Η μεγαλύτερη πυρκαγιά που έχει καταγραφεί ποτέ στην ΕΕ είναι αυτή του Αυγούστου του 2023 στον Έβρο

Για την ετήσια έκθεση του Copernicus, που δόθηκε σήμερα Δευτέρα στη δημοσιότητα, έκανε ανάρτηση στο Facebook ο καθηγητής μετεωρολογίας και διευθυντής Ερευνών του Ινστιτούτου Περιβάλλοντος του Εθνικού Αστεροσκοπείου Κώστας Λαγουβάρδος, επισημαίνοντας ότι για πρώτη φορά στη σύνταξη της έκθεσης συμμετέχει και ελληνικός φορέας, συγκεκριμένα η μονάδα ΜΕΤΕΟ του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, με παροχή μετεωρολογικών δεδομένων για την κακοκαιρία Daniel.

Τα μισά αποδημητικά είδη του κόσμου μειώνονται σε πληθυσμό και ένα στα πέντε κινδυνεύει με εξαφάνιση λόγω της υποβάθμισης βιοτόπων και της κλιματικής αλλαγής, προειδοποιεί η πρώτη έκθεση του ΟΗΕ για τα μεταναστευτικά ζώα.

Από τις μεγάπτερες φάλαινες μέχρι τα χελιδόνια και τις πεταλούδες-μονάρχη, δισεκατομμύρια ζώα διασχίζουν ερήμους, πεδιάδες και ωκεανούς κάθε χρόνο για να αναπαραχθούν και να βρουν εποχικές πηγές τροφής.

Οι «μη βιώσιμες» πιέσεις που δέχονται τα ζώα αυτά όχι μόνο απειλούν την ύπαρξή τους αλλά επιπλέον θέτουν σε κίνδυνο και τη διατροφική ασφάλεια, επισημαίνει η έκθεση.

Από τα 1.189 είδη που καλύπτει η Σύμβαση του ΟΗΕ για την Διατήρηση Μεταναστευτικών Ειδών Άγριων Ζώων (CMS), το 44% εμφανίζουν συρρίκνωση πληθυσμών και το 22% απειλούνται με εξαφάνιση.

Για το 70% των ειδών που καλύπτει η Σύμβαση, οι ανθρώπινες δραστηριότητες είναι μακράν η μεγαλύτερη απειλή

Τα νούμερα αυτά βασίζονται σε δεδομένα που προσέφερε η Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN), η οποία εκδίδει την επίσημη Κόκκινη Λίστα των απειλούμενων ειδών. Αξιοποίησε επίσης δεδομένα του Living Planet Index, ενός δείκτη παγκόσμιας βιοποικιλότητας που συλλέγει πληθυσμιακά δεδομένα για 5.000 είδη.

Η έκθεση δημοσιοποιείται ενόψει της διάσκεψης των χωρών-μελών της σύμβασης CMS που πραγματοποιείται αυτή την εβδομάδα στο Σάμαρκαντ του Ουζμπεκιστάν.

Στις αρχές του χειμώνα η μεγάπτερη φάλαινα ταξιδεύει από τους πόλους στην τροπική ζώνη

Για το 70% των ειδών που καλύπτει η Σύμβαση, οι ανθρώπινες δραστηριότητες όπως η υπερεκμετάλλευση και το κυνήγι είναι μακράν οι μεγαλύτερες απειλές.

Το 75% των ειδών απειλείται επίσης από απώλεια ενδιαιτημάτων, ένα εύρημα που καθιστά σαφή την ανάγκη για περισσότερους διαδρόμους επικοινωνίας ανάμεσα σε απομονωμένα οικοσυστήματα.

Οι συντάκτες της έκθεσης ζητούν από τις κυβερνήσεις να σέβονται τις μεταναστευτικές διαδρομές στην κατασκευή υποδομών όπως τα φράγματα, οι αγωγοί πετρελαίου και αερίου και οι ανεμογεννήτριες.

