληθούν έγκαιρα οι αποζημιώσεις για το σύνολο των ζημιών στους πληγέντες αγρότες, των οποίων το εισόδημα συνεχώς μειώνεται εξαιτίας των εφαρμοζόμενων αντιαγροτικών πολιτικών της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων».

Τέλος ο Αγροτικός Σύλλογος επισημαίνει το σοβαρό ενδεχόμενο αρκετοί βαμβακοπαραγωγοί που έπαθαν ολοκληρωτική καταστροφή να μην μπορούν να λάβουν τη συνδεδεμένη ενίσχυση από την ΕΕ, καθώς απαραίτητη προϋπόθεση είναι να παραδώσουν τουλάχιστον 140 κιλά βαμβάκι, κάτι που στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι αδύνατον, λόγω της ολοκληρωτικής καταστροφής που υπέστησαν.



πηγή 902.gr