«Πρέπει να εξετάσουμε τα ανώτερα επίπεδα λήψης αποφάσεων στην κυβέρνηση… ώστε να καλύψουμε τις ανθρώπινες ανάγκες χωρίς να θυσιάζουμε τη φύση που όλοι χρειαζόμαστε για να επιβιώσουμε» δήλωσε στο Reuters η Έιμι Φρένκελ, εκτελεστική γραμματέας της Σύμβασης.

Οι πιέσεις που δέχονται τα αποδημητικά είδη εντείνονται λόγω των θερμοκρασιακών μεταβολών που επηρεάζουν το χρονικό παράθυρο της μετανάστευσης και αυξάνουν την ένταση και συχνότητα ακραίων φαινομένων όπως οι ξηρασίες και οι δασικές πυρκαγιές.

«Οι αλλαγές που προβλέπονταν πριν από μερικά χρόνια ήδη συμβαίνουν» προειδοποίησε η Φρένλερ.

Οι χώρες-μέλη της σύμβασης για τα μεταναστευτικά είδη συναντώνται τρία χρόνια για αξιολόγηση των δεδομένων και προσθήκη νέων ειδών στη λίστα. Ένα από τα ζώα που εξετάζονται φέτος είναι το γιγάντιο γατόψαρο του Αμαζονίου.

Ελαφρώς αυξημένη ήταν η ενεργειακή εξάρτηση της ΕΕ από τα ορυκτά καύσιμα το 2022 καθώς ο συνολικός ενεργειακός εφοδιασμός της ανήλθε στο 70,9% όσον αφορά στη συμμετοχή των ορυκτών καυσίμων σε σχέση με την ακαθάριστη διαθέσιμη ενέργεια (η συνολική ενεργειακή ζήτηση μιας χώρας ή περιοχής). Το αντίστοιχο ποσοστό το 2021 είχε διαμορφωθεί στο 69,9%.

Το ποσοστό αυτό μειώθηκε σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες. Σε σχέση με το 1990, το πρώτο έτος για το οποίο υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία, μειώθηκε κατά περίπου 11,5 ποσοστιαίες μονάδες κυρίως λόγω της αύξησης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

Το 2022, η Μάλτα (96,1%) παρέμεινε η χώρα της ΕΕ με το υψηλότερο μερίδιο ορυκτών καυσίμων στην ακαθάριστη διαθέσιμη ενέργεια, ακολουθούμενη από την Κύπρο (89,3%) και την Ολλανδία (87,6%). Οι περισσότερες από τις άλλες χώρες της ΕΕ είχαν μερίδια μεταξύ 50% και 85%. Μόνο η Σουηδία (30,4%) και η Φινλανδία (38,3%) είχαν μερίδια κάτω του 50%.

Η Ελλάδα είχε μερίδιο 83,37% το 2022, καταγράφοντας τρίτη κατά σειρά ετήσια αύξηση, καθώς το 2020 είχε 81,37% και το 2021 82,18%.

Σε σύγκριση με το 2021, το 2022, οι μεγαλύτερες, αλλά μάλλον μικρές, μειώσεις στο μερίδιο των ορυκτών καυσίμων στην ακαθάριστη διαθέσιμη ενέργεια σημειώθηκαν στη Λετονία (-3,7 ποσοστιαίες μονάδες), τη Σλοβακία (-2,1 π.μ.) και την Ουγγαρία (-1,9 π.μ.). Οι μεγαλύτερες αυξήσεις σημειώθηκαν στην Εσθονία (+4,2 π.μ.), στη Γαλλία (+2,9 π.μ.) και στη Βουλγαρία (2,8 π.μ.).

Το 2022 ήταν εξαιρετικό και από ενεργειακή άποψη. Ως το πρώτο πλήρες ημερολογιακό έτος μετά την άρση των σημαντικών περιορισμών που σχετίζονται με την COVID-19, σημαδεύτηκε επίσης από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου και από τις αυξήσεις των τιμών των διαφόρων ενεργειακών εμπορευμάτων.

Επιπλέον, σημειώθηκε μείωση της παραγωγής πυρηνικής ενέργειας το 2022. Ακόμη και αν οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αυξήθηκαν, αυτό δεν ήταν αρκετό για να αντισταθμίσει τη μείωση της πυρηνικής ενέργειας.

Πηγή: OT.gr

ΠΑΝΟΣ ΚΩΔΩΝΑΣ

Οδηγοί οχημάτων 4Χ4 μπήκαν σε οροπέδια του Ψηλορείτη, αδιαφορώντας για τη μη αναστρέψιμη ζημιά στο περιβάλλον. Τι λέει στο NEWS 24/7 ο πρόεδρος του Παγκόσμιου Γεωπάρκου Ψηλορείτη, Δρ Χαράλαμπος Φασουλάς.

Σοβαρά προβλήματα στο φυσικό περιβάλλον των οροπεδίων του Ψηλορείτη προκάλεσαν οδηγοί, οι οποίοι -παρά τις σχετικές απαγορεύσεις και προειδοποιήσεις-, εισήλθαν με τα 4Χ4 οχήματά τους και επιδόθηκαν σε επικίνδυνους ελιγμούς, προκαλώντας μεγάλες καταστροφές στο βουνό.

Οι ελιγμοί και οι αυλακιές που προκαλούνται από τα οχήματα που εισέρχονται στην περιοχή απειλούν τη σταθερότητα του εδάφους, καθώς η απώλεια είναι μη αναστρέψιμη, μιας και οι φυσικές διεργασίες που θα μπορούσαν να αναπληρώσουν το έδαφος δεν υπάρχουν πια.

Η καταστροφή του εδάφους έχει σοβαρές επιπτώσεις στη βιοποικιλότητα, καθώς μοναδικά είδη φυτών και ζώων χάνουν το φυσικό τους περιβάλλον. Επιπλέον, υπάρχει και οικονομική ζημία, καθώς λόγω της οικολογικής καταστροφής, δημιουργείται η ανάγκη αγοράς ζωοτροφών για τα κοπάδια που ζουν στον Ψηλορείτη.

Οι απαγορευτικές διατάξεις που εκδίδονται από τον Δήμο Ανωγείων αποτελούν μια προσπάθεια για τη διατήρηση αυτού του εύθραυστου οικοσυστήματος, ωστόσο η έλλειψη ευαισθητοποίησης και συνεργασίας από ορισμένους πολίτες έχει καταστροφικές συνέπειες.

Ο πρόεδρος του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Κρήτης και πρόεδρος του Παγκόσμιου Γεωπάρκου Ψηλορείτη, Δρ Χαράλαμπος Φασουλάς, μιλώντας στο NEWS 24/7 κάνει λόγο για μια κατάσταση που συμβαίνει κάθε χρόνο, με τις περιβαλλοντικές συνέπειες να είναι ανεπανόρθωτες.

Όπως επισημαίνει ο κ. Φασουλάς “πρόκειται για ένα φαινόμενο που παρατηρείται κάθε χρόνο, από τον Χειμώνα μέχρι και την Άνοιξη. Όταν θα πέσει το πρώτο χιόνι, αρχίζουν πολλοί συμπολίτες μας να εκδράμουν από τις γειτονικές πόλεις του Ψηλορείτη, το Ρέθυμνο, το Ηράκλειο, τα Χανιά και παρατηρείται ότι πολλά αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού, κυρίως 4Χ4, μπαίνουν μέσα στα μικρά ή μεγάλα οροπέδια και επιδίδονται σε ελιγμούς επίδειξης“.

“Επειδή το έδαφος είναι μουλιασμένο από το χιόνι που έχει πέσει, είναι πολύ εύκολο να σκαφτεί με την κίνηση που κάνουν τα οχήματα, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται μεγάλες αυλακιές πάνω στα οροπέδια”, τονίζει ο ίδιος.

Ο χλοοτάπητας που δημιουργείται από τις μικρές πόες αναλαμβάνει σημαντικό ρόλο στη σταθεροποίηση του εδάφους, αλλά η ανεύρεση ισορροπίας γίνεται δύσκολη με την ανθρώπινη παρέμβαση.

Όπως κάνει ξεκάθαρο ο κ. Φασουλάς “το πρόβλημα εντοπίζεται στο γεγονός ότι τα οροπέδια είναι πολύ ευαίσθητοι οικότοποι, διότι αυτό το έδαφος που συγκεντρώθηκε πάνω στα βουνά, είναι έδαφος που δύσκολα αναπληρώνεται. Πιστεύουμε ότι το περισσότερο από αυτό συγκεντρώθηκε την περίοδο των τελευταίων παγετώνων, που είχαμε τις έντονες βροχοπτώσεις, τα χιόνια, μεγάλη διάβρωση των βουνών και συγκέντρωσή τους εκεί. Σήμερα συντηρείται στη θέση που είναι εξαιτίας της βλάστησης. Μικρές πόες, χαμηλά φυτά δηλαδή, καλύπτουν το έδαφος και δημιουργούν έναν χλοοτάπητα θα λέγαμε, ο οποίος με το ριζικό του σύστημα συγκρατεί το έδαφος στη θέση του και δεν το αφήνει να παρασυρθεί από το νερό της βροχής ή το λιώσιμο των χιονιών”.

Ο χιονισμένος Ψηλορείτης INTIME

“Όταν πάει ένα αυτοκίνητο και μπαίνει σε αυτούς τους χώρους και αρχίζει να κάνει επικίνδυνους ελιγμούς και στροφές, οι ρόδες του οχήματος σκάβουν το έδαφος, δημιουργούν αυλακιές και όταν θα αρχίσει να λιώνει το χιόνι ή όταν θα πέσουν μεταγενέστερα έντονες βροχές, θα μπαίνει το νερό μέσα σε αυτές τις αυλακιές και θα διαβρώνει πολύ γρήγορα το έδαφος. Το αποτέλεσμα είναι πάρα πολύ σημαντικό, διότι αυτό το έδαφος δεν αναπληρώνεται εύκολα, δηλαδή αυτή η ζημιά είναι μη αντιστρεπτή. Δεν υπάρχουν σήμερα οι φυσικές διεργασίες που υπήρχαν την εποχή των παγετώνων για να αναπληρώνουν το έδαφος που χάνεται και έχουμε έτσι αυτή τη λεγόμενη απώλεια του εδάφους, η οποία είναι πάρα πολύ σημαντική, όταν μιλάμε για βουνά που είναι βράχοι και το μόνο γόνιμο έδαφος είναι αυτό που συγκεντρώνεται στα μικρά ή μεγάλα οροπέδια”, συνεχίζει  ο κ. Φασουλάς, κάνοντας λόγο στη συνέχεια για τις συνέπειες στη βιοποικιλότητα.

“Έχουμε απώλεια του εδάφους, που αυτό οδηγεί στη συνέχεια σε απώλεια βιοποικιλότητας, γιατί αυτά τα οροπέδια φιλοξενούν αρκετές ιδιαίτερες μορφές ζωής, οι οποίες πολλές φορές είναι προσαρμοσμένες μόνο σε αυτά τα οροπέδια. Έχουμε ένα συγκεκριμένο φυτό, εδώ στον Ψηλορείτη, το οποίο ζει μόνο σε δύο οροπέδια της περιοχής και δεν είναι απλό είδος, είναι γένος ολόκληρο, που υπάρχει μόνο σε αυτά τα δύο οροπέδια. Παράλληλα, έχουμε κρόκους, ορχιδέες και πολλά άλλα ιδιαίτερα φυτά, τα οποία καταστρέφονται μαζί με την καταστροφή του εδάφους”, αναφέρει χαρακτηριστικά.

Η παρούσα κατάσταση στον Ψηλορείτη αντικατοπτρίζει μια σύνθετη πραγματικότητα, καθώς οι περιβαλλοντικές προκλήσεις συνδέονται άρρηκτα και με σημαντικές οικονομικές επιπτώσεις. Η απώλεια του εδάφους, λόγω της ανεξέλεγκτης κυκλοφορίας οχημάτων σε ευαίσθητες περιοχές, δεν αποτελεί μόνο περιβαλλοντική απειλή, αλλά αποτελεί και απειλή σημαντικής οικονομικής ζημίας.

Η απώλεια αυτού του εδάφους επηρεάζει άμεσα τη βλάστηση και, ως αποτέλεσμα, οδηγεί σε ανάγκη αγοράς ζωοτροφών για τη διατήρηση των κοπαδιών. Η σύνθετη φύση του προβλήματος καθιστά αναγκαία τη στενή συνεργασία και την ευαισθητοποίηση των τοπικών αρχών, καθώς και της κοινότητας του Γεωπάρκου.

“ΕΙΝΑΙ ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ Η ΖΗΜΙΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΕΙ Ο ΚΑΘΕ ΠΟΛΙΤΗΣ”.

Ο Δήμος Ανωγείων, που διαχειρίζεται ένα μεγάλο μέρος του βουνού του Ψηλορείτη, έχει αναγνωρίσει τον κίνδυνο και ετησίως εκδίδει απαγορευτικές διατάξεις για την προστασία του εδάφους. Ωστόσο, η επανάληψη των φαινομένων αναδεικνύει την ανάγκη λήψης δραστικών πρωτοβουλιών και ευαισθητοποίησης του κοινού.

Χαρακτηριστικά ο κ. Φασουλάς αναφέρει σχετικά: “Έχουμε πολύ μεγάλη οικονομική ζημιά, διότι από αυτή τη χαμηλή βλάστηση, τρέφονται τα κοπάδια που ζουν στον Ψηλορείτη. Οπότε, η απώλεια αυτού του εδάφους, οδηγεί σε απώλεια της βλάστησης και οικονομική ζημιά που πρέπει να καλυφθεί με ζωοτροφίες. Το πρόβλημα είναι σύνθετο και για αυτό υπάρχει μεγάλη ευαισθητοποίηση από τους Δήμους στην περιοχή του Γεωπάρκου. Μάλιστα, θα πρέπει να τονίσουμε ότι ο Δήμος Ανωγείων συγκεκριμένα, ο οποίος έχει στην έκτασή του ένα μεγάλο μέρος του βουνού του Ψηλορείτη, που έχει και αρκετά οροπέδια, σχεδόν κάθε χρόνο εκδίδει απαγορευτικές διατάξεις για την οδήγηση εκτός οδικού δικτύου, ενώ υπάρχουν και πινακίδες που ενημερώνουν τον επισκέπτη ότι απαγορεύεται η εκτός δρόμου οδήγηση. Υπάρχουν ανακοινώσεις από το ΔΤ, ωστόσο τα φαινόμενα αυτά επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο. Είναι μη αναστρέψιμη η ζημιά δυστυχώς, και για αυτό είναι σημαντικό να ενημερωθεί και να ευαισθητοποιεί ο κάθε πολίτης”.

Το Μουσείο Περιβάλλοντος, αφού τα τελευταία πέντε χρόνια περιπλανιέται στη Νέα Υόρκη, βρήκε μια νέα προσωρινή στέγη (μέχρι τον Απρίλιο) στην οδό Wooster 105, σε έναν χώρο 4.200 τετραγωνικών μέτρων και ύψους 13 μέτρων.

«Οι πετρελαϊκές εταιρείες θέλουν να πιστεύουμε ότι, αν ανακυκλώσεις αυτό το πλαστικό μπουκάλι, τότε μπορείς να αλλάξεις την πορεία των πραγμάτων»

Χρησιμοποιώντας ένα κράμα από ενημερωτικές επιγραφές και έργα τέχνης, το μουσείο έχοντας δωρεάν είσοδο ελπίζει να επιμορφώσει το κοινό σχετικά με την κλιματική αλλαγή, να δημιουργήσει μια κοινότητα και να παροτρύνει τους ανθρώπους να αναλάβουν πολιτική δράση.

Ρατσισμός και κλιματική κρίση

Για τη νέα του έκθεση, «Το τέλος των ορυκτών καυσίμων», ένας χάρτης απεικονίζει τον πλανήτη σε αποχρώσεις του μαύρου, του λευκού και του γκρι. Από την αριστερή πλευρά, δείχνει ποιες χώρες παράγουν τις περισσότερες εκπομπές ρύπων. Από τα δεξιά, οι θεατές μπορούν να δουν ποιες χώρες πλήττονται περισσότερο από την κλιματική αλλαγή.

Σε ένα άλλο τμήμα της έκθεσης παρουσιάζεται ένας χάρτης της πόλης της Νέας Υόρκης, στον οποίο απεικονίζονται οι γειτονιές που επλήγησαν περισσότερο από το redlining όσον αφορά στα ακίνητα τη δεκαετία του 1930, όπου οι δανειστές στεγαστικών δανείων δεν ήθελαν να χορηγήσουν δάνεια, εντείνοντας περαιτέρω τη φυλετική ανισότητα και τον ρατσισμό.

Η ανακύκλωση, η κομποστοποίηση και η χρήση δημόσιων μέσων μεταφοράς είναι όλα σημαντικά, αλλά χωρίς περιορισμούς στη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων και στα σημερινά συστήματα παραγωγής τροφίμων, η κλιματική κρίση δεν θα επιλυθεί, λένε οι επιστήμονες

Το redlining στην ουσία είναι η πρακτική άρνησης ή αύξησης του κόστους υπηρεσιών σε τραπεζικά προϊόντα, ασφαλιστική κάλυψη, πρόσβασης σε συγκεκριμένους εργασιακούς κλάδους, πρόσβαση σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας, ακόμη και πρόσβαση στα supermarket, σε πολίτες ορισμένων, συνήθως φυλετικά καθορισμένων, περιοχών.

Σήμερα, οι επισκέπτες του μουσείου μπορούν να κουνήσουν ένα συρόμενο πάνελ και να διαπιστώσουν ότι αυτές οι ίδιες περιοχές είναι τώρα οι πιο ζεστές περιοχές της πόλης κατά τους καλοκαιρινούς μήνες – μερικές φορές 8 βαθμούς πιο ζεστές από τις πιο ευκατάστατες γειτονιές των λευκών, λόγω της έλλειψης δέντρων και κλιματισμού.

Μπορούν οι αλυσίδες να μετατραπούν σε σε κληματαριές;

Οι επισκέπτες του μουσείου είναι μεταξύ άλλων τυχαίοι τουρίστες, ομάδες φοιτητών και άτομα που έρχονται για να κατευνάσουν τους υπαρξιακούς τους φόβους. «Δεν ήμουν σίγουρη για το τι να περιμένω», δήλωσε η Stefanie Joseph, η οποία ήρθε από το Μπρούκλιν για να το επισκεφθεί με τον φίλο της, τον Christopher Richards, κάτοικο του Κουίνς. «Αλλά είμαστε βαθύτατα εντυπωσιασμένοι. Θέλω να πω, αυτή η τοιχογραφία και μόνο είναι εκπληκτική».

Η Joseph επαίνεσε το έργο τέχνης που αποτελεί τον πυλώνα της έκθεσης, έναν εντυπωσιακό πίνακα που δημιούργησε ένας συγγραφέας και εικονογράφος, ο R. Gregory Christie.

Παρουσίασε το έργο του David Opdyke, ενός καλλιτέχνη με έδρα το Κουίνς, γνωστού για την κριτική του στην αμερικανική κουλτούρα και πολιτική

Η τοιχογραφία μεταμορφώνεται από μια ασπρόμαυρη σκηνή από το βιομηχανικό παρελθόν της Αμερικής – με καπνοδόχους και αλυσίδες – σε ένα πιο φωτεινό χρωματιστό παρόν, με ανθρώπους που σπάνε αυτές τις αλυσίδες, οι οποίες σταδιακά μετατρέπονται σε κληματαριές. Το τελευταίο μέρος απεικονίζει ένα ουτοπικό όνειρο, γεμάτο με σπίτια, δέντρα και λουλούδια, με ένα μεγάλο χέρι να σπέρνει τους σπόρους για το μέλλον.

Όταν το μουσείο επικοινώνησε πέρυσι με τον Christie για να δημιουργήσει ένα έργο για την έκθεση, τους είπε ότι ήταν πολύ απασχολημένος. Ο καλλιτέχνης ήταν εν μέσω εικονογράφησης τεσσάρων παιδικών βιβλίων και εργαζόταν πάνω σε έναν πίνακα της Harriet Tubman για το Μουσείο Δυτικής Τέχνης Booth στη Τζόρτζια. Αλλά η δημιουργός και διευθύντρια του Μουσείου δεν δέχθηκε το όχι σαν απάντηση.

«Το δυστοπικό μέλλον είναι εδώ»

Το μη κερδοσκοπικό Μουσείο Περιβάλλοντος ξεκίνησε από ένα μικρό χώρο στο Midtown East πριν από μια δεκαετία, δημιουργώντας εκπαιδευτικά και καλλιτεχνικά προγράμματα σε όλη τη Νέα Υόρκη. Η πρώτη επίσημη έκθεση του πραγματοποιήθηκε στο New School και περιελάμβανε πυρήνες πολικών πάγων.

Το μουσείο κατείχε έναν χώρο στο Governors Island και στη συνέχεια κατέληξε στο Σόχο, σε έναν μικρότερο χώρο σε απόσταση ενός τετραγώνου από τη σημερινή του έδρα, όπου παρουσίασε το έργο του David Opdyke, ενός καλλιτέχνη με έδρα το Κουίνς, γνωστού για την κριτική του στην αμερικανική κουλτούρα και πολιτική. Αλλά όταν άνοιξε αυτός ο μεγαλύτερος χώρος, οι υπεύθυνοι του μουσείου άρπαξαν την ευκαιρία.

Η Sophia Lee, στρατηγικός σύμβουλος για θέματα βιωσιμότητας από τη Φιλαδέλφεια, είδε το μουσείο στο Instagram και πήρε το τρένο για να το επισκεφθεί με μια φίλη και τον 3χρονο γιο της, ο οποίος ήρθε στο μουσείο οπλισμένος με την ασπίδα του παιχνιδιού Captain America.

Ενώ εκείνος και η μητέρα του διασκέδαζαν διαβάζοντας ένα αντίγραφο του βιβλίου «Το μαγικό σχολικό λεωφορείο και η κλιματική πρόκληση» σε έναν από τους δύο χώρους ανάγνωσης του μουσείου, η Lee συζήτησε για την εν λόγω πρόκληση.

«Είναι υπαρξιακή», είπε χαρακτηριστικά η Lee. «Ήμουν εδώ στις πυρκαγιές όταν ο ουρανός ήταν σκοτεινός και κίτρινος. Και σκέφτηκα: «Το δυστοπικό μέλλον είναι εδώ», πρόσθεσε, ανακαλώντας στη μνήμη της τον καπνό από τις πυρκαγιές στον Καναδά που έφτασε πάνω από τη Νέα Υόρκη.

«Σε ένα μουσείο όπως αυτό, βρισκόμαστε σε ένα μικρό θάλαμο αντίλαλων. Το ερώτημα είναι πώς θα κάνουμε τη φωνή μας να ακουστεί σε εκείνους που μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα».

«Οι πετρελαϊκές εταιρείες θέλουν να πιστεύουμε ότι, αν ανακυκλώσεις αυτό το πλαστικό μπουκάλι, τότε μπορείς να αλλάξεις την πορεία των πραγμάτων», δήλωσε η Lee. Και πρόσθεσε: «Είναι πολύ έξυπνες και προωθούν την ατζέντα τους».

Η ανακύκλωση, η κομποστοποίηση και η χρήση δημόσιων μέσων μεταφοράς είναι όλα σημαντικά, αλλά χωρίς περιορισμούς στη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων και στα σημερινά συστήματα παραγωγής τροφίμων, η κλιματική κρίση δεν θα επιλυθεί, λένε οι επιστήμονες.

*Με πληροφορίες από New York Times

Τις καλύτερες φωτογραφίες του από το 2023, που αφορούν στην κλιματική κρίση και αποτυπώνουν την κρίσιμη καμπή και απειλή που βιώνει ο πλανήτης διάλεξε το European Pressphoto Agency.

Ανάμεσά τους και εικόνες καταστροφής από την Ελλάδα.

Ιδού μερικές από αυτές:

Φιλιππινέζοι ψαράδες με προστατευτικές στολές συλλέγουν πετρελαιοειδή απόβλητα κατά μήκος μιας παραλίας στην παράκτια πόλη Pola, στο νησί Mindoro. Οι ψαράδες κλήθηκαν από την κυβέρνηση να περιορίσουν πετρελαιοκηλίδας που ξεβράστηκε στα χωριά τους.

Πέτρες πέφτουν προς το χωριό Brienz/Brinzauls κάτω από το “Brienzer Rutsch”, στο Graubuenden, της Ελβετίας. Δύο εκατομμύρια κυβικά μέτρα βράχων από το βουνό πάνω από το χωριό πρόκειται να αποκολληθούν και να πέσουν στην κοιλάδα στο άμεσο μέλλον.

Ένας εργάτης μεταφέρει πλαστικά μπουκάλια σε μια εταιρεία συλλογής πλαστικών αποβλήτων πριν από τη μεταφορά τους στο κέντρο δεματοποίησης της Avni Ventures στο Κατμαντού του Νεπάλ. Η ρύπανση από πλαστικό είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα ρύπανσης στο Νεπάλ.

Πυρκαγιές καίνε δάσος στο Δίστομο Βοιωτίας. Η πυρκαγιά στη Βοιωτία, ξεκίνησε από έναν οικισμό πίσω από το εργοστάσιο της Αλουμίνιον στα Άσπρα Σπίτια στις 21 Αυγούστου και οι ισχυροί άνεμοι οδήγησαν πολύ γρήγορα τη φωτιά να αναπτύξει ένα τεράστιο μέτωπο προς όλες τις κατευθύνσεις.

Φωτογραφία που τραβήχτηκε με drone δείχνει ένα αυτοκίνητο στην πλημμυρισμένη περιοχή του χωριού Σωτήριο μετά την καταιγίδα Ηλίας, κοντά στη Λάρισα, Ελλάδα, τον Σεπτέμβριο.

Ένας άνδρας διασχίζει με το ποδήλατό του πλημμυρισμένο δρόμο στην πόλη Κεζόν, Μετρό Μανίλα, Φιλιππίνες, 31 Αυγούστου 2023. Ο τυφώνας Σάολα και η τροπική καταιγίδα Χαϊκούι στα ανοικτά των ακραίων βόρειων επαρχιών ενισχύουν έναν νοτιοδυτικό μουσώνα που φέρνει βροχές στην περιοχή της δυτικής Λουζόν της χώρας, σύμφωνα με στοιχεία της Διοίκησης Ατμοσφαιρικών Γεωφυσικών και Αστρονομικών Υπηρεσιών των Φιλιππίνων

Μεγάλο Κανάλι κοντά στη γέφυρα Ριάλτο, στη Βενετία της Ιταλίας, 28 Μαΐου 2023. Το πρωί της 28ης Μαΐου εμφανίστηκε στα νερά της Βενετίας, κατά μήκος του Μεγάλου Καναλιού, κοντά στη γέφυρα Ριάλτο, μια κηλίδα φωσφορίζοντος πράσινου υγρού.

Πολλά αυτοκίνητα έχουν κολλήσει στα νερά της πλημμύρας στον δρόμο West Perimeter του Διεθνούς Αεροδρομίου Fort Lauderdale στο Fort Lauderdale, Φλόριντα, ΗΠΑ, 13 Απριλίου 2023.

Ένας αστυνομικός απομακρύνει μια ηλικιωμένη κυρία κατά τη διάρκεια πυρκαγιάς στην περιοχή της Φυλής κοντά στην Αθήνα, Ελλάδα, 22 Αυγούστου 2023.

Αεροφωτογραφία της κοίτης της λίμνης Aleixo, δίπλα στον ποταμό Amazonas, στο Manaos της Βραζιλίας, στις 30 Σεπτεμβρίου 2023. Η έντονη ξηρασία στον Αμαζόνιο κατά τη διάρκεια του 2023 θα διαρκέσει μέχρι τον Ιανουάριο του 2024, σύμφωνα με τις προβλέψεις του Εθνικού Κέντρου Παρακολούθησης και Έγκαιρης Προειδοποίησης Φυσικών Καταστροφών, το οποίο διαχειρίζεται η ομοσπονδιακή κυβέρνηση.